Obrazy są straszliwe; szczegóły szokujące.
Rosyjska inwazja na Ukrainę wywołała odrazę na całym świecie i pragnienie zrobienia czegoś, czegokolwiek, by złagodzić tragiczne położenie milionów ludzi.
Łatwo zareagować i to jest prosta część równania. Trudność zaczyna się przy decyzji o tym, co można zrobić. Każdy kraj musi ocenić własne interesy i możliwości, by ustalić, co powinien robić, by pomóc.
Kraje, które graniczą z Ukrainą, mają pewne oczywiste problemy i zadania, zarówno geopolityczne, jak humanitarne. Inne kraje przyjmują albo czysto geopolityczne stanowisko, albo głównie humanitarne – dostarczanie pomocy humanitarnej.
Jak się często zdarza, Izrael ma własny, unikatowy zestaw kryteriów, które kierują jego reakcjami. Jest właściwie wyjątkiem wśród zachodnich państw mając względnie dobre stosunki z Rosją, Ukrainą i Stanami Zjednoczonymi.
Izrael ma olbrzymie doświadczenie i doskonale zna się na misjach ratowania i pomocy. Raz jeszcze dostarcza olbrzymiego szpitala polowego, (który tym razem jest tuż za granicą Ukrainy), jak również olbrzymiego ładunku środków medycznych, żywności i odzieży.
I oczywiście Izrael szeroko otworzył drzwi dla Żydów szukających schronienia. Przez lata były dziesiątki tysięcy ukraińskich Żydów, którzy zgodnie z Prawem Powrotu Izraela dokonali aliji. Od początku kryzysu zgodnie z tym prawem kolejne 4 tysiące Ukraińców przybyło do Izraela.
Prawdziwym problemem dla Izraela jest kwestia akceptowania nieżydowskich uchodźców.
Państwo “wszystkich obywateli”
Kiedy minister taki jak Nachman Szai wraca z granicy i pod wpływem emocji wykrzykuje, że Izrael powinien otworzyć granice i stać się stacją docelową dla setek tysięcy uchodźców wszelkiego pochodzenia, jest on bardzo przejęty, ale niekoniecznie racjonalny. Pozwolił sobie na to, by porwała go gorączka i rozpacz sytuacji, bez pomyślenia choć przez moment o konsekwencjach tego, co mówi.
Co gorsza, ustawił bardzo niebezpieczną poprzeczkę; poprzeczkę, na którą wskazują inni ludzie, wrodzy wobec Izraela, którzy z zadowoleniem pokazują, jak Izrael do niej nie dorósł.
Każdy izraelski minister musi w pełni rozumieć, że w oczach większości świata Izrael jest traktowany według podwójnych standardów. Mówiąc wprost, Izrael właściwe nigdy nie może zrobić w oczach świata wystarczająco dużo, a cokolwiek zrobi, będzie oglądane przez pryzmat niemożliwych do spełnienia oczekiwań.
Tak było podczas licznych poprzednich akcji ratowania i dostarczania pomocy humanitarnej. Różnica tym razem polega na ukrytym motywie krytycznego poglądu opartego na podwójnych standardach na Izrael, jaki ma wielu ludzi na lewicy.
Tym motywem jest krytykowanie i osłabianie idei Izraela jako żydowskiego państwa. Lewica może świętoszkowato wskazywać, że chęć przyjmowania tylko żydowskich uchodźców jest rasistowska, wykluczająca i szowinistyczna.
Zapomnij o rzeczywistości, że kluczowym aspektem raison d’etre Izraela było posiadanie bezpiecznego schronienia dla wszystkich Żydów na całym świecie. Zapomnij o historii Ukrainy, gdzie Żydzi byli na ogół traktowani źle, a często okrutnie, a międzynarodowa pomoc dla nich była znikoma.
Wreszcie, zapomnij o fakcie, że Unia Europejska gwarantuje automatycznie trzy lata prawa pobytu każdemu ukraińskiemu uchodźcy, który przybywa na teren kraju UE, znosząc tym samym potrzebę, by Ukraińcy w ogóle wybierali się do odległego Izraela.
Izrael został stworzony jako zarówno żydowskie, jak demokratyczne państwo, co znaczy, że dla Żydów życie w Izraelu było ich prawem i że mieli tam wyjątkową rzeczywistość kraju opartego na żydowskim prawie i wartościach z równoczesną gwarancją pełnej wolności i godności dla nieżydowskich obywateli.
Utrzymanie tej rzeczywistości oznacza zachowanie demograficznej rzeczywistości, że Izrael jest krajem o żydowskiej większości. Poważne zmiany, takie jak z dnia na dzień imigracja 500 tysięcy nie-Żydów do kraju, może mieć dramatycznie negatywny wpływ na niezbędną demograficzną rzeczywistość.
Izrael już przyjął znacznie więcej uchodźców licząc na głowę mieszkańca niż jakikolwiek kraj, który nie graniczy z Ukrainą, a z pewnością w porównaniu do jakiegokolwiek państwa arabskiego.
Ci, którzy nie cierpią idei Izraela jako żydowskiego państwa (choć wydaje się, że nie mają żadnego problemu z ponad 30 muzułmańskimi państwami i ponad 20 chrześcijańskimi), mówią, że „państwo wszystkich obywateli” (eufemizm na nieżydowskie państwo) będzie bardziej ludzkie, sprawiedliwe i równe.
Państwo żydowskie
To jest oczywiści jednym z wielkich odwróceń sytuacji w naszych czasach. Właśnie dlatego, że Izrael jest państwem żydowskim idzie o krok dalej niż inni, by dostarczyć pomoc bez oczekiwania na zapłatę lub choćby odwzajemnienie.
To właśnie dlatego, że jesteśmy państwem żydowskim, tysiące młodych studentów z Hesder Jesziwa [program w Izraelu łączący naukę w jesziwie z przygotowaniem do służby wojskowej. przyp. tłum.] zostaje żołnierzami i oficerami w izraelskiej armii, żeby bronić żydowskiego narodu w jego suwerennym kraju.
Czy ktokolwiek poważnie wierzy, że ten poziom służby i poświęcenia byłby obecny w “państwie wszystkich obywateli”?
Paradoksalnie więc, honorowanie specyficzności żydowskiego Izraela tylko wzmacnia jego uniwersalną misję pomagania innym, którzy są w potrzebie na całym świecie.
Izrael może być i istotnie próbuje być “światłem dla narodów”, ponieważ robi to jako żydowskie państwo, odzwierciedlając pradawne żydowskie wartości, mimo podwójnych standardów, jakie do niego stosują.
Tym, co izraelscy przywódcy muszą wyraźnie zrozumieć i przyjąć, jest uznanie, że chronienie żydowskiego charakteru Izraela jest równoznaczne z pomaganiem nie-Żydom, w Ukrainie i wszędzie indziej.
Nasi przywódcy nie powinni wręczać zwycięstwa tym, którzy nas szkalują i demonizują, przez ugięcie się wobec oskarżeń, że Izrael będzie winny bezduszności, jeśli nie przyjmie dziesiątków tysięcy nieżydowskich uchodźców.
Ci, którzy chcą, by Izrael robił coraz więcej dla świata, powinni chronić go jako realne państwo żydowskie. Tylko nasza specyfika jako żydowskiego państwa umożliwia nasz uniwersalny wpływ.
The real agenda behind criticizing the Israeli aid response to Ukraine
Jews Down Under, 29 marca 2022
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
