"Ohydne przestępstwo" szkolnego programu

Saidam uważa decyzję używania izraelskiego programu w arabskich szkołach w Jerozolimie za “ohydne przestępstwo fałszerstwa”. Tych słów użył, by potępić decyzję wprowadzenia izraelskich programów do arabskich szkół.

Dlaczego minister i Autonomia Palestyńska tak stanowczo sprzeciwiają się, by arabscy uczniowie uczyli się według izraelskiego programu? Czy ten program rzeczywiście jest „ohydnym przestępstwem fałszerstwa”, jak mówi minister?

Głównym powodem, dla którego kierownictwo AP sprzeciwia się izraelskiemu programowi, jest to, że nie propaguje on nienawiści. Program nie demonizuje także Arabów w analogiczny sposób, w jaki palestyński program demonizuje Żydów.

Niedawne badanie palestyńskich podręczników pokazało, że dzieci uczone są gloryfikowania i cenienia terroryzmu i przemocy. Badanie pod nazwą "Program palestyńskiej szkoły podstawowej 2016-17: radykalizacja i odnowa programu OWP” wykonał Instytut Monitorowania Pokoju i Kulturowej Tolerancji w Edukacji Szkolnej.

Palestyński program szkolny uczy dzieci szkolne, by zostały męczennikami, demonizuje Izrael i zaprzecza jego istnieniu, i skupia się na “’powrocie’ do wyłącznie palestyńskiej ojczyzny” – według badania.

Ze stron podręczników dzieci dowiadują się, że ich życie nie ma wartości. W [palestyńskim] programie szkolnym pełno jest takich przesłań jak: "Wulkan mojej zemsty"; "Moja krew tęskni do mojej ziemi"; i "Poświęcę moją krew, by przesycić nią ziemię". Książki do matematyki uczą arytmetyki na liczbach martwych męczenników. Wizja arabskiej Palestyny obejmuje całość tego, co dzisiaj jest Izraelem, a definiuje się to jako „Okupowane Terytoria 1948”.

Choć nie używa się islamu jako radykalnego narzędzia politycznego dla tej grupy wiekowej, w tekstach są negatywne opinie o nie-muzułmanach. I chociaż dostarczana jest edukacja chrześcijańska, ignoruje się jej żydowskie korzenie. Arabowie są przedstawiani jako pierwotni mieszkańcy tej ziemi. Palestyńska tożsamość przekazywana tym dzieciom jest obecnie bardziej realistycznie oparta na lewantyńsko-palestyńskim folklorze obok arabizmu, islamu i walki przeciwko Izraelowi.  

Palestyński minister edukacji martwi się więc, że arabskie dzieci w Jerozolimie nie będą dłużej odbiorcami trucizny i prania mózgów według palestyńskiego programu. Martwi się także, że arabskie dzieci nie będą uczyć się według Planu Etapów OWP z 1974 r. o zdobywaniu Izraela etapami. Etapem pierwszym (Artykuł 2) jest stworzenie palestyńskiego państwa na każdym terytorium, z którego wycofa się Izrael. Następnym etapem (Artykuł 8) jest użycie tego terytorium do “wywołania wspólnego najazdu arabskiego na okrojone państwo żydowskie”.   

Ten Plan Etapów OWP jest nadal nieodłączną częścią palestyńskiego programu szkolnego.

Saidam i jego Autonomia Palestyńska chcą, by arabskie szkoły w Jerozolimie uczyły, że muzułmanie powinni zabijać Żydów. Spójrzmy na przykład na książki do religii dla wyższych klas w szkołach Autonomii Palestyńskiej, w których są ludobójcze przesłania, jak następujący hadis (tradycje i powiedzenia Proroka Mahometa) z Hadisy, Buchari, Księga numer 4:

Walka z Żydami i zwycięstwo nad nimi: Posłaniec [Mahomet] już ogłosił [dobrą nowinę] o końcu żydowskiego ucisku w tej Ziemi Świętej i usunięciu ich zepsucia i ich okupacji. [Jest powiedziane] przez Abu Hurajraha [jednego z Towarzyszy Mahometa], że Prorok powiedział: "Kres dni nie nadejdzie aż muzułmanie będą walczyć z Żydami i muzułmanie zabiją ich tak, że Żyd schowa się za kamień lub drzewo, a kamień lub drzewo powiedzą: ‘O muzułmaninie, o sługo Allaha, za mną jest Żyd, przyjdź i zabij go, poza krzewem kolcowoju, bo to jest jedno z drzew Żydów”. Wiara, (Nauka szariatu) klasa 11, 2003, s. 94.

Autonomia Palestyńska i jej ministerstwo edukacji są gniewni, bo ten hadis został usunięty z podręczników dla szkół arabskich w Jerozolimie.

Usunięcie tego hadisu, twierdzą, jest “ohydnym przestępstwem”. Innymi słowy palestyńskie kierownictwo w Ramallah walczy o prawo uczniów do uczenia się, że Żydzi są “zepsuci” i są “okupantami”, i powinni być zabici, nawet kiedy próbują się schować za kamieniem lub drzewem.  

Obecnie doszła do tego fatwa (islamskie orzeczenie religijne) wydana przez palestyńskiego muftiego Jerozolimy, szejka Mohammeda Husseina, zabraniająca uczniom uczenia się według izraelskiego programu.

"Nauczanie według izraelskiego programu w palestyńskich szkołach jest niebezpieczne i obraźliwe - stwierdza fatwa. – Izraelski program składa się z materiału, który jest sprzeczny z wiarą islamską, arabską tożsamością i palestyńskimi wartościami i tradycjami”.

Rzuca się w oczy, że w tej fatwie nie ma choćby jednego przykładu tego, w jaki sposób izraelski program jest niebezpieczny i obraźliwy dla uczniów.  Powód: w izraelskim programie nie ma niczego, co może zatruć serca i umysły arabskich uczniów.

Czego Autonomia Palestyńska nie mówi swojej ludności i reszcie świata, to faktu, że są setki tysięcy Arabów, którzy uczą się według izraelskiego programu. To są arabscy obywatele Izraela, którzy przez ostatnich 70 lat uczyli się według programów ustalanych przez kolejne rządy izraelskie.

Dlaczego jest w porządku, kiedy arabskie dzieci uczą się według programu, który nie zawiera bigoterii i rasizmu, ale jest to złe dla dzieci arabskich żyjących w Jerozolimie? Dlaczego jest w porządku, kiedy dziesiątki tysięcy Arabów uczęszcza do izraelskich szkół i uczelni, jest na izraelskich uniwersytetach i uczy się według izraelskich programów, ale jest to zakazane dla Arabów w Jerozolimie?

Arabscy obywatele Izraela, którzy uczyli się w izraelskim systemie edukacyjnym, są chyba najbardziej pokojowymi, pragmatycznymi i umiarkowanymi Arabami na Bliskim Wschodzie. Są wśród nich wybitni profesorowie, prawnicy, biznesmeni i lekarze; mają własne partie polityczne, członków parlamentu i siedzą w izraelskim Sądzie Najwyższym. To właśnie dzieje się, kiedy młody człowiek otrzymuje dobrą edukację, wolną od indoktrynacji, podżegania i nauki nienawiści.  

Jeśli izraelski program jest tak zły i niebezpieczny, jak twierdzi Autonomia Palestyńska, to dlaczego tysiące Arabów nadal zapisuje się na studia na Uniwersytecie Hebrajskim, Uniwersytecie w Hajfie, Uniwersytecie w Tel Awiwie, a nawet na “osadniczym” Uniwersytecie w Ariel na północy Zachodniego Brzegu? Jak to możliwe, że arabscy obywatele Izraela nigdy nie skarżyli się na izraelski system edukacyjny?  

Liczba izraelskich Arabów studiujących do licencjatu na izraelskich uniwersytetach i uczelniach skoczyła o ponad 60% w ciągu ostatnich siedmiu lat do 47 tysięcy w 2017 roku według danych Rady Szkolnictwa Wyższego. W ciągu minionych siedmiu lat całkowita liczba arabskich studentów studiujących na izraelskich uniwersytetach i uczelniach wzrosła 78,5%, według tej samej Rady.  

Odpowiedź brzmi, że najwyraźniej podoba im się edukacja, jaką Izrael im oferował przez ostatnie 70 lat. Jest to edukacja, która uczy ich cenić życie, wolność słowa i demokrację i izraelscy Arabowie podziwiają ją. Lubią edukację oferowaną przez Izrael, ponieważ nie demonizuje żadnej rasy lub grupy ludzi. Lubią ja, ponieważ nie uczy ich zabijania Żydów, ale uczy życia z nimi w pokoju i bezpieczeństwie.

To jest prawda, jakiej Autonomia Palestyńska nie chce słyszeć. To jest prawda, jakiej nie chce, by usłyszała reszta świata. Zamiast tego kierownictwo palestyńskie w Ramallah chce kontynuować nauczanie dzieci nienawiści do Izraela i Żydów, i przygotowywanie ich do zniszczenia Izraela.

Palestyński minister edukacji może nadal mówić o oporze wobec izraelskiego programu szkolnego, ale dobrą wiadomością jest to, że arabscy mieszkańcy Jerozolimy i arabscy obywatele Izraela będą nadal stukać do drzwi izraelskich instytucji edukacyjnych w poszukiwaniu dobrej edukacji.

Prawdziwe zamiary Autonomii Palestyńskiej, a mianowicie prowadzenie dżihadu przeciwko Żydom i chęć całkowitego zniszczenie Izraela, zostało ujawnione raz jeszcze. Jeśli ktoś szuka „ohydnych przestępstw”, to nie musi już szukać dalej.

Palestinians: The “Ugly Crime” of School Curriculum

Gatestone Institute, 1 marca 2018

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska


Bassam Tawil 

Badacz i publicysta mieszkający na Bliskim Wschodzie.