Porozumienia z Oslo, podpisane między Izraelem a Palestyńczykami, ustanowiły podział administracyjny Zachodniego Brzegu na trzy obszary: A, B i C.
Obszar A znajduje się pod wyłączną kontrolą Autonomii Palestyńskiej; w Obszarze B Autonomia Palestyńska sprawuje kontrolę administracyjną, ale dzieli kontrolę bezpieczeństwa z Izraelem. Większość Palestyńczyków mieszka na tych dwóch obszarach.
Obszar C jest kontrolowany wyłącznie przez Izrael.
Porozumienia z Oslo nazywane są umowami tymczasowymi, ponieważ miały być podstawą późniejszych negocjacji między Palestyńczykami i Izraelczykami oraz wstępem do ewentualnego wszechstronnego porozumienia pokojowego. Preambuła umowy mówi o „pokojowym współistnieniu, wzajemnej godności i bezpieczeństwie, przy jednoczesnym uznaniu… wzajemnych uzasadnionych i politycznych praw” stron . Celem negocjacji izraelsko-palestyńskich jest między innymi utworzenie Palestyńskiej Tymczasowej Władzy Samorządowej dla narodu palestyńskiego. Do 1996 r., zgodnie z postanowieniami Porozumień z Oslo, miały rozpocząć się negocjacje w sprawie stałego statusu, w tym granic.
UE zdecydowała się jednak zignorować decyzję podjętą przez Izraelczyków i Palestyńczyków o osiągnięciu trwałego i wszechstronnego porozumienia pokojowego w drodze negocjacji. Zdecydowała się także zachęcić Palestyńczyków do łamania prawa poprzez nielegalne budownictwo i zawłaszczanie ziemi.
Zamiast naciskać na Palestyńczyków, by wrócili do stołu negocjacyjnego z Izraelem, UE pomaga Palestyńczykom w nielegalnym przejęciu kontroli nad dużymi częściami Obszaru C – co stanowi bezpośrednie naruszenie porozumienia z Oslo.
Krótko mówiąc, UE zachęca Palestyńczyków, by nie wracali do stołu negocjacyjnego z Izraelem. Zamiast tego UE mówi Palestyńczykom, że UE pomoże im ukraść ziemię jako alternatywę dla osiągnięcia pokojowego porozumienia z Izraelem w drodze negocjacji.
„Unia Europejska zobowiązuje się przyczynić do budowy państwa palestyńskiego w granicach z 1967 roku i zmobilizować w tym celu swoje narzędzia polityczne i finansowe” – czytamy w dokumencie .
„Żywotność rozwiązania dwupaństwowego jest stale podważana przez postępującą fragmentację i ‘pełzającą aneksję’ (przez Izrael) Obszaru C. Wymaga to ulepszonego, wyartykułowanego i solidnego podejścia całościowego, mobilizującego europejskie środki polityczne i finansowe”.
Zgodnie z dokumentem:
„Program UE dla Obszaru C ma na celu wspieranie odporności ludzi, usług i instytucji, wzmocnienie obecności Palestyńczyków na Obszarze C oraz ochronę praw Palestyńczyków żyjących na Obszarze C. Program przyczynia się do służenia społecznościom na Obszarze C i obecności Palestyńczyków na tym obszarze, tak, aby zachować Obszar C jako część przyszłego państwa palestyńskiego”.
Dr Gerald Steinberg, prezes NGO Monitor, powiedział Jewish News Syndicate (JNS), że „od 1980 roku decydenci UE dążyli do stworzenia państwa palestyńskiego, a przez ostatnie dwie dekady korzystali z sieci podwykonawców organizacji pozarządowych, aby promować ten cel”.
„Jak potwierdza ten dokument, używanie przez Europę etykiet takich jak wsparcie dla ‘społeczeństwa obywatelskiego’ i ‘praw człowieka’ miało na celu ukrycie milionów euro przekazywanych co roku wybranym sojuszniczym organizacjom pozarządowym, szczególnie na Obszarze C, w celu stworzenia faktów dokonanych w terenie. Teraz, gdy pozory zostały ujawnione, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo poważnej konfrontacji między Izraelem a Europą, w tym w sprawie poparcia dla organizacji pozarządowych”.
Profesor Eugene Kontorovich, dyrektor ds. prawa międzynarodowego w Kohelet Policy Forum w Jerozolimie, powiedział JNS, że ujawniony dokument UE pokazuje, że Bruksela podejmuje kroki w oczekiwaniu na politykę nowego rządu Izraela, aby „zachować” ziemie na Obszarze C.
„Dochodzi do szybkiej aneksji obszarów otaczających żydowskie miasta w Judei i Samarii przez AP i UE. To jest ‘ziemia za pokój’ bez fałszywej obietnicy pokoju… To ujawnienie pokazuje, że nikt nie powinien być zaskoczony, kiedy UE potępi nowy rząd za próbę uratowania ziemi w Jehuda i Szomron [Zachodni Brzeg] – za kradzież której oni [UE i Palestyńczycy] są odpowiedzialni”.
Jenny Aharon, dyrektorka Golden Gate Public Affairs, która doradza w sprawach UE-Izrael i współpracuje z instytucjami UE w Brukseli, zwróciła uwagę, że UE działa wbrew deklarowanemu przez siebie celowi.
„Aby zrozumieć, co wydarzyło się w związku z tym dokumentem i reakcją Izraela, ważne jest spojrzenie na kontekst: UE starała się pozostać neutralnym mocarstwem, wyrażając swoją opinię na temat polityki Izraela na Zachodnim Brzegu” – mówi Aharon.
„Twierdzi uparcie, że jej stanowisko opiera się na skrupulatnym przestrzeganiu prawa międzynarodowego, prawa i karty UE, a także Porozumień z Oslo. Temu twierdzeniu z pewnością zaprzecza ujawniony dokument, w którym widzimy aktywistę UE starającego się pomóc Palestyńczykom w przejęciu władzy na Obszarze C, tym samym obszarze, który został oddany pod kontrolę Izraela na mocy Porozumień z Oslo, które UE, jak twierdzi, przestrzega”.
Aharon pisze, że podczas gdy UE nalegała, aby Izrael przestrzegał porozumień z Oslo i aby państwo palestyńskie zostało ustanowione w ramach wszechstronnego porozumienia pokojowego, UE jednocześnie próbuje pozbawić Izrael jego praw wynikających z tego samego porozumienia, które dało Izraelowi odpowiedzialność za bezpieczeństwo, porządek publiczny i wszystkie kwestie związane z terytorium Obszaru C, w tym planowanie przestrzenne i podział na strefy ochronne.
„Teraz, gdy intencje UE zostały ujawnione, powinna ona ponownie rozważyć swoje stanowisko, przestać maskować swoje decyzje polityczne prawami i wyłożyć karty na stół w celu uczciwej dyskusji… Powinni to zrobić, zanim stosunki UE-Izrael jeszcze bardziej się pogorszą”.
Izraelska organizacja składająca się z ponad 16 tysięcy byłych oficerów wojskowych, służb bezpieczeństwa i policji nazwała ujawnienie, że UE pracuje nad przejęciem przez Palestyńczyków Obszaru C, „aktem rażącej wrogości i agresji”.
W liście otwartym Izraelskie Forum Obrony i Bezpieczeństwa (IDSF) skrytykowało UE za ten poufny dokument:
„Zgodnie z naszym profesjonalnym rozumieniem bezpieczeństwa narodowego dominujący teren Judei i Samarii na Obszarze C jest strategicznym terenem, który kontroluje lub może zagrozić większości nowoczesnej infrastruktury i aktywów strategicznych Państwa Izrael… Ujawnione tajne działania UE mające na celu podważenie izraelskiej kontroli na Obszarze C i wspieranie nielegalnego rozwoju Palestyny na tych obszarach stanowi wyraźne i ostre zagrożenie bezpieczeństwa Państwa Izrael i jest aktem rażącej wrogości i agresji”.
Założyciel i dyrektor IDSF, generał brygady (w rezerwie) Amir Avivi, powiedział, że działalność UE podważa Porozumienia z Oslo, które ustanowiły kontrolę Izraela nad Obszarem C:
„Te obszary są kluczowe dla istnienia Izraela w dłuższej perspektywie. To kwestia egzystencjalna. Tylko my możemy określić, czego potrzebujemy, mówiąc o bezpieczeństwie narodowym, mówiąc o żydowskich aspiracjach narodowych. Żaden kraj europejski nie może decydować za nas, czego potrzebujemy, a już na pewno nie sprzeciwiać się porozumieniu, które każdy powinien przestrzegać”.
Grupa 40 izraelskich członków Knesetu (parlamentu) również wyraziła zaniepokojenie polityką i działaniami UE. Wezwali UE do natychmiastowego zaprzestania „nielegalnej działalności budowlanej na suwerennym terytorium Izraela”.
Zwracając się do przywódców UE, członkowie Knesetu napisali:
„Wczoraj dowiedzieliśmy się o oficjalnym dokumencie politycznym Unii Europejskiej, dokumencie, którego powagi nie sposób przecenić, który nie pozostawia żadnych wątpliwości co do jednostronności i wrogości UE wobec państwa Izrael i narodu żydowskiego. Dokument [UE] całkowicie ignoruje historyczne związki naszego narodu z naszą ojczyzną, całkowicie ignoruje porozumienia polityczne i status państwa Izrael na Obszarze C i dąży do ustanowienia granic z 1949 r. jako ostatecznych stałych granic Izraela – z całkowitym lekceważeniem społeczności żydowskich na tym terenie”.
Unijna polityka finansowania i zachęcania do zawłaszczania ziemi przez Palestyńczyków zaczyna przynosić owoce.
Raport opublikowany przez izraelską organizację pozarządową Regavim, która działa na rzecz zapobiegania nielegalnemu zajęciu izraelskiej ziemi państwowej, ujawnił, że w 2022 r. nielegalne budownictwo palestyńskie na Obszarze C wzrosło o 80%. Raport dokumentuje 5535 nowych nielegalnych konstrukcji zbudowanych w 2022 roku, w porównaniu do 3076 konstrukcji w tym samym okresie w 2021 roku.
Wsparcie UE dla palestyńskich wysiłków zmierzających do przejęcia Obszaru C w rzeczywistości podważa perspektywy osiągnięcia pokojowego porozumienia między Palestyńczykami a Izraelem. UE nie tylko zniweczyła wszelkie szanse na wynegocjowanie porozumienia, ale obłudnie poparła trwające próby Palestyńczyków narzucenia Izraelowi rozwiązania, zamiast – jak uzgodniły obie zaangażowane strony – osiągnięcia go w drodze negocjacji.
Nadszedł czas, aby powiedzieć UE, aby zajęła się swoimi sprawami i zaprzestała antydemokratycznego wtrącania się w sprawy innych krajów.
The European Union’s War on Israel
Gatestone Institute, 9 stycznia 2023
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
*Bassam Tawil – muzułmański badacz i publicysta mieszkający na Bliskim Wschodzie.
Od redakcji „Listów z naszego sadu”
Ujawniony tajny dokument misji Unii Europejskiej we wschodniej Jerozolimie podpisany jest podobno przez jej szefa, niemieckiego dyplomatę Svena Kühna von Burgsdorffa. Pisaliśmy o nim dwukrotnie tutaj oraz tutaj. Instytut Wiesenthala wystosował w czerwcu 2022r. list otwarty do Ursuli von der Leyen, Przewodniczącej Komisji Europejskiej, wzywający do usunięcie tego niemieckiego dyplomaty ze stanowiska przedstawiciela UE, gdyż naraża on na szwank reputację Unii Europejskiej. List spowodowany był jego wypowiedzią, w której kłamliwie stwierdzał, że „od 2008 roku zabito tysiące Palestyńczyków” jak również, że „ataki terrorystyczne na Izraelczyków nie powinny dziwić, biorąc pod uwagę głębię cierpień Palestyńczyków z powodu 74-letniego konfliktu z Izraelem!”
W artykule z 19 listopada 2020 pod tytułem „Trzynastu wspaniałych pod wodzą misjonarza”, opisywaliśmy działalność tego niemieckiego dyplomaty, który wdaje się być bardziej przedstawicielem Hamasu niż Unii Europejskiej, jak również przypominaliśmy inną postać o tym samym nazwisku Kurta Ludwiga Ehrenreicha Burgsdorffa. To urodzony w 1886 roku niemiecki arystokrata, doktor prawa, kawaler Krzyża Rycerskiego. Od 1 grudnia 1943 do 17 stycznia 1945 pełnił funkcję gubernatora dystryktu Kraków w Generalnym Gubernatorstwie. Równocześnie był kierownikiem organizacji partyjnej NSDAP w dystrykcie krakowskim.
Nie wiemy, czy Sven Kuhn von Burgsdorff jest jego potomkiem ale jest duże prawdopodobieństwo, że jest co najmniej z tej samej rodziny i podtrzymuje rodzinną tradycję. Oczywiście, żaden człowiek nie odpowiada za czyny kogokolwiek ze swojej rodziny, a tylko za swoje własne. Kiedy jednak jego działalność wyraźnie zmierza do tego samego celu, co działalność innego Burgsdorffa – nazisty i hitlerowca - to daje już sporo do myślenia.
Mało prawdopodobne, aby zbieżność nazwisk była przypadkowa, ale zbieżność przekonań z pewnością przypadkowa nie jest.
