W dodatku do arabskich zamachów samobójczych, bombardowania rakietami, porwań i morderstw, ataków podziemnymi tunelami, rzucania kamieniami, ataków nożowych i taranowania samochodami, ogień od dawna był ulubioną bronią islamistów w Europie, Australii i w Izraelu.
W Izraelu arabscy dżihadyści wykorzystują mniejsze, naturalnie pojawiające się pożary lasów do celowego rozpalenia wielu dodatkowych ogni. Kto może zapomnieć pożary w północnym Izraelu w 2010, 2011, 2012, 2013 i w 2015 r.? Lub faktu, że Arabowie próbowali podpaleń w Izraelu w „oszałamiającym tempie dwóch dziennie” w 2010 r.?
„Hate Spaces: The Politics of Intolerance on Campus" [Przestrzenie nienawiści: Polityka nietolerancji na kampusach], ważny nowy film wyprodukowany przez Americans for Peace and Tolerance on Campus (Charles Jacobs i producent oraz reżyser, Avi Goldwasser), opowiada o innym rodzaju podkładania ognia: o sposobie, w jaki amerykańskie kampusy są podpalane przez dobrze wyreżyserowaną i dobrze finansowaną propagandę przeciwko Żydom i przeciw państwu żydowskiemu.
Kiedy taka propaganda zakorzenia się, rzeczywisty fizyczny, morderczy dżihad nie jest odległy. Wojna poznawcza, jak wiedzą moi koledzy Richard Landes i Charles Jacobs, jest bardzo gorąca; ona także jest mordercza.
Nagromadzony materiał filmowy coraz bardziej agresywnej i groźnej, owiniętej kefijami i hidżabami tłuszczy, zrywającej pro-izraelskie spotkania lub bezstronne wykłady; wszechobecne swastyki, antyżydowskie graffiti („Zabić wszystkich Żydów”, „Nienawidzę Żydów”, „Żydłak”, „Brudny Żyd”), przerażająca mowa nienawiści („Żydzi, wasze dni są policzone”, „Niech żyje Intifada”, „Od Rzeki do Morza, Palestyna będzie wolna”, „Jesteście mordercami dzieci”), wielka atrapa Muru Apartheidu, fałszywe noty eksmisji, napady na akademiki, zastraszanie itd. – to wszystko dokumentuje to, co nazwałam kiedyś, jeszcze w 2003 r., „zjawiskiem brunatnych koszul” na kampusie.
Obecnie oddziały “brunatnych koszul” rozrosły się. Rządzą kampusami w całej Ameryce, narzucając narrację w sprawie Izraela, islamu, Palestyny, Żydów i „Ameryki”. Ich nikczemne kłamstwa, ich fałszywe i zabójcze narracje przejęły wyobraźnię amerykańskich pracowników naukowych i aktywistów. Jak? Ten film wyraźnie i przekonująco dokumentuje rolę Students for Justice in Palestine i Muslim Student Association (MSA), obu organizacji frontowych Bractwa Muzułmańskiego i grup terrorystycznych, rozgrywających swój plan na wszystkich kampusach.
Już w 2007 r. wydział terroryzmu policji nowojorskiej “zidentyfikował MSA jako inkubatora radykalizmu islamskiego”. Istotnie, jak pokazuje film, ponad dziesięciu przywódców MSA i członków tej organizacji na kampusach, zarówno profesorów, jak studentów, uczestniczyło w działaniach terrorystycznych. Wśród nich byli Anwar al-Awlaki (Colorado State University), człowiek, który zainspirował Nidala Hassana, mordercę z Ford Hood; Ramzi Yousef (Rutgers University), w więzieniu za zorganizowanie zamachu na World Trade Center w 1993 r.; Aafia Siddiqui (z MIT, Brandeis), posiadająca informację, jak zbudować “brudną bombę”, schwytana w Afganistanie, kiedy próbowała zastrzelić dwóch żołnierzy amerykańskich; Dzhokhar Tsarnayav (University of Massachusetts at Dartmouth), zamachowiec z Bostonu.
Ten znakomity film pokazuje Hatema Baziana z Berkeley, jak wzywa przed kamerą do "Intifady w tym kraju". Mówi: "Obserwowaliśmy Intifadę w Palestynie, obserwowaliśmy powstanie w Iraku i pytanie brzmi: co my robimy? Jak to jest, że nie mamy intifady w tym kraju?”
Moje pytanie brzmi: dlaczego Bazian nadal naucza na University of California? Dlaczego człowiekowi, który założył American Muslims for Palestine, organizację której różni funkcjonariusze zostali uznani "w sądzie federalnym za odpowiedzialnych za finansowanie Hamasu”, nadal ma pozwolenie na nauczanie i jest profesorem na uniwersytecie? Ta grupa nie tylko organizuje coroczne konferencje, przerywała ona także zgromadzenia żydowskie na kampusach w całym kraju i stoi za kampanią Bojkotu, Dywestycji, Sankcji (BDS) na kampusach amerykańskich. Dlaczego Bazin (którego badanie o rzekomej “islamofobii, opublikowane wspólnie z CAIR, jest pełnym fałszów, pseudonaukowym badaniem), jest profesorem w Berkeley?
Oto dlaczego.
Wielkie Kłamstwa są chronione jako “wolności akademickie” i “wolność słowa”, przypuszczalnie w służbie „antyrasizmu”. Ataki słowne i fizyczne na Żydów nie są uważane za rasistowskie, ponieważ antysemityzmu po prostu nie uznaje się za rasizm. Coraz powszechniej respektuje się „mikroagresję” wszelkiego rodzaju; jawna nienawiść do Żydów dezorientuje administratorów, którzy wciąż wierzą, że anty-syjonizm to nie to samo co antysemityzm i że jeśli osoba pochodzenia żydowskiego także jest zdezorientowana – to załatwia to sprawę.
Gloria Greenfield w swoich filmach ("The Case for Israel," "Body and Soul" i "Unmasked: Judeophobia"); Neil Kressel w swoich badaniach; Charles Small w bolesnym doświadczeniu z Yale; Richard Cravatts w nowej książce, Genocidal Liberalism: The University's Jihad Against Israel and Jews, wszyscy oni odkryli, że islamska nienawiść do Żydów jest endemiczna, ale nie ma o tym słowa w amerykańskich programach szkolnych, podręcznikach, badaniach o uprzedzeniach, wykładach uniwersyteckich i konferencjach. Każda próba naświetlenia islamskiego apartheidu religijnego jest uznana za “islamofobię”. Również każda próba powiedzenia prawdy o islamskim apartheidzie płci jest uważana za „rasistowską”, „biały nacjonalizm” i „kolonialną propagandę”.
Oto dlaczego Wielkie Kłamstwo i Cenzorowanie Prawdy otrzymały przyzwolenie na jątrzenie na kampusach amerykańskich: jak pokazuje ten film, wiele uniwersytetów amerykańskich otrzymuje olbrzymie (a są to naprawdę olbrzymie) fundusze od Arabii Saudyjskiej, Kataru i Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Przez ostatnich sześć lat te trzy kraje ofiarowały łącznie miliard dolarów Georgetown, Harvard, Northwestern, MIT, Carnegie Mellon, Stanford, John Hopkins, New York, i, oczywiście, University of California oraz innym amerykańskim uniwersytetom.
Wszyscy rozumiemy teraz, że islamska nienawiść do Żydów zawarła zdradziecki sojusz z zachodnimi pracownikami uniwersytetów i aktywistami – co kiedyś nazwałam „Doskonałą burzą”. Tworzy to niebezpieczeństwo dla studentów, jeśli chodzi o autentyczną naukę, oraz dla Żydów i syjonistów często zdumionych, że ta przemoc nie tyle przychodzi od “skrajnej prawicy”, ile od „skrajnej lewicy”.
Ten film pokazuje ponad wszelką wątpliwość obraz studentów amerykańskich prześladowanych, bitych, przestraszonych, zmuszonych do milczenia i karanych, jeśli tylko odważą się zakwestionować Wielkie Kłamstwo.
Charles Jacobs jest nadzwyczajnym bohaterem, założycielem David Project (2002), American Anti-Slavery Group (1994), współprzewodniczącym Sudan Campaign (2000), i byłym wicedyrektorem bostońskiego oddziału Committee for Accuracy in Middle East Reporting (1989).
W filmie "Hate Spaces" zebrano wybitny zestaw ekspertów, w tym Alana Dershowitza, Caroline Glick, Williama Jacobsona, Richarda Landesa, Kennetha L. Marcusa, Melanie Phillips, Breta Stephensa, Jonathana Schanzera, Susan Tuchman i Chloe Simone Valdary. Wszyscy mówili coś mądrego, ważnego, dewastującego i prawdziwego.
Melanie Phillips: "Izrael jest traktowany wyjątkowo pod innym, unikatowym względem... chodzi nie tylko o podwójne standardy ale o niemożliwe standardy, standardy doskonałości, jakich w żaden sposób nie można osiągnąć... żyjemy w epoce, w której idea prawdy – obiektywnej prawdy – została zastąpiona ideologią”.
Bret Stephens: "Bardzo trudno poradzić sobie z tsunami kłamstw, zawsze można wymyślić sobie jakąś fikcję, której zaprzeczenie wymaga olbrzymich wysiłków: że w rzeczywistości to się nie zdarzyło... wielu ludzi, którzy wstępują obecnie do SPJ (robi to) z całkowicie pomylonego idealizmu. Są użytecznymi idiotami XXI wieku, nabranymi na coś, co jest złe i sprzeczne z ich prawdziwymi wartościami”.
Caroline Glick: "Im bardziej ludzie związują się z ideologią, która odrzuca rozum, która odrzuca obiektywną rzeczywistość, odrzuca fakty, odrzuca historię, tym większe prawdopodobieństwo agresywnego antysemityzmu”.
Richard Landes: "Wielu intelektualistów rozgrywa rodzaj winy za kolonializm i używa Izraela jako swojego kozła ofiarnego... przez ofiarowywanie Izraela temu, co w rzeczywistości jest najbardziej brutalną, imperialistyczną siłą kolonialną”.
Alan Dershowitz: "Mamy problemy na kampusach uniwersyteckich. W ostatecznym rachunku musimy polegać na prawdzie, emet, veritas, to nasz najlepszy przyjaciel, bo fakty są po naszej stronie, moralność jest po naszej stronie”.
Czy jest za późno, by odwrócić to tsunami kłamstw? Jak wyglądałaby Żelazna Kopuła przeciwko oszczerstwu o mordzie rytualnym? Nie tylko Izrael cierpi z powodu tej propagandy. Chodzi również o standardy prawdy na Zachodzie, w Ameryce, wśród intelektualistów.
W tej sprawie film nie zostawia żadnych wątpliwości.
US Intifada: A fire-storm of lies is setting US campuses ablaze
Arutz Sheva, 29 listopada 2016
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
