|
Czy religijne prawdy są zbyt trudne do zrozumienia? (II)
|
Z Lucjan Ferus
| 2019-03-24
|
4. Bóg nie może się mylić
| Z Leszek |
2019-03-25 11:09 |
Może się nie podobać, ale widać tak chciał skoro to się wydarzyło. Teraz to i tak jest pięknie. W średniowieczu pewnie by biskup mówił, że za grzechy jakichś krewnych to się stało. Wiadomo wszak, że dla religii jest najpierw Bóg (potężny szef), a potem człowiek.
Ludziom można wszystko powiedzieć i to "łykną", bo i tak się nie połapią. Oni zatroskani trudami codzienności nie mają czasu na poznanie niuansów własnej religii, która jak już to jeden czytelnik napisał jest pełna absurdów, sprzeczności i infantylności.
3. @ Hal
| Z Lucjan Ferus |
2019-03-24 16:33 |
Bardzo dziękuję Panu za wnikliwą i wyczerpującą odpowiedź, która wiele mi dała do myślenia. Może i ma Pan rację, iż lepiej byłoby przy pięknej pogodzie pójść na spacer, niż "tropić brednie chorej religianckiej psychiki". Ale jakoś tak mi głęboko utkwiło w pamięci zdanie z pewnego filmu: "Nikim jest ten, kto nie próbuje naprawić świata" i nie wiem dlaczego, ale w tym kontekście wolę być "kimś" niż "nikim", choć wiem, że tego mojego "naprawiania" będzie "tyle co kot napłakał". Dziękuję za pozdrowienia i również pozdrawiam.
2. Wszechmoc boża
| Z Przemysław Cichocki |
2019-03-24 14:24 |
Wszechmogący bóg może kazać rozkazać sobie samemu zniknięcie i wtedy zniknąłby,bądź musiałby mieć wbudowane jakieś zabezpieczenie przed samousunięciem z istnienia.To się kłoci z wszechmocą. Absurd goni absurd, goni kolejny absurd. Bóg o ogromnej mocy myślowo-obliczeniowej istniałby przez nieskończenie krótki czas.
1. @ subject
Tropienie semantyczno-syntaktycznych uchybień w wypowiedziach fideistów w kontekście oczywistego wydawałoby się spostrzeżenia wyrażającego się w stwierdzeniu, że mądrość prawd religijnych zasadza się na ich wewnętrznej sprzeczności (lekka parafraza Leca), jest przedsięwzięciem całkowicie jałowym. Konstruowanie pseudoracjonalizacji o charakterze kontraargumentów do Pańskich uwag może stanowić co prawda rodzaj rozrywki. Ale na krótką metę. Dla przykładu rozważany przez Pana "dylemat" teologiczny polegający na "pozornej" sprzeczności pomiędzy omniscencją i omnibenewolencją mzimu a wypadkami, które przydarzają się jego wyznawcom (wedle anglo-fizykalistycznej zasady: shit happens) może zostać elegancko "rozstrzygnięty" w następujący sposób: mentalność boska konstytuuje się jako superpozycja sprzecznych stanów wolicjonalnych. Kapuje Pan? Coś na kształt mentalnego, czy wolicjonalnego kota Schroedingera. Bozia chce i nie chce czegoś równocześnie. Przejawia wolę sprawczą i równocześnie w tym samym momencie "Nie może się to Bogu podobać!”. To proste jak drut. Zupełnie jak interpretacja dogmatu trójcy świntej, który można "wytłumaczyć" innym odwołaniem do nauk przyrodniczych. W filmie Mahera pada takie pikne porównanie. Trójca świnta ma się tak do logiki jak stany skupienia do praw fizyki. Woda występuje w trzech stanach skupienia, nieprawdaż? Para, ciecz i lód nie są tym samym, co każdy głupek przyzna. A jednak jakościowo rzecz ujmując są po prostu wodą.
Za oknem pięknie świeci słońce. Ptaszki śpiewają. Szkoda Pańskiego czasu na tropienie tych bredni chorej religianckiej psychiki.
Pozdrawiam serdecznie
Znalezionych 934 artykuły.
| | |
