Prawda

Czwartek, 3 lipca 2025 - 12:43

« Poprzedni Następny »


Opowieść wigilijna i wojna narracji


Andrzej Koraszewski 2019-12-24

Matka Boska  przed rozwiązaniem w wyobrażeniach współczesnych Palestyńczyków.
Matka Boska  przed rozwiązaniem w wyobrażeniach współczesnych Palestyńczyków.

Jak co roku do wigilijnego stołu redakcja „Listów z naszego sadu” usiądzie w pełnym składzie, by zjeść tradycyjne ruskie pierogi, popić porządnym niemieckim piwem, a na deser żydowski sernik z aryjskim biciem piany. Po uroczystej kolacji powrót do komputerów, żeby nam się w głowach nie przewracało. Żyjemy w czasach wojny narracji, więc w innych domach bitwy będą się pewnie toczyć przy niejednym wigilijnym stole. Sianko, opłatek, mocne trunki, karp, teść i teściowa, siostra męża i kuzynka żony, zderzenie narracji wielce prawdopodobne. Jak powiadała ciocia Hala: „Już to słyszę oczyma wyobraźni”.

O co niby ludzie mogliby się spierać przy wigilijnym stole? Po prawdzie, to o wszystko się można spierać, nawet o to niewinne żydowskie niemowlę, co to się ponoć tego wieczoru w Palestynie narodziło. Jeden członek rodziny oburzy się na powiedzenie, że niemowlę żydowskie, a drugi, że urodziło się w Palestynie i wojna narracji może lecieć do samej pasterki. Ziemia Święta nie takie wojny widziała.

 

No bo jakże tak można, niemowlę było chrześcijańskie, a jak chrześcijańskie, to nie żydowskie i nie będziesz mi mówił. Wojna narracji staje się szybko wojną pozycyjną, strony siedzą w okopach, jedzą w okopach i piją w okopach. Próbuje kuzynka żony zmienić temat rozmowy i napomyka, że Jezus nie mógł urodzić się w Palestynie, bo to był wtedy Izrael okupowany przez Rzymian. A Rzymianie nazwali Izrael Palestyną w sto lat po tragicznej śmierci Jezusa i radosnym zmatwychwstaniu.

 

Jaki Izrael, dziwi się teść, który pamięta, że Izrael powstał w 1948 roku, czyli prawie dwa tysiące lat od urodzin Jezusa, więc może lepiej zaśpiewać „Lulajże Jezuniu”.

 

Nie ma jednak lekko, narracje raz spuszczone ze smyczy gryzą się dalej. Ledwie wybrzmiały dźwięki kolędy, a już kuzynka żony powraca do przerwanego wątku i mówi, że ten Izrael nie tyle powstał w czterdziestym ósmym, co zmartwychwstał, co oburza teściową, bo nie jest to właściwe słowo przy wigilijnym stole.  

 

Teść dokłada sobie karpia, nalewa wódki do kieliszków i wpada w zadumę.

 

- Podobno ci Palestyńczycy, to wcale nie są Arabowie tylko Kanananejczycy, czyli ci, co to ich Żydzi wyrżnęli do ostatniego. Sam palestyński premier niedawno tak powiedział, a on chyba wie, co mówi, więc może Jezus to nie był żaden Żyd, tylko Kananejczyk?

 

Kopernik mówił, że gorsze narracje wypierają lepsze narracje i jak się człowiek przygląda, to to się nawet zgadza i to nie tylko przy wigilijnym stole. Z drugiej strony naprawdę dobra narracja mogłaby przykuć uwagę obydwu okopanych w swoich narracjach stron. Gdzie jednak szukać dobrej narracji nadającej się na wigilijny wieczór i to takiej, co to by przykuła przynapitych i zwaśnionych.

 

W wigilię różne rzeczy się zdarzały. W wigilię Bożego Narodzenia 1969 roku sztorm szalał na Kanale La Manche. Strażnicy w porcie Cherbourg poszli najpierw zjeść wigilijną kolację, a potem na pasterkę, tymczasem w stoczni działy się dziwne rzeczy. Pięć łodzi patrolowych stało przycumowanych do nabrzeża. Co i rusz ktoś schodzi z jednej i przechodzi na drugą. Sztorm szalał, ale wiatr powoli ucichał. Wreszcie o 2.30 w jednym momencie zamruczały silniki wszystkich pięciu łodzi i jedna za drugą wyszły w morze. Na molo w zacinającym deszczu samotny mężczyzna z podniesionym kołnierzem i nasuniętą na czoło czapką odprowadzał je wzrokiem, póki nie zniknęły w mroku. Potem, będąc już pewien, że nikt niczego nie zauważył i do świtu nie zauważy, ruszył w kierunku stojącego w bocznej uliczce samochodu.   

 

Czyje to łodzie, co to za ludzie, co się tam właściwie działo? Dwanaście łodzi patrolowych zamówili we francuskiej stoczni Izraelczycy, odebrali najpierw siedem, a potem De Gaulle postanowił nie drażnić Arabów i nałożył na pozostałe pięć embargo. Izraelczycy mogli je oglądać, mogli je sprawdzać, ale nie mogli ich zabrać. Te łodzie były dla nich ważniejsze niż można sądzić, więc postanowili wykraść swoją własność.

 

Łatwo powiedzieć wykraść, ale logistyka porwania pięciu łodzi z francuskiego portu i dostarczenia ich do Hajfy była tak skomplikowana, że jej sukces graniczył z cudem. W wigilię cuda się zdarzają, ale muszą być dobrze przygotowane.

                   

Malutki Izrael łatwo zaatakować z morza. Musi mieć swoją flotę. Marynarkę wojenną Izraelczycy zaczęli budować natychmiast po ogłoszeniu niepodległości, kupując zdezelowane jednostki z demobilu i pospiesznie przerabiając żydowskich krawców na marynarzy. Czwartym admirałem izraelskiej marynarki został dwudziestosześcioletni wówczas Mordechai Limon. Po czterech latach przeniesiono go do dyplomacji i to on stał na molo odprowadzając wzrokiem wychodzące w morze łodzie patrolowe. Był wówczas attaché wojskowym w izraelskiej ambasadzie w Paryżu.

 


Admirał Limon z Ben Gurionem
Admirał Limon z Ben Gurionem

To on był architektem wigilijnej awantury, na którą dała przyzwolenie ówczesna premier Izraela Golda Meir, pod warunkiem, że wszystko będzie legalnie, żeby nie było dyplomatycznej awantury.


Łatwo powiedzieć. Legalnie wykraść obłożoną embargiem swoją własność, dobre sobie.


Wszystko tu było problemem, a rozwiązanie któregokolwiek z nich było niemal niewyobrażalne. Skompletowanie załóg, ukradkowe dostarczenie ich do Francji, a potem przeszmuglowanie ich na łodzie, ukradkowe zatankowanie i zaopatrzenie w żywność na tygodniową wyprawę, zabezpieczenie tankowania w drodze na morzu przez jednostki izraelskie, no i najważniesza sprawa, zmylenie przeciwnika i udawanie, że kręcący się tam ludzie działają całkowicie legalnie.


Ten ostatni problem Limon załatwił z norweskim kolegą z czasów wojny, który był teraz przedsiębiorcą i zgodził się wyrazić fikcyjne zainteresowanie kupnem takich łodzi. Francuzi chętnie by się na to zgodzili, bo to embargo śmierdziało łajdactwem, więc miło by się było problemu pozbyć. Z francuskiego ministerstwa zadzwoniono do Limona, czy w tej sytuacji nie zechcieliby tych łodzi odsprzedać Norwegom. Limon udawał, że jest tą propozycją oburzony, powiedział, że przekaże sprawę rządowi w Jerozolimie, a po kilku dniach poinformował, kipiąc ze złości, że wbrew jego opinii Jerozolima się zgodziła. Paryż się ucieszył i dał właścicielowi stoczni zgodę na sprzedaż łodzi Norwegom. Właściciel stoczni był częścią spisku, trzej panowie, Norweg, Francuz i Izraelczyk, spotkali się i podpisali umowę na zrzeczenie się pretensji Izraela i zakup łodzi przez Norwega. (Umowę po cichu anulowali w dzień później.) Wzmożony ruch wokół łodzi wydawał się w tej sytuacji normalny, a wigilijny sztorm na morzu był zdarzeniem losowym, który wszystko mógł pokrzyżować. Łodzie miały wyjść z portu o godzinie 8 wieczorem, kiedy ludzie siadają do wigilijnego stołu, ale dopiero w sześć godzin później warunki pogodowe pozwoliły na wyruszenie w drogę.


Mordechai Limon wsiadł do samochodu, pojechał na przedmieście i zastukał do drzwi wytwornej willi. Otworzył mu właściciel stoczni i kiedy dowiedział się, że łodzie są już na pełnym morzu rozpłakał się z radości. Jego honor uczciwego przedsiębiorcy został uratowany. Następnego dnia wybuchła gigantyczna awantura, Mordechi Limon został wydalony z Francji z zakazem powrotu. Ciekawa sprawa, bo społeczeństwo francuskie, które nie było wówczas tak antysemickie jak dziś, było bardziej rozbawione i pełne podziwu dla wyczynu Izraelczyków, niż oburzone faktem wyprowadzenia prezydenta De Gaulle’a w pole.      


Tu ta opowieść wigilijna mogłaby się zakończyć, gdyby nie pytanie, dlaczego głupie łodzie patrolowe, które są świetnym sprzętem dla celników, były tak ważne dla izraelskiej marynarki wojennej?


W 1961 roku  następca Limona na stanowisku dowódcy izraelskiej floty skrzyknął ludzi na burzę mózgów, żeby odpowiedzieć na pytanie, co robić. Izraelska flota była całkowicie przestarzała, a o zdobyciu środków na jej gruntowną modernizację nie mogli nawet marzyć. Ktoś wpadł na pomysł, który początkowo wydawał się absurdalny – zmienić małe łodzie patrolowe w niszczyciele. Na takich łodziach nie może być armat, bo odrzut by je zatopił, ale rakiety nie dają takiego efektu, gdyby odpowiednio przerobić rakiety odrzucone przez lotnictwo i zamontować je na łodziach patrolowych, mogły by być alternatywą dla kosztownych niszczycieli. Zebrani zbyli propozycję wzruszeniem ramion, ale po kilku miesiącach dowódca floty poprosił swojego zastępcę, żeby zbadał tę koncepcję.


Shlomo Erell znalazł fachowców i dziesiątki inżynierów pracowało w dzień i w nocy nad projektem, który początkowo wydawał się szlaństwem. Szukano możliwości stworzenia małej, szybkiej, wielozadaniowej jednostki. (Niektórzy twierdzą, że ten zespół to był początek izraelskich start-upów.) Miało to być coś zaskakująco nowego, ale okazało się, że Rosjanie wpadli na podobny pomysł i niebawem pierwsze łodzie patrolowe z wyrzutniami rakiet dostarczone zostały Egiptowi  i Syrii. Co gorsza ich rakiety Styx miały większy zasięg. Dramat ujawnił się z całą siłą wkrótce po zakończeniu wojny sześciodniowej, kiedy mała, ledwie widoczna jednostka pojawiła się na horyzoncie i odpaliła cztery rakiety w kierunku izraelskiego niszczyciela „Eilat”. Z dwustuosobowej załogi 47 marynarzy izraelskich zostało zabitych, a ponad stu rannych. Z tym radzieckim sprzętem Arabowie mieli na morzu miażdżącą przewagę. Erell zapytał szefa zespołu elektroników, co można zrobić. Kapitan Herut Tzemah, zaczął kombinować i obliczać, jak bez dostępu do technicznych danych radzieckich rakiet zmylić ich radar i jak zakłócić ich naprowadzanie na cel. Po pewnym czasie jego pomysł dezorientowania Styxów był gotowy, ale sprawdzić można go było tylko w warunkach bojowych.                           

Łodzie patrolowe zakupione we francuskiej stoczni były dla Izraelczyków sprawą życia lub śmierci. Ich wielki chrzest bojowy miał jednak miejsce dopiero w pierwszym tygodniu października 1973 roku. W dzień wybuchu wojny Yom Kipur trzy syryjskie łodzie starły się w pierwszej bitwie morskiej z łodziami izraelskimi w pobliżu syryjskiego portu Latakia. Zgodnie z przewidywaniami Syryjczycy odpalili swoje rakiety pierwsi, a Izraelczycy z całą  mocą silników płynęli dalej w ich kierunku. Jak dotąd wszystkie rakiety Styx bezbłędnie uderzały w cel. A jednak w ostatniej sekundzie trajektoria zmieniła się i rakiety wylądowały w wodzie w bezpiecznej odległości od izraelskich łodzi. W chwile później izraelskie rakiety zniszczyły dwie łodzie i dwie inne jednostki syryjskie. Kolejnej nocy trzy egipskie łodzie wyposażone w rakiety poszły na dno w pobliżu Aleksandrii. Potem izraelskie łodzie patrolowe dokonywały wielu innych rzeczy przykro zaskakujących przeciwnika.


Mordechai Limon po wielu latach złamał zakaz wjazdu do Francji i nie był pewien, czy nie zawrócą go z lotniska. Kiedy podał swój paszport francuskiemu urzędnikowi ten długo go oglądał, wreszcie zapytał: Admirał Limon? Limon potwierdził. Urzędnik wstał, wyciągnął do niego rękę i serdecznie mu pogratulował.         


(Ta opowieść jest dłuższa i ma wiele innych fascynujących szczegółów, które można znaleźć w artykule Abrahama Rabinovicha, z którego głównie korzystałem.)  


Trzy próby dokończenia dzieła Hitlera przez połączone armie krajów arabskich, mimo ogromnego wsparcia przez Związek Radziecki i cichych prób osłabienia zdolności obronnych Izraela przez demokratyczny Zachód, spaliły na panewce. Kraje arabskie zdecydowały się na nową taktykę – nieustającej wojny terroru. Do tego celu stworzono naród palestyński, wspomagając wszelkimi środkami jego „wojnę o niepodległość”. Wojnę terroru świat wspiera otwarcie pieniędzmi i po cichu bronią, ale osobnym frontem jest „wojna narracji”.


Roześmiałem się głośno czytając niedawno o konferencji w Ramallah, podczas której premier „państwa Palestyna”, prezentował dowody, że Palestyńczycy są Kananejczykami. Premier „państwa Palestyna” nie ukrywał braku dowodów na poparcie tego wspaniałego twierdzenia, ale informował zebranych, iż jest to „wojna narracji”, mówiąc z urzekającą szczerością zgromadzonym na konferencji, że Żydzi prowadzą przeciw Palestyńczykom wojnę geograficzną, demograficzną, wodną i finansową, ale najstraszniejsza jest wojna narracji. W tej wojnie najgorsze są jego zdaniem te wszystkie wykopaliska archeologiczne i modlitwy Żydów (nazywanych dalej osadnikami) w Grocie Patriarchów i twierdzenia, że Żydzi założyli Jerozolimę i mieli tam jakaś świątynię. Krótko mówiąc, przekonywał premier, że jak czytamy w Torze, przed Żydami byli Kananejczycy, dodając z przymrużeniem oka „czyli my”.

 

Żeby było jeszcze zabawniej, zaklinał się premier, że dzisiejsi Palestyńczycy, kiedy modlą się o deszcz, nadal zwracają się do Baala, który był najważniejszym z kananejskich bogów.          

 

Mógłby ktoś pomyśleć, że wojna narracji to jakaś palestyńska specjalność, jednak sprawa nie jest taka pewna. My tu nad Wisłą wiemy, że gdyby Moskwa była kobietą, mogłaby konkurować z Szeherezadą. Niektórzy Rosjanie wydają się być przekonani, że fałszywe narracje to najcenniejszy produkt narodu rosyjskiego, a inni Rosjanie podejrzewają, że być może jest zgoła odwrotnie, że Rosja wychodzi na tej wojnie narracji mniej więcej tak jak Palestyńczycy, czyli nie tylko bez zysku, ale również bez daty, od której mogliby się zacząć rozwijać.

 

Palestyńczycy i Rosjanie to nie są jedyne nacje rozkochane w tym sporcie zastępowania rzeczywistości narracją i może nie ma powodu się ich czepiać, kiedy inni mało co gorsi.


Tak czy inaczej, kiedy przy wigilijnym stole usłyszymy, że Jezus był Palestyńczykiem, możemy być pewni, że nasz członek rodziny dał się nabrać na arabską propagandę przekazywaną czasem przez trolle Putina, a częściej przez użytecznych idiotów.


Wesołych Świąt.   

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
2. Byłby świetny film sensacyjny "Niezapominajka" 2019-12-25
1. Niewinne żydowskie niemowlę kuba 2019-12-24


Notatki

Znalezionych 2974 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Islam skutecznie wyeksportował swoje zakazy do mediów zachodnich – które odmawiają publikacji fikcyjnego „rysunku Mahometa”     2025-07-03
Empatia to piękna rzecz – dopóki nie przestaje być piękna.   Tabrizi   2025-07-01
Wyciek informacji z CNN to desperacka próba zaprzeczenia zwycięstwu Izraela   Goldberg   2025-06-30
Przeczytaj konstytucję Iranu i rozbij reżim   i Bill Siegel   2025-06-28
Reakcje ONZ na ataki Iranu na izraelskich cywilów     2025-06-27
Wyobraź sobie, że Hitler pozostał nietknięty   Hoffman   2025-06-26
Kurdowie: zapomniany naród w świecie odurzonym wybiórczym oburzeniem   Finlayson   2025-06-26
Ataki Trumpa na Iran były sygnałem dla Chin   Greenfield   2025-06-25
Czas, którego nigdy nie zapomnimy   Chesler   2025-06-25
Od wtorku do wtorku minął tydzień   Koraszewski   2025-06-24
Iran jest z Ameryką w stanie wojny od 46 lat   Greenfield   2025-06-23
Nieznośna lekkość oporu: Granice nieposłuszeństwa obywatelskiego w cieniu antysyjonizmu i antysemityzmu   Walter   2025-06-21
Większość podstawowych elementów do przeprowadzenia rewolucji na Zachodzie już obecnie istnieje, ale jakiej rewolucji?   Fernandez   2025-06-21
Komiczny upadek kultu kefiji   O'Neill   2025-06-18
Izrael wykonuje brudną robotę za innych     2025-06-16
Logika i uprzedzenia: od starożytności do BBC   Tsalic   2025-06-13
Dlaczego administracja Trumpa sprzedaje broń państwom, które przodują w sponsorowaniu terroryzmu?   Williams   2025-06-13
Gaza – Palestyna - kalifat   Koraszewski   2025-06-12
Krzyż na drogę jachtowi głupków płynących z Gretą do Gazy   O'Neill   2025-06-11
Nikt ich nie przekona, że białe jest białe, a czarne jest czarne   Koraszewski   2025-06-07
Antyizraelska prawica łączy się z proirańską lewicą   Smith   2025-06-07
To Amerykanie zmienią stanowisko, a nie Iran     2025-06-06
Antysemityzm należy badać jako poważną chorobę psychiczną   Hoffman   2025-06-05
Krytyka Izraela przez ONZ w sprawie pomocy dla Gazy dowodzi, że dobrze wiedzieli, iż Izrael nie okupował Gazy     2025-06-04
Krwawe oszczerstwo dociera do kolejki po chleb: fabrykowanie masakry w Rafah   Oz   2025-06-03
Wzniosłe zasady i sentymenty   Taheri   2025-06-01
Wywiad z Alanem Dershowitzem   Ruda   2025-05-31
List z Wydziału Praw Obywatelskich Departamentu Sprawiedliwości USA do Franceski Albanese   Terrell   2025-05-30
Najnowsza zbrodnia Izraela? Karmienie mieszkańców Gazy   O'Neill   2025-05-29
List otwarty do prezydenta Trumpa wzywający go do zapobieżenia irańskiemu arsenałowi nuklearnemu   I Andrew Stein   2025-05-28
„Nakba” nie jest naszym problemem   Cohen   2025-05-27
Gaza to więzienie na świeżym powietrzu. Jak śmiesz proponować komukolwiek, żeby wyjechał! (Z satyrycznej strony PreOccupied Territory)     2025-05-26
Iran używa strategii Korei Północnej — a USA znów dają się na to nabrać   Rafizadeh   2025-05-25
Human Rights Watch @HRW jest niemoralny     2025-05-25
Anglia, którą kiedyś szanowaliśmy   Haug   2025-05-24
List otwarty do dziennikarskiej braci   Koraszewski   2025-05-24
Wielką ironią jest to, że Stany Zjednoczone rezygnują z miękkiej siły, jednocześnie przyjmując prezenty od Kataru     2025-05-22
Achillesowa pięta inteligenta   Koraszewski   2025-05-20
Jak rozprzestrzenia się antysemicka nauka: wadliwa metodologia liczenia ofiar śmiertelnych w Strefie Gazy jest promowana przez @TheEconomist     2025-05-19
Samer Berany: Nadszedł czas na przywrócenie Druzom autonomii – państwa, którego Turcy zawsze się bali   Oz   2025-05-17
Czy Unia Europejska rzeczywiście oczekuje, że radykalni islamiści mogą się zreformować?   Haug   2025-05-17
Turcja: masowe aresztowania, tortury, cenzura   Bulut   2025-05-16
Tętent galopujących wiadomości   Koraszewski   2025-05-15
Kącik Miłośników Językoznawstwa, czyli: co znaczy słowo "antysemityzm"?      Kerner   2025-05-15
Benjamin Netanjahu kontra Edward Said: globalna wojna o idee przebudzone   Taub   2025-05-14
Nielegalne przejmowanie ziemi przez Europę   Rhea   2025-05-12
Siedem największych kłamstw na temat działań Izraela i Sił Obronnych Izraela w Gazie   i Arsen Ostrovsky   2025-05-09
Krótka historia antysemityzmu jako sygnalizacji cnoty     2025-05-07
Sąd Najwyższy Wielkiej Brytanii potwierdza, że kobiety istnieją   Greenfield   2025-05-07
Malowane papugi na plafonie jak długi   Koraszewski   2025-05-05
Koszmarne dziedzictwo kolonializmu   Koraszewski   2025-05-02
Departament Sprawiedliwości stwierdza, że UNRWA może zostać pozwana przed amerykańskim sądem   Fitzgerald   2025-05-02
„Guardian” przedstawia antysemityzm na kampusach jako wytwór naszej wyobraźni   Levick   2025-04-29
Zachód znów wpada w pułapkę Iranu   Rafizadeh   2025-04-28
Jak ekstremizm maszeruje bez przeszkód   Bryen   2025-04-28
Vermont, Mohsem Mahdawi i tabun użytecznych idiotów   Collier   2025-04-25
Azerbejdżan: rozszerzenie Porozumień Abrahamowych   Sherman   2025-04-24
Dwa pełne lata piekła w Sudanie   Fernandez   2025-04-23
Szalona kampania mająca na celu dekryminalizację Hamasu   O'Neill   2025-04-21
Najnowsza próba podważenia Izraela? Wykorzystywanie palestyńskich chrześcijan   Bard   2025-04-20
Sytuacja kryzysowa kanadyjskich Żydów   Hecht   2025-04-19
Sahel: rodzące się centrum globalnego islamizmu   Haug   2025-04-19
Drodzy uprzejmi Żydzi i inni o mentalności „Nie chcę się do tego mieszać”:To nie działa.   Finlayson   2025-04-17
Żydowska ambiwalencja w walce z antysemityzmem   Bard   2025-04-17
Biesy napadają raz jeszcze   Koraszewski   2025-04-16
Zapomniana wojna w Sudanie ujawnia nieludzkość izraelofobii   O'Neill   2025-04-16
Zastosowanie żydowskiej perspektywy etycznej do zidentyfikowania i ujawnienia stronniczości mediów (znowu @NYTimes)     2025-04-15
Żydowska etyka polityczna: projekt dla sprawiedliwych     2025-04-14
Realistyczne spojrzenie na kolonializm osadniczy   Finlayson   2025-04-14
Ramy uniwersalnej etyki żydowskiej     2025-04-13
Trump i pułapka Najwyższego Przywódcy   Taheri   2025-04-13
Antyglobalista w Białym Domku   Koraszewski   2025-04-12
Etyka żydowska: wróg każdej wadliwej filozofii     2025-04-11
Udawanie rozbrajania Hezbollahu nic nie pomoże   Abdul-Hussain   2025-04-10
Wojna ONZ z sukcesem Żydów     2025-04-10
Ludobójcza krucjata Iranu     2025-04-09
Trzydzieści lat temu Izrael deportował przywódców Hamasu. Świat zmusił Izrael do przyjęcia ich z powrotem   Greenfield   2025-04-09
Turcja idzie w ślady demokracji z tradycjami   Koraszewski   2025-04-08
Nazistowski supersesjonizm: unicestwienie żydowskiej „antyrasy”     2025-04-08
Wojna socjalizmu z Żydami – od Marksa do dzisiaj     2025-04-07
Zbrodnia to niesłychana   Koraszewski   2025-04-06
Czy rząd USA ma prawo stawiać warunki finansując uniwersytety?   Dershowitz   2025-04-05
Palestyńscy mężczyźni dopuszczają się przemocy wobec kobiet, ale winą obarcza się Izrael   Levick   2025-04-05
Turcja: moment neoosmański   Fernandez   2025-04-04
Jak świecki progresywizm stał się moralnie regresywny     2025-04-04
Samą istotą palestynizmu jest supersesjonizm     2025-04-03
Zawsze przyczyna, nigdy skutek   Malicki   2025-04-02
Tożsamość w czasach zarazy   Koraszewski   2025-04-01
Sprawiedliwość społeczna i supersesjonizm     2025-04-01
Gaza, Trump, prawda i… „transfer”   Sherman   2025-03-31
Nie ma różnicy między “politykami” Hamasu a jego terrorystami   Toameh   2025-03-30
UE musi przestać podważać starania o uratowanie jej samej   Rafizadeh   2025-03-29
Rządy terroru w Bangladeszu: w stronę kolejnego islamistycznego centrum w Azji Południowej?   Bulut   2025-03-28
Jednolita teoria pola antysemityzmu     2025-03-27
Irak: Nieustające ataki na Jazydów   Bulut   2025-03-26
Dają nam słowo Hamasu, że piszą prawdę i tylko prawdę   Koraszewski   2025-03-26
Nie licz na to, że Arabowie odbudują Gazę lub pomogą Palestyńczykom   Toameh   2025-03-25
Jedna wojna ale w różnych odsłonach   Bryen   2025-03-23
Sieć kłamstw Hamasu i współudział mediów (w tym @NYTimes)     2025-03-22
Najwyższy czas usunąć biurokrację ONZ sprzyjającą Hamasowi   Cohen   2025-03-21

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk