Delfiny umyślnie narkotyzują się truciznami rozdymków
Jerry Coyne
2014-01-04
Dalsze dowody na inteligencję delfinów: podobnie jak ludzie lubią one od czasu do czasu zmienić stan swojej świadomości przy pomocy używek. Ponieważ pod wodą nie ma ani gorzały, ani narkotyków, robią to, według informacji w „Independent”, przez zjadanie rozdymek:
W niezwykłych scenach, sfilmowanych do nowego filmu dokumentalnego, widziano młode delfiny, ostrożnie manipulujące pewnym rodzajem ryb rozdymkowatych, które, jeśli sprowokowane, wydzielają neurotoksynę.
Chociaż duże dawki tej trucizny mogą być śmiertelne, wiadomo, że w małych dawkach daje ona efekt odurzający i wydaje się, że delfiny zrozumiały, jak to działa i jak spowodować, by ryba wydzieliła właściwą ilość.
Po starannym żuciu rozdymki i przekazywaniu jej sobie wzajemnie, te morskie ssaki wpadają w rodzaj transu.
W artykule nie jest to wyraźne, ale być może chodzi tu o słynną truciznę u wielu rodzajów ryb rozdymkowatych, które znane są Japończykom jako fugu. Jak wie wielu z was fugu saszimi jest wielkim przysmakiem w kuchni japońskiej, częściowo dlatego, że wątroba i jajniki tej ryby są śmiertelnie trujące, a więc do przygotowania tych ryb trzeba szkolić specjalnych kucharzy. Sporo Japończyków zmarło z powodu ryzykanctwa i niekompetentnych kucharzy.
Statystyka z Biura Opieki Społecznej i Zdrowia Publicznego wskazuje na 20 do 44 wypadków zatrucia fugu rocznie w Japonii w latach od 1996 do 2006 (jeden incydent może obejmować wielu biesiadników). Co roku te wypadki prowadzą do hospitalizacji między 34 a 64 ofiar i od zera do 6 zgonów.
. . . We wcześniejszych latach donoszono o znacznie większych liczbach, ze szczytem w roku 1958, kiedy zmarło z tego powodu 176 ludzi. Według Instytutu Badania Fugu 50% zatruło się przez zjedzenie wątroby, 43% przez zjedzenie jajników, a 3% przez zjedzenie skóry. Jedną z najsłynniejszych ofiar był aktor kabuki i „żywy skarb narodowy” Bandō Mitsugorō VIII, który zmarł w 1975 r. po zjedzeniu czterech porcji fugu kimo (wątroby fugu). Sprzedaż tej wątroby była w owym czasie zakazana na mocy przepisów lokalnych. Bandō twierdził, że jest w stanie oprzeć się truciźnie, ale zmarł w kilka godzin po powrocie do hotelu.
Proszę zauważyć, że tak zachowują się młode delfiny. Jestem pewien, że dorosłe delfiny potępiają rozdymki jako “miękki narkotyk”, będący wstępem do „twardych” narkotyków, takich jak toksyny meduzy.
Rob Pilley, zoolog, który był także producentem tej serii, powiedział “Sunday Times”: “To były młode delfiny, celowo eksperymentujące z czymś, o czym wiemy, że jest środkiem odurzającym.
Po ostrożnym żuciu rozdymki i przekazaniu jej w koło, zaczynały zachowywać się dziwacznie, zawieszając nosy nad powierzchnią, jak gdyby zafascynowane własnym odbiciem. [JAC: "Widziałeś kiedyś naprawdę powierzchnię, stary? Szał!"]
Przypomniało nam modę sprzed kilku lat, kiedy ludzie zaczęli lizać ropuchy, żeby być na haju, szczególnie ze względu na sposób, w jaki trwały potem w stanie odurzenia. To był najbardziej niezwykły widok”.
No cóż, kiedy byłem młodym delfinem, jadłem gałkę muszkatołową, paliłem skórki od bananów i brałem wszystkie regularne środki halucynogenne lat sześćdziesiątych, ale muszę powiedzieć, że nigdy nie lizałem ropuchy.
Ropuchy rodzaju Atelopus istotnie zawierają tetrodotoksynę (włącznie z, jak zakładam, nazwanym moim imieniem gatunkiem Atelopus coynei), ale ropuchy, które lizali ludzie, należały prawdopodobnie do rozmaitych gatunków “ropuch psychoaktywnych”, które zawierają inne trucizny i halucynogeny. Jedna z tych ropuch to Bufo marinus, której skóra jest trująca. Niemniej informowano o australijskich psach, które liżą te ropuchy jako sposób odurzania się. LiveLeak informuje i ma wideo takiego liżącego ropuchę psa, który niemal dolizał się Psiego Sufitu. Tak więc zachowanie delfinów może nie być wyjątkowe, chociaż aspekty społeczne wydają się ograniczone do waleni i ludzi.
Zachowanie delfinów sfilmowano przy pomocy atrap żółwi, które miały w środku kamery (wideo poniżej):
Twórcy filmu użyli kamer ukrytych w atrapach żółwi, ryb i kałamarnic, żeby sfilmować 900 godzin zdjęć pokazujących delfiny w swoim naturalnym środowisku.
Pierwszy odcinek dwuczęściowego programu BBC One, “Dolphins: Spy in the Pod”, zostanie pokazany w czwartek o 20:00 (opis tutaj). Użycie ryby rozdymki do zmiany świadomości przez delfiny zostanie pokazane w drugim odcinku.
Jerry A. Coyne Profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji. Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.
