Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 08:23

« Poprzedni Następny »


Czy jestem antysemitką współczując  Palestyńczykom?


Andrzej Koraszewski 2020-01-25

Gaza - obóz koncentracyjny.
Gaza - obóz koncentracyjny.

Intrygujące pytanie, na które warto odpowiedzieć. W badaniach, w których próbuje się mierzyć poziom antysemityzmu w społeczeństwach, socjolodzy pytają zazwyczaj respondentów o ich stosunek do stereotypów o Żydach. Wybiera się takie stereotypy jak, na przykład, ”czy uważasz, że Żydzi rządzą światem”, ”czy uważasz, że Żydzi mają dominujący wpływ na światową gospodarkę”, ”czy twoim zdaniem Żydzi uważają się za lepszych niż inni”. Takich stereotypów jest w jednych badaniach kilka, w innych kilkanaście. Badani mają do wyboru pięć możliwości od ”zdecydowanie tak” do ”nie mam zdania”.


Czy takie badania dobrze mierzą poziom antysemityzmu? Wydaje się, że mimo ich niedoskonałości, całkiem sporo pokazują. Ujawniają negatywne postawy wobec grupy etnicznej i gotowość zaakceptowania bez dalszego sprawdzania praktycznie każdej złej informacji o tej grupie etnicznej.


Prawdopodobnie bezpośrednie pytanie, czy jest pan/pani antysemitą, spotkałoby się z oburzeniem i stanowczym zaprzeczeniem. Ludzi deklarujących, że są antysemitami spotyka się dziś niesłychanie rzadko, a niechęć do Żydów jest racjonalizowana i ukrywana często nawet przed samym sobą.


Warto przypomnieć, że samo słowo ”antysemityzm” zostało wprowadzone do obiegu przez niemieckiego dziennikarza Wilhelma Marra, w 1879 roku, z myślą o tym, żeby niechęć do Żydów mogła być nazywana bardziej neutralnym słowem i prowadzić do ”naukowego” jej usprawiedliwienia. Słowo ”antysemityzm” przestało być pojęciem neutralnym, odczuwana niechęć do Żydów musi być wyrażana inaczej.


Jeśli zatem, ktoś pyta, czy współczucie dla Palestyńczyków jest równoznaczne z antysemityzmem, czyli z niechęcią do Żydów, możemy się zastanowić, jak to można zbadać. Kiedy takie współczucie jest starannie wykalibrowane tak, żeby za każde (prawdziwe, wyolbrzymione lub przekłamane) cierpienie Palestyńczyków można było obwiniać wyłącznie Żydów, to zasadne jest podejrzenie zakażenia wirusem antysemityzmu. Jeśli osoba współczująca wypiera, omija, racjonalizuje lub reaguje oburzeniem na każdą informację o cierpieniach Palestyńczyków spowodowanych przez ich własne elity, przez innych Arabów lub przez politykę krajów zachodnich, to może wskazywać na zaatakowanie wirusem atysemityzmu. Jeśli współczująca osoba zdaje sobie sprawę (domyśla się), że zmiana stanowiska w tej sprawie może wywołać negatywne reakcje najbliższych (rodziny i przyjaciół), wówczas mamy silną wskazówkę zaatakowania wirusem antysemityzmu.


Antysemityzm jest zjawiskiem kulturowym, cementującym grupę, wymagającym ciągłego potwierdzania tego, że nadal wyznaje się ważne dla grupy wartości. Z reguły tak istotnym dla spójności grupy, że zakwestionowanie jego wyrażania prowadzi do kar, aż do całkowitego odrzucenia i wykluczenia z grupy włącznie.


Czy w takich sytuacjach musimy być świadomi zakażenia chorobą? Oczywiście, że nie. Podobnie jak w przypadku zakażenia jakąkolwiek inną chorobą możemy długo pozostawać w błogiej nieświadomości i mieć poczucie krzywdy słysząc podejrzenia, że coś jest nie tak. Jest to zrozumiałe i naturalne. Można potępiać antysemityzm, uważać go za obrzydliwe zjawisko, walczyć z antysemityzmem i równocześnie swój własny antysemityzm ukrywać (również przed sobą) za szczególnym rodzajem ”współczucia” dla Palestyńczyków.


Idąc tym samym tropem, jakim idą badacze antysemityzmu w społeczeństwach, moglibyśmy stworzyć odpowiednie narzędzie do badania ”współczucia do Palestyńczyków”, które pozwoliłoby na odróżnienie rzeczywistego współczucia od współczucia instrumentalnego. Wymagałoby to zapewne całego zespołu ludzi, jak również badań pilotażowych, które ujawniłyby wady takiego narzędzia. 


W skrajnych przypadkach silnie ”współczujących” Palestyńczykom spotykamy się z wyraźną deklaracją: ”nie jestem antysemitą, jestem antysyjonistą”. W tej grupie będziemy się często spotykali się z otwartym kwestionowaniem prawa Izraela do istnienia, określeniami typu ”kolonialny projekt”, zobaczymy otwarte poparcie dla grup deklarujących chęć likwidacji Izraela i eksterminacji jego mieszkańców, czyli Islamskiej Republiki Iranu, Hezbollahu, Hamasu, Organizacji Wyzwolenia Palestyny, Bractwa Muzułmańskiego, itp.


Spotykamy tu oskarżenia państwa Izrael o apartheid i zaprzeczanie, że obywatele izraelscy pochodzenia arabskiego mają te same prawa, jeżdżą tymi samymi środkami transportu, chodzą do tych samych szkół, korzystają z tej samej służby zdrowia, mają swoją polityczną reprezentację i swoją prasę, zajmują wysokie stanowiska w państwie i w gospodarce. Fakt, że ta rzeczywistość całkowicie wyklucza jakiekolwiek podobieństwo do systemu apartheidu, jest gniewnie odrzucany.


Inny stereotyp w tej grupie głosi: Izrael prowadzi Holocaust Palestyńczyków. To określenie pomija fakt, że populacja Palestyńczyków rośnie a nie maleje, że większość uchodźców palestyńskich i ich potomków mieszka w krajach arabskich i nie ma kontaktu z władzami izraelskimi, że od 1948 roku zginęło 11 milionów Arabów, z tego trzy promile w walkach z Izraelem, a pozostali w wojnach z innymi muzułmanami. (Ten argument jest często odpierany twierdzeniem, że to przecież Żydzi wywołują wszystkie wojny, więc to oni są odpowiedzialni.)


Izrael celowo zabija palestyńskie dzieci. (Tu gniewny protest akceptujących ten negatywny stereotyp wywołuje fakt, iż wszystkie statystyki wykazują, że z wszystkich konfliktów zbrojnych operacje Izraelskiej Armii Obronnej mają najniższe proporcje strat ludności cywilnej po stronie wroga, co jest osiągane często z narażeniem życia własnych żołnierzy. W opowieściach o rzekomym celowym zabijaniu palestyńskich dzieci starannie ukrywany jest fakt wykorzystywania przez palestyńskich terrorystów ludności cywilnej jako ludzkich tarcz, jak również używania przez terrorystów ”dzieci żołnierzy”. Jest dokładnie odwrotnie, to strona palestyńska celowo atakuje cywilne obiekty, przeprowadza ataki na szkoły, przedszkola, autobusy szkolne, wysyła balony z zabawkami i ładunkami wybuchowymi w nadziei, że spowodują zabicie żydowskiego dziecka.)


Gaza jest obozem koncentracyjnym. (Fakt wystrzelenia ponad 30 tysięcy rakiet na cywilne osiedla izraelskie przez Hamas i Islamski Dżihad jest wypierany lub usprawiedliwiany rzekomą ”okupacją”. Gaza nie jest okupowana, nie ma w niej izraelskich żołnierzy, a blokada jest związana wyłącznie z wykorzystywaniem tego terytorium dla ataków terrorystycznych i koniecznością zablokowania dostaw broni. Ta blokada nie stanowi naruszenia praw międzynarodowych. Mimo blokady na dostawy broni i materiałów wykorzystywanych w celach militarnych, Izrael codziennie dostarcza wodę, elektryczność, lekarstwa i żywność. Porównanie z obozem koncentracyjnym jest, delikatnie mówiąc, absurdalne. Gaza jest całkowicie niezależnym ośrodkiem politycznym, z własną władzą i własnymi siłami zbrojnymi i z elitą żyjącą w nieprawdopodobnych luksusach. Zdjęcia hoteli, centrów handlowych i dzielnic mieszkaniowych z Gazy nie pojawiają się nigdy nie tylko w mediach powielających stereotyp, że Gaza jest obozem koncentracyjnym, ale nie spotyka się ich w mediach głównego nurtu.)     


Izraelczycy to naziści. (Ta próba zamiany ofiar w katów jest klasycznym wyrazem głębokiego antysemityzmu, czyli morderczej nienawiści do Żydów. Po drugiej wojnie światowej słowo ”nazizm” ma niebywale silny negatywny ładunek emocjonalny. Podczas wojny Turcja i kraje arabskie były sprzymierzone z Hitlerem, po wojnie nacjonalizm arabski częściowo grawitował w kierunku Związku Radzieckiego, ale sympatie dla nazizmu pozostały, w Bractwie Muzułmańskim było wielu oficerów SS. Współcześnie nazizm jest nadal popularny w Iranie, w Syrii, w Egipcie, w Turcji, i Autonomii Palestyńskiej, w tych krajach są najwyższe nakłady Mein Kampf, popularne jest również oddawanie nazistowskich salutów, wysyłanie w kierunku Izraela zapalających latawców z wymalowaną swastyką itp. Niemniej przekonywanie, że to Żydzi są dziś nazistami - propaganda płynąca głównie z krajów arabskich - znajduje w Europie i w Ameryce wielu chętnych odbiorców i to nie tylko wśród skrajnej prawicy, skrajna lewica i skrajna prawica mówią tu często jednym głosem.)


Antysyjonizm jest antysemityzmem i to w skrajnej postaci, to nie jest ”krytyka izraelskiego rządu”, to jest negacja prawa Izraela do istnienia, negacja legalności jego powstania, poparcie dla ruchów otwarcie dążących do eksterminacji całej ludności żydowskiej na Bliskim Wschodzie.


Jak zatem można badać to osobliwe ”współczucie dla Palestyńczyków”?


Możemy sprawdzać, czego w wypowiedziach ”współczujących” nie ma. Z reguły nie ma w nich śladu kontaktów z palestyńskimi dysydentami, a więc z ludźmi dającymi świadectwo prześladowaniom Palestyńczyków przez Palestyńczyków i przez innych Arabów. Nie ma informacji o palestyńskich więźniach politycznych w palestyńskich więzieniach, o torturach i mordach dokonywanych przez palestyńskie siły bezpieczeństwa, o łamaniu praw człowieka przez władze palestyńskie i prześladowaniu palestyńskich dziennikarzy, rzadko pojawiają się wzmianki o walkach między palestyńskimi ugrupowaniami terrorystycznymi, praktycznie nieobecne są informacje o traktowaniu  Palestyńczyków w innych krajach arabskich (pozbawienie praw obywatelskich, mordy, tortury). Nie ma również informacji o Palestyńczykach gotowych na normalizację stosunków z Izraelem, ani o zróżnicowaniu postaw i opinii w społeczeństwie palestyńskim. Ta nieobecność jakichkolwiek informacji pokazujących, że cierpienia Palestyńczyków mogą być spowodowane głównie czynikami niezależnymi od Żydów, wskazuje na antysemicki fundament tego ”współczucia” i brak cienia współczucia dla palestyńskiego cierpienia, którego nie można użyć do oskarżania Żydów.


Jak ocenić jakość tego współczucia, które nie przekracza granic aż tak otwarcie? Możemy przyglądać się wyrazom tego współczucia i próbować zrozumieć, czy jest efektem dezinformacji czy świadomego wyboru.


Nie jest łatwo dotrzeć do rzetelnej informacji o konflikcie arabsko-izraelskim. To główny powód, dla którego nie można beztrosko odpowiedzieć konkretnej osobie, czy jej współczucie dla Palestyńczyków oznacza ukrytą postawę antysemicką. W mediach głównego nurtu mamy zalew ”informacji” o strasznym Izraelu. Są to zazwyczaj informacje płynące z szacownych źródeł takich jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, a przede wszystkim Rada Praw Człowieka ONZ, z organizacji takich jak Amnesty International, czy Human Rights Watch, z wielkich agencji informacyjnych i szacownych gazet takich jak New York Times, czy cieszącej się sławą rzetelności BBC, wiele z tych informacji ma pieczątkę izraelskiej gazety czy izraelskiej organizacji pozarządowej. Czy jest możliwe, że te źródła mogą być tendencyjne i wprowadzać nas w błąd? Jak poruszać się w tej dżungli?

 

Większość ludzi nie ma pojęcia o tym, jak bardzo różna jest dzisiejsza Amnesty International od tej, która powstała po słynnym artykule Petera Benensona i zajmowała się wyłącznie więźniami sumienia, czyli ludźmi skazanymi za słowa, niewielu ludzi wie o tym, że Robert Bernstein, założyciel Human Rights Watch, odciął się od założonej przez siebie organizacji, bo została porwana przez antysemitów. Mało kto z normalnych czytelników gazet zna historię upadku Komisji Praw Człowieka ONZ i powodów jej przemianowania na Radę Praw Człowieka ONZ.


Kończąc ten tekst zatrzymam się tylko na chwilę właśnie przy Radzie Praw Człowieka ONZ. Twórcy Organizacji Narodów Zjednoczonych mieli szczytne cele. Po straszliwej drugiej wojnie światowej chciano mieć nadzieję, że ludzkość dojrzała do rozstrzygania swoich konfliktów w demokratyczny sposób, że dojrzała również do chronienia praw człowieka, by nigdy więcej nie dopuścić do masowej zagłady. Komisja Praw Czlowieka miała stać na straży jakże pięknej Deklaracji Praw Człowieka. Polska znalazła się po złej stronie Żelaznej Kurtyny. My, żyjący w ”radzieckiej strefie wpływów” bardzo szybko dowiedzieliśmy się, że dla nas ta Deklaracja jest zbiorem pobożnych życzeń i pustych słów. Komisja Praw Człowieka niemal natychmiast stała się instytucją ukrywającą łamanie praw człowieka, instytucją unikającą jak ognia najmniejszych wzmanek o koszmarach stalinizmu za Żelazną Kurtyną, o tym co działo się w Chinach, a potem w innych miejscach na świecie. Demokratyczny mechanizm wyboru członków Komisji Praw Człowieka powodował, że większość w tej komisji miały z reguły kraje notorycznie i bestialsko łamiące prawa człowieka. Potrzebny był chłopiec do bicia, żeby udawać, że ta komisja zajmuje się tym, do czego została powołana. Tym chłopcem do bicia szybko stał się Izrael. Ten skandal narastał przez dziesiątki lat. Wreszcie, w 2005 roku, ówczesny sekretarz generalny ONZ, Kofi Anan powiedział to, o czym wszyscy wiedzieli od lat, że kraje starające się o miejsce w Komisji Praw Człowieka ONZ robią to nie dlatego, żeby wzmocnić przestrzeganie praw ale ”by chronić się przed krytyką i krytykować innych”.


Trzęsienie ziemi okazało się jednak ograniczone. Zlikwidowano Komisję Praw Człowieka ONZ jako instytucję kompletnie zdyskredytowaną i w 2006 roku powołano Radę Praw Człowieka ONZ, która jest kompletną kompromitacją ONZ od pierwszego dnia swojego istnienia. Zaledwie w dwa lata po powołaniu Rady, następca Kofi Anana, Ban ki-Moon próbował bezskutecznie zmusić tę Radę, żeby wzniosła się ponad „partykularne interesy swoich członków.” Te próby ponownie nie przyniosły żadnego rezultatu. Licząca 47 członków Rada nazywana jest czasem “klubem dyktatorów”.


W 2017 roku Rada musiała się przyznać, że dziewięć krajów zasiadających w Radzie było oskarżonych o prześladowanie swoich obywateli za raportowanie do ONZ o łamaniu praw człowieka w swoich krajach.  


Czy budzi zdziwienie obsesja tego stowarzyszenia dyktatorów na punkcie Izraela? Izrael jest jedynym krajem, który posiada własny stały punkt na wszystkich obradach Rady. Są to wręcz kabaretowe występy, w których raz za razem kraje takie jak Wenezuela, Kuba, Egipt, Chiny i podobne wygłaszają swoje deklaracje, że Izrael jest winien wszystkich grzechów świata. Demokratyczne kraje członkowskie nie protestują. Przeciwnie, grzecznie głosują za uchwaleniem kolejnej rezolucji potępiającej Izrael.     


W 2018 roku, Niki Haley, ambasador Stanów Zjednoczonych przy ONZ, oznajmiła, że USA wycofują się z Rady Praw Człowieka ONZ. Powiedziała wówczas, że ta Rada jest “największym niepowodzeniem” Organizacji Narodów Zjednoczonych.

“Kraje notorycznie łamiące prawa człowieka są jej członkami i są wybierane do tej Rady. Najbardziej nieludzkie dyktatury unikają osądu, a Rada w dalszym ciągu upolitycznia i koncentruje się na krajach rzetelnie przestrzegających praw człowieka w wysiłkach odciągnięcia uwagi od przestępców we własnych szeregach […] Rada uwłacza swojej nazwie i w rzeczywistości szkodzi sprawie walki o poszanowanie praw człowieka.”

Rok wcześniej, obecny sekretarz generalny ONZ António Manuel de Oliveira Guterres, obiecał, że pod jego rządami „równość traktowania wszystkich państw będzie respektowana”. Z jakiegoś powodu nie powiedział tego na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ ani na żadnym innym forum międzynarodowym. Powiedział to podczas wizyty w Izraelu, dobrze wiedząc, że nawet gdyby chciał, to nie mógłby tej obietnicy dotrzymać.


Rada Praw Człowieka ONZ to zaledwie jedno ogniwo ustawicznego zakłamywania obrazu Izraela i konfliktu arabsko-izraelskiego. Odbiorca informacji przekazywanych przez media ma często ograniczone szanse dotarcia do źródeł pomagających wyrównać to nieustanne skrzywienie obrazu. Odpowiedź na pytanie, czy współczując jestem antysemitką, wymaga samodzielnego sprawdzenia, czy to pozbawione kontroli współczucie nieuchronnie uderza w Żydów i tylko w Żydów, czy jest ludzkim współczuciem dla ludzi zasługujących na współczucie. To ważne pytanie, na które można odpowiedzieć tylko sobie samemu.    


Brytyjski muzułmanin Kasim Hafeez, był wychowany w bardzo antysemickiej rodzinie z otwartym podziwem dla Hitlera, zamierzał wstąpić do organizacji terrorystycznej i walczyć z Żydami, gdziekolwiek ich znajdzie, miał jednak w sobie ciekawość i chciał wiedzieć więcej. W efekcie został muzułmańskim syjonistą (człowiekiem uznającym prawo Izraela do istnienia i obrony życia swoich obywateli) powtarzającym dziś często „byłem gotów umierać za kłamstwo.”    


*W partii dotyczącej Rady Praw Człowieka ONZ korzystałem z artykułu Paula Shindmana.


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Notatki

Znalezionych 2570 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Odwaga białej flagi i mój Poznań   Koraszewski   2024-03-17
Izraelska pisarka wycofuje się z zaplanowanego wystąpienia, zanim zostanie anulowana z powodu „złych poglądów”   Coyne   2024-03-16
Demokracja protestów i piwny parlamentaryzm   Kruk   2024-03-16
Dlaczego nowo niepodległe kraje muszą odrzucić radykalną dekolonizacjęKontrastujące historie Singapuru, Tanzanii i Sri Lanki ukazują niebezpieczeństwa związane z próbą całkowitego wymazania kolonialnej przeszłości.   Sophalkalyan   2024-03-15
Dlaczego lewica musi kłamać o Hamasie i gwałtach   Tobin   2024-03-13
Departament Edukacji USA ukrywa zagraniczne darowizny na rzecz uniwersytetów   Bard   2024-03-13
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
Wybory wartości w globalnej wiosce   Koraszewski   2024-03-11
Czy Gaza naprawdę jest przypadkiem największych cierpień Arabów?   Abdul-Hussain   2024-03-09
Przestępstwa seksualne Hamasu-UNRWA i Międzynarodowy Dzień Kobiet   Blum   2024-03-08
Homeopatyczny środek na wydłużanie rzęs   Koraszewski   2024-03-08
Czy odbędzie się strategiczny dialog USA-Katar?   Carmon   2024-03-07
Kiedy polityka wobec zagranicznych wojen staje się krajową polityką wyborczą   Fernandez   2024-03-05
Palestyński handlarz kłamstw   Bawer   2024-03-05
Wszyscy jesteśmy imigrantami   Koraszewski   2024-03-02
Współudział UE w finansowaniu irańskiego terrroru   Rafizadeh   2024-03-01
Dzień po i jego konteksty   Koraszewski   2024-02-26
Sabotowanie romansu USA-Izrael   Altabef   2024-02-24
Eurowizja i bębny wojny   Collins   2024-02-23
Milczenie feministycznych owiec: ani słowa o horrorach HamasuZwolennicy #MeToo milczeli.   Chesler   2024-02-22
A zwycięzcą jest – Hamas!   Dershowitz   2024-02-21
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
Żyjemy w momencie kulturowego chaosu   Meotti   2024-02-20
Chleba naszego powszedniego daj nam Google   Koraszewski   2024-02-19
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
@Guardian kłamie, żeby przedstawić żołnierzy IDF jako potwory – ale pokazuje, że @IDF pozostaje najbardziej moralną armią na świecie     2024-02-15
Blinken powinien wiedzieć, że Autonomia Palestyńska jest równie zła jak rządy Hamasu w Gazie   Marcus   2024-02-14
Czy może istnieć uczciwa propalestyńska lewica?   Levick   2024-02-14
Hipokryzja zdefiniowana: grupy praw człowieka martwią się wszelkimi ograniczeniami w przepływie uchodźców, ale milczą w sprawie Egiptu, który zakazuje wjazdu jakimkolwiek uchodźcom z Gazy     2024-02-13
Czy uchodźcy żydowscy i arabscy są równi?Mimo prawie miliona żydowskich uchodźców z krajów arabskich, Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal ma obsesję wyłącznie na punkcie potomków uchodźców arabskich.   Julius   2024-02-11
Kilka uwag wokół niepewności   Koraszewski   2024-02-09
Moi drodzy Palestyńczycy: Czas pozbyć się naszych przywódców i przyjąć izraelskie oferty pokojowe   Eid   2024-02-07
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Wojna Izraela z Hamasem jest najmniej śmiercionośną wojną w regionieDlaczego więc media opisują go jako „jedną z najbardziej śmiercionośnych… w historii”?   Greenfield   2024-02-06
Zdradziecka awangarda intelektualna   Koraszewski   2024-02-04
Departament Stanu a rzeczywistość   Bard   2024-02-03
Szef ONZ twierdzi, że Palestyńczycy mają „prawo do państwowości”. Dlaczego?   Fitzgerald   2024-02-03
UNRWA istnieje, aby pomóc w prowadzeniu wojny, której celem jest likwidacja Izraela   Tobin   2024-02-02
Islamscy terroryści tworzą klęski głodowe, żeby czerpać korzyści z pomocy zagranicznejWalka z terrorystami nie powoduje klęsk głodowych; pomoc humanitarna dla terrorystów powoduje klęski głodowe.   Greenfield   2024-02-01
Kto pierwszy mrugnie w wojnie w Gazie?   Fernandez   2024-02-01
Dokumentowanie działań umożliwiających zbrodnie wojenne Hamasu: agencje ONZ, programy pomocy rządowej i organizacje pozarządowe   Steinberg   2024-01-31
Prawdziwe ludobójstwa, które świat ignorujeZamiast przeciwstawić się prawdziwym zbrodniom przeciw ludzkości, społeczność międzynarodowa obrzuca Izrael krwawymi oszczerstwami.   Bryen   2024-01-29
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Błędna odpowiedź Bidena w sprawie TajwanuGłównym zagrożeniem dla pokoju w Azji nie jest niepodległość Tajwanu, ale chińska wojowniczość.   Jacoby   2024-01-26
Jak zakończyć cierpienia Palestyńczyków   Tawil   2024-01-24
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-23
Złóżmy pozew przeciwko UNRWA w Hadze   Bedein   2024-01-23
Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha   Steinberg   2024-01-22
Jedna wojna i dwie wizje   Taheri   2024-01-21
Pytasz, czy jesteś antysemitą?   Koraszewski   2024-01-21
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
Pracownicy pomocy humanitarnej wspierają Hamas   Bard   2024-01-13
Samobójcza głupota „rozwiązania w postaci dwóch państw”   Anderson   2024-01-12
Starzy orędownicy procesu pokojowego i wojna w Gazie   Flatow   2024-01-11
Dlaczego chrześcijańscy przywódcy ignorują ataki na swoją społeczność   Tawil   2024-01-10
Masha Gessen, lub, ври, да знай же меру   Fitzgerald   2024-01-09
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-06
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Krytycy Izraela po prostu nie chcą, aby Izrael zwyciężył   Tobin   2024-01-05
Kto popiera Hamas?   Dershowitz   2024-01-04
Nie ma „upokorzonej izraelskiej męskości”   Chesler   2024-01-02
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
Odzyskanie romantyzmu naszej sprawy   Greenfield   2023-12-28
Przyszła strategia ekonomiczna dla pokoju   Mahjar-Barducci   2023-12-25
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
Dziesięć podstawowych faktów na temat wojny z Hamasem, o których media nie mówią     2023-12-23
Zakazanie przez Bidena prawa wjazdu do USA dla „stosujących przemoc osadników” izraelskich zablokowałby tych, którzy po prostu nie zgadzają się z jego polityką   Kontorovich   2023-12-21
Wojna w Ukrainie i na Bliskim Wschodzie   Koraszewski   2023-12-20
Czy dysonans poznawczy Bidena może pozwolić Izraelowi wygrać wojnę?   Tobin   2023-12-19
Dlaczego islamiści roszczą sobie prawa do ziemi niemuzułmańskiej?   Bulut   2023-12-18
Polityka tożsamości i zaburzenia kognitywne   Koraszewski   2023-12-18
Symfoniczna wersja terroru   Taheri   2023-12-15
Wsparcie dla terroru: jak terroryści wykorzystują organizacje humanitarne   i Nathaniel Rabkin   2023-12-14
Zdumiewająca naiwność Izraelofobów. Zachodnie oburzenie wywołane wyłapywaniem przez IDF podejrzanych członków Hamasu jest absurdalnym kwiecistym moralizowaniem.   O'Neill   2023-12-13
Redaktor kuwejckiej gazety: Hamas powinien być ścigany sądownie za śmierć i zniszczenie, jakie ściągnął na Gazańczyków atakiem z 7 października     2023-12-11
Tak daleko, tak blisko   Koraszewski   2023-12-10
Za kulisami Human Rights Watch: nienawiść i korupcjaPamięci Roberta Bernsteina, założyciela Human Rights Watch   Steinberg   2023-12-09
Najnowszy hit Pallywoodu. Jak usłużne relacje mediów o „zbombardowaniu” szpitala Al-Ahli promowały propagandę Hamasu   Landes   2023-12-07
Nagroda Nobla za terror i inne absurdy   Fernandez   2023-12-06
Gaza – kto z kim walczy i w imię czego?   Koraszewski   2023-12-05
Unia Europejska jest wspólnikiem Iranu   Rafizadeh   2023-12-05
W  Betlejem Boże Narodzenie zostało odwołane , a winni są Żydzi.     2023-12-04
Porażka zachodniego feminizmu, kiedy jest najbardziej potrzebny   Chesler   2023-12-04
Huti: kim są i dlaczego atakują Izrael?   Flatow   2023-12-03
Krótka historia długiej odpowiedzialności zbiorowej   Koraszewski   2023-12-02
Dlaczego Arabowie “zdradzili” Palestyńczyków   Toameh   2023-12-01
Coleman Hughes atakuje porównania między Palestyńczykami a walką Czarnych o wolność w Afryce Południowej i w Ameryce   Coyne   2023-12-01
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Czerwony Krzyż po raz kolejny zawodzi Żydów   Bard   2023-11-28
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
Niebezpieczne fantazje Bidena o państwie palestyńskim   Tobin   2023-11-26
Nie, Joe. Powierzenie ONZ odpowiedzialności za Gazę byłoby kiepskim dowcipem   Kontorovich   2023-11-24
Nagroda administracji Bidena dla Iranu w wysokości 10 miliardów dolarów: tylko małe podziękowanie za zorganizowanie wojny, zranienie 56 żołnierzy amerykańskich i próbę wypędzenia USA z Bliskiego Wschodu.   Rafizadeh   2023-11-23
Gaza moja miłość   Koraszewski   2023-11-22
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21
Dlaczego Palestyńczycy nie chcą rządzić Gazą?   Abdul-Hussain   2023-11-18
Gaza, islam i Zachód   Smith   2023-11-17
Pora, żeby Biden publicznie przyznał, że jest to wojna irańskich mułłów przeciwko Izraelowi i Stanom Zjednoczonym   Rafizadeh   2023-11-15
Amerykański front   Rosenthal   2023-11-07

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk