Przyjęcie palestyńskich kłamstw
W przemówieniu Mładenow wychwalał nieżyjącego przywódcę palestyńskiego, Jasera Arafata (Abu Ammara) jak palestyńskiego przywódcę, który wyrzekł się przemocy:
“Abu Ammar … miał siłę, by wyrzec się przemocy”.
[Official PA TV Live, June 22, 2020]
Choć naiwna ONZ może próbować poprawiać historię – oszukana, być może, tym, że Arafat otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla – fakty pozostaną na zawsze. Arafat wyłącznie udawał, że przyjmuje pokój i wyrzeka się terroryzmu. W rzeczywistości nadal posługiwał się terrorem i przemocą, by osiągnąć swoje cele.
Wiele źródeł potwierdza, że Arafat planował, rozpoczął i dowodził palestyńską kampanią terroru, rozpoczętą we wrześniu 2000 roku. Kampania szalała przez ponad cztery lata i podczas niej palestyńscy terroryści, wykonując rozkazy Arafata, przeprowadzili tysiące ataków terrorystycznych i zamordowali ponad tysiąc Izraelczyków oraz zranili dalsze tysiące.
Żona Arafata, Suha, powiedziała to wyraźnie w wywiadzie dla telewizji Autonomii Palestyńskiej. Powiedziała, że Arafat nakazał jej wyjechać z terenu AP, “ponieważ już zdecydował o przeprowadzeniu Intifady”. [Oficjalna telewizja AP, 12 listopada 2011 r.]
W programie o Arafacie w oficjalnej telewizji Autonomii Palestyńskiej, Nabil Szaath, członek Komitetu Centralnego Fatahu, wyjaśnił, że Arafat “widział, że powtórzenie pierwszej Intifady w nowej formie przyniesie niezbędny powszechny, międzynarodowy i arabski nacisk na Izrael”. [Oficjalna telewizja AP, 13 listopada 2011 r.]
Choć Hamas próbował przypisać sobie kierowanie tą kampanią terroru, Muhammad Dahlan, wówczas wysoki rangą funkcjonariusz AP i Fatahu, twierdzil, że to Arafat i jego służby bezpieczeństwa inicjowały i odgrywały pierwszorzędną rolę w terrorrze:
"Arafatowi nie brakowalo wojowników. Podczas Intifady, kiedy Arafat czegoś chciał, prosił swoje służby bezpieczeństwa, z których 40% było zabójcami, Męczennikami albo więźniami. Chcę wyrazić… całą naszą miłość, honor i wdzięczność za rolę tych, którzy zginęli jako Męczennicy w drugiej Intifadzie spośród [członków] Fatahu i spośród palestyńskich cywilów i wojowników, którzy bronili naszych narodowych praw. ... [Kiedy rozpoczęła się przemoc] Hamas nadal krył się, sądząc, że Arafat sprowadził przemoc, by pokryć tajne porozumienie, jakie zawarł w Camp David. Nawiasem, mówiąc, to są wypowiedzi Al-Zahara... Druga Intifada - Hamas dołączył późno. My [OWP i służby bezpieczeństwa AP] jesteśmy tymi, którzy to rozpoczęli”.
[Oficjalna telewizja AP, 28 września 2010 r.]
Mazen Izz Al-Din, który był wówczas wicedyrektorem Urzędu Politycznej i Narodowej Edukacji AP, wyjaśnił:
"Intifada Al-Aksa – jeśli chcemy być zgodni z prawdą i szczerzy, a historia ujawni to któregoś dnia – że ta [Intifada] i wszystkie jej rozkazy należą do prezydenta i najwyższego dowódcy, Jasera Arafata".
[PA TV (Fatah), May 28, 2002]
Aszraf Al-Adżrami, były minister ds. więźniów AP, dodał:
"Także ta Intifada, której flagą Hamas próbował wymachiwać niesprawiedliwie, siłą, fałszywie i oszukańczo – ta flaga [Intifady] należy wyłącznie do Jasera Arafata ... Te siły [bezpieczeństwa Autonomii Palestyńskiej] zapłaciły wysoką cenę za drugą Intifadę"
[Oficjalna telewizja AP, 29 czerwca 2009 r.]
Imad Faludżi, minister komunikacji AP za czasów Arafata podczas kampanii terroru, wyjaśnił, że Arafat planował kampanię terroru od powrotu z nieudanych rozmów w Camp David w 2000 roku:
"Ktokolwiek myśli, że Intifada zaczęła się z powodu wizyty znienawidzonego Szarona w meczecie Al-Aksa, myli się. To była ostatnia kropla, która przelała cierpliwość palestyńskiego ludu. Ta Intifada była już planowana od powrotu Prezydenta [Arafata z niedawnych rozmów w Camp David [w lipcu 2000 r.]."
[Przemówienie Faludżiego, 5 grudnia 2000 r.]
Ochroniarz Arafata, Muhammad Dajeh, wyjaśniał, że Arafat nie chciał potępić terroru, ale zrobił to z powodu międzynarodowych nacisków. Według Dajeha, Arafat kłamał i mówił: “Potępiam zabijanie cywilów – ale to nie była prawda”:
Prezenter TV: On [Arafat] nie kłamałby w twojej obecności
Ochroniarz: Tak. Arafat, tak. Na przykład, kiedy tylko przeprowadzano operację (tj. atak terrorystyczny) w Tel Awiwie, Arafat wychodził i mówił [potępiał go] – oczywiście, po naciskach. Przede wszystkim [od egipskiego] prezydenta Mubaraka. On dzwonił do brata Arafata i mówił mu: “Bracie Arafat, wyjdź i potęp to, bo oni cię zniszczą”. [Arafat] odpowiadał mu: "Ale panie Prezydencie, ja mam Męczenników – oni [Izrael] zniszczyli nas, oni masakrują nas”. [Mubarak] mówił mu: "Bracie Arafat, idź i potęp [to]. Oni cię zniszczą”. Brat Arafat szedł i potępiał w specjalny sposób: Jestem przeciwny zabijaniu cywilów – i to nie było prawdą".
[Kanał YouTube BBC Arabic, 1 kwietnia 2014 r.]
Sultan Abu Al-Einein, ówczesny sekretarz generalny Fatahu w Libanie, potwierdził oszustwo Arafata:
"Jaser Arafat potępiał męczeńskie [samobójcze] operacje. Potępiał te operacje w bardzo surowych słowach, ale równocześnie Męczennik Jaser Arafat finansował te militarne operacje”.
[Al-Quds TV, 6 kwietnia 2009 r.]
Tym, co jest jasne dzisiaj – i co powinien wiedzieć Mładenow – to, że Arafat nigdy nie wyrzekł się przemocy. Zamiast tego Arafat używał przemocy jako środka do osiągnięcia swojego celu zniszczenia Izraela.
Mit palestyńskiej “demokracji”
W dalszym ciągu przemówienia Mładenow wezwał Palestyńczyków, by nie wyrzucali swoich osiągnięć z ostatnich 25 lat i dążyli do budowania przyszłości opartej na demokratycznych wartościach:
“Nie wyrzucajcie kluczy do czegoś, co budowaliście przez 25 lat. Chrońcie to, chrońcie to i musicie inwestować w przyszłość. W przyszłość, która jest zbudowana na podzielanych wartościach demokracji, odpowiedzialności i dobrobytu dla każdego”.
Czy ONZ/Mładenow przeoczyli fakt, że przewodniczący AP, Mahmoud Abbas, sprawuje obecnie przez piętnasty rok swoją czteroletnią kadencję? Czy ONZ/Mładenow przeoczyli fakt, że przez minione 25 lat Autonomia Palestyńska urządziła wybory tylko dwa razy, raz w 1996 roku i raz w 2006 roku? Czy ONZ/Mładenow przeoczyli fakt, że w 2007 roku Abbas zdymisjonował pochodzący z wyborów rząd AP i zastąpił go funkcjonariuszami, głównie ze swojej partii, Fatahu? Czy ONZ/Mładenow przeoczyli fakt, że w 2018 roku Abbas rozwiązał Palestyńską Radę Ustawodawczą (która nie działała od ponad dziesięciu lat), obiecując przeprowadzić wybory w ciągu sześciu miesięcy od tej decyzji?
Udawanie przez ONZ, że AP ucieleśnia choćby podobieństwo demokracji, jest po prostu fantazją. Dlaczego ONZ jest niezdolna do zobaczenia rzeczywistości i do przyznania, że AP jest tylko jeszcze jedną dyktaturą?
Palestyńska jedność z terrorystami
Gdyby ONZ/Mładenow byli autentycznie zainteresowani w osiągnięciu pokoju między Izraelem a Palestyńczykami, pierwszym żądaniem byłoby zdemontowanie morderczych organizacji terrorystycznych. Zamiast wymagania od AP tego minimalnego warunku, Mładenow wezwał do palestyńskiej jedności:
“Rak wyżera ciało Palestyny od ponad dziesięciu lat – rak podziału. I wzywam wszystkich przywódców Palestyny i całą ludność Palestyny, by odłożyli na stronę swoje różnice i zbudowali rzeczywistą jedność narodową”.
Tymi słowami wyraźnie nawiązuje do podziału między, z jednej strony, partią Abbasa, Fatahem, która rządzi AP i panuje nad obszarem pod kontrolą AP w Judei i Samarii, a z drugiej do Hamasu, który panuje w Strefie Gazy. Podział rozpoczął się od zdymisjonowania przez Abbasa rządu Hamasu, który wygrał wybory w AP w 2006 roku, a doszedł do szczytu, kiedy Hamas zagarnął panowanie nad Strefą Gazy w 2007 roku i, między innymi, zrzucał członków Fatahu z dachów wysokich budynków.
Konstytucyjnym celem Hamasu jest zniszczenie Izraela i eksterminacja Żydów w imię islamu.
Najbardziej palącym pytaniem ze wszystkich, jakie powstaje na bazie przemówienia Mładenowa – a jest ich kilka – jest to, jak ONZ/Mładenow mogą wierzyć, że jedność Fatahu i terrorystycznej organizacji Hamas może promować pokój?
When the UN adopted Palestinian lies, myts, and homicidal terror against Israel
Palestinian Media Watch, 8 lipca 2020
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Maurice Hirsch
Publicysta Palestinian Media Watch.
