“Hańba Pakistanu”: oskarżenia o bluźnierstwo

Samina Musztak pracowała w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego (CAA) w Karaczi, kiedy jej kolega nalegał, by pozwoliła mu na zaparkowanie samochodu na terenie Urzędu.

Kiedy odmówiła, twierdząc, że nie ma on niezbędnego pozwolenia, zaczął ją straszyć i grozić, mówiąc, że oskarży ją o popełnienie bluźnierstwa i zginie.

Na szczęście Musztak nagrała całą rozmowę na swoim smartfonie i wideo, które zamieściła 5 stycznia w mediach społecznościowych, rozprzestrzeniło się błyskawicznie. Jest bardzo prawdopodobne, że jej szybka reakcja uratowała jej życie – a co więcej, rzuciła ważne światło na to, jak bezczelnie pakistańskie przepisy dotyczące bluźnierstwa są nadużywane dla osobistych celów, także całkiem błahych.

CAA należy się pochwała za to, że podejmują działania przeciwko koledze Musztak i od razu wszczęli dochodzenie w sprawie incydentu. To dochodzenie musi być dokładne, bezstronne i szybko zakończone, nie może ciągnąć się w nieskończoność, by ostatecznie zamieść je pod dywan. CAA musi również mieć odwagę do podjęcia wszelkich niezbędnych działań przeciwko temu człowiekowi.

Musztak też musi być odważna, bo przywódcy muzułmańscy bez wątpienia będą wywierać presję na swoich chrześcijańskich odpowiedników, by przekonali ją, by wycofała oskarżenie kolegi, żeby sprawa została umorzona.

Ostatecznie wszystko zależy od niej, ale stawka jest większa niż działania CAA i jego pracowników: chodzi o ciągłe nadużywanie przepisów o bluźnierstwie wobec niewinnych chrześcijan.

Jak pokazuje przypadek Musztak, takie oskarżenie może paść w każdej chwili, bez ostrzeżenia, z potencjalnie śmiertelnymi konsekwencjami dla oskarżonego. To nie jest temat do śmiechu. Krajowi ustawodawcy muszą potraktować to poważnie i przedstawić poważne przepisy, które ostatecznie położą kres fałszywym oskarżeniom o bluźnierstwo.

To nie jest tak, że nie widzieliśmy tego wcześniej. Niestety, widzieliśmy to wiele, wiele razy i zawsze jest to ta sama historia. Niezadowolony muzułmanin nie może postawić na swoim, więc używa prawa o bluźnierstwie, aby rozstrzygnąć drobny spór na swoją korzyść, a wszystko dlatego, że wie, że może to zrobić bezkarnie.

Ci, którzy rzucają fałszywe oskarżenia, nie przejmują się tym, że niewinni chrześcijanie mogą skończyć z wyrokiem śmierci lub trafić na całe lata do więzień, lub mogą być zmuszeni do ukrywania się wraz z całą rodziną, nie wiedząc, co się z nimi stanie, cały czas obawiając się o swoje życie.

Co gorsza, niektórzy gotowi są mordować pod przykrywką religii i stają się – bohaterami. Często tacy przestępcy wymykają się prawu, ponieważ ich przestępcze działania są nie tylko ignorowane, ale są wspierane i chwalone przez opinię publiczną i elity, a bardzo niewielu tych morderców kiedykolwiek zostaje pociągniętych do odpowiedzialności.

To jest scenariusz, który Tabita, chrześcijańska pielęgniarka i śpiewaczka gospel, zna aż za dobrze. Pracowała w szpitalu położniczym Sobhraj w Karaczi przez dziewięć lat, kiedy w 2021 roku jej koledzy związali ją i zamknęli w pokoju po tym, jak oskarżyli ją o bluźnierstwo. Funkcjonariusze policji zatrzymali ją i po przeprowadzeniu śledztwa stwierdzili, że stawiane jej zarzuty są bezpodstawne; były po prostu wynikiem nieporozumienia między współpracownikami. Mimo oczyszczenia jej ze wszystkich zarzutów, nadal jest zmuszona do ukrywania się, być może do końca życia.

W tym samym roku chrześcijańskie pielęgniarki Maryam Lal i Navish Arooj zostały oskarżone o bluźnierstwo za rzekome usunięcie islamskiej naklejki z szafki w szpitalu w Faisalabad. Policja przyjęła przeciwko nim sprawę, mimo że wiadomo było, że oskarżyciel słownie znęcał się nad obiema pielęgniarkami i zaatakował Lal nożem. Nic dziwnego, że oskarżyciel nadal pracuje w szpitalu i został okrzyknięty bohaterem, podczas gdy Lal i Arooj żyją w ukryciu.

W podobnym przypadku trzy chrześcijańskie pielęgniarki z Pendżabskiego Instytutu Zdrowia Psychicznego w Lahore zostały fałszywie oskarżone o bluźnierstwo. Sakina Bibi, Jessica Churram i Treeza Eric zostały oskarżone po tym, jak jedna z pielęgniarek udostępniła wideo, na którym ktoś mówi o islamistycznej partii Tehreek-e-Labaik w grupie pracowników WhatsApp. Muzułmańskie pielęgniarki zareagowały zbezczeszczeniem kaplicy szpitalnej i grożeniem przekształcenia jej w meczet. Spokój został przywrócony dopiero po interwencji lokalnych przywódców muzułmańskich i chrześcijańskich. Nie podjęto żadnych działań przeciwko muzułmańskim pielęgniarkom.

Raz po raz widzimy, jak ofiary są traktowane przez osoby sprawujące władzę jak przestępcy, podczas gdy sprawcy są zwalniani bez kary, a nawet uważani za bohaterów. Przez cały czas politycy, którzy faktycznie mają władzę, by ten stan rzeczy zmienić, odmawiają nawet podjęcia dyskusji w tej sprawie w parlamencie. Kiedy ludzie tacy jak poseł Bhandara i Szerry Rehman odważą się zabrać głos, otrzymują groźby śmierci. W przypadku gubernatora Pendżabu Salmana Taseera, chrześcijańskiego ministra federalnego Szahbaza Bhattiego i prawnika zajmującego się prawami człowieka Rashzda Rehmana te groźby śmierci zostały spełnione.

Pakistan był autentycznie wstrząśnięty kiedy zlinczowano kierownika fabryki ze Sri Lanki, Piryantha Kumara, w Sialkot, z powodu zarzutu o bluźnierstwo. Nawet ówczesny premier Pakistanu, Imran Khan, nazwał to morderstwo „przerażającym”; „dniem hańby dla Pakistanu”; obiecał, że osobiście będzie nadzorował śledztwo, a winni zostaną „ukarani z całą surowością prawa”. Jednak mimo że w tej sprawie sześciu sprawców zostało skazanych na śmierć, nadal nie zrobiono nic, by zmienić to, co naprawdę jest hańbą Pakistanu. Prawo nadal jest takie, jakie jest: niewinni ludzie nadal są oskarżani o bluźnierstwo i zabijani.

Wracając do Saminy Musztak, dzięki szybkiej reakcji wciąż jest z nami i ma szczęście, że żyje. Chrześcijanie powinni być jej wdzięczni za sposób, w jaki odważnie ujawniła prawdę o bluźnierstwie i wywołała narodową debatę. Potrzebujemy takich działań znacznie więcej. Ustawodawcy muszą zmienić prawo, zanim dojdzie do kolejnych niesprawiedliwych zabójstw.

‘The Shame of Pakistan’: Blasphemy Accusers

Gatestone Institute, 27 stycznia 2023

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska