Ceną powściągliwości jest śmierć

Dalia, wracając do domu z pracy jako terapeutka zajęciowa dla dzieci, stała na przystanku autobusowym. Czekała ją jeszcze wieczorna praca w Jad Sarah, gdzie była wolontariuszką w organizacji dla osób starszych i niepełnosprawnych.   

Zanim jednak udało jej się tam dotrzeć, zamachowiec muzułmański zrobił to, co mówiły mu, że ma zrobić, zachęcające do “Dżihadu samochodowego” piosenki, rysunki i plakaty rozdawane przez Autonomię Palestyńską i Hamas. 

Uderzył w nią swoim samochodem mazda.

Kiedy ta 26-letnia kobieta leżała na ziemi, odważny dżihadysta islamski dźgnął umierającą nożem. Następnie z okrzykami „Allahu Akbar” zaczął dźgać nieuzbrojonego mężczyznę, który zatrzymał się, żeby pomóc. Mężczyzna walczył z nim gołymi rękami i tego było za dużo dla wymachującego nożem dżihadysty, morderca uciekł, został ranny i aresztowany. 

Ojciec Dalii, wolontariusz w Magen David Adom, izraelskim Czerwonym Krzyżu, usłyszał o tym, że był zamach. Zrobił to, co robi niezliczona liczba izraelskich ojców i matek, kiedy słyszą taką wiadomość. Zadzwonił do córki. Nie było odpowiedzi. 

Mimo że miała dopiero dwadzieścia kilka lat, Dalia wiedziała, co nadchodzi. To nie był pierwszy akt terroryzmu jej mordercy i to nie był pierwszy raz, kiedy Dalia była ofiarą islamskiego terroryzmu.

Kiedy miała siedemnaście lat, zaatakował ją w tym samym miejscu wymachujący nożem terrorysta. Nie miał jednak samochodu i na miejscu byli uzbrojeni mężczyźni. 

“28 lutego 2006 r. stałam na skrzyżowaniu w Gusz Ecjon, kiedy podszedł terrorysta i zaczął dźgać nożem ludzi stojących na przystanku dla autostopowiczów”, napisała później.

Pisała o terrorystach, dla których życie więzienne jest “jak hotel”, którzy oglądają telewizję, uczą się na kursach i kontaktują ze swoimi prawnikami. „Ci, którzy mordują Żydów, mają prawa i przywileje. Niesprawiedliwość woła do nieba”.

“Ukarać i wyrzucić tych, którzy nam grożą – pisała Dalia – niezależnie, jakim to jest dla nich kosztem. Muszą zapłacić za swój terror. To jest jedyny sposób na zakończenie terroryzmu”.  

Kiedy to czytasz, Dalia Lemkus już jest pochowana. Jej rodzice i pięcioro braci i sióstr już płakali nad jej grobem. Natomiast jej morderca otrzymuje najlepszą możliwą opiekę medyczną w szpitalu izraelskim. Autonomia Palestyńska użyje zagranicznych środków pomocowych ze Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej, by płacić mu pensję do końca życia. Jeśli wyjdzie z więzienia, będzie uprawniony do wszystkiego, od specjalnego mieszkania lub domu do darmowej opieki medycznej, za którą płacisz ty, ja i my wszyscy.

Wbicie noża w szyję młodej, leżącej na ziemi kobiety uczyniło go bohaterem Palestyny. Stał się wzorem muzułmańskiego mężczyzny, mali chłopcy w szkołach UNRWA będą uczyć się o jego wspaniałym czynie i będą zachęcani do pójścia w jego ślady. I zrobią to, tak jak on poszedł w ślady tych wielkich bohaterów muzułmańskich, którzy mordowali żydowskie kobiety i dzieci w Hebronie przed jego urodzeniem. 

Departament Stanu, który potępia istnienie żywych i martwych Żydów w Tekoa i chce, by się wynieśli, zareagował na zamordowanie Dalii wezwaniem do obu stron, by okazały powściągliwość. 

Dziennikarz Associated Press, Lee, zapytał rzeczniczkę Departamentu Stanu, Jen Psaki, czy chodzi jej o to, że Izraelczycy powinni okazać powściągliwość przez stanie bez ruchu i pozwalanie, by ich zabijano nożami.  

“Jeśli stoisz na przystanku autobusowym albo czymś takim i ktoś wjeżdża w ciebie samochodem albo podchodzi i dźga cię nożem, nie wiem, jak… Chodzi mi o to, że ci ludzie nie potrzebują okazywać powściągliwości, prawda?”

Pani Psaki roześmiała się i odmówiła zajęcia się tym pytaniem. Ale jest to pytanie, którym trzeba się zająć.    

Izraelowi nieustannie nakazuje się okazanie powściągliwości. Mówi mu się, że jego reakcja na terroryzm muzułmański jest nieproporcjonalna. Kiedy jednak zaczyna się proporcjonalna powściągliwość? Czy wtedy, kiedy terrorysta muzułmański przejeżdża cię samochodem i wbija nóż w gardło? Czy też tylko wtedy, kiedy terrorysta już jest ujęty, a ty rozważasz zrobienie czegoś w sprawie ludzi, którzy go wysłali i będą nadal wysyłać takich jak on?

Dalia przeżyła pierwszy zamach. Nie przeżyła drugiego. Człowiek nie dostaje zbyt wiele “kolejnej szansy”, kiedy ktoś chce go zabić. A jeśli jesteś nie-muzułmaninem w świecie muzułmańskim, to ktoś zawsze chce cię zabić.

Ceną powściągliwości jest śmierć. Negocjowanie z mordercami pozwala im na zamianę noża na samochód, kamienia na rakietę, przyczółka w Libanie na fortece, które mają w zasięgu twoje główne miasta.

Dalia próbowała ostrzec Izraelczyków. Próbowała ostrzec świat. Teraz jej głos dochodzi z grobu. Jest to głos prawdy.

“Muszą zapłacić za swój terror. To jest jedyny sposób na zakończenie terroryzmu”.

Sultan Knish, 11 listopada 2014

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Daniel Greenfield

Amerykański pisarz i publicysta, mieszka w Nowym Jorku. Prowadzi stronę internetową Sultan Knish.