Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 03:24

« Poprzedni Następny »


Według nowych badań są cztery gatunki pingwinów białobrewych, a nie tylko jeden


Jerry A. Coyne 2020-11-19


Pingwin białobrewy był poprzednio jednym gatunkiem, Pygoscelis papua, zamieszkujący Antarktykę. Poprzednio wymieniano kilka podgatunków na podstawie niewielkich różnic morfologicznych między populacjami, które żyły w różnych miejscach (żyją nie tylko na Półwyspie Antarktycznym, ale także na Szetlandach Południowych i Wyspach Falklandzkich, Georgii Południowej i w innych miejscach). Są filopatryczne (rozmnażają się w tym samym miejscu rok za rokiem), więc można oczekiwać, że geograficznie izolowane populacje będą różniły się od siebie z powodu działania doboru naturalnego i dryfu genetycznego na populacje, które nie wymieniają genów z innymi.

W nowym artykule w “Ecology and Evolution” (kliknij na link pod zrzutem z ekranu poniżej, pdf tutaj) autorzy piszą, że zróżnicowanie zaszło tak daleko, że nie ma już jednego gatunku pingwina białobrewego, ale cztery. Jest to subiektywna decyzja oparta zarówno na różnicach rozmiarów, jak na genetycznym rozejściu się, ale o tym za chwilę. (BBC ma także przystępne sprawozdanie z tych badań.)



https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/ece3.6973


Tutaj są dwa zdęcia, jakie zrobiłem na Półwyspie Antarktycznym jesienią 2019 roku. Wyróżniają się białymi paskami na głowie (źródłem swojej nazwy) i czerwono-pomarańczowymi dziobami.  



Kolonia pingwinów, większość pochylona chroniąc się przed lodowatym wiatrem:



A tutaj jest ich dystrybucja zaczerpnięta z artykułu; DNA i skóry pingwinów zebrano z czterech obszarów zaznaczonych kolorowymi trójkątami (z sześciu miejsc w sumie).


(From paper): Geographic range of gentoo penguins. Gray zones show existing gentoo penguin colonies while colored triangles show populations included in this study. FALK, Falklands; SGI, South Georgia Island; SSHWAP, South Shetland Islands & Western Antarctic Peninsula; and KERG, Kerguelen 

(From paper): Geographic range of gentoo penguins. Gray zones show existing gentoo penguin colonies while colored triangles show populations included in this study. FALK, Falklands; SGI, South Georgia Island; SSHWAP, South Shetland Islands & Western Antarctic Peninsula; and KERG, Kerguelen

 


Najpierw jednak potrzeba kryteriów do oddzielenia różnych gatunków, zanim zaczyna się podejmować decyzje o liczbie gatunków. Klasyczne kryterium znane jest jako Biologiczne Pojęcie Gatunku (BSC), które mówi, że jeśli dwie populacje zachowują reprodukcyjną izolację od siebie (bardzo ograniczona albo żadna wymiana genów), kiedy współwystępują w naturze, te populacje można uważać za odrębne gatunki. Reprodukcyjne bariery muszą opierać się na różnicach genetycznych między populacjami i mogą obejmować wiele różnych przeszkód do wymiany genów, włącznie z niechęcią do kopulacji, sterylnością lub niezdolnością do życia hybryd, rozmnażania się w innych porach roku, preferowanie innego mikrośrodowiska na tym samym ogólnym terenie i tak dalej.   


Oczywiście, najlepiej stosuje się BSC tam, gdzie populacje są sympatryczne – to jest, żyją w tym samym miejscu, więc możemy rzeczywiście ustalić, czy bariery wymiany genów są skuteczne. Może to jednak nadal działać, kiedy populacje żyją w różnych miejscach, ale przy przymusowym skrzyżowaniu w laboratorium lub zoo hybrydy są bezpłodne lub nienadające się do życia. Takie hybrydy z problemami niewątpliwie pojawiłyby się także w stanie dzikości, więc jest zasadnym wnioskiem, że znalezienie takich hybryd z problemami u allopatrycznych populacji (żyjących na innych obszarach) oznacza, że te populacje są różnymi biologicznymi gatunkami.


Odwrotność jednak nie jest prawdą: jeśli populacje mogą dawać płodne i nadające się do życia hybrydy w niewoli, nie znaczy to, że są tym samym gatunkiem, bo choć mogą dawać płodne i żywotne hybrydy w zoo, mogą nie krzyżować się w naturze z powodu innych sezonów rozrodczych lub odrazy seksualnej. (Tak jest z lwami i tygrysami, które mogą mieć płodne hybrydy w zoo, ale nigdy nie hybrydyzowały w naturze tam, gdzie występują obok siebie.)


Tak więc, używanie BSC do allopatrycznych populacji jest kwestią subiektywną, chyba że hybrydy są sterylne lub nienadające się do życia. I ta niepewność dotyczy również pingwinów białobrewych. Próbki populacji w tym badaniu pochodzą od geograficznie izolowanych populacji i nie wiemy niczego o międzypopulacyjnej hybrydyzacji w zoo. Nie można więc, używać BSC do pingwinów białobrewych, pojęcia, które z całego szeregu powodów uważam za najlepsze pojęcie gatunku. (Dyskusja o tym, dlaczego preferuję BSC znajduje się w rozdziale 1 i w Aneksie do książki mojej i Allena Orra, Speciation.)


Autorzy więc stosują inne pojęcie gatunku do pingwinów białobrewych:  filogenetyczne pojęcie gatunku (PSC). Jest ono zdefiniowane jako “najmniejszą dającą się rozróżnić grupę indywidualnych organizmów, w której jest wzór pochodzenia i przodków”.


Omawiam PSC w aneksie do Speciation; jest z tym pojęciem kilka problemów, które powodują, że jest mniej niż optymalne. Fakt, że grupę można rozróżnić, niekoniecznie odzwierciedla genetyczne różnice między populacjami. Powiedzmy, że jedna populacja pingwinów żyje na wyspie otoczonej wodami, które obfitują w pokarm morski, podczas gdy inna populacja ma mniej żywności. Pingwiny w pierwszej populacji mogą być duże, podczas gdy w drugiej, z ubogim dostępem do żywności, są małe. Można rozróżnić dorosłe pingwiny po ich wielkości, co czyni dwie “rozróżnialne” grupy, ale nie będzie to sensowna różnica i nie będzie odzwierciedlała niczego o genetycznej odrębności tych populacji. Takie różnice mogą powstać w jednym tylko pokoleniu nie z powodu ewolucji, a z powodu wpływu środowiska na rozwój.    


Ponadto, jeśli populacje są geograficznie izolowane, jak te na różnych wyspach, to będzie rodzicielski wzór przodków i pochodzenia na każdej z wysp. Każdy osobnik będzie pochodził od rodziców z własnej wyspy, więc to kryterium także jest spełnione. Połącz geograficzną izolację z “rozróżnialną” cechą, także niegenetyczną, a otrzymujesz nowy gatunek. Co to jednak znaczy? Bardzo niewiele, przynajmniej w kategoriach biologii. Jak podkreślałem, „gatunek” istnieje, by opisać „grudkowatość” przyrody w jednej lokalizacji: fakt, że, powiedzmy, ptaki w jednym lesie nie zlewają się niepostrzeżenie jedne w drugie, ale są podzielone na odrębne grupy. Ta grupowość odzwierciedla brak krzyżowania się w naturze i każde sensowne pojęcie gatunku musi zajmować się „grudkowatością” na jednym obszarze. Pochodzenie gatunków jest tym samym, co pochodzenie odrębnych “grudek” roślin i zwierząt, które można rozróżnić w jednym miejscu.


Jeśli więc przeniesiesz populację Azjatów na jedną z wysp, a populację Europejczyków na inną i zmusisz ich, by tam na zawsze pozostali, PSC automatycznie czyni z nich inne gatunki ludzi, ponieważ każdego osobnika (zarówno z wyglądu, jak genów) można zdiagnozować, a populacje zachowują wzór przodków i pochodzenia. Wiadomo jednak, że ludzie są jednym gatunkiem z wieloma różnymi morfologiami i statystycznymi różnicami w częstotliwości genów. Azjaci nie są jednym gatunkiem a Europejczycy innym, ponieważ z łatwością krzyżują się tam, gdzie występują wspólnie. Co znaczy mówienie, że Azjaci na wyspie X są gatunkiem różnym od Europejczyków na wyspie Y? Nic nie znaczy.   


Opisałem to nieco szerzej, ponieważ taka jest sytuacja także z pingwinami białobrewymi. Żyją w różnych miejscach i choć są między nimi różnice genetyczne, tak samo jak są różnice genetyczne między ludzkimi populacjami, jeśli używasz kombinacji wielu genów, jak również są różnice morfologiczne między populacjami pingwinów białobrewych, te różnice dotyczą tylko wielkości i kształtu. W ostatecznym rachunku, jeśli uważasz, że różnice w DNA między populacjami pingwinów białobrodych są wystarczające, by uznać je za odrębne gatunki, to jest to tylko kwestia smaku, bo nie istnieje oczywista korelacja między różnicami w DNA a zdolnością tworzenia płodnych hybryd, gdyby populacje współwystępowały w naturze. I nawet nie wiemy, czy morfologiczne różnice między populacjami pingwinów białobrewych są oparte na różnicach genetycznych, bo mogą to być różnice rozwojowe spowodowane innymi środowiskami, które, jak przyznają autorzy, istnieją dla różnych populacji pingwinów.  


Po powiedzeniu tego wszystkiego, oto są dane.


Morfologia:
autorzy przyglądali się 39 skórom pingwinów z pięciu lokalizacji, jakie znajdują się w dwóch muzeach. Zmierzono pięć liniowych cech dziobu i rozmiarów ciała. Proszę zauważyć, że każda cecha jest związana z rozmiarem ciała. (Patrz artykuł, gdzie jest lista cech.)


DNA:
autorzy użyli 69 próbek DNA z pięciu spośród sześciu populacji opisanych w badaniu. Użyli ponad 10 tysięcy miejsc DNA do analizy genetycznej odległości (separacji), więc jest to bardzo duża próba. Ta próba i część analizy opisane w tym artykule pochodzi z artykułu z 2018 roku w „Molecular Ecology” Clucasa i in.


Wyniki można przedstawić pokrótce (mam nadzieję!)


Morfologia
. Pingwiny dzielono według lokalizacji (cztery grupy) w oparciu o statystyczną kombinację cech rozmiarów ciała, ale wielu indywidualnych pingwinów nie dawało się odróżnić nawet przy kombinacji ich pomiarów. Można to zobaczyć z nachodzenia na siebie dwóch wykresów poniżej (każdy kolor kropki jest jednym osobnikiem z danej populacji; trójkąty są średnimi populacji). Tutaj jest wykres cech dotyczących rozmiarów:


(From paper): Principal Components Analysis of linear morphometrics. BH, bill height; BWB, bill width at base; BWG, bill width at gonys angle; CL, culmen length; ML, manus length; MTL, middle toe length; RL, radius length; TML, tarsus length

(From paper): Principal Components Analysis of linear morphometrics. BH, bill height; BWB, bill width at base; BWG, bill width at gonys angle; CL, culmen length; ML, manus length; MTL, middle toe length; RL, radius length; TML, tarsus length




<span>(From paper): Linear Discriminant Analysis of linear morphometrics. Circles represent individual specimens with triangles showing the lineage mean</span>
(From paper): Linear Discriminant Analysis of linear morphometrics. Circles represent individual specimens with triangles showing the lineage mean

Można zobaczyć brak rozróżnialności, ponieważ pozycja kropki nie mówi ci ze 100 procentową pewnością, jaki jest jej kolor; to jest, nie może z całą pewnością odróżnić osobnika nawet przy statystycznej kombinacji dziewięciu cech rozmiaru ciała. Ogólnie populacje są zróżnicowane, ale nie są to całkowicie odseparowane grupy, co jest wymagane dla „rozróżnialności”. Autorzy piszą także, że poza wielkością, nie ma żadnych widomych cech upierzenia, których można użyć, by odróżnić te populacje. Mamy więc populacje, które nieco różnią się rozmiarami ciała (a więc i kształtem), ale tak samo jest z wieloma gatunkami, które nie są „rozbite” na wiele gatunków, włącznie z H. sapiens.


DNA
.  DNA był znacznie lepszy w diagnozowaniu osobników. Istotnie, używając 10 tysięcy miejsc DNA osobnika można było przypisać do danej populacji, co znaczy, że jest znaczne genetyczne rozejście się między czterema lokalizacjami (Falklandy, Wyspy Kerguelena, Georgia Południowa i Szetlandy Południowe/Półwysep Antarktyczny). Grupowanie oparte na DNA pokazuje absolutnie odrębne grupy, a stosując DNA do filogenetyki (drzewa rodzinnego) widać, że te cztery grupy tworzą inne wzory pochodzenia.


Można zobaczyć brak rozróżnialności, ponieważ pozycja kropki nie mówi ci ze 100 procentową pewnością, jaki jest jej kolor; to jest, nie może z całą pewnością odróżnić osobnika nawet przy statystycznej kombinacji dziewięciu cech rozmiaru ciała. Ogólnie populacje są zróżnicowane, ale nie są to całkowicie odseparowane grupy, co jest wymagane dla „rozróżnialności”. Autorzy piszą także, że poza wielkością, nie ma żadnych widomych cech upierzenia, których można użyć, by odróżnić te populacje. Mamy więc populacje, które nieco różnią się rozmiarami ciała (a więc i kształtem), ale tak samo jest z wieloma gatunkami, które nie są „rozbite” na wiele gatunków, włącznie z H. sapiens.


DNA
.  DNA był znacznie lepszy w diagnozowaniu osobników. Istotnie, używając 10 tysięcy miejsc DNA osobnika można było przypisać do danej populacji, co znaczy, że jest znaczne genetyczne rozejście się między czterema lokalizacjami (Falklandy, Wyspy Kerguelena, Georgia Południowa i Szetlandy Południowe/Półwysep Antarktyczny). Grupowanie oparte na DNA pokazuje absolutnie odrębne grupy, a stosując DNA do filogenetyki (drzewa rodzinnego) widać, że te cztery grupy tworzą inne wzory pochodzenia.


(From paper): Principal Components Analysis based on genetic data. The amount of variance explained by each principal component (PC) is displayed on the inset bar graphs and on the axes, and the number of PCs retained is indicated in black

(From paper): Principal Components Analysis based on genetic data. The amount of variance explained by each principal component (PC) is displayed on the inset bar graphs and on the axes, and the number of PCs retained is indicated in black



Filogeneza tych czterech grup (“100” znaczy, że grupy są skrajnie mocno wsparte) przy użyciu analizy “bootstrap”:


(From the paper): Best Scoring maximum likelihood phylogeny based on 10,108 neutral SNPs. Support values shown for branches that received >90% bootstrap support

(From the paper): Best Scoring maximum likelihood phylogeny based on 10,108 neutral SNPs. Support values shown for branches that received >90% bootstrap support



Ile gatunków? W oparciu o te dane autorzy dzielą pingwiny białobrewe na cztery gatunki w  rodzaju Pygoscelis:


P. papua
 na Wyspach Falklandzkich
P. ellsworthi na Szetlandach Południowych
P. taeniata na Wyspach Kerguelena
P. poncentii from Georgia Południowej.


Wnioski:


Te cztery populacje zróżnicowały się dość znacznie pod względem DNA, co znaczy (ponieważ miejsca DNA były “neutralne”, odzwierciedlając upływ czasu), że te populacje były odizolowanie geograficznie od siebie przez długi czas, choć nie wiem, jak długo. Populacje są rozróżnialne przez DNA i widocznie mają wzór przodków i pochodzenia, a więc pasują do pojęcia filogenetycznego gatunku. Jeśli jednak używasz samej morfologii, nie są to filogenetyczne gatunki, bo nie są rozróżnialne morfologicznie. Potrzeba jednak tylko jednej lub niewielu cech, by rozróżnić populację według PSC, a więc są to filogenetyczne gatunki. W każdym razie byłbym ostrożny z diagnozowaniem ich według morfologii, ponieważ są to cechy dotyczące rozmiarów ciała i prawdopodobnie wpływają na nie lokalne warunki, a  nie tylko geny.  


Czy są to jednak BIOLOGICZNE gatunki?
 Odpowiedź brzmi: „nie wiemy”. Podejrzewam, że gdyby pingwin z Kerguelen w jakiś sposób znalazł drogę do Szetlandów Południowych, mógłby krzyżować się tam z miejscowymi pingwinami i mieć płodne hybrydy, ale to jest tylko moja intuicja. Ponieważ to się nie zdarzyło, a nie znam sytuacji w zoo, możemy tylko powiedzieć, że nie jesteśmy pewni, czy są to biologiczne gatunki. Można osądzać po zobaczeniu, czy inne gatunki ptaków z podobnym rozejściem się genetycznym byłyby niezdolne do tworzenia hybryd tam, gdzie współwystępują; to dałoby nam jakieś pojęcie, czy ten rozmiar genetycznego rozejścia się między populacjami pingwinów przeszkodziłby tworzeniu płodnych hybryd. Oczywiście jednak każda grupa ptaków ma własny “zegar specjacji” (np. różni się czas ich pokoleń), więc to także byłoby zgadywanie, choć podbudowane.    


Czy autorzy powinni byli nazwać je różnymi gatunkami? Moja odpowiedź (trzymając się BSC) brzmi: “Nie wiem; to zależy od tego, czego dowiemy się o ich zgodności reprodukcyjnej w niewoli”. Jeśli nie mogą tworzyć płodnych i żywotnych hybryd w zoo lub po prostu odmawiają kopulowania ze sobą, daje nam to całkiem  solidną wskazówkę, że byłyby reprodukcyjnie izolowane, gdyby współwystępowały w naturze; a więc mogliby ze znaczną pewnością nazywać je różnymi biologicznymi gatunkami. Gatunki PSC nie zawsze jednak pokrywają się z biologicznymi gatunkami, powstrzymuję się więc z oceną i mówię tylko, że autorzy należą do „rozdzielaczy”, szukających powodów, by dzielić populacje na odrębne gatunki.   


Jednym z powodów, dla którego biolodzy lubią to robić, jest to, że łatwiej jest chronić zwierzęta należące do różnych gatunków niż zwierzęta, które po prostu należą do różnych populacji jednego gatunku (podgatunki są, zgodnie z amerykańskim Endangered Species Act, także chronione prawem). Podział umożliwia więc uratowanie większej liczby zwierząt, co widać w tweecie poniżej.  Na szczęście pingwiny białobrewe nie są zagrożone, choć niektóre z badanych populacji zmniejszyły się przez ostatnich dwadzieścia lat.



h/t: Paul

___________________

Tyler, J, Bonfitto, MT, Clucas, GV, Reddy, S, Younger, JL. Morphometric and genetic evidence for four species of gentoo penguinEcol Evol. 2020; 00: 1– 11. https://doi.org/10.1002/ece3.6973

 

New paper claims that gentoo penguins are now four species not one

Why Evolution Is True, 9 listopada 2020

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Jerry A. Coyne

Emerytowany profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji.  Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest również jednym ze znanych "nowych ateistów" i autorem książki "Faith vs Fakt". Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Nauka

Znalezionych 1466 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Przepływ genów od neandertalczyków i denisowian do ludzi „współczesnych” i odwrotnie   Coyne   2024-03-14
Wejdź – skoro nalegasz   Tonhasca Júnior   2024-03-09
Czy “bezpłciowe” bakterie tworzą biologiczne gatunki?   Coyne   2024-03-06
Carl Zimmer o gatunkach i ochronie     2024-02-29
Kolejna błędna próba skorygowania ewolucji   Coyne   2024-02-22
Ryjący w ziemi przedsiębiorcy   Tonhasca Júnior   2024-02-15
Olbrzymie armie o niezliczonych umiejętnościach    Tonhasca Júnior   2024-02-08
Wejdź, powiedziała, dam ci schronienie przed burzą   Tonhasca Júnior   2024-01-15
Czy ludzie wyewoluowali w wodzie?   Coyne   2024-01-08
Jak upadają wielcy   Tonhasca Júnior   2024-01-04
Oczy reniferów zmieniają kolor, żeby łatwiej im było dostrzec jadalne porosty   Coyne   2023-12-30
Życzliwi przestępcy   Tonhasca Júnior   2023-12-28
Conor Friedesdorf (i Alexander Barvinok) o ideologicznym przymusie na amerykańskich uczelniach   Coyne   2023-12-26
Zdumiewający manipulatorzy   Tonhasca Júnior   2023-12-25
Nie gryzie się ręki, która cię zapyla   Tonhasca Júnior   2023-10-19
Rewolucja komunikacyjna   Hannam   2023-10-18
BBC szerzy propagandę rolnictwa organicznego, a biedni na świecie cierpią   i Kathleen Hefferon   2023-10-13
Niezwykły przypadek koewolucji i specyficzności zapylacz/storczyk   Coyne   2023-10-07
Płeć męska lub żeńska: nie ma nic pomiędzy   Elliot   2023-10-03
Myślenie intuicyjne i analityczne   Novella   2023-09-29
„Kryzys klimatyczny” to mistyfikacja   Williams   2023-09-25
Jak (i dlaczego) ośmiornica edytuje swój RNA   Lewis   2023-09-23
„Najbardziej znany zabójca ludzi”: jakie są prawdziwe początki XIV-wiecznej Czarnej Śmierci?   Lewis   2023-09-15
Do jakiego stopnia pary mają wspólne cechy?   Novella   2023-09-14
Kenia daje zielone światło 58 projektom GMO – naukowcy na całym świecie kontynuują badania w dziedzinie biotechnologii, mimo procesów sądowych i dezinformacji   Ombogo   2023-09-08
Lancet atakuje anty-przebudzenie, a czytelnik odpowiada   Coyne   2023-08-24
Więcej wyrafinowanej teologii: uczony religijny zastanawia się, czy neandertalczycy mieli nieśmiertelne dusze   Coyne   2023-08-16
Aktywiści anty-GMO w Afryce szerzą mity i strach, ale nie przedstawiają żadnych naukowych dowodów   Abutu   2023-08-14
Mało znana strona ryjkowców   Tonhasca Júnior   2023-08-11
Dlaczego nie można być osobą transrasową?   Coyne   2023-08-10
Walka z malarią za pomocą inżynierii genetycznej   Novella   2023-08-08
Jak restrykcje Unii Europejskiej podsycały głosy przeciwko GMO, jak również głód na globalnym Południu, a zwłaszcza w Afryce   Oria   2023-08-02
Nieznośni mali pomocnicy   Tonhasca Junior   2023-07-29
Macedońskie skarby   Tonhasca Júnior   2023-07-26
GMO i motyle   Novella   2023-07-25
Narzucanie ideologii naturze: Kew Garden celebruje „rośliny queer”   Coyne   2023-07-24
Smak miesiąca   Tonhasca Júnior   2023-07-20
Kłopoty na wylocie   Szczęsny   2023-07-18
Ideologiczne podważanie biologii   i Luana S. Maroja   2023-07-17
Role mężczyzn i kobiet w polowaniu, raz jeszcze   Coyne   2023-07-15
David Hillis o specjacji   Coyne   2023-07-13
Niechętni dawcy i pracowici biorcy   Tonhasca Júnior   2023-07-08
Grube problemy z jelitem   Szczęsny   2023-07-07
Badaczka z Leakey Foundation twierdzi, że kości orangutanów mówią nam, że biologiczna płeć jest spektrum, a nie binarna   Coyne   2023-06-30
Przez dziurkę od klucza   Szczęsny   2023-06-24
Nowa (nie podparta żadnymi dowodami) hipoteza, która eliminuje role płciowe w społecznościach łowców-zbieraczy   Coyne   2023-06-22
Błędne wyobrażenia o ewolucji   Coyne   2023-06-16
Influencerzy z podziemia   Tonhasca Júnior   2023-06-13
Jak wyewoluowało ubarwienie ostrzegawcze?   Coyne   2023-06-12
„San Francisco Chronicle” bardzo myli się w sprawie biologicznej płci   Coyne   2023-06-09
Kolczasty problem   Tonhasca Júnior   2023-06-06
Wpaść w amok. Empiryczna analiza szaleńczych zabójstw pokazuje, że wyłaniają się dwa różne wzorce.   King   2023-06-03
Błędna krytyka genetycznych testów na pochodzenie   Coyne   2023-06-02
Zdatny do lotu   Tonhasca Júnior   2023-06-01
‘Raniąca’ idea merytorycznych podstaw nauki    i Jerry Coyne   2023-05-29
Główny problem w filogenezie zwierząt wydaje się być rozwiązany   Coyne   2023-05-26
Americana   Tonhasca Júnior   2023-05-24
Czy uprawa jabłek odzwierciedla bigoterię?   Coyne   2023-05-18
Kenia: Musimy zająć się brakiem bezpieczeństwa żywnościowego, ale najpierw musimy położyć kres dezinformacji na temat upraw modyfikowanych genetycznie   Oria   2023-05-16
Czytanie myśli z fMRI i AI   Novella   2023-05-05
Jest lepiej niż myślisz   Lomborg   2023-05-03
Dwudziestu dziewięciunaukowców publikuje artykuł w obronie merytorycznych podstaw w nauce     2023-05-01
Niewygodna historia   Ferguson   2023-04-28
Biologia rezygnacji z działania: kiedy kontynuować, a kiedy spasować   Coyne   2023-04-26
Porywacze ciał   Tonhasca Júnior   2023-04-25
Porażka jest kluczowym składnikiem innowacji   Ridley   2023-04-22
Używanie roślin jako biofrabryk   Novella   2023-04-14
Dawno zmarli przemawiają do nas   Tonhasca Júnior   2023-04-12
Wątpliwi pomocnicy    Tonhasca Júnior   2023-04-08
Uganda: aktywiści przeciwni biotechnologii szerzą dezinformację   Wetaya   2023-04-05
Anglia pozwala na uprawy poddane edycji genów   Novella   2023-04-03
Recenzja z książki  Can “The Whole World” Be Wrong?   Rose   2023-04-01
Psychologia ewolucyjna dla początkujących   Coyne   2023-03-27
“Konwergentna” ewolucja mrówek grzybiarek Starego i Nowego świata   Coyne   2023-03-23
Gigantyczna armia małych zabójców   Tonhasca Júnior   2023-03-22
Colin Wright broni binarności płci u zwierząt   Coyne   2023-03-15
AI: gorąca randka z “Sydneyem ”   Gotefridi   2023-03-15
Zmienić język w ekologii i biologii ewolucyjnej! Przykład anemii sierpowatej   Coyne   2023-03-13
Wzrost liczby nieobecnych ojców i towarzyszące temu społeczne problemy   Geary   2023-03-11
No pasarán    Tonhasca Júnior   2023-03-04
Dezinformacja o GMO: Kenijczykom będzie trudno podejmować racjonalne decyzje i to może kosztować życie   Mykonyo   2023-02-24
Twardy kwiat do zgryzienia    Tonhasca Júnior   2023-02-22
ChatGPT niemal zdaje lekarski egzamin końcowy   Novella   2023-02-21
“Rogi” trylobitów mogły być używane jako broń w walkach między samcami   Coyne   2023-02-15
Postmodernizm obnażony   Dawkins   2023-02-14
Powody naszych wierzeń. Jak i dlaczego irracjonalność trzyma nas w swoich szponach i jak możemy z tym walczyć?   Pinker   2023-02-13
Kiedy zapada noc i ziemia jest ciemna   Tonhasca Júnior   2023-02-10
W nowej książce jest słuszna krytyka idei, że są lepsze i gorsze gatunki, ale jest także błędne twierdzenie, że gatunki nie są realne   Coyne   2023-02-06
Kolczatki wydmuchują bąbelki śluzu z nosa, żeby się ochłodzić   Coyne   2023-02-02
Mali i zręczni influencerzy   Tonhasca Júnior   2023-01-31
Dowody na ewolucję: Bezwłose zwierzęta mają martwe geny na sierść   Coyne   2023-01-23
Krew, znój, łzy i pot   Tonhasca Júnior   2023-01-19
Bąkojady czyszczą nosorożce   Coyne   2023-01-18
Mózg używa geometrii hiperbolicznej   Novella   2023-01-16
O wspaniały nowy świecie   Tonhasca Júnior   2023-01-12
Ciepło zabija. Zimno zabija wielu więcej   Jacoby   2023-01-09
Po co badać przestrzeń kosmiczną?   Jacoby   2023-01-04
Rdzenni Amerykanie żądają doczesnych resztek pumy z Griffith Park   Coyne   2023-01-03
Świetny artykuł o epigenetyce   Coyne   2022-12-30
Śmiało podążaj tam, gdzie nie dotarł jeszcze żaden owad   Tonhasca Júnior   2022-12-28

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk