Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 04:52

« Poprzedni Następny »


Inscenizacja kłamstwa, czyli nowa sztuka sakralna


Andrzej Koraszewski 2015-03-05


To smutne, chociaż nie wykluczam, że kierują mną sentymenty. Poznań jest moim miastem rodzinnym, narodziny i rozwój  „Teatru Ósmego Dnia” obserwowałem z daleka, bo wyjechałem z Poznania mając siedemnaście lat.

 

Instytucje kulturalne są ważne, ten teatr jest znaczącą pozycją na mapie polskich instytucji kulturalnych. W dniach 12-14 marca Teatr Ósmego dnia będzie jednym z tysięcy miejsc orwellowskiej orgii „Światowego tygodnia nienawiści”. Rzeczywista nazwa jest nieco inna – „Tydzień Izraelskiego Apartheidu”.    


Rozpowszechniany od wielu dni program nosi niewinny tytuł: „Al-Nakba. Palestyńskie Wędrówki”.  Słowo nakba – to dzień katastrofy obchodzony w arabskim świecie 15 maja, w rocznicę ogłoszenia niepodległość Izraela i będący również rocznicą napaści połączonych armii arabskich na Izrael, która, jak obiecywano arabskim mieszkańcom przeznaczonej na „dom Żydów” części mandatu Palestyńskiego, miała zakończyć się eliminacją wszystkich Żydów w ciągu jednego tygodnia. Akcja była długo i starannie przygotowywana, ówczesny sekretarz generalny Ligi Arabskiej, Abdul Rahman Azzam, już 29 listopada 1947 roku zapowiadał, że ustanowienie żydowskiego państwa doprowadzi do “wojny eksterminacji i natychmiastowej masakry, o której będzie się mówić jak o masakrach Mongołów i krzyżowców”.  Słowo nakba oznacza klęskę, niepowodzenie, tragedię, że tego celu nie udało się zrealizować.      

 

700 tysięcy arabskich mieszkańców z obecnego terenu Izraela posłuchało wezwań arabskich przywódców i uciekło, sądząc, że uciekają na okres jednego tygodnia, część przyłączyła się do walk i wycofywała w miarę niespodziewanych zwycięstw izraelskich oddziałów, część została wygnana z miejscowości, w których wrogość ludności arabskiej była szczególnie silna. Prawdziwa tragedia uchodźców rozpoczęła się po zakończeniu wojny, kiedy Izrael odmówił prawa powrotu bardzo wrogo do Żydów nastawionej ludności, a kraje arabskie odmówiły przyznania jakichkolwiek praw uchodźcom arabskim.

 

Słowo „Palestyńczyk” było wówczas używane przez Żydów osiadłych w Palestynie, o palestyńskim narodzie mieliśmy usłyszeć po raz pierwszy w drugiej połowie lat 60. ubiegłego wieku. Tragedia uchodźców była prawdziwa, po obu stronach. Ponad 800 tysięcy Żydów z krajów arabskich i innych muzułmańskich musiało szukać schronienia w Izraelu, nielicznym udało się wyemigrować do Europy lub Stanów Zjednoczonych. Uchodźcy żydowscy byli uchodźcami przez kilka miesięcy. Wyniszczony wojną i dramatycznie biedny Izrael niemal natychmiast włączał ich w normalne życie. Uchodźcy arabscy, staraniem rządów arabskich i reszty świata, zostali zmienieni w pariasów, żyjących na statusie wiecznych uchodźców przez pokolenia.        

 

Teatr Ósmego Dnia włącza się w światowe obchody tragedii niepowodzenia połączonych armii arabskich w 1948 roku.

 

Palestyńskie wędrówki mają, jak czytamy w programie, „opowiedzieć o codzienności pod okupacją”. Plakat nie pozostawia wątpliwości – pod okupacją jest „Palestyna od rzeki do morza”, a to oznacza powrót do cytowanego wyżej hasła sekretarza generalnego Ligi Arabskiej, do zapowiedzi zniszczenia Izraela i wymordowania jego ludności.

 

Czego się dowiemy? Program przewiduje opowieść o  sześciomiesięcznej podróży Sławka Rzewuskiego po Dolinie Jordanu, ekspozycja jego zdjęć nosi tytuł „Pod murem”. Jak wiemy „Mur Apartheidu”, oddzielając okupowanych od okupujących, zakończył długi okres niemal codziennych zamachów terrorystycznych. To utrudnienie działalności terrorystycznej boli poznańskich artystów i nie tylko ich.     

 

W tygodniu nienawiści w  Teatrze Ósmego Dnia dowiemy się o obozie założonym na terenie Jordanii w 1968 roku przez organ ONZ UNRWA, w którym zamknięto 11 tysięcy uchodźców z Gazy, a w którym dziś przebywa 50 tysięcy osób. Czy to znaczy, że usłyszmy relację o bestialskim traktowaniu uchodźców arabskich przez Jordanię i przez ONZ, czy możemy oczekiwać, że artyści sięgnęli do świadectwa takich jordańskich Palestyńczyków jak Mudar Zahran? Mamy prawo wątpić.  

 

„Jest jednak rzeczą zdumiewającą — pisał Mudar Zahran — jak mało miejsca światowe media, a w szczególności media zachodnie, poświęciły warunkom, w jakich Palestyńczycy żyją w krajach arabskich, mimo niesłychanych prześladowań jakich od dziesięcioleci doświadczają w większości arabskich państw."

 

Tym razem w „Tygodniu Izraelskiego Apartheidu” mają nam o tym opowiedzieć.  Jak to zrobią? W jaki sposób przedstawią tragiczny los palestyńskich uchodźców w Jordanii? 

 

Czeka nas projekcja filmu „Dokąd mają odlecieć ptaki”. Intryguje zapowiedź:

 

“Moją jedyną bronią jest moja kamera”. Film Fidy Qishty jest pierwszą relacją filmową z wewnątrz – dwie Palestynki z Rafah, 12- i 27-latka śledziły izraelskie buldożery i bombowce podczas operacji Płynny Ołów inwazji wojsk Izraela na Strefę Gazy. Trwała raptem trzy tygodnie. 1400 ofiar, w tym kilkaset nieletnich, 50 tysięcy ludzi pozbawionych domu. Z gruzów wyłaniają się mieszkańcy Gazy, którzy wbrew wszelkim uwarunkowaniom zachowują siłę, nadzieję, a nawet poczucie humoru. Niewiele powstało do tej pory filmów, które w tak osobistym i wymownym stopniu ukazują oblicze współczesnych konfliktów wojennych wymierzonych de facto przeciwko ludności cywilnej.”


Czy to znaczy, że publiczność nie usłyszy takich słów jak Hamas, rakiety, terror, że dowie się o jakiejś niespodziewanej agresji Izraela na niczego niespodziewających się pokojowych mieszkańców Strefy Gazy? Czy można mieć nadzieję, że taka wizja jest po prostu absurdalna, bo poznańska publiczność zareaguje gwizdami i gniewem? Z pewnością to tylko tak wygląda i tak szacowna instytucja jak Teatr Ósmego Dnia nie pozwoli sobie na prezentowanie tak zakłamanego obrazu. Domyślam się, że to tylko niezręcznie napisany program. Prowadzony przez ludzi z byłej opozycji teatr nie będzie robił aż takiej szopki. Z pewnością sięgną do świadectwa dysydentów palestyńskich, takich jak Bassem Eid, który pisał:

 

„W Gazie nasze szkoły opanowane są przez fanatyków muzułmańskich, którzy indoktrynują nasze dzieci, a Hamas używa naszych cywilów jako ludzkich tarcz w przegrywanej przez nich walce z Izraelem. Hamas utrzymuje się przy władzy dzięki przemocy i zapewnia, że pieniądze idą na jego broń zamiast na poprawę życia Palestyńczyków. Prezydent Abbas, tak szybki do potępienia Izraela, kiedy Izrael atakuje Hamas, nie ma absolutnie żadnej możliwości powstrzymania Hamasu przed prowokowaniem Izraela.”

 

Oczywiście muszę być w błędzie. Nie umiem sobie wyobrazić, by ludzie wywodzący się z antykomunistycznej opozycji mogli porzucić etos tego teatru i opowiadając o operacji Płynny Ołów nie przywołać słynnego „Doktora z Gazy” i jego książki „Nie będę nienawidził”   



Prawda o świecie nigdy nie jest łatwa, prawda o tym konflikcie jest być może trudniejsza niż wiele innych. Doktor Izzeldin Abuelaish stracił w tym konflikcie trzy córki.

 

13 stycznia pocisk z izraelskiego czołgu uderza w jego dom. W pokoju na trzecim piętrze najpierw giną jego dwie córki oraz bratanica. Kolejna eksplozja zabija najstarszą córkę, kolejna córka ma odłamek w głowie i wysadzone oko, ranna jest druga bratanica i brat.

 

Zmarłym już nic nie pomoże, dla żyjących jedyną nadzieją jest izraelski szpital. Izzeldin Abuelaish dzwoni do zaprzyjaźnionego dziennikarza z izraelskiej telewizji. Ten wbrew wszelkim zasadom odbiera telefon w trakcie programu, słuchacze są świadkami wstrząsającej relacji, ambulans z Beerszeby wyjeżdża po rannych z ekipą telewizyjną.

 

W kilka godzin później operacja „Płynny ołów" została przerwana. Czy dlatego, że wszyscy, włącznie z premierem Izraela śledzili w telewizji dramat ratowania rannych członków rodziny „doktora z Gazy"? Prawdopodobnie, chociaż o możliwości zawieszenia broni mówiło się już od kilku dni.

 

„Nich moje córki będą ostatnimi ofiarami tego konfliktu", błagał Izzeldin Abuelaish, wiedząc, że to nie jest możliwe.

 

Artystyczna prezentacja ma nam pomóc lepiej zrozumieć świat. Ma nam przybliżyć prawdę. Historia sztuki sakralnej mówi co innego. Do dziś znajdujemy w naszych kościołach artystyczną prezentację legendy krwi. Poznańscy artyści mają swoją poznańską historię artystycznej obróbki kłamstwa. Ale Teatr Ósmego Dnia ma inną tradycję, tradycję gniewu na kłamstwo. Tradycję związaną z hasłem „Żyć bez kłamstwa”.

 

Zapewne w imię tego hasła w tygodniu światowej nienawiści w Poznaniu obejrzymy projekcję filmów “Uchodźcy palestyńscy – historia godności i oporu. Od 1947 do 2015″.  Organizatorzy: Magda Qandil, Przemysław Wielgosz, Katarzyna Czarnota. W programie czytamy:

 

„Dokumenty z okresu pierwszej rewolucji palestyńskiej, różni autorzy, 20 minut
Czarno-białe, archiwalne filmy zrealizowane przez palestyńskie organizacje wyzwoleńcze w latach 60. i 70. minionego stulecia. Kręcone półamatorsko, w celach informacyjnych i propagandowych. Dziś stanowią niezwykłe świadectwo pierwszego okresu rewolucji palestyńskiej. Dokumentując bazy fedainów, izraelskie bombardowania czy akcje partyzantów przybliżają sytuację w ówczesnych obozach uchodźców.

 

Rewolucja to zapewne intifada, słowo oznaczające otrząsanie się przez psa po wyjściu z wody. Najnowsza intifada to intifada samochodowa. Jest również intifada elektroniczna, jest intifada dziecięca, o której palestyński dziennikarz Khaled Abu Toameh pisał:

 

„Wykorzystywanie dzieci do walki przeciwko Izraelowi nie przyciągnęło zbyt wiele uwagi społeczności międzynarodowej i mediów. ONZ i grupy obrońców praw człowieka są ślepe i głuche na to łamanie praw człowieka. Zamiast potępienia tych praktyk piętnują  Izrael za atakowanie nieletnich.

 

Ta strategia działa znakomicie na rzecz Hamasu i Fatahu, zawsze winiących Izrael za "świadome atakowanie” palestyńskich dzieci – zarzut, który media zachodnie podchwytują bez zadawania żadnych pytań.

 

Bardziej przerażające jest to, że ugrupowania palestyńskie często nagradzają rodziny, kiedy ich dzieci zostają ofiarami i w ten sposób rodzice mają słabszą motywację, żeby powstrzymać swoje dzieci przed narażaniem życia.

 

Dorośli działacze, którzy zachęcają i posyłają dzieci, by brały udział w aktach przemocy, powinni być pociągnięci do odpowiedzialności, nie tylko przez Izrael, ale przez ich własny naród. Jeśli dorośli chcą intifady, powinni pierwsi wyjść i przeciwstawić się izraelskim policjantom i żołnierzom.

 

Hamas, Fatah i inne palestyńskie grupy używają dzieci ze wschodniej Jerozolimy i Zachodniego Brzegu do zamieszek, które przeradzają się w nową intifadę przeciwko Izraelowi.”

 

Ale w Teatrze Ósmego Dnia mowa będzie raczej o „rewolucji” przygotowywanej przez Arafata podczas rozmów o pokoju w Oslo.

 

 

A może nie? Autorzy piszą o jakiejś rewolucji w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Może mają na myśli „Czarny wrzesień”, powstanie Fatahu, wojnę domową w Jordanii i śmierć tysięcy Palestyńczyków z rąk armii jordańskiej, masakrę w Monachium i porwania samolotów przez OWP, obozy treningowe terrorystów w Europie Wschodniej, w tym w Polsce? Tak, to była rewolucja.       

 

Czy mamy tu do czynienia z dwiema równoległymi narracjami, z których obie są równie uprawnione? Czy jest może jakieś wyjaśnienie, dlaczego żaden konflikt na świecie nie ma tak zmasowanej obsługi dziennikarskiej, a równocześnie tak wypaczonego obrazu w świadomości społecznej?



 

Czy mamy jakieś wyjaśnienie dlaczego ludzie, którzy poświęcili swoją młodość walce z zakłamaniem przyłączyli się do tworzenia nowej sztuki sakralnej?

 

To są pytania retoryczne, na które każdy musi sam szukać odpowiedzi. Jest jednak pytanie bardziej konkretne, czy w mieście mojej młodości znajdzie się ktokolwiek, kto zaprotestuje przeciw tej inscenizacji kłamstwa w znanym poznańskim teatrze?       


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Znasz li ten kraj

Znalezionych 386 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Agenci propagandy nienawiści   Koraszewski   2023-11-05
Modne słowo: narracja   Koraszewski   2023-10-06
Jaka religia, jaki ateizm?   Koraszewski   2023-10-02
Płacimy za grzechy dziadów   Koraszewski   2023-09-26
Poranne refleksje mieszkańca Polski   Koraszewski   2023-09-22
Dlaczego film Holland jest zły   Wójcik   2023-09-20
Śmierć byłego nauczyciela historii   Kruk   2023-09-18
Jeśli mam zacząć od nowa…   Koraszewski   2023-09-12
Osiem gwiazdek na grobie, Richard Dawkins i moje miasteczko   Koraszewski   2023-09-09
Elekcja posłów polskich   Koraszewski   2023-09-07
Powróćmy jak za dawnych lat w zaczarowanych bajek świat   Koraszewski   2023-08-29
Głosuj 4 razy NIE, czyli jak Jarosław Kaczyński poszedł śladami Bolesława Bieruta   Koraszewski   2023-08-15
Przedwyborcza kampania prania mózgów   Koraszewski   2023-07-19
Poemat o oszczędnym posługiwaniu się prawdą   Koraszewski   2023-07-06
Smutek plemiennego humanizmu   Koraszewski   2023-06-19
“Ewa” i Pola. Głos kobiet żydowskich   Walter   2023-06-14
Ordo Juris, ludzkie dramaty i złe dziennikarstwo   Koraszewski   2023-05-12
Papierowym okrętem po ojczystych kałużach   Koraszewski   2023-04-24
Wobbly hypothesis i życie współczesne   Koraszewski   2023-04-21
Powrót konfederatów polskich   Koraszewski   2023-04-18
Człowieku, zbliża się Dzień Darwina   Koraszewski   2023-02-04
Śmierć prezydenta i dylemat sędziego   Koraszewski   2022-12-17
Nacjonalistyczna patoekonomia wiecznie żywa   Łukaszewski   2022-12-16
Kogo i w jaki sposób chciałby zniszczyć ob. Kaczyński?   Koraszewski   2022-12-10
Listopadowe powstanie i sprawa dla niektórych niekoszerna   Łukaszewski   2022-11-30
Polityka jest sztuką realizowania tego co jest  możliwe   Koraszewski   2022-11-28
Państwo, religia, dzieci i Żydzi   Koraszewski   2022-11-17
W poszukiwaniu katolickich konstytucyjnych demokratów   Koraszewski   2022-11-15
Polityka, czyli taniec świętego Wita   Koraszewski   2022-10-20
Czy przywódcy organizacji rolniczych są największymi wrogami rolników?   Koraszewski   2022-10-15
Oświecony lud tego nie kupi   Zbierski   2022-10-10
Potforny ftorek i ojczyzna w potszebie   Kruk   2022-10-08
Do przyjaciół Moskali   Łukaszewski   2022-09-29
List otwarty do pewnego typa   Koraszewski   2022-09-28
Hic Rhodus, hic salta!   Koraszewski   2022-09-21
Głupota zawsze dziewica   Koraszewski   2022-09-19
Jesień oświecenia i owoc poznania   Koraszewski   2022-09-13
Od sierpnia 1980 do sierpnia 2022   Koraszewski   2022-08-30
Gdybym ja był Panem Bogiem   Kruk   2022-08-11
Przemilczana pielgrzymka posłów polskich do grobu Arafata   Koraszewski   2022-08-04
Kaczyński w Kórniku i powrót towarzysza Szmaciaka   Koraszewski   2022-07-26
Polska demokracja wyznaniowa   Koraszewski   2022-05-30
Ból głowy po święcie pracy   Kruk   2022-05-02
Świat się zmienia na lepsze   Kruk   2022-04-22
Pisowska wojna z rozumem   Koraszewski   2022-04-14
Oni się nie wstydzą, państwo nie reaguje   Koraszewski   2022-03-23
Kto dostrzeże grozę wzrostu cen żywności?   Koraszewski   2022-03-18
Cicho płynie solidarność   Koraszewski   2022-03-09
Pokaż figę sykofantom   Koraszewski   2022-02-19
Nie oskarżam, tylko przypominam   Koraszewski   2022-02-10
List otwarty do wice-ministra zdrowia Piotra Bombera, nadzorującego Departament Dialogu Społecznego   Koraszewski   2022-02-03
Pierwsza poprawka do, że tak powiem   Koraszewski   2021-12-08
Dzyndzyk patriotyczny i kwestie prawne   Kruk   2021-11-19
Głupota oparta na wiedzy   Koraszewski   2021-11-15
Jezus, Mahomet i cała reszta   Koraszewski   2021-11-11
 Byłem z Romanem na ty   Koraszewski   2021-11-09
Jarosław Kaczyński i historia polskiego analfabetyzmu   Koraszewski   2021-10-28
Czy można zrozumieć pamięć i tożsamość?   Koraszewski   2021-10-25
My naród i klops   Koraszewski   2021-10-15
Saga rodu Fedorowiczów, powiatowa walka z zaborcą i proces Katarzyny Mrówczyny   Koraszewski   2021-10-04
Historia pewnego teatru   Łukaszewski   2021-09-25
Niech żywi nie tracą nadziei   Kruk   2021-09-15
Dyskurs nasz powszedni pozwól zmienić Panie   Koraszewski   2021-09-11
Zawieszony w prawach członka   Kruk   2021-07-21
Codzienne obowiązki sołtysa honoris causa   Koraszewski   2021-06-26
Czy warto być Polakiem – wyjaśniamy   Koraszewski   2021-06-18
Polityczna kamasutra i umysł człowieka podnieconego   Koraszewski   2021-06-12
Dławiący wiatr historii   Koraszewski   2021-06-07
Piasek dla kota i inne troski   Koraszewski   2021-06-02
Nowy ład, Polski ład, czyli Nowa Ekonomiczna Polityka   Koraszewski   2021-05-29
Sen nocy wiosennej   Koraszewski   2021-05-14
Owszem żyję, ale trudno to potwierdzić   Koraszewski   2021-05-08
Święto flagi i inne święta   Kruk   2021-05-05
Demokracja umarła, niech żyje demokracja   Koraszewski   2021-04-30
Uczucia patriotyczne w promocji   Koraszewski   2021-04-28
Chuć w narodzie, czerep nadal rubaszny, dusza anielska trzepocze sztucznymi rzęsami   Kruk   2021-04-20
Czy wicepremier zarządzi wcześniejsze wybory?   Koraszewski   2021-04-14
Nie marszcz czoła, stawiaj go wyzwaniom   Kruk   2021-04-12
Bliźni gorszego sortu i problem moralności   Koraszewski   2021-04-10
Prawda, sumienie, zgoda   Koraszewski   2021-04-07
Rewolucja w NBP, nominały jawne i poufne   Koraszewski   2021-04-01
Mural w mieście Dobrzyniu   Koraszewski   2021-03-19
Groza reedukacji narodowej   Koraszewski   2021-02-27
Państwo mi nie służy   Koraszewski   2021-02-24
Prymas częściowo nieświeży   Koraszewski   2021-02-19
Teologia zniewolenia kontra społeczeństwo obywatelskie   Koraszewski   2021-02-01
Zostałem zaszczepiony przeciw wrednemu wirusowi   Koraszewski   2021-01-27
Opowieść o Polaku, który się prawdzie nie kłaniał   Koraszewski   2021-01-06
Rok parasola i parasolki?   Koraszewski   2021-01-04
Wypas środowiskowych prawd   Koraszewski   2020-12-28
„Uwaga, tu obywatelki i obywatele, to jest legalne zgromadzenie!”. Powolne budowanie mostów ponad podziałami.   Górska   2020-12-19
Doktor Dolittle i zielony kanarek    Garczyński-Gąssowski   2020-12-12
Seks bez seksizmu, kapłaństwo bez pedofilii   Koraszewski   2020-12-08
Opowieść o nocnym stróżu, kucharce i wartościach   Koraszewski   2020-12-06
Cyrkowe fikołki, teatralne gesty i realne działania opozycji   Górska   2020-11-30
Lekcja zdalna i pytanie dodatkowe   Kruk   2020-11-26
Przez okno wszedł Ziobro, a spod łóżka wylazł biskup, czyli jak Jarosław Kaczyński rozpętał wojnę domową   Górska   2020-11-24
Mowa pozasejmowa do obywatela Kaczyńskiego   Koraszewski   2020-11-21
Przekleństwo naszych czasów i wszystkich wcześniejszych   Kruk   2020-11-16
Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie!   Koraszewski   2020-11-11

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk