Jak przeżyć na Bliskim Wschodzie

Ze smutkiem muszę przypomnieć, że ta wojna zaczęła się dawno temu, na długi czas przed deklaracją niepodległości w 1948 roku. Pogromy w latach 1920, 1921, 1929 i 1936-39 nie były, jak twierdzą nasi wrogowie, spowodowane utworzeniem Izraela ani „okupacją 1948”. W Hebronie mordowani tam Żydzi nie byli częścią syjonistycznego ruchu. Fatah został założony w 1959 roku, a Organizacja Wyzwolenia Palestyny  w 1964 roku, a więc całe lata przed „okupacją 1967”.       

Ze smutkiem muszę przypomnieć, że wezwaniem, które słyszeliśmy podczas naszej wojny o niepodległość, był okrzyk “Itbah al-Yahud” - “Wyrżnąć Żydów” – Nie Izraelczyków i nie syjonistów. Jest tak dlatego, że ich problemem są Żydzi (jak również chrześcijanie), którzy odmawiają życia na łasce islamu jako “zimmi”lub “chronieni”, jak zobowiązuje ich do tego religia. Do dnia dzisiejszego arabskie dzieci na całym świecie śpiewają: “Palestine Baladna wa’al-Yahud Kalabna” - “Palestyna jest naszym krajem, a Żydzi są naszymi psami”. Pies w muzułmańskiej tradycji jest zwierzęciem nieczystym, i zgodnie z prawem szariatu, jeśli muzułmanin modli się, a pies, świnia, osioł, Żyd, lub chrześcijanin przejdzie przed nim, jego modlitwa staje się nieczysta i musi ją rozpocząć od początku.    

Ze smutkiem muszę wam powiedzieć, że powszechnym zawołaniem wrogów Izraela jest okrzyk  “Chajbar, Chajbar ja jahud, Dżisz Muhammad siaud” - Chajbar to była oaza na Półwyspie Arabskim, w której mieszkali Żydzi póki Mahomet nie wyrżnął ich w 626 roku. To zawołanie ma przypominać ludziom co się stało i głosi:  “Chajbar, Chajbar, o Żydzi, armia Mahometa powróci”- oczywiście, by powtórzyć morderczą akcję. W Koranie, zgodnie z surą 5:82, Żydzi są “przysięgłymi wrogami islamu”,  a w wierszu 60 czytamy, że Allah przeklął ich i gniew Jego jest na Żydach oraz że zmienił ich w małpy i świnie. Któż więc dał im prawo do posiadania kraju? Od kiedy mają prawo do niepodległości?    

Język siły

Cokolwiek byście nie myśleli, pokój z Egiptem nastąpił dopiero kiedy Sadat zrozumiał, że mimo wszystkich arabskich wysiłków zmierzających do eliminacji Izraela w roku 1948, w 1956 podczas wojny na Synaju, w 1967 podczas wojny sześciodniowej, w 1970 podczas wojny pozycyjnej i w 1973 podczas wojny Jom Kippur, która była kompletnym zaskoczeniem, Izrael nie tylko przetrwał ale zdołał przesunąć działania wojenne na tereny wroga. Zrozumiawszy, że Izraela nie można pokonać, Sadat niechętnie zdecydował się na pokój, nawet jeśli ten pokój miał by być tymczasowy i oparty na podobieństwie do traktatu Hudajbijjah z 628 AD, traktatu, w którym Mahomet zagwarantował niewiernym z Mekki pokój na 10 lat, by wycofać się z tej obietnicy w dwa lata później. 

Porozumienia z Arafatem w Oslo nie wyrosły z prawdziwej chęci zawarcia pokoju. Były oszustwem, koniem trojańskim, nazwanym przez samego Arafata “Traktatem z Hudajbijjah”. Zasadniczym celem porozumień w Oslo było stworzenie palestyńskiego bytu, uzbrojonego, z własną armią i zamiarem eliminowania Izraela, kiedy czas do tego dojrzeje. Powtarzał to od rana do nocy, a nasi politycy uspakajali, że to tylko „na użytek wewnętrzny”, a kiedy zamachowcy-samobójcy zabijali ludzi na naszych ulicach, politycy mówili, że to „ofiary pokoju”. Od kiedy pokój wymaga ofiar? Ile czasu zabrało od przekazania im broni do tego, żeby skierowali ją na nas?       

Ze smutkiem muszę wam powiedzieć, że wszystkie wysiłki Izraela zmierzające do ugłaskania Hamasu skończyły się przekształceniem się organizacji terrorystycznej w państwo terrorystyczne. Mordercze rakiety, ataki tunelami, zamachowcy-samobójcy – to wszystko uznane jest za dopuszczalne środki działania dżihadystycznego rządu w Gazie. Nawet nie pisną o standardach życia, opiece zdrowotnej, domach i dobrobycie dla ludzi. Mieszkańcy Gazy są pionkami w rękach Hamasu, dżihadystów i salafitów, którzy zmieniają ich doczesne życie w piekło “pozwalając im” na pójście do nieba.         

Smutno mi mówić miłującym pokój ludziom w Izraelu i gdzieindziej na świecie, że cement i inne materiały budowlane, które musimy dostarczać dżihadystom w Gazie na odbudowę zniszczeń, wykorzystywany jest do budowy tuneli śmierci – śmierci Izraelczyków i śmierci synów Gazy. Zamiast odbudowywać swoje szpitale, szkoły i infrastrukturę, dżihadyści budują infrastrukturę śmierci, cierpienia i katastrofy. Po raz kolejny popełniliście błąd, budując swoją politykę na nadziei, marzeniach i urojeniach zamiast na podstawie doświadczeń i faktów. Również komentatorzy (w tym również ja sam) ponoszą część winy. Wszyscy mówiliśmy jednym głosem, że kiedy Hamas będzie musiał przyjąć odpowiedzialność za dostarczenie wyżywienia, elektryczności, lepszych warunków życia mieszkańcom Gazy, stanie się umiarkowany, bardziej realistyczny i bardziej pragmatyczny. No cóż, byliśmy w błędzie. Ruch Hamasu, mimo przejścia od opozycji do statusu ugrupowania rządzącego dalej prowadził dżihad przeciwko Izraelowi i ani odrobinę nie zrezygnował ze swojej totalnej negacji “syjonistycznego tworu”.

Zaślepiająca wizja pokoju

Ze smutkiem muszę popsuć waszą radosną imprezę pod hasłem “Dwa narody, dwa państwa”. To, co dziś dzieje się w Gazie z całą pewnością stanie się w palestyńskim państwie, które próbuje się stworzyć w Judei i Samarii. Hamas ponownie wygra wybory do ich parlamentu tak, jak wygrał w styczniu 2006 roku, wygrają również wybory prezydenckie. A jeśli nie, to po prostu będzie krwawa rewolucja, taka jaką przeprowadzili w Gazie w czerwcu 2007 roku. Co będziecie mówili kiedy to się stanie? Oh, nie zdawaliśmy sobie sprawy..., sądziliśmy, że...  Teraz już wiecie i nie musicie sądzić. To będzie wasze dzieło. O ile teraz Hamas buduje tunele w piachu, tunele w Judei i Samarii  będą budowane w skale, co może okazać się trudniejsze do wykrycia i zniszczenia.    

Dla tych, którzy mają szczególnie krótka pamięć: w lipcu 2014 roku Hamas rakietami odpalanymi z Gazy spowodował zamknięcie na jeden dzień lotniska Ben Guriona. Jeśli przejmą kontrolę nad Judeą i Samarią, będą mogli sparaliżować lotnisko nawet strzelając z procy. Będą mieli bezpośredni widok na nie ze wzgórz Bet Arieh. Nie wierzycie, możecie pojechać na krótką wycieczkę na te wzgórza leżące na wschód od lotniska, są częścią “okupowanych terytoriów”(czyjego kraju okupowanych, jeśli można zapytać?). Ze względu na specyfikę wiatrów większość samolotów podchodzi do lądowania od wschodu, przelatując dokładnie nad tymi wzgórzami. Jaką cenę zapłaci Izrael, kiedy samolot zostanie zestrzelony? A może powinniśmy im dać Jerozolimę, żeby chcieli się uspokoić?      

Jak mówimy o Jerozolimie, co powiedzie, kiedy Hamas postawi was przed ultimatum: Jerozolima albo wojna? Wzgórze Świątynne albo zamykamy lotnisko Ben Guriona? A kiedy świat poprze te żądania, ugłaskując ekstremistów kosztem Izraela, co wówczas powiecie? Kiedy snajperzy będą znów zabijać przechodniów na ulicach Jerozolimy zza murów Starego Miasta, tak jak ich jordańscy bracia robili to przed 1967 rokiem, gdzie się schowacie? Za betonowym murem? Za barierą bezpieczeństwa? Czy przeniesiecie stolicę Izraela do Tel Awiwu?     

Ze smutkiem muszę was poinformować, że najgorszą rzeczą, jaka przydarzyła się nadziei na pokój, są te różne ruchy pokojowe, które wzywają Izrael, by pozwolił rozkwitać terrorystycznemu państwu w Judei i Samarii i by oddał Jerozolimę Wschodnią.  Na Bliskim Wschodzie ci, którzy proszą o pokój, którzy śpiewają o swojej miłości do pokoju i którzy oferują swój kraj za świstek papieru z napisem “pokój”, są postrzegani, jako ci, którzy przegrali wojnę i żebrzą o życie. Ruch pokojowy prezentuje Izrael jako państwo uległe, słabe, defetystyczne – wizerunek, który na Bliskim Wschodzie nie daje szans na pokój. W tym ekstremistycznym i pełnym przemocy zakątku świata, w którym Izrael próbuje przetrwać, jeśli jesteś postrzegany jako mięczak, to znaczy, że zasługujesz na szybkiego kopniaka wiesz w co i jeśli dobrze pójdzie to cię wyrzucą, albo utną ci głowę, jeśli pójdzie zgodnie z ich planami. Na Bliskim Wschodzie „pokój”oznacza, że twoi wrogowie wolą cię nie ruszać, ponieważ jesteś zbyt silny i zbyt niebezpieczny, żeby z tobą zadzierać. Na Bliskim Wschodzie pokój jest zastrzeżony dla niezwyciężonych.                  

Ci, którzy odmawiają zaakceptowania tych faktów, którzy nie są gotowi na pot, krew i łzy, ci łkający o “pokoju teraz”, nie powinni być na Bliskim Wschodzie. To jest miejsce dla silnych, odważnych i zdecydowanych, którzy mocno wierzą w to, co robią. Wszyscy inni prawdopodobnie powinni poszukać innego miejsca do życia. Gdzieś, gdzie jest  spokojnie i zamożnie, jak w Paryżu, Brukseli, Madrycie, w Bostonie czy San Bernardino.          

A guide to survival in the Middle East (Mordechai Kedar)

Elder of Ziyon, 20 kwietnia 2016

Tłumaczenie: Andrzej Koraszewski

Mordechai Kedar

Izraelski badacz i wykładowca literatury arabskiej, publicysta i komentator telewizyjny, często zapraszany przez telewizję Al-Dzazira.

Od Redakcji

Gdyby ktoś miał wątpliwości, kogo i co popiera świat, spójrzmy na jeden z tysięcy drobnych epizodów, jakie dziś mają miejsce w zachodnim świecie. Londyński supermarket Etefy dał w gazecie ogłoszenie z cytatem z Goebblesa: „Żydzi zasłużyli na katastrofę, która ich teraz spotkała”. Zdumieni oburzeniem, które to wywołało wyjaśniali, że przecież nikogo nie chcieli urazić, bo nad tym cytatem był napis informujący, że miliony uchodźców w ubiegłym roku uciekły od wojny i prześladowań. Rzecznik przedsiębiorstwa poinformował, że „będzie badanie, by ocenić, czy to ogłoszenie naruszyło kod etyczny firmy”.