Niezwykłe pasikoniki naśladujące liście, u których samce i samice są różnych kolorów

Opisane są dwa nowe gatunki jednogatunkowego poprzednio rodzaju Eulophophyllum Hebard, 1922. Wszystkie gatunki rodzaju znanego do teraz znajdują się w zalesionych obszarach w Sabah na Borneo. Gatunek jest unikatowy pod względem silnie rozszerzonego pola środkowego tegmenu [JAC: sztywne skrzydła przednie], w którym wszystkie żyłki części środkowo przedniej plus promienia (radius) są silnie zakrzywione i biegną do przodu. Istnieje także uderzająca różnica koloru między płciami, z samcami jednolicie zielonymi i samicami różowymi. Dwa nowe gatunki, E. lobulatum Ingrisch & Riede sp. n. i E. kirki Ingrisch & Riede sp. n. mają duże, przypominające liście wypustki na tylnych piszczelach, których nie ma u E. thaumasium Hebard, 1922. Różnią się wzajem od siebie liczbą odgałęzień głównej żyłki w polu środkowym tegmenu. Strydulacja [JAC: “ćwierkanie”, jak u świerszczy, wydawane przez pocieranie skrzydeł] E. lobulatum sp. n. składa się z krótkich, podwójnych kliknięć, wahających się od 6,5 do 8,5 kHz, powtarzanych w dłuższych interwałach.

Tutaj jest przyszpilony okaz, u którego można zobaczyć aparat strydulacyjny (“D”) i przypominająca liść wypustkę na górnej części (piszczela) tylnego odnóża, co nadaje im jeszcze bardziej tajemniczy wygląd:

Ale dlaczego samce i samice jednego z tych gatunków mają różne kolory? Najpierw pomyślałem, że zajmują różne miejsca w habitacie i zielone samce siedzą na zielonych roślinach, a różowe samice, na świeżych, różowych. Autorzy piszą jednak, że znaleźli dwie różowe samice siedzące na zielonych roślinach, całkowicie widoczne dla ludzkich obserwatorów. Podają kilka wyjaśnień (poniżej), ale oczywiście, sposobem rozwiązania zagadki byłyby obserwacje behawioralne znacznie większej liczby osobników w laboratorium lub w naturze. Podejrzewam, że odpowiedzią jest (2): zróżnicowane chowanie się. Dlaczego jednak samce i samice chowają się w różnych miejscach, co oczywiście utrudnia im znalezienie się wzajem w porze godowej? Dlaczego dobór naturalny miałby faworyzować różne nisze, jeśli drapieżniki nie koncentrują się w jednym miejscu po zjedzeniu pasikonika?

Strydulacja z pewnością pomaga im we wzajemnym znajdowaniu się. Autorzy snują przypuszczenia:

Możliwe powody różowego ubarwienia samic są następujące: (1) Na tle zróżnicowanej roślinności różowa samica z zielonymi żyłkami może zlać się optycznie z tłem, kiedy patrzy się z odległości (Fig. 3G); (2) Jest możliwe, że różowe osobniki, które znaleziono jak dotąd, mogły po prostu przysiąść na nietypowym tle – czyniąc je bardziej widocznymi dla ludzkich obserwatorów. Ich „normalnymi” miejscami mogą być czerwonawe pierwsze liście, powszechne w wielu roślinach lasów deszczowych; (3) różowe ubarwienie może służyć jako ostrzeżenie, chociaż uważamy to za mało prawdopodobne. Dalsze obserwacje w terenie będą konieczne dla wyjaśnienia funkcji różowego ubarwienia tego gatunku i może ujawnić coś niespodziewanego.

h/t: Matthew Cobb, Gwen Pearson

________

Ingrisch, S., K. Riede, and G. Beccaloni. 2016 The pink katydids of Sabah (Orthoptera: Tettigoniidae: Phaneropterinae: Eulophophyllum with Description of two new species. Journal of Orthoptera Research25:67-74.

Remarkable katydid leaf mimics whose sexes are different colors

Why Evolution Is True, 9 stycznia 2017

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska