Pluralistyczna Europa odrzuciła wojny religijne, a teraz poddaje się „potworowi” ekstremistycznego, politycznego islamu

Islamiści raz jeszcze uderzyli w Europę. W przeciągu dwóch tygodni terroryści dokonali kilka ataków, które wstrząsnęły najpiękniejszymi miastami Zachodu i wzbudziły wiele pytań dotyczących traktowania politycznego islamu przez Europę. Strach napełnił serca mieszkańców Paryża, Nicei, Drezna i Wiednia, niemniej zachodni politycy nadal są zakłopotani i nie wiedzą jak zniszczyć tego potwora, któremu sami pozwolili się plenić w imię kulturowej tolerancji i pluralizmu.   

Od wydarzeń 11 Września słyszę słowa zachodnich polityków: „Nie będzie tolerancji wobec tych, którzy są nietolerancyjni” lub „Zdławimy terroryzm żelazną pięścią”. Jednak wydaje się, że to tylko pusta retoryka mająca spacyfikować opinię publiczną. Tylko prezydent Francji i kanclerz Austrii ośmielili się wyraźnie krytykować polityczny islam i jego przywódcę, tureckiego prezydenta Erdoğana, podczas gdy kanclerz Niemiec Angela Merkel marzy o otrzymaniu Pokojowej Nagrody Nobla za otwarcie bram swojego kraju dla dodatkowych muzułmanów, którzy przybywają i twierdzą, że są uchodźcami uciekającymi przed dyktaturami w krajach na Wschodzie.

Polityczny islam, który zniszczył kraje na Wschodzie i wepchnął je w ciemność ignorancji, fanatyzmu, wojen domowych i sekciarskich, przeniknął do Europy i próbuje teraz narzucić swoje prawa na potomków Woltera, Immanuela Kanta i Mozarta. Nie zadowolił się izolowaniem muzułmanów w gettach na Zachodzie i stworzeniem kulturowego i moralnego rozłamu między nimi a krajami, które przyjęły ich i przyznały im obywatelstwo. Teraz próbuje zastraszyć każdego, kto go krytykuje i chce dyktować, co nauczyciele mają mówić w zachodnich szkołach, co wykładowcy mogą mówić na uniwersytetach i o czym pisarze mają pisać w książkach i artykułach.

Po groźbach zamordowania Salmana Rushdiego i po zamordowaniu rysowników i pracowników “Charlie Hebdo”, teraz zamordowali na głównej ulicy nauczyciela historii, Samuela Paty’ego, ponieważ pokazał uczniom w swojej klasie karykatury z „Charlie Hebdo”, żeby omówić z nimi, zarówno muzułmanami, jak nie-muzułmanami, temat wolności słowa i jej zderzenia z uczuciami muzułmanów we Francji. Politycznego islamu nie interesuje jednak wolność słowa ani uczucia muzułmanów. Interesuje go wyłącznie narzucenie swoich idei i stylu życia wszędzie tam, gdzie postawi stopę. Dla niego uczucia muzułmanów nie są niczym więcej jak tylko paliwem w jego dokładnie wykalkulowanej wojnie.  

Przybyłem do Niemiec 25 lat temu, żeby żyć w wolności i wyrażać moje opinie bez obawy o życia i bez ryzykowania, że wyląduję w więzieniu. Niemniej, po wszystkich tych latach i po opublikowaniu 10 książek w Niemczech, z których większość krytykuje polityczne aspekty islamu, zacząłem jeździć tylko w opancerzonym samochodzie. Nie odważam się kupić chleba bez eskorty siedmiu oficerów ze służb specjalnych, których zadaniem jest chronienie publicznych postaci, i nie wygłaszam wykładów bez kamizelki kuloodpornej. Jestem tutaj, żyjąc w więzieniu w sercu Europy, obawiam się każdego dnia o moje życie, ponieważ islamistyczny potwór dosięgnął tego kraju przede mną, zbudował swoje meczety i zatruwa umysły pokoleń muzułmanów, którzy przybyli na Zachód, by uciec ze swoich krajów, które polityczny islam pomógł zniszczyć.  

Ludzie tacy jak ja nie mogą chodzić ulicami miast europejskich bez ochrony policyjnej, podczas gdy salafici i terroryści wędrują swobodnie tymi ulicami, wygłaszają kazania w meczetach i groźnie wskazują oskarżycielskim  palcem na każdego, kto ich krytykuje. Większość ludzi, którzy dokonali aktów terroru w Europie, byli znani służbom bezpieczeństwa jako ekstremiści, którzy stanowią niebezpieczeństwo dla porządku publicznego a niektórzy z nich byli już uprzednio sądzeni i uwięzieni za udział w działaniach terrorystycznych.  

Europa szczyci się swoimi oświeconymi zasadami, które uświęcają kulturowy pluralizm. Kontynent, którzy wyrzekł się wojen religijnych i Inkwizycji po zapłaceniu ciężkiej ceny krwią swoich córek i synów; kontynent, który  utorował drogę wolności przez krytykowanie religii i patriarchalnej władzy, obecnie pozwala islamskiej inkwizycji na powrót i na rządzenie pisarzami, nauczycielami i dramaturgami na swojej ziemi.

Porażka Europy w wojnie przeciwko islamskiemu terrorowi jest więc nie tylko porażką na  polu bezpieczeństwa, ale jest także porażką edukacyjną i kulturową. Europa poddała się. Zamiast zamknąć meczety, które uczą nienawiści i przemocy, prosi islamskie organizacje, które popierają Erdoğana i Bractwo Muzułmańskie, o pomoc w pisaniu programów szkolnych dla muzułmańskich dzieci w niemieckich i austriackich szkołach. Zamiast ukarania Erdoğana, który stał się oficjalnym sponsorem terroru i zaczął wysyłać islamistycznych najemników do Syrii, Libii i Armenii, Europa pomaga mu 3 miliardami euro rocznie, żeby nie pozwolił kolejnym uchodźcom na przybycie do Europy.  

Tak, epoka wartości dobiegła końca. Europa akceptuje Katar, Turcję i Iran z powodu swoich ekonomicznych i politycznych interesów, a robiąc to, zdradza zasady ustanowione przez najpotężniejszy na świecie kontynent tj. samą Europę. Ale krokodyle, które Europa czule objęła, prawdopodobnie pożrą ją w niedalekiej przyszłości. Kampania już się rozpoczęła, niemniej Europa pozostaje bezsilna. Niestety, wszystko co pozostało z Europy, to stare poczucie winy za imperializm, niewolnictwo i Holocaust. Biały człowiek stał się jedną z trzech postaci: lewicowiec, którego łatwo szantażować z powodu jego kompleksu winy; radykalny prawicowiec, który chce uratować swój starzejący się kontynent od nienawiści i przemocy politycznego islamu przez własny rodzaj nienawiści, który jest nie mniej przestępczy i agresywny; lub apatyczny człowiek środka, który w imię tolerancji pozostawia prawicę, lewicę i polityczny islam, by walczyli ze sobą.

Wolter i Kant z pewnością przewracają się w grobach, kiedy widzą polityków w swoich krajach ignorujących orędowników wolności i oświecenia, i obejmujących tych, którzy żywią ukrytą nienawiść do tych wartości. Z pewnością płaczą gorzkimi łzami na widok nauczyciela z obciętą głową w kałuży własnej krwi na ulicy Paryża. Z pewnością zastanawiają się, czy wszystko, co zrobili i napisali, poszło na marne. Z pewnością czują żal i rozczarowanie, kiedy widzą obywateli Europy tweetujących “Wszyscy jesteśmy Charlie Hebdo” po tym, jak obrońcy wolności słowa zapłacili własnym życiem, ale ignorujących ostrzeżenia krytyków politycznego islamu, jak gdyby tylko martwy krytyk był ważnym krytykiem.

Zamożność, apatia i naiwne rozumienie tolerancji osłabiły piękny i unikatowy kontynent Europy, ostatnią oazę wolności i jest teraz przeniknięta przez nieoświeconych prawicowców i oblężona przez nielegalną imigrację.  

Niemniej nasza kampanii przeciwko politycznemu islamowi trwa. Musimy prowadzić ją sami na Wschodzie. Musimy prowadzić ją używając tego, czego nauczyliśmy się z historii Europy i z naszej historii, przeciwko potworowi upolitycznionej religii, która nie będzie syta, aż pożre nas wszystkich.

Nauczyliśmy się, że kultury przychodzą i odchodzą, jak zamki z pisaku budowane przez dzieci, które fale morskie zmywają bez śladu. Kultury jednak są niszczone nie tylko wtedy, kiedy inni atakują je z zewnątrz, ale także, kiedy stają się kruche i puste w środku.

[1] Facebook.com/almaqaleg, 5 listopada 2020; al9anat.com, 6 listopada 2020.

Pluralistic Europe, Which Renounced Religious Wars, Is Now Surrendering To The 'Monster' Of Extremist Political Islam

MEMRI, Specjalny komunikat Nr 9026, 12 listopada 2020

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Odwiedź polską stronę MEMRI: http://www2.memri.org/polish/