Prawda

Środa, 17 wrzesnia 2025 - 00:42

« Poprzedni Następny »

WHY I VOTED AGAIN FOR TRUMP

WHY I VOTED AGAIN FOR TRUMP


Barbara Nykiel-Herbert 2020-11-13


From the editor of „Listy z naszego sadu"


We found the text below on the Facebook page of our friend, and we realized that most probably it couldn't appear in the mainstream media like Gazeta Wyborcza or Polityka or Rzeczpospolita. Among our American acquaintances, about half voted for Biden and half for Trump. Among those voting for Trump there were many Muslims and ex-Muslims who all are left-leaning – they are defending women's rights, a secular state, they are confronting religious fanaticism and they demand that the state fight Islamist ideology. Also the Jewish diaspora in the US is oddly divided and there are amazing disputes going on among them. Many Black academics are looking with horror at the renewed building of racial walls. Here we have a voice of a Polish linguist who was teaching at an American university. This voice of a Polish university teacher from the United States is worth hearing, so we asked the author for permission to re-publish it.  


***

 

A few months ago, I received a letter from Ola, a Polish friend for over forty years, in which she told me that she was officially breaking off her friendship with me forever, because I support Trump. "I don't understand how you can!" she wrote. If she had written, "I don't understand why," then perhaps there would still be a door to dialogue and understanding. But "how can you" disqualified my morality and thus the right to defend my political position. It made no sense to answer, so I removed Ole from my friends list as she wished - forever.


Ola was not the only one among my friends who removed me from good company. After all, openly declaring myself on the side of Trump exposed my racism, xenophobia, transphobia, white supremacy, colonialism, partiality, naivety, a lack of understanding of my own interests, even extreme stupidity. Perhaps my religious fundamentalism, intolerance, and excessive attachment to firearms, as well as a hostile attitude towards political correctness, globalism, science, and alternative energy sources. I think that if I knew myself as well as my friends know me, I would also break my social relations with myself.


Luckily, I know myself a little differently. I also know Trump and his supporters in a different way from sites that media such as CNN and Gazeta Wyborcza prefer not to disclose.


My demographic profile, career, and charity work indicate that I should be on the side of the Democratic Party. I am a woman, I have higher education, a house in a suburbia, a good brand new car, and income which puts me in the "upper middle class." Plus, I'm an immigrant and have a refugee husband who is POC, "Person of Color." I am a retired university professor and I volunteer in organizations that help foster children, refugees, and immigrants, both legal and not so much, who need free English lessons. I support financially environmental organizations such as the Nature Conservancy and the International Crane Foundation. The only magazine regularly subscribed in my home is Science News.


So, it would be much easier for me to fit ideologically into the group to which I demographically belong. It wouldn't cost me anything. A tax hike on the rich who are said to be paying too little at the moment wouldn't apply to me, because I don't belong to that class. Support for the Democrats would not bring disgrace to my social and friendly status. On the contrary: I would avoid being insulted and I could treat those ideologically handicapped with self-righteousness and indulgence.


In a word, I could be a member of the American Cultural Elite. Ola would still be my friend, and I wouldn't get nasty comments and epithets sent at my address from my friends' friends via a private Messenger.


So how and why did I find myself on this inferior list? Perhaps because I do not want to be on the side of hatred that would make me break my friendship with a friend on the other side of the ocean for voting for a candidate who has nothing to do with my life. Or on the side of that red-hot hatred that tells you to put on black masks, grab your bat and beat up a journalist, an Asian gay, for being on the other side politically. Or that bigoted hatred that makes you boycott and exclude people for a different point of view or for having different values. Or that dangerous hatred that I associate with genocide, the Holocaust and Rwanda. The hatred openly professed by those who pride themselves being tolerant and inclusive and believe that love will win. A hatred that I experienced myself, and I do not want to participate.


Both me and my husband, David, were once Democrats. We both voted for Obama. The Obama presidency has brought us eight years of deep disappointment in all fields of governmental activity. Race and class divisions have deepened, confidence in the government has decreased, corruption has increased, and the hope has shrunk, a huge wave of which a few years earlier had raised Obama to the top of political popularity. 


In 2016, I knew I would not vote for Hillary Clinton, but I never thought I would vote for Trump. I did it without enthusiasm but had no other choice. Four years later, last week, I voted for Trump with full conviction, and if it turns out that Trump wants to run again in 2024, I suppose I will vote for him again.


Despite the continuous harassment, mockery, lame attacks of conspiring (proven) to deprive him of the presidency, which began even before he took the office in January 2017, and above all, the contempt with which Trump was and is treated by the left-wing cultural elite. Support of the common people for Trump has not only persisted but has increased. Contempt is the key here factor.


Hillary Clinton's undiplomatic claim that Trump's supporters are “deplorable” may have cost her a lot of votes, and perhaps the presidency. Publicly ridiculing Trump when he said he loved less educated people put Democrats in stern opposition to these hard-working Americans who chose to side with whoever sided with them. Unfortunately, these lessons did not serve Biden, who referred to Trump's followers as "chumps," fools, and "ugly folks," the nasty types. Biden won the election - possibly legally, or maybe through massive fraud - and maybe we'll never know the truth. But the "blue wave" predicted by the polls did not materialize.


Poor and lower-income, less educated, working Americans are proud and do not let themselves be offended. Pride is one of the few values they can afford, especially in hard times. They recognize Trump as "theirs" who fights for their welfare. Trump is not a politician - he is a street fighter who will definitely not turn the other cheek but will give up twice. He has a foul mouth, he is crude, he has a tendency to be astronomically exaggerate, to overlook certain facts, and to ignore details. Like many other Trump supporters, I am irritated by his outbursts, his indiscriminate comments, his lack of diplomacy - so I don't read his tweets; on the other hand, I appreciate the fact that he tells the truth in your face without backdoors and speaks directly to people, and not to cameras, media, politicians. He has unprecedented energy and power to break through like a Soviet tank.


At his famous rallies, Trump invariably uses the pronoun "we" - in contrast to Obama, whose favorite word in his speeches was "I". Trump fights back, calling local politicians and activists to the podium and publicly expressing appreciation for them, as well as average people who have made a difference in some way.


Trump's opponent is "The Swamp", Swamp: corrupt government agencies (including the FBI and CIA), the media, the Internet "Big Tech" (Google, Yahoo, Facebook), the entertainment industry, and colleges. The leading ideas of the latter have become Marxism, the theory of gender identity, and the critical theory of race, according to which each member of society is assigned to one of two groups: the victims or their persecutors. Trump has promised to drain the Swamp and restore dignity to average, hardworking, elite Americans.


Trump is the first president in the history of our collective memory to live up to, at least in large part, all the promises he made to his supporters. "Promises Made, Promises Kept": Reduced corporate tax rates allowed bringing industrial plants from abroad, primarily from China, back to the States. New international trade agreements have also contributed to the driving force of the economy. All these measures improved the labor market and caused the unemployment rate to drop to a historically low level of 3.7% in 2019 (i.e. just before the pandemic). Black and Latin unemployment has fallen to its lowest rates in the country's history. Work in mines in Pennsylvania and West Virginia returned, fracking production of oil and gas started; closed oil pipelines opened up, and suddenly we became energy independent from the Middle East, for the first time since 1957. In the Middle East, Trump dealt quickly and effectively with the Islamic Caliphate, moved the US Embassy from Tel-Aviv to Jerusalem, and has already mediated three peace agreements between Israel and Islamic countries. Trump, who is pragmatic and does not support making people happy against their will, but paid by our money, he is withdrawing American troops from Afghanistan. Because it's not our war.


Our war is the one on our southern border through which thousands of illegal immigrants have crossed with impunity, not only from Latin America, but from all over the world, sometimes over a hundred thousand people in a month. Not only job seekers, but also gang members, smugglers of fentanyl and young girls for prostitution, individuals with criminal background. The wall, or rather the border fence, the agreement with Mexico, and changes to the procedures for granting political asylum have reduced the possibility of criminals crossing our border with impunity. (Regarding children separated from their parents: the photos of children in cages circulating on the Internet date back to Obama's time, when the children were sent alone, on trains, under the supervision of paid "coyotes", and let loose at our border crossings. During the Trump presidency, these children are still in the care of the American authorities because their biological parents refused to take them back, hoping to reunite with them in the United States on their next attempt to cross the border).


It is impossible to list all of Trump's achievements here, because the list is long. The gains for the country and his supporters are not advertised in the media because they contradict the narrative of the left-wing elite who does not care about achieving Trump's promised American Dream, because they have already achieved it.


Recently, I was called by a Polish friend who, together with her husband, fled to US from socialist Polish poverty, from a rented room with mold on the walls, with no chance for a better future. They have worked physically for many years, cleaning dirty motels and carrying bricks to construction sites, and at night learning English and by achieving new qualifications at various courses.


Krystian, their grown-up son, whose studies cost $ 30,000 a year by his parents’ hard-earned “capitalist” savings and loans. He returned from college to live for a while at home, stated that he would vote for Biden, because only socialism would guarantee all Americans true equality. “You “ Baby Boomers ” have no understanding what is it about” he summed-up reactions of the shocked parents who have spent half their lives under socialism.


As I write these words, I look out of the window from time to time, where Alejandro, Krystian's peer and son of immigrants, is laying the boards of our new terrace. It snowed during the night and it is very cold, but the construction work does not stop because of the weather, if there are customers. Alejandro, wrapped in a quilted jacket and a cap pulled over his ears, is constantly breathing on his cold hands, but he continues his work. Alejandro did not go to college because he has to earn a living and help his family. He did not vote in 2016, but last week, joining the growing number of Hispanic Trump enthusiasts, he voted for him. Alejandro believes Trump's policies will help him achieve the American Dream. Krystian, on the other hand, does not have to achieve anything anymore, because he is used to living in abundance, and therefore he can allow himself to reflect on socialism. I nodded in agreement with my friend, because my children, when they found out that I voted for Trump, also barked at me first, and then they stopped talking to me.


"If Trump loses, we're totally screwed," says James, co-owner of the small company that builds our terrace and that Alejandro works for. If James' company goes down, Alejandro will lose his job. "All the little entrepreneurs and their employees in Reno are for Trump," says James. Robert, our electrician, independently confirms James' words. "We've never had as good as under Trump," he adds. "We are afraid that if the Democrats win, our streak will end."


The Democratic Party chose the so-called "Identity politics", that divides people into groups according to demographic indicators, primarily racial. Trump's policy began to unite people of average economic status - those whose income is not guaranteed, whose material comfort is not stable and depend on fluctuations of the economy. The rich can afford to support the Democrats because they don't have to fear a malaise of the economy; the rich can also afford the luxury of complete isolation from the pandemic because they have the choice to work from home. All they need is delivered to their door by human robots such as Alejandro. Those living on unemployment also have nothing to fear, especially if Democrats come to power.


Two weeks before the election, my husband David and I offered to become volunteers, going door-to-door reminding residents to vote. The application on the phone showed us the party affiliation of the inhabitants of houses in different districts: Republican houses were marked in red, and Democratic houses - in blue. The richer the districts, the bluer the maps looked. “Gated communities” turned out to be almost without exception blue; as Republican volunteers, we were not even admitted behind the gate. The generational division is also clear: in many conservative homes we visited, parents complained that their children changed their political affiliation during the university studies or right after they graduated. "Universities have completely wiped out their brains. Now we regret paying the tuition fees," several times I heard the same sentiment expressed by Krystian's mother.


Our walking around the estates did not give us an insight into the differences in views of representatives of different races, because the suburban areas are inhabited mainly by white people, among which there are only a few Asians. But nationally, support for Trump among racial minorities and other groups, traditionally supporting Democrats, has increased significantly: 26% of minorities voted last week for Trump. Among the Blacks, Trump received votes of 18% of males (only 5% voted for the Republican candidate in 2008) and 8% of females (from 4% in 2016). Among Latinos like Alejandro, 35% voted for Trump. Trump was even more successful among Native Americans: 59 percent of Hawaiians and 52 percent of continental American Indians voted for him. They probably did not receive the news that Trump is racist. Among non-racial minority groups, Trump found the support of 28% of the LGBT community. (The above data are calculations based on the so-called "exit polls", i.e. post-election polls). Blacks and Latinos vote for the Trump camp because they want to be treated like Americans, not as oppressed minorities or victims of racism. They are teased every four years by the Democratic Party as a reliable electoral source. "What do you have to lose?" Trump called to them during the 2016 election campaign. "People of Color" (People of Color, the most politically correct term at the moment) began to look around and see that it really was nothing.


Neither the dilemmas of the People of Color who feel politically exploited by the Democrats nor James' interests or the risk of Alejandro losing his job, would have to motivate me to vote for Trump. I could as well be on the same side as Krystian, who has a double degree in managerial studies and political science, and counts on a good job in some corporation, where, working in an office with full air conditioning, he will earn several times more than the chilled Alejandro. After all, I deserve membership in a liberal elite where no one will despise me.


My children, a bit older than Krystian, also chose the political and social comfort of the elite. If I had opted for Biden, the children would probably let me have contact with my grandchildren, because I would not be an ideological threat to them.


It's tough.


It is my concern for the children which is my greatest motivator for Trump support. Not for my own children, but for other people's. Not for those from elite families, like my grandchildren, who attend private schools or those exclusive public schools in guarded communities, but those children from families fighting for survival, studying in schools that are intellectual deserts. Since I have always worked with poor children, such schools are well known to me.


One of the points on Trump's agenda is "school choice," which is the right to choose a school. Few people from outside the United States know that in our country a child is tied to a district school like a feudal peasant to the land. Schools in wealthy neighborhoods inhabited by the elite are much better equipped and have excellent teachers, and their students achieve much higher results than schools in ethnic ghettos, where often not a single student reaches even the lowest math test threshold required by the school program (this is the case, for example, in the Baltimore School District).


For this reason, homes in areas with good schools are very expensive and the rent is high. Families from poor neighborhoods cannot afford to move and have no right to send their children to these better schools. Children are therefore not only doomed to academic death but are also often exposed to drugs and crime.


The Trump administration has long fought for the right of students to choose a school: to ensure that the state's educational money follows the child. All highly developed countries with children and young people who achieve high results, allow the choice of schools; in some countries, school election is constitutionally guaranteed. Only full access to the same educational opportunities for all children and young people can guarantee social equality and create the opportunity to compensate for glaring economic imbalances in the next generation.


The Democratic Party and its supporting teachers' unions are fiercely opposing all political and administrative efforts to guarantee school choice. The multi-million dollar financial contributions from the teachers’ unions to the Political Action Committees on the side of the Democrats are to ensure that the proposal to choose a school will never be approved by Congress.


One has to wonder why the American liberal elite associated with the Democratic Party does not want poor children to have access to good schools. Why are they so afraid that their own children might end up in the classroom with the inferior ones from slums? Two responses are on my mind: control and contempt.


Because the Swamp pulls you in.


Which is why I voted for Trump.
* Translation from Polish original Teresa Pollin. 

 

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj










Zrozumienie

Hili: Mam wrażenie, że rozumiem coraz mniej.

Ja: Nie jesteś w tym sama.

Wersja angielska:

Hili: I feel like I'm understanding less and less.
Me: You're not alone in that.

Więcej

Gaza: zaopatrzenie w żywność
i matematyka 
Henryk Rubinstein

Palestyńscy (wewnętrzni) uchodźcy odbierają ponoc w miejscowości Deir el Balah w Gazie. (Źródło: Al Dżazira)

Mój przyjaciel chciał znać fakty. Jednoznaczne fakty. Bez nich nie był w stanie ocenić, co się dzieje.

Pomyślałem wtedy o filmie izraelskiego reżysera, który dotyczył jednej z wojen w Libanie. Być może nie pamiętam dokładnie danej sceny, nie oddam wszystkich jej szczegółów, więc ten opis zapewne nie będzie doskonały – ale to nie jest recenzja filmu. To scena z filmu.
Izraelski czołg stoi naprzeciwko zbombardowanego domu bez ścian. Zostały tylko kondygnacje. Na jednej z nich stoi kobieta, obok niej dwoje małych dzieci. Za nimi mężczyzna z wyrzutnią przeciwpancerną. Dowódca czołgu ma zaledwie kilka sekund na decyzję. Albo oni, albo on i jego załoga. Strzela.

Więcej


Francja:
Godzina populistów
Amir Taheri

Zrzut z ekranu wqideo.)

Jedno pozostaje pewne: problemów Francji nie rozwiążą zamieszki, strajki ani to, co Francuzi nazywają jacquerie (chłopską rebelią).

Po zaledwie dziewięciu miesiącach urzędowania, premier François Bayrou ustąpił ze stanowiska, gdy Zgromadzenie Narodowe przegłosowało wotum nieufności ogromną większością głosów. Tym samym prezydent Emmanuel Macron dostał „gorący kartofel” – konieczność powołania kolejnego premiera. Został nim Sébastien Lecornu, ustępujący minister sił zbrojnych – piąty szef rządu w ciągu zaledwie dwóch lat – bez żadnej pewności, że okaże się tym szczęśliwym, który zostanie na dłużej.

Więcej
Blue line

Rola Kataru
jako „superpośrednika”
Hussein Aboubakr Mansour

Moment po uderzeniu w budynek, w którym mieli być przywodcy Hamasu. (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo.)

Pisałem wcześniej, że porządek zbudowany wokół konfliktu izraelsko-palestyńskiego, działał w oparciu o jeden nadrzędny imperatyw: zapewnienie ciągłości gry w zarządzanie. Logika tego systemu nie polegała na rozwiązywaniu konfliktów, lecz na utrzymywaniu zrównoważonej równowagi. Przez dekady system ten kwitł dzięki kalibrowanej i kontrolowanej przemocy. Wybuchy przemocy w Gazie czy potyczki na granicy z Libanem nie były porażkami, lecz mechanizmami samoregulacji, które umożliwiały powrót do choreografii zarządzania kryzysowego.

Więcej

Wszystkie oczy
na Gazę
Andrzej Koraszewski

<em data-start=\

Trwają przygotowania do rozstrzygającej bitwy o miasto Gaza. Podobnie jak przed zajęciem Rafah, władze izraelskie wzywają ludność cywilną do opuszczenia miasta. Według informacji IDF, 280 000 mieszkańców tego miasta już opuściło swoje domy.

Jak donosi prasa izraelska, dziesiątki tysięcy Palestyńczyków ewakuowało się z miasta Gaza w ciągu ostatniej doby. Oczywiście, źródła Hamasu podają znacznie niższe liczby. (O drobne 200 tysięcy).

Więcej
Blue line

Od Monachium
po Teheran i Dohę
Stephen M. Flatow

Członek grupy Arab Commando, która zajęła kwatery izraelskiej drużyny olimpijskiej w wiosce olimpijskiej w Monachium, Niemcy, z kapturem na głowie stoi na balkonie budynku, w którym komandosi przetrzymywali zakładników, 5 września 1972 roku. Źródło: AP Photo/Russell McPhedran via Wikimedia Commons.

We wrześniu 1972 roku świat z przerażeniem obserwował, jak palestyńscy terroryści wtargnęli do wioski olimpijskiej w Monachium, biorąc izraelskich sportowców jako zakładników. Gdy dramat dobiegł końca, 11 izraelskich olimpijczyków nie żyło. Reakcja świata była przewidywalna: oburzenie, przemówienia i rozdzieranie szat — ale żadnych działań. Międzynarodowy Komitet Olimpijski pośpiesznie wznowił zawody. Niemieccy urzędnicy spartaczyli próbę odbicia zakładników, a następnie po cichu wypuścili trzech schwytanych terrorystów.

Więcej

Nowy porządek świata
w fazie narodzin?
Majid Rafizadeh

XI-Jinping, w towarzystwie Władimira Putina i Kim Jong-una wita się z weteranami. (Zdjęcie: CCTV)

To nie była zwykła parada rocznicowa; był to manifest intencji – deklaracja złożona przez koalicję państw, które odrzucają porządek kierowany przez Zachód i dążą do zastąpienia go autorytarną alternatywą.


Wspólne pojawienie się tych państw stanowiło jak dotąd najbliższe realnemu uformowaniu się nowego bloku – takiego, który może mieć ambicję zbudowania całkowicie nowego ładu światowego, opartego nie na demokracji, lecz na przymusie, cenzurze i sile.

Więcej

Opinia większości
nie oznacza prawdy
Lucy Tabrizi


Widziałam tę grafikę (mem) krążącą w sieci od co najmniej roku i za każdym razem mnie irytuje. Jej chwyt jest prosty: zalać ekran nazwami organizacji, tak by sama powtarzalność sprawiała wrażenie dowodu, którego nie da się podważyć w komentarzu. Zróbmy więc to porządnie.


Twierdzenie jest proste: jeśli większość NGO, instytucji, ruchów i państw jest przeciwko Izraelowi, to muszą mieć rację.

Historia pełna jest przykładów, kiedy większość dramatycznie się myliła: niewolnictwo, eugenika, segregacja rasowa, a nawet przekonanie, że słońce krąży wokół Ziemi. Tłum nie jest miarą prawdy.
Spójrzmy teraz na liczby. Żydzi stanowią zaledwie 0,2% światowej populacji, podczas gdy muzułmanie – około jednej czwartej ludzkości. Przez ponad sto lat znaczna część świata arabskiego pompowała antysyjonistyczną i antysemicką propagandę, kształtując opinię publiczną – nawet wśród tych, którzy nie podzielali tych poglądów.
Państwa takie jak Katar dysponują majątkiem sięgającym 1 biliona dolarów¹ za pośrednictwem swojego państwowego funduszu inwestycyjnego (Qatar Investment Authority), który inwestuje znaczne środki w instytucje zachodnie forsujące propagandę Bractwa Muzułmańskiego.

Więcej

Sondaże nie są
dowodami ludobójstwa
Andrzej Koraszewski 


Jak informuje nas kierownik działu zagranicznego dziennika Rzeczpospolita  Jerzy Haszczyński:
„70 proc. Polaków uważa, że Izrael dopuszcza się w Strefie Gazy ludobójstwa. Jakie znaczenie dla izraelskiego rządu mają takie sondaże? Używa ich jak papieru toaletowego do podcierania tyłków.” To zaledwie początek artykułu pod tytułem „Izraelski dziennikarz: Robimy w Gazie straszne, straszne, straszne rzeczy”. Tym dziennikarzem izraelskim jest oczywiście dziennikarz gazety Haaretz, wściekle lewicowy Josi Melman, który zaczyna swoją opowieść tak: „Rząd Izraela się nie przejmuje, co myślą Polacy, Francuzi, Hiszpanie, reszta świata. Podobnie ze zdaniem połowy Izraelczyków, którzy uważają, że to, co się dzieje w Gazie, jest okropne.”

Więcej

Nieustanne karmienie
aligatora
Paul Finlayson


Ktoś zamordował Charliego Kirka na uniwersytecie.


To nie wydarzyło się w próżni. Kilka miesięcy temu niemal doszło do zamachu na Donalda Trumpa. Radykalna osoba transpłciowa w Minneapolis wtargnęła do katolickiej szkoły i zamordowała dwoje dzieci. Młode żydowskie małżeństwo w Waszyngtonie zostało zmasakrowane przez fanatyków. A teraz Charlie Kirk – mąż, ojciec, dumny zwolennik Izraela – został zamordowany podczas wydarzenia na kampusie uniwersyteckim. 

Więcej

Powolna śmierć kłamstwa
o ludobójstwie
Brendan O'Neill

Antyizraelski protest w Londynie.

Izraelofobiczne twierdzenia o „ludobójstwie” w Gazie w końcu rozbijają się o brzeg prawdy.

Już wiemy: Wojna z Hamasem w Gazie musi być ludobójstwem, bo tak twierdzi Adolf Hitler. A ten człowiek zna się przecież na ludobójstwie. Jego nazwisko pojawiło się wśród „ekspertów” Międzynarodowego Stowarzyszenia Badaczy Ludobójstwa (IAGS), które w zeszłym tygodniu orzekło, że Izrael popełnia ludobójstwo na Palestyńczykach. Wygląda na to, że się przeprowadził – teraz figuruje jako „Adolf Hitler z Gazy”, a nie z Berlina. A jednak – oto jest, obok Imperatora Palpatine’a i Ciasteczkowego Potwora, dumnie identyfikując się z organizacją, która w swojej najnowszej „rezolucji” stwierdza, że Izrael dopuścił się „systematycznych i szeroko zakrojonych zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych oraz ludobójstwa”.

Więcej
Blue line

Źródła głębokiej
wiary
Andrzej Koraszewski

Poseł Maciej Konieczny z partii „Razem” peroruje w polskim Sejmie o żydowskim ludobójstwie.

Niedawny sondaż wykazał, że ponad sześćdziesiąt procent młodych Amerykanów popiera Hamas, tymczasem w Wielkiej Brytanii inny sondaż pokazuje, że prawie połowa Brytyjczyków uważa, iż Izrael traktuje Palestyńczyków tak, jak naziści traktowali Żydów. Badanie wykazało również, że co piąty Brytyjczyk przejawia obecnie poglądy antysemickie – niemal dwukrotnie więcej niż w 2021 roku. O ile się orientuję, nie mamy takich badań na temat postaw i poglądów Polaków, ale popularność partii „Razem”, Konfederacji i Konfederacji Korony Polskiej wśród młodego pokolenia Polaków może wskazywać na to, że nie tylko Zandberg i Braun zgadzają się w (tej) jednej sprawie.

Więcej

Zbyt wielu wciąż nie
rozumie palestyńskiej kultury
Joshua Hoffman

Zdjęcie: Ahmed Abu Hameeda/Unsplash

Dopóki społeczność międzynarodowa nie skonfrontuje się z kulturą celebrowania przemocy i śmierci, nigdy nie zrozumie konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

Sześciu Izraelczyków zostało zamordowanych w poniedziałek, a kolejnych 12 odniosło rany — sześciu z nich ciężkie — kiedy para palestyńskich terrorystów otworzyła ogień do pojazdów i pieszych w Jerozolimie.


Dwaj napastnicy, mieszkańcy Zachodniego Brzegu, przybyli na skrzyżowanie krótko po godzinie 10:00 i otworzyli ogień do ludzi czekających na przystanku autobusowym, a także do autobusu, który właśnie się tam zatrzymał.

Oczywiście Hamas pochwalił ten śmiertelny atak, nazywając go „bohaterską operacją”.

Więcej
Blue line

A P szerzy nienawiść
wobec chrześcijan i Żydów
Hugh Fitzgerald


Autonomia Palestyńska lubi przedstawiać się jako umiarkowana i akceptowalna twarz palestyńskiego „ruchu oporu”. W końcu Mahmoud Abbas nosi garnitur i krawat, a nie kefiję czy mundur wojskowy. Liczy, że nie zauważymy, iż nadal jest głęboko przywiązany do programu „Pay-for-Slay” („Nagrody za zabijanie”), który zapewnia hojne miesięczne subwencje dla uwięzionych terrorystów oraz dla rodzin tych, którzy zginęli, dokonując zamachów.

Więcej

Hipokryzja limuzynowej
lewicy Izraela
Ruthie Blum

Nadbrzeżna restauracja w Tel-Awiwie, maj 2022. Photo Ruthie Blum.

Kiedy uprzywilejowane klasy zabierają się za polityczne popisy cnoty, subtelność zwykle nie jest ich mocną stroną. Dobrym przykładem jest tu Comme Il Faut — samozwańczy feministyczny dom mody, izraelska firma o pretensjonalnej francuskiej nazwie — której dżinsy kosztują więcej niż przeciętny obywatel wydaje na jedzenie przez cały miesiąc.

Więcej

Muzułmanin krzyczy
„Allahu Akbar”
Daniel Greenfield 


„Wypowiedziano słowa po arabsku.”


Motywy działań osób niebędących muzułmanami, które stawiają opór lub krytykują islam, są zawsze oczywiste. I zawsze są przerażające – to bigoci.


Ale motywy muzułmanów dźgających ludzi nożem? To zawsze tajemnica. Nikt tak naprawdę nie może być pewien, co nimi kierowało. Jak to trafnie ujął niegdyś Obama: „nie wyciągajmy pochopnych wniosków” – z domyślnym dopiskiem: „chyba że chodzi o policjanta, który zastrzelił dilera narkotyków w dzielnicy kontrolowanej przez Demokratów”.


Jaki był więc motyw najnowszego napastnika krzyczącego „Allahu Akbar”, o imieniu Abdelkader? To tajemnica, proszę państwa. Zapewne nigdy jej nie rozwiążemy.

 

Więcej

Gaza i Zachodni Brzeg
– jeden naród? Naprawdę?
Sheri Oz


„Palestyńczycy” w retoryce dyplomacji, w relacjach medialnych i w międzynarodowych rezolucjach  są często przedstawiani jako jednolita wspólnota narodowa: jeden naród z jedną sprawą. Ale rzeczywistość codziennego życia opowiada znacznie bardziej podzieloną historię. Podział między Gazą a Zachodnim Brzegiem nie jest jedynie polityczny. Ma on charakter geograficzny, historyczny, demograficzny, kulturowy i ideologiczny. W 1948 roku Gaza znalazła się pod egipską kontrolą wojskową, a Zachodni Brzeg został anektowany przez Jordanię. Pierwszy stał się enklawą uchodźców, drugi pozostał zakorzeniony w starożytnych miastach. Gaza to głównie społeczność beduińska i islamistyczna, Zachodni Brzeg – lewantyńska i biurokratyczna.

Więcej

Wiek doskonalonej
ignorancji
Paul Finlayson


Głupota często mylona jest z ignorancją, jakby lekarstwem była po prostu karta biblioteczna albo cierpliwy nauczyciel.

Ale prawdziwa głupota to nie brak wiedzy — to jej odrzucenie. To nie pustka, lecz barykada: świadoma decyzja, by kurczowo trzymać się kojących złudzeń, podczas gdy rzeczywistość puka, wali, a w końcu rzuca cegłą w okno.

Więcej

Oświadczenia i deklaracje
dotyczące Bliskiego Wschodu
Liat Collins

Brytyjski Minister Spraw Zagranicznych David Lamy (w środku) i Minister Obrony John Healey  podczas spotkania z Ministrem Spraw Zagranicznych Kataru, szejkiem Mohammedem bin Abdulrahmanem bin Jassim Al Thani w Doha, 31 lipca 2024. (Wikipedia).


Dlaczego tylko w przypadku Izraela zagraniczni politycy i instytucje rutynowo decydują, co i gdzie można budować?

Parafrazując słynną kwestię z filmu Dobry, zły i brzydki – „Kiedy musisz mówić, mów; nie strzelaj językiem na oślep”. Taka myśl przyszła mi do głowy po ostatnim oświadczeniu brytyjskiego ministra spraw zagranicznych Davida Lammy’ego.

Lammy zamieścił w zeszłym miesiącu krótkie, ale paskudne oświadczenie w serwisie X/Twitter, w którym potępił izraelskie plany dalszej rozbudowy na obszarze między Jerozolimą a pobliskim miastem Ma’ale Adumim, znanym jako E1.

Więcej

Trump i Rubio i narracja
o palestyńskim cierpieniu
Jonathan S. Tobin

Amerykański Sekretarz Stanu Marco Rubio podczas konferencji prasowej w Jerozolimie 16 lutego 2025. Photo by Alex Kolomoisky/POOL via Flash90.

Zapomnijmy o farsie w sprawie państwowości na forum ONZ. Palestyńska administracja, która dotuje terroryzm, oraz społeczeństwo indoktrynowane islamistyczną nienawiścią nie powinny być wpuszczane do Stanów Zjednoczonych.
Sekretarz stanu USA Marco Rubio wywołał na całym świecie oburzenie, ogłaszając w zeszłym tygodniu, że Stany Zjednoczone zakazują urzędnikom Palestyńskiej Autonomii wjazdu na terytorium kraju w celu uczestnictwa w tegorocznym wrześniowym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w Nowym Jorku. Decyzja ta wywołała przewidywalną falę krytyki wobec prezydenta Donalda Trumpa. 

Więcej

Dopóki trwa wroga
propaganda
Phyllis Chesler

Phyllis Chesler

Tak, podobnie jak wy, jestem wyczerpana relacjonowaniem, dokumentowaniem i wołaniem przeciwko wojnie poznawczej prowadzonej przeciwko Izraelowi, Żydom, Zachodowi i Prawdzie.


Tak, podobnie jak wy, mam wiele innych zainteresowań (filmy, powieści, opera), a także najbardziej intrygujące książki do zrecenzowania – zaczynając od absolutnie ujmujących Confessions of a Young Philosopher autorstwa Abigail L. Rosenthal.

Ale dopóki trwa wroga propaganda – będę trwać i ja.

Więcej
Blue line

Arabowie nie są zaintersowani
rozbrojeniem Hamasu
Khaled Abu Toameh

Posiedzenie Ligi Arabskiej w Kairze.

Liga Arabska, reprezentująca 22 państwa arabskie, 30 lipca wezwała wspieraną przez Iran palestyńską organizację Hamas do złożenia broni i rezygnacji z kontroli nad Strefą Gazy. Hamas odrzucił to wezwanie. Jak zareagowały kraje arabskie na odmowę Hamasu? Zamiast potępić Hamas za śmierć i zniszczenie w Strefie Gazy, potępiły Izrael.

Na początku tego roku wysoki rangą przedstawiciel Ligi Arabskiej, Hossam Zaki powiedział, że oddanie przez Hamas władzy nad Strefą Gazy byłoby w interesie narodu palestyńskiego. Jak zwykle, Hamas odrzucił to wezwanie. Od tego czasu – jak i wcześniej – Liga Arabska wielokrotnie potępiała Izrael za walkę z organizacją terrorystyczną odpowiedzialną za inwazję na Izrael z 7 października 2023 roku, która była najgorszą zbrodnią przeciwko Żydom od lat 40. XX wieku.

Więcej

Globalny marsz
islamu politycznego
Burak Can Çelik

Przedstawiciele Talibanu na pokojowych negocjacjach w Doha. 

Na przestrzeni Azji, Europy i Afryki ruchy dążące do zespolenia polityki z rygorystyczną interpretacją prawa islamskiego przekształcają społeczeństwa. W Afganistanie talibowie narzucili drakoński reżim. Kobiety i dziewczęta zostały niemal całkowicie wymazane z życia publicznego: to „jedyny kraj, w którym zakazano dziewczętom i kobietom edukacji w szkołach średnich i na uniwersytetach”. W państwie rządzonym przez talibów nawet samotny spacer czy podjęcie pracy stanowi ciężkie przestępstwo. Nowe prawo o „cnocie i występku” zmusza kobiety do zakrywania twarzy oraz zabrania im „śpiewania publicznie czy podnoszenia głosu”. Amnesty International informuje, że afgańskie kobiety stają się ofiarami tego, co określa jako „zbrodnię przeciwko ludzkości w postaci prześladowania ze względu na płeć” – pozbawione swobody poruszania się, edukacji powyżej szóstej klasy.

Więcej

Pokolenie 
Homo sovieticus
Andrzej Koraszewski

Przywódca Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP), Jasir Arafat, przybył 13 listopada 1974 roku do siedziby ONZ. Był pierwszym mówcą podczas debaty Zgromadzenia Ogólnego na temat kwestii palestyńskiej. Zgromadzenie przegłosowało 14 października 1974 zaproszenie OWP do udziału w swoich obradach dotyczących tej sprawy.Na zdjęciu Jasir Arafat w rozmowie z Sekretarzem Generalnym ONZ Kurtem Waldheimem tuż przed rozpoczęciem debaty w Zgromadzeniu Ogólnym. (Źródło: https://media.un.org/photo/en/asset/oun7/oun7593916)

Jan Hartman pisze na swoim blogu w „Polityce” o Flotylli Wolności. Zastanawia się, jak ci działacze, dziennikarze i politycy myślą, dlaczego sądzą, że pomagają Palestyńczykom, czemu zwracają się przeciwko Izraelowi, wspomagając Hamas? Gdzie powinniśmy szukać odpowiedzi na takie pytania?


Najnowszy sondaż przeprowadzony przez Uniwersytet Harvarda i Harris Research Foundation ujawnił wyraźny podział pokoleniowy w podejściu do Izraela i Hamasu, podkreślając, jak głęboko debata na temat konfliktu na Bliskim Wschodzie przekształca amerykańską kulturę polityczną. Badanie przeprowadzono online w dniach 20–21 sierpnia 2025 roku na próbie ponad dwóch tysięcy zarejestrowanych wyborców. Wyniki pokazały, że 60 procent przedstawicieli Pokolenia Z (w wieku od 18 do 24 lat) zadeklarowało poparcie dla Hamasu w konflikcie z Izraelem. Była to jedyna grupa wiekowa, która opowiedziała się w ten sposób, co pozostaje w ostrym kontraście do starszych Amerykanów, którzy nadal w przeważającej większości wspierają Izrael.

Więcej

Bractwo Muzułmańskie:
zagrożenie dla świata
Uzay Bulut

Prezydent Turcji Erdogan wykonuje charakterystyczny gest poparcia dla Bractwa Muzułmańskiego (Wikipedia) 

Szesnastego lipca senator USA Ted Cruz, przewodniczący senackiej podkomisji ds. Afryki i globalnej polityki zdrowotnej, przedstawił projekt ustawy o uznaniu Bractwa Muzułmańskiego za organizację terrorystyczną (Muslim Brotherhood Terrorist Designation Act of 2025). Ustawa ta zakłada nową, zmodernizowaną strategię formalnego uznania Bractwa Muzułmańskiego (MB) za organizację terrorystyczną.

Cruz oświadczył:

„Bractwo Muzułmańskie to organizacja terrorystyczna, która wspiera inne swoje odłamy będące organizacjami terrorystycznymi. Jednym z takich odłamów jest Hamas, który 7 października dokonał najkrwawszej masakry Żydów od czasów Holokaustu — mordując i porywając co najmniej 53 obywateli USA. Bractwo dąży do obalenia i zniszczenia Stanów Zjednoczonych oraz innych rządów nieislamistycznych na całym świecie, stanowiąc bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego USA. 

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Żałosna banda
wrogów Izraela
Brendan O'Neill

Świat akademicki
stał się tubą islamistów
Jay Engelmayer

Dlaczego irańska ideologia
zagraża Zachodowi?
Majid Rafizadeh

Wojna z izraelskimi politykami
przekroczyła granice absurdu
Joshua Hoffman

Homo sapiens
idzie na wojnę
Andrzej Koraszewski

Terroryści Huti
najechali siedzibę ONZ
Jerusalem Post

Orgiastyczny taniec
pluszowych misiów
Andrzej Koraszewski

Ciche ludobójstwa
muzułmanów
Paul Finlayson

Pan Romek
ma pytanie
Andrzej Koraszewski

Śmierć lepsza
niż matura
Nan Jacques Zilberdik

Wiek Bezużytecznego
Aktywizmu
Lucy Tabrizi

Krucjata dziennikarzy
przeciwko Żydom
Bob Goldberg

Homo sapiens
i myślenie stadne
Andrzej Koraszewski 

Człowiek, który przeprasza
swojego kata
Paul Finlayson

Czy Radosław Sikorski
jest bolszewikiem?
Andrzej Koraszewski

Blue line
Polecane
artykuły

Homo sapiens idzie na wojnę


Wojna z izraelskimi politykami


Tajemnica popularności


Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk