W 2017 roku chińscy naukowcy opublikowali artykuł w piśmie ”Chinese Acupuncture & Moxibustion” zatytułowany: Discussion on quantum entanglement theory and acupuncture [Dyskusja o kwantowym stanie splątania i akupunkturze]. Jest kilka warstw erozji nauki, które reprezentuje ten artykuł. Na szczęście, artykuł został niedawno wycofany z powodów, których redaktorzy nie wyjaśniają. Podejrzewam, że po prostu byli zażenowani. 

Pierwszą warstwą, którą chciałbym zedrzeć, jest używanie mechaniki kwantowej do wyjaśniania magii. Autorzy piszą o kwantowym stanie splątania w tradycyjnej medycynie chińskiej. 

Mohammed Safi ma 27 lat, jest ofiarą Hamasu, palestyńskiego ruchu islamistycznego, który panuje nad Strefą Gazy od 2007 roku.

Kiedy wyborcy w Izraelu szli do urn wyborczych, żeby wybrać nowy parlament, Safi, który pochodzi z miasta Beit Lahia w północnej Strefie Gazy, według doniesień, stracił wzrok podczas pobytu w więzieniu Hamasu. Jego przestępstwo: uczestnictwo w demonstracji wzywającej do położenia kresu kryzysowi ekonomicznemu w Strefie Gazy i protestującej przeciwko nowym podatkom nałożonym przez Hamas.  

Przeciętny polski ateista najczęściej spotyka boga na poczcie, aż dziw, że pracownicy Poczty Polskiej jeszcze nie mają obowiązku chodzenia do pracy w habitach i sutannach. Oczywiście są ateiści, którzy chodzą do kościoła, żeby nie budzić licha w rodzinie. Coraz częściej spotyka się również wierzących, którzy do kościła nie chodzą, twierdząc, że tam ich Boga nie ma. Dzieci spotykają boga w szkole, chorzy w szpitalach, żołnierze w armii, strażacy, policjanci i celnicy też bogu nie umkną, zaś ci z nas, którzy korzystają z usług Energi, powinni pamiętać, że zapalając światło w domach korzystają z prądu, który jest zawierzony Matce Boskiej. Pamiętajmy również, że i seks jest w oczach Kościoła boski, pod warunkiem, że opłacony i ma miejsce w uświęconym związku.

Niektórzy dobrze znają, a inni całkowicie ignorują długą i smutną historię antysemityzmu w islamie; historię która rozpoczęła się w VII wieku (a więc na samym początku istnienia islamu) i stała się bardziej nienawistna i brutalna w XXI wieku. Antysemityzm jest dziś połączony z niemal uniwersalnym antysyjonizmem, który wzmocniony przez wielu ludzi na politycznej „lewicy”, jest obecnie najbardziej powszechną i najbardziej zabójczą formą nienawiści do Żydów. Przyjmuje postać nie tylko obelg, bojkotów i wojny prawnej, ale także wojen, ataków terrorystycznych i wezwań do zniszczenia państwa żydowskiego i do ludobójstwa Żydów.

Ten odcinek cyklu będzie poświęcony ostatniemu z artykułów o sensie życia, jakie zostały opublikowane w „Listach z naszego sadu” w 2015 i 2016 r. Nosi on  tytuł: „Niespodzianka! National Public Radio zachwala zatwardziały ateizm, broni myśli, że życie ateisty ma sens”, a jego autorem jest ponownie profesor Jerry Coyne. Autor odnosi się w nim do tekstu Barbary King, polemizującej z książką Alistera McGrafa. 

Nie wiem ile razy widziałem określenie Judei i Samarii jako „okupowanych terytoriów palestyńskich”, a żydowskich osiedli na tych terenach jako „nielegalnymch według prawa międzynarodowego”. Ale terytoria nie są „palestyńskie” i nie są „okupowane”. Mieszkające tam żydowskie społeczności nie są nielegalne i Izrael nie uciska milionów żyjących tam Palestyńczyków.

Obietnica premiera Netanjahu rozciągnięcia izraelskiej suwerenności na osiedla (nawiasem mówiąc, nie mówił o ”anektowaniu Zachodniego Brzegu”, jak głosi wiele nagłówków gazet) ponownie rozpaliła debatę o tych sprawach. Nic się jednak nie zmieniło. Oto kilka popularnych, ale fałszywych twierdzeń o Judei/Samarii i o żydowskich osiedlach tam zbudowanych.

Większość z nas lubi podróże, wakacje w tropikach nęcą i kuszą, urlop nad ciepłym morzem to jedno z tych marzeń, które dzieli ze sobą naprawdę wiele osób. Nawet jeśli spełnienie tych marzeń obarczone jest niekiedy ryzykiem pewnych nie zawsze radosnych niespodzianek. Nie, to jeszcze nie ten od dawna obiecywany tekst o pchłach piaskowych, poczekam z nim na cieplejsze dni i na okres bardziej tradycyjnie uchodzący za wakacyjny. Dzisiaj tylko taka ciekawostka. Dość rzadka u ludzi patologia, choć niestety nie zawsze zasługująca na miano błahostki.

15 kwietnia była osiemnasta rocznicą wystrzelenia pierwszej rakiety Hamasu na Izrael. Tego dnia 18 lat temu militarne skrzydło Hamasu, Izaddin al-Kassam, rozpoczęło pierwszy atak rakietowy na izraelskie miasta i wsie w pobliżu granicy ze Strefą Gazy.

W przeddzień tej okazji Jahja Sinwar, przywódca Hamasu w Strefie Gazy, zagroził, że jego ruch będzie kontynuował ostrzeliwanie Izraela rakietami. Rakiety, powiedział będą wystrzeliwane nie tylko na tereny w pobliżu granicy ze Strefą Gazy, ale także na rzekome „osiedla” – izraelskie miasta - Aszkelon, Aszdod i Tel Awiw.

Jakże inaczej ten Wielki Piątek można świętować, kiedy już wiemy, że przy całej tragedii ocalał miedziany kogut, a w nim resztki cierniowej korony, którą Chrystus miał na głowie dźwigając krzyż na Golgotę. Nie jestem pewien czy wszystko zrozumiałem, bo jedna informacja głosi, że cierniową koronę z narażeniem życia ocalił kapelan strażaków, ksiądz Jean-Marc Fourniere, wynosząc ją z relikwiarza w płonącej katedrze, według innej informacji, korona ukryta była na szczycie iglicy w miedzianym kogucie, którego pośród zgliszczy odnalazł anonimowy mężczyzna z Grupy Odbudowy Zabytków.

2000 lat życia jako niemile widziani goście w krajach innych ludzi wycisnęło piętno na narodzie żydowskim. Spuszczanie głowy, milczenie w obliczu maltretowania i minimalizowanie oznak żydowskości stały się zwyczajami tak głęboko zakorzenionymi, że wielu nie zauważa ich istnienia. Judaizm głosi świętość życia i dlatego działania podjęte przez Żydów, by ukryć swoją żydowskość w celu przeżycia, były aprobowane. Zmieniono także religijne tradycje, żeby przystosować się do życia w miejscach, gdzie niekoniecznie było dobrym pomysłem bycie „zbyt żydowskim” – na przykład zapalano świece chanukowe tylko w domach, by nikt nie widział.  

Granice Strefy Gazy są pod narzuconą przez Izrael blokadą od kiedy Hamas – organizacja terrorystyczna według każdej definicji tego określenia – zajęła Gazę i zamieniła ją w państwo terroru, wrogie zarówno wobec Izraela, jak południowego sąsiada, Egiptu, a także wobec blisko dwóch milionów mieszkańców samej Strefy.

Wiele napisano o terrorze, jaki Hamas kieruje na Izrael rakietami, wybuchającymi balonami i zapalającymi latawcami, które zamieniły życie w izraelskich społecznościach w pobliżu Gazy, znanych jako ”powłoka Gazy”, w piekło na ziemi. Należy wiedzieć, że mimo terroru, jaki Hamas eksportuje do Izraela, państwo żydowskie nadal zaopatruje ludność Gazy w żywność, wodę pitną, paliwo, elektryczność, lekarstwa i dużo więcej. 

Często, kiedy mówię, że nie zakładam prawdziwości jakiegoś twierdzenia, spotykam się z wyzywającym pytaniem: „A co, myślisz, że oni kłamią?” Pytanie wynika z fałszywej dychotomii – że ktoś albo mówi prawdę, albo świadomie kłamie. Pomija zjawisko, które jest, być może, bardziej powszechne niż świadome kłamstwa – bzdurę.
Kłamiesz, kiedy mówisz coś, o czym dobrze wiesz, że nie jest prawdą. Pleciesz bzdury, kiedy mówisz coś, o czym nie wiesz, czy jest prawdą, czy nie.

Organizacja Narodów Zjednoczonych miała być jak Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, miała jednoczyć, rozwiązywać konflikty zanim się zaognią, być platformą braterstwa i walki o prawa człowieka oraz świetlaną przyszłość. Nic dziwnego, że przy tak szerokich i wzniosłych celach skupiła się na jednym kraju, żeby nie rozpraszać swoich wysiłków. Dopiero mając jasny priorytet kraje demokratyczne, mniej demokratyczne i dyktatury mogły połączyć swoje siły przeciw jasno określonemu wrogowi.

Ostatnio, w leżącym w północnej Nigerii stanie Zamfara nieustające napady i mordy stały się nieznośną plagą. Pasterze z plemienia Fulani przeprowadzają wściekłe ataki na lokalnych rolników. Bardzo wielu ludzi straciło życie, wielu mieszkańców musiało uciekać ze swoich wsi. Działania rządu stanowego i federalnego mające na celu zatrzymanie tych napaści nie przyniosły rezultatów.

Każdemu demokratycznemu dyplomacie, który bierze udział w nieustannym potępianiu Izraela w ONZ,  powinno się założyć teczkę z dokumentacją, jak często uczestniczył w takich przejawach antysemityzmu. Światowy antysemityzm najlepiej obserwować na Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych.

Ewolucja wielorybów z małego, przypominającego jelenia zwierzęcia parzystokopytnego zabrała około 10 milionów lat: od około 50 do około 40 milionów lat temu. To jest niezwykle szybka ewolucja, szczególnie biorąc pod uwagę ilość zmian morfologicznych i fizjologicznych oraz fakt, że rozejście się między szympansami a współczesnymi ludźmi, które (jak sądzę) zabrało znacznie mniej zmian morfologicznych i fizjologicznych, trwało ponad 6 milionów lat.

Widzę czasami niekończące się dyskusje na Twitterze o tym, czy Palestyńczycy są narodem lub czy przed powstaniem Izraela palestyńscy Arabowie byli narodem.  
Niektórzy zauważają, że trudno jest zaprzeczać, że Palestyńczycy są narodem dzisiaj, niezależnie od tego, co było w historii, a więc historia tego, czy byli przedtem odrębnym narodem, właściwie nie ma znaczenia.
Historia jednak ma znaczenie. Znajomość historii tego, jak stali się „Palestyńczykami”, jest kluczem do zrozumienia dzisiejszego Bliskiego Wschodu.
Do 1947 roku Arabowie w Palestynie byli po prostu na ogół Arabami. Słowo „Palestyńczyk” odnosiło się niemal wyłącznie do żydowskich mieszkańców Palestyny.

Niniejszą część cyklu chciałbym poświęcić artykułowi opublikowanemu pod koniec 2015 r.  w „Listach z naszego sadu”, którego autorem jest jeden z najbardziej znanych ateistów amerykańskich James A.Haugh. Tytuł tekstu brzmi „Sens życia” i na wstępie autor przytacza pytania, jakie od wieków zadają sobie ludzie rozważający ten problem: „Dlaczego tu jesteśmy? Dlaczego istnieje Wszechświat? Jaki jest cel tego wszystkiego?”. 

Wydaje się, że Palestyńczycy wreszcie mają dość apartheidu i dyskryminujących praw, pod jakimi żyli w Libanie przez ostatnich kilkadziesiąt lat. Wydają się mieć dość trwającej apatii wobec ich losu w międzynarodowej społeczności i w mediach. Wydają się także mieć dość obsesji międzynarodowych mediów na punkcie Izraela i Palestyńczyków z Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy. Jedyni Palestyńczycy, o jakich informują międzynarodowe media, to ci, których „problemy” są bezpośrednio związane z Izraelem.

Może potrwać tygodnie, jeśli nie miesiące, zanim ustali się wszystkie fakty o obecnych powodziach w Iranie. Wiemy już jednak, że te powodzie są jedną z największych katastrof naturalnych w Iranie w ostatnim półwieczu.

Według wstępnych danych z Islamskiego Czerwonego Półksiężyca, powodzie spowodowały zniszczenia w 300 miastach i miasteczkach w 22 z 31 prowincji Iranu, dotknęły 18,5 miliona ludzi, niemal jedną czwartą populacji kraju. Około 1,2 miliona ludzi jest bezdomna, przynajmniej tymczasowo.

Prawdopodobnie w samym Izraelu setki tysięcy ludzi zebrały się przed ekranami telewizyjnymi i komputerowymi, żeby obejrzeć – jak mieli nadzieję i wierzyli – pomyślne lądowanie na księżycu. Prywatnie finansowana izraelska sonda Beresheet (hebrajskie słowo, które znaczy „na początku”, i pierwsze słowo Tory, jak również tytuł pierwszej księgi) miała wylądować o 22:25 izraelskiego czasu. Mobilna aplikacja lotniska Ben Guriona włączyła nawet  lądowanie na Księżycu planowane na godzinę 22.00.

Kilka lat temu amerykański biolog ewolucyjny, Geoffray Miller napisał niesłychanie ciekawy artykuł o neuroróżnorodności na uniwersytetach i o zagrożeniu dla nauki powodowanych tyranią politycznej poprawności. Miller pisał, że Isaac Newton prawdopodobnie zostałby wyrzucony z Harvardu, jako człowiek z osobowością obsesyjno paranoiczną, z huśtawką nastrojów i epizodami depresji. Nie tylko u Newtona widoczny był zespół Aspergera. Miller, który sam ma zespół Aspergera, pokazuje że w nauce znajdujemy tych ludzi znacznie częściej niż w całej populacji. Bywają nieznośni i trudni, co dawniej przypisywano ekstrawagancji, nie zastanawiając się nad tym, że ich mózgi mogą funkcjonować inaczej.

To jest fragment z części I rozdziału 2 mojej książki They’re So Smart cause we’re so stupid [Są tacy mądrzy, bo my jesteśmy tak głupi]. Poniższy tekst traktuje o sposobie, w jaki media zachowywały się wobec problemu używania słowa „terroryzm” w reakcji na 9/11. Publikuję to teraz w reakcji na twierdzenie Ahlam Tammimi (kobiety, która świadomie wybrała dzieci za cel morderczego ataku), że nie powinno się uważać jej za terrorystkę:

 ”Dlaczego ja, Ahlam, jestem uważana za terrorystkę, skoro jestem częścią ruchu o wolność i wyzwolenie. Jestem częścią ruchu oporu, który dąży do wyzwolenia”.

Tym samym skorzystała ze szczególnego rodzaju zachodniej głupoty, by oczyścić się z potępienia, na które tak bardzo zasłużyła.