|
|
|
Australijskie koty łożyskoweAustralia jest wymarzonym światem dla zoogeografa – jest to najbardziej spektakularnie wyróżniające się miejsce na Ziemi i wiemy dlaczego tak jest. Około 250 milionów lat temu większość płyt kontynentalnych świata połączyła się w jeden superkontynent – Pangeę. Podczas mezozoiku („Epoki gadów”) Pangea zaczęła rozłamywać się i wiele dzisiejszych południowych kontynentów (Ameryka Południowa, Afryka, Antarktyda, Australia i Indie) odsuwały się od nieco mniejszego superkontynentu Gondwany. Kontynentalny rozłam trwał i różne części Gondwany oddzielały się od siebie (stąd tradycyjne zawołanie geologów-irredentystów: „Zjednoczyć Gondwanę!). Afryka, Indie i, najpóźniej, Ameryka Południowa w końcu uderzyły w północne masy kontynentalne, tworząc ciekawą geologię i – co najważniejsze dla zoogeografii – pozwalając dużym zwierzętom lądowym na przechodzenie między głównymi masywami lądowymi. Takie zwierzęta nie przenoszą się na ogół „okazjonalnymi środkami transportu”, które pozwalają ptakom, nietoperzom i mniejszym zwierzętom na przemierzanie większych lub mniejszych obszarów morskich; duże zwierzęta potrzebują do rozprzestrzeniania się drogi, która mogą przejść suchą stopą.
Ta radiacja wprowadziła torbacze do większości nisz ekologicznych zamieszkiwanych w reszcie świata przez zwierzęta łożyskowe – drapieżniki, roślinożerne, kopytne, kopacze, owadożerne itd. Dwie rzeczy są ewidentne w radiacji torbaczy australijskich. Pierwsza, że konwergencja może prowadzić do niezwykłego podobieństwa, kiedy odlegle spokrewnione linie adaptują się do podobnych środowisk – Jerry pokazuje to na rycinie powyżej; ale, druga, że czasami formy zamieszkujące te same nisze ekologiczne mogą być zupełnie inne.
W starannym przeglądzie danych historycznych (który zawiera to pamiętne zdanie w dziale opisującym metody: “Nawiasem mówiąc, odkryłem, że autorzy indeksów książek rzadko wymieniają w indeksach ‘kota’”) Ian Abbott (2002) pokazał, że mimo możliwości, że koty zostały przywiezione do Australii wcześniej przez Aborygenów, malajskich trepangerów (poławiaczy strzykw – wspaniale, że istnieje na to słowo!) lub rozbitków morskich, wydaje się, że pierwsze koty przywieźli najwcześniejsi osadnicy europejscy pod koniec XVIII wieku. Mapa poniżej pokazuje miejsca, do których prawdopodobnie zostały wprowadzone koty (strzałki) oraz daty zapisów o pojawieniu się kota (kropki): Koch z kolegami oglądali mikrosatelitarne i mitochondrialne sekwencje DNA – dwie równie szybko ewoluujące części genomu, a więc dobre do badania filogenetyki wewnątrzgatunkowej - u ponad 200 zdziczałych kotów z Australii Zachodniej i kilku wysp wokół Australii, włącznie z dalekimi, jak Cocos (Keeling) Islands (grupa wysp, gdzie koty są problemem z powodu niszczenia przez nie dzikich zwierząt: Algar et al., 2003) i Christmas Island.
Artykuł wywołał niewielką sensację w mediach (Jerry wspomniał tutaj o publikacji w “New York Times”) i większość mediów oznajmiała, że pokazuje on, iż koty australijskie pochodzą z Europy, nie zaś z Azji Południowowschodniej. Artykuł istotnie pokazuje, że ze znalezionych przez zespół 63 haplotypów mitochondrialnych 25 istnieje także w Europie (dane europejskie pochodzą z innej pracy innego zespołu). Dla rozróżnienia jednak źródeł kolonizacji potrzebne są próbki ze wszystkich potencjalnych źródeł, stwierdzenie, czy populacje źródłowe mają jakieś diagnostyczne lub charakterystyczne allele lub mutacje, a potem zobaczenie, czy znajdują się one w populacjach skolonizowanych (tj. australijskiej). Zespół Koch miał jednak tylko trzy nieaustralijskie koty – jeden z Celebes i dwa z Borneo. (Co dziwne, mówią o nich jako „malezyjskich” kotach, a także używają tego określenia na siedemnastowiecznych trepangerów malajskich. Malezja jednak jest tworem politycznym XX wieku, a Celebes jest w Indonezji, nie w Malezji, więc należało użyć określenia malajski, które jest odpowiedniejsze dla tego kulturowo/lingwistycznie/geograficznego regionu.)
Abbott, I. 2002. Origin and spread of the cat, Felis catus, on mainland Australia, with a discussion of the magnitude of its early impact on native fauna. Wildlife Research 29:51-74. abstract Algar, D., G. J. Angus, R.I. Brazell, C. Gilbert and D.J. Tonkin. 2003. Feral cats in paradise: focus on Cocos. Atoll Research Bulletin 505. (Actually published in 2004.) pdf K. Koch, K., D. Algar, J. B. Searle, M. Pfenninger and K. Schwenk. 2015. A voyage to Terra Australis: human-mediated dispersal of cats. BMC Evolutionary Biology 15 (262), 10 pp. pdf Why Evolution Is True, 11 grudnia 2015 Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska Greg Mayer Zastępca kuratora działu gadów i płazów w muzeum zoologicznym Uniwersytetu Wisconsin. Doktorat z biologii ewolucyjnej obronił na Harvardzie.
Znalezionych 1476 artykuły. |
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
|
