„Ustawa o zwalczaniu międzynarodowej islamofobii” może z łatwością być nadużyta do potępiania Izraela, kiedy broni się przed terrorem

Po pierwsze, nie definiuje islamofobii. Biorąc pod uwagę to, że każda krytyka dowolnego muzułmanina jest używana jako przykład „islamofobii”, definicja jest niezbędna. Brak definicji oznacza, że specjalny wysłannik stojący na czele tego departamentu ma szeroką swobodę decydowania, co jest, a co nie jest islamofobiczne.  

Ustawa podaje kilka przykładów zebranych w grupy działań, które uważa za islamofobiczne:

Akty fizycznej przemocy lub nękania członków muzułmańskiej społeczności, akty przemocy lub wandalizmu instytucji muzułmańskiej społeczności, włącznie ze szkołami, meczetami i cmentarzami.

Pierwsza część jest zbyt mało precyzyjna. Powinna mówić, że akt przemocy lub nękania jest islamofobiczny tylko jeśli jest skierowany przeciwko muzułmanom jako muzułmanom. Ostrzelanie lub ograbienie sklepu, którego właścicielem jest muzułmanin, niekoniecznie jest islamofobiczne; potrzebny jest dowód, że był to atak na muzułmanów, nie zaś zwykła grabież. (Nie ma zastrzeżeń do drugiej części – można założyć, że atak na meczet lub muzułmański cmentarz istotnie jest skierowany na muzułmańską społeczność.) 

Przypadki propagandy w rządowych i nie-rządowych mediach, które próbują usprawiedliwiać lub promować rasową nienawiść lub podżegać do aktów przemocy przeciwko członkom muzułmańskiej społeczności.  

Bez definicji islamofobii to może być poważnie nadużywane. Autonomia Palestyńska wydaje cotygodniowy raport o „rasizmie i podżeganiu” w izraelskich mediach tradycyjnych i społecznościowych i bardzo niewiele z ich przykładów jest rasistowskie lub podżegające, Interpretują wszystko, z czym nie zgadzają się politycznie, jako podżeganie przeciwko Palestyńczykom lub muzułmanom. To obejmuje również znaleziska archeologiczne, które pokazują żydowską historię kraju. 

Ludzie, którzy twierdzą, że celem Izraela był kolonializm i czystka etniczna muzułmanów, widzą izraelską flagę jako podżeganie. Izraelski hymn narodowy może być nazwany rasistowskim. Nazywanie Izraela żydowskim państwem może być uznane za nie do przyjęcia. Bez definicji islamofobii okazje do nadużywania tego przykładu są nieograniczone.

I, trzeba powtórzyć, wszystkie działania przeciw członkom muzułmańskiej społeczności są islamofobiczne tylko, jeśli są umyślnie skierowane na nich dlatego, że są muzułmanami. Obecne sformułowania mogą dać w wyniku absurdy, jak kiedy izraelskie uderzenie z powietrza na terrorystów z wyrzutniami rakiet lub na magazyny broni Hamasu są interpretowane jako „akty przemocy wobec członków muzułmańskiej społeczności”. 

To samo może dotyczyć ataków na ISIS lub syryjskie fabryki broni chemicznej.

To nie są jedyne problemy. Czy jest islamofobią krytykowanie tego, że kobiety są zmuszane do noszenia hidżabu lub burki? Czy jest islamofobią wskazywanie, że większość organizacji uznanych za terrorystyczne opiera swoją filozofię na islamie? Czy nie wolno będzie pokazywać antysemityzmu hadisu o tym, że drzewa i kamienie będą informowały muzułmanów, gdzie znaleźć Żydów, żeby ich zamordować? Czy Żyd może powiedzieć, że Wzgórze Świątynne jest najświętszym miejscem judaizmu, co zrani uczucia muzułmanów, którzy nalegają, by Wzgórze Świątynne było Judenfrei? Czy można napisać naukową pracę o muzułmańskiej kooperacji z nazistami? Czy w ogóle można mówić o problemach z małżeństwami dzieci lub okaleczaniu genitaliów kobiecych, albo o „morderstwach honorowych” w muzułmańskich krajach? 

Krytycy Izraela fałszywie twierdzą, że Żydzi używają oskarżenia o antysemityzm, by zamknąć usta krytykom – czy cokolwiek w tej ustawie zapobiega, by to właśnie oskarżenie stało się prawdą, ale wobec muzułmanów i islamofobii?  

Tak jak ta ustawa wygląda dzisiaj, jest źle napisanym, niejasnym aktem prawnym, który z łatwością może być używany jako broń nie tylko przeciwko Izraelowi, ale przeciw całemu Zachodowi.

I bądźmy uczciwi: bodźcem dla Ilham Omar do napisania tej ustawy nie jest walka z islamofobią na świecie. Jest nim osłabienie skuteczności specjalnego wysłannika do walki z antysemityzmem, który zwalcza antysemityzm popierany przez Omar.  

Współcześni antysemici lubią twierdzić, że z antysemityzmem można walczyć tak jak z każdą inną ksenofobią i dlatego nie potrzebuje specjalnej uwagi. Oświadczenia przeciwko antysemityzmowi wydawane przez wszystkich, od uniwersytetów do Kongresu, są rozwodnione do "all lives matter". Niemniej historia pokazuje, że nie mają racji: antysemityzm jest fundamentalnie inny niż wszystkie inne nienawiści i jako taki wymaga innych narzędzi i metod. Tylko antysemityzm opiera się na teoriach spiskowych, tylko antysemityzm jest nienawiścią opartą na tym, że nienawidzona grupa ma zbyt dużo siły, tylko antysemityzm może wyjaśnić obsesyjną nienawiść antysyjonistów. Obecna fałszywa narracja o świecie podzielonym na uciskających i uciskanych umyślnie umieszcza Żydów w kategorii „uciskających” i dlatego niemożliwe jest zwalczanie antysemityzmu w tym kontekście. 

Czy to samo można jednak powiedzieć o islamofobii? Czy jest jakakolwiek różnica między antymuzułmańską nienawiścią – która jest bardzo realna – a innymi uprzedzeniami, bigoterią i rasizmem? Dlaczego właściwie potrzebujemy odrębnego wysłannika ds. islamofobii, ale nie wysłannika ds. antyczarnego rasizmu, antyazjatyckiego rasizmu lub antyhiduskiej nienawiści na całym świecie? USA już monitorują prawa człowieka na całym świecie – co wnosi to nowe biuro? Najważniejszym pytaniem, jakie należy zadać o tę nową organizację rządową, jest “jaką wartość dodaje?” Nie widzę odpowiedzi na to pytanie. 

Biorąc pod uwagę minusy w postaci możliwości nadużywania tego biura w porównaniu do niezdefiniowanych i mglistych korzyści, jakie miałoby przynieść, można się zastanawiać, dlaczego w ogóle jest potrzebne.

‘‘Combating International Islamophobia Act’’ can easily be misused to condemn Israel defending itself from terror

Elder of Ziyon, 17 grudnia 2021

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Elder of Ziyon
Amerykański bloger prowadzący świetny i niesłychanie rzetelny blog pod tym tytułem.