Jest to, oczywiście, część wysiłków zmierzających do wskrzeszenia z popiołów 7 października tzw. „rozwiązania w postaci dwóch państw”. Wysiłki te zależą od podtrzymywania iluzji, że w społeczeństwie palestyńskim istnieją żywotne, znaczące siły zdolne do przyczynienia się do konstruktywnego budowania narodu, pragmatycznej administracji cywilnej i, ostatecznie, pokoju.
Czy UNRWA nie jest siłą wspierającą takie właśnie budowanie narodu? Czy nie jest organizacją praw człowieka, której celem jest złagodzenie cierpienia biednych i uciskanych?
Cóż, odpowiedź brzmi stanowczo nie. UNRWA to parodia — kwintesencja hipokryzji i moralnego bankructwa społeczności międzynarodowej.
UNRWA została pierwotnie utworzona, (warto tu dodać słowo „rzekomo”), w celu złagodzenia losu uchodźców palestyńskich w 1948 r. Jednak została poczęta w grzechu.
Nic więc dziwnego, że przekształciła się w złośliwy nowotwór, który zaostrza, a nie łagodzi problem, który podobno miała rozwiązać. Właśnie otrzymaliśmy ironiczne przypomnienie, czym naprawdę jest ta agencja, gdy dowiedzieliśmy się, że jeden z ochroniarzy, który zginął wraz z Jahją Sinwarem 16 października, miał paszport, w którym napisano, że jest „nauczycielem UNRWA”. [Od tłumaczki – krąży w tej sprawie kilka sprzecznych wersji przynależności i historii tego paszportu.]
Organizacja Narodów Zjednoczonych ma ogólną agencję ds. uchodźców (UNHCR), ale Palestyńczycy mają wyspecjalizowaną, odrębną organizację ds. uchodźców palestyńskich. Arabscy wrogowie Izraela nalegali na jej utworzenie, aby mieć pewność, że problem nie zostanie rozwiązany, więc może ropieć jak cierń w boku żydowskiego państwa, gotowy, by z czasem przynieść mu ruinę.
Taki rezultat można osiągnąć w wyniku połączenia czynników demograficznych (szkoły UNRWA nieustannie wpajają dzieciom przekonanie, że mają „prawo powrotu” do właściwego Izraela) i przemocy (szkoły UNRWA wpajają dzieciom również pragnienie „męczeństwa”).
Podobnie jak nowotwór, który niszczy zdrowe organy, UNRWA wysysa pieniądze z pomocy humanitarnej, które powinny być przeznaczona na pomoc mieszkańcom Gazy, i przekazuje je na podtrzymywanie wojny, która zapewnia im ciągłe cierpienie.
W ten sposób agencja stopniowo przekształciła się w organizację wspierającą terroryzm, a ostatecznie w służebnicę Hamasu. Sadystyczni, barbarzyńscy sprawcy masakry z 7 października wychowali się i wykształcili w szkołach i przedszkolach UNRWA, gdzie wpajanie żądzy krwi i dzikiego rasowego i religijnego antysemityzmu jest od dziesięcioleci głównym celem programów nauczania.
Ale UNRWA nie zajmuje się wyłącznie indoktrynacją przyszłych terrorystów. Jest centralnym filarem rządów Hamasu i ostatecznie, przynajmniej w Gazie, jest nie do odróżnienia od niego.
Najpierw są pieniądze. Budżety UNRWA, które są przekazywane administracji cywilnej, pozwalają Hamasowi przeznaczać własne zasoby na terroryzm. To „cywilne” wykorzystanie budżetów przez UNRWA również, oczywiście, nie jest ściśle cywilne. UNRWA pozwala na składowanie broni w swoich obiektach, szkołach i przedszkolach, biorąc w ten sposób aktywny udział w strategii wykorzystywania cywilów jako żywych tarcz.
W rzeczywistości domniemany podział organizacyjny między UNRWA a Hamasem jest bardziej fikcją niż rzeczywistością. Spośród 12 790 pracowników UNRWA w Gazie, ponad 1200 to członkowie Hamasu lub małżonkowie członków Hamasu.
Międzynarodowy skandal, który wybuchł, gdy odkryto, że 12 pracowników UNRWA brało czynny udział w masakrze 7 października, szybko został przyćmiony przez gorączkowy cykl wiadomości wojennych. Ale teraz wiemy, że w tym pamiętnym dniu były dziesiątki, a nie tylko tuzin, takich gwałcicieli i morderców powiązanych z UNRWA
I to nie wszystko. Na liście płac UNRWA są setki mężczyzn, którzy są czynnymi żołnierzami Hamasu. Warto zauważyć, że w Judei i Samarii jest około 4000 pracowników UNRWA działających w podobny sposób, których chroni immunitet dyplomatyczny UNRWA.
Izrael od dawna przymykał na to wszystko oczy. Siły Obronne Izraela rozwinęły przez lata swego rodzaju uzależnienie od UNRWA, kupując krótkotrwały spokój za cenę długoterminowego zaniedbania.
Izraelscy politycy tradycyjnie darzą ludzi występujących w imieniu „sił bezpieczeństwa” niemal mistyczną czcią, dlatego też uznali brak niepokoju Sił Obronnych Izraela (IDF) i Agencji Bezpieczeństwa Izraela (Szin Bet) za rozsądną politykę.
Ale 7 października 2023 r. przerwał ten czar i obudził przynajmniej niektórych. Tak więc, pomimo wcześniejszych zobowiązań międzynarodowych Izraela, kilku członków Knesetu poparło projekt ustawy, która miała zdelegalizować UNRWA i zakazać wszystkim instytucjom państwowym współpracy z nią.
Oznaczałoby to, że izraelskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie mogłoby już przyznawać pracownikom UNRWA wiz dyplomatycznych; że nie byliby oni już objęci immunitetem przed postępowaniami prawnymi na terenie Izraela; że służba celna nie mogłaby wydawać zwykłych zwolnień celnych; że Siły Obronne Izraela nie mogłyby koordynować przejazdu ciężarówek z zaopatrzeniem z UNRWA; a władze miejskie Jerozolimy nie mogłyby zaopatrywać biur UNRWA w wodę i elektryczność (we wschodniej Jerozolimie znajduje się nielegalna placówka UNRWA).
Projekt ustawy przygotowywano do głosowania w Knesecie w Komisji Spraw Zagranicznych i Obrony, kiedy członkowie komisji zauważyli klauzulę wstawioną przez doradców prawnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych i przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości. Zgodnie z tą klauzulą: „Postanowienia tej ustawy nie mogą naruszać zobowiązań Izraela podjętych w ratyfikowanych przez Izrael traktatach”.
Mówiąc prościej, ta klauzula unieważnia wszystkie postanowienia ustawy. Nasi doradcy prawni są tak oddani zabieganiu o względy trybunałów międzynarodowych i innych instytucji międzynarodowych — wiele z nich otwarcie antysemickich — że stracili z oczu egzystencjalne interesy Izraela, a wraz z nimi samą koncepcję suwerenności narodowej.
Oto, co powinni byli zrobić nasi prawnicy. Powinni byli doradzić komisji, aby Izrael powołał się na artykuł 62(1)a Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, który określa, jakie zmiany okoliczności stanowią uzasadnione podstawy do wycofania się z umowy międzynarodowej.
Okoliczności wyraźnie na to zasługują. UNRWA została oficjalnie utworzona w imię praw człowieka w celu złagodzenia losu uchodźców, ale stała się organizacją sponsorującą terroryzm.
Powinni byli również przypomnieć naszym politykom, że to, jak każda porada prawna, było tym właśnie— poradą — i że ostatecznie jest to decyzja polityczna, czy UNRWA powinna zostać zakazana, czy nie. Zadaniem doradców prawnych jest pomoc politykom w przedstawianiu argumentów prawnych na rzecz kierunku działań, na który politycy się zdecydowali, a także informowanie, jakie mogą być prawne konsekwencje ignorowania prawa. Nie powinni jednak zakładać, jak izraelscy prawnicy, że mają prawo wetowania decyzji politycznych.
W tym przypadku członek Knesetu, Amit Halevi (Likud), który zasiada w komisji, zażądał usunięcia tej klauzuli i zastąpienia jej klauzulą, która mówi dokładnie odwrotnie: że żadne z zobowiązań podjętych przez państwo Izrael nie uchyli postanowień tego prawa. Halevi powoływał się na fakt, że zasadnicza zmiana okoliczności od czasu utworzenia UNRWA uzasadnia anulowanie tych zobowiązań.
Halevi odniósł częściowy sukces. Klauzula została odrzucona, ale jego alternatywa nie została przyjęta, co sprawiło, że projekt ustawy jest bardziej podatny na dalsze ingerencje sędziów i doradców prawnych niż byłoby to możliwe przy przyjęciu jego propozycji. Projekt ustawy zostanie poddany pod głosowanie w Knesecie pod koniec tego miesiąca, gdzie poprawka Haleviego może zostać przyjęta.
Fakt, że administracja Bidena grozi ukaraniem Izraela, jeśli ustawa zostanie przyjęta w Knesecie podkreśla tylko, że sprawa jest ostatecznie polityczna, a nie prawna. To kolejny sposób, w jaki Stany Zjednoczone próbują zapobiec zwycięstwu Izraela w tej wojnie i należy się temu przeciwstawić, bezpośrednio lub w bardziej dyskretny sposób.
Od samego początku wojny polityka Izraela obejmowała łagodny taniec polegającym na lekceważeniu amerykańskich dyktatów, co pozwalało na skuteczne prowadzenie wojny i dawanie naszym wrogom sygnału, że nie damy się odstraszyć, nie prowadząc jednocześnie do otwartego konfliktu z USA.
Ale ta sprawa ma kontekst wykraczający poza relacje z administracją Bidena, a nawet poza samą wojnę. Należy ją również rozumieć jako kolejną potyczkę w ideologicznej walce, którą John Fonte z Hudson Institute zidentyfikował na początku XXI wieku — walkę między demokratyczną suwerennością z jednej strony a transnarodowym progresywizmem z drugiej.
Pierwsza koncepcja przyznaje pełną suwerenność państwu narodowemu, druga natomiast dąży do podporządkowania państw narodowych wyższej i nieodpowiadającej przed nikim władzy międzynarodowej.
To nie jest gra o sumie zerowej. Można przedstawić wiarygodny argument za prawem międzynarodowym jako porozumieniem między państwami, które chroni ich suwerenność. Ale coraz częściej słyszymy o „zagregowanej” lub „podzielonej” suwerenności i widzimy coraz więcej międzynarodowych instytucji naruszających suwerenność państw na różne sposoby, w tym poprzez domniemanie posiadania władzy nad kwestiami, których nie obejmują traktaty międzynarodowe.
Problemem— na całym Zachodzie — jest często to, że prawnicy w państwach narodowych zaczynają mylić swoje własne role w swoich państwach z postrzeganiem siebie jako wysłanników rzekomo wyższej władzy spoza państwa. A ta wyższa władza nie czerpie swojej legitymacji ani ze zgody rządzonych, ani, coraz częściej, ze zgody państw suwerennych, jak niedawno wykazała zawiła logika dwóch sądów w Hadze — Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i Międzynarodowego Trybunału Karnego.
Możemy teraz wyraźnie zobaczyć, jakie niebezpieczeństwo niesie ze sobą ten trend: czerpiąc z postępowych poglądów „przebudzonych”, zobowiązanie wobec rzekomo wyższej władzy zastąpiło moralność podwójnymi standardami „przebudzonych” elit. Beneficjentami tego trendu są barbarzyńscy terroryści, którzy z satysfakcją mogą obserwować, jak ich ofiary są obwiniane za zbrodnie terrorystów — w tym przypadku ludobójstwo.
I według tej pokrętnej logiki mamy współpracować z naszymi wrogami, ponieważ prawa człowieka i prawo międzynarodowe wiążą nam ręce w sprawiedliwych wojnach z nimi, podczas gdy oni mają wolne ręce, i mogą dopuszczać się wobec nas najbardziej niewyobrażalnych okrucieństw.
UNRWA jest wyjątkowo groteskowym przykładem tej perwersyjnej logiki: terroryści i ich pomocnicy podszywający się pod obrońców praw człowieka.
Izrael nie może sam obalić tego rosnącego reżimu transnarodowego progresywizmu, choć zawsze powinien być świadomy, że w ramach jego zasad państwo żydowskie nie może wygrać. Zawsze będzie tak, że podczas gdy od nas wymaga się gry według zasad szachów, druga strona ma prawo pokonać nas maczugą.
To nie jest sytuacja, na którą możemy się zgodzić, i rzeczywiście tego nie robimy. Rzucamy wyzwanie temu reżimowi na różne sposoby, w zależności od okoliczności.
Izrael może i powinien sprzeciwić się Stanom Zjednoczonym w sprawie UNRWA i odmówić uznania prawomocności postępowania MTS w sprawie złośliwych oskarżeń o ludobójstwo. Jednak w przypadku UNIFIL (Tymczasowych Sił ONZ w Libanie), wydaje się, że lepiej jest obejść je, niż ryzykować bezpośrednie uderzenie w te skorumpowane siły ONZ, pomimo faktu, że chronią Hezbollah.
Inną rzeczą, którą możemy zrobić — choć trudno to sobie wyobrazić po porażce zeszłorocznych prób reformy sądownictwa — jest powstrzymanie naszych krajowych prawników i przypomnienie im, że ostateczne decyzje w państwach demokratycznych podejmuje legalnie wybrany rząd, a nie prawnicy ze służby cywilnej, którzy traktują prawo międzynarodowe — oraz międzynarodowe trybunały i agencje — jak gdyby było to jakiś obiektywny zbiór reguł opartych na obiektywnych wartościach, a nie arena polityczna, którą w rzeczywistości jest. Powinni być naszymi żołnierzami w walce o ochronę naszej suwerenności przed rosnącym transnarodowym, progresywnym reżimem, a nie tymi, którzy narzucają nam ten reżim.
Jeśli chcemy wytrzymać międzynarodową presję, musimy być dobrze przygotowani i zorganizowani. Musimy skutecznie prowadzić walkę prawną w nieprzyjaznym środowisku międzynarodowym. Kilku inteligentnych żydowskich prawników, którzy mają na celu stawianie oporu, a nie służenie transnarodowemu progresywnemu reżimowi, bardzo by się przydało na tym konkretnym zakręcie historii.
Link do oryginału: https://www.jns.org/unrwa-is-a-front-for-terrorism/
JNS Org., 22 października 2024
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Gadi Taub izraelski historyk i dziennikarz, nauczyciel akademicki, znany również jako autor popularnych książeczek dla dzieci.
