Dwa typy rozwiązań – wzmocnienie pozycji i edukacja przez grupy samopomocy i mobilizacja lokalnej społeczności okazały się szczególnie ekonomicznie skuteczne.
Wpływ przemocy domowej jest ogromny zarówno na same ofiary, jak i na całe społeczeństwo. Nowe dowody wskazują na działania pozwalające na zmniejszenie kosztów i zahamowanie przemocy, które mogą być podjęte przez każdy rząd.
Badania są wynikiem współpracy między Tata Trust w Indiach i Copenhagen Consensus.
National Institution for Transforming India (NITI) utworzył listę ponad stu programów rządowych, o których zbadanie poprosił India Consensus, aby dowiedzieć się, jak najlepiej zrealizować Globalne Cele (wyznaczone przez ONZ). Wytyczono 169 Globalnych Celów, obejmujących niemal wszystko. Od walki ze skrajnym ubóstwem, do rozwoju terenów zielonych. Tych celów rozwoju jest zdecydowanie zbyt dużo i żaden rząd nie może się zająć wszystkimi na raz. Badania mają wskazać najlepszą strategię wykorzystania przeznaczonych na realizację tych celów funduszy.
Jest to zatem próba ustalenia, które z celów i programów należy potraktować priorytetowo, przy założeniu, że nie da się wszystkich celów finansować równocześnie. Byłoby znacznie korzystniej gdyby Indie wydały powiedzmy 50 000 crore rupii indyjskich [około 27 miliardów złotych] więcej realizując z Globalnych Celów przez koncentrację na najbardziej istotnych programach wskazanych przez India Consensus, co przyniosłoby dodatkowe korzyści dla Indii o wartości mniej więcej 20 lakh crore rupii. [Od tłumacza cror – 10 milionów, lakh - 100 tysięcy, 1 rupia = 0,054 złotego]
Raport z badań będzie opublikowany w odpowiednim czasie. Jednak już teraz możemy powiedzieć o jednym obszarze, na którym wzmocnienie programów spowodowałoby ogromne różnice efektów. Chodzi o działania zmierzające do ograniczenia przemocy domowej w Indiach. Program One Stop Centres (OSCs) ma na celu wsparcie kobiet narażonych na przemoc tak w miejscach prywatnych, jak i publicznych, w ramach rodziny, w społecznościach i w miejscach pracy.
Badania dotyczące efektywności nakładów na ośrodki kryzysowe w Indiach i w innych miejscach na świecie są ograniczone. Niedawne badanie pięciu takich ośrodków, w tym jednego z Indii, pokazują, iż tego rodzaju ośrodki mogą pomóc ofiarom domowej przemocy w uzyskaniu dostępu do istotnych medycznych, prawnych i policyjnych usług. Inne dostępne raporty pokazują, że te ośrodki są często mało skuteczne ze względu na brak koordynacji i są dramatycznie słabo wykorzystywane z powodu braku informacji o ich istnieniu.
Patrząc na te raporty i wobec braku rzetelnych badań, możemy założyć, że skuteczność tych ośrodków jest wątpliwa.
Podczas gdy ośrodki koncentrują się głównie na pomocy kobietom, które doświadczyły domowej przemocy, istotne jest również zapobieganie tej przemocy, zanim do niej dochodzi. Jest to wyzwanie, wymagające zmiany norm relacji między płciami.
W tej kwestii India Consensus wskazuje na korzyści z tytułu włączenia prewencyjnego podejścia do obecnej polityki rządowej.
Najnowsza analiza kosztów i korzyści przeprowadzona w stanie Andhra Pradesh, gdzie wykorzystano doświadczenia z próbnych programów w Subsaharyjskiej Afryce, pokazuje na możliwości potencjalnie bardzo skutecznych rozwiązań prewencyjnych.
Dwa badane rozwiązania – wzmocnienie pozycji kobiet i edukacja poprzez grupy samopomocy oraz mobilizacja lokalnej społeczności, okazały się szczególnie skuteczne.
W krajach, w których rozpoczęto te programy, obydwa prowadziły do plus minus 55 procentowej redukcji przemocy domowej po ich zakończeniu i ta zmiana utrzymywała się przez co najmniej cztery lata.
Rocznie przemoc domowa wobec narażonych na nią kobiet prowadzi w Andra Pradesh przeciętnie do 19 ofiar śmiertelnych. Każdy z tych programów pozwoliłby na uniknięcie średnio 11 ofiar, obok wielu uszkodzeń ciała, w tym uszkodzeń oczu, potłuczeń i złamań kości.
Obok tak ważnych wartości, jak oszczędzenie kobietom bólu, strachu i stresu (nie wspominając o oszczędzeniu życia), przynosi to również znaczne korzyści ekonomiczne, gdyż przypadki przemocy domowej oznaczają, że kobieta jest niezdolna do pracy średnio przez pięć dni.
Badanie pokazuje, że straty dla formalnej, jak i nieformalnej gospodarki tego stanu w 2018 roku spowodowane przez przemoc domową wobec zamężnych kobiet wynosiły 1,8% PKB lub Rs 13 000 crore w skali roku. Przy docelowej grupie kobiet 17 lakh, wdrożenie jednego z tych programów kosztowałoby około Rs 170 crore, przynosząc zyski wielkości około Rs 3000 crore.
Inwestycja w zapobieganie przemocy domowej ma głęboki moralny i ekonomiczny sens i powinna być priorytetem.
Prioritise the prevention of domestic violence
Hindustan Times, 24 maraca 2019
Tłumaczenie: Andrzej Koraszewski
