Prawda

Środa, 30 kwietnia 2025 - 21:45

« Poprzedni Następny »

How to break free from the clutches of an empathy so bizarrely understood?

How to break free from the clutches of an empathy so bizarrely understood?


Andrzej Koraszewski 2018-11-30

In mosques the promise that Muslim will kill all Jews is repeated almost daily. In the picture above an imam from Texas says these words.
In mosques the promise that Muslim will kill all Jews is repeated almost daily. In the picture above an imam from Texas says these words.

I’ve lost count how many times I’ve tried to answer the question of whether a critique of Israel is allowed and heard the demand to understand the Palestinians’ plight. I often suspect that behind such a question there is a provocation combined with the total lack of will to talk. But sometimes I get the impression that it’s worthwhile to present arguments and to try to guess who is the person who is asking the question and whether he/she really is seeking an answer.

This time the question appeared as a comment to an article about the devious arguments of a British journalist  converting Hamas’s propaganda into pseudo-information for Western readers. A reader signing himself ‘Henry J.’ wrote:

 

The article shows just one side of the coin. The fact that Palestinians use violence is indisputable. However, one has to understand the other side: deprived of any hope, the only way to better their situation is aggression against the occupation (or, whatever you call it). 
The problem will not be solved by aggression from the Palestinian side, nor by the sniper’s bullets (because rubber bullets didn’t go far enough – what kind of logic is that?)

Aggression breeds aggression, occupation breeds aggression, frustration, and the motivation to hate.

 

What hope is Henry writing about? Is it about the hope for a better life, for hot water in the tap? About electricity 24 hours a day? About a school system that allows students to join modernity, to learn a profession, to earn a living without waiting for handouts, to do something that other people need? How did Henry arrive at his ‘empathy’, which seems to totally ignore the Palestinians who hope for a normal life without war, for being in a place where the authorities think about meeting the needs of the population and not exclusively about exterminating the eternal enemy? Henry never reacted to my attempt to start a discussion. I will not learn how his empathy for Palestinians arose, but only those Palestinians who, as he writes, believe that the only way to improve their situation is ‘aggression against the occupation’. Probably Henry had never met other Palestinians, maybe he had never heard of their existence. But every day he hears and reads about the ’horrible plight’ of those who do not see any other way.

 

Who knows, maybe an attempt to reconstruct what Henry could see and hear before he arrived at his ’empathy’ is worth a try. He must have often seen the name of the organization ruling the Palestinian Authority – the Palestine Liberation Organization. Did he ever wonder what this organization wants to liberate? Did he ever stop to wonder where Palestine is? The Palestine Mandate included present-day Jordan, Israel, and the area which the Jordanians dubbed the West Bank, but which for thousands of years was called Judea and Samaria. Does Henry know that Jordan constitutes 78 per cent of Palestine? Does he know that when the League of Nation designated Palestine for a National Home for Jews with the stipulation to preserve the rights of Arab residents, the British sectioned off 78 per cent of the Mandate for a country of Palestinian Arabs, which is today called Jordan (and from which every last Jewish resident was immediately expelled)? Does the Palestine Liberation Organization want to liberate all of Palestine, i.e. Jordan, Israel, and the West Bank? The early work of Yassir Arafat’s organization was an attempt to start a civil war in Jordan, and as a result the PLO was expelled from Jordan. A substantial part of Jordan’s residents consists of descendants of Arab refugees from today’s Israel, and they call themselves Palestinians. They have restricted civil rights in Jordan; their plight there deserves sympathy.

 

Let’s leave this problem, though, and go on to the question of whether Henry recognizes Israel’s right to exist. This is an important question. Israel, like Poland and many other countries, came into existence as a result of decisions by international bodies after the end of World War I. Jews repeatedly tried to return to Palestine after their expulsion by the Romans. They returned, were massacred and expelled again, and returned time after time. Finally, after the defeat of Turkey and with some support of the victorious powers, these hopes had a greater chance  of becoming reality.

 

Henry uses the term ’occupation’ and adds hurriedly ’or whatever you call it’. Occupation means occupying somebody’s territory. For four hundred years it was a Turkish territory (it was a part of Damascus Province). Proponents of the term ’occupation’ answer that Arabs lived there, so even if it wasn’t a state of Palestine it was a country of Palestinians. And here is a problem, again. The population consisted of Muslim Arabs, who were the biggest group, then Christian Arabs, Turks, Armenians, Greeks, and Jews. Jews were the majority of the residents of Jerusalem. And on top of that, in the last decades of the nineteenth century the region was desolate and depopulated.

 

The weakening Ottoman Empire softened their restrictions and Jewish refugees started to flow into Palestine, first from Yemen where horrific persecution of Jews compelled them to flee anywhere they could, the next wave was Russian Jews escaping pogroms. (As usual, in the face of conflicts in and between countries, murderous antisemitism exploded, and so Jews trying to save their lives and not having a chance to escape to America automatically directed their thoughts towards Jerusalem.) It’s interesting that the influx of Jews caused an economic boom in Palestine, and in 1880-1948  Arab immigration from Egypt, Lebanon, Syria, and other Arab countries was greater than the total of Jewish immigration. Henry may not know about the British White Paper which restricted Jewish immigration to Palestine while Nazism was growing in Europe as well as during World War II; he may not know about the Nazi propaganda aimed at Arab countries; he may also not know about the co-operation between German Nazis and Arab nationalists in Palestine. He may not know about those Arabs who could see a chance of progress and development of the Middle East in co-operation with Jews, nor about the fact that they were attacked and often murdered by Arab nationalists.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Understanding the other side requires some effort, but it’s possible that Henry didn’t have a chance. The Palestine Liberation Organization was for a long time Moscow’s puppet. Arafat got his training in the DDR and in Romania, and Abbas wrote his doctoral thesis in Moscow and became an agent of Moscow. When Arafat was invited to peace negotiations he was an international gangster and airplane hijacker, a man who not only tried to trigger a civil war in Jordan, but later did the same in Lebanon and Tunisia. Henry may not know that when Arafat ostensibly renounced terrorism and said that he recognized Israel’s right to exist, he told his people in Arabic that it was just a tactical ruse. Not only did the Palestine Liberation Organization never change its name, but it didn’t change its Charter, where it declared that the goal was to liberate Palestine from Jews, which means the extermination of the Jewish inhabitants of Israel. 

 

And who is the greatest enemy of the Palestine Liberation Organization? Israel? Israel only makes it harder to commit  terrorist acts. The real enemy of the PLO is Hamas, whose Charter states more clearly than the PLO’s that they will fight Jews until the Day of Judgement, that they will never recognize Israel, and that those are Allah’s orders. The PLO side-steps negotiations, but Hamas openly states that any negotiations are a betrayal of the Palestinian and Muslim cause. And so the murder of hundreds of PLO members by Hamas in Gaza was just a demonstration that Hamas loves the Palestinian cause more, that thinking about meeting the needs of Gaza’s residents would be a betrayal, that the only goal of a Palestinian’s life is to murder Jews, i.e. to fight the ’occupation’, which does not have it’s military forces on Gaza’s territory, nor any power and reacts only to acts of terror. But what about the blockade? The blockade is meant to hinder deliveries of weapons to this terrorist base, and as there are many willing to deliver them, both Israel and Egypt think that removing the blockade would create a mortal danger to both those countries. Peace requires renouncing war.

 

Why does Henry seem never to have read about Palestinian dissidents who wish for peace with Israel? Why does Henry’s understanding of the Palestinian side seem to be limited to an acceptance of Hamas’s propaganda?  Henry probably watches television and reads newspaper headlines. He wrote his comment under the article documenting the fact that a respectable British newspaper copies the propaganda of a terrorist organization. Henry does not deny it. He would like us to understand the other side, by which he understands people conditioned for decades in the role of dogs of war.   

 

How is it that so many people in the West see only these Palestinians and do not see their leaders, their schools, imams, press and television that all teach hatred? Is it possible that they get their warped knowledge of Palestinians through the press, radio and television in their countries, that this empathy for Palestinians, whose attempts to kill Jews are hindered by Jews, is taught by people constantly shouting ’never again’, shedding tears over people murdered decades ago, and supporting with their whole hearts people who openly declare that they want to do the same today?

 

A few years ago an American newspaper, The Boston Globe, announced in huge letters in a front-page headline: ’Israelis arrest blind Palestinian’. The newspaper didn’t lie. An Israeli Arab was building a bomb which exploded in his flat, depriving him of sight. It’s true that he was arrested. When we get information fabricated in this manner we can with justification conclude that Israelis are cruel people and that they horrificly persecute poor Palestinians who dream only of a quiet, normal life. When a Palestinian terrorist is trying to kill a passer-by in Jerusalem and he himself is killed in the process, Western readers are told that Israelis killed a Palestinian. Somewhere, deep in the article, there is a note that it was a terrorist who was killed while he was attacking somebody. A comparison with news about police actions anywhere else in the world can cause astonishment. Where does such a different way of telling a story come from?

 

A fundamental question arises here: why is information about Israel and the Arab-Israeli conflict so often so grotesquely distorted in the media in democratic countries?  There is no easy or simple answer to this question. The first question we have to ask is: is it really so and how can we check it?   

 

Let’s start with the United Nations. News from 15 October 2018 (which was absent in both television and newspapers) that the special commission of the UN General Assembly in one session presented nine resolutions condemning Israel without paying any attention to hundreds of victims of violence in other countries. Israel was condemned, inter alia, for the bad treatment of Syrian citizens on the Golan Heights. These accusations are completely absurd, but they work perfectly well to divert attention from the fact that two days earlier the civilian population of Israel was for two days under rocket fire from Gaza (in total over 460 missiles were fired at Israel). You could say that it is useless to pay attention to the UN because their bias is documented - they’ve done it for years, almost every day. In 2006 the UN Human Rights Commission was dissolved because of its outrageous hostility to Israel. In its place a Human Rights Council was created where countries such as China, Russia, Venezuela, Cuba, and Saudi Arabia call the tune, so members of this UN Human Rights Council are mainly busy diverting attention from crimes committed in their own countries, and the best way to do it is to call attention to Israel, because everybody will accept this. Theoretically this institution is supposed to guard the morality of the world, and among the guards are such countries as the Democratic Republic of Congo, where there are over one hundred thousand child-soldiers, where there is ongoing civil war, and where all sides are accused of genocide, mass rapes, torture, and even cannibalism, where during the last four years over two million people were killed. The institution which is supposed to stand guard over the morality of the world is busy almost exclusively with Israel. Is this a reason to be astonished? Yes, it is, but nobody is shouting about it.     

 

Henry could say, however, that Israel is condemned by even respectable newspapers, famous organizations defending human rights, like Amnesty International or Human Rights Watch, religious institutions: Catholic, Protestant and Orthodox Churches and even the noble Quakers, as well as various Islamic denominations, both Sunni and Shia. Can they all be biased? And there is more. Among Israel’s critics who say that aggression breeds aggression, that if only Israel would make some concessions, Palestinians would undoubtedly reach out with a peaceful hand, there are many Jews from the Diaspora and even from Israel itself. In the face of all this, Henry could think that suspecting such select company of presenting the Israeli government’s actions in a biased and unfair way must be a kind of insanity. 

 

A call for checking every scrap of news is naive. Who has time for it? It requires skills to go to the relevant sources, methodology, and primarily just plenty of time. Maybe we should start with the question: Why would the world systematically lie about the conflict between Arabs and Israel?   

 

Israel is a state of Jewish refugees. Over half the population consists of refugees and descendants of refugees from Muslim countries (there were more Jewish refugees from Muslim countries than Arab refugees from Israel, and they left behind property and real estate significantly larger than the whole area of Israel), the rest are refugees from countries with a Christian tradition. Christianity and Islam in a similar way treated anti-Judaism as a unifying force, an idea that unified a community of believers with the Jew as a symbol of anti-neighbour, an outlaw. Lies about Jews are a firmly established tradition in both these religions and are an intrinsic part of the education of clerics. Christian hatred of Jews survived the Enlightment and was reborn in a more secular form of racism full of inhuman hatred, which found its zenith in German Nazism, but had earlier flourished in Tsarist Russia. It lasted through Communism and it put down deep roots in the leftist movements in democratic countries. Israel was created as a country of refugees, and we are the descentents of those they sought refuge from. Those Jews who didn’t leave often feel a duty to criticize Israel in order to gain the acceptance of those from whom Jews escaped. Antisemitism is a dehumanising idea. It’s convenient, because it allows us to shift our guilt onto a scapegoat; it’s awkward because we have to find somebody who is a victim of Jews in order to justify our baseness. Compassion for Palestinians (but only those Palestinians whom the despicable Israelis hinder from killing Jews) gives a feeling of righteousness and nobility.

 

Jews fought to create an independent country for Jewish refugees on the exceptionally inhospitable soil of their ancestors, on sandy deserts and malarial marshes that they transformed into blooming gardens. An old Egyptian professor in conversation with a Polish Muslim said that Arabs would forgive Jews all their victorious wars - they actually do not care for Palestinians - but they can’t forgive the Jews their success: the creation of a flourishing, modern state in a barren desert. Who knows, maybe this envy acts as well on the inhabitants of Europe and pushes them towards a bizzare empathy and support for Palestinians in their fight against the existence of Jews. Anybody can find documents confirming that this indeed is the goal of the Palestinian ’resistance’; it’s neither as difficult nor as time-consuming as checking every lie about Israel. It’s possible to break free from the clutches of bizzarely understood empathy. And it’s worth it. Not only because of Jews, but primarily because of oneself, of one’s own humanity.      

Translation from Polish original Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson.

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj















Narcyz
Hili: Mało tych narcyzów w ogrodzie.
Ja; One wiedzą, że nie kocham pięknoduchów.

Więcej

Tak, ale… Antysemityzm
a antysyjonizm
Patrycja Walter 

Warszawa 1968 r.

Tak, to była przerażająca zbrodnia popełniona na tańczących w psychodelicznym rytmie młodych ludziach, ale … Tak, to była niewyobrażalna masakra popełniona na budzących się w swoich domach, ale…. Owo ale, zabrzmiało, jak wiele razy powtarzał Douglas Murray, nim krzyk torturowanych, mordowanych nie wybrzmiał. To ale dominuje w wielu komentarzach. Z pozoru wyważone, w rzeczywistości staje się próbą relatywizacji bezprecedensowej przemocy. W tle pobrzmiewa znajomy refren: owszem, atak był brutalny, lecz sprowokowanyśmierć tragiczna, ale przecież cierpienie nie jest jednostronne. Obrońcy praw wszystkiego uzbrojeni w transparenty: Wszelkimi możliwymi środkami, rzucili standardowe: kolonizatorzy, ludobójcy. Robili to w chwili, gdy Izraelczycy wciąż cierpieli. Nie dano im nawet czasu na żałobę — tego samego dnia na ulicach świata rozbrzmiały hasła, które przypominały ponure melodie sprzed II wojny światowej, gdy antysemickie tony sączyły się ze zgromadzeń i gazet.

Więcej

Krew w buszu,
milczenie na Zachodzie
Paul Finlayson


Sumienie świata, o ile kiedykolwiek istniało, zostało przekazane algorytmom i pokazom moralnej mody.

Gdyby oburzenie było rozdzielane zgodnie z logiką, bylibyśmy świadkami globalnych protestów nad zwęglonymi szczątkami nigeryjskich kościołów i poćwiartowanymi ciałami chrześcijańskich dzieci. Ale nie — świat cierpi na  deficyt uwagi moralnej. 

Więcej
Blue line

Duchowni w Pakistanie
wzywają do dżihadu
Z materiałów MEMRI

Przywódca Dżamiat Ulema-e-Islam (JUI-F) Maulana Fazlur Rehman przemawia na konferencji.

Dziesiątego kwietnia 2025 r. zorganizowana przez muzułmańskich duchownych w Pakistanie Narodowa Konferencja o Palestynie wydała deklarację wzywającą do dżihadu przeciwko Izraelowi i stwierdziła: „Wojna w Strefie Gazy to nie tylko wojna, ale otwarte ludobójstwo Palestyńczyków. Dżihad stał się obowiązkiem muzułmanów. Wszyscy muzułmańscy władcy powinni formalnie ogłosić go [dżihad przeciwko Izraelowi]”. Deklaracja przyjęta przez konferencję stwierdzała również: „Chcemy otwarcie powiedzieć, że cały region, w tym Izrael, jest odziedziczoną po przodkach ojczyzną Palestyńczyków; mają oni do niego legalne i naturalne prawa. Ameryka, jeśli chce, może osiedlić Izraelczyków gdziekolwiek indziej”.

Więcej

Antysemityzm jako wytwór
naszej wyobraźni 
Adam Levick

Propalestyńska demonstracja amerykańskich studentów.

„Guardian” jest przywiązany do dwóch niemal religijnych dogmatów: po pierwsze, że Palestyńczycy są nieodmiennie ofiarami izraelskiej opresji i dlatego nawet po masakrze 7 października nigdy nie można obarczać ich odpowiedzialnością za ich destrukcyjne zachowanie. Po drugie: że zwolennicy Palestyńczyków są z natury postępowi i „antyrasistowscy” – zatem oskarżania ich o antysemityzm  jest nieuczciwie.

Więcej
Blue line

Zachód znów wpada
w pułapkę Iranu
Majid Rafizadeh

Każda runda dyplomacji daje reżimowi Iranu większe pole manewru, więcej czasu na rozwijanie broni i więcej zasobów na finansowanie terrorystycznych pełnomocników na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Łacińskiej. Rezultatem nie jest pokój — to proliferacja. Na zdjęciu: hipersoniczny pocisk balistyczny Fattah1 (Zdjęcie: Wikipedia)

Irański reżim po raz kolejny świętuje fakt prowadzenia negocjacji dyplomatycznych ze Stanami Zjednoczonymi, tym razem pod rządami administracji Trumpa. Przywódcy Teheranu przedstawiają te wznowione rozmowy jako coś pozytywnego, co pozwoli im utrzymać władzę i uruchomić programy broni jądrowej i pocisków balistycznych w późniejszym terminie.
Irańscy przedstawiciele, w tym czołowe osobistości w ministerstwie spraw zagranicznych, wyrazili optymizm w sprawie prowadzonych negocjacji, przedstawiając gotowość zespołu Trumpa do zaangażowania się jako krok w kierunku "wzajemnego zrozumienia”. Chcieliby, aby świat uwierzył, że dyplomacja działa — gdy w rzeczywistości jest pułapką. 

Więcej

Jak ekstremizm maszeruje
bez przeszkód
Shoshana Bryen

Uczestnicy wiecu popierającego Izrael, domagają się uwolnienia Izraelczyków porwanych przez terrorystów z Hamasu w Strefie Gazy w Toronto w Kanadzie, 1 września 2024 r. Źródło: Doron Horowitz/Flash90.

Rządy państw zachodnich, takich jak Kanada, nadal tolerują nienawiść do Żydów, jednocześnie krytykując Amerykę za podejmowanie działań, by chronić swoich żydowskich obywateli.

W Jom HaSzoa, Dniu Pamięci o Holokauście, kusi, żeby po prostu przypomnieć, w jaki sposób „holokaust” i „ludobójstwo” zostały zniekształcone i wykorzystane przeciwko Izraelowi i Żydom przez ludzi, którzy z dumą ogłaszają zamiar zabicia nas wszystkich — przez Iran, Hamas, Hezbollah i Palestyński Islamski Dżihad.

Więcej

Wojna Izraela
z Hamasem?
Andrzej Koraszewski

Przewodnicząca brytyjskiej Komisji Spraw Zagranicznych Izby Gmin Emily Anne Thornberry. (Zrzut z ekranu)

Nie ma wojny Ukrainy z Rosją i nie ma wojny Izraela z Hamasem. Jest wojna Rosji z Ukrainą i islamu z Żydami na Bliskim Wschodzie. Czy to ważne jak rozumiemy konflikty zbrojne? W Wikipedii hasło „Wojna Izraela z Hamasem” jest przełożone na 88 języków. Dowiadujemy się z tego „encyklopedycznego” źródła, że to "konflikt zbrojny" między Izraelem a dowodzonymi przez Hamas palestyńskimi ugrupowaniami militarnymi, toczący się głównie w Strefie Gazy od 7 października 2023 roku. Do walk doszło również na Zachodnim Brzegu Jordanu, a także z udziałem Hezbollahu wzdłuż granicy izraelsko-libańsiej na Wzgórzach Golan. Jest to piąta wojna między Strefą Gazy i Izraelem od 2008 roku, stanowiąca jednocześnie część szerszego konfliktu izraelsko-palestyńskiego i największy konflikt zbrojny w regionie od czasu wojny Jom Kipur 50 lat wcześniej”.

Nie, to nie jest konflikt „izraelsko-palestyński”. To ponad stuletnia wojna islamu z Żydami, z ideą odbudowy żydowskiego państwa, z ideą żydowskiej suwerenności.

Więcej

Między literą
a duchem prawa
Patrycja Walter


Francuski wymiar sprawiedliwości był zawsze bardziej otwarty na abstrakcyjne idee niż angielski, stwierdza w książce pod tytułem Mężczyzna w czerwonym płaszczu (2020) Julian Barnes, przywołując historię z 1894 roku, kiedy to anarchizujący krytyk sztuki Félix Fénéon został zatrzymany i przesłuchiwany przez śledczych. Zapytany przez sędziego, jak odniesie się do faktu, że widziano go stojącego za latarnią gazową w rozmowie z dobrze znanym anarchistą, Fénéon odparł z typowym dla siebie spokojem: Czy może mi pan powiedzieć, która część latarnii gazowej jest jej tyłem?. Ponieważ rzecz miała miejsce we Francji, pisze Barnes, tupet i ironia nie zaszkodziły, a krytyk sztuki został uniewinniony. Kiedy jednak rok później podobnym orężem humoru i dowcipu posłużył się w angielskim sądzie Oscar Wilde, szybko zrozumiał, że tu nie przyniesie mu to żadnych korzyści.

Więcej

Pamięć o okrucieństwach
wymaga uzbrojenia się po zęby
Phyllis Chesler

https://www.israelnationalnews.com/news/407327

Dzień pamięci o Holokauście, 2025

Wczoraj wieczorem oglądałam wzruszający moment w izraelskim programie z okazji Dnia Holokaustu. Była tam drobna kobieta, która przeżyła Hitlera, wbrew jego zamiarom otoczona swoją liczną rodziną. Wszyscy zostali poproszeni o powstanie, aby zaśpiewać Hatikwę, hymn narodowy Izraela — i Mogadi (Esther) Unger powoli wstała ze swojego wózka inwalidzkiego i zaśpiewała wyraźnie i głośno.


Wzruszyłam się do łez. Obejrzyjcie i posłuchajcie sami.

Więcej

Plan Autonomii Palestyńskiej:
zalać Izrael uchodźcami
Nan Jacques Zilberdik


Podczas gdy przyszłość Strefy Gazy pozostaje nieznana, Autonomia Palestyńska proponuje rozwiązanie, które doprowadzi do upadku Izraela jako państwa żydowskiego.


W odpowiedzi na plan prezydenta Trumpa dotyczący relokacji Arabów ze Strefy Gazy (patrz notatka poniżej), przewodniczący Autonomii Palestyńskiej Abbas i inni czołowi przywódcy Autonomii Palestyńskiej wzywają do „powrotu” „uchodźców” z Gazy do miejsc w Izraelu, które według nich są „ich domami i wioskami” w „Palestynie”.

Więcej
Blue line

Islam zabrania
istnienia Izraela
Itamar Marcus


Jednym z błędów popełnianych przez światowych (a nawet wielu izraelskich) przywódców, jest postrzeganie Autonomii Palestyńskiej (AP) jako świeckiego przywództwa muzułmańskiego, które, w przeciwieństwie do Hamasu, odrzuca religijną wojnę dla Allaha. Jest to fundamentalnie błędne odczytanie Palestyńczyków i konfliktu. Zasadniczo przywódcy polityczni Autonomii Palestyńskiej, podobnie jak przywódcy Hamasu, są przede wszystkim religijnymi muzułmanami, a dopiero potem Palestyńczykami.

Więcej

Mahdawi i tabun
użytecznych idiotów
David Collier


Wystarczą dwa dni poszukiwań, aby odkryć całą tę historię.


Opowiem wam prawdziwą historię Mohsena Mahdawiego, studenta aresztowanego ostatnio przez amerykańską Służbę Imigracyjną i Celną (ICE) oraz kampanię PR, którą rozpoczął, aby nagłośnić swoje zatrzymanie i zwieść wybranych na urząd oficjeli, zamieniając wielu z nich w głupców, frajerów i tuby pomagające ukryć jego powiązania z terroryzmem.

Więcej
Blue line

Zdrada kobiet
i Żydów przez lewicę
Brendan O’Neill


Nienawiść z Mrocznych Wieków Średnich raz jeszcze rzuciła cień na Wielką Brytanię. W sobotę w Essex ludzie szyderczo poniżali Żydów wracających do domu z synagogi  po modlitwach szabatowych w Pesach, pokazując im atrapy martwych dzieci. Nieśli lalki w całunach poplamionych czerwoną farbą i krzyczeli " Przestańcie zabijac dzieci!". W Edynburgu, również w sobotę, gniewni mężczyźni otwarcie marzyli o egzekucji kobiet-czarownic. „Przywróćcie palenie czarownic… JK”, głosił plakat na wiecu trans. Inny plakat dobitnie ujął to w słowach: "Zabijcie JK Rowling”.

Więcej

Azerbejdżan: rozszerzenie
Porozumień Abrahamowych
Martin Sherman

Prezydent Izraela Isaac Herzog spotyka się ze swoim azerskim odpowiednikiem Ilhamem Alijewem w Baku, 30 maja 2023 r. Źródło: Haim Zach/GPO.

„ Porozumienia Abrahamowe były największym osiągnięciem polityki zagranicznej pierwszej administracji Trumpa. Trump dał jasno do zrozumienia, że jego nowa administracja będzie dążyć do ich rozszerzenia”. — „Forbes”, 8 marca 2025 r.


Dwa niedawne doniesienia medialne podkreśliły rosnącą pozycję międzynarodową kaukaskiej Republiki Azerbejdżanu i jej powiązania z Izraelem.

Więcej

Rzeczywisty spisek,
o którym nikt nie mówi
Andrew Pessin


Wymyślili żydowski spisek, żeby usprawiedliwić krucjatę przeciwko Żydom.

Wszyscy znamy najbardziej wpływową antysemicką książkę w historii nowożytnej: Protokoły mędrców Syjonu.

Pojawiła się na początku lat 1900., a następnie została przyjęta i rozpowszechniony przez „drużynę pierwszej ligi” międzynarodowych antysemitów – Rosję i Związek Radziecki, nazistów, Bractwo Muzułmańskie i Hamas itd. – i rzekomo jest protokołem z tajnego spotkania „Mędrców Syjonu” zorganizowanego za kulisami Pierwszego Kongresu Syjonistycznego1w 1897 roku.

Więcej

Dwa pełne lata
piekła w Sudanie
Alberto M. Fernandez


Wielkie tragedie walczą o zyskanie zauważenia w świecie opętanym Gazą i Ukrainą, na których skupia się każda najnowsza burza medialna. To, że 15 kwietnia 2025 r. była druga rocznica brutalnej wojny domowej w Sudanie, jest jedną z tych wielkich tragedii, o których zaledwie się wspomina, a potem się je zapomina. Jednym z powodów jest to, że brakuje w niej czynników, które uczyniłyby z niej wiadomość najwyższej klasy, mimo że jest to najgorszy kryzys humanitarny na świecie. Odbywa się w Afryce, ojczyźnie zapomnianych historii. 

Więcej

Jak Bibi uparcie brnął
do zwycięstwa
Edward N. Luttwak

Benjamin Netanjahu (Wikipedia)

Dzięki upartej wytrwałości izraelski premier odparł nieustającą presję ze strony Waszyngtonu i zmienił mapę regionu. Ale jego najpoważniejszy test wciąż jest przed nim.

Więcej

Umowa nuklearna czy nie,
Hezbollah musi się rozbroić
Hussain Abdul-Hussain


Jeśli broń milicji miała służyć obronie, to zawiodła, przynosząc Libanowi i szyitom śmierć i zniszczenie.

Szyici z Libanu, którzy przysięgają wierność irańskiemu najwyższemu przywódcy Alemu Chameneiemu, powinni zadać sobie następujące pytania: dlaczego bojkotują amerykańskie produkty, skoro Chamenei zaprasza Amerykanów do inwestowania w Iranie i obiecuje Waszyngtonowi kontrakty o wartości 4 miliardów dolarów? Dlaczego ci szyici muszą mieszkać w namiotach, rozstawionych na ruinach zburzonych domów i nie oddawać broni Hezbollahu nawet w zamian za pieniądze na odbudowę? Dlaczego Chamenei ustępuje w sprawie swojego programu nuklearnego, podczas gdy Hezbollah walczy o bezwartościowy skrawek spornego terytorium granicznego z Izraelem?

Więcej

Tanecznym krokiem
powraca przeszłość
Andrzej Koraszewski

Warszawa 1968 – protesty studentów po zdjęciu ”Dziadów” (Zrzut z ekranu wideo)

Antysemityzm, przecież to już takie niemodne – powiedziała w marcu 1968 roku szykowna koleżanka ze studiów socjologicznych, nie ukrywając swojego zdumienia i oburzenia. Trudno zaprzeczyć, że dyktat mody intelektualnej jest bardziej bezwzględny niż tej, którą lansuje „Vogue”. Wiemy jak rozchodzą się idee, znamy mechanizm grupowego konformizmu, a jednak trudno wyjść ze zdumienia, kiedy ideologicznie wrogie środowiska lewicy i prawicy, nie przestając na siebie warczeć, w pewnych sprawach mówią jednym głosem. Podobnie kochają pieski i kotki, podobnie współczują chorym dzieciom, podobnie kochają Palestyńczyków, podobnie również chłoną każde kłamstwo o Izraelu.

Więcej

Szalona kampania
dekryminalizacji Hamasu
Brendan O’Neill


Słyszeliśmy prawne autorytety ostrzegające, że ryzykujemy wskrzeszenie karania za bluźnierstwo po oskarżeniu mężczyzny o spalenie Koranu. Widzieliśmy ministrę ds. ochrony kobiet, Jess Phillips, mówiącą, że rządowi Wielkiej Brytanii nie chce się kiwnąć palcem w bucie i nie rozpocznie dochodzenia na wielką skalę w sprawie seksualnego wykorzystywania młodych dziewcząt z klasy robotniczej przez gangi składające się głównie z pakistańskich muzułmanów. A teraz wisienka na tym zjełczałym torcie: brytyjscy prawnicy agitują za tym, aby Hamas nie był już uznawany za organizację terrorystyczną.

Więcej
Blue line

Chytra manipulacja
płci
Athayde Tonhasca Júnior

Salmakis nieprzystojnie zalecająca się do Hermafrodyta, autor: François-Joseph Navez (1787–1869) © Muzeum Sztuk Pięknych w Gandawie, Wikimedia Commons.

Dawno, dawno temu w starożytnej Grecji, młody mężczyzna przechadzał się po lesie, ciesząc się piękną pogodą, nieświadomy, że zbliża się do stawu zamieszkiwanego przez najadę Salmakis. Podobnie jak wszystkie najady, pomniejsze bóstwa, które opiekowały się źródłami, studniami i jeziorami, Salmakis miała słabość do młodych, jurnych mężczyzn. 

Więcej

Wykorzystywanie
palestyńskich chrześcijan
Mitchell Bard

Palestyńczycy dzielą się Świętym Ogniem w mieście Ramallah na Zachodnim Brzegu podczas obchodów Wielkiej Soboty, którą prawosławni chrześcijanie obchodzą dzień przed świętami Wielkanocnymi, 15 kwietnia 2023 r. Zdjęcie: Flash90.

Nicholas Kristof, wieloletni członek zespołu notorycznych izraelożerców z „New York Timesa”, obrał nowy kierunek ataku w swojej nieustającej kampanii: wykorzystuje trudną sytuację palestyńskich chrześcijan jako sposób na zwrócenie amerykańskich chrześcijan przeciwko państwu żydowskiemu. W niedawnym artykule ten publicysta maluje obraz izraelskiego ucisku w Betlejem, ignorując jednocześnie rzeczywistą sytuację, która nie pasuje do jego narracji.

Artykuł Kristofa ukazał się w momencie, kiedy nowe badanie Pew wykazało, że 72% ewangelików postrzega Izrael pozytywnie. Ewangelicy są zazwyczaj lepiej poinformowani o Izraelu niż inni chrześcijanie, których poglądy są zazwyczaj bardziej podzielone. Przedstawienie przez Kristofa palestyńskich chrześcijan jako ofiar prześladowań izraelskich najwyraźniej ma spowodować, że amerykańscy chrześcijanie zwrócą się przeciwko Izraelowi.

Więcej

Sahel: rodzące się
centrum globalnego islamizmu
Nils A. Haug

Ludzie poranieni w wyniku wybuchu bomby podłożonej przez Boko Haram w Nyanya, kwietniu 2014. (Wikipedia)

Bliski Wschód nie jest już centrum światowej działalności terrorystycznej i masowych  śmierci. Zgodnie z szanowanym Global Terrorism Index „Region Sahelu w Afryce jest teraz 'epicentrum globalnego terroryzmu'”, odpowiedzialnym za „ponad połowę wszystkich zgonów związanych z terroryzmem” na świecie.

Subsaharyjski Sahel jest w dużej mierze nieznany większości świata. Można go opisać jako duży, w większości płaski pas o szerokości blisko tysiąca kilometrów, położony między sawannami Sudanu na południu a pustynną Saharą na północy. W ciągu ostatnich dziesięciu lat, według Royal United Services Institute, najstarszego na świecie think tanku ds. obronności i bezpieczeństwa z siedzibą w Londynie, Sahel doświadczył „znacznego wzrostu przemocy dżihadystów.

Więcej

Sytuacja kryzysowa
kanadyjskich Żydów
Igal Hecht

Od 7 października 2023 r. na kampusach uniwersyteckich w całej Kanadzie pojawiły się obozowiska, w których nękani są żydowscy studenci i wykładowcy. „Montreal stał się stolicą antysemityzmu w Ameryce Północnej” — powiedział profesor Gad Saad z Uniwersytetu Concordia w Montrealu. Miasto szybko staje się największym siedliskiem radykalnego islamu na kontynencie. Na zdjęciu: transparent wzywający do „intifady” w obozowisku protestów antyizraelskich w Montrealu. (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo.)

Historia jest surowym nauczycielem. Zbyt często jej ostrzeżenia pozostają niezauważone. Dwadzieścia lat temu Francja pogrążyła się w szambo antysemickiej przemocy, która trwa do dziś. W 2006 roku, kiedy muzułmański gang przestępczy, znany jako „Gang Barbarzyńców” porwał młodego Żyda o imieniu Ilan Halimi, torturował go przez trzy tygodnie, a następnie brutalnie zamordował, społeczność międzynarodowa była zaszokowana. Powodem porwania, tortur i morderstwa był stary stereotyp, że rzekomo wszyscy Żydzi są bogaci. Rodziny Halimiego nie było stać na zapłacenie 450 tysięcy euro żądanych jako okup.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Johnny Rotten ma rację:
Hamas to banda 
Brendan O'Neill

Mordowanie Żydów
pod fałszywym pretekstem
Bassam Tawil

Żydowska ambiwalencja
w walce z antysemityzmem
Mitchell Bard

Hasło „Nie chcę się
do tego mieszać” nie działa
Paul Finlayson 

Biesy napadają
raz jeszcze
Andrzej Koraszewski
 

Co ujawnia "zapomniana"
wojna w Sudanie
Brendan O’Neill 

„Uczeni” z Kataru wzywają
do śmierci i zniszczenia
Khaled Abu Toameh 

Etyka żydowska
a stronniczość mediów
Elder of Ziyon

Realistyczne spojrzenie
na kolonializm osadniczy
Paul Finlayson

Żydowska etyka polityczna:
projekt dla sprawiedliwych
Elder of Ziyon

Trump i pułapka
Najwyższego Przywódcy
Amir Taheri

Ramy uniwersalnej
etyki żydowskiej
Elder of Ziyon

Antyglobalista
w Białym Domku
Andrzej Koraszewski

Dżihad szaleje
w Afryce
C. Jacobs i U. Bulut

Historia gametycznej definicji
biologicznej płci
Jerry A. Coyne

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk