Jakby to określiła pani Beata Szydło – Madagaskar po prostu nam się należał.

Dużo ludzi, w Polsce międzywojennej uważało, że przez te przeklęte rozbiory straciliśmy szanse na posiadanie kolonii. Ironią losu było to, że wybitni Polacy zdobywali kolonie dla innych np. admirał Krzysztof Arciszewski, zdobył kolonie dla Holandii a Maurycy Beniowski dla Francji. Obaj w/w zostali uwiecznieni w literaturze. Admirała Arciszewskiego opisali: Jerzy Bohdan Rychliski i Michał Rusinek. Obaj panowie poświęcili trylogie tej wybitnej postaci. W sumie sześć książek. Krzysztof Arciszewski należał do Braci Polskich czyli Arian i z tej racji został z Polski wypędzony. Inaczej się sprawa miała z Maurycym Beniowskim, którego uwiecznił w poemacie Juliusz Słowacki.

Wygląda na to, że będzie to kolejny zły rok dla Palestyńczyków w Syrii, z czekającą ich śmiercią i represjami, takimi jak wysiedlenie, tortury i pozasądowe zabójstwa.
Jest jednak mało prawdopodobne, by w 2020 roku nastąpiła jakaś zmiana w postawie międzynarodowej społeczności wobec losu syryjskich Palestyńczyków. Świat, włącznie z ONZ, Europą i międzynarodowymi organizacjami praw człowieka i organizacjami „propalestyńskimi”, nie pomagał syryjskim Palestyńczykom przez ostatnich dziewięć lat – dlaczego więc ten rok ma być inny?

Skąd się wzięło to straszliwe lekceważenie? Proste: ponieważ o problemy tych Palestyńczyków nie można obwiniać Izraela. Są zabijani i torturowani w arabskim kraju, przez swoich braci, a dla świata, jeśli nie ma sposobu na obwinianie Izraela, jest zupełnie obojętne, jeśli Arabowie popełniają potworności wobec swoich palestyńskich braci.

Do skarbnicy światowych pojęć, zjawisk i powiedzeń z Rosji przekradły się dwa: potiomkinowskie wsie i martwe dusze.
Ten pierwszy termin wprowadził na salony markiz Astolf de Custine, wnuk i syn zgilotynowanych we Francji, po Wielkiej Rewolucji przodków. Sam Astolf szukał w Rosji „przyzwoitej monarchii absolutnej”.

Bardzo się rozczarował. Znalazł tam tylko niewolnictwo i barbarerię. Opublikował w Paryżu w 1846 roku swoje wspomnienia z Rosji pt. „La Russe en 1839”.  Drugi termin martwe dusze w prowadził w wielki świat Mikołaj Gogol.

Twierdzą, że popierają prawa człowieka, ale zawsze gotowi są do kłamliwej krytyki Izraela, a teraz odwrócili się plecami do odważnych ludzi, którzy ryzykują życie, by publicznie demonstrować przeciwko niegodziwej dyktaturze w Teheranie

To jest zagadka: w ostatnich dniach tysiące młodych ludzi – głównie studentów – demonstruje w Iranie. Protestują przeciwko zabiciu ich przyjaciół w ukraińskim samolocie pasażerskim zestrzelonym w zeszłym tygodniu przez Strażników Rewolucji Islamskiej. Udało im się zachować wolne i niezależne myślenie mimo życia w tyranii, która pierze im mózgi. 

Jak wygląda świat oglądany oczami kury domowej umieszczonymi około 30 cm nad ziemią, po obu stronach dzioba, który przez większą część dnia chwyta pędraki, ziarna i inne rzeczy nadające się do zjedzenia? Cóż, wydaje mi się, że wygląda podobnie jak nasz. Jest wielki, może nawet nieskończenie wielki. Na granicach jest niepoznawalny i niebezpieczny. Jest uporządkowany przez istoty wyższe, które utrzymują jego rytm.
Życie w tym świecie bywa zagadkowe, bo zupełnie nie wiadomo, co dzieje się z kurami, które od czasu do czasu znikają z kurnika i do jakiego raju przechodzą. Wieczorami, kiedy zmierzcha mieszkańcy wspinając się na grzędę, tuż przed zaśnięciem, oglądają świat z nieco szerszej perspektywy. Może nawet zyskują tuż przed snem pewien dystans do niego i swojego wyobrażenia o nim?

Pod koniec października w Paryżu zainaugurowano Europejskie Centrum Judaizmu. Imponująca, betonowa budowla stanęła na skraju francuskiej stolicy, na placu Jerozolimy, ochrzczonym tak, jeśli wolno powiedzieć, kilka tygodni wcześniej. Wewnątrz głównym pomieszczeniem jest synagoga, obok wielka sala widowiskowa. Centrum ma powołanie religijne, kulturalne i edukacyjne. Buńczucznej nazwy centrum europejskie nie należy traktować zbyt poważnie. Francuzi w swej skromności wszystko, co francuskie traktują jako europejskie a nawet uniwersalne.

Ponieważ za kilka miesięcy we Francji odbywają się wybory municypalne, wśród gości nie zabrakło żadnego z paryskich kandydatów na wyższe stołki. Tym bardziej, że na otwarcie przybył sam prezydent Macron, a we Francji, jak się ma ambicje, bardzo jest ważne by pokazać się obok głowy państwa, a najlepiej w rozmowie z najwyższa władzą.

„Johnson sprzedał Brytyjczykom gruszki na wierzbie, wbrew twierdzeniom botaników, że to niemożliwe, ale zgodnie z oczekiwaniami tych, którzy pod wierzbą mieszkają. Ponieważ gruszek nie będzie, populiści będą w końcu oddawać władzę – ale najpierw dojdzie do dotkliwego kryzysu gruszkowego. O źródłach populizmu i wpływie internetu - pisze Konstanty Gebert.”

Tak oko-press zapowiada artykuł Konstantego Geberta. Nie bardzo wiadomo, śmiać się czy płakać? Gruszki na wierzbie potrafi wyhodować każdy sadownik, nie są smaczne, ale najwyraźniej na lekcjach biologii Konstanty Gebert nie zawsze słuchał, coś jednak zapamiętał z ludowych powiedzeń. Gdyby ten warszawski intelektualista przez chwilę się zastanowił, mógłby sobie uświadomić nie tylko tradycyjne szczepienie jednego gatunku drzewa na drugim, ale bardziej nowoczesną technikę manipulacji genetycznej.

Muzułmańskie i eksmuzułmańskie feministki oraz dysydentki ryzykują tortury i śmierć na Bliskim Wschodzie, w Śro9dkowej Azji, w Afryce i na  Dalekim Wschodzie odmawiając noszenia hidżabów i przyjmując Zachodnie wartości.

Zdumiewające, ale zachodnie feministki, wykształcone i wpływowe kobiety, w tym dyplomatki i polityczki paraduja w hidżabach, żeby okazać swoją kulturową „wrażliwość” i jako symbol protestu wobec rzekomego zachodniego rasizmu.

Dla przykładu, amerykańskie prawniczki broniące dżihadystów, którzy byli przetrzymywani w Guantanamo Bay (w tym architekta zamachów z 11 września 2001 Khalida Sheikha Mohammeda), zakładają hidżab i abaję, żeby nie ”obrażać” swoich klientów i żeby pozyskać ich zaufanie. 

Strategia Wielkiej Brytanii po przegraniu wojny o niepodległość była strategią wielkoduszności, dzięki czemu handel nadal mógł kwitnąć. 
Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Frans Timmermans, uderzył w bardziej przyjazne wobec Wielkiej Brytanii tony niż śpiewali inni komisarze. 

Żydzi są narodem wielu książek i bardzo wielu pytań. Niewiele jest słów, które w żydowskich tekstach osiągnęły status pytania „dlaczego?”. Szukanie odpowiedzi jest jednym z najbardziej charakterystycznych atrybutów żydowskich tekstów od czasów biblijnych do dzisiaj. Pytanie ”Dlaczego nas nienawidzą?” jest zadawane, debatowane i właściwie pozostaje bez odpowiedzi. Przyczyną nie jest to, że zawodzi intelekt lub badanie – głównym powodem jest niedowierzanie. Dlaczego antysemityzm pozostaje tak zakaźną chorobą? Niezależnie od tego, jak długo jest uśpiony, wyłania się uporczywy i niezmieniony.

Moim zdaniem antysemityzm nie ma nic wspólnego z Żydami, a ma wszystko wspólne z żydożercą. Antysemityzm jest projekcją niepowodzeń, obaw i pogardy dla samego siebie.

Pod koniec listopada Turcja postawiła sobie na nowy cel.

W Libii szalała dawno zapomniana przez świat wojna domowa. Rząd w Trypolisie, często nazywany Rządem Zgody Narodowej, tracił grunt na rzecz Libijskiej Armii Narodowej pod dowództwem człowieka o nazwisku Chalifa Haftar, którego siły mieściły się we wschodniej Libii.

Turcja popiera Trypolis; Egipt popiera Haftara. Jest to część dużo szerszego frontu, który stanowi próbę Turcji przywrócenia wpływów utraconych pod koniec I Wojny Światowej. Stulecie temu europejskie mocarstwa myślały, że Imperium Osmańskie może być z łatwością podzielone, a jego zdobycze oddane innym.

Dzisiaj Turcja powróciła, wchodząc na takie tereny jak północny Irak, północna Syria, Libia, a także Zatoka Perska i Somalia.  

Zestrzelenie ukraińskiego samolotu pasażerskiego natychmiast po jego starcie z lotniska w Teheranie jest nadal otoczone tajemnicą. 176 ludzi zginęło w katastrofie i znajdująca się w odległości dwóch czy trzech kilometrów od miejsca katastrofy wyrzutnia bardzo nowoczesnych przeciwlotniczych rosyjskich rakiet Tor-M1, odpaliła rakietę. Rząd irański początkowo zaprzeczał, że istnieje tu jakikolwiek związek, ale w obliczu niezaprzeczalnych dowodów był zmuszony do przyznania, że ich obrona przecirakietowa zestrzeliła samolot.
Irańczycy ogłosili, że był to błąd ludzki, w  którym ”niski rangą oficer” pomylił samolot z amerykańską rakietą cruise. Jak powiedział dowódca sił lotniczych Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej, generał brygady Amir-Ali Hadżizadeh, “Operator zidentyfikował samolot jak rakietę cruise, ale nie miał możliwości skontaktowania się z dowództwem obrony powietrznej dla potwierdzenia tego. Był więc zmuszony do wyboru, czy ją zestrzelić, czy nie i wybrał [sic] zestrzelenie jej. Hadżizadeh dodał, że operator miał 10 sekund na podjęcie decyzji.”

Jest to dalszy ciąg cyklu opartego na książce Tak wymyślono chrześcijaństwo Leo Zena, włoskiego badacza historii religii. Poprzednie części pisałem w porządku chronologicznym, to znaczy tak, jak zostało to przedstawione w kolejnych rozdziałach. Kontynuując ów sposób, Czytelnicy „Listów z naszego sadu” mogliby poznać prawdę o historycznym „Jezusie” w jednej z ostatnich części tego cyklu, bowiem autor książki dopiero na końcu w suplemencie pt. „Badania historyczne nad Jezusem opisanym w Ewangeliach” ujawnia prawdopodobną jego tożsamość i jego być może prawdziwszą historię.

Jako arabski działacz i autor wzywam świat arabski, by znormalizował stosunki z Izraelem – takie posunięcie byłoby niemal wyłącznie na naszą korzyść. W praktycznych kategoriach Izrael zyskałby z tego bardzo niewiele, podczas gdy Arabowie mogliby odnieść olbrzymie korzyści.

Mój naród nie rozumie, że Izrael jest w gruncie rzeczy naszym przyjacielem i że gdybyśmy poszli za przykładem państwa żydowskiego, my także moglibyśmy żyć dostatnio, tak jak Ameryka i Europa.  

Kilka lat temu brytyjska firma sondażowa YouGov zapytała 18 tysięcy dorosłych w 17 krajach: „Biorąc wszystko pod uwagę, czy sądzisz, że świat staje się lepszy, czy gorszy, lub ani lepszy, ani gorszy?”

Dwie trzecie respondentów odpowiedziało, że sprawy pogarszają się. W większości badanych krajów procent tych, którzy uważali, że świat staje się lepszy, nie dochodził do dziesięciu – 8 procent w Danii, 6 procent w Stanach Zjednoczonych, 3 procent we Francji i w Australii. Tylko w Chinach więcej ludzi wyrażało optymizm niż pesymizm. Jak pisze psycholog poznawczy, Steven Pinker – ludzie patrząc na świat „zamieniają się z Pollyanny w Kłapouchego”.

Mówienie o żydowskich osiągnięciach w naszym „przebudzonym” świecie może prowadzić do oskarżeń o rasizm. Takie kontrowersje mówią nam także wiele o upartym trwaniu antysemityzmu.

Każdy, kto tak jak ja, spędził swoje zawodowe życie dziennikarza na relacjonowaniu z świata żydowskiego, prawdopodobnie nie spędza zbyt wiele czasu na zastanawianiu się, dlaczego Żydzi są bystrzy. Nie sądzę, że „geniusz” jest najlepszym słowem na opisanie ludzi  w zorganizowanym świecie żydowskim lub na to, jak większość Żydów kontaktuje się z tym światem, nie mówiąc już o obronie ich interesów. Z mojego punktu obserwacyjnego Żydzi, zarówno kolektywnie, jak indywidualnie, równie często wierzą we wszelkiego rodzaju idiotyczne koncepcje, jak każda inna grupa etniczna lub religijna.

Próbowałem historii spojrzeć w oczy, ale była w ciemnych okularach i w otoczeniu bodyguards. Śmierć władcy pierścienia podzieliła światową klasę piszącą w mediach nurtu głównego i jego dopływach oraz w mediach społecznościowych. Najlepszy polski ekspert pisał o śmierci „charyzmatycznego dowódcy elitarnych oddziałów”.
W mediach amerykańskich i europejskich dominowały doniesienia, że Trump jest zamachowcem, że atak był bezprawny, że jest próbą sprowokowania wojny. „Gazeta Wyborcza” informowała, że „Trump ma szanasę podpalić świat i przejść do historii”.

Martha Bulus, nigeryjska katoliczka, jechała na swój ślub, kiedy została porwana przez islamskich ekstremistów z Boko Haram. Jej i osobom jej towarzyszącym obcięto głowy i sfilmowano tę egzekucję. Wideo pokazujące to brutalne morderstwo 11 chrześcijan opublikowano 26 grudnia, podczas obchodów Bożego Narodzenia. Przypomina to obrazy innych chrześcijan ubranych w pomarańczowe kombinezony, klęczących na plaży, każdy trzymany przez zamaskowanego, ubranego na czarno dżihadystę z nożami na ich gardłach. Ich zwłoki odkryto w masowym grobie w Libii.

Papież Franciszek w swojej ekologicznej encyklice Laudato Si, pisze, że u podstaw naszych problemów leży ludzka duma i arogancja: „Nadużywanie Stworzenia zaczyna się, kiedy nie uznajemy dłużej żadnej wyższej od siebie samych instancji, kiedy nie widzimy niczego poza sobą”. Takie słowa, kiedy wypowiada je katolicki papież, nie są zaskakujące. Przez stulecia chrześcijańscy myśliciele pomstowali przeciwko pysze jako pierwszym i najgorszym z siedmiu grzechów głównych. Franciszek jednak w żadnym razie nie jest osamotniony w tym poglądzie. Wielu dzisiejszych aktywistów klimatu, choć niekoniecznie wierzą w osobowe bóstwo, podzielają diagnozę Franciszka na temat powodu naszych zmartwień środowiskowych. Oni także wierzą, że nasz kryzys klimatyczny jest wynikiem ludzkiego rozpasania i arogancji, przekraczania naturalnych granic. 

Kiedy arabscy autorzy i proizraelscy działacze, których szanuję (lub szanowałam w przeszłości) tacy jak Fred Maroun, wykrzykują, że Palestyńczycy istnieją i nie możemy powiedzieć, że nie istnieją, wpadają oni w pułapkę promowania kłamstwa. Zaprzeczam istnieniu narodu zwanego Palestyną, jaki nigdy nie istniał w historii ludzkości. Oczywiście, nie zaprzeczam istnieniu osób, które siebie nazywają Palestyńczykami. Ale to są dwie różne rzeczy.  

Czy to znaczy, że muszę zgodzić się i nazywać tych Arabów Palestyńczykami? Nie sądzę. Maroun powiedziałby, że jestem żałosna – istotnie, tego właśnie słowa użył w wielu odpowiedziach na komentarze na jego stronie Facebooka i w samym blogu. A także w tytule swojego postu: It is Pathetic to Deny the Existence of Palestinians [Jest żałosne zaprzeczanie istnieniu Palestyńczyków].

Nasze opinie nie zmieniają świata, mogą wzmacniać opinie niektórych znajomych lub niektórych czytelników, rzadziej mogą kogoś sprowokować do zmiany zdania. Niezwykle często są po prostu panującymi opiniami, a wówczas mogą wzmacniać siłę takiej lub innej ideologii. Kiedy są częścią zbiorowych poglądów grupy, warto się zastanowić, czy nie poświęciliśmy rozumu na ołtarzu lojalności wobec wspólnoty. Zdarza się to częściej niż podejrzewamy. Niby wszyscy wiemy jak to działa. Fanatyzm wspólnot religijnych w czasach zbiorowego nawrócenia, polowań na czarownice, wypraw krzyżowych (współcześnie ugrupowań takich jak ISIS), fanatyzm komunistów i nazistów. Lista jest długa, ale z rozumu na rzecz lojalności rezygnujemy w życiu codziennym również dla znacznie słabszych ideologicznie wspólnot. Przyznanie, że w jakiejś sprawie człowiek z wrogiej partii politycznej może mieć rację, kończy się czasem zerwaniem znajomości, a nawet przyjaźni.

“Gdyby Izrael po prostu przestał budować osiedla, to Palestyńczycy przestaliby walczyć przeciwko Izraelowi”.To twierdzenie powtarza się raz za razem – w ONZ, w parlamentach na całym świecie i na kampusach uniwersyteckich. Założeniem w nim jest, że izraelsko-palestyński konflikt istnieje z powodu izraelskich osiedli na Zachodnim Brzegu.

Ta teoria ma jedną wielką wadę: Organizacja Wyzwolenia Palestyny (OWP), która obecnie ma postać Autonomii Palestyńskiej, została założona zanim istniały jakiekolwiek osiedla. Izrael rozpoczął budowę osiedli na Zachodnim Brzegu [w Judei i Samarii]  po Wojnie Sześciodniowej w 1967roku. OWP założono w 1964 roku – trzy lata zanim były jakiekolwiek osiedla. Najwyraźniej, problem, jaki kierownictwo palestyńskie ma z Izraelem, jest głębszy niż kwestia osiedli.

OWP służyła jako organizacja parasolowa dla wielu grup terrorystycznych, które sprzeciwiają się istnieniu Izraela. Te grupy, często opisywane jako ”frakcje”, obejmowały  Fatah, Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny (LFWP) i Demokratyczny Front Wyzwolenia Palestyny (DFWP) i inne.

Została zaprojektowana jako „rząd na wygnaniu” i stworzyła Palestyńską Kartę Narodową która opisuje jej ideologię oraz konstytucję zwaną „Prawem podstawowym”.

To jest szybkie uzupełnienie historii o złotym ryżu (złoty ryż jest genetycznie modyfikowanym ryżem z dodanym beta karotenem, prekursorem witaminy A). Przyszła wiadomość, że Filipiny właśnie zatwierdziły złoty ryż jako bezpieczny do konsumpcji ludzkiej i zwierzęcej. USA, Kanada, Australia i Nowa Zelandia już zatwierdziły złoty ryż, ale te zatwierdzenia były symboliczne i żaden z tych krajów w rzeczywistości nie musi go uprawiać. Filipiny są pierwszym krajem, w którym zarówno konsumuje się dużo ryżu, jak ma dużą liczbę osób cierpiących na niedobór witaminy A, który zatwierdził tę uprawę rośliny GMO, co znaczy że rzeczywiście zamierzają uprawiać ją i jeść. Nadal jest jeden krok do zrobienia, zanim ryż będzie uprawiany:

Palestyńczykom żyjącym w Iraku odebrano niedawno status równości praw, jaki mieli pod rządami Saddama Husajna. Teraz Palestyńczycy skarżą się, że są przedmiotem ataków ze strony irackich władz i różnych milicji.  Społeczność międzynarodowa wydaje się jednak ignorować te skargi. Ignorują je również zachodni aktywiści i organizacje praw człowieka, którzy określają się jako „propalestyńscy”.Nikogo w społeczności międzynarodowej nie obchodzą Palestyńczycy, kiedy są atakowani przez swoich arabskich braci.
ONZ, Unia Europejska i rozmaite organizacje praw człowieka zwracają uwagę na Palestyńczyków tylko wtedy, kiedy znajdują sposób na obarczanie Izraela odpowiedzialnością za ich „cierpienia”.