Przez ostatnich kilka tygodni Palestyńczycy i ich przywódcy podnosili wojownicze głosy przeciwko nowemu prawu Izraela o „Państwie Narodu Żydowskiego”, które określa naturę państwa Izrael jako narodowego państwa narodu żydowskiego. Palestyńczycy potępili to prawo jako „rasistowskie” i twierdzą, że toruje ono drogę do „państwa apartheidu”.
W tym tygodniu Palestyńczycy ogłosili strajk generalny na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, by zaprotestować przeciwko prawu, które, jak mówią, „eliminuje rozwiązanie w postaci dwóch państw”.
Zupełnie jednak nie jest jasne, dlaczego Palestyńczycy żyjący na tych terytoriach mają niepokoić się o to nowe prawo. Palestyńczycy żyjący na tych terytoriach nie są obywatelami Izraela i nie są częścią izraelskiego systemu politycznego. Palestyńczycy żyjący na tych terytoriach mają własne (palestyńskie) obywatelstwo, własną flagę, własny parlament i własny rząd. To prawo w żaden sposób ich nie dotyczy. Ten fakt powoduje, że ich sprzeciw wobec tego prawa jest śmieszny i absurdalny.
Palestyńczycy, ponieważ mają własny parlament i instytucje państwowe, mają pełną swobodę uchwalania praw, jakie sobie życzą, bez starania się o pozwolenie Izraela lub kogokolwiek innego.
Większość ludzi nie jest świadoma tego, że Palestyńczycy istotnie mają własne prawa, włącznie z "Palestyńskim Prawem Podstawowym", które Palestyńska Rada Legislacyjna uchwaliła w 2002 r.
Dlaczego ważne jest przypomnienie światu o tym palestyńskim prawie właśnie teraz?
Ponieważ Palestyńczycy głośno protestują przeciwko Prawu Narodu Żydowskiego Izraela (które nie ma z nimi nic wspólnego), potrzebne jest doprowadzenie do świadomości świata jednego z głównych artykułów Palestyńskiego Prawa Podstawowego. Tylko wtedy świat zrozumie, jak Palestyńczycy i ich przywódcy oszukują wszystkich i pogrążają w hipokryzji i podwójnych standardach.
Palestyńczycy mówią, że nie mogą zaakceptować Izraela jako państwa żydowskiego i nigdy nie uznają go za ojczyznę narodu żydowskiego. To, twierdzą Palestyńczycy, jest jednym z głównych powodów, dla których sprzeciwiają się temu nowemu prawu izraelskiemu.
W ostatnich latach prezydent Autonomii Palestyńskiej (AP), Mahmoud Abbas wielokrotnie powtarzał zaciekłą odmowę uznania Izraela jako państwa żydowskiego. Właściwie nigdy nie pominął okazji, by jasno przedstawić swoje stanowisko w tej sprawie. „Nie uznamy ani nie zaakceptujemy żydowskości Izraela”, raz za razem powtarzał Abbas.
Oczywiście, Abbas i Palestyńczycy nigdy nie zaakceptują Izraela jako ojczyzny narodu żydowskiego. Uważają oni, że zrobienie tego oznaczałoby, że palestyńscy uchodźcy i ich potomkowie nigdy nie wrócą do swoich byłych domów w Izraelu. Palestyńczycy nieustannie twierdzą, że „prawo powrotu” jest święte i w jakiejkolwiek umowie z Izraelem miliony Palestyńczyków powinny otrzymać pozwolenie na zgromadzenie się w Izraelu – co oznaczałoby zamianę Żydów w mniejszość w ich kraju.
Palestyńczycy jednak, którzy są tak zdecydowanie przeciwko Izraelowi określającemu się jako państwo żydowskie, sami potwierdzają, że islam będzie oficjalną religią przyszłego państwa palestyńskiego. Oto co mówi Artykuł 4 Palestyńskiego Prawa Podstawowego: "Islam jest oficjalną religią Palestyny. Zasady islamskiego szariatu mają być głównym źródłem legislacji. Arabski ma być oficjalnym językiem”.
Taka jest więc logika Abbasa i Palestyńczyków: definiowanie się Izraela jako państwa żydowskiego jest aktem ”rasizmu” i ”apartheidu”, podczas gdy jako rzecz oczywistą twierdzi się, że przyszłe państwo palestyńskie będzie islamskim państwem rządzonym przez prawo szariatu i nie uważa się tego za akt "rasizmu" lub "apartheidu".
W kolejnym ironicznym zwrocie Palestyńczycy mówią, że sprzeciwiają się nowemu prawu izraelskiemu, ponieważ „znosi” arabski jako oficjalny język Izraela (fałszywe twierdzenie), podczas gdy sami chcą uczynić arabski jedynym oficjalnym językiem w swoim przyszłym państwie.
W rzeczywistości nowe prawo izraelskie uznaje arabski jako drugi język. Oto co mówi o tym prawo:
"Język arabski ma specjalny status w państwie; używanie języka arabskiego przez instytucje państwowe lub przed nimi będzie prawnie uregulowane; ten przepis nie zmienia dotychczasowego statusu języka arabskiego”.
Podczas gdy Izrael nadal respektuje język arabski i nawet przyznał mu specjalny status, Palestyńczycy – w Palestyńskim Prawie Podstawowym – nie wspominają o żadnym innym języku poza arabskim. Palestyńskie prawo nie wspomina angielskiego, hebrajskiego lub francuskiego jako drugiego języka. Stwierdza tylko, że oficjalnym językiem państwa palestyńskiego będzie arabski i tylko arabski.
Tutaj można znaleźć podwójne standardy odnośnie stanowiska Palestyńczyków i innych do izraelskiego prawa o Państwie Narodu Żydowskiego. Przed potępieniem Izraela za starania o zachowanie charakteru jako państwo żydowskie, świat musi wyjaśnić, dlaczego Palestyńczycy mogą planować swoje przyszłe państwo jako rządzone przez prawo islamskie.
Dlaczego Palestyńczycy mogą planować islam jako swoją oficjalną religię, ale Izrael jest potępiany za starania o utrzymanie żydowskiego charakteru i tożsamości? Ponadto, dlaczego miesza się Izrael z błotem za prawo, które gwarantuje specjalny status językowi arabskiemu w państwie żydowskim, podczas gdy nie podnosi się żaden zdziwiony glos, kiedy Palestyńczycy w swoim przyszłym państwie wykluczają każdy inny języka poza arabskim?
Widzimy kolejne odbicie lustrzane, dostarczone nam przez Palestyńczyków: raz jeszcze starają się oni odmówić Izraelowi dokładnie tego, co ich zdaniem należy im podać na srebrnym półmisku. Ale to jest stara palestyńska historia w nowej szacie.
Tylko tym razem Palestyńczycy starają się ukrywać postanowienia Palestyńskiego Prawa Podstawowego. Być może niepokoją się trochę o opinię światową. Patrząc jednak na obłudę opinii światowej, być może Palestyńczycy mają mniej powodów do niepokoju niż sądzą.
Israel’s ’Nationality’ Law and Palestinians Lies
Gatestone Institute, 1 października 2018
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Bassam Tawil
Muzułmański badacz i publicysta mieszkający na Bliskim Wschodzie.
