Ewoluująca ideologia białej supremacji i jej protagoniści

Te słowa przypominają podobne postawy wobec terroryzmu dżihadystów w Europie. W maju 2017 r., po zamachu terrorystycznym na Manchester Arena, premier Wielkiej Brytanii, Theresa May, potępiła ten zamach jako  "bezduszny i tchórzliwy"[1]. W sierpniu 2017 r. francuski minister spraw wewnętrznych, Gérard Collomb, oświadczył: „Pracujemy z ministrem zdrowia, by spróbować zidentyfikować wszystkie profile tych, którzy mogą podjąć działania jutro… rząd rozważa zmobilizowanie wszystkich szpitali psychiatrycznych i prywatnych psychiatrów, by spróbować odsunąć groźbę indywidualnych terrorystów..."[2]

Socjopolityczny rozwój w ostatnich dziesięcioleciach doprowadził do nowych argumentów, które stały się częścią dyskursu nienawiści – a mianowicie, że europejskiej kulturze i tradycjom grożą imigranci, którzy ją zastąpią. Te argumenty, które rozszerzają zasięg istniejącej nienawiści wobec Afro-Amerykanów, Żydów i społeczności LGBTQ, przemawiają do wielu. Uczestnicy nowego dyskursu mają poczucie przynależności do grupy  lojalistów, podzielają podziw wobec swoich bohaterów i używają żargonu, który powstał niedawno, składającego się z chwytliwych sloganów, chytrze zakodowanych akronimów i wizualnych symboli. Media społecznościowe szybko szerzą te przekazy chętnej publiczności, której są tysiące. Na przykład, niedawne badanie pokazuje, że liczba tweetów wspominających teorię spiskową „Wielkiego zastąpienia”, która wprowadził Jean R.G. Camus we Francji w 2011 r., wzrosła ze 120 tysięcy 2014 r. do 330 tysięcy w 2018 (głównie w Europie)[3].

Tak więc w ostatnich latach prorocy tej nowej teorii białej supremacji odnoszą duży sukces w szerzeniu swojej doktryny. Przekonali wielu, że to, co oni nazywają „białą rasą”, stoi przed konkretnym i bliskim niebezpieczeństwem utraty swojego specjalnego statusu lub wręcz zaniku tożsamości i kultury poprzez „białe ludobójstwo” wynikające z masowej imigracji, albo do Europy z Afryki, albo do USA z Ameryki Łacińskiej. Zadeklarowanymi wrogami są nie tylko ci imigranci, ale także ci, którzy umożliwiają imigrację przez rzekomy globalny wpływ – to jest, Żydzi. Te apokaliptyczne obrazy zachęcają do pilnego, konkretnego działania w celu przezwyciężenia niebezpieczeństwa. Argumenty i symbolika rozwinięte przez grupy zwolenników białej supremacji, stały się skutecznym narzędziem w rekrutowaniu nowych stronników, wpajaniu im poczucia misji i pośpiechu, i popychają niektórych z nich do działania, a mianowicie, do dokonywania czynów terrorystycznych przeciwko postrzeganym wrogom.    Według ich oświadczeń, mają nadzieję na osiągniecie bezpośredniego celu zmniejszenia liczby tych wrogów – także przez wywołanie wojny domowej w USA – i pośredniego celu pokazania drogi innym, którzy za nimi pójdą. Jak pokazano poniżej, odnoszą spore sukcesy w werbowaniu zwolenników. Tak więc, chociaż historia białej supremacji jest stosunkowo krótka, skutki jej indoktrynacji są porównywalne do wielowiekowego nauczania, które prowadzi do dżihadystycznego terroru. To szybkie tempo umożliwiają oczywiście sieci społecznościowe.

Po strzelaninie w El Paso alarm w obliczu przemocy białej supremacji osiągnął w USA nowy poziom (np. "Działaliśmy dla pokonania Państwa Islamskiego; biały nacjonalizm jest równym zagrożeniem”[4]). Istotnie, istnieją fundamentalne podobieństwa między muzułmańskimi terrorystami dżihadu a terrorystami białej supremacji (patrz MEMRI Badania i analizy Nr 1457, https://www2.memri.org/polish/niedzihadystyczny-terroryzm-on-line-identyfikowanie-potencjalnych-zagrozen/12914, 30 maja 2019), ale pod względem koniecznej walki przeciwko ich podżeganiu w USA istnieje ważna różnica: jeśli nie są dżihadystami, władze USA nie będą działać przeciwko krajowym ekstremistom, szerzącym podżeganie. Tak więc, w zeznaniach złożonych przed senacką komisją sądownictwa 23 lipca 2019 r. dyrektor FBI,  Christopher Wray powiedział wyraźnie: "My w FBI nie prowadzimy śledztw w sprawie ideologii, niezależnie od tego, jak jest odrażająca. Prowadzimy śledztwa w sprawie przemocy i kiedy ekstremistyczna ideologia zwraca się ku przemocy, wtedy tam jesteśmy"[5]. Dla ofiar jednak jest już zbyt późno, kiedy ideologia zwraca się ku przemocy.  

W zmaganiach przeciwko terroryzmowi pochodzącemu z obu źródeł, należy zdawać sobie sprawę z tego, że czynami kierują słowa, a te z kolei odzwierciedlają ideologię. Dlatego też walka musi rozpocząć się od zwalczania podżegania do białej supremacji w całych mediach społecznościowych. Zdolność władz do skutecznego robienia tego zależy od kryminalizacji takiego podżegania, ponieważ pomaga ono i wspiera terroryzm. W USA jest to ogromnym wyzwaniem, bo wolność słowa jest ceniona przez Amerykanów wszystkich poglądów politycznych jako niesłychanie ważna podpora amerykańskiej demokracji. Jednak 11 zamachów dokonanych przez zwolenników białej supremacji w ciągu ostatnich dziesięciu lat dowodzi, że sytuacja zmieniła się radykalnie. Część tych terrorystów działała po starannym wyborze miejsca i czasu zamachu: afrykański metodystyczno-episkopalny kościół, synagogi i meczety – szczególnie w czasie modlitw – lub Latynosi w mieście, w którym żyje ich wielu. Dlatego podżeganie przeciwko „Afro-Amerykanom”, „Żydom” lub „latynoskim imigrantom” nie może być dłużej uważane za ogólną, niejasną groźbę. Jak pokazano w niniejszym raporcie, na te zamachy terrorystyczne   bezpośrednio wpływa podżeganie do białej supremacji oraz poprzednie zamachy, także te zza oceanu. Ewoluująca rzeczywistość wymaga świeżego spojrzenia na narzędzia prawne, niezbędne do zwalczania tego niebezpieczeństwa.    

Celem niniejszego opracowania jest krótki opis głównych źródeł inspiracji terrorystów którzy w imię białej supremacji działali od 2011 roku, oraz pokazanie, że argumentacja, żargon i symbole  białej supremacji są ewidentnie zarówno zaraźliwe, jak niebezpieczne.

Nagląca potrzeba

Propaganda białej supremacji tworzy wrażenie, że niebezpieczeństwo dla – jak to określają – „białej rasy” jest bliskie i potrzebne jest natychmiastowe działanie, by odwrócić ten proces. Poniższy przykład pokazuje tę indoktrynację dotyczącą losu białej większości w USA: odliczanie czasu, kiedy według statystycznych prognoz, USA nie będą już miały białej większości, co zakłada się na rok 2045[6].

Ideologiczna literatura

Używanie ideologicznej literatury jako źródła inspiracji jest ewidentne w wielu grupach i u poszczególnych zwolenników białej supremacji. Te książki służą także czasami jako „profesjonalne podręczniki”, dostarczając pomysłów operacyjnych do realizacji w rzeczywistym życiu. Przykład tego pojawił się w następstwie zamachu bombowego w 1995 r. na budynek federalny im. Alfreda P. Murraha, kiedy w samochodzie sprawcy, Timothy McVeigha, znaleziono strony The Turner Diaries – które zawierają wezwanie do atakowania budynków federalnych.  

Choć ”biblioteka białej supremacji” prawdopodobnie zawiera dziesiątki książek, jest niewiele książek, które są regularnie promowane i służą jako ideologiczna podstawa sprawy i działań białej supremacji:  Siege, The Turner Diaries, The Great Replacement i Mein Kampf.

The Turner Diaries (1978)

Powieść z 1978 amerykańskiego zwolennika białej supremacji, neonazisty, antysemity i politycznego komentatora, Williama Pierce’a. W 1973 r. Pierce założył National Alliance, organizację, która miała być polityczną awangardą i stworzyć biały ruch nacjonalistyczny, który z czasem obali federalny rząd USA.

The Turner Diaries, którą Pierce napisał pod pseudonimem Andrew Macdonald, jest fikcyjną relacją z wojny partyzanckiej prowadzonej przez organizację zwolenników białej supremacji w celu obalenia rządu USA i ustanowienia neonazistowskiego reżimu. Książka opisuje zamachy i publiczne egzekucje „zdrajców rasy” – białych ludzi rasy europejskiej. Wśród takich ”zdrajców” są białe kobiety żyjące z czarnymi, Żydami lub innymi nie białymi mężczyznami. Ataki mają miejsce w południowej Kalifornii 1 sierpnia 1993 r., który jest oznaczony jako „dzień sznura”.

Zwolennicy białej supremacji on-line często nawiązują do tej książki i dzielą się wezwaniami do wykonania tego, co jest w niej opisane. Na przykład, w manifeście przypisanym Johnowi Earnestowi, zamachowcy na synagogę w Poway w Kalifornii, znajdujemy: „Niektórzy z  was od lat czekali na Dzień Sznura. No cóż, Dzień Sznura jest tutaj i teraz"[7].

Siege (1992)

Ta książka jest zestawem biuletynów pisanych w latach 1980. przez neonazistę Jamesa Masona we współpracy z przywódcą sekty i masowym mordercą, Charlesem Mansonem. Skupiając się na negacji Holocaustu i antysemickich oraz anty-LGBTQ tematach, wzywa do założenia sieci zdecentralizowanych komórek terroru i do chwycenia za broń przeciwko „systemowi”. Ta książka stanowi główną inspirację grupy Atomwaffen Division, która promuje ją i idee Masona jako "Siege Culture"[8]. Ta książka jest także powracającym wątkiem w kręgach zwolenników białej supremacji pod hasłem "Read Siege".

The Great Replacement (2011)

Tę książkę napisał skrajnie prawicowy pisarz francuski, Camus. Teoria "Wielkiego Zastąpienia" przepowiada, że etniczni Francuzi (biali Francuzi) zostaną zastąpieni przez imigrantów z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Tak więc europejska cywilizacja i jej tożsamość są w niebezpieczeństwie, że zaleje ją masowa imigracja, szczególnie muzułmańska, z pomocą ponadnarodowej grupy globalistycznych, kapitalistycznych, rządzących elit nazwanych "Mondialistami". W ciągu kilku lat ta teoria spiskowa zyskała wpływy w skrajnie prawicowych i nacjonalistycznych kręgach w Europie, a przyjął ją także zamachowiec na meczet w Christchurch, Brenton Tarrant, tytułując swój manifest "The Great Replacement".

Mein Kampf (1925)

Ta książka Adolfa Hitlera wybija się w kręgach zwolenników białej supremacji. Ten autobiograficzny manifest, który przedstawia jego polityczny i ideologiczny światopogląd, jest używany jako polityczna, kulturalna i społeczna platforma przez wiele osób i grup, nie tylko przez tych, którzy sami nazywają siebie neonazistami. Jest to widoczne zarówno w symbolach, jak w aktywności on-line – propagowanie Hitlera i nazistowskich Niemiec przez obrazy, wideo i memy – jak też w operacyjnych aspektach działalności. 

Źródła inspiracji aktywności zwolenników białej supremacji w ostatnich latach według nich samych

Informacja wyliczona poniżej przedstawia literaturę i zamachy terrorystyczne, które służyły jako źródła inspiracji dla zamachów, które miały miejsce w latach 2011-2019. Informacja pokazuje, że w 11 zamachach w tym okresie zabito 184 osoby i zraniono co najmniej 387.

Wielbienie

Ważną metodą propagowania i celebrowania ideologii białej supremacji jest przypisywanie świętości terrorystom białej supremacji, jak widać na ilustracjach poniżej.

*Michael Davis jest szefem projektu MEMRI White Supremacist Online Incitement; Ze'ev B. Begin jest starszym pracownikiem badawczym w MEMRI; Yigal Carmon jest prezesem i założycielem MEMRI.

[1] Bbc.com/news/uk-40023457, May 23, 2017.

[2]  20minutes.fr/societe/2118715-20170818-terrorisme-gerard-collomb-veut-mobiliser-hopitaux-psychiatriques-
reperer-individus-radicalises, August 18, 2017.

[3] "'The Great Replacement': The Violent Consequences of Mainstreamed Extremism," J. Davey and J. Ebner, Institute for Strategic Dialogue report, 2019; isdglobal.org/wp-content/uploads/2019/07/The-Great-Replacement-The-Violent-Consequences-of-Mainstreamed-Extremism-by-ISD.pdf.

[4] "We Worked To Defeat The Islamic State. White Nationalist Terrorism Is An Equal Threat," J. R. Allen and B. McGurk, The Washington Post, August 6, 2019; Washingtonpost.com/opinions/we-worked-to-defeat-the-islamic-state-white-nationalist-terrorism-is-an-equal-threat/2019/08/06/e50c90e8-b87d-11e9-bad6-609f75bfd97f_story.html.

[5] Washingtonpost.com/national-security/fbi-faces-skepticism-over-its-anti-domestic-terror-efforts/2019/08/04/c9c928bc-
b6e0-11e9-b3b4-2bb69e8c4e39_story.html, August 5, 2019.

[6] Uswhiteclock.org.

[7] For more on John T. Earnest, see MEMRI Inquiry and Analysis No. 1454, The Anti-Jewish Manifesto Of John T. Earnest, The San Diego Synagogue Shooter, May 15, 2019.

[8] Spiegel.de/international/the-hate-network-an-inside-look-at-a-global-extremist-group-a-1226861.html, 2018.

Badania i analizy  Nr 1472, 6 września 2019

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Odwiedź polską stronę MEMRI: http://www2.memri.org/polish/