Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 07:52

« Poprzedni Następny »


Tchórzliwy profesor Henry Maitles i aktywiści, którzy uciekli


David Collier 2018-04-13


Jednego dnia pojechałem do Glasgow i z powrotem. To było dość męczące i nie tak miał wyglądać ten dzień. O godzinie 19:00 na University of Strathclyde miałem wziąć udział w debacie z profesorem Henrym Maitlesem. Jeszcze zanim skontaktowano się ze mną, bym występował u nich broniąc twierdzenia, że Izrael nie jest państwem apartheidu, Henry Maitles już zgodził się wystąpić przeciwko tej tezie.

Jeszcze zanim wyruszyłem do Glasgow wiedziałem już, że Henry Maitles wycofał się. Potem dowiedziałem się, że „Szkoccy przyjaciele Palestyny” nie chcieli wyznaczyć żadnego zastępcy. Powiedziano mi jednak, że znajdą oponenta. Przez dwa dni kontaktowano się z kilkoma miejscowymi, antyizraelskimi akademikami i żaden z nich nie chciał lub nie mógł zająć tego miejsca. W końcu, mniej więcej pięć godzin przed godziną rozpoczęcia spotkania, kiedy już byłem w pociągu zbliżającym się do Glasgow, zaoferowałem, że stanę sam przed potencjalnie wrogą publicznością bez proceduralnej przykrywki oficjalnej debaty. Bezstronni obserwatorzy nie chcieli wydać się stronniczy i spotkanie w ostatniej minucie odwołano (uważam tę decyzję za poważny błąd). Dowiedziałem się o tym dwadzieścia minut po przybyciu do Glasgow. Dziewięćdziesiąt minut później byłem znowu w pociągu w drodze do domu.


Tchórzliwy Henry Maitles


Nie mam powodu sądzić, że Henry Maitles nie jest tchórzem. Henry Maitles jest jednym z tych Żydów, którzy, bardzo podobnie do Bundystów w Polsce w latach 1930., rozgląda się i widzi znacznie bardziej różowy świat niż jest on w rzeczywistości. Jego argumenty są bardzo typowe dla obecnej kolekcji antysyjonistycznych Żydów. W artykule z 2016 r. o antysemityzmie pisał:

Przez 50 lat przed II Wojną Światową toczyły się wielkie i zacięte dyskusje o tym, czy syjonizm jest rozwiązaniem dla antysemityzmu, czy kapitulacją; Dla BUND – Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego na Litwie, w Polsce i w Rosji – wydawał się raczej poddaniem się rasizmowi niż przeciwstawianiem mu się.

Jest to stanowisko zarówno poprawne, jak absurdalne równocześnie. Poprawne jako opis historii i absurdalne jako uzasadnione stanowisko dzisiaj. Jest to jedna z tych rzeczy, których nie można powiedzieć znającej sprawę publiczności bez spotkania się z natychmiastowym wyszydzeniem. I to dochodzi do samego sedna sprawy. Te argumenty nie są przeznaczone dla krytycznie myślącej publiczności, są kazaniami dla nawróconych i/lub dla ignoranckich głupców. Tych kilku Bundowców z Litwy, Polski i Rosji, którzy przeżyli, mieli niesłychane szczęście. Jeśli uciekli w końcu, prawdopodobnie uciekli do wybrzeży Brytyjskiej Palestyny, gdzie ich wnuki i prawnuki mogą teraz służyć w izraelskich siłach obronnych. 


Maitles przyjmuje wygodne stanowisko nie podejmując ryzyka. Pozwala mu to być „miłym facetem”. Niemniej, jeśli sprawy przyjmą bardzo zły obrót, możesz założyć się o ostatni grosz, że Maitles przybędzie na lotnisko Ben Guriona z poczuciem, że mu się należy, wraz z  Wimborne-Idrissi, Mikem Cushmanem, a także z pieniącym się obecnie Tonym Greensteinem. Można mieć nadzieję, że taki dzień nigdy nie nadejdzie, ale tymczasem Maitles swobodnie szerzy swoją naiwną wizję i paskudną  postawę ideologiczną.


Henry Maitles jako kolonialny pirat


Inny piękny kawałek z tego samego artykułu z 2016 roku:

Uważam, że jest całkowicie uzasadnione argumentowanie na rzecz demokratycznego, świeckiego państwa na tym terytorium, składającego się z ziem Izraela, Zachodniego Brzegu i Gazy, zamiast obecnego państwa izraelskiego. Twierdzenie, że jest to nienawiść rasowa, jest absurdalne.

Może to nie być rasową nienawiścią, Henry, ale z pewnością dla mnie wygląda to jak kolonialno/imperialistyczne stanowisko. Uprzywilejowany człowiek z Zachodu wpychający nowoczesne, postępowe ideały, jakie lubi, ludziom żyjącym bardzo daleko, którzy nie są zupełnie zainteresowani tym, co on proponuje. Pierwsze zdanie, opakowane w nowoczesną, lewicową terminologię, jest kolonialną podstawą całego ruchu BDS. Odmawia WSZYSTKIM zainteresowanym ich praw. Ani Palestyńczycy, ani Izraelczycy nie mieliby samostanowienia i ani jedni, ani drudzy nie mieliby szansy podniesienia własnej flagi. Robi dokładnie to, co zrobili Sykes-Picot w 1916 r., rysuje linie na mapie i spodziewa się, że wszyscy ci, złapani wewnątrz tych linii, podporządkują się normom nowoczesnej, zachodniej ideologii. Spójrz na Irak i Syrię i zobacz, jak dobrze to zadziałało. Jakże regresywne i żałosne jest to stanowisko. Nie ma ani jednej poważnej grupy po obu stronach wielkiego podziału, którą by to interesowało. Palestyńczycy chcą wciągnąć swoją flagę, Izraelczycy swoją i prawdziwie wyzwoleńczym rozwiązaniem byłoby przeciągnięcie linii między nimi. To jest odpowiedź na spór graniczny.  


Wymówka Henry’ego Maitlesa


Parę dni przed debatą Maitles wycofał się oficjalnie. Otrzymałem informację od organizatorów:  

“Maitles nie jest zadowolony w sprawie debaty z panem. Nie sądzi, że będzie to uczciwa debata (uwaga redaktora – no cóż, ta część jest prawdą) i niepokoi się, że pana argumenty nie będą oparte na obiektywnych faktach”

Kiedy to dostałem, przygotowywałem się do debaty i byłem zagłębiony w fikcyjnej opowieści zatytułowanej Israeli Apartheid – a beginner’s guide [Izraelski apartheid – przewodnik dla początkujących] napisanej przez raczej dziwnego brytyjskiego chrześcijańskiego propagandzistę, więc może powinienem podziękować Maitlesowi za dostarczenie chwilowego odwrócenia uwagi. Chciał tej debaty, a nagle nie jest szczęśliwy z powodu mojej osoby? Setki akademików prenumeruje mój blog właśnie z powodu wysokiej zawartości faktów i jestem maniakiem na punkcie rzetelnych badań. Niewiele jest rzeczy po obu stronach sporu, których nie przeczytałem i nie zrobiłem notatek. Obecnie piszę książkę o tym konflikcie, poza tym mam lata bezpośredniego doświadczenia, które wymaga zdolności oddzielenia fikcji od faktów, kiedy czytam ludzi opisujących swoje opinie o tym konflikcie.  


Henry Maitles jest tchórzem. Henry Maitles jest także jednym z tych kilku Żydów, którzy uważają, że ich zadaniem jest obrona sprawy Palestyńczyków, bo oni sami tego nie potrafią.  Oto fakt – w Zjednoczonym Królestwie żyje znacznie więcej ludzi, którzy identyfikują się jako Palestyńczycy niż jest tam politycznie aktywnych, antysyjonistycznych Żydów. Jest to fakt, w który trudno uwierzyć, kiedy patrzy się na obecną sytuację. Za każdym razem, kiedy na scenę wychodzi antysyjonistyczny Żyd, odmawia się głosu Palestyńczykowi. Palestyńczycy nie muszą żyć w Wielkiej Brytanii, by przemawiać tutaj, tak samo jak Miko Peled i Max Blumenthal nie żyją tutaj. Palestyńczykom ciągle i uparcie odmawiają platformy ludzie, którzy myślą, że wiedzą lepiej, potrafią mówić lepiej i argumentować lepiej niż sami Palestyńczycy. Istnieją określenia na taką postawę.  


Przywilej Henry’ego Maitles


Kiedy Ben White lub Miko Peled wychodzą na scenę, promują wyłącznie własne kariery: 



Co jest częścią promocji nowej książki Bena White’a.

 



Co jest częścią promocji nowej książki Miko Peleda.


Ilan Pappe wydaje jedną nową książkę rocznie. Te są z 2016 i 2017 r.:

 



Jeśli spojrzysz na niemal dowolny panel, debatujący o konflikcie izraelsko-arabskim, który jest zorganizowany przez jakieś antyizraelskie stowarzyszenie, będzie tam trzech lub czterech uczestników. Pierwszy będzie „dużym nazwiskiem”, osobą, która połknie budżet na całą imprezę.  Jakiś „Max Blumenthal” lub “Miko Peled”. Obok niego będzie siedzieć miejscowy akademik, możliwe (i najlepiej) jakiś Żyd. Trzeci członek będzie biały, Brytyjczyk i aktywista, który spędził kilka dni, tygodni lub miesięcy prowadzony za rękę po Zachodnim Brzegu przez NGO. Jeśli publiczność ma szczęście, będzie tam jakiś Palestyńczyk. Ktoś, kto powinien być wdzięczny, że w ogóle udzielono mu głosu. Jest tam tylko na pokaz, jako dowód istnienia ofiary, nie po to, by mówił o polityce, i „wolno mu” opowiedzieć o swoich doświadczeniach w życiu, które będą albo z Hebronu, albo z Gazy.


Wybranych kilku


Jest garść palestyńskich aktywistów, którzy istotnie dają wkład do tego cyrku. Są to zazwyczaj członkowie komitetu centralnego BDS lub akademicy i są dobrze obeznani ze sztuką promowania kolonialnego stanowiska politycznego BDS. Ruchu, który zupełnie nie reprezentuje pragnień ani interesów Palestyńczyków. Ilu Palestyńczyków chce świeckiego, zdominowanego przez Żydów, hybrydowego państwa, w którym ich flaga nie będzie powiewać? Jedynym zamiarem BDS jest odebranie praw Żydom, zupełnie nie interesują ich aspiracje Palestyńczyków.


Kiedy byłem na dwudniowej konferencji na uniwersytecie w Sussex, najczęstszą skargą, jaką słyszałem od Palestyńczyków wśród publiczności, było to, że nie reprezentują sami siebie. A jest to skarga, którą słyszę wszędzie.


Głównym problemem jest to, że Palestyńczycy nie chcą tego, co ci “supremacyjni progresiści” muszą udawać, że chcą. Przedstawiany głos jest fałszywy, skonstruowany dla zachodniej publiczności. Demokratyczny, świecki, różnorodny i uniwersalistyczny. Zupełnie nie jest to produkt Bliskiego Wschodu, ale starannie zbudowana kampania propagandowa, zaprojektowana do przekonania ludzi, by bojkotowali Izrael dla uczynienia świata lepszym miejscem. Jeśli “pozwolisz” Palestyńczykom zająć miejsce na podium, prawdziwa natura konfliktu stanie się oczywista i propaganda zawiedzie. „Biały człowiek wie lepiej” i dopóki Palestyńczycy nie są jednym z nielicznych, którzy zdali egzamin, nie mogą mówić. Nawet jeśli zdają egzamin, mówią za darmo, bo cały budżet poszedł na pokój hotelowy „Białego Człowieka”.


Oszczerstwo apartheidu


Wydaje się więc absurdalne, że ci zwolennicy supremacji są tymi, którzy propagują oszczerstwo, że Izrael jest państwem apartheid. A nie jest to nic innego jak oszczerstwo. Dla sądzenia, zrozumienia i z pewnością, jeśli to zamierzasz, dla karania, niezbędnym elementem każdej sytuacji jest nie tylko to, co właśnie dzieje się, ale jak to się zaczęło i czy strona, która ma przewagę, ma wybór. To nie jest zestaw reguł stworzonych dla izraelsko-arabskiego konfliktu, ale podstawowy filar, na którym zbudowane są wszelkie rządy prawa.   


Ci, którzy szerzą oszczerstwo o apartheidzie, nie mają żadnego interesu w mówieniu prawdy o tym, jak rozpoczął się konflikt, bo to całkowicie zniszczyłoby ich bajkę. Gdy tylko spojrzysz na rzeczywistą historię, widzisz, że przemoc zaczęła się na długo zanim istniał Izrael i że koncepcja „żydowskiej obrony” została stworzona w reakcji na arabskie ataki. Kiedy czytasz książki, które starają się zdekonstruować Izrael lub syjonizm, ten element historii jest albo całkowicie zignorowany, albo zminimalizowany. Świadomie nie przedstawia się kluczowego dowodu.


Weźmy Bena White’a (dość dziwnego brytyjskiego chrześcijanina, propagandzistę ze Zjednoczonego Królestwa) i jego książką o apartheidzie. Która, podobnie jak wszystkie fikcje tego rodzaju, stara się szybko przemknąć przez początek konfliktu, by dotrzeć do tych części, które chce wypaczyć. Ben White całkowicie ignoruje przemoc lat 1920. i 1930. O 1947/8 roku mówi:

“jak najdalsze od podrzędności liczebnej, według oceny brytyjskiego wywiadu wojskowego w 1947 r. embrionalne państwo żydowskie pokonałoby Arabów palestyńskich, nawet gdyby potajemnie pomagały im sąsiadujące państwa arabskie”.

To prawda, że taka ocena istniała. Jest także prawdą, że była to ocena z lipca 1947 r., na miesiące przed początkiem konfliktu. W ocenie mowa jest tylko o tajnej pomocy od jednego lub dwóch państwa arabskich (punkt, który White wypaczył). Nie wiedziano wówczas, że tysiące zagranicznych wojowników wkroczą na arenę. Podobnie jak inne oszacowania z owego czasu, zawiera także opinie i uprzedzenia autora. Były oszacowania, które nie zgadzały się z tym, którego użył White, ale nie o to chodzi. Ben White użył jako źródła  Benny’ego Morrisa. Stronę 33 z Birth of the Palestinian Refugee Problem [Narodziny problemu uchodźców palestyńskich]. To było na stronie 35:

Wojna między Izraelem i państwami arabskimi była długa i krwawa (około cztery tysiące z sześciu tysięcy zabitych z Jiszuwu, zginęło po 14 maja) i przywódcy Jiszuwu zrozumieli, że stoją przed śmiertelnym niebezpieczeństwem.

Całe pojęcie śmiertelnego niebezpieczeństwa jest wymazane. White musi przedstawić Żydów jako przeważającą siłę przeciwko niewinnej ofierze, dostarcza więc tylko części informacji. White jest świadomie wybiórczy, by przedstawić obraz, który nie ma żadnego oparcia w historii.  


Gdyby tylko Włosi wypowiedzieli wojnę Izraelowi


Całe oszczerstwo apartheidu jest zbudowane w ten sposób. Często cytowanym źródłem jako „dowód” izraelskiego apartheidu jest lista „dyskryminujących praw” dostarczona przez organizację o nazwie „Adalah”. Przygotowując się do debaty przeanalizowałem tę listę. Najstarsze, nadal działające prawo na tej liście jest z 1939 r. Jest to brytyjskie prawo, szybko stworzone we wrześniu 1939 r., by zabronić ludziom handlu z wrogiem. Nadal jest częścią prawa w Zjednoczonym Królestwie. Najzabawniejszym elementem przytoczenia go na tej liście jest powód, dla którego to prawo uznano za “dyskryminujące”:

To prawo z ery Mandatu Brytyjskiego nadal jest w użyciu. Stosuje ono całkowity zakaz handlu z „obywatelami wroga”. Prawo autoryzuje ministra spraw wewnętrznych do ogłoszenia państw jako „wrogie państwa”. Jak dotąd, wszystkie „wrogie państwa” są państwami arabskimi lub muzułmańskimi. W wyniku, prawo ogranicza stosunki, włącznie ze stosunkami kulturalnymi i lingwistycznymi, między Arabami palestyńskimi w Izraelu a szerszymi narodami arabskimi i muzułmańskimi.

Czyli czyni Izrael odpowiedzialnym za tożsamość narodów, które wypowiedziały Izraelowi wojnę. Gdyby Włochy także najechały w 1948 r. i wypowiedziały wojnę Izraelowi, to prawo nie byłoby uważane za dyskryminujące. Tak, ta lista rzeczywiście jest tak absurdalna. Izraelska flaga – dyskryminujące prawo, izraelska oficjalna pieczęć – dyskryminujące prawo, używanie hebrajskiego kalendarza – dyskryminujące prawo. Jest to lista absolutnie wszystkiego, co grupa mniejszościowa mogłaby POŚREDNIO odczuć jako dyskryminację. Ile krzyży jest na fladze Wielkiej Brytanii? Przy bardzo prawdziwych problemach, przed jakimi stoją mniejszości w każdym narodzie, można by stworzyć listę dla Wielkiej Brytanii dłuższą niż 63 prawa, jakie obecnie wylicza Adalah.


Powstrzymajcie ich przed szerzeniem kłamstw


Nie zamierzam używać tego forum dzisiaj jako miejsca na wiele argumentów, jakie przygotowałem do wczorajszej debaty. Istnieją tysiące zasadnych i potężnych sposobów pokazania, dlaczego oszczerstwo apartheidu jest całkowicie fałszywe. Te dni nadejdą. Tutaj chodzi mi głównie o pokazanie tchórzliwych działań tych, którzy atakują Izrael. Jest haniebne, że Henry Maitles uciekł i skandaliczne, że “Przyjaciele Palestyny” byli zbyt tchórzliwi, by postawić kogoś na jego miejsce. Izrael nie jest państwem apartheidu i jeśli te kłamstwa są szerzone na kampusie, to muszą spotkać się z wyzwaniem. Jeśli nie chcą stawić czoła wyzwaniu, nie powinni szerzyć ich na kampusie.


Organizatorzy debaty (którzy zrobili wszystko, co w ich mocy, żeby debata się odbyła) w końcu zdecydowali nie pozwolić mi stanąć samemu. Uważam, że to był błąd. Jeśli oszczerstwo apartheidu jest szerzone po kątach, to należy rzucić na nie światło. Fakt, że ci ludzie byli zbyt przerażeni, by pojawić się, sam w sobie jest wiadomością, a ci, którzy mieli przyjść, powinni wiedzieć, dlaczego nie usłyszą debaty i wysłuchać argumentów tych, którzy byli gotowi debatować. Miałaby miejsce otwarta dyskusja z powodu nieuniknionych wrogich pytań, jakie zadawano by z publiczność. Anulowanie debaty pozwoliło opozycji „wygrać” po prostu dzięki tchórzostwu. Ich argumenty nadal nie spotkały się z wyzwaniem.


Wczoraj po przyjeździe do domu, otrzymałem następującą wiadomość:

Jestem skrajnie zniesmaczony, że debata w Glasgow została anulowana. Miałem nadzieję porozmawiania z panem. Jako zwolennik Izraela, ale także sensownego rozwiązania w postaci dwóch państw… miałem nadzieję na inspirację. Mam nadzieję, że odpowie mi pan, żebyśmy mogli to przedyskutować”.

Tym ludziom sprawiono zawód. Maitles i jego menażeria mogą o to nie dbać, ale ja dbam. Bo nie chodzi tu o 4-7% Żydów, którzy nie lubią Izraela. Ani o kilku uprzywilejowanych białych facetów, którzy mają problem z Żydami. Chodzi o miliony ludzi schwytanych w bardzo realnym i bardzo tragicznym konflikcie, którzy potrzebują wsparcia w znalezieniu rozwiązania, a rozwiązanie przyjdzie tylko od ludzi bezpośrednio zaangażowanych. Nie chcą ani nie potrzebują, by ludzie czytali najnowsze wypełnione nienawiścią tyrady kogoś, kto buduje swoją karierę na nieszczęściu innych, potrzebują, tylko, by ludzie zaczęli mówić prawdę. Tchórzostwo Henry’ego Maitlesa z pewnością nikomu nie pomogło.

 

The cowardly Professor Henry Maitles and the activists who ran away

23 marca 2018

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska


David Collier

Znany brytyjski bloger. Autor blogu Beyond the great devide


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Syjonizm

Znalezionych 351 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Róża Melcerowa - syjonistka i feministka   Walter   2024-03-04
Jak działa kampania „przemocy osadników”.Jednym z wielu niepokojących aspektów kampanii mającej na celu kryminalizację izraelskiej ludności cywilnej jest to, że najwyraźniej jest to pierwszy cel. Następny? IDF.   Glick   2024-02-29
Porwani przez Hamas i ślepota moralna   Collins   2024-02-28
Przykro mi, ale nie ma rozwiązania w postaci dwóch państwUdawanie, że można zawrzeć porozumienie z przywódcami palestyńskimi, otwiera jedynie drzwi do kolejnego 7 października. Izraelczycy nie dadzą się oszukać.   Taub   2024-02-24
Spór o reformę sądownictwa ośmielił wrogów Izraela   Toameh   2024-02-19
Kiedy terroryści rządzą   Bryen   2024-02-18
Izraelczycy nie zgodzą się na nic innego niż pełne zwycięstwo w GazieWykorzystywanie losu porwanych, aby skłonić Izrael do poddania się Hamasowi, jest chorą, manipulacyjną strategią, która jest skazana na polityczną porażkę   Taub   2024-02-12
Dekret prezydencki Bidena powinien nakładać sankcje na Palestyńczyków   Bard   2024-02-09
Arabscy obywatele Izraela wiedzą, że wygrali   Tawil   2024-02-08
Nowy wojskowy mesjasz izraelskiej lewicyWspólny amerykańsko-izraelski plan obalenia Netanjahu z generałem Gadim Eisenkotem w roli głównej zyskuje na popularności w miarę postępu wojny w Gazie   Taub   2024-02-02
Pusty Dzień Pamięci o HolokauścieCi, którzy popierają zawieszenie broni, aby umożliwić ludobójczemu ruchowi antysemickiemu, takiemu jak Hamas, dokonywanie kolejnych rzezi Żydów, nie powinni udawać, że opłakują Sześć Milionów.   Tobin   2024-01-28
Nadwrażliwy Sąd Najwyższy Izraela popełnia dwa błędyNajwyższa władza prawna w kraju pogłębia swoje niepokojące tendencje antydemokratyczne, pokazując, że jest głucha na nastroje narodowe   Taub   2024-01-25
Bezpieczeństwo i solidarność   Collins   2024-01-20
Zwycięstwo jest ważniejsze niż wsparcie USAPremier Izraela Benjamin Netanjahu i jego ministrowie muszą pamiętać, że Izrael nie jest amerykańskim państwem wasalnym.   Glick   2024-01-19
Język propagandy sowieckiej. Postępowy antysyjonizm i trujące dziedzictwo nienawiści zimnowojennej.   Tabarovsky   2024-01-17
Niepokojące rozmowy i gorzkie prawdy   Collins   2024-01-11
Zrozumienie Bliskiego Wschodu wymaga znajomości różnicy między Szalom i Salam   Amos   2024-01-08
Izrael ma prawa   Bryen   2024-01-05
Czy Biden chce, żeby Izrael przegrał wojnę?   Williams   2023-12-27
Ta wojna przyspiesza integrację charedim z izraelskim głównym nurtem     2023-12-22
Ponura przyszłość Izraela: wojna na wyczerpanie na wszystkich frontach   Morris   2023-12-19
Nie stosujcie wobec Żydów dziwacznej, teoretycznie chrześcijańskiej etyki     2023-12-17
Co uchodzi za normalne?   Collins   2023-11-29
Blinken ma klapki na oczach   Bard   2023-11-22
Będziemy się bronić - List z Tel Awiwu   Taub   2023-11-18
List otwarty do Gerszona Baskina i izraelskiego obozu pokojowego   Landes   2023-11-10
Drogi świecie, nie obchodzi mnie to   Lewis   2023-11-08
Dlaczego w Izraelu czuję się jak w domu   Mozias Slavin   2023-11-06
Prawdziwie „proporcjonalną” reakcją na Hamas jest jego eliminacja   Altabef   2023-10-20
Dlaczego Izrael musi prowadzić wojnę ma pełną skalę     2023-10-17
Wojna do samego końca   Greenfield   2023-10-10
Ameryka zdradziła Izrael   Leibovitz   2023-10-09
Porozumienia z Oslo – jak zawiódł izraelski wywiad   i Yigal Carmon   2023-09-30
Zwykła kobieta na wojnie   Oren   2023-09-20
Modlitwa za rok 5784   Glick   2023-09-16
Syryjska Żydówka odpowiada na zarzuty o dyskryminacji przez Aszkenazyjczyków     2023-08-31
Czy nadawanie priorytetu wolności od terroryzmu jest rasizmem?   Tobin   2023-08-28
O dalekim Izraelu raz jeszcze   Koraszewski   2023-08-24
Walka lub ucieczka.Gdzie jest patriotyzm ludzi, którzy opuszczają Izrael z powodu zawirowań politycznych?   Collins   2023-08-20
"Telegraph" legitimizuje nazistowską analogię   Levick   2023-08-18
Idź i wróć człowiekiem. Książka Andrzeja Koraszewskiego   Tabisz   2023-08-12
Nasza odwieczna walka o Syjon   Chesler   2023-08-07
Prawo i anarchia   Collins   2023-07-29
Napisany 100 lat temu esej Davida Lloyd George’a o antysemityzmie i syjonizmie   Lloyd   2023-07-28
W jakiej sprawie płonie Izrael?   Koraszewski   2023-07-26
Pokój z widokiem na morderców   Koraszewski   2023-07-23
Widmo krąży po Europie   Koraszewski   2023-07-21
Niektórzy ludzie lewicy i Arabowie są oburzeni promowaniem wzajemnego szacunku i równości między izraelskimi Żydami i Arabami     2023-07-18
Zrozumieć prawdziwe pochodzenie karykatury z “New York Timesa”. Jak antysemicka propaganda sowiecka przenika współczesny lewicowy antysyjonizm   Tabarovsky   2023-07-16
Dlaczego władze palestyńskie nienawidzą archeologów   Flatow   2023-07-09
Izrael musi przestać używać nazwy „Zachodni Brzeg” dla „Judei i Samarii”   Fitzgerald   2023-06-30
Prokuratorzy spalonej ziemi.Prokuratorzy Netanjahu, dowódcy policji i media zamierzają walczyć do samego końca.   Glick   2023-06-29
Jedyne miejsce na Bliskim Wschodzie, gdzie mniejszości rozkwitają   Abdul-Hussain   2023-06-27
List do Kena Rotha: Demonizowanie Izraela przez wykorzystywanie Holokaustu   Steinberg   2023-06-10
We wszystkim, co ma związek z wodą, Izrael jest światowym liderem   Fitzgerald   2023-06-04
Nie nazywaj promowania antysyjonizmu wśród młodzieży żydowskiej „dialogiem”   Tobin   2023-06-01
Kiedy Arabowie zaproponowali wymianę ludności: swoich Żydów za palestyńskich uchodźców Arabów     2023-05-29
Jestem głęboko zaniepokojony tym, że Departament Stanu jest głęboko zaniepokojony   Flatow   2023-05-28
Najdziwaczniejszy kraj pod słońcem   Koraszewski   2023-05-27
Problem Departamentu Stanu z Izraelem   Bard   2023-05-26
„Economist” rzuca fałszywe oskarżenie „faszyzmu” na syjonistycznego przywódcę   Levick   2023-05-24
List izraelskiego ambasadora jest błędny   Pandavar   2023-05-16
Rakiety i ataki hipokryzji   Collins   2023-05-13
Między motylami i rakietami   Collins   2023-05-12
Izraelskie marzenie   Collins   2023-05-04
Izrael jest antyrasistowski, antykolonialny, antyfaszystowski (i był od samego początku)Powstanie Izraela nie było cudem, ale epizodem ogromnej odwagi moralnej i militarnej   Herf   2023-05-03
Czego nie rozumieją autorzy artykułów, którzy twierdzą o “realnym istnieniu jednego państwa”   Frantzman   2023-05-01
Więcej niż cud: Izrael ma 75 lat    Jacoby   2023-04-27
Ilu ludzi można by było uratować, gdyby Izrael odrodził się w 1938 zamiast w 1948 roku? (plakaty)     2023-04-25
Dlaczego Izrael jest oceniany inaczej.Międzynarodowe wyzwania Jerozolimy   Horowitz   2023-04-21
Izraelski laureat Nagrody Nobla wyraża poparcie reformy sądownictwa   Fitzgerald   2023-04-18
Opowieść o dwóch osiedlach   Greenfield   2023-04-03
Jak rozsądna jest reforma sądownictwa w Izraelu?   Tsalic   2023-03-27
Izraelskie protesty – nie mogę dłużej milczeć   Chesler   2023-03-23
Izrael jest podzielony, ale palestyńscy terroryści biorą na cel wszystkich Żydów   Flatow   2023-03-21
92,5% Palestyńczyków zabitych w tym roku było członkami grup terrorystycznych lub brali czynny udział w atakach     2023-03-14
Jak piąty marca stał się pamiętnym dniem dla Żydów w Iraku   w Izraelu   2023-03-12
Błędne przekonania o Żydach Mizrahijczykach i izraelskiej polityceOdpowiedź na artykuł Sama Shubego   Julius   2023-03-11
Odrażający atak na arabską wioskę     2023-03-02
Żydzi mają rdzenne prawa do Wzgórza Świątynnego   Trotter   2023-02-09
Dlaczego Netanjahu ma rację, chcąc zreformować wszechpotężny Sąd Najwyższy   Kontorovich   2023-02-06
Demokracja w Izraelu jest zagrożona – ale nie z tego powodu, o którym myślisz     2023-01-25
Tymi, którzy atakują status quo w Jerozolimie, są krytycy Izraela   Bard   2023-01-21
Nowa książka obala mit, że „spisek syjonistyczny” zmusił Żydów do opuszczenia Iraku     2023-01-09
Klauzula sumienia w Izraelu i w Polsce   Koraszewski   2022-12-30
Demokracja w Izraelu   Dershowitz   2022-12-29
Izrael to nie Kanada, więc nie będziemy zachowywać się tak jak oni   Altabef   2022-12-23
Długi historyczny rodowód antysemickich („antysyjonistycznych”) Żydów   Amos   2022-11-13
Netanjahu nadaje treść słowom „Nigdy więcej”, po raz kolejny   Pandavar   2022-11-11
Poranek po dniu wyborów   Collins   2022-11-05
Izrael wczoraj i dziś   Koraszewski   2022-11-04
Narracja o „przemocy osadników” i wybory do Knesetu   Blum   2022-10-29
Niebezpieczeństwa państwa Palestyna: wielowymiarowe zagrożenia dla Izraela   Sherman   2022-10-28
Sprawa Jerozolimy jest bardziej złożona niż myślisz   Julius   2022-10-18
Palestyńczycy i ich język   Rosenthal   2022-09-29
Przed krytykowaniem Izraela USA powinny posprzątać u siebie w domu   Bard   2022-09-26
Antysyjonizm i jego korzenie   Frantzman   2022-09-24
Żydowska historia miasta Betar i fałszerstwo osiedla Battir   Rose   2022-09-23
Aby Izrael był bezpieczny, musi pogrzebać złudzenia Oslo   Glick   2022-09-22
Syjonizm wygrał. Dlaczego więc nadal jest atakowany 125 lat po Bazylei?   Tobin   2022-09-01

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk