1) Waszym zadaniem jest informowanie o faktach, nie zaś wzmacnianie narracji. Naprawdę. Fakty są ważne – one stanowią podstawę ocen. Tutaj więc macie pewne fakty, skrupulatnie udokumentowane i uaktualniane (ze szczegółami i wykresami godnymi informatyka-naukowca) w
arkuszu kalkulacyjnym Google Nehemii Gershuni-Aylho. Według jego danych w ciągu pięćdziesięciu dni od 11 września do 31 października było 1315 ataków arabskich muzułmanów na Żydów, włącznie z atakami nożowniczymi, rzucaniem bomb, rzucaniem kamieni itp. To jest 26 ataków dziennie, w których zginęło 11 niewinnych Żydów. Przekładając to na populację USA, jest to ponad tysiąc ataków nożowych, bombowych i innych dziennie, których ofiarą pada 440 osób w ciągu pięćdziesięciu dni terroru. Jak zareagowałyby USA?
2) Musicie pamiętać, że słabsza strona może nie mieć racji. Zresztą, kiedy palestyński mężczyzna wbija nóż w 70-letnią kobietę, nie jest on w żaden sposób słabszą stroną. Czasami Palestyńczycy robią rzeczy niewybaczalne. Czasami Izrael jest winny tylko prób obrony swoich obywateli przed szaleńczo nienawistną przemocą. I jako uczciwi dziennikarze powinniście próbować to pokazać.
3) Poprawnie identyfikujcie terrorystę i ofiarę, kiedy informujecie o wydarzeniu i opisujcie sekwencję wydarzeń we właściwym kontekście. Unikniecie w ten sposób tytułów takich jak: “Żyd używa swojego karku, żeby zaatakować ostrze noża Palestyńczyka”. Wypaczone tytuły BBC były w rzeczywistości niezbyt od tego odległe, kiedy skutecznie zamieniały terrorystów w ofiary. Uprzedzenie BBC jest tak bezczelne, że skarżył się na to nawet jej były szef.
4) Odróbcie lekcję o historii tego regionu. Nauczcie się podstawowych faktów z przeszłości, żebyście nie sugerowali kretyńsko (jak „New York Times”), że Żydzi nie mają żadnych związków historycznych z Wzgórzem Świątynnym. Inaczej będziecie wyglądać, jakbyście popierali rewizjonizm palestyński wbrew podstawowym faktom i niekończącym się dowodom archeologicznym (włącznie z tym, co niedawno odkrył pewien dziesięciolatek).
5) Nauczcie się historii tego regionu w wystarczającym stopniu, by wiedzieć, że Pallywood czynnie nabierał dziennikarzy przez ostatnie 15 lat w staraniach doprowadzenia do delegitymizacji Izraela. Zanim opublikujecie „informację”, jaką podali wasi lokalni pomagierzy, uświadomcie sobie, że nawet Amnesty International okazjonalnie przyznała, że „naoczni świadkowie” tego konfliktu są niewiarygodni. Najbezczelniejszym przykładem Pallywoodu z tej najnowszej rundy terroryzmu arabskiego jest podżegające kłamstwo – wypowiedziane przez “umiarkowanego” prezydenta Autonomii Palestyńskiej, Mahmouda Abbasa – że siły izraelskie dokonały „egzekucji” trzynastolatka. Prawda jest taka: był leczony w tym samym szpitalu, w którym leżał izraelski chłopiec, którego ów arabski 13-latek próbował zamordować.
Takie kłamstwa mogą zabijać. W tym bowiem konflikcie przywódcy arabscy wiedzą, że przemoc zastępuje rozsądek przy najmniejszej prowokacji – jak chuligani na meczu piłki nożnej, podżegani do atakowania przeciwników swojej ukochanej drużyny. Podżegające kłamstwa są więc jak najbardziej bronią. Media powinny o tym wiedzieć i demaskować kłamstwa, zamiast ślepo je powielać. Dziennikarze powinni wiedzieć, że „informowanie” w postaci przekazywania podżegających twierdzeń może wywołać przemoc tłumu i dlatego powinni być podwójnie ostrożni w kwestii sprawdzania faktów, chyba że ich celem jest wywołania zamieszek (które stworzą jeszcze więcej sensacji medialnych).
6) Nauczcie się historii tego regionu w wystarczającym stopniu, żeby wiedzieć, że muzułmanie arabscy zabijali Żydów na tym terenie przez ponad stulecie, pod zmieniającymi się w czasie pretekstami.
7) Przestańcie używać najnowszego z tych zmieniających się pretekstów, by usprawiedliwić to, co nie daje się w żaden sposób usprawiedliwić (tutaj także BBC jest winowajcą). Żadna domniemana krzywda nie uzasadnia losowego dźgania ludzi nożem na ulicach. Przeciętny Syryjczyk jest w bez porównania gorszej sytuacji niż ktokolwiek w Gazie lub na Zachodnim Brzegu, ale syryjskie nastolatki nie dźgają na oślep nożami cywilów. Niezliczeni uchodźcy z Syrii, Iraku i innych miejsc ryzykują życie w nadziei na lepszą przyszłość w Europie. Niemniej nie ma dosłownie żadnych Palestyńczyków z Gazy lub Zachodniego Brzegu wśród milionów desperatów próbujących dotrzeć do Europy. A więc losowe rzucanie się z nożami na przechodniów nie odzwierciedla jakiejś rozpaczliwej egzystencji – jest produktem czystej nienawiści i podżegania.
8) Zauważajcie niuanse. Dziewięćdziesięciu dwóch Arabów izraelskich (muzułmanów) popełniło ataki terrorystyczne. Nie są oni pod okupacją (i mają więcej wolności i wyższy standard życia niż większość Arabów na świecie). Jasne jest więc, że nie są to ataki spowodowane jakimś sporem politycznym; napędzają je te same pełne nienawiści podżegania, które odrzucają jakiekolwiek państwo dla Żydów.
9) Pokazujcie przyczynę i skutek (najlepiej, pierwsze przed drugim), a nie tylko skutek. Kiedy pokazujecie tylko izraelskie reakcje na ataki, pokazujecie obraz Izraelczyków, jak gdyby budzili się każdego ranka, zadając sobie pytanie, jak mogą zranić Arabów. W rzeczywistości Izraelczycy mają każdego ranka coś lepszego do zrobienia. Jak leczenie raka i inne takie rzeczy. Kiedy jednak ludzie próbują ich zabić, nieco ich to odrywa od pracy, co daje się zrozumieć. Gdyby świat bardziej dbał o bezpieczeństwo Izraelczyków, może dałoby się wcześniej znaleźć sposób na raka.
10) Artykuły powinny zawierać logiczne podmioty i orzeczenia, najlepiej w sposób, który pokazuje kto zrobił co. Według CNN Grób Józefa “zapala się”. CNN woli zmienić prawa fizyki niż obwinić muzułmanów o próbę spalenia żydowskiego miejsca świętego. Istnieje jednak długa lista niemuzułmańskich miejsc świętych, które zostały zbezczeszczone lub zniszczone przez muzułmanów – od pomników Buddy w Bamiyan startych na proch przez talibów, do niezliczonych pomników i kościołów zniszczonych przez Państwo Islamskie. Historia jest także usiana islamskimi podbojami, po których zamieniali niemuzułmańskie miejsca święte w meczety.
11) Życie Izraelczyków liczy się. Pokazanie obu stron wydarzenia oznacza zamieszczanie zdjęć i profili izraelskich ofiar arabskiego terroryzmu przynajmniej równie często, jak zdjęć i profili atakujących Arabów, którzy zostali zabici w trakcie prób mordowania niewinnych Izraelczyków. W razie, jeśli nie jesteście pewni, co to właściwie znaczy przeżyć atak nożowy, koniecznie obejrzyjcie TED Talk Kay Wilson, by uzyskać cenny kontekst (i przypomnienie, jak wygląda kultura pochwały życia w odróżnieniu od kultu śmierci, który próbuje położyć jej kres).
12) Nie bójcie się pokazywania Gazańczyków tak jak sami siebie przedstawiają (wymachujących nożami rzeźnickimi i wołających o żydowską krew). Pokażcie tę matkę palestyńską, która świętuje śmierć swojego dziecka, zabitego podczas próby zamordowania Izraelczyków, i która wyraża nadzieję, że wszystkie jej pozostałe dzieci zginą za tę samą “sprawę”. Pokazywanie palestyńskiego kultu śmierci i nienawiści do Żydów, który ciągnie się of kołyski do trumny, może pomóc obserwatorom w zrozumieniu, dlaczego nadal nie ma pokoju.
A tak dla kontekstu: kiedy ostatnim razem widzieliście wideo z żydowską matką, która ma nadzieję, że ona i jej dzieci zginą mordując kilku Niemców, żeby pomścić śmierć sześciu milionów Żydów z rąk nazistów niemieckich (co wydaje się nieco gorsze niż modlenie się w spornym miejscu świętym)?
13) Jeśli chcecie zafałszować informację, żeby stonować terror palestyński, jak to zrobił korespondent NBC, Ayman Mohyeldin, próbujcie nie robić tego w telewizji na żywo, bo będziecie wyglądali na naprawdę uprzedzonych (i na głupców).
14) Lepiej jest zbadać, czy mapy, jakie pokazujecie w nadawanych “wiadomościach”, zostały wyprodukowane przez antyizraelskich propagandzistów ZANIM je pokażecie publiczności, bo inaczej będziecie wyglądać na równie uprzedzonych (i głupców) jak NBC/MSNBC.
15) Dla zapewnienia, że wasze doniesienia są uczciwe i konsekwentne, zastanówcie się, jak informowano o podobnym wydarzeniu, kiedy miało ono miejsce w innych krajach/kontekstach. Jako uderzający przykład weźcie to, jak różnie NBC News (znowu oni!) informowało o nalotach powietrznych mających miejsce w dwóch sąsiadujących konfliktach bliskowschodnich, w czasie dzieliło je tylko osiem dni:
3 października nagłówek informacji o 60 nalotach rosyjskich w Syrii, w których zginęło 39 cywilów, brzmiał: “Rosja rozpoczęła nową falę nalotów powietrznych w Syrii”. 11 października nagłówek NBC News był znacznie bardziej spersonalizowany – z opisem postaci ofiar – przy informacji o jednym nalocie powietrznym Izraela, w którym zginęło dwóch cywilów: “Izraelskie uderzenie w Gazie zabija palestyńską kobietę i dziecko, a przemoc trwa”. Czy więc dwoje cywilów w Gazie warte jest więcej współczucia i uwagi niż 39 cywilów w Syrii?
Jak na ironię, mimo waszej nieskończonej stronniczości na rzecz terrorystów palestyńskich, oni dziękują wam przez udawanie dziennikarzy, żeby przeprowadzić nożownicze ataki na Izraelczyków – łajdactwo, które podważa zaufanie, jakie mają uczestnicy walk do napisu “PRESS” i potencjalnie naraża prawdziwych korespondentów wojennych.
Każdy, nawet drobny przejaw stronniczości może wydawać się “dziennikarską mikroagresją” przeciwko Izraelowi, ale łączny efekt jest toksyczny i często zabójczy. W najlepszym wypadku uporczywe uprzedzenie antyizraelskie zatruwa wiele milionów – od wyborców do polityków – zarażając nienawiścią do Izraela. Co gorsza, może prowadzić do antysemickiej przemocy tłuszczy i/lub indywidualnych zbirów, jak to często dzieje się w Europie.
Wy, dziennikarze, jesteście kluczem do sprawiedliwego i cywilizowanego świata. Zacznijcie działać jakbyście nim rzeczywiście byli.
An idiot's guide for the media on how to do your job properly
Algemeiner, 3 listopada 2015
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Noah Beck
Autor apokaliptycnej powieści The Last Israelis, o nuklearnym ataku na Izrael, w której pokazuje geopolityczne zawiłości Bliskiego Wschodu.
