Atidna to koalicja pedagogów i przedsiębiorców społecznych, arabskich obywateli Izraela wraz z Żydami z Państwowego Obozu Syjonistycznego w Izraelu.
My, izraelscy pedagodzy i przedstawiciele innych zawodów, wierzymy, że prawdziwa integracja rozpocznie się dopiero wtedy, gdy my wszyscy, zarówno Arabowie, jak i Żydzi, będziemy postrzegać arabskie społeczeństwo izraelskie jako równorzędnego partnera w żydowskim i demokratycznym państwie.
Wizja:
Partnerstwo arabsko-żydowskie oparte na wzajemnym szacunku i pełnej równości obywatelskiej w Państwie Izrael jako państwie żydowskim i demokratycznym. Silna społeczność arabska, dumna ze swojej kultury i dziedzictwa, która jest zintegrowana ze społeczeństwem izraelskim.
Misja Atidny:
Budowanie młodego i odważnego przywództwa Arabów i Żydów, którzy mają równe prawa i obowiązki, są dumni ze swojej tożsamości i kultury i są oddani działaniu na rzecz pomyślnej integracji mniejszości arabskiej w Państwie Izrael jako żydowskiego i demokratycznego państwa. Ruch działa na rzecz stworzenia krytycznej masy ludzkiej połączonej z wartościami Atidny poprzez opracowywanie i prowadzenie programów wzmacniania pozycji dzieci, młodzieży i studentów. Atidna jest zaangażowana we wspieranie budowy ufnej, optymistycznej, niezależnej i zintegrowanej społeczności arabsko-żydowskiej w ośrodkach decyzyjnych i w całym izraelskim społeczeństwie. Atidna jest zaangażowana w budowanie drogi dla młodego arabskiego przywództwa, które ma optymistyczne, ale praktyczne podejście do życia, które dostrzega wyzwanie i wagę zadania oraz jest gotowe mobilizować do działania w duchu wartości Atidny.
Co sprawia, że Atidna jest wyjątkowa?
Atidna to koalicja pedagogów i przedsiębiorców społecznych, arabskich obywateli Izraela wraz z Żydami z Obozu Państwowo-Syjonistycznego, którzy połączyli siły, by wspólnie pracować na rzecz udanej integracji w Państwie Izrael.
Atidna buduje społeczność! Wszystkie programy Atidny są ze sobą powiązane i tworzą wielopokoleniową społeczność przywódców, która tworzy zmiany.
Zwraca się do zróżnicowanej grupy docelowej ze szkół podstawowych, studentów i dorosłych.
Buduje masę krytyczną w celu wywołania zmiany społecznej.
Krótko mówiąc, Atidna chce zbudować w Izraelu dumne społeczeństwo arabskie, które przyjmuje wartości syjonistyczne i które przyniesie korzyści wszystkim.
I dlatego antysyjoniści wydzierają się wniebogłosy.
Być może jesteśmy w kluczowym momencie. Jeśli za kilka lat obudzimy się i odkryjemy, że prawicowy syjonistyczny ruch młodzieżowy rozkwita w społeczeństwie arabskim i powoli wypiera stare ruchy, nie będziemy mogli powiedzieć, że nie wiedzieliśmy. Nie trzeba iść daleko, aby zidentyfikować długoterminową wizję: urzeczywistnienie marzenia Netanjahu i jego przyjaciół ze skrajnej prawicy: pojawienie się znaczącego prawicowego nurtu arabskiego w izraelskim społeczeństwie.
W rzeczywistości Atidna sama to przyznaje. „Mamy nadzieję, że w dłuższej perspektywie ruch społeczny stanie się ruchem politycznym i będzie częścią koalicji oraz częścią rządu” – powiedziała dr Dalia Padilla, współdyrektorka ruchu, w rozmowie z „Jerusalem Post”. Źródło w Atidna, które opuściło ruch, trzasnąwszy drzwiami, było pod wrażeniem, że cele są bardziej konkretne. „Rozmawiano o partii żydowsko-arabskiej, która odcięłaby obecnych przywódców arabskiej opinii publicznej w Knesecie - powiedziało źródło - partii, która osłabiłaby lewicę”.
Nowe śledztwo dziennikarskie, tym razem opublikowane przez hebrajskojęzyczny „Haaretz”, ujawniło projekt wymazania tożsamości dorastających pokoleń Palestyńczyków z głębi kraju w przebiegły sposób i przez budowanie syjonistycznych arabskich ruchów młodzieżowych. Mówi się nie tylko o izraelskiej inicjatywie wymierzonej w korupcję, ale raczej o bezprecedensowym strategicznym prawicowym projekcie rządowym, którego złośliwym celem jest stworzenie „nowego arabskiego obywatela” w Izraelu, czyli „dobrego Araba”, którego tożsamość jest hybrydą bez kręgosłupa i który nie ma żądań sprzecznych z długoterminową wizją sponsorowaną przez syjonistyczną prawicę.
Gazeta hebrajska, która w zeszły piątek opublikowała obszerne śledztwo w tej sprawie, potwierdza, że projekt ten wybuchnie w twarze jego sponsorów, gdy tylko arabska młodzież odkryje, że Żydzi zamierzają wykorzystać ich jedynie jako „szabes gojów”, tj. że jest to tylko sposób na judaizację kraju.
Nie mam pojęcia, jak dużą popularność zyskała Atidna w izraelskiej społeczności arabskiej, ale gniew lewicy na inicjatywę prawicy mającą na celu rozwiązanie systemowych nierówności między Żydami a Arabami w Izraelu jest tak bardzo podobny do reakcji „progresistów” w USA do inteligentnych czarnych konserwatystów. Czują się zdradzeni, że członkowie grup, o które uwielbiają walczyć, mogą nie zgadzać się z ich poglądami – co pokazuje, że roszczenia „progresistów” do roli jedynych orędowników praw mniejszości, są uzurpacją.
Arab-syjonista, podobnie jak czarny konserwatysta, wskazuje, że niektóre mniejszości nie chcą być traktowane tak, jakby nie potrafiły samodzielnie myśleć. A „progresiści” nie mogą sobie z tym poradzić.
Artykuł “Haaretz” jest, mówiąc wprost, rasistowski. Arabowie mogą swobodnie robić zakupy na rynku idei; jeśli niektórzy z nich zdecydują się zostać syjonistami, to ich prawo. Jeśli izraelska lewica jest tak przekonana, że Atidna nie przynosi korzyści Arabom, to Atidna nie jest dla nich zagrożeniem i mogą z niej żartować, a nie pisać pełne paniki artykuły o grozie obudzenia się w świecie, w którym partia arabska jest częścią prawicowego rządu.
Strach, jakim jest przesiąknięty ten artykuł, jest obawą przed tym, że znaczna liczba Arabów mogłaby zostać syjonistami, gdyby mieli szansę dowiedzieć się, czym naprawdę jest syjonizm. Jest to społeczność, o której lewica myślała, że ma ją kieszeni i jest zaniepokojona samą możliwością, że dla wielu Arabów prawica może okazać się bardziej atrakcyjna niż lewica, kiedy mają kontakt z prawdziwym syjonizmem, a nie rasistowską karykaturą syjonizmu, której pełne są artykuły w „Haaretz”.
Jeśli niektórzy Arabowie chcą przyjąć syjonizm – a na pewno niektórzy to robią – to nikt nie powinien ich infantylizować i mówić im, że nie mogą.
