Droga Lindo Sarsour: co jest postępowego w Palestynie?

Prawdziwym problemem z tą skargą jest to, że nie ma absolutnie niczego “postępowego” w Palestyńczykach – wręcz przeciwnie: są oni tak bardzo “na prawo”, że przy nich amerykańscy konserwatyści z republikańskiej Tea Party wyglądają niemal na postępowych. Już rok temu przedstawiłam tezę, że przy poglądach Palestyńczyków jest dość dziwaczne, iż ludzie “postępowi” na Zachodzie tak ochoczo opowiadają się za “sprawą palestyńską”. Niniejszy tekst jest częściowo oparty na obszernych badaniach społeczności muzułmańskich, opublikowanych w 2013 r. przez amerykański ośrodek badawczy Pew i, jak informował wówczas EoZ, Palestyńczycy ukazali się jako społeczność najbardziej konserwatywna pod względem form religijności oraz najbardziej ekstremistyczna za wszystkich badanych krajów z większością muzułmańską. EoZ podkreślił niektóre szokujące wyniki jako infografik [patrz powyżej].

Tak więc 89% Palestyńczyków chciałoby mieć islamskie prawo szariatu jako “oficjalne prawo kraju” w Palestynie; 87% wierzy, że “żona musi zawsze być posłuszna mężowi”; 81% uważa, że ludzie, którzy popełnili cudzołóstwo zasługują na ukamienowanie, a 62% chce kary śmierci dla muzułmanów, którzy porzucają islam. Pod jakim względem jest to postępowe?  

A jest tu jeszcze pewna drobna sprawa - długotrwałego poparcia palestyńskiego dla terroryzmu. Jak pokazują sondaże idące wstecz dwadzieścia lat, Palestyńczycy zawsze stanowczo popierali zamachy terrorystyczne na izraelskich cywilów – ataki rakietowe Hamasu, zamachy samobójcze na restauracje i autobusy lub tak zwane zamachy “samotnych wilków”. Niedawno pokazano, jak niesłychanie popularne jest wśród Palestyńczyków zabijanie Izraelczyków, kiedy rzekomo „umiarkowana” frakcja Fatahu próbowała wzmocnić poparcie dla siebie wśród ludności przed wyborami samorządowymi przez chwaląc się, że zabiła 11 tysięcy Izraelczyków.

Także kiedy celem nie jest Izrael, Palestyńczycy pozostają entuzjastycznymi zwolennikami terroryzmu: po zamachach 11 Września Pew przez niemal dziesięć lat badał poparcie dla Osamy bin Ladena wśród muzułmanów i Palestyńczycy zawsze wyłaniali się jako najżarliwsi admiratorzy bin Ladena. Jest to tym bardziej godne uwagi, że pytanie zadawane przez Pew w sondażu było dość zawiłe i wydaje się specjalnie zaprojektowane, by dać rezultat minimalizujący poparcie dla przywódcy Al Kaidy: uczestników sondażu pytano, czy mają „zaufanie” do bin Ladena, że „zrobi właściwą rzecz w sprawach świata”. Dość zdumiewająco,

w 2003 r., bin Laden wzbudzał w Palestyńczykach więcej “zaufania” niż Jaser Araft. Bin Laden na prezydenta Palestyny – pod jakim względem jest to postępowe?

Oczywiście, wybijający się “postępowi” orędownicy “sprawy palestyńskiej” w USA – jak Ali Abunimah lub Max Blumenthal – nie mają problemu z palestyńskim poparciem terroryzmu; sami są głośnymi zwolennikami ugrupowań terrorystycznych. Niestety, popierana przez Biały Dom “Orędowniczka Zmiany” Linda Sarsour także wydaje się gotowa popierać terroryzm. Jak oświadczyła dwa lata temu na Twitterze: “Izrael kradnie coraz więcej ziemi i spodziewa się, że Palestyńczycy będą siedzieć bezczynnie? To Palestyńczycy są terrorystami? Brak mi słów”. [Zarchiwizowane tutaj]. W tym samym czasie Sarsour zastanawiała się także czy nadal istnieją “ludzi, którzy rzeczywiście uważają, że rozwiązanie w postaci dwóch państw jest realne? SMH [shaking my head – potrząsam głową] nad nimi, kimkolwiek oni są” [Zarchiwizowane tutaj].

Chyba więc uzasadniony jest wniosek, że kiedy Linda Sarsour prowadzi kampanię na rzecz praw Palestyńczyków, nie chodzi jej o państwo palestyńskie, które pokojowo koegzystowałoby z Izraelem. Oczywiście, może twierdzić, że ten pogląd wiernie reprezentuje uczucia Palestyńczyków, ponieważ przytłaczająca większość Palestyńczyków wierzy, że ich „prawa i potrzeby” wymagają eliminacji Izraela.

Pouczające jest jednak bliższe przyjrzenie się, jak “propalestyńskie” poglądy Sarsour odzwierciedlają rzekomo “postępową” politykę w USA.  

Kilka dni temu Sarsour zamieściła tweeta wzywającego ludzi do obserwowania “@P_I_A_Mag, pierwszego palestyńsko-amerykańskiego magazynu w USA”; dodała swoje zdjęcie, na którym trzyma dwa numery tego magazynu.

Jak zaznaczono na zrzucie z ekranu, jeden z numerów, które trzyma, zawiera artykuł o Rasmei Odeh; artykuł o Odeh w tym piśmie jest dość długi, ale wymaga od czytelnika znajomości sprawy. Hasło Wikipedii o sprawie Odeh przedstawia ją następująco:

“Rasmea Yousef Odeh (urodzona 1947/1948; znana także jako Rasmea Yousef, Rasmieh Steve i Rasmieh Joseph Steve)[2][3] jest Palestynka i byłą obywatelką Stanów Zjednoczonych. Służyła jako wicedyrektorka Arab American Action Network w Chicago, Illinois. […] W 1970 r. Odeh została skazana przez izraelski sąd wojskowy za udział w bombowym zamachu terrorystycznym, a w 2014 r. przez federalny sąd USA za oszustwo imigracyjne. Była skazana na dożywocie w Izraelu za udział w dwóch zamachach terrorystycznych w Jerozolimie w 1969 r., w jednym z nich zginęło dwoje ludzi, oraz członkowstwo w nielegalnej organizacji, Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny (LFWP). Spędziła 10 lat w więzieniu zanim została uwolniona w ramach wymiany więźniów z LFWP w 1980 r. […] Odeh została skazana za oszustwo imigracyjne 10 listopada 2014 r. w sądzie federalnym w Detroit, Michigan za ukrycie aresztowania, skazania i uwięzienia za zamachy bombowe w 1969 r.”.

Profesor William A. Jacobson przedstawił wyczerpujący opis tej sprawy na blogu Legal Insurrection; szczególnie pożyteczny w tym kontekście jest post napisany rok temu, który naświetla “Odrażającą deifikację Rasmei Odeh” przez antyizraelskich aktywistów w USA. W poście Jacobson obala twierdzenia, że Odeh jest niewinna zarzutów o udział w zamachu terrorystycznym i morderstwo i naświetla wysiłki przekształcenia Odeh w symbol “jako część nieustających starań aktywistów antyizraelskich do kooptowania i porwania ruchu Black Lives Matters”.

Słusznie – co mogłoby być bardziej postępowe niż przekonanie aktywistów Black Lives Matter (BLM), że życie żydowskie nie liczy się i dlatego skazana terrorystka, która zamordowała dwóch młodych Izraelczyków, powinna być jedną z ich bohaterek?

Wydaje się, że Linda Sarsour w pełni popiera to stanowisko.

Nie było więc zaskoczeniem, że Sarsour po prostu zbyła niedawne protesty w sprawie włączenia bigoteryjnych poglądów antyizraelskich do nowo opublikowanej platform BLM. Dla Sarsour fałszywe oskarżenie Izraela o dokonywanie ludobójstwa warte jest utraty tak ważnego sojusznika, jak Anti-Defamation League (ADL). A więc Sarsour zwróciła się do Twittera i oświadczyła: “Jeśli ADL stawia warunki, w których określa się, które czarne życie liczy się i kiedy liczy się, to ich poparcie nie jest potrzebne”. Oczywiście, ADL nie postawiła warunków “które czarne życie liczy się i kiedy liczy się”, ADL po prostu nie chciała popierać ruchu, który wydaje się zdecydowany na powtórzenie XXI-wiecznej wersji sloganu nazistowskiego: „Żydzi są naszym nieszczęściem”.   

Jeśli istnieje jedna stała cecha w długiej historii antysemityzmu, to jest nią koncepcja, że cokolwiek widzisz jako swój największy problem, jest to w jakiś sposób winą Żydów. Dzisiaj jest to winą jedynego państwa żydowskiego.

I wydaje się, że dla ludzi “postępowych”, takich jak Sarsour, czarne życie liczy się najbardziej, kiedy w jakiś sposób może być zmanipulowane do uznania morderczej terrorystki palestyńskiej za swoją bohaterkę, oskarżając równocześnie Izrael o ludobójstwo i inne okrucieństwa , wszystko w służbie postępowej sprawy palestyńskiej.

Dear Linda Sarsour: What’s progressive about Palestine?

29 sierpnia 2016

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska