Prawda

Piątek, 11 lipca 2025 - 09:33

« Poprzedni Następny »

Genocide and millions of its defenders

Genocide and millions of its defenders


Andrzej Koraszewski 2023-11-29

Palestinian members of the Al-Aqsa Brigades during a military parade in the Balata \
Palestinian members of the Al-Aqsa Brigades during a military parade in the Balata "refugee camp" in the West Bank on September 21, 2022. Photo source Magazine +972. (Nasser Ishtayeh/Flash90)

Facebook offers a hodge-podge, my eyes land on a picture of a giant dam with dry land behind it, the caption in Ukrainian states that Ukraine is protecting Europe from the Russian flood. I have already finished my morning review of information from around the world, which for many weeks I have invariably started with Israeli sources. Russia's war with Ukraine has turned into a war of attrition. We stopped being excited about it, while still sympathizing with Ukrainians and still condemning Putin's Russia. The symbolic picture doesn't lie, but Russia is not our only threat. Israel's defensive war evokes different emotions. There is growing eagerness to accuse the attacked nation, to talk about alleged genocide, though the accusations are often accompanied by decorative arabesques about the brutal attack that preceded the war with Hamas.

On October 29 the new Deputy Speaker of the Polish Senate, Magdalena Biejat, wrote on her Facebook page: 

“Three weeks have passed since Hamas carried out terrorist attacks, killing over 1,400 Israeli citizens, including children and the elderly. In an act of retaliation, Israel is taking revenge on the defenseless Palestinian civilian population living in the Gaza Strip. The escalation of violence brings more civilian casualties every day.” 

The post had hundreds of likes and dozens of shares, comments were closed, and for me the most important thing is the middle sentence: "Israel, in an act of retaliation, is taking revenge on the defenseless Palestinian civilian population living in the Gaza Strip."


Ms. Biejat is a translator of Spanish literature, but she studied sociology, and is also the co-chair of the New Left Party. I first noticed her when in July 2022 she went with a Polish parliamentary group for a pilgrimage to the grave of Yasser Arafat.

 

That pilgrimage seems to perfectly explain this sentence. I wonder if this well-educated 40-year-old woman ever asked herself whether the social activities of her idol caused more deaths of Muslims or Jews?


Truth be told, no one knows. Arafat started two civil wars, destroyed Lebanon, is responsible for the deaths of thousands of Palestinians and not only Palestinians, but his absolute priority was always the murder of Jews. Ms. Biejat could have heard about the massacre of Israeli athletes in Munich he organized, about terrorist attacks first from Jordan and then from Lebanon, about plane hijackings, about the first and second intifadas, about thousands of attacks organized until the last days of his life. Does our parliamentarian associate him more with the Soviet Union or with Nazism?

 

Idealizing his mentor, Amin al-Husseini, from an early age, he never said a bad word about either Hitler or Nazism, but since he mainly benefited from the support of the USSR, many preferred to perceive him as a man of the left rather than as one who was continuing Nazism. (Few people realized that there was no contradiction here, that the two could be perfectly combined.) Arafat once renounced terror, but only in English, and immediately explained to his people in Arabic that he had acted like Muhammad to deceive the enemy.     

 

Magdalena Biejat calls the Israeli war against Hamas "revenge against the defenseless population." She does not suggest that Hamas immediately release the kidnapped Jewish children, elderly, and women, she does not propose that it stop shelling Israeli towns and villages, it does not occur to her that Hamas might surrender or at least recognize the Jews' right to life. She knows nothing about the IDF’s efforts to spare the Palestinian civilian population (often risking the lives of its own soldiers). The new vice-leader of our Senate chooses to falsely accuse the victims of a genocidal attack of revenge against a civilian population.

 

In this short entry, not only does the immeasurable brutality of this particular attack on October 7 disappear, not only does the enemy, armed to the teeth, who organized this attack, who has declared from the moment of its inception his intention to finally solve the Jewish question, disappear, but also the fact disappears that this enemy has chosen to murder Jews at the expense of its own society and that it raises Palestinian children to be sadistic murderers.


This post can only be interpreted in one way: the intention to destroy Hamas should be immediately abandoned, the terrorist organization's authority over the Palestinians in Gaza should be restored, and the crimes of Israel should be recognized, all of whose victims in Gaza are defenseless civilians.              


In Poland, in the last elections we managed to defeat the United Right; how many Hamas and Fatah sympathizers (Fatah supported the brutalities of Hamas) did we introduce to the upper and lower Legislative Chamber, how many such sympathizers will join the government?


Many people claim that Israel today is the main front in the fight for Enlightenment values, for democracy, for individual freedom, freedom of religion, women's rights and children's rights. There are Arabs (and not only Arabs) who claim that Israel also fights for the rights of Palestinians. These people note that Western feminists do not condemn the mass rape, torture, and killing of Israeli women and girls. For them, they were only Jewish women. These people note that children's rights organizations do not condemn the sadistic murder of infants. To them, they were just Jewish babies. These organizations also do not condemn raising Palestinian children to be sadistic murderers because they believe that they will only murder Jews. These people note that organizations such as Doctors Without Borders had information about the use of hospitals by genocidal terrorists but chose to remain silent. Politicians who more or less openly support Hamas do not demand international pressure for the immediate release of all kidnapped Jewish children, women, and elderly people, or an end to the shelling of Israeli towns and villages; they immediately supplement their perfunctory condemnations of the brutal attack on October 7 with thunderous accusations of attacking defenseless civilians and even of the genocide of the Palestinians.

 

An interesting example on the Polish scene is the well-known columnist Konstanty Gebert, who writes about his disappointment because Ghazi Hamad previously seemed to him to be a moderate representative of the Palestinians. The columnist does not explain to readers why he changed his mind. Perhaps he assumes that readers know that this criminal was one of the main organizers of the genocidal attack on October 7. He probably thinks that everyone knows his statement on October 24, when he assured television viewers that Hamas would continue to carry out such massacres of Jews and that no one must condemn Hamas for what it did on October 7. Gebert only writes that Hamad seemed so nice to him before. He does not explain why he was so willing to be deceived, or whether he knew the politician's previous statements made in Arabic.

 

The Polish political scene and Polish media are secondary in all this (but important for us and our humanity). The world's reactions are important. These don't look promising. Recent surveys have shown that 70 percent of young Americans (18-30 years old) support Hamas. We don't have such studies showing what it looks like in Western European countries, but nothing indicates that it is much better. Politicians, even from centrist political parties, are aware of this support and either sincerely or for tactical reasons adapt their statements to voters' expectations. They do not criticize colleagues such as Magdalena Biejat. Hundreds of thousands of demonstrators demanding the murder of Jews cannot be ignored. 

 

What role do the media, the academic world, and human rights organizations play here?

 

The mainstream media systematically distorts the image of this conflict. They systematically try to blur the hostility of the Muslim world towards the Jewish state and present it as a conflict between powerful Israel and the poor and oppressed Palestinians. The sources of finance for Palestinian terrorism, the supply of weapons, and, above all, the entire Islamic ideology are disappearing.


Western journalists never question the information of the Palestinian Authority and Hamas authorities (often presenting it as facts, even without citing the source), and treat the testimony of "eyewitnesses" seriously. Information from the Israeli authorities is invariably accompanied by the ritual phrase: "we could not verify it."



Will the world media's reactions to Hamas' claim that Israel destroyed Al Ahli hospital and killed 500 people go down in the history of journalism and be shown to students as an example of both the worst forms of violation of journalistic ethics and the willing cooperation of journalists with terrorists? Virtually all mainstream media picked up this "news" so hastily and so greedily that they did not even have time to even briefly check the condition of this "bombed" hospital. Also the next day, when Hamas organized a press conference with the participation of doctors and decoratively laid out corpses, information from Israel - that it had nothing to do with it, that a faulty Palestinian rocket fell in the parking lot of this hospital, killing several to several dozen people - was still treated with skepticism.

 

This was neither the first nor the last example of close cooperation between the Western media and a genocidal organization. When it could no longer be denied that the media had misled the public, they withdrew quietly, mumblingly, and without any sense of shame. Have we heard the voice of condemnation from journalist associations, ethicists, and other defenders of morality? Nothing like that happened; it was simply considered a minor mistake not worth mentioning, and journalists practicing genocidal journalism did not face even the slightest condemnation from their superiors or from their peers.    


Misled politicians were as hasty as these journalists in condemning Israel, only to then decide that there was no reason to apologize to Israel, much less condemn the journalists for misleading everyone. 


The perversity of accusing Israel of vindictiveness and retaliatory genocide in the mainstream media receives virtually no criticism.    

 

The fact that some Israelis are among those accusing Israel of genocide should not be surprising. For two thousand years, Christian anti-Judaism has been happy to use Jewish helpers, Muslim anti-Judaism did so later, and Soviet antisemitism and its crowd of Judeo-Marxists perfected this practice.       


Among the most recent examples, we see two Israeli historians working in the US. These gentlemen are Raz Segal and Omer Bartov. 

 

A week after October 7, Raz Segal published an article in the American magazine Jewish Currents (originally affiliated with the American Communist Party and still rabidly Israel-hating), which immediately made him famous in antisemitic circles throughout the West. Segal calls Israel's war in Gaza a "textbook case of genocide." He claims that Israelis are waging a campaign to expel Palestinians from Gaza and to Egypt.

 

As two other American historians, Norman Goda and Jeffrey Herf, write, these allegations are absurd. While Hamas openly proclaims its intention to exterminate the Jewish population, Israel makes every effort to minimize civilian casualties. Not only does it warn the civilian population of which objects will be military targets, it drops leaflets, warns by phone, and calls on the civilian population to leave combat areas, but it also has the lowest number of civilian casualties in relation to terrorists killed during urban fighting of any army in the world. Moreover, not only has Israel not proposed any expulsion of Palestinians from Gaza to Egypt, but Egypt has firmly announced that it will not accept any refugees from the war zone (which is a serious violation of international law). The facts do nothing to prevent the sudden avalanche of media interest in this particular historian.

 

Omer Bartov published his revelations on November 10 in the The New York Times, claiming that Israeli operations have created a humanitarian crisis in Gaza, which could constitute a war crime, and then suggesting that it could be a harbinger of ethnic cleansing or even genocide. Bartov deduces this genocide from Israeli public statements, suggesting that words may turn into deeds in the coming weeks or months.           

These words, which are supposedly foreshadowing actions, include calling Hamas terrorists human beasts (as if murders, torture, rape, burning people alive, killing infants, and kidnappings did not justify such a term at all). The scholar fears this may dehumanize Hamas members. Bartov, like Segal, distracts public opinion from both the brutal actions of Hamas on October 7 and the genocidal Charter of Hamas written in 1988 in accordance with the Nazi rhetoric of the Muslim Brotherhood, as well as its version amended in 2017 and adapted to the rhetoric of the woke left (without changing in any way the solution of the Jewish question in Palestine and the rest of the world enshrined in this Charter). Bartov is eager to blame the Israeli government for the crimes of Hamas, not noticing that these crimes were a reinforced version of previous actions, and the brutal attack on October 7 itself was prepared for at least two years, i.e. before the appearance of the current government in Israel.    

 

The Israeli campaign, Norman Goda and Jeffrey Herf remind us, is aimed at destroying the military infrastructure, weapons and ammunition resources, and the possibility of continuing the war against the Jews of this territory. Yes, this is a humanitarian catastrophe both for that part of Gazans who support Hamas' goals (until recently it was the majority, and we don't know how it has changed now) and for those who would prefer to live under a different government.


The arguments of such scholars as Segal and Bartov are warming the cockles of the hearts of overly woken atheists, as well as the heart of the Holy Father, who on November 22 deigned to announce that:

“The violence unleashed by the State of Israel and Hamas militants has exceeded the boundaries of war and has become terrorism.”

This Holy Father, like his predecessors, likes to change the order of things. Israel has not started a single war in its entire history, but the Vatican tradition requires it to be presented to the faithful differently. The wars started by Hamas were terrorism that Israel must put an end to by liberating Palestine from Hamas.


The humanitarian catastrophe in Gaza was created primarily by Iran, which armed terrorists and incited them to murder Jews, using the civilian population as a human shield and hoping for numerous civilian victims as an asset in international propaganda.



The Iranian leader announced in 2014 that he would arm the West Bank just as he armed Gaza. He kept his word, stepped up the rearmament of Gaza, and armed the West Bank. Not for the sake of the well-being of the Palestinians, but in the hope of murdering Jews, which has led to brutality and, yes, a humanitarian catastrophe.     


The Pope has never protested against these genocidal practices, he is protesting today the fact that Jews are defending their lives. Nothing new.  

 

Pope Francis is contributing to both a humanitarian catastrophe and to strengthening Palestinian plans for genocide. Slightly more decent people choose only silence, probably not realizing that silence not only can be, but is a form of support.


Hamas is only the vanguard of jihad against all the values of the civilized world. Tiny Israel is today a dam holding back the flood. On our side, many are making efforts to weaken this dam.    


Written during the hours of waiting for the return to Israel of the first group of those kidnapped by the beasts.

Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj







Hili: Wszystko wydaje się być takie same.
Ja: Tak i chwilami to jest bardzo irytujące. 

Wersja angielska:

Hili: Everything seems to be the same.

Me: Yes, and sometimes that's very annoying.

Więcej

Świat wciąż próbuje
odbudować Gazę
Oren Kessler

Dym unosi się po ataku w Gazie. (Zdjęcie: Mohammed Ibrahim / Unsplash)

Kilka miesięcy temu opinią publiczną wstrząsnęła wiadomość, że prezydent USA Donald Trump ogłosił plan wyludnienia, zrównania z ziemią i odbudowy zniszczonej wojną Strefy Gazy.

Wkrótce potem zaprezentował wygenerowane przez AI wideo, na którym popija drinka i zajada się przysmakami morza przy plaży z Elonem Muskiem i półnagim Benjaminem Netanjahu, podczas gdy dolary spadają na dzieci z Gazy. (Izraelscy twórcy klipu później wyjaśnili, że miała to być „satyra” i nie wiedzą, jak materiał trafił do Białego Domu).

Więcej

A P i propozycja
utworzenia Emiratu Hebronu
Itamar Macus

Ten palestyński szejk ma plan na pokój z Izraelem. Źródło: Times of Israel. 

PMW poinformowała o planie szejka Wadee'ego al-Jaabari'ego, który zakłada likwidację Autonomii Palestyńskiej (AP) i utworzenie rządzonych przez klany rodzinne emiratów, uznających państwo Izrael. Choć kilka dni temu AP nie wydała w tej sprawie oficjalnego oświadczenia – i nadal tego nie zrobiła – już rozpoczęła kontrkampanię: przedstawia tę koncepcję nie jako inicjatywę wpływowej rodziny Jaabari z Hebronu, lecz jako izraelski projekt.

Więcej
Blue line

Mały problem 
z kontynuacją „Listów”
Andrzej Koraszewski

To zdjęcie zrobił kilkanaście lat temu Jerry Coyne. Byliśmy w dobrzyńskim porcie, Jerry coś oglądał czy robił jakieś zdjęcia, a my poszliśmy do przodu gadając o swoich sprawach. Jerry zrobił nam zdjęcie, obiecał, że nikomu nie pokaże, a ja je zamieściłem w informacji o autorach założonych w tym okresie \

Muszę się z Wami naradzić, Drodzy Czytelnicy. Tak, wiem, ta formuła „drodzy czytelnicy” jest okropnie staroświecka, ale ja mam 85 lat i jestem staroświecki. Jest gorzej — mam teraz obsesję nagości, potrzebuję bliskości. Ludziom, których lubię, zakazuję mówić do mnie „pan” (potrzebuję również dystansu od tych, którzy mnie drażnią). Moja obsesja nagości psychicznej przechodzi chwilami w potrzebę fizyczną — dotyku nagiej skóry, przenikania ludzkiego ciepła, nagości psychicznej i fizycznej, totalnej bliskości. Jestem ekshibicjonistą — opowiadam o sprawach najbardziej intymnych, bez cienia wstydu. Wczoraj niespodziewanie opowiedziałem młodej kobiecie o mojej inicjacji seksualnej. Opowieść była barwna, słuchaczka słuchała z zainteresowaniem historii o mnie, siedemnastoletnim.

Więcej

Poranny przegląd
doniesień z mediów
Uwagi Redaktora


Times of Israel informuje, że Trump pozwala decydować Netanjahu w sprawie Hamasu, ale naciska na porozumienie dotyczące zakończenia wojny.

Nie otwieram, nie mam czasu. Sprawa jest właściwie jasna. Trump i Netanjahu rozmawiali i coś powiedzieli dziennikarzom na odczepnego. (Oficjalnej konferencji prasowej po tym spotkaniu nie było, a jakby była, to informuję, że wiele razy wyjaśniałem uczniom, iż język częściej służy do ukrywania myśli niż do ich przekazywania).

Izrael kreśli nowe linie, do których IDF wycofa się w Gazie, po tym jak Hamas odmówił zaakceptowania przedstawionych wcześniej map. (Gry planszowe.)

Iran nie będzie wolny, dopóki wszystkie kobiety nie będą wolne”; ucisk kobiet w centrum irańskiego systemu. Wywiad z brytyjsko-irańskim dziennikarzem.

Notuję: do przeczytania koniecznie, natychmiast po wstępnym przeglądzie.

Więcej
Blue line

O życiu i twórczości
Ludwika Lewina
Richard (Ryszard) Kerner


Mój nieodżałowany, najbliższy przyjaciel Ludwik zmarł w klinice paryskiej ponad rok temu, 8 maja 2022 roku, po długiej i wyczerpującej chorobie. Ostatnie miesiące, spędzone na przemian w domu lub w szpitalu, były szczególnie ciężkie. Mimo to, w coraz krótszych okresach trochę lepszego samopoczucia, Ludwik nadal pisał teksty do „Słowa Żydowskiego”, z którym współpracował od wielu lat. Pisanie było dlań tak samo naturalne i konieczne jak oddychanie – od kiedy go pamiętam, a poznaliśmy się w Paryżu ponad 50 lat temu – teksty rodziły się podczas rozmów, opowiadania nabierały kształtu sprawozdań, reportaży lub esejów.

Więcej

Ostatni bastion
starożytnego chrześcijaństwa
Alberto M. Fernandez


Górska przystań


Azja jest najludniejszym kontynentem, ale jednocześnie tym, na którym chrześcijanie stanowią najmniejszy odsetek ludności. Oczywiście, żyje tu ponad dwieście milionów chrześcijan, rozciągających się od Bliskiego Wschodu po Daleki Wschód. Dwa azjatyckie państwa mają większość chrześcijańską – Timor Wschodni i Filipiny. Wyspa Flores w Indonezji jest w większości katolicka, a trzy z 28 stanów Indii – Nagaland, Mizoram i Meghalaya – mają większość chrześcijańską. Wszystkie te wspólnoty są efektem działalności misjonarskiej krajów zachodnich – od XVI do XX wieku – zarówno katolickiej Portugalii i Hiszpanii, jak i anglo-amerykańskich protestantów.

Więcej

Historyczne ostrzeżenie
od Franklina
Bob Goldberg

<strong data-start=\

Benjamin Franklin, pisząc w 1788 roku w obronie Konstytucji Stanów Zjednoczonych, posłużył się mocną analogią zaczerpniętą z Tory i Talmudu. Ostrzegał, że cnota publiczna może zostać przejęta przez ludzi udających obrońców wolności, którzy w rzeczywistości dążą do władzy. Jako przykład przywołał bunt Koracha przeciwko Mojżeszowi:


„U Józefa Flawiusza i w Talmudzie znajdujemy szczegóły, których nie przedstawiono w pełni w Piśmie Świętym… Korach oskarżył Mojżesza o to, że rozmaitymi podstępami i oszustwami zdobył władzę i odebrał ludowi wolność.”
„Uchodził za gorliwego orędownika wolności i równych praw, wzywał do ustanowienia wolnej konstytucji… Ludzie byli skłonni go słuchać; niektórzy proponowali nawet, by został królem.”
„Skutki były straszliwe… a 250 ich przywódców… pochłonął ogień wychodzący z sanktuarium.”
„Czytając ten opis, można odnieść wrażenie, że to współczesny świat. Sceny są takie same, a natura ludzka najwyraźniej niewiele się zmieniła.”
„Konstytucja zatem nie będzie ani bezpieczna, ani trwała, jeśli ludzie nie będą dostatecznie oświeceni i cnotliwi, by odróżniać fałszywych przyjaciół wolności od prawdziwych.”


Słowa Franklina powinny być ostrzeżeniem również dla naszych czasów. Nie każdy krzyk „wyzwolenia” jest sprawiedliwy. Nie każdy ruch odwołujący się do praw człowieka jest moralny. I nie każda instytucja, która głosi inkluzywność, ma na myśli Żydów.

Więcej

Nieświęty sojusz marksizmu
i radykalnego islamizmu
Paul Finlayson 


Osobliwe zjawisko „nigdy bym ich razem nie połączył” — jak Liberace i Torquemada, albo Freud i burka — mamy teraz do czynienia z groteską tak ostrą, że Orwell wyplułby whisky do najbliższej popielniczki i przeładowałby pióro: mowa o nienaturalnym, bluźnierczym sojuszu marksizmu i radykalnego islamizmu.
To nie jest koalicja — to czołowe zderzenie dwóch ideologicznych pijaków, pędzących w przeciwnych kierunkach tą samą jednokierunkową ulicą, dzieląc się piersiówką z napisem „Śmierć Zachodowi”. Wyobraźcie sobie, jeśli zdołacie to znieść, ślub z przymusu między Che Guevarą a ajatollahem, udzielany przez zapłakanego biurokratę z ONZ, mruczącego uznania dla rdzennych ludów w dwunastu językach.

Więcej

Niezwykła propozycja
Palestyńczyków
Andrzej Koraszewski 

Hebron: Źródło: Wikipedia

Jak donosi „Israel Hayom”,  grupa czołowych szejków z Hebronu wystąpiła z inicjatywą wystąpienia z Autonomii Palestyńskiej i utworzenia ”Emiratu Hebronu”. Emirat przystąpiłby do Porozumień Abrahamowych.     

 

Według artykułu Elliota Kaufmana w Wall Street Journal, propozycja, która została przekazana ministrowi gospodarki Nirowi Barkatowi, obejmuje całkowite wycofanie się z Autonomii Palestyńskiej i bliską współpracę gospodarczą z Izraelem, która obejmowałaby zatrudnienie dziesiątek tysięcy pracowników z Hebronu.

Więcej

Chiny zbroją Huti, a Huti
zawierają pakt z Al-Szabab
Christine Douglass-Williams

Bojownicy Huti oddają nazistowski salut.

Morze Czerwone to szlak o kluczowym znaczeniu dla firm transportujących towary z Azji do Europy. Odpowiada za około „15% całkowitego światowego handlu morskiego”. Huti zakłócają ten szlak od początku 2024 roku, co wpływa na wzrost kosztów transportu i wydłuża czas dostaw — statki są bowiem celem ataków. Przekłada się to na wyższe ceny dla konsumentów na Zachodzie, i tak już dotkniętych kryzysem gospodarczym. Na początku maja Huti, wspierani przez Iran, zawarli porozumienie z Trumpem, zobowiązując się do zaprzestania ataków na statki w regionie Morza Czerwonego.

Więcej
Blue line

Gwałt, wcale tak bardzo
nie posunęliśmy się do przodu!
Phyllis Chesler

Sean John Combs, znany jako Puff Daddy, P. Diddy, Puffy i Diddy – amerykański producent muzyczny, raper i aktor. Combs został aresztowany i oskarżony 16 września 2024 r. o wymuszenia, handel ludźmi siłą i transport w celach prostytucji. 2 lipca 2025 r., po trzech dniach narad, ława przysięgłych uznała Combsa za winnego dwóch zarzutów transportu w celach prostytucji z udziałem Ventury, innej byłej dziewczyny i pracowników seksualnych, ale nie uznała go za winnego spisku w celu wymuszenia okupu i zarzutów handlu ludźmi. Tego samego dnia Combsowi odmówiono zwolnienia za kaucją i nakazano mu pozostanie w areszcie do czasu ogłoszenia wyroku, który ma się odbyć 3 października. 

Odpowiadając na mój artykuł o katastrofie „Freak-off” z udziałem Diddy’ego, wielu czytelników pisało do mnie prywatnie. Zgadzali się z tym, co napisałam – ale jedna kobieta przesłała wyjątkowo niepokojący komentarz. Oczywiście ma pełne prawo do własnego zdania, ale przypomniała mi nieodżałowaną Margaret Mead, z którą kiedyś debatowałam – w 1977 roku. Mead wierzyła, że jeśli kobieta została zgwałcona, to zasłużyła na to; „musiała naruszyć jakieś tabu”.

Więcej

Jak zła terapia przejęła
kontrolę nad szkołami
Coleman Hughes

Coleman Hughes (Źródło: wikipedia)

Oto metoda: wyobraź sobie, że poziom każdego z tych czterech bożków w twoim życiu spada do średniej krajowej. Jak bolesne byłoby to dla ciebie w każdym z przypadków? Jak bardzo cierpiałbyś, mając jedynie przeciętną ilość władzy? Bogactwa? Przyjemności? Honoru? (Z drugiej strony, jeśli jesteś poniżej średniej w którejś z tych kategorii, którą najbardziej chciałbyś zwiększyć?)

Gdy Brooks zadał mi to pytanie, moją pierwszą myślą było to, że utrata władzy w ogóle by mnie nie ruszyła. Nigdy mnie to specjalnie nie pociągało. Przez lata miałem własny zespół, ale o wiele bardziej lubiłem być muzykiem wspierającym w cudzych projektach. Uwielbiam prowadzić podcast, ale nie przepadam za byciem jego szefem.

Więcej
Blue line

Sprawozdanie
"Pana Nie wiem”
Andrzej Koraszewski


Pozwólcie, że wyjaśnię. Jak wyjaśnić siedmioletniemu chłopcu, kim jestem? Z jednej strony siwy obcy staruch, z drugiej – inteligentny siedmiolatek, syn cudownej przyjaciółki, która na upartego mogłaby być moją wnuczką. Jego matkę znam od czasu, kiedy miała czternaście lat, a nasze gęby rozjaśniały się zawsze przy każdym spotkaniu. Wczoraj wpadła, a raczej – kazałem jej przyjść do mnie, bo spotkanie na ulicy czy w sklepie groziło cyrkiem wspólnego, publicznego płaczu. Samotnie wychowuje syna i gadała o nim bez końca. Rozstaliśmy się jej stanowczym stwierdzeniem: „Następne spotkanie u mnie, będzie prawdziwa kawa, a nie to twoje rozpuszczalne świństwo”. Wróciłem do roboty, a gdzieś z tyłu głowy pytanie: jak też ja się przedstawię młodemu człowiekowi, który niedawno stracił dziadka i prawdopodobnie ma ograniczoną ochotę na rozmowę ze starym obcym dziadem? Trzeba się będzie jakoś przedstawić, ale jak?

Więcej

To jest
antyfaszysta
Brendan O'Neill


Jeśli chcesz zobaczyć prawdziwego antyfaszystę, zapomnij o pozerach i nienawistnikach z Glastonbury – spójrz raczej na krótkie, odważne życie Yisraela Natana Rosenfelda. Gdy „antyfaszyzm” dla ospałych narcyzów z zachodniej lewicy oznacza jedynie wycie „Fuck Farage” i jedzenie wegańskich lodów na festiwalu muzycznym, dla Natana oznaczał wstąpienie do wojska i walkę przeciw ludziom, którzy dokonali największej rzezi Żydów od czasu Holocaustu. W obliczu rasistowskich kłamstw naszych elit, które oczerniają IDF jako ludobójczych demonów, Natan – ten współczesny Machabeusz – walczył za swój naród i swój lud przeciw ich faszystowskim prześladowcom. Jego niezwykła odwaga okrywa hańbą nikczemników z Glastonbury, którzy życzyli mu śmierci.]


Nazwisko, które powinniśmy zapamiętać z tego weekendu, to nie Bob Vylan. Ani Pascal Robinson-Foster – tak naprawdę nazywa się ów punk nienawidzący Izraela, który wzbudził takie oburzenie na Glastonbury. 

Więcej

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov


Jak niezrozumiana nazwa stała się bronią — i dlaczego Żydzi powinni ją odzyskać


Nazwa „Palestyna” stała się w żydowskim dyskursie głęboko polaryzującym terminem. U części Żydów samo jej wypowiedzenie wywołuje dyskomfort, a nawet wrogość. Reakcja ta wynika często z jej skojarzenia z retoryką antysyjonistyczną lub antysemicką — zwłaszcza w kontekście współczesnych ruchów politycznych. Termin ten bywa postrzegany jako zakwestionowanie legalności istnienia Izraela — a nawet samej żydowskiej tożsamości narodowej.


Jednak ta reakcja nie ma wyłącznie charakteru politycznego. Jest również emocjonalna, historyczna i głęboko symboliczna.

Więcej

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon


BBC: "Czterech pracowników satyrycznego magazynu w Turcji zostało aresztowanych za opublikowanie rysunku, który rzekomo przedstawia proroka Mahometa – postać świętą w islamie, którego wizerunek jest kwestią głęboko kontrowersyjną. Turecki minister spraw wewnętrznych Ali Yerlikaya potępił rysunek opublikowany przez magazyn LeMan, nazywając go 'bezczelnym' i ogłosił, że zatrzymano redaktora naczelnego, grafika, dyrektora instytucjonalnego oraz rysownika."

Więcej

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski


Wojna sześciodniowa na Bliskim Wschodzie spowodowała długotrwałe turbulencje w Europie Wschodniej. Zamieszkaliśmy w mieszkaniu cioci Mani na Pięknej. Pokój, kuchnia, łazienka i my we dwoje. Ciocia Mania to osobny rozdział. Małgorzata nie darzyła jej sympatią. Żydo-komuna w całej krasie. Powojenne życie spędziła w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Komunistką była przed wojną (światową), podczas wojny była w ZSRR, gdzie towarzysz Stalin uleczył ją z komunizmu. Małgorzata nie chciała się nawet interesować, dlaczego polazła do bezpieki, a Anna tylko się krzywiła. Tak czy inaczej, ciocia Mania wzięła przedwczesną emeryturę i pojechała turystycznie do Izraela. Małgorzata miała opiekować się mieszkaniem, więc przynajmniej chwilowo objęliśmy mienie pobezpieczniackie.

Więcej

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami


Od 7 października i początku wojny Izraela z Hamasem zachodni „postępowcy” zwrócili się przeciwko państwu żydowskiemu. Na ulicach i w mediach natężenie i gwałtowność nienawiści wobec Izraela – a nierzadko także wobec Żydów – bywały wręcz przytłaczające.


Czasem wręcz trudno pojąć naturę współczesnej nienawiści do Żydów. Jest tak powszechna i wszechogarniająca. Niemniej wciąż możliwe jest wyodrębnienie głównych elementów „postępowej” krytyki Izraela – a ściślej tego, co gdzie indziej nazywam „woke'owym antysemityzmem”.

U jego podstaw leży przekonanie, że Izrael jest ucieleśnieniem zła. Że jest państwem skrajnie nikczemnym. Widać to w sposobie, w jaki przeciwnicy Izraela już nie krytykują go według jakichkolwiek normalnych standardów. Nie ograniczają się do potępienia rządu Izraela, jego polityki czy działań w Gazie. Nie krytykują Izraela tak, jak krytykowane bywają inne państwa. Nie – krytycy Izraela przedstawiają go jako źródło całego zła tego świata. Widać to choćby na diagramie, który krążył w zeszłe lato w środowiskach antyizraelskich. „Palestyna to klucz” – głosił tytuł, sugerując, że to właśnie ten temat „łączy wszystko”.

Więcej

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Jestem też matką. Sama myśl o cierpieniu moich dzieci jest nie do zniesienia. 

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Więcej
Blue line

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon


Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk