Bohaterowie naszego pokolenia – cudzoziemcy walczący z Państwem Islamskim

“Mam jego obrzynek i użyję go, żeby go pomścić”, cytuje się słowa Dyballa.

Ojciec Hardinga w Australii powiedział reporterom, że “z wszystkimi informacjami, które krążą w Internecie o ludziach obcinających ludziom głowy, zabijających dzieci, gwałcących i bijących kobiety, myślę, że tego rzeczywiście było już dla niego za dużo. Harding i Dyball dołączyli do rosnącej listy cudzoziemców, w większości angielskojęzycznych, którzy pojechali do Syrii, by walczyć przeciwko IS. Ocenia się, że liczba cudzoziemców walczących wraz z kurdyjską YGP, do której dołączyło najwięcej ochotników, wynosi między 200 a 400. W lutym Jordan Matson, weteran armii USA, który był jednym z pierwszych ochotników, powiedział Fox News że razem z nim służy około 40-50 cudzoziemców. Powiedział dziennikarzowi, że miał dość oglądania masakr Jazydów, chrześcijan i innych przez ekstremistów. Według Syryjskiego Obserwatorium Praw Człowieka ochotnicy pochodzą z Europy, Australii, Ameryki Północnej i Południowej.

Tę garść mężczyzn przytłacza jednak osłupiająca liczba cudzoziemskich wojowników, którzy tłoczą się, by przyłączyć do ich przeciwników. Sądzi się, że jest ponad 20 tysięcy cudzoziemców, którzy dołączyli do szeregów IS, a ponad 5 tysięcy spośród nich przybyło z Europy. Ponad 1200 ochotników jest z Francji, jak również 500-600 z Wielkiej Brytanii i z Niemiec.

Ciekawe jest rozważenie diametralnie różnych motywów tych dwóch grup. W maju kobieta jazydzka porwana przez IS w zeszłym roku w Iraku, opowiedziała reporterom, że sprzedano ją za 34 dolary australijskiemu członkowi IS, Chaledowi Szarroufowi. Ta 19-latka mówiła, jak „dziewczynki i matki wciągano za włosy na ciężarówki bydlęce i zabierano do Mosulu”, bastionu Państwa Islamskiego w Iraku, „gdzie dzielono je według wieku i stanu cywilnego zanim zmuszano do przejścia na islam i sprzedawano”.

Wielu tych cudzoziemców, którzy pojechali do Iraku i Syrii, żeby wesprzeć Państwo Islamskie, przechwalało się w Internecie gwałceniem kobiet i mówiło o radości zabijania. Jest to niezwykła rzecz w tej wojnie w Syrii i Iraku: mężczyźni z miejsc takich jak Australia i Wielka Brytania zobaczyli te same obrazy w Internecie i jedna grupa oburzyła się i stara się chronić słabego, podczas gdy druga zobaczyła okazję dania upustu swoim hobbesowskim skłonnościom hedonistycznym. Najlepsi, poszli walczyć ramię w ramię z Kurdami, najgorsi poszli walczyć wraz z IS.
 
To jest nadzwyczajna sprawa i nasuwają się porównania do Brygad Międzynarodowych, które poszły walczyć w hiszpańskiej wojnie domowej przeciwko faszyzmowi w latach 1930., co rozsławiły książki takie jak Komu bije dzwon. Ale moralna klarowność w wojnie przeciwko IS jest wręcz większa niż w walce z faszyzmem w latach 1930. Ludzie często zapominają, ale prawdziwe rozmiary zła nazizmu nie były jeszcze znane w latach 1930. IS dumnie rozgłasza swoje masowe morderstwa od ponad roku. Przechwala się masakrą Camp Speicher w Iraku, w które zginęło 1700 młodych kadetów, szyitów irackich. Przechwala się sprzedawaniem i gwałceniem kobiet jazydzkich.

Pamiętam, jak w zeszłym roku, zanim zamknięto wiele kont Twittera IS, mężczyźni o wyraźnie brytyjskim pochodzeniu przechwalali się, co zrobią z “kuffar”. Rozkoszowali się masowym zabijaniem, jeden z nich, nazywający siebie Abu Yazid, napisał: „Mamy wspaniały plac zabaw dla dzieci. Zamiast basenu z małymi piłkami, do którego mogą wskoczyć, jest to basen głów kuffar”. Australijczyk z hasłem Twittera @ hafsozzie napisał: “Ktoś zainteresowany 1 z 7 jazydzkich niewolnic na sprzedaż 2500 dolarów każda nie martwcie się bracia ona was nie rozczaruje” i dołączył zdjęcie tych kobiet.

Amerykanin nazywany “Scott” powiedział  gazecie “Independent”, że kiedy walczył w Iraku razem z kurdyjską peszmergą, zabili wojownika IS i odkryli, że jego karabin był ozdobiony kością z ludzkiego kręgosłupa.

Powiedział: “Jeśli to nie brzmi satanicznie, to nie wiem co innego mogłoby brzmieć satanicznie”.

Ale to nie jest sataniczne; ci nikczemni ludzie z IS byli w rzeczywistości urodzeni i wychowani na Zachodzie. To nie są jacyś niepiśmienni ludzie z Bliskiego Wschodu, przez dziesięciolecia chowani na nienawiści, którzy tłumnie dołączyli do IS, ale ludzie z dzielnic bogatych i dzielnic klasy średniej z całej Europy, Ameryki i Australii. W szkole mieli lekcje o demokracji i o prawach człowieka. Oni są dowodem moralnego załamania się społeczeństw zachodnich spowodowanego brakiem klarowności moralnej i triumfem relatywizmu moralnego.

8 lipca BBC opublikowała artykuł dyskutujący, czy jest nielegalne wywieszanie flagi IS w Londynie, po tym jak pojawiły się zdjęcia mężczyzny idącego koło Westminster z małym dzieckiem i niosącego czarną flagą IS. Debata powinna jednak była być nie o tym, czy było to nielegalne, ale o tym, dlaczego nikt nie protestował. Mężczyzna szedł dumnie obok centrum władzy Wielkiej Brytanii niosąc flagę, która reprezentuje masowe morderstwa i niewolnictwo, i nikogo to nie obchodziło.

To jest prawdziwe świadectwo moralności Zachodu.

Artykuły o “samotnych ludziach Zachodu”, którzy wstępują do IS, jak artykuł z 27 czerwca w “New York Times” o 23-letniej Amerykance, nauczycielce ze szkółki niedzielnej w wiejskiej społeczności, ujawniają zaskakującą prawdę. Ci sami Amerykanie, którzy są oburzeni w sprawie flagi konfederackiej, chętnie akceptują dzisiejsze niewolnictwo. Ludzie, których obraża swastyka nazistowska, obejmują jej dzisiejszego odpowiednika. W odróżnieniu od IS naziści nie reklamowali komór gazowych, ale mordercy z Iraku i Syrii z dumą zamieszczają filmy wideo ludzi palonych żywcem lub topionych, jak tych dwóch działaczy z NGO pod nazwą „Rakka jest po cichu masakrowana”, których egzekucję sfilmowali 5 lipca.

Dziesiątki tysięcy ludzi z dostępem do najwyższego standardu życia w historii ludzkości, największego dostępu do powszechnego wykształcenia i z największą wolnością, chętnie przyjmują antytezę tego, co zostało im dane.

Z drugiej strony tego medalu, zaledwie maleńka grupa ludzi naprawdę nienawidzi IS i naprawdę wierzy w obronę słabych i prześladowanych w Syrii i Iraku. Tylko garstka. Nie witają ich po powrocie do domu jako bohaterów. Nie otrzymują żadnego wsparcia finansowego. Wymawia się puste słowa „nigdy więcej”, ale kiedy jest możliwość rzeczywistego zatrzymania tych potworności, poziom determinacji jest śmiesznie niski. Sześćdziesiąt dwa narody niby walczy z IS, ale kiedy islamiści ustawili ludzi i zabili ich w jasny dzień w Palmirze, miejscu chronionym przez  UNESCO, nikt niczego nie zrobił. IS nie mogłoby tego zrobić, gdyby było w odwrocie. Kiedy CNN opublikowała listę 25 zagrożonych miejsc, nie kłopotała się nawet wspomnieniem miejsc archeologicznych, które IS zniszczyło. Program sponsorowany przez USA szkolenia wojowników opozycji syryjskiej, wyszkolił tylko 60 ludzi, według oświadczenia sekretarza obrony USA, Asha Cartera 7 lipca. To jest prawdziwa historia wspierania opozycji syryjskiej: kilka milionów dolarów i 60 przeszkolonych ludzi.

Nasze pokolenie powinno widzieć w Dyballu, Hardingsie i takich jak oni bohaterów naszych czasów. W świecie, w którym tak wielu czerpie inspirację z IS, oni są świadectwem, że są ludzie z kręgosłupem moralnym, gotowi do walki, kiedy ludzkość staje przed złem. Zło odnosi sukces, kiedy dobro nic nie robi. Garść dobrych ludzi reagujących na to, co Abraham Lincoln nazywał „lepszymi aniołami naszej natury”, poszło na dalekie pola walki, by bronić słabych. Wielu już zapłaciło za to życiem. Nie wolno ich zapomnieć. Na każdych 100 cudzoziemców, którzy dołączyli do IS, tylko jeden dołączył do Kurdów. Ale wyrazistość  moralna tego 1 procenta warta jest całej reszty.

The heroes of our generation: The foreigners fighting Islamic State

Jerusalem Post, 11 lipca 2015

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Seth J. Frantzman

Publicysta “Jerusalem Post”. Zajmował się badaniami nad historią ziemi świętej, historią Beduinów i arabskich chrześcijan, historią Jerozolimy, prowadził również wykłady w zakresie kultury amerykańskiej. Urodzony w Stanach Zjednoczonych w rodzinie farmerskiej, studiował w USA i we Włoszech, zajmował się handlem nieruchomościami, doktoryzował się na  Hebrew University w Jerozolimie.