|
|
|
Ceną powściągliwości jest śmierć10 listopada po południu młoda kobieta stała przy drodze, trzymając kartkę. Na kartce była nazwa “Gusz Ecjon”. Te dwa słowa podsumowują opryskane śliną gromy, jakie antyizraelska lewica rzuca na syjonistyczne osiedla. Ale dla Dalii był to po prostu dom. A potem już nie był.
Wbicie noża w szyję młodej, leżącej na ziemi kobiety uczyniło go bohaterem Palestyny. Stał się wzorem muzułmańskiego mężczyzny, mali chłopcy w szkołach UNRWA będą uczyć się o jego wspaniałym czynie i będą zachęcani do pójścia w jego ślady. I zrobią to, tak jak on poszedł w ślady tych wielkich bohaterów muzułmańskich, którzy mordowali żydowskie kobiety i dzieci w Hebronie przed jego urodzeniem. System edukacyjny, zatrudniający zwolenników Hamasu i opłacany przez zagraniczne środki pomocowe, dobrze wykonuje swoje zadanie. Jedne kraje wychowują przyszłych lekarzy i naukowców. Autonomia Palestyńska wychowuje bohaterów, którzy potrafią zdobyć się na odwagę zaatakowania 26-letniej Żydówki, pod warunkiem, że mają po swojej stronie ważący kilka ton samochód, a przynajmniej nóż rzeźnicki. Nie mówiąc już o Allahu i Koranie. Morderca Dalii może pozostać za kratami, gdzie Amnesty International i Human Right Watch będą składały zażalenia, że jego smartfon nie ma wystarczającej szybkości połączeń, że jego Coca Cola ma za mało bąbelków i że ubrania, które kupuje mu rodzina na odległość za pieniądze wypłacane rodzinom bohaterów, nie leżą na nim dobrze. Jest jednak równie możliwe, że zostanie uwolniony. Już przedtem był. Morderca Dalii był w więzieniu za terroryzm, zanim został uwolniony. Uwalnianie terrorystów jest sposobem Izraela pokazywania dobrej woli wobec terrorystów. W tym roku Obama zmusił Izrael do uwolnienia ponad stu skazanych terrorystów jako “gest dobrej woli”, tylko po to, by skłonić terrorystów z Autonomii Palestyńskiej do rozmów o kontynuowaniu rozmów z Izraelem. Naciskano na Izrael, by uwolnił terrorystów w zamian za możliwość negocjacji o ponownym podjęciu negocjacji. I Izrael uwolnił większość terrorystów, przestał zwalniać, kiedy OWP złamała umowę i poszła do ONZ. Sekretarz Stanu John Kerry powiedział senackiej Komisji Stosunków Zagranicznych, że była to wina Izraela, ponieważ “nie uwolnił więźniów palestyńskich w dniu, w którym mieli zostać uwolnieni”. Następnym razem, kiedy Obama i Kerry zmuszą Izrael do uwolnienia terrorystów za okazję negocjacji o możliwości negocjacji z terrorystami, morderca Dalii może znowu krzyczeć “Allahu Akbar”. A jeśli Izrael nie zwolni go w dniu, w którym Obama i OWP chcą, by został zwolniony, obwinią Izrael o to, że nie chce pokoju. Jaki jest lepszy sposób osiągnięcia pokoju niż uwalnianie terrorystów? Dalia zostawiła swoje komentarze w na stronach, na których Izraelczycy krzyczą, żeby usłyszano ich ponad uspokajającymi kłamstwami wypowiadanymi przez media. Zostanie pochowana w swoim rodzinnym mieście Tekoa, gdzie jej ciało pozostanie do czasu, kiedy lewicy i jej islamskim partnerom uda się siłą wygnać tysiąc Żydów z Tekoa, żywych z ich domów, martwych z cmentarza. Departament Stanu, który potępia istnienie żywych i martwych Żydów w Tekoa i chce, by się wynieśli, zareagował na zamordowanie Dalii wezwaniem do obu stron, by okazały powściągliwość. Izraelowi hojną ręką pozwolono na oddanie, kiedy ma już nóż wbity w szyję. Gdy tylko jednak wyrwie się, każą mu okazywać powściągliwość. Likwidowanie siatek terrorystycznych, które wysyłają takich mężczyzn byłoby nieproporcjonalne. Odmawianie uwolnienia mordercy Dalii pokazałoby, że Izrael nie chce pokoju. I niezależnie od tego, co robi Izrael, jak wiele poświęca, jak wiele młodych kobiet chowa na swoich cmentarzach po tym, jak zostały przejechane, zasztyletowane lub wysadzone w powietrze, niezależnie od tego ilu morderców wypuszcza z więzień, zawsze jest winny, że nie dość mocno pragnie pokoju. Krytycy Izraela, tacy jak Jeffrey Goldberg, twierdzą uparcie, że sytuacja jest „nie do utrzymania”. I to jest prawda. Walczenie z atakującym, który trzyma ci nóż na gardle, jest nie do utrzymania. Albo poderżnie ci gardło, albo ty go pokonasz. Jeśli za każdym razem, kiedy tylko łapiesz oddech, by móc walczyć dalej, próbujesz negocjować, zamiast zrobić mu to, co on próbuje zrobić tobie, w końcu cię zabije. Dalia przeżyła pierwszy zamach. Nie przeżyła drugiego. Człowiek nie dostaje zbyt wiele “kolejnej szansy”, kiedy ktoś chce go zabić. A jeśli jesteś nie-muzułmaninem w świecie muzułmańskim, to ktoś zawsze chce cię zabić.
Sultan Knish, 11 listopada 2014 Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska Daniel Greenfield Amerykański pisarz i publicysta, mieszka w Nowym Jorku. Prowadzi stronę internetową Sultan Knish.
Znalezionych 1462 artykuły. |
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
