Prawda

Sobota, 27 lipca 2024 - 04:31

« Poprzedni Następny »

Lucky Saint George

Lucky Saint George


Andrzej Koraszewski 2023-02-27


Zbigniew Herbert wrote that Saint George was lucky because from the knight's saddle he could well assess the forces and movements of the enemy. Those who know this poem also know that Mr. Cogito's monster emerges from the fog. The myth of Saint George is interesting. Some say that there has never been such a figure, but in Israel, in Lod, there is his grave. We also know his biography, and even several versions of it. April 23, 303 is given as the date of his martyrdom. Supposedly, he fought a dragon, but we can certainly consign that to fairy tales. Some say he was born in England, others say he was born in what is now Turkey.

What was he doing in Lod? Apparently his mother was Jewish and came to Lod with little George. Some say he was brought up in the Christian faith, others say he converted. Suppose there was such a figure, and that it is true that his mother emigrated from the Hellenized area of present-day Turkey to Palestine. Over the centuries, it was common for Jews to flee the Diaspora to Eretz Israel. Thus, we can assume that if there is a grain of truth in this legend, the mother of Saint George was one of the hundreds of thousands of Jews who have returned to their ancestral lands throughout history. Saint George, however, was a Christian, which at the turn of the third and fourth centuries was probably due to conviction rather than opportunism. Opportunism was indicated by his joining the Roman legions, i.e. the occupying army. Was his Christianity some absurd form of rebellion against the Roman invaders, or was his Jewish identity barely traceable, and the Christian identity was the one he brought from the Diaspora? How to settle among powerful persecutors and how to maintain dignity, even in the form of silent opposition?                        


There was no dragon, but Mr. Cogito's monster was quite real. These were times when a Jew was punished by death for entering Jerusalem, the Temple of Jupiter stood on the site of the destroyed Temple, and Jerusalem itself was now called Aelia Capitolina. There were still many Jews in Palestine, and there were occasional revolts, and every more lenient emperor was met with pleas for an alleviation of persecution. The easing of persecution led to waves of returns, and the return led to persecution and more massacres. In 362 Emperor Julian even allowed the Jews to rebuild the Temple, but he soon died and nothing came of it. Pagan Rome was dying; the persecution of the Jews, those in Palestine and those in the Diaspora, was now organized by the Christian hierarchy. Escapes from persecutors and returns to Eretz Israel have continued up to our times. Mr. Cogito's Jewish monster is tormenting those who live in the Diaspora, as well as many of those who have made aliyah. As a poet would say: "it is difficult to describe, it escapes definitions". The question is difficult, how to live next to persecutors and break even?

 

An American film director who once left Poland because Polish communists joined Soviet communists in their grief that Hitler failed to kill all European Jews writes about the Palestinian Nakba, which is a tragedy because in 1948 the Arabs failed to kill the Jews, both those who came to Palestine from antisemitic Europe and those who had lived there from time immemorial. The director does not seem to know that in 133 the Romans did not manage to expel all the Jews from Israel, which was rechristened Palestine, he seems not to know that for centuries Jews returned to Eretz Israel whenever the occupiers' bans were weakened, that they were there again and again murdered by the thousands and that in 1948 they were promised to be slaughtered to the last one, so he feels deep empathy for the Nakba, or tragic failure in the intended genocide of the Jews. From a psychological point of view, the thing is astonishing, although a certified psychotherapist could probably spend years explaining it for the right fee.             

 

The author writes that as a child he was occupied by the Germans in Warsaw, and therefore, out of sympathy for the Palestinians occupied by Israel, he decided to make a film about two nations. Why out of sympathy for the Palestinians and not out of sympathy for human beings? Is he ready for an honest conversation and would he be willing to try to explain which Palestinians are occupied? Gaza has magnificent hotels, imposing avenues, palaces of millionaires and neighborhoods of very wealthy people. (There are also neighborhoods of carefully cultivated squalor that are reservoirs for terrorists and a nightmare for their inhabitants.) Gaza's billionaires live in Qatar and Turkey. Are those Gazans who are skimming the cream out of international aid being occupied? It would have to be a long conversation about whether comparing Gaza to the Warsaw Ghetto is justified and how these two places, distant in time and space, differ. The Palestinian Authority is also reportedly occupied. Again, the question is whether the dictator of the PA Mahmoud Abbas and his sons are occupied? How exactly does this American-Polish author define the word "occupation"? Why does he carefully avoid definitions of the terms used? Maybe it's because he's an artist, and art is supposed to evoke emotions without bothering with burdensome details.   


The film director will make a film "about two nations which, according to any logic and their own interests, should have lived in peace and cooperate economically for years, while politicians of both countries have been unable to find a way to resolve this conflict for 65 years." I wonder what this author means by "any logic", the classical logic of building sentences that can be said to be true or false? What is the difference between "any logic" and classical logic? It is hard to resist the impression that "any logic" is definitely more frivolous. It doesn't care about any true/false stamps. It does not devote itself to the study of facts, it likes stories and feelings.    


Presenting to us his idea of the planned film, the film director writes about a "legal but derelict" piece of land, which (as we can guess) was occupied by Jews. We may wonder about the question, in what sense is it legal and in what sense is it derelict? Do we in Poland have the right to Wrocław, Opole, Szczecin or not? Were the decisions made by the victorious powers after the end of the First World War legal?

 

Narratives can be different. The concept of legality can be meticulously scrutinized. Statutory law is not divine law and we can sometimes question it, either on the basis of classical logic or on the basis of "any logic". So we learn from this article that "in self-defence, Israel must occupy Palestine." The author does not define the borders of Palestine, does not show ancient maps, does not remember that after the defeat of the Ottoman Empire, “Palestine” meant the area of ancient Israel corresponding approximately to the borders of the Mandate for Palestine, i.e. it included today's Jordan (78 percent of Palestine) and the remaining 22 percent, i.e. the area "from the river to sea”, i.e. Israel minus the Palestinian Authority and minus Gaza. So what is Israel occupying and how does it do it?


According to what we understand by international law, Israel was legally established, just as Poland, Jordan, and dozens of other countries were legally established after the end of the First World War. Various institutions have tried to define the boundaries of the "national home of the Jewish People" in the land of their ancestors. We have the League of Nations entrusting Britain with the Mandate for Palestine, we have the San Remo Conference, we have the 1947 UN General Assembly proposal. Just like in Poland and in dozens of other countries that were granted the right to independence, diplomatic border disputes turned into armed conflicts. "The misshapen bastard of the Treaty of Versailles". This is how the USSR foreign minister questioned the legality of Poland's existence in October 1939. Earlier, Adolf Hitler questioned the legality of the existence of Czechoslovakia in a similar way, and today, the legality of Ukraine is being questioned by President Putin. They all invoked "any logic" while rejecting the rules of classical logic.


Changes in borders, the emergence of new states are often the consequences of wars, in which the concept of legality of territorial losses can be discussed. In general, it is considered legal for states that started and lost offensive wars to lose territories. These changes are always dramatic, accompanied by population shifts, a sense of injustice, and often also civil wars in the newly created states.          


In the case of Israel, Arab countries have questioned the very idea of its revival from the beginning.        

The American film director does not mention population shifts during the creation of Poland after the partitions or after the end of World War II or the dramas of India and African countries. What is the difference between the removal of several million Germans from Poland and the Recovered Territories, and the departure of 500,000 to 700,000 Arabs for a week (i.e. until the expected purging of the former Syrian province of Jews) in response to the call of their own leaders and commanders of the attacking armies? (I use the term "former Syrian province" here because the Arabs accepted the term "Palestine" only after 1965). The author does not remind us that we brutally expelled the Germans, and that Israeli Jews, when the armies of five Arab states invaded one-day-old Israel, asked the local Arabs to be neutral and stay put, limiting the displacement to places where local Arabs actively participated in the fighting. Perhaps the film director does not know that a significant part of the Arabs fleeing the war zones went to the countries from which they had recently arrived in the Palestinian Mandate (hence, the specially created UN agency, UNRWA, defined as a "Palestinian refugee" every Arab who had lived in the Mandate area for two years or longer.)

 

The column is basically a story about the author's trip to Israel, which is combined with the planning of the film. We learn that there are taxis and minibuses called sheruts at the airport and that taxis are a Jewish business and sheruts are a Palestinian businessAnd here's the problem, because Israeli Arabs rarely define themselves as Palestinians, so even if a specific Arab driver would describe himself as such, certainly talking about this "Palestinian business" indicates either poor discernment or a conscious blurring of the problem that the director wants to make a movie about. The co-passenger of the minibus is Turkish and, as we learn, she gets off at the checkpoint at the entrance to the Palestinian Authority. The border checkpoint in this Polish text is a check-point (written in English), the Palestinian Authority is West Bank, and a British friend is waiting for the Turkish woman, "who flew in to help rebuild a Palestinian house demolished for lack of a permit  (again, the author is using an English word instead of a Polish one) by the occupation authorities."

 

Mr. Cogito's monster emerges from the semantic fog. The Palestinian Authority is a temporary entity that was created as a result of the so-called Oslo Accords. The contracting parties divided it into three areas A, B, and C. Area A is under the exclusive control of the Palestinian Authority, Area B is an area of joint security control, Area C is recognized in these agreements as a disputed area to which both parties have claims and which remains under Israeli sole control until negotiations are concluded. What is the difference between occupation and mutually accepted control by the contracting parties? In short, it's huge. In areas A and B construction permits are issued by the Palestinian administration, in area C by the Israeli administration. It comes from contracts, and just like in America or in Poland building a house or a road without a permit entails legal consequences. The film director does not write about the demolition of illegally built houses by the Palestinian authorities in Gaza or in Areas A and B under the PA, nor does he write about the demolition by Israeli authorities of illegally built houses by Jews in Israel or in area C. Why does he use the English term “permit”, and why is he not surprised that the demolition of a house built without permission attracts a British and a Turkish woman to the Palestinian Authority, and probably a few or a dozen other people? Maybe he decided that when we write about the required permission using English word permit, the Polish speaking reader will think that no one except these "occupiers" requires such a thing.                        

 

Words are important, even in a column. The West Bank was the name of Judea and Samaria after it was annexed in 1948. Jordan did not intend to create any Palestinian state there, it annexed the area to itself and called it the West Bank. Only Britain and Pakistan recognized the annexation. The idea to use Palestinians as dogs of war first appeared (probably in Moscow) as early as the mid-1960s, but it became a doctrine only after three failed attempts by the combined armies of the Arab states to liquidate Israel and exterminate the Jews living there. Previously, they were also the vanguard of a perpetual war, but now the idea of an Arab-Jewish conflict, in which 22 states were to destroy little Israel, has been abandoned and a narrative about the war of a small and poor Palestinian nation against the Jewish power was introduced. Now the Palestinians were no longer just spearheads, but a sympathetic David fighting a Jewish Goliath. The fight against the Jews was to be their only goal and the only sense of their existence. For this struggle, they received the support of the Muslim and Western world.      

         

It does not even occur to the American film director to ponder the question of how and why the Arabs hurt the Palestinians.     


Would a film about how the Arabs hurt and continue to hurt the Palestinians have any chance of being financed by anyone in America? I don't know, I'm not an American film director. No permit is necessary for this, but it is difficult to make a film in a distant country without money and without the hope that the interest in such a film will pay back the outlay. This may be the reason that the film director seems to be completely oblivious to the fact that more than half of Israel's Jewish inhabitants are refugees or descendants of refugees from Arab countries. It gets worse. He also fails to notice that there are camps for "Palestinian refugees" in the Palestinian Authority and Gaza. These are not camps organized by some Israeli occupier. These are the camps where the Palestinian rulers keep their second-class subjects for generations. The story of the plight of the Palestinians would not be well received in America. But this is not the only reason for such a vision of the "Israeli-Palestinian conflict."


The American film director writes about his sympathy for the Palestinians, but does this sympathy reach so far as to learn their language, or at least to look for ways to talk without guardians, gain the trust of interlocutors, escape from sponsored tours of the "West Bank"? He himself spent over 30 years of his life in a totalitarian country, he may know something about the fear of security forces, distrust of strangers, about how a society works in which a person can pay dearly for careless words. And yet the terror in Poland after 1956 was child’s play compared to the one experienced by the Palestinians. Being invited for an interview at the Mostowski Palace was not the same as being taken to a prison in Jericho, not to mention "conversations" with Hamas officials.         


We read a description of how at the bus station in Beersheva, "where the dynamite of Palestinian suicides once exploded", the author was one of the few unarmed persons. Even if one in ten people in the crowd is in uniform and armed, it can be a shock for a newcomer from a peaceful country and may legitimately lead to the question of why there are so many armed people around. There are attempted or successful attacks in Israel almost every day. Jews die, Israeli Arabs die, tourists die. These armed men also protect American film directors and Palestinian sympathizers. The unexpected attacker may be a Palestinian teenager with a knife or a gun, a passenger-car driver, a construction worker who got a work permit in Israel. These are the people whom peace-seeking Palestinian politicians told that this is the way to “Palestine free from the River to the Sea”, a way to Paradise, and the only peace (a peace without Jews) they are ready to accept.

 

The author writes that he wants to be a self-proclaimed peace negotiator. This is a serious ambition. I cannot count all the previous self-appointed negotiators of this conflict. Some had astronomical financial resources and the power of governments and large institutions behind them, others had the support of non-governmental or religious organizations. It seems that they all made the same mistake. They were not interested in the fate of the Palestinians at all, nor were they interested in other conflicts that had been going on for decades where there were a hundred times more victims. Billions of dollars have already been spent on resolving the Israeli-Palestinian conflict. Many suspect that this continuous solving of the conflict perfectly perpetuates and strengthens this conflict. The American film director may have heard an Israeli politician say that the day the Arabs lay down their weapons there will be peace, but the day Israelis lay down their weapons Israel will cease to exist.

 

Perhaps it is worth considering that perhaps this is not an Israeli-Palestinian conflict, or even a Palestinian-Israeli conflict, but perhaps we are dealing with the monster of Mr. Cogito, an effect of looking for an answer to the question “Why can’t Jews have peace with Arabs?” without a shadow of pity for those whom we supposedly sympathize with.


Mr. Cogito's monster "like fumes fills houses, temples, bazaars, poisons wells, destroys mental structures, covers bread with mold..." The poet recommends avoiding sudden movements and violent speech. We have to breathe shallowly, pretend we're not there. 


I'm sure that the announced movie will be made, but for some reason I'm not interested in it. I've seen it so many times.


My favorite poet also wrote another poem, about "The Game of Mr. Cogito", it's a beautiful poem about imagination. The poet takes on various roles when describing Kropotkin's escape from prison. He describes a conversation with a guard at the prison gate. This conversation is both close to, and far from, the truth. The poet writes:    

 

Vanya, ever seen a microbe
never
and this beast is crawling on your skin
can’t believe your lordship
and it crawls and has a tail
a big one?
two or three versts

then the fur hat
falls on the sheepish eyes


In fact, the real escape had been planned for the day this particular guard was supposed to be on guard at the gate. The organizers knew that he was an avid science lover and that the story that a new model of microscope had been brought to Moscow might keep him so busy that he would forget about the whole world. The poet may not have known it, ignorance is not a sin, we are all ignorant. He could have been careful, if only to protect his honesty. He was drawn to the poetic temptation of shallow stereotypes and contempt in order to display his own nobility. Mr. Cogito's monster has so many faces and none. Saint George was in a better position.

 

Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj












Propozycja
Szaron: Porozmawiajmy o społecznej stratyfikacji.
Hili: Może innym razem.

Więcej

Wystąpienie,
które poruszyło świat
Andrzej Koraszewski


Przywódcy Senatu i Izby Reprezentantów zaprosili 31 maja premiera Izraela Benjamina Netanjahu do wystąpienia na wspólnym posiedzeniu Kongresu. List z zaproszeniem Netanjahu podpisali: republikański przewodniczący Izby Reprezentantów Mike Johnson, demokratyczny lider większości w Senacie Chuck Schumer, republikański lider Senatu Mitch McConnell i demokratyczny lider Izby Reprezentantów Hakeem Jeffries. Wielu interpretowało to zaproszenie jako próbę wsparcia kampanii prezydenckiej Republikanów. Czy przyłączenie się do tego zaproszenia przedstawicieli Demokratów było dobrą miną do złej gry? 

Więcej

ISIS atakuje
Ugandę
Uzay Bulut

<span>W ostatnich latach Uganda zmaga się z rosnącym zagrożeniem ze strony radykalnych grup islamskich, które atakują chrześcijan. 16 czerwca minęła pierwsza rocznica odrażającego ataku terrorystycznego na chrześcijańską szkołę z internatem w zachodniej Ugandzie, w którym islamscy terroryści zamordowali 42 osoby. Na zdjęciu: pogrzeb Florence Masiki i jej syna Zakayo Masereki w Mpondwe w Ugandzie 18 czerwca 2023 r. (Źródło zdjęcia: Church Times)</span>

Szesnastego czerwca minęła pierwsza rocznica odrażającego ataku terrorystycznego na chrześcijańską szkołę z internatem w zachodniej Ugandzie, w którym islamscy terroryści zamordowali 42 ludzi.


Tego dnia islamistyczne „Sojusznicze Siły Demokratyczne” (ADF) z siedzibą w Demokratycznej Republice Konga (DRK) wdarły się na teren prywatnej szkoły średniej Mpondwe Lhubiriha w ugandyjskim dystrykcie Kasese.

Więcej
Blue line

Opuścili Afrykę wcześniej
niż nam się wydawało
Jerry A. Coyne


Sieć migracji ludzi z Afryki jest dość splątana. Oczywiście ewoluowaliśmy w Afryce, oddzielając się od linii prowadzącej do bonobo i szympansów około 5-6 milionów lat temu. Pierwszym Homo, który opuścił Afrykę, był prawdopodobnie Homo erectus, który mógł opuścić Afrykę około 1,75 miliona lat temu, a następnie rozprzestrzenić się aż do wschodniej Azji w okresie do 1,5 miliona lat temu. Następnie wymarli z nieznanych przyczyn. (Wszystko to jest niepewne i może ulec zmianie po przyszłych badaniach.)

Więcej

Większość ludzi chce jedności.
Marzenie ściętej głowy 
Jonathan S. Tobin

Były prezydent Donald Trump wygłasza przemówienie otwierające „Konwencję Ludową” organizacji Turning Point Action w Detroit w stanie Michigan, 15 czerwca 2024 r. (Zrzut z ekranu: https://www.youtube.com/watch?v=rcynia8q2X4 )

Po próbie zamachu na byłego prezydenta Donalda Trumpa 13 lipca nastąpiła fala wezwań do Amerykanów, aby obniżyli temperaturę sporów w debacie krajowej. Wszystko, co wiem o opinii publicznej i narodzie amerykańskim, mówi mi, że tego właśnie chciała większość Amerykanów w odpowiedzi na przerażające wydarzenie, które mogło pogrążyć kraj w chaosie.
Jednak bez względu na to, co się wydarzy jestem pewien, że nie dostaną tego, czego chcą.

Więcej
Blue line

Korespondencja
z Oxford Union
NGO Monitor

Oxford Union, sala debat. Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Profesor Steinberg do Oxford Union

Odpowiadam na zaproszenie do wzięcia udziału w cyklu debat organizowanych przez Oxford Union na temat stosowania określeń „apartheid” i „ludobójstwo” w odniesieniu do ponad 190 państw narodowych będących członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym Wielkiej Brytanii, Iranu, Francji, Kuwejtu, Norwegii, Kataru, Hiszpanii i Egiptu. Chociaż zaproszenie odnosi się wyłącznie do Izraela, zakładam, że Oxford Union nie przyczyni się po raz kolejny do trującej nienawiści, przyłączając się do tych, którzy niemoralnie demonizują Izrael, państwo narodu żydowskiego.

Więcej

Próba oszukania
amerykańskiej opinii publicznej
Bassam Tawil

<span>Wygląda na to, że prezydent Joe Biden nie chce, aby Amerykanie wiedzieli, że większość Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu to entuzjastyczni </span>zwolennicy<span> Hamasu, ponieważ zniechęciłoby to Amerykanów do poparcia jego pomysłu utworzenia tam państwa palestyńskiego. Na zdjęciu: Palestyńczycy zgromadzili się, aby poprzeć Hamas (Zrzut z ekranu wideo: </span>https://www.youtube.com/watch?v=pLyylLZrgPc<span>)</span>

Należy zadać sobie pytanie, skąd prezydent USA Joe Biden czerpie wiedzę na temat Palestyńczyków, szczególnie w świetle jego ostatnich wypowiedzi dotyczących popularności wspieranej przez Iran organizacji terrorystycznej Hamas.

„Jeśli zauważyliście, to na Zachodnim Brzegu, wśród Palestyńczyków, rośnie niezadowolenie z Hamasu –powiedział Biden podczas konferencji prasowej. - Hamas nie jest teraz popularny”. Dziwaczne oświadczenie Bidena, które jest sprzeczne z każdym badaniem opinii publicznej.

Biden, którego notowania gwałtownie spadają, może tylko zazdrościć rosnącej popularności Hamasu wśród Palestyńczyków.

Więcej

Znikający Izraelczycy
w wojnie kulturowej
Liat Colins

Aktorka Shira Haas bierze udział w ceremonii „Światło Izraela” w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Jerozolimie w 2021 r.(zdjęcie: YONATAN SINDEL/FLASH90)

Być zabitym czy być anulowanym? Być fizycznie zniszczonym czy być metafizycznie wymazanym za śmiałość walki, oto jest pytanie.


Wojna z Izraelem toczy się w wielu sferach i ma wiele przejawów. Wykracza daleko poza brutalną inwazję i masakrę dokonaną przez Hamas i Palestyński Islamski Dżihad z Gazy 7 października; tysiące rakiet z Gazy, Libanu, Syrii, Iraku, Jemenu i bezpośrednio ze sponsorującego terroryzm Iranu; międzynarodowa wojna prawna prowadzona za pośrednictwem organizacji pozarządowych i organów ONZ; oraz ataki w cyberprzestrzeni. 

Więcej

Atak Izraela na port
Hudajda w Jemenie
Elder of Ziyon


Z "New York Timesa": 


Eksperci regionalni twierdzą, że izraelskie bombardowanie ważnego portu jemeńskiego, kontrolowanego przez milicję Huti, nie powstrzyma tej grupy przed dalszymi atakami, lecz prawdopodobnie pogłębi ludzkie cierpienie w Jemenie. Jemeńscy naukowcy i byli amerykańscy urzędnicy, którzy badają ten kraj, powiedzieli, że izraelskie ataki nie wyrządzą Hutim żadnej krzywdy. Ich zdaniem, atak prawdopodobnie pogłębi cierpienie w Jemenie, który przeżywa jeden z najgorszych kryzysów humanitarnych na świecie po dekadzie wojny.

Więcej

Wojna przeciwko Żydom
w Światowym Sądzie ONZ 
Anne Bayevsky

Prezes MTS, Nawaf Salam z Libanu, czyta decyzję w Hadze, 19 lipca 2024 r.

Światowy Sąd ONZ, zwany również Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, ogłosił 80-stronicowy atak na państwo Izrael późnym popołudniem w piątek 19 lipca 2024 r. Minęło pięć miesięcy od wysłuchania ustnych argumentów przez Sąd, a mimo to Sąd zdecydował się opublikować swój werdykt tuż przed szabatem. Opinii większości towarzyszyły setki stron dalszych oświadczeń i opinii różnych sędziów. Formalnie nazywano ją „opinią doradczą”. W rzeczywistości była to od początku do końca prawna obsceniczność.
Sąd jest „Sądem Światowym” Organizacji Narodów Zjednoczonych, organem kontrolowanym przez zażartą antyizraelską większość. Członkowie Sądu są wybierani przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Jego prawni „eksperci” obejmują domniemane autorytety z państw bezprawia, takich jak Chiny i Somalia. Jedyną sędzią, która konsekwentnie wyrażała sprzeciw wobec tej opinii, była wiceprezes MTS Julia Sebutinde z Ugandy.

Więcej

Muzułmańska prawniczka
pozywa kancelarię
Hugh Fitzgerald

Jihan Chehade (Źródło: Instagram)

Foley & Lardner to kancelaria prawna w Chicago, która złożyła ofertę pracy muzułmańskiej Arabce, Jihan Chehade, a następnie, dowiedziawszy się o jej wpisach w mediach społecznościowych, a także wystąpieniach na rzecz Hamasu i przeciwko Izraelowi, wycofała tę ofertę. Teraz Chehade pozywa kancelarię, twierdząc, że dyskryminuje ją ze względu na religię i pochodzenie etniczne. Więcej na temat jej pozwu można znaleźć w artykule opublikowanym sześć tygodni temu, do którego warto powrócić: „Arab-Muslim lawyer files lawsuit against Chicago-based firm over revoked job offer” autorstwa Zareen Syed i Caroline Kubzansky, "Chicago Tribune", 30 maja 2024 r..

Więcej
Blue line

Niefortunnie sformułowane
pytanie
Lucjan Ferus


Dziś już nie pamiętam co mnie skłoniło do napisania w 2003 r. opowiadania pt. „Źle sformułowane pytanie”, które ukazało się w ówczesnym Racjonaliście, w tym samym roku. Pomysł tego tekstu powstał na bazie popularnej bajki braci Grimm „Królewna Śnieżka”, a konkretnie na zadawanym w niej pytaniu przez królową: „Lustereczko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy w świecie?”. Pozwolę sobie wpierw zaproponować czytelnikom tego portalu ów tekst sprzed wielu lat.

Więcej

Palestyńscy przywódcy
nie mogą zawrzeć pokoju
Bassam Tawil 

<span>Wybitny palestyński polityk Mustafa Barghouti spotkał się z ostrą krytyką ze strony wielu Palestyńczyków po tym, jak sfilmowano go, gdy obejmował byłego izraelskiego ministra spraw zagranicznych podczas niedawnej konferencji we Włoszech. Barghouti jest oskarżany o zdradę Palestyńczyków poprzez „promowanie normalizacji” stosunków z Izraelem. Na zdjęciu: Mustafa Barghouti obejmuje byłego izraelskiego ministra (Zdjęcie: Twitter)</span>

Wybitny palestyński polityk Mustafa Barghouti spotkał się z ostrą krytyką ze strony wielu Palestyńczyków po tym, jak sfilmowano go, gdy obejmował byłego izraelskiego ministra spraw zagranicznych podczas niedawnej konferencji we Włoszech. Barghouti jest oskarżany o zdradę Palestyńczyków poprzez „promowanie normalizacji” stosunków z Izraelem.


Najnowszy „skandal” wybuchł po tym, jak w mediach społecznościowych pojawił się film, na którym Barghouti serdecznie obejmuje byłego ministra spraw zagranicznych Izraela, Szlomo Ben-Amiego, podczas spotkania frakcji parlamentarnych we Włoszech. Ben-Ami, historyk, znany jest ze swojej roli w procesie pokojowym między Izraelem a Palestyńczykami ponad dwie dekady temu. Znany jest również ze swojego poparcia dla ustanowienia państwa palestyńskiego obok Izraela.

Krytycy Barghoutiego nie rozróżniają jednak prawicowego i lewicowego Żyda izraelskiego. Dla nich wszyscy Żydzi izraelscy, w tym ci, którzy popierają rozwiązanie w postaci dwóch państw, są wrogami.

Więcej
Blue line

Trybunał Świętej Inkwizycji
postanowił
Elder of Ziyon


Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości wydał w piątek 19 lipca 2024 r. orzeczenie doradcze stwierdzające, że Izrael łamie wszystkie istniejące i szereg nieistniejących praw międzynarodowych, nielegalnie okupuje palestyńskie ziemie, ma obowiązek wycofania się z każdego milimetra zajętej ziemi, zlikwidowania osiedli, zburzenia granicznego muru i wypłacenia odszkodowań. Kolegium sędziów przewodniczył wybrany na prezesa MTS w lutym 2024 r. Nawaf Salam,  który przez 11 lat był ambasadorem Libanu przy ONZ (potępiając na forum ONZ Izrael 210 razy). Sędzia Julia Sebutinde z Ugandy wyraziła po raz kolejny sprzeciw wobec wadliwej procedury. 

Więcej

Zamach na życie Trumpa
jest przestrogą dla Izraela
Gadi Taub

Republikański kandydat na prezydenta, Donald Trump, w chwilę po próbie zamachu na jego życie 13 lipca 2024 r. Zdjęcie: Evan Vucci, źródło: Wikipedia: https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=77350262)

Po zamachu na życie Donalda Trumpa i nagłym „odkryciu” podżegania, które do niego doprowadziło, rząd Izraela otrzymał ponure przypomnienie, o ile gorsze jest podżeganie przeciwko premierowi Benjaminowi Netanjahu.


Z doświadczeniem amerykańskim świeżo w pamięci, premier otworzył posiedzenie gabinetu klipem (długości 1:40 min.) o dzikim podżeganiu. Protestujący, politycy, goście studia w telewizji, emerytowany szef służb bezpieczeństwa i inni, rzucali z ekranu szalone obelgi, podczas gdy ministrowie obserwowali to w milczeniu.

Więcej

Dlaczego nie jestem
socjalistą
Andrzej Koraszewski 


Prawdę mówiąc nie bardzo wiem, czy szukać wizji polskiej drogi do socjalizmu u Zandberga, czy u Czarzastego? Przez moment jak meteor rozbłysła Ogórek i spadła pod stopy Kaczyńskiego. To była nadzieja na millerowski socjalizm z młodą kobiecą twarzą, ale bez programu, żeby nikogo nie straszyć. Co u licha kusi ludzi w socjalizmie i dlaczego tak trudno zrozumieć, że jest to nieodmiennie poszukiwanie drogi powrotu do pańszczyzny?

Więcej

Uzależnienie Izraela
od Żelaznej Kopuły
Seth J. Frantzman

System przeciwrakietowy Żelazna Kopuła widziany w mieście Hajfa, Izrael, 30 sierpnia 2013 r.(źródło zdjęcia: GILI YAARI/FLASH90)

Izraelska obrona powietrzna, w szczególności Żelazna Kopuła, w ciągu ostatniej dekady zapewniła Izraelowi czas i ochronę, aby uniknąć poważnej wojny w Gazie. Wszystko zmieniło się 7 października 2023 r., kiedy Hamas najechał Izrael, dokonał masakry ponad 1200 osób, wykorzystując ludzką falę inwazyjną, która z łatwością przebiła się przez zaawansowane technologicznie systemy obronne Izraela.
Dekada polegania na technologii i stopniowa redukcja sił lądowych doprowadziła do skrajnego zaniedbania podstawowych doktryn bezpieczeństwa. Po 7 października Izrael nadal polega na obronie powietrznej, aby chronić się przed ostrzałem rakietowym z Gazy, przez Hezbollah i przez innych wspieranych przez Iran pełnomocników w Jemenie, Syrii i Iraku. W każdej z tych sytuacji decyzja o poleganiu na strategii zakorzenionej w idei prymatu obrony powietrznej zmniejszyła odstraszanie Izraela.
Na przykład, na północy Izrael wolał ewakuować cywilów niż walczyć z Hezbollahem.
Przywódcy Izraela, począwszy od Davida Ben Guriona
, rozumieli, że najlepszym sposobem obrony przed wrogami Izraela jest przejście do ofensywy i szybkie pokonanie wroga.

Więcej

Nowe odkrycia
o denisowianach
Jerry A. Coyne

Zdjęcie Denisowej Jaskini w Rosji, gdzie wszystko się zaczęło. (Zdjęcie: Xenochka, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)

Wiemy o denisowianach od około 15 lat, odkąd w 2008 roku znaleziono część palca w rosyjskiej jaskini („Denisowa Jaskinia”), a dwa lata później opublikowane pracę o tym znalezisku. Byli podgatunkiem homoninów, podobnie jak neandertalczycy. Uważam te grupy za podgatunki H. sapiens, ponieważ oba krzyżowały się z H. sapiens i pozostawili płodne potomstwo. Denisowianie żyli w Azji od około 300 tysięcy do 25 tysięcy lat temu. Są uważani za takson siostrzany neandertalczyków, co oznacza, że te dwie grupy miały wspólnego przodka, który już oddzielił się od przodka „współczesnego” H. sapiens.

Więcej

Normalizacja terroryzmu
i nienawiści do Żydów
Robert Williams

<span>Najwyraźniej ani szefom ONZ, ani UE nigdy nie przyszło do głowy, że jeśli organizacja terrorystyczna popełnia zbrodnie wojenne, nie może wybierać, w jaki sposób wojna, którą rozpoczęła, będzie prowadzona przeciwko niej. Jeśli nie chcesz „krwawej łaźni”, nie bierz zakładników, nie ukrywaj ich wśród cywilów, nie próbuj zapobiec akcji ratunkowej, a jeśli zostaną uratowani, nie krzycz o zaszokowaniu skutkami twoich działań. Na zdjęciu: Naama Levy, Izraelka porwana i zabrana do Gazy przez terrorystów z Hamasu 7 października 2023 r., gdy miała 19 lat. Nadal jest przetrzymywana jako zakładniczka przez Hamas. (Źródło zdjęcia: Hamas)</span>

Dziewięć miesięcy po zorganizowanej przez Hamas 7 października masakrze, w której zginęło 1200 cywilów, głównie Izraelczyków, w Strefie Gazy nadal przetrzymywanych jest 116 zakładników, w tym co najmniej 42, którzy według szacunków izraelskich urzędników zostali zamordowani przez Hamas po tym, jak doświadczyli niewyobrażalnego znęcania się psychicznego, fizycznego i seksualnego.


8 czerwca Izrael uwolnił czterech zakładników w bohaterskiej misji, w ramach której izraelskie siły specjalne wkroczyły do prywatnych domów mieszkańców Gazy, gdzie przetrzymywani byli czterej izraelscy zakładnicy – trzej mężczyźni i jedna młoda kobieta – przez „zwykłych” cywilów z Gazy, w tym „dziennikarza” Al-Dżaziry.

Więcej

Gdzie jest dziś
Ameryka?
Andrzej Koraszewski

Nowa twarz amerykańskiej rewolucji. Studenci Columbia University domagają się likwidacji Izraela. (Zrzut z ekranu: https://www.youtube.com/watch?v=80PDea9oHz0)

Czy dzisiejsze Stany Zjednoczone zaczynają przypominać schyłkowy okres ZSRR? Taka teza może się wydać cokolwiek absurdalna. Przedstawił ją w dwóch artykułach znany brytyjski historyk, Niall Ferguson, który od wielu lat mieszka w USA. Ferguson jest związany z Instytutem Hoovera przy Stanford University, a niedawno dołączył do zespołu The Free Press, gdzie publikuje również jego żona, Ayaan Hirsi Ali. W artykule z 18 czerwca 24 r. Ferguson prezentuje USA jako kraj z permanentnym deficytem, elitami forsującymi fałszywą ideologię, starzejącymi się przywódcami i spadającą długością życia mieszkańców. To wszystko coraz bardziej przypomina ostatni okres Związku Radzieckiego, którego elity utraciły wszelki kontakt z rzeczywistością, a społeczeństwo wpadało w coraz głębsze odrętwienie alkoholowe. Autor przypomina, że wiele lat termu pisał, iż Chiny zajęły miejsce ZSRR, ale zimna wojna nadal trwa.

Więcej

Czas milczenia
skończył się 
Maria Munoz

Spalone domy w Kfar Aza. Zrzut z ekranu: https://www.youtube.com/watch?v=rUylxd9TcRI

Nigdy nie miałam kraju, w którym czułam się częścią rodziny, dopóki nie znalazłam się w Izraelu – kraju, który odwzajemnił moje uczucie, gdy go przyjęłam. Identyfikuję się jako rdzenna Amerykanka, pochodzę z Kolumbii, ale jestem obywatelką USA, dokąd przybyłam 2001 r., gdy miałam zaledwie jeden rok. Od tego czasu podróżowałam po świecie i chociaż doświadczyłam wspaniałej gościnności w wielu miejscach, Izrael jest jedynym miejscem, które podczas mojej wizyty wydawało mi się, że jest drugim domem. Kiedy pierwszy raz pojechałam do Izraela, w maju 2023 r., dowiedziałam się o napięciach, które trwały przez dziesięciolecia, ale zobaczyłam też silną wspólnotę między Izraelczykami, czego moim zdaniem brakowało w USA. Wydawało się, że nie ma znaczenia, czy jesteś religijnym Żydem, świeckim Żydem, Druzem, Beduinem, Arabem czy obcokrajowcem — jesteś częścią izraelskiego społeczeństwa.

Więcej
Blue line

Wyobraź sobie Hitlera
z bombami atomowymi
Majid Rafizadeh

<span> Irański reżim pospiesznie dąży do zdobycia broni jądrowej. Temu trzeba zapobiec. Iran już dostarcza rakiety balistyczne grupom terrorystycznym. Dlaczego nie miałby wyposażyć tych grup również w broń jądrową? Na zdjęciu były Sekretarz Stanu USA John Kerry dyskutuje z byłym irańskim ministrem spraw zagranicznych Mohamadem Zarifem o perspektywach rozwoju irańskiej broni atomowej w Wiedniu w 2014 roku. (Źródło zdjęcia:Wikipedia)</span>

Reżim irański pospiesznie dąży do zdobycia broni jądrowej. Temu trzeba zapobiec. Reżim irański stanowi niebezpieczeństwo co najmniej tak samo groźne jak Hitler, gdyby posiadał taką broń. Biorąc pod uwagę ideologiczny ekstremizm irańskiego przywództwa, w połączeniu z jego strategicznymi ambicjami i regionalnymi wpływami, nie można przecenić potencjału regionalnej i globalnej niestabilności, która mogłaby z tego wyniknąć.

Więcej

Liberalni Żydzi łudzili się
w sprawie Palestyny 
Hussein Aboubakr Mansour

Zatrzymani przez policję studenci Columbia University, YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=Kk9riHj9NbY

Na początku roku, w styczniu, członkowie radykalnej antyizraelskiej grupy na kampusach, Students for Justice in Palestine (SJP) nakręcili film upamiętniający zakończenie ich  zawieszenia na Rutgers University. Na pierwszy rzut oka wideo wywołuje dysonans: estetyka wizualna nawiązuje do palestyńskich fedainów i porywaczy czytających komunikat po akcji terrorystycznej. Jednak fleksja i kadencja, pomimo wykrywalnego, ale słabego obcego akcentu, były irytująco charakterystyczne dla amerykańskiego pokolenia Z.

Więcej

Nacjonalizm dla mnie,
ale nie dla ciebie
Alberto M. Fernandez

Protest „Zamknijmy ulice dla Palestyny” w centrum Londynu (maj 2024)

Zwykle jest to dobry znak, gdy przywódca kraju chwali polityka za jego oddanie interesom narodu. Ale w tym przypadku przywódcą kraju był były premier Somalii Ali Hassan Khayre, a polityczką, którą chwalił, była demokratyczna kongresmenka z Minnesoty Ilhan Omar. Khayre nie mógł mówić wyraźniej: „Interesy Ilhan nie są interesami Minnesoty ani narodu amerykańskiego, ale Somalii”. Następnie wezwał Amerykanów pochodzenia somalijskiego do poparcia Omar.

Więcej

„Lancet” publikuje
kompletne bzdury
Elder of Ziyon

Jak reklamuje się „Lancet” w X, „Lancet” jest więcej niż tylko pismem medycznym. Trudno się z tym nie zgodzić.

„Lancet” po raz kolejny publikuje stronnicze dane, jakby były nauką, i odwołuje się do starych badań, które zostały skorygowane nowymi, jak gdyby nadal były poprawne. Podobnie jak przedstawiciele nauk społecznych, udaje, że używa metody naukowej, aby publikować antyizraelską propagandę. 

 

Ponadto, autorzy zdają się twierdzić, że absurdalny szacunek 186 tysięcy zmarłych to bieżąca liczba, a nie oczekiwana przyszła liczba nadmiernej śmiertelności z powodu kryzysu opieki zdrowotnej w Gazie – na czym skupiają się te inne badania.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Baśniowy urok
apokryfów (IV)
Lucjan Ferus

Wielkie kłamstwa
o Izraelu
Robert Williams

Machina mobilizacji do
burzenia starego świata
Andrzej Koraszewski

Dlaczego zachodnie media
ignorują zbrodnie Hamasu?
Bassam Tawil

“GuardIan” rzuca antysemickie
oskarżenia
Adam Levick

„Albo ja, albo on
na tej ziemi”
Nan Jacques Zilberdik

Pierwszy dowód na to,
że owady przekraczają ocean
Jerry A. Coyne

Iran grozi druzgoczącym
atakiem na Izrael
Artykuł redakcyjny JNS

Sztuka namawiania
do zła
Andrzej Koraszewski

Iran chce odstraszyć Izrael
od operacji w Libanie
Seth J. Frantzman

Coś poszło
nie tak
Marcin Kruk

Projekt “ostatecznej bitwy”
przeciwko Zachodowi 
Anna Mahjar-Barducci

Co jest złego w komentarzu
niemieckiej ministry
Sheri Oz

Rozpoczynają się warsztaty
wstępne na Uniwersytecie Kefija
Paul Finlayson

Baśniowy urok
apokryfów (III)
Lucjan Ferus

Blue line
Polecane
artykuły

Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk