Z jednej strony, jest niemal niemożliwe, by ktoś usłyszał głos taki jak nasz, z odległego zakątka Ziemi. Z drugiej strony, wiele programów SDG, takich jak SDG Action Campaign lub SDG Fund, zachowują wielki dystans między swoją pracą, a ludźmi żyjącymi na samym dnie piramidy i dlatego nie przynoszą niczego nowego, co pomogłoby w emancypacji najbiedniejszych z biednych.
SDG 2030 głosi hasło „nie zostawić nikogo z tyłu”. My, którzy żyjemy za mniej niż 2 dolary dziennie mamy wrażenie, że to hasło jest równie puste jak Milenijne Cele Rozwoju, które zobowiązywały przywódców światowych do „walki z biedą, głodem, chorobami, analfabetyzmem, degradacją środowiska i dyskryminacją kobiet” i wszystkie miały określone cele i wskaźniki[1].
Jednak w konkretnej pracy wielu lokalnych instytucji przeciwko biedzie, włącznie z agendami ONZ, często widzimy coś, co Anthony Banbury nazwał "sklerotycznym" podejściem. Nie ma żadnej elastyczności wobec lokalnych wyzwań, nie ma miejsca na projektowanie nowych rozwiązań razem z biednymi, chyba że te rozwiązania pasują do z góry ustalonego programu. Tak więc biedni nie mają nikogo, kogo mogliby nazwać partnerem.
W końcu, nawet flagowa agenda ONZ w walce z biedą, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP), stwierdza:
"...mimo że nadrzędnym priorytetem UNDP jest redukowanie biedy, duża część działań, jakie podejmuje na poziomie krajów oraz sposób, w jaki je podejmuje, nie zgadzają się z tym priorytetem. Wiele działań ma tylko odległy związek z biedą, jeśli w ogóle go ma. — UNDP Raport, 2013.
W tym konkretnym wypadku kluczową rekomendacją powyższego raportu było: wszystkie „programy UNDP powinny być [od teraz] zaprojektowane z wyraźnym nastawieniem na biedę, zawsze próbując dodać specjalne elementy, które zwiększą prawdopodobieństwo, że biedni skorzystają bardziej niż skorzystaliby z ogólnych interwencji rozwojowych”. Niemniej w rzeczywistości nie zmieniło się nic, co by na to wskazywało.
Własna wizja ONZ osiągnięcia celów SDG i zakończenia biedy we wszystkich jej postaciach i wszędzie do roku 2030 skupia się na „promowaniu międzysektorowej współpracy i partnerstwa”, jak również na „słuchaniu wszystkich głosów” i „nie pozostawieniu nikogo z tyłu”. Uważamy, że wysłuchiwanie i partnerstwo z ludźmi, którzy żyją za mniej niż 2 dolary dziennie powinno być priorytetem.
Jeden krok
Prosimy Pana, Panie Guterres, o pomoc w uczynieniu jednego kroku ku zakończeniu ubóstwa. Jako ludzie, którzy od dziesięcioleci żyją w skrajnej biedzie, chcemy zobaczyć świat bez biedy jeszcze za naszego życia.
Byłoby wielka hańbą, gdyby status quo pozostało niezmienione, skoro mamy energię i wolę, by to zmienić, ale nasz głos nie dociera. A biorąc pod uwagę tempo, w jakim porusza się SDG 2030 Agenda, tylko Pan, Panie Guterres, może zdecydować o losie ubogich.
Żyjemy na odległym terenie i tym samym mamy zero szans na wyjście z biedy do 2030 r. Zwracaliśmy się dosłownie do wszystkich agend ONZ prosząc o wysłuchanie naszego głosu – na próżno.
Jesteśmy drobnymi farmerami. A więc jedynym krokiem, jaki z Pana pomocą chcemy uczynić, żeby zakończyć skrajne ubóstwo, to stworzenie solidnych i realnych mechanizmów marketingu naszych produktów rolnych.
Aby dowiedzieć się, co chcemy zrobić, żeby to osiągnąć, proszę zobaczyć PowerPoint Presentation, jaką przedstawiliśmy zespołowi UNDP w Ugandzie sześć miesięcy temu.
Zwróciliśmy się do UNDP jako do ostatniej deski ratunku po latach kontaktowania się z wszystkimi innymi agendami ONZ i z kim się tylko dało. Niemniej także UNDP mógł zaledwie powiedzieć… „ponieważ dotyczy to rynków rolnych, leży to poza mandatem UNDP”. To jest dobry przykład, jak UNDP trzyma się „z góry ustalonych, ogólnych interwencji rozwojowych”, ignorując biednych.
Konkretnie, poprosiliśmy jedynie UNDP, by użył swoich wpływów, by skontaktować nas z ludźmi, którzy mogą oferować techniczną pomoc – ponieważ koncepcja „łączenia ludzi i idei” czyli „międzysektorowej współpracy i partnerstwa” jest kluczowym aspektem 2030 Agenda.
Czy nie ma nikogo, kto słucha głosów ludzi, którym chcecie pomóc? Co więc stanie się z wszystkimi innymi ubogimi społecznościami wiejskimi, które nie mają środków na przedstawienie swojej sprawy elicie?
Kim jesteśmy
My, z Uganda Community Farm (UCF), jesteśmy zespołem ludzi, którzy przez całe życie żyją w chronicznej biedzie w odległej części wschodniej Ugandy. Pragniemy to zmienić, co byłoby możliwe gdybyśmy mogli przedstawić swoją sprawę.
Proszę zobaczyć jak lider naszego zespołu, Anthony, swoje borykanie się ze skrajną biedą zmienił w wezwanie do podjęcia działania. O to nam właśnie chodzi.
Nade wszystko wierzymy, że nasza prośba odzwierciedla to, co wiele ubogich społeczności na świecie jest w stanie dokonać, by zmniejszyć biedę, gdyby tylko ludzie, którzy żyją za mniej niż 2 dolary dziennie zostali umieszczeni na liście priorytetów SDG 2030 Agenda i procesu realizacji tej kampanii.
Podsumowując...
Jeśli nie uda nam się nigdzie zdobyć możliwości prezentacji naszej sprawy, jak to jest do tej chwili, naszą jedyną opcją będzie zaakceptowanie porażki i pozostanie w biedzie. Jeśli jednak da nam Pan głos, Panie Guterres, prosimy Pana o pomoc w następujących sprawach: 1. W ramach działań pod hasłem: „łączenie ludzi i idei”, chcemy poprosić o połączenie nas z jakimiś zespołami technicznymi z globalnej północy, żeby wyszkolili nas w przetwarzaniu produktów owocowych drobnych farmerów (we wschodniej Ugandzie) w produkty żywnościowe dla konsumentów – szczególnie w masy owocowe i koncentraty.
Jeśli jednak ten punkt jest zbyt trudny, prosimy o pomoc w udzieleniu nam głosu (jak w punkcie 2. a sami rozpracujemy stronę techniczną.
#2). Aby nasz plan zaczął działać, prosimy Pana, Panie Guterres, o skontaktowanie nas z zespołem ludzi wpływowych (np. znakomitościami, które są ambasadorami SDG), by dać nam głos na mediach społecznościowych przez kontakt z platformą zbiórek społecznościowych, byśmy mogli użyć mocy nowych mediów do zgromadzenia wsparcia dla naszego planowanego rozwiązania.
(Patrz nasze planowane rozwiązanie w Presentation, jaką przedstawiliśmy miesiące temu zespołowi UNDP.)
Powtarzam, tylko Pan może udzielić głosu ludziom takim jak my.
Prosimy o pozostawianie komentarzy dla sekretarza generalnego Guterresa w dziale komentarzy.
Z poważaniem,
Anthony Kalulu
Founder, Uganda Community Farm
P.O. Box 16
Kamuli, Uganda
info@ugandafarm.org
tel: +256 (0) 781 350888
w: http://ugandafarm.org
Facebook * Twitter
[1] Osiem Milenijnych Celów Rozwoju:
- 1. Zlikwidowanie skrajnego ubóstwa i głodu,
- 2. Zapewnienie powszechnego nauczania na poziomie podstawowym,
- 3. Wspieranie zrównoważenia w prawach mężczyzn i kobiet oraz wzmocnienie pozycji kobiet,
- 4. Zmniejszenie wskaźnika umieralności dzieci,
- 5. Poprawa stanu zdrowia kobiet ciężarnych i położnic,
- 6. Zwalczanie AIDS, malarii i innych chorób,
- 7. Zapewnienie stanu równowagi ekologicznej środowiska,
- 8. Rozwijanie i wzmacnianie światowego partnerstwa w sprawach rozwoju.
Urgent Open Letter to UN Secretary General Antonio Gutteres
Gatestone Institute, 17 maja 2018
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
