Fascynujący “nowy typ”, Dendrogramma, okazuje się być starym typem

Dendrogramma wykazuje wiele podobieństw do ogólnej budowy ciała dwóch typów, Ctenophora i Cnidaria, ale nie można ich uplasować w żadnym z nich, tak jak uznaje się je dzisiaj. Możemy powiedzieć ze znaczną pewnością, że te organizmy nie posiadają parzydełek, czułek, brzeżnych otworów dla kanałów promienistych, kanału okrężnego, narządów zmysłowych w postaci na przykład, statocyst lub ciałek brzeżnych (ropalia) jak krążkopławy i kostkowce, kolloblastów, żeberek lub narządów apikalnych, jakie widzimy u żebropławów. Nie zlokalizowano żadnych wici. Nie znaleźliśmy żadnych dowodów, że te okazy mogą stanowić oddarte części kolonii rurkopławów (np., gastrozoidy). Ani też nie zaobserwowaliśmy żadnych śladów gonad, co może wskazywać na niedojrzałość lub zmiany sezonowe. Nie jest dostępna żadna informacja biologiczna o Dendrogramma.

Dane DNA, które byłyby bardzo użyteczne, nie były dostępne, ponieważ te okazy zebrano w 1986 r. i zakonserwowano w formalinie, która niszczy DNA. Choć autorzy nie nadali nazwy temu nowemu typowi, sugerowali, że te dwa okazy istotnie reprezentują nowy typ i to wywołało ogromne podniecenie. (Nieczęsto opisuje się nowe typy.)

Jednak wyprawa z 2015 r., której wyniki znajdują się w nowym artykule w “Current Biology” (O’Hara i in., odnośnik i link poniżej), wydobyła RNA, który można było zsekwencjonować. I ten RNA pokazał, że Dendrogramma wcale nie jest nowym typem, ale rurkopławem. Rurkopławy są dobrze znane, jest to rząd w gromadzie stułbiopławów i typie parzydełkowców. Rurkopławy są dziwaczną grupą składającą się z wyspecjalizowanych osobników, które wiążą się jako grupa, by stworzyć „superorganizm”; najlepiej znanym członkiem jest żeglarz portugalski, a tutaj jest inny rurkopław pelagiczny (wolno pływający) Marrus orthocanna:

Jak piszą autorzy w nowym artykule:

Rurkopławy są dziwacznymi pelagicznymi, kolonijnymi parzydełkowcami z gromady stułbiopławów. Są to złożone, podłużne lub kuliste organizmy z wyspecjalizowanymi zooidami do lokomocji i odżywiania się oraz siecią polipów, które rozciągają się do chwytania zdobyczy lub przyczepiają do dna morskiego. Jest 175 opisanych gatunków, żyjących od powierzchni morza (np., Physalia physalis, żeglarz portugalski) do dna morskiego. Większe, delikatniejsze gatunki znajdują się głównie w spokojnych strefach mezopelagicznej (300–1000 m) i batypelagicznej (1000–3000 m).

Analiza RNA umieszcza Dendrogramma (prawdopodobnie tylko jeden gatunek, nie zaś dwa) wśród rurkopławów: jest to zaznaczony na czerwono gatunek w filogenezie poniżej.

Odnośnik tutaj.

A więc, proszę przechodzić dalej, nie ma tu nic do oglądania. To tylko zwykły postęp nauki, kiedy możemy lepiej zidentyfikować dziwaczne formy przez użycie DNA – lub, w tym wypadku, RNA. Wcześniejszych spekulacji, że Dendrogramma może być żywą pozostałością dziwacznej fauny ediacarańskiej, która wymarła około 540 milionów lat temu, nie da się już obronić.

h/t: Matthew Cobb, Casey Dunn

_______

REFERENCES:

Just, J., R. M. Kristensen, and J. Olesen. 2014. Dendrogramma, New Genus, with Two New Non-Bilaterian Species from the Marine Bathyal of Southeastern Australia (Animalia, Metazoa incertae sedis) – with Similarities to Some Medusoids from the Precambrian Ediacara. PLOS One DOI: 10.1371/journal.pone.0102976

O’Hara, T. D. et al. 2016. Dendrogramma is a siphonophore. Current Biol. 26: R457-458.

The exciting new phylum of dendrogramma turns out to be an old one

Why Evolution Is True, 8 czerwca 2016

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska