Wydaje się, że od tego czasu arabscy obywatele Izraela przemyśleli swój błąd, gdy posłuchali wezwań Hamasu do powstania przeciwko własnemu państwu. Po ataku Hamasu na Izrael 7 października 2023 r., który zakończył się zamordowaniem 1200 Izraelczyków i zranieniem tysięcy, arabscy obywatele Izraela nie tylko powstrzymali się od aktów przemocy wobec swoich żydowskich współobywateli, ale nawet potępili okrucieństwa.
Sondaż przeprowadzony po masakrze 7 października wykazał, że większość arabskich obywateli Izraela (68%) uważa, że atak nie odzwierciedlał wartości społeczeństwa arabskiego, narodu palestyńskiego i narodu islamskiego. Sondaż wykazał również, że 86% popiera pomoc w postaci cywilnego wolontariatu podczas wojny między Izraelem a Hamasem, podczas gdy 70% stwierdziło, że czują się częścią Izraela i jego problemów.
Komentując wyniki sondażu, prof. Mouna Maroun, wiceprezes i dziekan ds. badań na Uniwersytecie w Hajfie oraz była kierowniczka Katedry Neurobiologii Sagol, pierwsza Arabka na tak wysokim stanowisku uniwersyteckim w naukach przyrodniczych, powiedziała:
„Jestem izraelską Arabką... Wstydzę się. A Hamas jest winny... Dla dobra człowieczeństwa błagam społeczność arabską, aby szła naprzód i mądrze, i odpowiedzialnie zrozumiała narrację żydowską, tak jak my prosimy ich o zrozumienie naszej przez 75 lat. Po raz pierwszy jako mniejszość arabska jesteśmy proszeni o empatię i zrozumienie narracji większości...
W mieście Hajfa są mieszane dzielnice i mieszane budynki mieszkalne. Na uniwersytecie Żydzi i Arabowie uczą się i rozwijają razem. To jest paradygmat, który Izrael musi powtórzyć, aby wyjść poza tragedię 7 października.
[Utożsamianie się Arabów z Izraelem] pokazuje, że społeczność arabska w Izraelu pragnie dalszej integracji ze społeczeństwem i dystansuje się od działających w złej wierze czynników, takich jak Hamas...
Izraelscy Arabowie i Żydzi są jak sól i pieprz: jedni i drudzy mają miejsce na stole, a gdy już wsypie się je do dania, prawie nie sposób ich rozróżnić. Musimy przyjąć i pielęgnować nasze wspólne przeznaczenie, współpracując ze sobą, angażując się w znaczący dialog i rozumiejąc, że jeśli chodzi o współistnienie i wspólne życie, nie ma się czego obawiać”.
Maroun z Uniwersytetu w Hajfie jest jedną z wielu Arabek zajmujących wysokie stanowiska na izraelskich uniwersytetach.
W 2021 roku Rada Gubernatorów Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie ogłosiła, że prof. Mona Choury-Kassabri została wybrana na stanowisko wicerektora ds. strategii i różnorodności na uniwersytecie. Po raz pierwszy członek społeczności arabskiej został mianowany na stanowisko wicerektora. „Jestem głęboko zaszczycona, że jestem pierwszą Arabką pełniącą funkcję wicerektora Uniwersytetu Hebrajskiego” — powiedziała Choury-Kassabri.
„Jestem przekonana, że moje doświadczenie zarówno w salach wykładowych, jak i na stanowiskach kierowniczych na uniwersytecie będzie mi służyć w promowaniu celów strategicznych i wartości inkluzywnych tej wspaniałej instytucji”.
Oprócz edukacji, izraelska medycyna zawsze służyła jako wzór równości i współistnienia Żydów i Arabów. Żydowscy i arabscy pacjenci często dzielą ten sam pokój w izraelskich szpitalach, gdzie żydowscy i arabscy lekarze i pielęgniarki pracują razem.
Odsetek arabskich lekarzy w Izraelu wzrasta. Pod koniec 2021 r. arabscy lekarze stanowili 24% izraelskich lekarzy. W tym samym roku 43% nowych licencji dla lekarzy przyznano lekarzom arabskim i druzyjskim. Udział obywateli arabskich w innych zawodach opieki zdrowotnej jest również znaczny.
Jak twierdzi Fahima Abbas, badaczka z Adva Center, izraelskiego postępowego think tanku monitorującego rozwój społeczny i gospodarczy:
„Szpitale, miejsca, w których tak wiele osób doświadcza bólu i choroby, są również miejscami współpracy między żydowskimi i arabskimi lekarzami. Naszym obowiązkiem jest o tym pamiętać i wzmacniać tę współpracę zarówno w zwykłych czasach, jak i w nagłych wypadkach”.
W 2022 r. sędzia Chaled Kabub został pierwszym muzułmaninem mianowanym do Sądu Najwyższego Izraela. Wszyscy poprzedni arabscy sędziowie w 15-osobowym Sądzie Najwyższym byli chrześcijanami, co jest kolejnym przykładem tego, jak arabscy obywatele Izraela mają dostęp do wysokich stanowisk w sektorze publicznym.
W 2019 roku Samer Hadż Jehia, kiedy został mianowany prezesem zarządu Banku Leumi, został pierwszym Arabem na stanowisku szefa dużego banku w Izraelu.
Od 1948 r. ponad 80 obywateli arabskich zostało wybranych na członków Knesetu (parlamentu) Izraela. W 2020 r. na 120 członków Knesetu 17 było Arabami.
Badanie przeprowadzone przez Centrum Mosze Dajana na Uniwersytecie w Tel Awiwie wykazało, że 57% izraelskich Arabów uważa, że Hamas celowo atakował cywilów, w tym kobiety i dzieci, podczas ataku 7 października. Co najmniej 54% popiera udział arabskich Izraelczyków w wysiłkach na rzecz wyjaśnienia światu stanowiska Izraela w wojnie. Kolejne 66% izraelskich Arabów opowiada się za dołączeniem partii arabskiej do koalicji rządowej w Izraelu.
Badanie zostało zainicjowane przez Konrad Adenauer Program Współpracy Żydowsko-Arabskiej, część Centrum Mosze Dajana Badań nad Bliskim Wschodem i Afryką na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Szef programu, Arik Rudnitzky, powiedział, że badanie dowodzi, że Arabowie z Izraela identyfikują się z Izraelem bardziej niż w przeszłości:
„Wojna między Izraelem a Hamasem wywołała bezprecedensową zmianę w postawach arabskich obywateli Izraela. Objawia się ona tym, że po raz pierwszy, w przeciwieństwie do wszystkich poprzednich badań, obywatelska tożsamość Izraela odgrywa tak silną rolę [dla izraelskich Arabów], jak narodowa tożsamość arabska”.
Podczas gdy stosunek izraelskich Arabów do Izraela jest zachęcający, niektórzy z ich przywódców nadal działają wbrew interesom własnej ludności. Ci przywódcy, w tym obecni i byli członkowie izraelskiego Knesetu (parlamentu), od dawna wykorzystują demokratyczny system kraju, by szerzyć antyizraelską retorykę.
Ci przywódcy zrobią wszystko, aby przyciągnąć uwagę mediów – nawet jeśli oznacza to podżeganie przeciwko Izraelowi. Wiedzą, że gdy zajmują się prawdziwymi problemami, z którymi borykają się ich arabscy wyborcy – takimi jak bezrobocie i ubóstwo – nikt nie napisze o nich w mediach. Jednak gdy ci przywódcy wygłaszają płomienne oświadczenia przeciwko Izraelowi, często zdobywają nagłówki i artykuły na pierwszych stronach gazet.
Podżegając przeciwko Izraelowi, ci izraelscy przywódcy arabscy wyrządzają ogromne szkody własnym wyborcom. Ci przywódcy sprawiają, że izraelscy Arabowie wyglądają, jakby byli „piątą kolumną” – wrogiem wewnętrznym. Ci przywódcy podsycają strach i nieufność między Żydami i Arabami w Izraelu, ignorując fakt, że większość izraelskich Arabów twierdzi, że czuje się dobrze mieszkając w państwie żydowskim.
Okrucieństwa Hamasu z 7 października nie rozróżniały Żydów i Arabów, starych i młodych, mężczyzn i kobiet, czarnych i białych. 23 arabskich obywateli Izraela zostało zamordowanych przez terrorystów Hamasu podczas ataku tego dnia lub przez ataki rakietowe Hamasu w kolejnych dniach. Większość ofiar stanowili Beduini mieszkający na południu Izraela. Ponadto Hamas uprowadził kilku mężczyzn i kobiet ze społeczności Beduinów.
Dzień po masakrze arabski bloger izraelski Nuseir Yassin, powszechnie znany jako „Nas Daily”, zamieścił na X (dawniej Twitter) następujący wpis:
„Przez długi czas zmagałem się ze swoją tożsamością. Palestyński dzieciak urodzony w Izraelu. Jak... wtf. Wielu moich przyjaciół do dziś odmawia wypowiadania słowa „Izrael” i nazywa siebie tylko „Palestyńczykami”. Ale odkąd miałem 12 lat, nie miało to dla mnie sensu. Więc postanowiłem połączyć te dwa określenia i zostać „Palestyńczykiem-Izraelczykiem”. Myślałem, że to określenie odzwierciedla to, kim jestem. Najpierw Palestyńczykiem. Potem Izraelczykiem. Ale po ostatnich wydarzeniach zacząłem myśleć. I myśleć. I myśleć. A potem moje myśli zmieniły się w gniew. Zdałem sobie sprawę, że gdyby Izrael został ponownie napadnięty, nie bylibyśmy bezpieczni. Dla terrorysty dokonującego inwazji na Izrael wszyscy obywatele są celem... A ja nie chcę żyć pod palestyńskimi rządami. A to oznacza, że mam tylko jeden dom, chociaż nie jestem Żydem: Izrael”.
Jeśli izraelscy Arabowie chcą zapewnić sobie i swoim dzieciom pomyślną przyszłość, muszą pozbyć się ekstremistycznych przywódców arabskich, którzy mówią i działają wbrew interesom społeczności arabskiej w Izraelu. Jeśli ci arabscy przywódcy są niezadowoleni z życia w Izraelu, mogą przenieść się na Zachodni Brzeg, do Strefy Gazy lub do dowolnego kraju arabskiego – gdzie szybko zatęsknią za izraelską demokracją i wolnością słowa.
Link do oryginału: https://www.gatestoneinstitute.org/21245/israeli-arab-leaders
Gatestone Institute, 26 grudnia 2024
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
Khaled Abu Toameh - urodzony w 1963 r. w Tulkarem na Zachodnim Brzegu, arabski dziennikarz, któremu wielokrotnie grożono śmiercią. Publikował między innymi w "The Jerusalem Post", "Wall Street Journal", "Sunday Times", "U.S. News", "World Report", "World Tribune", "Daily Express" i palestyńskim dzienniku "Al-Fajr". Od 1989 roku jest współpracownikiem i konsultantem NBC News.
