Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 06:29

« Poprzedni Następny »


Opowieść wigilijna i wojna narracji


Andrzej Koraszewski 2019-12-24

Matka Boska  przed rozwiązaniem w wyobrażeniach współczesnych Palestyńczyków.
Matka Boska  przed rozwiązaniem w wyobrażeniach współczesnych Palestyńczyków.

Jak co roku do wigilijnego stołu redakcja „Listów z naszego sadu” usiądzie w pełnym składzie, by zjeść tradycyjne ruskie pierogi, popić porządnym niemieckim piwem, a na deser żydowski sernik z aryjskim biciem piany. Po uroczystej kolacji powrót do komputerów, żeby nam się w głowach nie przewracało. Żyjemy w czasach wojny narracji, więc w innych domach bitwy będą się pewnie toczyć przy niejednym wigilijnym stole. Sianko, opłatek, mocne trunki, karp, teść i teściowa, siostra męża i kuzynka żony, zderzenie narracji wielce prawdopodobne. Jak powiadała ciocia Hala: „Już to słyszę oczyma wyobraźni”.

O co niby ludzie mogliby się spierać przy wigilijnym stole? Po prawdzie, to o wszystko się można spierać, nawet o to niewinne żydowskie niemowlę, co to się ponoć tego wieczoru w Palestynie narodziło. Jeden członek rodziny oburzy się na powiedzenie, że niemowlę żydowskie, a drugi, że urodziło się w Palestynie i wojna narracji może lecieć do samej pasterki. Ziemia Święta nie takie wojny widziała.

 

No bo jakże tak można, niemowlę było chrześcijańskie, a jak chrześcijańskie, to nie żydowskie i nie będziesz mi mówił. Wojna narracji staje się szybko wojną pozycyjną, strony siedzą w okopach, jedzą w okopach i piją w okopach. Próbuje kuzynka żony zmienić temat rozmowy i napomyka, że Jezus nie mógł urodzić się w Palestynie, bo to był wtedy Izrael okupowany przez Rzymian. A Rzymianie nazwali Izrael Palestyną w sto lat po tragicznej śmierci Jezusa i radosnym zmatwychwstaniu.

 

Jaki Izrael, dziwi się teść, który pamięta, że Izrael powstał w 1948 roku, czyli prawie dwa tysiące lat od urodzin Jezusa, więc może lepiej zaśpiewać „Lulajże Jezuniu”.

 

Nie ma jednak lekko, narracje raz spuszczone ze smyczy gryzą się dalej. Ledwie wybrzmiały dźwięki kolędy, a już kuzynka żony powraca do przerwanego wątku i mówi, że ten Izrael nie tyle powstał w czterdziestym ósmym, co zmartwychwstał, co oburza teściową, bo nie jest to właściwe słowo przy wigilijnym stole.  

 

Teść dokłada sobie karpia, nalewa wódki do kieliszków i wpada w zadumę.

 

- Podobno ci Palestyńczycy, to wcale nie są Arabowie tylko Kanananejczycy, czyli ci, co to ich Żydzi wyrżnęli do ostatniego. Sam palestyński premier niedawno tak powiedział, a on chyba wie, co mówi, więc może Jezus to nie był żaden Żyd, tylko Kananejczyk?

 

Kopernik mówił, że gorsze narracje wypierają lepsze narracje i jak się człowiek przygląda, to to się nawet zgadza i to nie tylko przy wigilijnym stole. Z drugiej strony naprawdę dobra narracja mogłaby przykuć uwagę obydwu okopanych w swoich narracjach stron. Gdzie jednak szukać dobrej narracji nadającej się na wigilijny wieczór i to takiej, co to by przykuła przynapitych i zwaśnionych.

 

W wigilię różne rzeczy się zdarzały. W wigilię Bożego Narodzenia 1969 roku sztorm szalał na Kanale La Manche. Strażnicy w porcie Cherbourg poszli najpierw zjeść wigilijną kolację, a potem na pasterkę, tymczasem w stoczni działy się dziwne rzeczy. Pięć łodzi patrolowych stało przycumowanych do nabrzeża. Co i rusz ktoś schodzi z jednej i przechodzi na drugą. Sztorm szalał, ale wiatr powoli ucichał. Wreszcie o 2.30 w jednym momencie zamruczały silniki wszystkich pięciu łodzi i jedna za drugą wyszły w morze. Na molo w zacinającym deszczu samotny mężczyzna z podniesionym kołnierzem i nasuniętą na czoło czapką odprowadzał je wzrokiem, póki nie zniknęły w mroku. Potem, będąc już pewien, że nikt niczego nie zauważył i do świtu nie zauważy, ruszył w kierunku stojącego w bocznej uliczce samochodu.   

 

Czyje to łodzie, co to za ludzie, co się tam właściwie działo? Dwanaście łodzi patrolowych zamówili we francuskiej stoczni Izraelczycy, odebrali najpierw siedem, a potem De Gaulle postanowił nie drażnić Arabów i nałożył na pozostałe pięć embargo. Izraelczycy mogli je oglądać, mogli je sprawdzać, ale nie mogli ich zabrać. Te łodzie były dla nich ważniejsze niż można sądzić, więc postanowili wykraść swoją własność.

 

Łatwo powiedzieć wykraść, ale logistyka porwania pięciu łodzi z francuskiego portu i dostarczenia ich do Hajfy była tak skomplikowana, że jej sukces graniczył z cudem. W wigilię cuda się zdarzają, ale muszą być dobrze przygotowane.

                   

Malutki Izrael łatwo zaatakować z morza. Musi mieć swoją flotę. Marynarkę wojenną Izraelczycy zaczęli budować natychmiast po ogłoszeniu niepodległości, kupując zdezelowane jednostki z demobilu i pospiesznie przerabiając żydowskich krawców na marynarzy. Czwartym admirałem izraelskiej marynarki został dwudziestosześcioletni wówczas Mordechai Limon. Po czterech latach przeniesiono go do dyplomacji i to on stał na molo odprowadzając wzrokiem wychodzące w morze łodzie patrolowe. Był wówczas attaché wojskowym w izraelskiej ambasadzie w Paryżu.

 


Admirał Limon z Ben Gurionem
Admirał Limon z Ben Gurionem

To on był architektem wigilijnej awantury, na którą dała przyzwolenie ówczesna premier Izraela Golda Meir, pod warunkiem, że wszystko będzie legalnie, żeby nie było dyplomatycznej awantury.


Łatwo powiedzieć. Legalnie wykraść obłożoną embargiem swoją własność, dobre sobie.


Wszystko tu było problemem, a rozwiązanie któregokolwiek z nich było niemal niewyobrażalne. Skompletowanie załóg, ukradkowe dostarczenie ich do Francji, a potem przeszmuglowanie ich na łodzie, ukradkowe zatankowanie i zaopatrzenie w żywność na tygodniową wyprawę, zabezpieczenie tankowania w drodze na morzu przez jednostki izraelskie, no i najważniesza sprawa, zmylenie przeciwnika i udawanie, że kręcący się tam ludzie działają całkowicie legalnie.


Ten ostatni problem Limon załatwił z norweskim kolegą z czasów wojny, który był teraz przedsiębiorcą i zgodził się wyrazić fikcyjne zainteresowanie kupnem takich łodzi. Francuzi chętnie by się na to zgodzili, bo to embargo śmierdziało łajdactwem, więc miło by się było problemu pozbyć. Z francuskiego ministerstwa zadzwoniono do Limona, czy w tej sytuacji nie zechcieliby tych łodzi odsprzedać Norwegom. Limon udawał, że jest tą propozycją oburzony, powiedział, że przekaże sprawę rządowi w Jerozolimie, a po kilku dniach poinformował, kipiąc ze złości, że wbrew jego opinii Jerozolima się zgodziła. Paryż się ucieszył i dał właścicielowi stoczni zgodę na sprzedaż łodzi Norwegom. Właściciel stoczni był częścią spisku, trzej panowie, Norweg, Francuz i Izraelczyk, spotkali się i podpisali umowę na zrzeczenie się pretensji Izraela i zakup łodzi przez Norwega. (Umowę po cichu anulowali w dzień później.) Wzmożony ruch wokół łodzi wydawał się w tej sytuacji normalny, a wigilijny sztorm na morzu był zdarzeniem losowym, który wszystko mógł pokrzyżować. Łodzie miały wyjść z portu o godzinie 8 wieczorem, kiedy ludzie siadają do wigilijnego stołu, ale dopiero w sześć godzin później warunki pogodowe pozwoliły na wyruszenie w drogę.


Mordechai Limon wsiadł do samochodu, pojechał na przedmieście i zastukał do drzwi wytwornej willi. Otworzył mu właściciel stoczni i kiedy dowiedział się, że łodzie są już na pełnym morzu rozpłakał się z radości. Jego honor uczciwego przedsiębiorcy został uratowany. Następnego dnia wybuchła gigantyczna awantura, Mordechi Limon został wydalony z Francji z zakazem powrotu. Ciekawa sprawa, bo społeczeństwo francuskie, które nie było wówczas tak antysemickie jak dziś, było bardziej rozbawione i pełne podziwu dla wyczynu Izraelczyków, niż oburzone faktem wyprowadzenia prezydenta De Gaulle’a w pole.      


Tu ta opowieść wigilijna mogłaby się zakończyć, gdyby nie pytanie, dlaczego głupie łodzie patrolowe, które są świetnym sprzętem dla celników, były tak ważne dla izraelskiej marynarki wojennej?


W 1961 roku  następca Limona na stanowisku dowódcy izraelskiej floty skrzyknął ludzi na burzę mózgów, żeby odpowiedzieć na pytanie, co robić. Izraelska flota była całkowicie przestarzała, a o zdobyciu środków na jej gruntowną modernizację nie mogli nawet marzyć. Ktoś wpadł na pomysł, który początkowo wydawał się absurdalny – zmienić małe łodzie patrolowe w niszczyciele. Na takich łodziach nie może być armat, bo odrzut by je zatopił, ale rakiety nie dają takiego efektu, gdyby odpowiednio przerobić rakiety odrzucone przez lotnictwo i zamontować je na łodziach patrolowych, mogły by być alternatywą dla kosztownych niszczycieli. Zebrani zbyli propozycję wzruszeniem ramion, ale po kilku miesiącach dowódca floty poprosił swojego zastępcę, żeby zbadał tę koncepcję.


Shlomo Erell znalazł fachowców i dziesiątki inżynierów pracowało w dzień i w nocy nad projektem, który początkowo wydawał się szlaństwem. Szukano możliwości stworzenia małej, szybkiej, wielozadaniowej jednostki. (Niektórzy twierdzą, że ten zespół to był początek izraelskich start-upów.) Miało to być coś zaskakująco nowego, ale okazało się, że Rosjanie wpadli na podobny pomysł i niebawem pierwsze łodzie patrolowe z wyrzutniami rakiet dostarczone zostały Egiptowi  i Syrii. Co gorsza ich rakiety Styx miały większy zasięg. Dramat ujawnił się z całą siłą wkrótce po zakończeniu wojny sześciodniowej, kiedy mała, ledwie widoczna jednostka pojawiła się na horyzoncie i odpaliła cztery rakiety w kierunku izraelskiego niszczyciela „Eilat”. Z dwustuosobowej załogi 47 marynarzy izraelskich zostało zabitych, a ponad stu rannych. Z tym radzieckim sprzętem Arabowie mieli na morzu miażdżącą przewagę. Erell zapytał szefa zespołu elektroników, co można zrobić. Kapitan Herut Tzemah, zaczął kombinować i obliczać, jak bez dostępu do technicznych danych radzieckich rakiet zmylić ich radar i jak zakłócić ich naprowadzanie na cel. Po pewnym czasie jego pomysł dezorientowania Styxów był gotowy, ale sprawdzić można go było tylko w warunkach bojowych.                           

Łodzie patrolowe zakupione we francuskiej stoczni były dla Izraelczyków sprawą życia lub śmierci. Ich wielki chrzest bojowy miał jednak miejsce dopiero w pierwszym tygodniu października 1973 roku. W dzień wybuchu wojny Yom Kipur trzy syryjskie łodzie starły się w pierwszej bitwie morskiej z łodziami izraelskimi w pobliżu syryjskiego portu Latakia. Zgodnie z przewidywaniami Syryjczycy odpalili swoje rakiety pierwsi, a Izraelczycy z całą  mocą silników płynęli dalej w ich kierunku. Jak dotąd wszystkie rakiety Styx bezbłędnie uderzały w cel. A jednak w ostatniej sekundzie trajektoria zmieniła się i rakiety wylądowały w wodzie w bezpiecznej odległości od izraelskich łodzi. W chwile później izraelskie rakiety zniszczyły dwie łodzie i dwie inne jednostki syryjskie. Kolejnej nocy trzy egipskie łodzie wyposażone w rakiety poszły na dno w pobliżu Aleksandrii. Potem izraelskie łodzie patrolowe dokonywały wielu innych rzeczy przykro zaskakujących przeciwnika.


Mordechai Limon po wielu latach złamał zakaz wjazdu do Francji i nie był pewien, czy nie zawrócą go z lotniska. Kiedy podał swój paszport francuskiemu urzędnikowi ten długo go oglądał, wreszcie zapytał: Admirał Limon? Limon potwierdził. Urzędnik wstał, wyciągnął do niego rękę i serdecznie mu pogratulował.         


(Ta opowieść jest dłuższa i ma wiele innych fascynujących szczegółów, które można znaleźć w artykule Abrahama Rabinovicha, z którego głównie korzystałem.)  


Trzy próby dokończenia dzieła Hitlera przez połączone armie krajów arabskich, mimo ogromnego wsparcia przez Związek Radziecki i cichych prób osłabienia zdolności obronnych Izraela przez demokratyczny Zachód, spaliły na panewce. Kraje arabskie zdecydowały się na nową taktykę – nieustającej wojny terroru. Do tego celu stworzono naród palestyński, wspomagając wszelkimi środkami jego „wojnę o niepodległość”. Wojnę terroru świat wspiera otwarcie pieniędzmi i po cichu bronią, ale osobnym frontem jest „wojna narracji”.


Roześmiałem się głośno czytając niedawno o konferencji w Ramallah, podczas której premier „państwa Palestyna”, prezentował dowody, że Palestyńczycy są Kananejczykami. Premier „państwa Palestyna” nie ukrywał braku dowodów na poparcie tego wspaniałego twierdzenia, ale informował zebranych, iż jest to „wojna narracji”, mówiąc z urzekającą szczerością zgromadzonym na konferencji, że Żydzi prowadzą przeciw Palestyńczykom wojnę geograficzną, demograficzną, wodną i finansową, ale najstraszniejsza jest wojna narracji. W tej wojnie najgorsze są jego zdaniem te wszystkie wykopaliska archeologiczne i modlitwy Żydów (nazywanych dalej osadnikami) w Grocie Patriarchów i twierdzenia, że Żydzi założyli Jerozolimę i mieli tam jakaś świątynię. Krótko mówiąc, przekonywał premier, że jak czytamy w Torze, przed Żydami byli Kananejczycy, dodając z przymrużeniem oka „czyli my”.

 

Żeby było jeszcze zabawniej, zaklinał się premier, że dzisiejsi Palestyńczycy, kiedy modlą się o deszcz, nadal zwracają się do Baala, który był najważniejszym z kananejskich bogów.          

 

Mógłby ktoś pomyśleć, że wojna narracji to jakaś palestyńska specjalność, jednak sprawa nie jest taka pewna. My tu nad Wisłą wiemy, że gdyby Moskwa była kobietą, mogłaby konkurować z Szeherezadą. Niektórzy Rosjanie wydają się być przekonani, że fałszywe narracje to najcenniejszy produkt narodu rosyjskiego, a inni Rosjanie podejrzewają, że być może jest zgoła odwrotnie, że Rosja wychodzi na tej wojnie narracji mniej więcej tak jak Palestyńczycy, czyli nie tylko bez zysku, ale również bez daty, od której mogliby się zacząć rozwijać.

 

Palestyńczycy i Rosjanie to nie są jedyne nacje rozkochane w tym sporcie zastępowania rzeczywistości narracją i może nie ma powodu się ich czepiać, kiedy inni mało co gorsi.


Tak czy inaczej, kiedy przy wigilijnym stole usłyszymy, że Jezus był Palestyńczykiem, możemy być pewni, że nasz członek rodziny dał się nabrać na arabską propagandę przekazywaną czasem przez trolle Putina, a częściej przez użytecznych idiotów.


Wesołych Świąt.   

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
2. Byłby świetny film sensacyjny "Niezapominajka" 2019-12-25
1. Niewinne żydowskie niemowlę kuba 2019-12-24


Notatki

Znalezionych 2570 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Odwaga białej flagi i mój Poznań   Koraszewski   2024-03-17
Izraelska pisarka wycofuje się z zaplanowanego wystąpienia, zanim zostanie anulowana z powodu „złych poglądów”   Coyne   2024-03-16
Demokracja protestów i piwny parlamentaryzm   Kruk   2024-03-16
Dlaczego nowo niepodległe kraje muszą odrzucić radykalną dekolonizacjęKontrastujące historie Singapuru, Tanzanii i Sri Lanki ukazują niebezpieczeństwa związane z próbą całkowitego wymazania kolonialnej przeszłości.   Sophalkalyan   2024-03-15
Dlaczego lewica musi kłamać o Hamasie i gwałtach   Tobin   2024-03-13
Departament Edukacji USA ukrywa zagraniczne darowizny na rzecz uniwersytetów   Bard   2024-03-13
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
Wybory wartości w globalnej wiosce   Koraszewski   2024-03-11
Czy Gaza naprawdę jest przypadkiem największych cierpień Arabów?   Abdul-Hussain   2024-03-09
Przestępstwa seksualne Hamasu-UNRWA i Międzynarodowy Dzień Kobiet   Blum   2024-03-08
Homeopatyczny środek na wydłużanie rzęs   Koraszewski   2024-03-08
Czy odbędzie się strategiczny dialog USA-Katar?   Carmon   2024-03-07
Kiedy polityka wobec zagranicznych wojen staje się krajową polityką wyborczą   Fernandez   2024-03-05
Palestyński handlarz kłamstw   Bawer   2024-03-05
Wszyscy jesteśmy imigrantami   Koraszewski   2024-03-02
Współudział UE w finansowaniu irańskiego terrroru   Rafizadeh   2024-03-01
Dzień po i jego konteksty   Koraszewski   2024-02-26
Sabotowanie romansu USA-Izrael   Altabef   2024-02-24
Eurowizja i bębny wojny   Collins   2024-02-23
Milczenie feministycznych owiec: ani słowa o horrorach HamasuZwolennicy #MeToo milczeli.   Chesler   2024-02-22
A zwycięzcą jest – Hamas!   Dershowitz   2024-02-21
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
Żyjemy w momencie kulturowego chaosu   Meotti   2024-02-20
Chleba naszego powszedniego daj nam Google   Koraszewski   2024-02-19
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
@Guardian kłamie, żeby przedstawić żołnierzy IDF jako potwory – ale pokazuje, że @IDF pozostaje najbardziej moralną armią na świecie     2024-02-15
Blinken powinien wiedzieć, że Autonomia Palestyńska jest równie zła jak rządy Hamasu w Gazie   Marcus   2024-02-14
Czy może istnieć uczciwa propalestyńska lewica?   Levick   2024-02-14
Hipokryzja zdefiniowana: grupy praw człowieka martwią się wszelkimi ograniczeniami w przepływie uchodźców, ale milczą w sprawie Egiptu, który zakazuje wjazdu jakimkolwiek uchodźcom z Gazy     2024-02-13
Czy uchodźcy żydowscy i arabscy są równi?Mimo prawie miliona żydowskich uchodźców z krajów arabskich, Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal ma obsesję wyłącznie na punkcie potomków uchodźców arabskich.   Julius   2024-02-11
Kilka uwag wokół niepewności   Koraszewski   2024-02-09
Moi drodzy Palestyńczycy: Czas pozbyć się naszych przywódców i przyjąć izraelskie oferty pokojowe   Eid   2024-02-07
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Wojna Izraela z Hamasem jest najmniej śmiercionośną wojną w regionieDlaczego więc media opisują go jako „jedną z najbardziej śmiercionośnych… w historii”?   Greenfield   2024-02-06
Zdradziecka awangarda intelektualna   Koraszewski   2024-02-04
Departament Stanu a rzeczywistość   Bard   2024-02-03
Szef ONZ twierdzi, że Palestyńczycy mają „prawo do państwowości”. Dlaczego?   Fitzgerald   2024-02-03
UNRWA istnieje, aby pomóc w prowadzeniu wojny, której celem jest likwidacja Izraela   Tobin   2024-02-02
Islamscy terroryści tworzą klęski głodowe, żeby czerpać korzyści z pomocy zagranicznejWalka z terrorystami nie powoduje klęsk głodowych; pomoc humanitarna dla terrorystów powoduje klęski głodowe.   Greenfield   2024-02-01
Kto pierwszy mrugnie w wojnie w Gazie?   Fernandez   2024-02-01
Dokumentowanie działań umożliwiających zbrodnie wojenne Hamasu: agencje ONZ, programy pomocy rządowej i organizacje pozarządowe   Steinberg   2024-01-31
Prawdziwe ludobójstwa, które świat ignorujeZamiast przeciwstawić się prawdziwym zbrodniom przeciw ludzkości, społeczność międzynarodowa obrzuca Izrael krwawymi oszczerstwami.   Bryen   2024-01-29
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Błędna odpowiedź Bidena w sprawie TajwanuGłównym zagrożeniem dla pokoju w Azji nie jest niepodległość Tajwanu, ale chińska wojowniczość.   Jacoby   2024-01-26
Jak zakończyć cierpienia Palestyńczyków   Tawil   2024-01-24
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-23
Złóżmy pozew przeciwko UNRWA w Hadze   Bedein   2024-01-23
Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha   Steinberg   2024-01-22
Jedna wojna i dwie wizje   Taheri   2024-01-21
Pytasz, czy jesteś antysemitą?   Koraszewski   2024-01-21
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
Pracownicy pomocy humanitarnej wspierają Hamas   Bard   2024-01-13
Samobójcza głupota „rozwiązania w postaci dwóch państw”   Anderson   2024-01-12
Starzy orędownicy procesu pokojowego i wojna w Gazie   Flatow   2024-01-11
Dlaczego chrześcijańscy przywódcy ignorują ataki na swoją społeczność   Tawil   2024-01-10
Masha Gessen, lub, ври, да знай же меру   Fitzgerald   2024-01-09
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-06
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Krytycy Izraela po prostu nie chcą, aby Izrael zwyciężył   Tobin   2024-01-05
Kto popiera Hamas?   Dershowitz   2024-01-04
Nie ma „upokorzonej izraelskiej męskości”   Chesler   2024-01-02
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
Odzyskanie romantyzmu naszej sprawy   Greenfield   2023-12-28
Przyszła strategia ekonomiczna dla pokoju   Mahjar-Barducci   2023-12-25
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
Dziesięć podstawowych faktów na temat wojny z Hamasem, o których media nie mówią     2023-12-23
Zakazanie przez Bidena prawa wjazdu do USA dla „stosujących przemoc osadników” izraelskich zablokowałby tych, którzy po prostu nie zgadzają się z jego polityką   Kontorovich   2023-12-21
Wojna w Ukrainie i na Bliskim Wschodzie   Koraszewski   2023-12-20
Czy dysonans poznawczy Bidena może pozwolić Izraelowi wygrać wojnę?   Tobin   2023-12-19
Dlaczego islamiści roszczą sobie prawa do ziemi niemuzułmańskiej?   Bulut   2023-12-18
Polityka tożsamości i zaburzenia kognitywne   Koraszewski   2023-12-18
Symfoniczna wersja terroru   Taheri   2023-12-15
Wsparcie dla terroru: jak terroryści wykorzystują organizacje humanitarne   i Nathaniel Rabkin   2023-12-14
Zdumiewająca naiwność Izraelofobów. Zachodnie oburzenie wywołane wyłapywaniem przez IDF podejrzanych członków Hamasu jest absurdalnym kwiecistym moralizowaniem.   O'Neill   2023-12-13
Redaktor kuwejckiej gazety: Hamas powinien być ścigany sądownie za śmierć i zniszczenie, jakie ściągnął na Gazańczyków atakiem z 7 października     2023-12-11
Tak daleko, tak blisko   Koraszewski   2023-12-10
Za kulisami Human Rights Watch: nienawiść i korupcjaPamięci Roberta Bernsteina, założyciela Human Rights Watch   Steinberg   2023-12-09
Najnowszy hit Pallywoodu. Jak usłużne relacje mediów o „zbombardowaniu” szpitala Al-Ahli promowały propagandę Hamasu   Landes   2023-12-07
Nagroda Nobla za terror i inne absurdy   Fernandez   2023-12-06
Gaza – kto z kim walczy i w imię czego?   Koraszewski   2023-12-05
Unia Europejska jest wspólnikiem Iranu   Rafizadeh   2023-12-05
W  Betlejem Boże Narodzenie zostało odwołane , a winni są Żydzi.     2023-12-04
Porażka zachodniego feminizmu, kiedy jest najbardziej potrzebny   Chesler   2023-12-04
Huti: kim są i dlaczego atakują Izrael?   Flatow   2023-12-03
Krótka historia długiej odpowiedzialności zbiorowej   Koraszewski   2023-12-02
Dlaczego Arabowie “zdradzili” Palestyńczyków   Toameh   2023-12-01
Coleman Hughes atakuje porównania między Palestyńczykami a walką Czarnych o wolność w Afryce Południowej i w Ameryce   Coyne   2023-12-01
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Czerwony Krzyż po raz kolejny zawodzi Żydów   Bard   2023-11-28
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
Niebezpieczne fantazje Bidena o państwie palestyńskim   Tobin   2023-11-26
Nie, Joe. Powierzenie ONZ odpowiedzialności za Gazę byłoby kiepskim dowcipem   Kontorovich   2023-11-24
Nagroda administracji Bidena dla Iranu w wysokości 10 miliardów dolarów: tylko małe podziękowanie za zorganizowanie wojny, zranienie 56 żołnierzy amerykańskich i próbę wypędzenia USA z Bliskiego Wschodu.   Rafizadeh   2023-11-23
Gaza moja miłość   Koraszewski   2023-11-22
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21
Dlaczego Palestyńczycy nie chcą rządzić Gazą?   Abdul-Hussain   2023-11-18
Gaza, islam i Zachód   Smith   2023-11-17
Pora, żeby Biden publicznie przyznał, że jest to wojna irańskich mułłów przeciwko Izraelowi i Stanom Zjednoczonym   Rafizadeh   2023-11-15
Amerykański front   Rosenthal   2023-11-07

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk