Czwórka dziennikarzy France24, których antysemickie i gloryfikujące Hitlera komentarze zostały zgłoszone stacji, została zawieszona.
Komitet na rzecz Rzetelności w Dziennikarstwie i Analizach dotyczących Bliskiego Wschodu w Ameryce (CAMERA) na początku marca ujawnił informacje pokazujące antysemityzm dziennikarzy pracujących dla France24. Zarzuty antysemityzmu dotyczyły dziennikarzy pochodzących z Bliskiego Wschodu i mających wpływa na pokazywanie wydarzeń z tamtego rejonu. Telewizja  poinformowała, że zawiesiła tych pracowników i rozpoczęła dochodzenie w sprawie zarzutów.

Niedawno muzułmanin oblał kwasem solnym twarz nastoletniej chrześcijanki, trwale ją oszpecając. Jej zbrodnia? Odmowa nawrócenia i odrzucenie jego zalotów.
Według raportu, 1 lutego 2023 r. w Karaczi w Pakistanie, kiedy 19-letnia Sunita Munawar wysiadła z autobusu w drodze do pracy:

„Na przystanku autobusowym zauważyła, że Kamran Allah Baksz, jej sąsiad, który prześladował ją i nękał od kilku lat, już czekał na przystanku autobusowym. Mimo złego przeczucia panna Munawar dzielnie wyszła z autobusu i ruszyła w stronę swojego miejsca pracy...."

Izraelczycy są gniewni i podzieleni. Krzyczą na siebie i organizują wściekłe demonstracje. Mnożą się oskarżenia i wyzwiska. Ale po raz kolejny palestyńscy terroryści przypominają nam, że w ostatecznym rozrachunku to, co łączy Izraelczyków, jest ważniejsze niż nieporozumienia dotyczące tej lub innej propozycji politycznej.

W czwartkowy wieczór [9 marca] palestyński terrorysta podszedł do kawiarni w Tel Awiwie i zaczął strzelać. Nie strzelał do żołnierzy ani „osadników”. Próbował dokonać masakry nieuzbrojonych izraelskich cywilów siedzących w ekskluzywnej kawiarni w sercu świeckiego, politycznie lewicowego Tel Awiwu.

Guru, człowiek „który prowadzi z ciemności do światła”, (a częściej odwrotnie). Zazwyczaj powołuje się na związki z siłami nadprzyrodzonymi, ale racjonalizm osłabił atrakcyjność sił nadprzyrodzonych, otwierając bramy raju dla mistyków kroczących śladami Friedricha Nietzschego, wiernych zasadzie „Bóg umarł, ale bełkot jest nadal święty”. Michel Foucault wielkim guru był, a dla wielu jest nadal, o czym zaświadcza amerykańska filozofka Angela Davis, w niedawnym artykule o konieczności likwidacji więzień i zaprzestania finansowania policji, która sama w sobie jest rasistowska i przestępcza.

Podczas piątkowego kazania transmitowanego przez telewizję, doradca przewodniczącego AP Abbasa do spraw religijnych, Mahmoud Al-Habbasz, podkreślił, że AP nadal trzyma się „planu kolejnych etapów” przejęcia ziemi Izraela. Zgodnie z tą długoterminową strategią, wymyśloną przez OWP w 1974 r., cały Izrael – który Palestyńczycy nazywają historyczną „Palestyną” – zostanie „wyzwolony” etapami, a tym samym zniszczony. „Etapy” oznaczały, że „wyzwolenie” będzie następowało stopniowo i że OWP będzie mogła zawierać porozumienia z Izraelem, które uczynią Izrael bardziej bezbronnym i których OWP nie uważa za wiążące.

Wypadałoby pomyśleć o końcu tego cyklu. Zatem na zakończenie postaram się wytłumaczyć, dlaczego mimo tzw. „podeszłego wieku” nie żałuję, iż jestem osobą niewierzącą religijnie, czyli popularnie nazywanym: ateistą. Otóż zacznę od tego, że z racji na swój pacyfistyczny charakter, religia nie jest mi do niczego potrzebna. Na dodatek podzielam poniższe poglądy: „O ile człowiek potrzebuje religii, aby postępować przyzwoicie, oznacza to, że albo ma ograniczony umysł, albo zepsute serce” (Ninon de Lenclos), oraz: „Tylko zwyrodniałe życie potrzebuje zakazów moralnych” (Friedrich Nietzsche). Lepiej bym tego nie ujął!

Chciałabym podzielić się z wami pewnym dylematem. Kiedy zaczęłam zastanawiać się, o czym napisać w tym tygodniu, sporządziłam w myślach listę możliwych tematów, które obejmowały: pojednanie saudyjsko-irańskie upadek banku SVB, trwające masowe protesty przeciwko rządowej reformie sądownictwa, ataki terrorystyczne w Tel Awiw i innych miejscach, a także śmierć dwuletniej Hadar Noga Lavi, tydzień po tym, jak została ranna w wypadku samochodowym (lub staranowania, według jej matki). I to tylko w niedzielny poranek. 

Nie mogłam wyłączyć wiadomości – to obciążenie zawodowe – ale w pewnym momencie postanowiłam zamknąć listę i skoncentrować się na tym, co miałam, a wszystko to były poważne tematy. 

Kilka dni po wyborach z listopada 2016 roku usiadłem, by spisać swoje uczucia, na które składał się głównie strach i odraza. Prezydent-elekt, wyrecytowałem, jest niebezpiecznym wariatem, który prawdopodobnie pamięta duchy Führerów z przeszłości. Jego wybór oznaczał śmierć Ameryki, samej demokracji, a może nawet dziesiątek Amerykanów. „Załóżmy, że najgorsze jest bliskie” – radziłem. Gwiazdy, które podziwiałem przez całe życie, chwaliły ten artykuł na Twitterze. NPR dzwoniło. Siedem lat później moje cri de coeur pozostaje jednym z najczęściej czytanych artykułów w magazynie „Tablet”. Ten tekst był poruszający, mocny i… całkowicie błędny.

Terrorysta związany z grupą, która zamordowała moją córkę, zorganizował „akademicką” konferencję – wśród prelegentów są profesorowie z kilku głównych amerykańskich i brytyjskich uniwersytetów. To skandaliczne i jest hańbą dla tych instytucji.

Terrorysta nazywa się Sami Al-Arian. W latach 1994-2003 FBI nagrało około 20 tysięcy godzin rozmów telefonicznych między Al-Arianem i jego kumplami, które ujawniły, że wykorzystywali islamskie organizacje charytatywne jako przykrywkę do zbierania pieniędzy dla terrorystów z Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu.

Sukces zachodniej cywilizacji nie opiera się na posiadaniu lepszej prawdy. Źródłem tego sukcesu była, jak się wydaje, akceptacja metod weryfikowania prawdy. Nie była to, broń boże, powszechna akceptacja, zgoła przeciwnie, wolność słowa, logiczna analiza, empiryczne badania, poszanowanie reguł gry i arbitrażu, to wszystko są wartości nieustannie kwestionowane. Zwolennicy namaszczonej przez „Boga” władzy oraz autorytetu pochodzącego od „Boga” nie dają za wygraną, więc nagle papieska świętość jest polską racją stanu.

Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej ds. Procesu Pokojowego na Bliskim Wschodzie, Sven Koopmans, oświadczył 17 lutego: „UE chce budować silniejsze więzi z Izraelem, ale stosunki pozostają niestety obciążone budową nielegalnych osiedli na ziemi palestyńskiej”.
Tym, co Koopmans zapomniał powiedzieć, jest fakt, że to Palestyńczycy zbudowali dosłownie dziesiątki tysięcy nielegalnych struktur na Zachodnim Brzegu, w Obszarze C, które zgodnie z Porozumieniami z Oslo znajduje się pod pełnym izraelskim nadzorem nad bezpieczeństwem i cywilną jurysdykcją.

Jednym z najbardziej dyskutowanych tematów w dyskusjach na temat trwającego od dziesięcioleci konfliktu arabsko-izraelskiego są uchodźcy palestyńscy.

Nawet dzisiaj, prawie osiem dekad po exodusie Palestyny, kwestia uchodźców jest nadal przedmiotem dyskusji na konferencjach akademickich, analizowana w tekstach naukowych i przedstawiana przez organizacje medialne głównego nurtu.

Jednak, mimo ciągłej uwagi poświęcanej uchodźcom palestyńskim, ile przeciętny człowiek wie o złożoności i kontrowersjach związanych z tą kwestią?

Wyróżniają się dwa sposoby podejścia do pojawienia się chatbotów opartych na sztucznej inteligencji (AI), takich jak ChatGPT i jego młodsi bracia (i siostry). 
Pierwszy charakteryzuje się oceną, że ma niedostateczną wiedzę, a drugi, że nienajgorszą. Pierwsze podejście polega na wyłapywaniu win sztucznej inteligencji, na przykład poprzez pokazanie, że faktycznie się myli lub ma wady w swoim procesie „rozumowania”. Jest to bardzo powszechna linia ataków w sieci, które są teraz zaśmiecone zrzutami z ekranu pokazującymi błędy ChatGPT. To nie jest bezużyteczne: przypomina nam, że te AI nie są nieomylne. Ale kto w to wątpił, skoro wyraźnie stwierdzono, że na przykład ChatGPT nie ma dostępu do sieci i że jego dane uwierzytelniające kończą się na 2021 roku? Pod tym względem zabawne jest oburzenie, że ChatGPT nie jest w stanie dostarczyć adresów URL ważnych w 2023 roku na drogi rowerowe w Atlancie.

Nowa ustawa, która szybko przechodzi przez pierwsze głosowania w izraelskim parlamencie, spotyka się z ostrą krytyką ze strony przywódców palestyńskich. Zasadniczo ustawa stwierdza, że obywatel lub mieszkaniec Izraela, który popełnia akt terrorystyczny i zgadza się otrzymać za niego zapłatę od Autonomii Palestyńskiej, tym samym deklaruje preferencję otrzymywania świadczeń od Autonomii Palestyńskiej przed świadczeniami państwa Izrael. Po odbyciu kary pozbawienia wolności terrorysta przeniesie się do miejsca wybranego przez siebie, czyli na Zachodni Brzeg [Judea i Samaria, MK] lub do Strefy Gazy. Nie trzeba dodawać, że oznacza to również, iż ponowny wjazd do Izraela będzie zabroniony.

Zbyt wielu Amerykanów, takich jak burmistrz Adams, jest gotowych zignorować lub przeciwstawić się konstytucji, gdy służy to ich interesom politycznym. Mówi: „Nie mów mi o żadnym rozdziale kościoła od państwa”. Inni mówią: „Nie mów mi o 5. poprawce, 4. poprawce lub pierwszej poprawce” – albo o klauzuli impeachmentu w Konstytucji. „Chcemy postawić na swoim, i do diabła z Konstytucją”.

Oznacza to, że 92,5% zabitych było aktywnymi uczestnikami działań wojennych z bronią w ręku. Dotyczy to również każdego nieletniego zabitego w tym roku. 

Kolejny raz widzimy niedowiedzione twierdzenie, że „kolonialny, biały supremacyjny i patriarchalny” charakter EEB wykluczył mniejszości, a także, że język był częściowo odpowiedzialny za to wykluczenie. Jest to podwójnie błędne. To nie natura, ani język nauki nie dopuszczały mniejszości do EEB, ale rasizm w przeszłości. To zmiana w naturze społeczeństwa, a nie w naturze nauki, stworzy równe szanse umożliwiające uciskanym ludziom dostęp do kariery naukowej.

Dowiaduję się w Dobrzyniu nad Wisłą, że kto szkaluje papieża-Polaka obraża polski naród i drażni jego korzonki nerwowe. Przez szkalowanie papieża-Polaka rozumie się ujawnianie czegokolwiek, co wiemy z pewnością lub dużym prawdopodobieństwem, o łagodnym traktowaniu podwładnych naruszających elementarne zasady moralności. Osoba prawna lub fizyczna szkalująca papieża-Polaka podlegać będzie karze raczej większej niż mniejszej.

Przedstawiłem w poprzedniej części niektóre mechanizmy psychiczno-społeczne, jakie wykorzystują religie w swoich doktrynach i dzięki którym posiadają władzę nad umysłami wiernych, nie świadomych głębszych przyczyn tego psychicznego uzależnienia. Nasza ponoć chrześcijańska religia – katolicyzm, także wykorzystuje wiele z nich, jednakże głównymi mechanizmami psychologicznymi, będącymi niejako „znakiem firmowym” tej religii, są wymuszane u wiernych poczucie winy w stosunku do Boga, jak i wymuszane poczucie wdzięczności, którą wierni powinni okazywać mu przez całe swoje życie.

Pod koniec 1949 roku nikt nie spodziewał się, że w ciągu dwóch lat większość Żydów zniknie z Iraku i pozostanie ich niespełna dziesięć tysięcy. Ale w tym okresie rozpoczęło się wiele wydarzeń, które odegrały ważną rolę w napędzaniu procesu wyjazdów. W grudniu 1949 r. zniesiono stan wyjątkowy, który obowiązywał w Iraku od połowy maja 1948 r., kiedy to armia iracka dołączyła do armii krajów arabskich, które wyruszyły na wojnę z Izraelem. 

Inwestycja mężczyzn we własne dzieci jest jedną z najbardziej niezwykłych cech ludzkiej rodziny. Taka inwestycja może nie wydawać się niezwykła czytelnikom z ojcami, którzy brali udział w ich wychowaniu, i może wydawać się niewystarczająca w porównaniu do inwestycji matek, niemniej jest ewolucyjną zagadką. Jest tak ponieważ męski udział w wychowaniu potomstwa jest rzadki u ssaków i w ogóle nie istnieje u naszych dwóch najbliższych krewnych: szympansów i bonobo. Chociaż ewolucyjna historia wychowywania dzieci przez mężczyzn leży poza zakresem tego eseju, jeden aspekt jest istotny: udział mężczyzn jest wyrażany fakultatywnie. To znaczy, że zaangażowanie mężczyzn w wychowywanie dzieci zależy w większym stopniu niż zaangażowanie kobiet od dynamiki związku małżeńskiego i szerszych warunków społecznych.

Czy wspólna miłość do „kultury arabskiej” może być siłą prowadzącą do umiarkowania? Co więcej, czy może powstrzymać „Drugi Izrael” od głosowania na prawicowego Benjamina Netanjahu i jego „lekkomyślne, antydemokratyczne” wizje?& Sam Shube uważa, że tak. Jego Stowarzyszenie Hagar prowadzi różne inicjatywy łączące Arabów i Żydów, „bez polityki”.

Shube poprawnie identyfikuje zwolenników Bibi jako w przeważającej mierze pochodzenia mizrachijskiego – Żydów z krajów arabskich i innych krajów muzułmańskich, którzy stanowią ponad połowę izraelskiej populacji żydowskiej. Jego rozwiązanie: przypomnieć im o ich „kulturze wspólnej” z Arabami. Celebrowanie kulturowych korzeni, które łączą Arabów i Żydów, może być podstawą prawdziwie demokratycznego państwa.