Prawda

Wtorek, 8 lipca 2025 - 09:28

« Poprzedni Następny »

WHY I VOTED AGAIN FOR TRUMP

WHY I VOTED AGAIN FOR TRUMP


Barbara Nykiel-Herbert 2020-11-13


From the editor of „Listy z naszego sadu"


We found the text below on the Facebook page of our friend, and we realized that most probably it couldn't appear in the mainstream media like Gazeta Wyborcza or Polityka or Rzeczpospolita. Among our American acquaintances, about half voted for Biden and half for Trump. Among those voting for Trump there were many Muslims and ex-Muslims who all are left-leaning – they are defending women's rights, a secular state, they are confronting religious fanaticism and they demand that the state fight Islamist ideology. Also the Jewish diaspora in the US is oddly divided and there are amazing disputes going on among them. Many Black academics are looking with horror at the renewed building of racial walls. Here we have a voice of a Polish linguist who was teaching at an American university. This voice of a Polish university teacher from the United States is worth hearing, so we asked the author for permission to re-publish it.  


***

 

A few months ago, I received a letter from Ola, a Polish friend for over forty years, in which she told me that she was officially breaking off her friendship with me forever, because I support Trump. "I don't understand how you can!" she wrote. If she had written, "I don't understand why," then perhaps there would still be a door to dialogue and understanding. But "how can you" disqualified my morality and thus the right to defend my political position. It made no sense to answer, so I removed Ole from my friends list as she wished - forever.


Ola was not the only one among my friends who removed me from good company. After all, openly declaring myself on the side of Trump exposed my racism, xenophobia, transphobia, white supremacy, colonialism, partiality, naivety, a lack of understanding of my own interests, even extreme stupidity. Perhaps my religious fundamentalism, intolerance, and excessive attachment to firearms, as well as a hostile attitude towards political correctness, globalism, science, and alternative energy sources. I think that if I knew myself as well as my friends know me, I would also break my social relations with myself.


Luckily, I know myself a little differently. I also know Trump and his supporters in a different way from sites that media such as CNN and Gazeta Wyborcza prefer not to disclose.


My demographic profile, career, and charity work indicate that I should be on the side of the Democratic Party. I am a woman, I have higher education, a house in a suburbia, a good brand new car, and income which puts me in the "upper middle class." Plus, I'm an immigrant and have a refugee husband who is POC, "Person of Color." I am a retired university professor and I volunteer in organizations that help foster children, refugees, and immigrants, both legal and not so much, who need free English lessons. I support financially environmental organizations such as the Nature Conservancy and the International Crane Foundation. The only magazine regularly subscribed in my home is Science News.


So, it would be much easier for me to fit ideologically into the group to which I demographically belong. It wouldn't cost me anything. A tax hike on the rich who are said to be paying too little at the moment wouldn't apply to me, because I don't belong to that class. Support for the Democrats would not bring disgrace to my social and friendly status. On the contrary: I would avoid being insulted and I could treat those ideologically handicapped with self-righteousness and indulgence.


In a word, I could be a member of the American Cultural Elite. Ola would still be my friend, and I wouldn't get nasty comments and epithets sent at my address from my friends' friends via a private Messenger.


So how and why did I find myself on this inferior list? Perhaps because I do not want to be on the side of hatred that would make me break my friendship with a friend on the other side of the ocean for voting for a candidate who has nothing to do with my life. Or on the side of that red-hot hatred that tells you to put on black masks, grab your bat and beat up a journalist, an Asian gay, for being on the other side politically. Or that bigoted hatred that makes you boycott and exclude people for a different point of view or for having different values. Or that dangerous hatred that I associate with genocide, the Holocaust and Rwanda. The hatred openly professed by those who pride themselves being tolerant and inclusive and believe that love will win. A hatred that I experienced myself, and I do not want to participate.


Both me and my husband, David, were once Democrats. We both voted for Obama. The Obama presidency has brought us eight years of deep disappointment in all fields of governmental activity. Race and class divisions have deepened, confidence in the government has decreased, corruption has increased, and the hope has shrunk, a huge wave of which a few years earlier had raised Obama to the top of political popularity. 


In 2016, I knew I would not vote for Hillary Clinton, but I never thought I would vote for Trump. I did it without enthusiasm but had no other choice. Four years later, last week, I voted for Trump with full conviction, and if it turns out that Trump wants to run again in 2024, I suppose I will vote for him again.


Despite the continuous harassment, mockery, lame attacks of conspiring (proven) to deprive him of the presidency, which began even before he took the office in January 2017, and above all, the contempt with which Trump was and is treated by the left-wing cultural elite. Support of the common people for Trump has not only persisted but has increased. Contempt is the key here factor.


Hillary Clinton's undiplomatic claim that Trump's supporters are “deplorable” may have cost her a lot of votes, and perhaps the presidency. Publicly ridiculing Trump when he said he loved less educated people put Democrats in stern opposition to these hard-working Americans who chose to side with whoever sided with them. Unfortunately, these lessons did not serve Biden, who referred to Trump's followers as "chumps," fools, and "ugly folks," the nasty types. Biden won the election - possibly legally, or maybe through massive fraud - and maybe we'll never know the truth. But the "blue wave" predicted by the polls did not materialize.


Poor and lower-income, less educated, working Americans are proud and do not let themselves be offended. Pride is one of the few values they can afford, especially in hard times. They recognize Trump as "theirs" who fights for their welfare. Trump is not a politician - he is a street fighter who will definitely not turn the other cheek but will give up twice. He has a foul mouth, he is crude, he has a tendency to be astronomically exaggerate, to overlook certain facts, and to ignore details. Like many other Trump supporters, I am irritated by his outbursts, his indiscriminate comments, his lack of diplomacy - so I don't read his tweets; on the other hand, I appreciate the fact that he tells the truth in your face without backdoors and speaks directly to people, and not to cameras, media, politicians. He has unprecedented energy and power to break through like a Soviet tank.


At his famous rallies, Trump invariably uses the pronoun "we" - in contrast to Obama, whose favorite word in his speeches was "I". Trump fights back, calling local politicians and activists to the podium and publicly expressing appreciation for them, as well as average people who have made a difference in some way.


Trump's opponent is "The Swamp", Swamp: corrupt government agencies (including the FBI and CIA), the media, the Internet "Big Tech" (Google, Yahoo, Facebook), the entertainment industry, and colleges. The leading ideas of the latter have become Marxism, the theory of gender identity, and the critical theory of race, according to which each member of society is assigned to one of two groups: the victims or their persecutors. Trump has promised to drain the Swamp and restore dignity to average, hardworking, elite Americans.


Trump is the first president in the history of our collective memory to live up to, at least in large part, all the promises he made to his supporters. "Promises Made, Promises Kept": Reduced corporate tax rates allowed bringing industrial plants from abroad, primarily from China, back to the States. New international trade agreements have also contributed to the driving force of the economy. All these measures improved the labor market and caused the unemployment rate to drop to a historically low level of 3.7% in 2019 (i.e. just before the pandemic). Black and Latin unemployment has fallen to its lowest rates in the country's history. Work in mines in Pennsylvania and West Virginia returned, fracking production of oil and gas started; closed oil pipelines opened up, and suddenly we became energy independent from the Middle East, for the first time since 1957. In the Middle East, Trump dealt quickly and effectively with the Islamic Caliphate, moved the US Embassy from Tel-Aviv to Jerusalem, and has already mediated three peace agreements between Israel and Islamic countries. Trump, who is pragmatic and does not support making people happy against their will, but paid by our money, he is withdrawing American troops from Afghanistan. Because it's not our war.


Our war is the one on our southern border through which thousands of illegal immigrants have crossed with impunity, not only from Latin America, but from all over the world, sometimes over a hundred thousand people in a month. Not only job seekers, but also gang members, smugglers of fentanyl and young girls for prostitution, individuals with criminal background. The wall, or rather the border fence, the agreement with Mexico, and changes to the procedures for granting political asylum have reduced the possibility of criminals crossing our border with impunity. (Regarding children separated from their parents: the photos of children in cages circulating on the Internet date back to Obama's time, when the children were sent alone, on trains, under the supervision of paid "coyotes", and let loose at our border crossings. During the Trump presidency, these children are still in the care of the American authorities because their biological parents refused to take them back, hoping to reunite with them in the United States on their next attempt to cross the border).


It is impossible to list all of Trump's achievements here, because the list is long. The gains for the country and his supporters are not advertised in the media because they contradict the narrative of the left-wing elite who does not care about achieving Trump's promised American Dream, because they have already achieved it.


Recently, I was called by a Polish friend who, together with her husband, fled to US from socialist Polish poverty, from a rented room with mold on the walls, with no chance for a better future. They have worked physically for many years, cleaning dirty motels and carrying bricks to construction sites, and at night learning English and by achieving new qualifications at various courses.


Krystian, their grown-up son, whose studies cost $ 30,000 a year by his parents’ hard-earned “capitalist” savings and loans. He returned from college to live for a while at home, stated that he would vote for Biden, because only socialism would guarantee all Americans true equality. “You “ Baby Boomers ” have no understanding what is it about” he summed-up reactions of the shocked parents who have spent half their lives under socialism.


As I write these words, I look out of the window from time to time, where Alejandro, Krystian's peer and son of immigrants, is laying the boards of our new terrace. It snowed during the night and it is very cold, but the construction work does not stop because of the weather, if there are customers. Alejandro, wrapped in a quilted jacket and a cap pulled over his ears, is constantly breathing on his cold hands, but he continues his work. Alejandro did not go to college because he has to earn a living and help his family. He did not vote in 2016, but last week, joining the growing number of Hispanic Trump enthusiasts, he voted for him. Alejandro believes Trump's policies will help him achieve the American Dream. Krystian, on the other hand, does not have to achieve anything anymore, because he is used to living in abundance, and therefore he can allow himself to reflect on socialism. I nodded in agreement with my friend, because my children, when they found out that I voted for Trump, also barked at me first, and then they stopped talking to me.


"If Trump loses, we're totally screwed," says James, co-owner of the small company that builds our terrace and that Alejandro works for. If James' company goes down, Alejandro will lose his job. "All the little entrepreneurs and their employees in Reno are for Trump," says James. Robert, our electrician, independently confirms James' words. "We've never had as good as under Trump," he adds. "We are afraid that if the Democrats win, our streak will end."


The Democratic Party chose the so-called "Identity politics", that divides people into groups according to demographic indicators, primarily racial. Trump's policy began to unite people of average economic status - those whose income is not guaranteed, whose material comfort is not stable and depend on fluctuations of the economy. The rich can afford to support the Democrats because they don't have to fear a malaise of the economy; the rich can also afford the luxury of complete isolation from the pandemic because they have the choice to work from home. All they need is delivered to their door by human robots such as Alejandro. Those living on unemployment also have nothing to fear, especially if Democrats come to power.


Two weeks before the election, my husband David and I offered to become volunteers, going door-to-door reminding residents to vote. The application on the phone showed us the party affiliation of the inhabitants of houses in different districts: Republican houses were marked in red, and Democratic houses - in blue. The richer the districts, the bluer the maps looked. “Gated communities” turned out to be almost without exception blue; as Republican volunteers, we were not even admitted behind the gate. The generational division is also clear: in many conservative homes we visited, parents complained that their children changed their political affiliation during the university studies or right after they graduated. "Universities have completely wiped out their brains. Now we regret paying the tuition fees," several times I heard the same sentiment expressed by Krystian's mother.


Our walking around the estates did not give us an insight into the differences in views of representatives of different races, because the suburban areas are inhabited mainly by white people, among which there are only a few Asians. But nationally, support for Trump among racial minorities and other groups, traditionally supporting Democrats, has increased significantly: 26% of minorities voted last week for Trump. Among the Blacks, Trump received votes of 18% of males (only 5% voted for the Republican candidate in 2008) and 8% of females (from 4% in 2016). Among Latinos like Alejandro, 35% voted for Trump. Trump was even more successful among Native Americans: 59 percent of Hawaiians and 52 percent of continental American Indians voted for him. They probably did not receive the news that Trump is racist. Among non-racial minority groups, Trump found the support of 28% of the LGBT community. (The above data are calculations based on the so-called "exit polls", i.e. post-election polls). Blacks and Latinos vote for the Trump camp because they want to be treated like Americans, not as oppressed minorities or victims of racism. They are teased every four years by the Democratic Party as a reliable electoral source. "What do you have to lose?" Trump called to them during the 2016 election campaign. "People of Color" (People of Color, the most politically correct term at the moment) began to look around and see that it really was nothing.


Neither the dilemmas of the People of Color who feel politically exploited by the Democrats nor James' interests or the risk of Alejandro losing his job, would have to motivate me to vote for Trump. I could as well be on the same side as Krystian, who has a double degree in managerial studies and political science, and counts on a good job in some corporation, where, working in an office with full air conditioning, he will earn several times more than the chilled Alejandro. After all, I deserve membership in a liberal elite where no one will despise me.


My children, a bit older than Krystian, also chose the political and social comfort of the elite. If I had opted for Biden, the children would probably let me have contact with my grandchildren, because I would not be an ideological threat to them.


It's tough.


It is my concern for the children which is my greatest motivator for Trump support. Not for my own children, but for other people's. Not for those from elite families, like my grandchildren, who attend private schools or those exclusive public schools in guarded communities, but those children from families fighting for survival, studying in schools that are intellectual deserts. Since I have always worked with poor children, such schools are well known to me.


One of the points on Trump's agenda is "school choice," which is the right to choose a school. Few people from outside the United States know that in our country a child is tied to a district school like a feudal peasant to the land. Schools in wealthy neighborhoods inhabited by the elite are much better equipped and have excellent teachers, and their students achieve much higher results than schools in ethnic ghettos, where often not a single student reaches even the lowest math test threshold required by the school program (this is the case, for example, in the Baltimore School District).


For this reason, homes in areas with good schools are very expensive and the rent is high. Families from poor neighborhoods cannot afford to move and have no right to send their children to these better schools. Children are therefore not only doomed to academic death but are also often exposed to drugs and crime.


The Trump administration has long fought for the right of students to choose a school: to ensure that the state's educational money follows the child. All highly developed countries with children and young people who achieve high results, allow the choice of schools; in some countries, school election is constitutionally guaranteed. Only full access to the same educational opportunities for all children and young people can guarantee social equality and create the opportunity to compensate for glaring economic imbalances in the next generation.


The Democratic Party and its supporting teachers' unions are fiercely opposing all political and administrative efforts to guarantee school choice. The multi-million dollar financial contributions from the teachers’ unions to the Political Action Committees on the side of the Democrats are to ensure that the proposal to choose a school will never be approved by Congress.


One has to wonder why the American liberal elite associated with the Democratic Party does not want poor children to have access to good schools. Why are they so afraid that their own children might end up in the classroom with the inferior ones from slums? Two responses are on my mind: control and contempt.


Because the Swamp pulls you in.


Which is why I voted for Trump.
* Translation from Polish original Teresa Pollin. 

 

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj









Łajdacy

Hili: Trzylistna koniczyna jest symbolem Irlandii – dlaczego ci Irlandczycy są takimi łajdakami.  

Ja: Nie wszyscy. Znam wspaniałych, pomyśl o Brendanie.   

Więcej

Historyczne ostrzeżenie
od Franklina
Bob Goldberg

<strong data-start=\

Benjamin Franklin, pisząc w 1788 roku w obronie Konstytucji Stanów Zjednoczonych, posłużył się mocną analogią zaczerpniętą z Tory i Talmudu. Ostrzegał, że cnota publiczna może zostać przejęta przez ludzi udających obrońców wolności, którzy w rzeczywistości dążą do władzy. Jako przykład przywołał bunt Koracha przeciwko Mojżeszowi:


„U Józefa Flawiusza i w Talmudzie znajdujemy szczegóły, których nie przedstawiono w pełni w Piśmie Świętym… Korach oskarżył Mojżesza o to, że rozmaitymi podstępami i oszustwami zdobył władzę i odebrał ludowi wolność.”
„Uchodził za gorliwego orędownika wolności i równych praw, wzywał do ustanowienia wolnej konstytucji… Ludzie byli skłonni go słuchać; niektórzy proponowali nawet, by został królem.”
„Skutki były straszliwe… a 250 ich przywódców… pochłonął ogień wychodzący z sanktuarium.”
„Czytając ten opis, można odnieść wrażenie, że to współczesny świat. Sceny są takie same, a natura ludzka najwyraźniej niewiele się zmieniła.”
„Konstytucja zatem nie będzie ani bezpieczna, ani trwała, jeśli ludzie nie będą dostatecznie oświeceni i cnotliwi, by odróżniać fałszywych przyjaciół wolności od prawdziwych.”


Słowa Franklina powinny być ostrzeżeniem również dla naszych czasów. Nie każdy krzyk „wyzwolenia” jest sprawiedliwy. Nie każdy ruch odwołujący się do praw człowieka jest moralny. I nie każda instytucja, która głosi inkluzywność, ma na myśli Żydów.

Więcej

Nieświęty sojusz marksizmu
i radykalnego islamizmu
Paul Finlayson 


Osobliwe zjawisko „nigdy bym ich razem nie połączył” — jak Liberace i Torquemada, albo Freud i burka — mamy teraz do czynienia z groteską tak ostrą, że Orwell wyplułby whisky do najbliższej popielniczki i przeładowałby pióro: mowa o nienaturalnym, bluźnierczym sojuszu marksizmu i radykalnego islamizmu.
To nie jest koalicja — to czołowe zderzenie dwóch ideologicznych pijaków, pędzących w przeciwnych kierunkach tą samą jednokierunkową ulicą, dzieląc się piersiówką z napisem „Śmierć Zachodowi”. Wyobraźcie sobie, jeśli zdołacie to znieść, ślub z przymusu między Che Guevarą a ajatollahem, udzielany przez zapłakanego biurokratę z ONZ, mruczącego uznania dla rdzennych ludów w dwunastu językach.

Więcej
Blue line

Niezwykła propozycja
Palestyńczyków
Andrzej Koraszewski 

Hebron: Źródło: Wikipedia

Jak donosi „Israel Hayom”,  grupa czołowych szejków z Hebronu wystąpiła z inicjatywą wystąpienia z Autonomii Palestyńskiej i utworzenia ”Emiratu Hebronu”. Emirat przystąpiłby do Porozumień Abrahamowych.     

 

Według artykułu Elliota Kaufmana w Wall Street Journal, propozycja, która została przekazana ministrowi gospodarki Nirowi Barkatowi, obejmuje całkowite wycofanie się z Autonomii Palestyńskiej i bliską współpracę gospodarczą z Izraelem, która obejmowałaby zatrudnienie dziesiątek tysięcy pracowników z Hebronu.

Więcej

Chiny zbroją Huti, a Huti
zawierają pakt z Al-Szabab
Christine Douglass-Williams

Bojownicy Huti oddają nazistowski salut.

Morze Czerwone to szlak o kluczowym znaczeniu dla firm transportujących towary z Azji do Europy. Odpowiada za około „15% całkowitego światowego handlu morskiego”. Huti zakłócają ten szlak od początku 2024 roku, co wpływa na wzrost kosztów transportu i wydłuża czas dostaw — statki są bowiem celem ataków. Przekłada się to na wyższe ceny dla konsumentów na Zachodzie, i tak już dotkniętych kryzysem gospodarczym. Na początku maja Huti, wspierani przez Iran, zawarli porozumienie z Trumpem, zobowiązując się do zaprzestania ataków na statki w regionie Morza Czerwonego.

Więcej
Blue line

Gwałt, wcale tak bardzo
nie posunęliśmy się do przodu!
Phyllis Chesler

Sean John Combs, znany jako Puff Daddy, P. Diddy, Puffy i Diddy – amerykański producent muzyczny, raper i aktor. Combs został aresztowany i oskarżony 16 września 2024 r. o wymuszenia, handel ludźmi siłą i transport w celach prostytucji. 2 lipca 2025 r., po trzech dniach narad, ława przysięgłych uznała Combsa za winnego dwóch zarzutów transportu w celach prostytucji z udziałem Ventury, innej byłej dziewczyny i pracowników seksualnych, ale nie uznała go za winnego spisku w celu wymuszenia okupu i zarzutów handlu ludźmi. Tego samego dnia Combsowi odmówiono zwolnienia za kaucją i nakazano mu pozostanie w areszcie do czasu ogłoszenia wyroku, który ma się odbyć 3 października. 

Odpowiadając na mój artykuł o katastrofie „Freak-off” z udziałem Diddy’ego, wielu czytelników pisało do mnie prywatnie. Zgadzali się z tym, co napisałam – ale jedna kobieta przesłała wyjątkowo niepokojący komentarz. Oczywiście ma pełne prawo do własnego zdania, ale przypomniała mi nieodżałowaną Margaret Mead, z którą kiedyś debatowałam – w 1977 roku. Mead wierzyła, że jeśli kobieta została zgwałcona, to zasłużyła na to; „musiała naruszyć jakieś tabu”.

Więcej

Jak zła terapia przejęła
kontrolę nad szkołami
Coleman Hughes

Coleman Hughes (Źródło: wikipedia)

Oto metoda: wyobraź sobie, że poziom każdego z tych czterech bożków w twoim życiu spada do średniej krajowej. Jak bolesne byłoby to dla ciebie w każdym z przypadków? Jak bardzo cierpiałbyś, mając jedynie przeciętną ilość władzy? Bogactwa? Przyjemności? Honoru? (Z drugiej strony, jeśli jesteś poniżej średniej w którejś z tych kategorii, którą najbardziej chciałbyś zwiększyć?)

Gdy Brooks zadał mi to pytanie, moją pierwszą myślą było to, że utrata władzy w ogóle by mnie nie ruszyła. Nigdy mnie to specjalnie nie pociągało. Przez lata miałem własny zespół, ale o wiele bardziej lubiłem być muzykiem wspierającym w cudzych projektach. Uwielbiam prowadzić podcast, ale nie przepadam za byciem jego szefem.

Więcej

Sprawozdanie
"Pana Nie wiem”
Andrzej Koraszewski


Pozwólcie, że wyjaśnię. Jak wyjaśnić siedmioletniemu chłopcu, kim jestem? Z jednej strony siwy obcy staruch, z drugiej – inteligentny siedmiolatek, syn cudownej przyjaciółki, która na upartego mogłaby być moją wnuczką. Jego matkę znam od czasu, kiedy miała czternaście lat, a nasze gęby rozjaśniały się zawsze przy każdym spotkaniu. Wczoraj wpadła, a raczej – kazałem jej przyjść do mnie, bo spotkanie na ulicy czy w sklepie groziło cyrkiem wspólnego, publicznego płaczu. Samotnie wychowuje syna i gadała o nim bez końca. Rozstaliśmy się jej stanowczym stwierdzeniem: „Następne spotkanie u mnie, będzie prawdziwa kawa, a nie to twoje rozpuszczalne świństwo”. Wróciłem do roboty, a gdzieś z tyłu głowy pytanie: jak też ja się przedstawię młodemu człowiekowi, który niedawno stracił dziadka i prawdopodobnie ma ograniczoną ochotę na rozmowę ze starym obcym dziadem? Trzeba się będzie jakoś przedstawić, ale jak?

Więcej

To jest
antyfaszysta
Brendan O'Neill


Jeśli chcesz zobaczyć prawdziwego antyfaszystę, zapomnij o pozerach i nienawistnikach z Glastonbury – spójrz raczej na krótkie, odważne życie Yisraela Natana Rosenfelda. Gdy „antyfaszyzm” dla ospałych narcyzów z zachodniej lewicy oznacza jedynie wycie „Fuck Farage” i jedzenie wegańskich lodów na festiwalu muzycznym, dla Natana oznaczał wstąpienie do wojska i walkę przeciw ludziom, którzy dokonali największej rzezi Żydów od czasu Holocaustu. W obliczu rasistowskich kłamstw naszych elit, które oczerniają IDF jako ludobójczych demonów, Natan – ten współczesny Machabeusz – walczył za swój naród i swój lud przeciw ich faszystowskim prześladowcom. Jego niezwykła odwaga okrywa hańbą nikczemników z Glastonbury, którzy życzyli mu śmierci.]


Nazwisko, które powinniśmy zapamiętać z tego weekendu, to nie Bob Vylan. Ani Pascal Robinson-Foster – tak naprawdę nazywa się ów punk nienawidzący Izraela, który wzbudził takie oburzenie na Glastonbury. 

Więcej

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov


Jak niezrozumiana nazwa stała się bronią — i dlaczego Żydzi powinni ją odzyskać


Nazwa „Palestyna” stała się w żydowskim dyskursie głęboko polaryzującym terminem. U części Żydów samo jej wypowiedzenie wywołuje dyskomfort, a nawet wrogość. Reakcja ta wynika często z jej skojarzenia z retoryką antysyjonistyczną lub antysemicką — zwłaszcza w kontekście współczesnych ruchów politycznych. Termin ten bywa postrzegany jako zakwestionowanie legalności istnienia Izraela — a nawet samej żydowskiej tożsamości narodowej.


Jednak ta reakcja nie ma wyłącznie charakteru politycznego. Jest również emocjonalna, historyczna i głęboko symboliczna.

Więcej

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon


BBC: "Czterech pracowników satyrycznego magazynu w Turcji zostało aresztowanych za opublikowanie rysunku, który rzekomo przedstawia proroka Mahometa – postać świętą w islamie, którego wizerunek jest kwestią głęboko kontrowersyjną. Turecki minister spraw wewnętrznych Ali Yerlikaya potępił rysunek opublikowany przez magazyn LeMan, nazywając go 'bezczelnym' i ogłosił, że zatrzymano redaktora naczelnego, grafika, dyrektora instytucjonalnego oraz rysownika."

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski


Wojna sześciodniowa na Bliskim Wschodzie spowodowała długotrwałe turbulencje w Europie Wschodniej. Zamieszkaliśmy w mieszkaniu cioci Mani na Pięknej. Pokój, kuchnia, łazienka i my we dwoje. Ciocia Mania to osobny rozdział. Małgorzata nie darzyła jej sympatią. Żydo-komuna w całej krasie. Powojenne życie spędziła w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Komunistką była przed wojną (światową), podczas wojny była w ZSRR, gdzie towarzysz Stalin uleczył ją z komunizmu. Małgorzata nie chciała się nawet interesować, dlaczego polazła do bezpieki, a Anna tylko się krzywiła. Tak czy inaczej, ciocia Mania wzięła przedwczesną emeryturę i pojechała turystycznie do Izraela. Małgorzata miała opiekować się mieszkaniem, więc przynajmniej chwilowo objęliśmy mienie pobezpieczniackie.

Więcej

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami


Od 7 października i początku wojny Izraela z Hamasem zachodni „postępowcy” zwrócili się przeciwko państwu żydowskiemu. Na ulicach i w mediach natężenie i gwałtowność nienawiści wobec Izraela – a nierzadko także wobec Żydów – bywały wręcz przytłaczające.


Czasem wręcz trudno pojąć naturę współczesnej nienawiści do Żydów. Jest tak powszechna i wszechogarniająca. Niemniej wciąż możliwe jest wyodrębnienie głównych elementów „postępowej” krytyki Izraela – a ściślej tego, co gdzie indziej nazywam „woke'owym antysemityzmem”.

U jego podstaw leży przekonanie, że Izrael jest ucieleśnieniem zła. Że jest państwem skrajnie nikczemnym. Widać to w sposobie, w jaki przeciwnicy Izraela już nie krytykują go według jakichkolwiek normalnych standardów. Nie ograniczają się do potępienia rządu Izraela, jego polityki czy działań w Gazie. Nie krytykują Izraela tak, jak krytykowane bywają inne państwa. Nie – krytycy Izraela przedstawiają go jako źródło całego zła tego świata. Widać to choćby na diagramie, który krążył w zeszłe lato w środowiskach antyizraelskich. „Palestyna to klucz” – głosił tytuł, sugerując, że to właśnie ten temat „łączy wszystko”.

Więcej
Blue line

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi


Na Zachodzie zbudowaliśmy cały nasz moralny system wartości wokół empatii. Wychwalamy ją. Nagłaśniamy. Czcimy. Ale gdzieś po drodze empatia przestała być cnotą, a stała się słabością – podatną na przejęcie i wykorzystanie przeciwko nam.


Znam empatię. Żyłam nią. Wywodzę się z kręgów obrońców praw zwierząt; moje dawne konto nosiło nazwę „compassionate living” (współczujące życie), jeśli to cokolwiek mówi. Spędzałam godziny oglądając nagrania z rzeźni, przyglądając się cierpieniu, od którego większość ludzi odwraca wzrok. Stałam kiedyś po kolana w zakrwawionej wodzie morskiej, filmując ciężarną wielorybicę w agonii. Zginęła. Zostały mi po tym objawy PTSD.

Jestem też matką. Sama myśl o cierpieniu moich dzieci jest nie do zniesienia. 

Więcej

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien


Po raz pierwszy od klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów.

Więcej

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov


Od supersesjonizmu do wymazywania: jak teologia zastępstwa napędza nienawiść wobec Żydów i ich państwa.

Często słyszymy: „Nie jestem antysemitą, jestem tylko antysyjonistą”. To rozróżnienie – regularnie wykorzystywane jako retoryczna zasłona dymna – dziś się rozpada. Współczesna wrogość wobec Żydów coraz częściej wyraża się nie przez dawne obelgi, lecz poprzez obsesyjny sprzeciw wobec ich państwa. Dlatego potrzebujemy nowego języka, który odzwierciedla tę zmianę. Wiele osób twierdzących, że sprzeciwia się „tylko Izraelowi”, przejawia tak głęboką, nieproporcjonalną wrogość, że zasługuje ona na własną nazwę: syjonofobia.

Więcej

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Irańska instalacja nuklearna, przed jej zniszczeniem.

Podczas gdy izraelska i amerykańska precyzja w działaniu niszczyły infrastrukturę Iranu, prasa spieszyła się, by naprawić reputację teokracji.

Media wykonały swoją robotę dobrze — dla Teheranu.

Udało im się przedstawić niszczycielski, precyzyjny atak na irańską infrastrukturę nuklearną i system dowodzenia jako kosztowną stratę czasu. Na podstawie jednej wstępnej, wywiadowczej oceny szkód w irańskich operacjach nuklearnych, udostępnionej wszystkim czołowym mediom jednocześnie, dziennikarze sumiennie przekazali komunikat: ataki Izraela i USA opóźniły Iran zaledwie o kilka miesięcy.

Więcej

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 


Wszyscy słyszeliśmy, jak ignoranci opowiadali, że pewnego dnia w 1897 roku grupa żydowskich syjonistów z Europy Wschodniej obudziła się i postanowiła rozpocząć ruch mający na celu zmuszenie i zmanipulowanie całego świata, by „ukradł” arabską ziemię – tylko dlatego, że ci źli żydowscy syjoniści chcieli odzyskać ziemię, na której żyli ich przodkowie i z której zostali wygnani niemal 1800 lat wcześniej.

Więcej

Aktywiści pro-palestyńscy
dali się nabrać
Ahmed Fouad Alkhatib


Islamska Republika Iranu nigdy nie zaprzestanie mieszania się w sprawę palestyńską, ponieważ Teheran potrzebuje tego konfliktu, by zasilać swoją machinę propagandową. W rzeczywistości bezpieczna, stabilna i niezależna Palestyna pozostanie odległą możliwością, dopóki Islamska Republika istnieje w swojej obecnej formie i może utrzymywać pozory poparcia dla Palestyńczyków. Tylko poprzez napiętnowanie tego złowrogiego reżimu i zdystansowanie się od niego ruch pro-palestyński ma szansę stać się skuteczny.

Więcej

Przeczytaj konstytucję
Iranu i rozbij reżim
I. Marcus i B. Siegel


Chociaż niedawna porażka sojuszniczych ugrupowań Iranu — Hamasu, Hezbollahu i Syrii Asada — przyniosła ulgę wielu osobom, zwłaszcza w Izraelu, to świętowanie jest nadal przedwczesne.
Cele Iranu nie zmieniły się tylko z powodu upadku jego pełnomocników. Prawdziwe zagrożenie, jakie Islamska Republika nadal stwarza dla całej ludzkości, leży na stole w jej podstawowym dokumencie — konstytucji. Przyjęta w 1979 r. i zmieniona w 1989 r. Konstytucja Islamskiej Republiki Iranu stanowi jasną artykulację przyszłego porządku świata, który Iran uważa za swój cel: najpierw narzucić go światu islamskiemu, a następnie całej ludzkości.

Więcej

Nienawiść do Żydów
w tureckich mediach
Elder of Ziyon



Po raz kolejny tureckie media wyprzedziły inne kraje i zostały światowym mistrzem w kwestii antysemityzmu.


Mają go więcej niż Iran. Więcej niż Jordania. Więcej niż Jemen.


Oto kilka ostatnich tureckich wyczynów.


A tu prawdziwa ilustracja 
artykułu w gazecie Aydinlik na temat tego, jak żydowscy miliarderzy rzekomo finansują Izrael:

Więcej
Blue line

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Dawno, dawno temu był sobie w Polsce komunizm. To nie był ruski komunizm, to nie był afrykański komunizm, ani jugosłowiański komunizm. To był nasz polski komunizm. Komunistów w Polsce nie widziałem. Byli oportuniści, mnóstwo łajdaków, byli marzyciele tacy jak Jacek Kuroń, urzeczeni utopią i chcący budować utopię, byli durnie tacy jak ja, którzy dali się nabrać na pomysł rewizjonizmu, czyli rozmiękczania tego od środka. (O tej mojej przygodzie z rewizjonizmem może będzie kiedyś osobno.)

Więcej

Reakcje ONZ na ataki
Iranu na izraelskich cywilów
UN Watch


Trzynastego czerwca 2025 r. Izrael rozpoczął operację Wstający Lew, prewencyjny atak militarny na irański program broni jądrowej, kilka godzin po tym, jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej ONZ (MAEA) po raz pierwszy od 20 lat ogłosiła, że Iran naruszył porozumienie. Precyzyjne ataki zostały przeprowadzone przeciwko dowódcom wojskowym Iranu i naukowcom zajmującym się energią jądrową, a także przeciwko krytycznej infrastrukturze wojskowej, w tym irańskim systemom obrony powietrznej, obiektom do przechowywania i produkcji pocisków balistycznych oraz obiektom jądrowym. Premier Netanjahu uzasadniał te ataki jako konieczny akt samoobrony. „Gdyby tego nie powstrzymano, Iran mógłby wyprodukować broń jądrową w bardzo krótkim czasie — może to być rok lub kilka miesięcy” — powiedział.

Więcej

Wyobraź sobie,
że Hitler pozostał nietknięty
Joshua Hoffman


Pozwolić najwyższemu przywódcy Iranu, Alemu Chameneiemu, wyjść z tej wojny bez szwanku to jak pozwolić Hitlerowi wycofać się do Berlina w 1944 roku — z poturbowaną armią, ale z nietkniętą ideologią.


Czy potrafisz wyobrazić sobie świat, w którym architekci ludobójstwa mogą działać dalej bezkarnie — nadal trzymają się władzy i wciąż wierzą, że mieli rację?


To nie jest alternatywna historia. To ostrzeżenie.

Bo po 12-dniowej wojnie między Izraelem a Iranem właśnie z takim scenariuszem flirtuje dziś świat. Najwyższy Przywódca Iranu, Ali Chamenei, przeżył. Jego reżim nadal jest chroniony. Jego machina propagandowa nadaje. Jego Gwardia Rewolucyjna nadal maszeruje. Jego rakiety mogą być osłabione, jego zastępcze siły zdezorientowane, jego program nuklearny cofnięty — ale on sam pozostaje nietknięty.

Więcej

Kurdowie:
zapomniany naród
Paul Finlayson


Niedawno znalazłem się na spotkaniu zorganizowanym przez godną podziwu, nieco donkiszotowską organizację Tafsik — grupę, której misją jest zszywanie postrzępionych nitek ludzkiej wspólnoty w epoce dudnienia plemiennych werbli. To było wspaniałe wydarzenie, kalejdoskop sprzeciwu wobec ponurych obrazów współczesnego świata.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Ataki Trumpa na Iran
były sygnałem dla Chin
Daniel; Greenfield

Czas, którego nigdy
nie zapomnimy
Phyllis Chesler

Od wtorku do wtorku
minął tydzień
Andrzej Koraszewski 

„Filozof Putina”
to antysemita
Elder of Ziyon

Iran jest z Ameryką
w stanie wojny od 46 lat
Daniel Greenfield

Kolejne
„Boskie zwycięstwo”
Hussain Abdul-Hussain

Ciąg dalszy „Listów
z naszego sadu”
Andrzej Koraszewski

Niech przemówi mój
podziw dla Żydów
Paul Finlayson

Rewolucja już jest,
ale jaka to rewolucja?
Alberto M. Fernandez

Granice nieposłuszeństwa
obywatelskiego
Patrycja Walter

Myśli o dziennikarstwie
zależnym
Andrzej Koraszewski

Antysemityzm  gorszy niż
twojej babci
Avi Herbatschek

Wojna Izraela z Iranem
jest przysługą dla ludzkości
Z materiałów MEMRI 

Izrael musi powiedzieć
kim jest wróg
Yonatan Daon

Komiczny upadek
kultu kefiji
Brendan O’Neill

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk