Prawda

Czwartek, 29 maja 2025 - 16:56

« Poprzedni Następny »

Do settlements hinder a peace agreement?

Do settlements hinder a peace agreement?


Andrzej Koraszewski 2014-10-21


I got a letter from my Jewish friend with just one sentence: “It probably is so”. Below it was a link to an article by the editor of Times of Israel, David Horovitz. Horovitz begins with a warning that the text is personal and painful. He quotes the words by Sir Richard Ottaway: “The annexation of the 950 acres of the West Bank just a few months ago has outraged me more than anything else in my political life mainly because it makes me look a fool, and that is something that I resent…”

Observing that world from a tiny town in Poland, I cannot know more than a brilliant journalist who is seeing all this with his own eyes, has been conducting hundreds of conversations with politicians and with ordinary people both on the Israeli, and on the Arab side, and knows perfectly well about the attitudes and motivations of journalists and politicians from the West.  

 

Nevertheless, if I were to use the same personal tone, I would say that everything in me rebels against such reasoning.

 

No, I have no intention of defending the decision of the Israeli government, neither have I any intention of criticizing it. I’ve never aspired to the role of Prince’s Advisor, and that is why I do not advise my own government, and neither do I advise foreign statesmen. (Horovitz is in a different situation; his voice, as an editor-in-chief of an important media outlet in his country, counts, and he may be listened to.)

 

I have my opinions, but I’m not so sure about their correctness; however, I have the impression that Horovitz’s reasoning is wrong. This requires a presentation of my own reasoning so that I can look at it more closely.

 

 

David Horovitz, in an article headlined “It’s settlements, stupid”, writes in the last paragraph:

 

“Netanyahu is also right to argue that each time a Sweden promises recognition for Palestine, or a British parliament urges such recognition, they reinforce Palestinian maximalist positions on the parameters of such a state, and thus stave off a successful resolution of Israeli-Palestinian two-state negotiations. But an ever-growing proportion of the international community just doesn’t care about that any more, so fed up is it with the constant expansion of settlements. For how, runs the subtext, can Netanyahu credibly protest against unilateral pro-Palestinian political activity, how can he expect to be heeded, when his Israel is unilaterally remaking the facts on the ground?”

 

When reading this article from the end we can better see the problem this Israeli journalist grapples with. Israel is giving a pretext to ignore everything that really hinders a peaceful solution of the Palestinian problem. Horovitz writes explicitly that there are not (and probably will not be for a long time) conditions for a two-state solution. The first such missing condition is recognition of Israel’s right to exist, second is demilitarization of both West Bank and Gaza Strip. There is no need to list the remaining conditions, because everything depends on those two.

 

Horovitz is worried by a turn in international public opinion, or to be more precise, by the escalation of the attitudes hostile to Israel. I have a different name for it: the return of fascism. I’m sick to death of hearing the word “settlements”. Horovitz writes that even people who for years defended Israel are now turning away from it. I have a problem with this, and I would like to say that even people who previously had enough decency not to lie are now starting to look for any pretext in order to join the mendacious multitude.

 

My attitude toward the settlements is not clear cut. Judea and Samaria as well as East Jerusalem were invaded 1948 by the Jordan army, armed by the British and led by British officers who knew that the aim was the extermination of the Jewish population there. Part of the Jewish inhabitants of the East Jerusalem was murdered and the rest expelled. International public opinion didn’t have any problems with this. Between 1948 and 1967 the so-called West Bank was under Jordanian occupation; Palestinians didn’t have any autonomy then, nobody even hinted at the Palestinian state, nobody was interested in the conditions of Palestinian refugees under an Arab occupation. Western public opinion didn’t have any problems with it. After 1967 Israel offered Gaza to Egypt and control over the West Bank to Jordan. Jordan and the Arab League had a better idea. They preferred Israel to be an occupier of these areas. Israelis dislike being occupiers and, what’s more, they found themselves pressured by international public opinion.

 

As a result of the preemptive war of 1967 (when the Arab armies were standing ready for attack on all the borders of Israel), the Israeli Army took the Sinai, the Golan Heights, the Gaza Strip, and the West Bank. A plan of settlements on the strategic areas appeared. The government then was a government of the Labor Party headed by Levi Eshkol. This government accepted the plan by Yigal Allon, which envisioned building settlements in East Jerusalem, a settlement of Gush Etzion, and settlements in the Jordan Valley. Those places are of strategic importance for Israel’s defense and were supposed to become (after peace negotiations) a part of Israel. Settlements were also built in the Gaza Strip, the Golan Heights, and in Sinai.

 

Not a full three months after the Six-Day War, at the end of August 1967, the leaders of eight Arab countries, including Egypt, Syria, and Jordan – countries that lost territory as a result of their aggression against Israel – met in Khartoum and agreed on three fundamental principles of Arab foreign policy: no to peace with Israel; no to recognition of Israel’s right to exist; no to negotiations with Israel.

 

If Israel hoped for an exchange of captured territories for peace treaties, it immediately got the message that there were no willing takers on the other side. This way, against their will, Israelis became occupiers.

 

Without any doubt they are the worst occupiers imaginable. They are not emulating the British, who, after all, occupied the empire where the sun never set, and who, to make the occupation easier, invented both barbed wire and concentration camps. They are not emulating the Germans, who invented industrial killing of the residents of occupied countries. Unfortunately, they are not emulating the Americans, who demanded absolute demilitarization, conducted de-Nazification in their sector of occupied Germany, enforced reforms, and tightly controlled the transition to democracy. Equally successful was the American occupation of Japan, where everything also started with full demilitarization and police control of all organizations.

 

When it came to occupation, Israelis didn’t want to follow the example of the British, nor the Germans, nor the French, nor, unfortunately, the Americans. They invented their own model of occupation, creating enterprises for the occupied society, employing the occupied people according to the same rules and conditions the occupiers enjoyed, and building infrastructure and houses for them.

 

International public opinion reacted with righteous anger when the occupiers decided to demolish refugee camps and give the refugees a normal life. It was a crime preceding the settlements, and Arab countries contested it hotly. They exercised successful pressure on the U.N., which forced the occupiers to stop such cruelty. And so, instead of living in normal settlements with housing built by Israelis, the descendants of Palestinian refugees in Gaza and on the West Bank are still crowded together in “refugee camps”. 

 

In the mid 70s there arose Gush Emunim, a movement of religious Jews convinced that thanks to God’s intervention Judea and Samaria, the cradle of the Jewish nation, were once more in Jewish hands and should be settled as soon as possible. It was a most awkward movement for consecutive Israeli governments. Some of those settlers were forcibly expelled, but some eventually won and got permission to stay. David Horovitz surely knows all the details that I do not know. I remember my own irritation and questioning why they were allowed to do it. I got different answers, the situation changed with time, part of Israeli society was outraged, Western (mostly left) public opinion recognized it as divine intervention and God’s gift that finally allowed the acceptance of anti-Semitism by polite society again.

 

Settlements turned out to be the best pretext to divert attention from the still valid three main principles of Arab policy toward Israel. This pretext allowed the claim that if not for the settlements, Arab countries and Palestinians (allegedly having a democratic representation), would acknowledge Israel’s right to exist, would want peace, and would sit down to negotiations.

 

I understand the Israeli journalist who says, “Do not give them a pretext”. But I’m not an Israeli, I’m not even a Jew, and I cannot agree to pulling the wool over my own eyes. Western hostility toward Israel has nothing to do with the settlements. The settlements could be a subject of discussion if there were any discussion. The condition for discussion is the recognition of Israel’s right to exist, and this right is questioned in the Gaza Strip, in Ramallah, in all capitals of the Arab states, in Tehran, in Stockholm, in London, in Paris, and (less openly) in Washington.

 

We must not allow ourselves to be fooled. When the Swedish parliament recognizes Palestine, let’s stop babbling about settlements and let’s ask: what Palestine?

 

We have hundreds, if not thousands, of statements by Palestinian politicians, clerics, and journalists who say publicly that by “Palestine” they mean the territory “from the River to the Sea”. Hundreds of times we’ve heard slogan: “We will not give up one square inch of Palestine”. The logo of Fatah is the map of Israel covered with a keffiyeh—and Fatah is allegedly the most noble, the most moderate, the most state-building part of the Palestinian authorities.



Hamas’s logo is equally clear.



Western politicians know perfectly well what the Arab side means by the word “Palestine” and what Palestine they acknowledge in their parliaments, while talking only about settlements. Settlements are supposed to divert our attention from the fact that they consciously and deliberately are signing up to the slogan about the elimination of the State of Israel, and the settlements serve them only as a veil to justify their actions.



In the picture above, the British consul-general in Jerusalem, Alistair McPhail (left), parading in a scarf with a map of “Palestine” as it is seen by Palestinians, and now also by the parliaments of Sweden and Great Britain. If somebody suggests that the British diplomat was induced to taking this step in August 2014 by an Israeli decision to build inside one of the settlements, it is his right, but I have a different opinion.

 

When in March 2013 President Obama visited Ramallah, as a good Christian he decided to visit Bethlehem too, and on his route a monumental map of Palestine was hurriedly

dismantled.



This was before the decision about building the settlement that Horovitz mentions, so Obama had, of necessity, to talk about other decisions. The American President said that Palestinians had to recognize the right of Israel to exist and that they should not use the problem of settlements to sabotage negotiations. The emphasis on the problem of settlements was stronger; the pressure for the recognition of Israel was subtle so as not to harm the peace talks.

 

If I were an Israeli journalist I might write like Horovitz, but I am a Pole with an admixture of Lithuanian obstinacy.    

 

David Horovitz reminds us that during the debate in the British parliament the question of settlements was brought up over 40 times; he does not say how many times the word “demilitarization” was mentioned, or recognition of the right to exist, the conditions for peaceful co-existence.  Bringing up settlements without bringing up the right to exist is the recognition of a Palestine as envisioned by Palestinians.  

 

I’ve met with this arrogant opinion by an Israeli: “We will build settlements as long as Palestinians refuse to honestly talk about peace”. Much more often, though, I meet with statements full of anxiety or criticism, like the voice of David Horovitz.

 

The decisions of parliaments in Sweden and in Great Britain coincide with the international conference in Cairo about aid for the Gaza Strip. At the conference in Cairo they were not discussing the settlements, they were discussing a Marshall Plan for the Gaza Strip. They didn’t call it that; they talked about the horrifying destruction caused by the Israeli bombardment (according to the UN the destruction concerns 5% of Gaza, the rest is untouched; journalists who report this horrifying destruction are living in luxurious hotels and swimming in luxurious swimming pools in the Gaza Strip, and as Palestinian journalists report, the aid for Palestinian victims of the latest war is notoriously stolen by the members of Hamas). As U.S. Secretary of State John Kerry noted, the problem of demilitarization of Hamas was taken off the table. In truth, it was never put on the table by anybody. Putting it on the table could hamper the progress toward peace and the building of two Palestinian states (three, if anybody would like to be exact, because Jordan has a Palestinian majority, but Palestinians there are second and third class citizens).

 

When in 2005 the Israeli occupier hurriedly and forcefully expelled Israeli settlers from the Gaza Strip in order to leave Gaza totally Judenfrei for those occupied Palestinians, this operation was supervised by Ariel Sharon. The occupier left those settlements in pristine condition and also started to build a seaport. The settlements and infrastructure were destroyed. The Gaza Strip was transformed into a bastion of terrorists, and among those who are debating the settlements nobody is willing to talk about demilitarization. After Sharon’s death I read many reminiscences about this politician written by Western journalists. Not one quoted his words from 1989:

 

“It had always been one of my convictions that Jews and Arabs could live together. Even as a child it never occurred to me that Jews might someday be living in Israel without Arabs, or separated from Arabs. On the contrary, for me it had always seemed perfectly normal for the two people to live and work side by side. That is the nature of life here and it always will be.... though Israel is a Jewish nation, it is, of course, not only a Jewish nation... I begin with the basic conviction that Jews and Arabs can live together. I have repeated that at every opportunity, not for journalists and not for popular consumption, but because I have never believed differently or thought differently, from my childhood on. I am not afraid of Arabs. I feel I can live with them. I believe I understand their problems. I know that we are both inhabitants of this land, and although the state is Jewish, that does not mean that Arabs should not be full citizens in every sense of the word.”

 

I understand Horovitz’s worry, even anger, but I do not have any illusions about what is standing in the way of peace in the Middle East: Israeli settlements or Western parliaments and Western public opinion, so horribly alarmed by those settlements. 

 

 

www.listyznaszegosadu.pl/brunatna-fala/osiedla-utrudniaja-zawarcie-pokoju

Translated by Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Tipsa en vn Wydrukuj











Problem
Hili: Jedni mówią, że wszystko zależy od nas, inni, że nic od nas nie zależy, to jak to jest?
Ja: Zrób eksperyment, spróbuj przez pół dnia nie podejmować żadnych decyzji.

Więcej

Najnowsza zbrodnia Izraela?
Karmienie mieszkańców Gazy
Brendan O’Neill


Histeryczna reakcja na izraelską inicjatywę pomocową dla Strefy Gazy obnażyła szaleństwo izraelofobii.

Izrael znów popełnia zbrodnię. Po raz kolejny gwiżdże na „zasady humanitarne”. Depcze prawo międzynarodowe jeszcze mocniej niż zwykle. Jakiego nieludzkiego czynu dopuściło się teraz to państwo wyrzutek? Przygotujcie się: stara się wyżywić mieszkańców Gazy.

Więcej

Jak Adolf Hitler
został influencerem
Andrzej Koraszewski

Influencer <span>Guy Christensen .</span>

Słowo influencer  wkradło się na dobre do języka polskiego. Jak informuje Wikipedia: „w świecie mediów społecznościowych to osoba wpływowa, która dzięki swojemu zasięgowi jest w stanie oddziaływać na ludzi. Często tym terminem określa się twórców internetowych o znacznym rozgłosie, którzy posiadają duże grono odbiorców. Osoby tego rodzaju bywają wykorzystywane w ramach kampanii marketingowych, ponieważ potrafią umiejętnie wpływać na zachowania innych. Influencerzy koncentrują się często na pewnej ustalonej tematyce.”

Więcej
Blue line

List otwarty
do prezydenta Trumpa
A. Dershowitz i A. Stein 

<span>Jak twierdzi najwyższy przywódca Iranu, hasło „Śmierć Ameryce” nie jest tylko sloganem, jest wyrazem głównego celu polityki Islamskiej Republiki.</span>

Szanowny Panie Prezydencie, 

Podejmie Pan decyzję, za którą zostanie Pan zapamiętany w historii. Pana dziedzictwem będzie albo reputacja światowego przywódcy, który uratował wiele istnień, albo zaniechał działania, by je uratować. Decyzja dotyczy zamiaru Iranu zdobycia arsenału nuklearnego. Nie ma żadnych wątpliwości co do determinacji mułłów Iranu w sprawie uzyskania broni nuklearnej, choć zapewniają, że do tego nie dążą. Nie można również oczekiwać, że Izrael, który jest zamierzonym celem irańskiej bomby, będzie polegał na odstraszaniu. Iran musi zostać powstrzymany przed osiągnięciem swojego niebezpiecznego celu.

Więcej

BBC Verify
– propaganda Hamasu
David Collier

“Informacja” BBC o niczym nie sprowokowanym ataku na szpital w Gazie https://www.bbc.com/news/videos/czr83jdj55do .

Teraz wygląda na to, że Izraelowi udało się w ataku w zeszłym tygodniu wyeliminować Mohammeda Sinwara i innych przywódców Hamasu. Co sprawia, że flagowa jednostka BBC „BBC Verify” wygląda coraz bardziej jak antyizraelska machina dezinformacyjna.


We wtorek po południu (13 maja 2025 r.) Izrael zaatakował kluczowe postacie przywódców Hamasu, które ukrywały się w centrum dowodzenia pod terenem szpitala w Gazie. Następnego dnia, w środę po południu BBC Verify przekształciło wydarzenie w kolejną okazję do szerzenia pro-Hamasowskiej propagandy.

Więcej
Blue line

Za dobre,
żeby sprawdzać
Elder of Ziyon

Tom Fletcher podsekretarz ds. niehumanitarnej dezinformacji w Organizacji Narodów Zjednoczonych (Zdjęcie: Wikipedia)    

Jak ktokolwiek mógł uwierzyć, że w ciągu 48 godzin w Strefie Gazy umrze 14 tysięcy niemowląt, a potem bezkrytycznie powtarzać to na posiedzeniu parlamentu? W tym tygodniu podsekretarz generalny ONZ ds. humanitarnych, Tom Fletcher, stwierdził w programie BBC Radio 4's Today, że bez natychmiastowego dostarczenia pomocy 14 tysięcy niemowląt w Strefie Gazy może umrzeć w ciągu 48 godzin. Tę alarmującą liczbę szeroko relacjonowały światowe media i cytowali brytyjscy politycy, w tym 13 posłów w debacie Izby Gmin.

Więcej

„Nakba” nie jest
naszym problemem
Ben Cohen

Palestyńscy demonstranci maszerują podczas wiecu upamiętniającego rocznicę „nakby” w mieście Nablus na Zachodnim Brzegu, 15 maja 2024 r. Zdjęcie: Nasser Ishtayeh/Flash90.

Nie ma powodu, dla którego Żydzi mieliby być zaniepokojeni neurozą, którą nakba produkuje. Ich porażka była naszym wyzwoleniem i powinniśmy się z tego faktu cieszyć.

Przedostało się w ostatnich latach do języka angielskiego kilka słów arabskich jako bezpośredni wynik ponad stuletniego konfliktu między ruchem syjonistycznym a reżimami arabskimi, których celem było uniemożliwienie Żydom samostanowienia w ich historycznej ojczyźnie.

Więcej

Czy Polacy mają opinie,
a jeśli tak, to jakie
Andrzej Koraszewski 

Zrzut z ekranu programu Al Dżaziry.

Gazeta „Rzeczpospolita” została założona w 1920 roku przez profesora Stanisława Strońskiego, wielbiciela Mussoliniego i przysięgłego endeka. Ponownie utworzona po upadku komunizmu przez wspaniałego dziennikarza Dariusza Fikusa w założeniu miała być przeciwieństwem swojej poprzedniczki i dostarczać informacji o faktach, tak aby czytelnicy mogli samodzielnie wyrobić sobie własne poglądy. Fikus chciał, aby to było medium publiczne, co (po jego śmierci), kolejne rządy rozumiały jako rządowe. Czym jest dziś? Źródłem informacji, czy organem opiniotwórczym, a jeśli to drugie, to jakie właściwie opinie wytwarza?

Więcej

Jak śmiesz proponować
Gazańczykom, żeby wyjechali! 
PreOccupied Territory

Tak jeszcze niedawno wyglądało nasze więzienie na świeżym powietrzu i mamy nadzieję, że to szybko odbudujecie.

Mehdi Hasan

 

Doha, 16 maja - Obrazy z Dżabalija, Chan Junis, Rafah i Szudżjaijjah są przerażające. Izrael brutalnie zniszczył całą wspaniałość i bogate życie w miejscu, które wszyscy nazywali największym obozem koncentracyjnym świata - a teraz oni i Trump myślą, że Palestyńczycy powinni udać się gdzie indziej? Absurd i zło.

Nie ma nigdzie niczego tak pięknego jak ich ojczyzna! Jak śmiecie zachęcać ich do opuszczenia miejsca, w którym twierdzą, że chcą być tylko tymczasowo, ponieważ są uchodźcami z tego, co teraz jest Izraelem! Spójrzcie na raj zniszczony przez Izrael, ten, który moi koledzy popierający Katar uznali za więzienie na świeżym powietrzu, z którego Gazańczycy wyłamali się 7 października? Proszę, bądźcie konsekwentni.

Wszystkie więzienia na świeżym powietrzu otrzymują darmowy prąd, międzynarodową pomoc humanitarną i dopływy katarskiej gotówki. Cóż, ja również dostaję dopływy katarskiej gotówki, ale to tylko pokazuje, że nie jest to szczególnie niezwykłe zjawisko.

Więcej

Human Rights Watch
@HRW jest niemoralny
Elder of Ziyon


Organizacja Human Rights Watch wydała komunikat prasowy, w którym stwierdza, że Izrael dopuszcza się zbrodni wojennych polegających na „eksterminacji” i „aktach ludobójstwa”.   
Jak widzieliśmy niezliczoną ilość razy, HRW i Amnesty opierają swoje oskarżenia na przekonaniu, że potrafią czytać w myślach izraelskich Żydów i niezmiennie decydują, że Żydzi zamierzają atakować cywilów. 

Więcej

Iran używa strategii
Korei Północnej
Majid Rafizadeh 

<span>Wygląda na to, że Iran używa dyplomacji, aby opóźniać, oszukiwać i rozwijać potencjał nuklearny za zamkniętymi drzwiami, jednocześnie zapewniając sobie finansowe i geopolityczne ustępstwa od Zachodu. Na zdjęciu: minister spraw zagranicznych Iranu Abbas Araghchi przekonuje do negocjacji 19 maja 2025. (Zrzut z ekranu nagrania na wideo)</span>

Podczas gdy Stany Zjednoczone kontynuują negocjacje z Iranem, aby zapobiec uzyskaniu przez niego broni jądrowej, o ile jeszcze jej nie posiada, staje się jasne, że reżim Republiki Islamskiej nie prowadzi tych rozmów w dobrej wierze.


Dla reżimu irańskiego negocjacje w żaden sposób nie są środkiem do pokojowego rozwiązania, wręcz przeciwnie, widzi w nich narzędzie, które już wcześniej okazało się 
skuteczne, nie tylko dla niego, ale również dla jego autorytarnego sojusznika, Korei Północnej.

Więcej
Blue line

List otwarty
do dziennikarskiej braci
Andrzej Koraszewski

Obraz Williama z Norwich nadal eksponowany w kościele św. Piotra i św. Pawła w Saffolk.

Czwartego lipca 1946 roku w Kielcach (chyba) po raz ostatni udało się skutecznie zmobilizować ludzi w europejskim kraju do mordowania Żydów przy pomocy średniowiecznego hasła „Żydzi porwali chrześcijańskie dziecko”. To hasło działało wspaniale w całej Europie od 1144 roku, kiedy fałszywie oskarżono Żydów z angielskiego miasta Norwich o zamordowanie dwunastoletniego Williama. Te oskarżenia błyskawicznie „stały się” kultowe, tak kultowe jak dziś zawołanie „od rzeki do morza”. Przez stulecia roznosicielami tego morderczego kultu byli księża i zakonnicy, dziś główną rolę w rozpowszechnianiu morderczych plotek są przedstawiciele mojego zawodu.

Więcej

Anglia, którą
kiedyś szanowaliśmy
Nils A. Haug

<span>Od 1650 r., po okresie względnie niezakłóconego spokoju w Anglii trwającym prawie 400 lat, publicznie wyrażana wrogość wobec Żydów nasila się. Wpływy islamistów w Wielkiej Brytanii rosną wykładniczo. Słabe przywództwo Wielkiej Brytanii wpisuje się w kategorię dysonansu poznawczego wobec rzeczywistości, podobnie jak tchórzliwe zachowanie wobec głośnej i niebezpiecznej nienawiści do Żydów na ulicach Londynu. Na zdjęciu: protestujący przeciwko Izraelowi w Londynie (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo)</span>

Żydzi mają długą historię życia w Zjednoczonym Królestwie. Niestety, za króla Edwarda I w 1290 r. n.e. Anglia była jednym z pierwszych krajów, które wygnały Żydów ze swoich granic — wydarzenie, które Oliver Cromwell naprawił w 1650 r., po prawie 400 latach.


Od 1650 r., po bez mała 400 kolejnych latach względnego spokoju w Wielkiej Brytanii, publicznie wyrażana wrogość wobec Żydów narasta. Pod koniec kwietnia 2025 r. brytyjski dziennikarz, który często pojawiał się na arabskim kanale BBC, komentując wydarzenia w Gazie, podobno wezwał do „palenia Żydów 'tak jak zrobił to Hitler'”. BBC nieprzekonująco wyjaśniła, że osoba ta nie była „członkiem personelu ani częścią zespołu reporterów BBC”. Mimo to BBC – oficjalny nadawca Wielkiej Brytanii – często pozwalała na promowanie treści propalestyńskich, a więc w konsekwencji, antyżydowskich.

Znany działacz walczący z antysemityzmem, David Collier, 
wyraził frustrację wobec faktu, że władze Wielkiej Brytanii otwarcie tolerują tak powszechną nienawiść do Żydów.

Więcej
Blue line

Zamordowani przed Muzeum
Żydowskim w Waszyngtonie
Jerry A. Coyne

Sarah Lynn Milgrim i Yaron Lischinsky zamordowani przez lewicowego antysemitę.

Zamieszczam to w osobnym poście, ponieważ bardzo mnie to boli: to była pierwsza rzecz, którą przeczytałem w sieci, kiedy obudziłem się wczoraj rano. Jeden z aktywistów  działających pod hasłem „Wolna, wolna Palestyna” zastrzelił parę młodych pracowników ambasady Izraela w Waszyngtonie. Niewątpliwie działał pod wpływem światowej fali nienawiści do Żydów, rozpalanej przez propalestyńskie i antyizraelskie ruchy w Ameryce (a właściwie na całym świecie),. Morderstwo miało miejsce tuż przed Capital Jewish Museum. 

Więcej

Islam jest najszybciej
rosnącą religią
Z materiałów MEMRI


Hussam Ayloush, dyrektor wykonawczy Council on American-Islamic Relations (CAIR) w Los Angeles, w kazaniu wygłoszonym 9 maja 2025 r. w piątek w Chino Valley Islamic Center, wezwał muzułmanów do aktywności politycznej i wykorzystania „przywileju”, który dał im Allah, aby wpływać na politykę i zarządzanie w Ameryce. Ayloush podkreślił, że amerykańscy muzułmanie żyją w kraju, w którym wolno im krytykować swój rząd, prezydenta i burmistrza, a nawet „mówić źle o Bogu, naszym Stwórcy”, jednak nie wolno im krytykować Izraela. Kontynuował: „Nie możemy pozwolić im na „izraelizowanie” i przekształcenie Ameryki w kraj faszystowski”.

Więcej

Kiedy Hamas
bije wam brawa
Andrzej Koraszewski

Terroryści Hamasu w Strefie Gazy. 22 lutego 2025 r.(zdjęcie: Ali Hassan/Flash90)

Piszę ten tekst w miasteczku, do którego w roku 1226 nieopatrznie sprowadzono Krzyżaków. Nie jest prawdą, że książę mazowiecki nie był przed nimi ostrzegany. Zlekceważył ostrzeżenia. (Sam zakon powstał na terenach dzisiejszego Izraela, w czasach, gdy Izrael był okupowany przez chrześcijan.) Dziś obserwuję jak nasi nadwiślańscy „światli” oklaskują Wielką Brytanie, Kanadę i Francję za to, że nie widzą związku przyczynowo-skutkowego w wykorzystywaniu przez Hamas ludności Gazy do osiągnięcia swojego celu, jakim jest likwidacja Izraela i jego ludności.

Więcej

Stany Zjednoczone
rezygnują z miękkiej siły
Elder of Ziyon

Flagi Kataru i Arabii Saudyjskiej powiewające przed hotelem Plaza w Nowym Jorku.

Katar wydaje miliardy dolarów na zakup wpływów na świecie. Na przykład wczoraj (13 maja) w Libanie Katar ogłosił program pomocy dla 3000 rodzin dotkniętych wojną Hezbollahu z Izraelem. 

 

Administracja Trumpa jest przeciwna wydawaniu pieniędzy USA na miękką siłę, czego dowodem jest m. in. zamknięcie USAID.

 

Nie ma wątpliwości, że część - może większość - budżetu USAID nie promowała interesów USA na całym świecie tak dobrze, jak powinna. Programy DEI za granicą i promowanie kwestii LGBTQ w krajach konserwatywnych nie sprawią, że te kraje staną się bardziej proamerykańskie. 

Ale jest coś pozytywnego w stosowaniu miękkiej siły, jeśli robi się to we właściwy sposób. W końcu chińska Inicjatywa Pasa i Szlaku wydaje się mieć duży wpływ na kraje, które odnoszą z niej korzyści.

Więcej

Inwersja ludobójstwa
i atak na naród żydowski 
Adam Louis-Klein

Ludobójstwo Ormian. Według współczesnych obliczeń tureckich, w latach 1915–1917 zginęło 972 tysiące osób. Ormianie natomiast liczbę ofiar szacowali na 1,5 miliona osób. Na zdjęciu: Ormiańscy cywile eskortowani przez tureckich żołnierzy prowadzeni do więzienia w dzisiejszym Elazığ (1915) (Źródło zdjęcia: Wikipedia, Autorstwa Armin T. Wegner)

Widzimy dzisiaj skoordynowany atak na istnienie Żydów, z jednej strony kulturowe wymazanie ich na Zachodzie, z drugiej, dążenie do fizycznej eksterminacji za granicą. Ale to już nie jest tylko rozproszony zestaw uprzedzeń lub oderwanych od siebie ruchów politycznych — to połączyło się w holistyczną ideologię i, coraz częściej, w ramy instytucjonalne. To, co zaczęło się jako strategia pola bitwy Iranu, Hamasu i innych ruchów dżihadystycznych — łącząca wojnę psychologiczną, propagandę i asymetryczną przemoc —rozszerzono na zachodnie instytucje kulturalne, akademickie i polityczne.

Więcej

Goldie Ghamari o brutalności
i globalnej walce o wolność
P. Finlayson i D. Gordon


Goldie Ghamari, pierwsza kobieta pochodzenia irańskiego wybrana do parlamentu prowincji Kanady, pełniła funkcję posłanki prowincjonalnego okręgu Carleton w latach 2018–2025.


Po ataku Hamasu na Izrael 7 października wygłosiła pełną pasji mowę w parlamencie Ontario, potępiając przemoc i obarczając Hamas wyłączną odpowiedzialnością za utratę niewinnych istnień. Nagranie tego przemówienia rozeszło się jak ogień po prerii.

Więcej

Czego naprawdę chce
większość Palestyńczyków
Bassam Tawil

<span>Kilka tygodni po 7 października 2023 r. sondaż opublikowany przez Palestyńskie Centrum Badań Politycznych i Ankietowych wykazał, że 72% Palestyńczyków uważa, że decyzja Hamasu o rozpoczęciu ataku była „słuszna”. Najnowszy sondaż przeprowadzony w tym miesiącu przez centrum pokazuje, że zdecydowana większość Palestyńczyków (85% na Zachodnim Brzegu i 64% w Strefie Gazy) sprzeciwia się rozbrojeniu Hamasu w celu zakończenia wojny z Izraelem.</span>

Według sondażu opinii publicznej przeprowadzonego na początku maja przez Palestyńskie Centrum Badań Politycznych i Ankietowych, zdecydowana większość Palestyńczyków (87%) uważa, że wspierana przez Iran palestyńska organizacja terrorystyczna Hamas nie dopuściła się okrucieństw wobec izraelskich cywilów, w tym kobiet i dzieci, 7 października 2023 r.


Na pytanie, czy Hamas dopuścił się okrucieństw widocznych na filmach pokazywanych przez międzynarodowe media, przedstawiających czyny popełnione przez członków Hamasu przeciwko Izraelczykom w ich domach tego dnia, Palestyńczycy odpowiedzieli, że ugrupowanie nie dopuściło się takich okrucieństw, a tylko 9% odpowiedziało twierdząco.

Więcej

Achillesowa pięta
inteligenta
Andrzej Koraszewski 

Turecka studentka, Turku Avci w Jerozolimie.

Zacznijmy ab ovo, bo trzeba to i owo wyjaśnić całej ludzkości. Wiem, że nic nie wiem, czyli mądrych nie ma, a udający mądrych to oszuści, którzy najpierw oszukują samych siebie, a potem zarabiają na chleb oszukiwaniem innych.    


Wszyscy Kreteńczycy kłamią, powiedział pewien Kreteńczyk, z czego wynika, że on też skłamał, ale jeśli skłamał, to powiedział prawdę i mamy absurdalny paradoks Epimenidesa, oparty na błędzie niezbyt mądrych generalizacji. 

Więcej
Blue line

Jak rozprzestrzenia się
antysemicka nauka
Elder of Ziyon

„The Economist” (zrzut z ekranu)

"Economist " pisze o liczbie ofiar śmiertelnych w Gazie i przynajmniej zauważa, że liczby podawane przez Hamas są niezwykle szczegółowe, a także dostrzega motywację Hamasu do zawyżania tych liczb. Nie wykazuje jednak sceptycyzmu wobec „ekspertów”, którzy wykorzystują ewidentnie wadliwą metodę, aby opierać szacunki na złych danych.

 

"Od czasu wybuchu wojny w Gazie w październiku 2023 r. liczba ofiar śmiertelnych była gorąco kwestionowana. Liczenie ofiar śmiertelnych w jakiejkolwiek wojnie, która wciąż trwa, jest bardzo trudne. Jednak eksperci nadal próbują to śledzić. A nowe badania sugerują, że zgłaszane liczby są zbyt niskie."

Więcej

Przedstawiamy nieusuwalną 
Frances Hasso
Hugh Fitzgerald

Frances Hasso (po prawej)

Każdy amerykański uniwersytet ma przynajmniej kilka takich potworów na swoim wydziale. Znasz te ponure typy. To prawdziwi izraelożercy, tacy jak Rashid Khalidi, Juan Cole, Hamid Dabashi, ludzie, którzy życzą sobie, mają nadzieję, myślą i modlą się, aby państwo żydowskie całkowicie zniknęło, zastąpione dwudziestym trzecim państwem arabskim, którego żydowscy mieszkańcy zostali wypędzeni lub pozbawieni życia w sposób, którego nie muszę przypominać. Niemało z tych ludzi dawno temu rzuciło się na łeb na szyję w bagno, które sami stworzyli. Jest wśród nich jest profesorka, o której istnieniu do tej pory nie wiedziałem. Jej jadowite antyizraelskie uwagi wywarły na mnie głębokie wrażenie. Upiór, zaiste, nawiedzający walące się groby akademickiego świata. 

Więcej

Hamas świętuje morderstwo
kobiety w ciąży 
Daniel Greenfield


Na wszelki wypadek, gdyby istniała jakakolwiek niejasność, Hamas przypomina, że jest złem.

Bez żadnych przydawek. Czystym złem.

"Ce'ela Gez, mieszkanka Bruchin i matka trójki dzieci, była w dziewiątym miesiącu ciąży, kiedy zamordował ją terrorysta, który otworzył ogień do pojazdu jadącego między Bruchin a skrzyżowaniem Peduel w Samarii.

Mąż Ce’eli Gez został lekko ranny w tym ataku."

Więcej

Wczesne pobudki
i alarmy
Liat Collins

Izraelskie siły bezpieczeństwa w miejscu, w którym rakieta wystrzelona z Jemenu uderzyła w obszar lotniska Ben-Guriona, 4 maja 2025 r. (zdjęcie: Chaim Goldberg/Flash90)

To jest wojna przeciwko istnieniu Izraela, państwa żydowskiego. Hamas ma zniszczenie Izraela zapisane jako cel w swojej karcie. Huti są jeszcze mniej subtelni.
Aplikacja Home Front Command na moim telefonie wydała w sobotę o 6:20 rano delikatny sygnał dźwiękowy i poinformowała mnie, że w ciągu kilku minut w mojej okolicy spodziewany jest atak rakietowy i że powinnam poszukać schronienia.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Czy radykalni islamiści
mogą się zreformować?
Nils A. Haug

Czas na przywrócenie
Druzom autonomii
Sheri Oz

Przed obozami zagłady
były sale wykładowe
Judean Rose

Turcja: masowe aresztowania,
tortury, cenzura
Uzay Bulut

Tętent galopujących
wiadomości
Andrzej Koraszewski

Co znaczy słoiwo
"antysemityzm"?
Richard (Ryszard) Kerner

Czym naprawdę
zainteresowani są Palestyńczycy?
Bassam Tawil

Benjamin Netanjahu
kontra Edward Said
Gadi Taub

Rodziny, Trump, Izrael:
co tu się dzieje?
Sheri Oz

Zgnilizna palestyńskiego
przywództwa
Paul Finlayson

Szanowna Policjo
Metropolitalna
David Collier

Nielegalne przejmowanie
ziemi przez Europę
Karys Rhea

Kanada cuchnąca
miłością
Andrzej Koraszewski 

Z tym ruchem należy
walczyć jak z nazizmem
A materiałów MEMRI

Zamierzam mówić, póki
jest to jeszcze legalne
Paul Finlayson

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk