Prawda

Wtorek, 19 marca 2024 - 03:41

« Poprzedni Następny »


Jordania, pokój i jak niewiele się naprawdę zmieniło


Frimet i Arnold Roth 2019-07-30

<span>Dowodzeni przez Brytyjczyków żołnierze Legionu Arabskiego, armii państwa Jordanii, przy słynnej synagodze - Tiferet Yisrael na Starym Mieście Jerozolimy tuż po zdobyciu i tuż przed całkowitym zniszczeniem synagogi. </span><br /><span>[</span>Wikipedia<span>]</span>
Dowodzeni przez Brytyjczyków żołnierze Legionu Arabskiego, armii państwa Jordanii, przy słynnej synagodze - Tiferet Yisrael na Starym Mieście Jerozolimy tuż po zdobyciu i tuż przed całkowitym zniszczeniem synagogi. 
[Wikipedia]


Dzisiaj jest siedemdziesiąta rocznica wydarzenia, które było kamieniem milowym na Bliskim Wschodzie:


[21 lipca 1949 r. pełniący obowiązki Mediatora poinformował, że zawieszenie broni obowiązuje na wszystkich frontach walk w Palestynie i że militarny etap konfliktu zakończył się. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa 62 została w pełni wdrożona w życie i rozejm narzucony przez Radę Bezpieczeństwa był nadzorowany przez dobrowolnie zawarte porozumienia o zawieszeniu broni.]
[21 lipca 1949 r. pełniący obowiązki Mediatora poinformował, że zawieszenie broni obowiązuje na wszystkich frontach walk w Palestynie i że militarny etap konfliktu zakończył się. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa 62 została w pełni wdrożona w życie i rozejm narzucony przez Radę Bezpieczeństwa był nadzorowany przez dobrowolnie zawarte porozumienia o zawieszeniu broni.]

Ten cytat pochodzi z uczonego tomu, zajmującego się pracą Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych. Okazuje się, że militarny etap, który wspomnieli, miał jeszcze kilka rund – z większą przemocą i krwawszych – jakie toczyły się przez kolejne dziesięciolecia. Tak wiele zmieniło się, szczególnie tutaj, w Jerozolimie, gdzie mieszkamy.


A jednak pod pewnymi względami, tak mało.

Zaczynając od 1948 roku, kiedy dowodzona przez Brytyjczyków armia królestwa Jordanii najechała wschodnią część Jerozolimy i zajęła Stare Miasto i jego unikatowe miejsca święte, niepohamowany, inspirowany przez państwo wandalizm stał się losem jednego z najbardziej na świecie czczonych miejsc.

Oto jak Jewish Telegraph Agency opisała to w 1967 roku w raporcie zestawionym wkrótce po tym, jak Izrael wreszcie przejął ten teren:

Szokującą historię zniszczenia i zbezczeszczenia żydowskich miejsc świętych w i wokół Starej Jerozolimy przez 19 lat jordańskich rządów udokumentowano obecnie w raporcie międzyministerialnej komisji, która została mianowana po wojnie sześciodniowej, żeby ustalić stan żydowskich miejsc świętych na okupowanym przez Jordanię terytorium. Odkrycia komisji podsumował Zerach Warhaftig, minister spraw religijnych, na konferencji prasowej. 


Jako przykłady niczym nieusprawiedliwionego braku poszanowania religijnych praw innych, pan Warhaftig podał zniszczenie wszystkich (poza dwoma) 58 synagog w Dzielnicy Żydowskiej Starego Miasta i niemal całkowite zniszczenie żydowskiego cmentarza na Górze Oliwnej,  który był nieprzerwanie używany przez 2000 lat.   


Cmentarz był jednym z żydowskich miejsc świętych, do których dostęp Jordańczycy obiecali w porozumieniu o zawieszeniu broni z 1948 roku, chociaż nigdy tego nie dotrzymali.  Zabrano nagrobki na różne cele, od wzmocnienia stanowisk moździerzy aż do budowy latryn. Raport, [na podstawie] dowodów dokumentalnych i zeznań naocznych świadków, „czyni jasnym poza wszelką wątpliwość, że zbezczeszczenie cmentarza prowadziły władze jordańskie dla oficjalnych celów”. 


Rząd jordański, według raportu, umieścił specjalną straż na cmentarzu, ale tylko po to, by nie dopuścić do kradzieży nagrobków przez prywatne osoby. Zezwalano na ich użycie do budowy obozów wojskowych, fortyfikacji, dróg i innych instalacji oraz ścian budynków dla siedzib dowódców wojskowych. Część drogi do Intercontinental Hotel została wybrukowana nagrobkami, stwierdza raport. Jordańczycy nigdy nie kłopotali się usuwaniem szczątków zmarłych. Na Starym Mieście Jerozolimy pozostały tylko synagogi Chabad Hassidim i jesziwy Torat Chajim.


Dr Warhaftig powiedział, że był tylko jeden znany wypadek, kiedy duchowny protestował przeciwko bezczeszczeniu i władze jordańskie powiedziały mu, by pilnował własnych spraw. Muzułmańscy dygnitarze, których dr Warhaftig wypytywał o ten skandal, twierdzili, że nic o tym nie wiedzą. ["Cabinet Report Says Jordan Destroyed 56 Old City Synagogues, Desecrated Cemetery", JTA, 2 listopada 1967]

Porozumienie o zawieszeniu broni, podpisane niemal dokładnie siedemdziesiąt lat temu (3 kwietnia 1949) w Grecji, ustanawiało stosunki między nowonarodzonym państwem Izraela a Jordańczykami. Ciężar dotrzymywania go nigdy nie kłopotał Arabów, którzy całkowicie je ignorowali. Wydaje się, że nie obchodziło to również nikogo innego:  

 

  • Jordania zobowiązała się udzielić swobodnego dostępu do miejsc świętych i instytucji kulturalnych oraz dla używania żydowskiego cmentarza na Górze Oliwnej [Rozdział III, Dokument 6, Artykuł VIII, i Rozdział V, podrozdział E, Dokumenty 15 i 16]. Złamała wszystkie te zobowiązania i kontynuowała łamanie ich przez lata, aż jej żołnierze zostali usunięci siłą przez IDF w 1967 roku. 
  • Żydzi nie mieli żadnego dostępu do Starego Miasta ani do Zachodniej Ściany i innych miejsc świętych o niezrównanym znaczeniu.  
  • Żydowska dzielnica na Starym Mieście została systematycznie zburzona. (Zabrało lata, poczynając od 1967 roku, by skrupulatnie zrekonstruować to, co zostało stracone. Te prace nadal trwają).  
  • Muzułmańscy mieszkańcy Izraela  nie mieli pozwolenia na odwiedzanie ich miejsc świętych we wschodniej Jerozolimie. 
  • Chrześcijanom nie było lepiej. W 1958 roku prawo jordańskie stawiało wymóg, by wszyscy członkowie Ortodoksyjnego Zakonu Obrońców Bożego Grobu przyjęli jordańskie obywatelstwo. W 1965 roku zakazano chrześcijańskim instytucjom kupowania ziemi w Jerozolimie i w jej okolicach. 
  • W 1966 roku chrześcijańskie szkoły zmuszono do zamykania w piątki zamiast w niedziele, zlikwidowano przywileje celne instytucji chrześcijańskich. 
  • W maju 1967 roku Wzgórze Świątynne zostało wojskową bazą jordańskiej Gwardii Narodowej.

24 kwietnia 1950 roku, rok po ogólnie ignorowanym zawieszeniu broni, wspólna sesja Izby Reprezentantów i Izby Notabli Jordanii przyjęła rezolucję [źródło] przejmując formalne panowanie nad całym Zachodnim Brzegiem i wschodnią (starszą) częścią Jerozolimy.  

Z dzisiejszej perspektywy otwierające słowa dokumentu o aneksji są zaskakujące:  

Jako wyraz wiary ludności w wysiłki Jego Królewskiej Mości Abdullaha [pradziadka obecnego króla Jordanii, który nosi to samo imię] ku osiągnięciu naturalnych aspiracji i w oparciu o prawo do samostanowienia i istniejącą de facto sytuację między Jordanią i Palestyną oraz ich narodową, naturalną i geograficzną jedność i ich wspólne interesy i przestrzeń życiową, Parlament, który reprezentuje obie strony Jordanu postanawia tego dnia i deklaruje:

Po pierwsze, popiera całkowitą jedność między dwiema stronami Jordanu i ich zjednoczenie w jedno Państwo, którym jest Haszymidzkie Królestwo Jordanii, na którego czele stoi Król Abdullah Ibn al Husain, na podstawie konstytucjonalnie przedstawicielskiego rządu i równości praw i obowiązków wszystkich obywateli...

Łatwo zapomnieć teraz, że kiedy haszymidzka armia miała wielką siłę, Jordańczycy i palestyńscy Arabowie nie mieli żadnych problemów w patrzeniu na siebie jako na jeden arabski organizmwspólnymi interesami, wspólną przestrzenią życiową, jednością narodową.  

Okupowane terytoria? Narodowe samostanowienie dla narodu palestyńskiego? Rozwiązanie w postaci dwóch państw?  Chyba śnisz.

Większość czytelników rozumie, że Jordania – Haszymidzkie królestwo, którego władcą absolutnym jest król Abdullah II – znajduje się w centrum naszej uwagi. Jest tak głównie dlatego, że  ukrywają morderczynię naszej córki i jak dotąd odmawiają przekazania jej na proces w Stanach Zjednoczonych, mimo traktatu, który tego od nich wymaga.


Jordania nigdy publicznie nie wypowiedziała się w tej sprawie, ale po prostu odmawia jej ekstradycji, mimo obowiązującego traktatu o ekstradycji, jaki podpisały te dwa kraje i zasadniczo dotrzymywały go od 1994 roku.   


W kręgach izraelskich, mimo wojen, w których Izrael musiał bronić się przed jordańską inwazją, od dawna panuje poczucie, że w niestabilnym i często pełnym przemocy i bigoterii świecie arabskim Jordania jest głosem (stosunkowego) umiarkowania i rozsądku.

To jest skomplikowana sytuacja, a to skomplikowanie rośnie w miarę jak narastają kłopoty Jordanii, szczególnie szeroko rozprzestrzenione i głębokie niezadowolenie z zarządzania jordańską gospodarką.  

Niezależnie jednak od stopnia złożoności sytuacji, kiedy Jordania ma możliwość dołączenia do umiarkowanych głosów arabskich, ale ostentacyjnie tego odmawia, Izraelczycy i ci, których obchodzi dobro Izraela, zauważają i wyciągają wnioski. Na przykład:

Minister spraw zagranicznych Omanu: Palestyńczycy muszą zapewnić Izrael, że nie jest w niebezpieczeństwie  | Associated Press Omar Akour | AP | 6 kwietnia 2019,  2:40 PM

DEAD SEA, Jordan — Minister spraw zagranicznych Omanu wezwał w sobotę Palestyńczyków, by upewnili Izrael, że nie ma przeciwko niemu groźby na Bliskim Wschodzie, co wywołało rzadką publiczną naganę od jego jordańskiego odpowiednika. Jusuf bin Alawi z Omanu i Ajman Safadi z Jordanii dzielili scenę na regionalnym zgromadzeniu Światowego Forum Ekonomicznego na jordańskim brzegu Morza Martwego. Bin Alawi mówił o ocieplających się stosunkach między Izraelem i kilkoma arabskimi państwami Zatoki jako część nieoficjalnego sojuszu przeciwko irańskim wpływom w regionie. Omański minister powiedział, że Palestyńczycy ”powinni pomoc Izraelowi w odejściu” od tego, co – jak powiedział – jest błędnym poczuciem zagrożenia.


Safadi zareagował ostro wywołując oklaski publiczności. “Pozwalam sobie mieć odrębne zdanie w szeregu kwestii” - powiedział Safadi. Zauważył, że w 2002 roku, jako część Arabskiej Inicjatywy Pokojowej, wiele krajów arabskich i muzułmańskich oferowało Izraelowi uznanie w zamian za wycofanie się z okupowanych terenów, na których chciano zbudować palestyńskie państwo. Safadi powiedział, że problem polega na tym czy „skończy się okupacja Izraela”.

Na scenie obecni byli także podczas tej wymiany zdań minister obrony Libanu i minister spraw zagranicznych Bahrajnu.
Niedawne zbliżenie między Izraelem a kilkoma państwami Zatoki podsycają pogłębiające się rywalizacje między regionalnymi obozami, którym przewodzą, odpowiednio, Arabia Saudyjska i Iran. Twarda, antyirańska linia administracji Trumpa przyczyniła się do narastających napięć regionalnych.

W październiku izraelski premier, Benjamin Netanjahu odbył niespodziewaną wizytę w Omanie i izraelscy przedstawiciele odwiedzili w ostatnich miesiącach Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Tymczasem Palestyńczycy czują się coraz bardziej zepchnięci na boczny tor  i obawiają się, że Izrael, państwa Zatoki i USA planują zawarcie umowy za ich plecami o przyszłości zdobytych w wojnie terenów, które chcą otrzymać na swoje przyszłe państwo.

Jordania, która ma traktat pokojowy z Izraelem, uważa się za silnego adwokata politycznych żądań Palestyńczyków. Większość obywateli królestwa jest palestyńskiego pochodzenia.

Publicznie rzucane przez Jordanię gromy na to, jak Izrael obchodzi się z muzułmańskimi prawami w Jerozolimie, są niestety bogatym źródłem nieopanowanego i, szczerze mówiąc, paskudnego tupania nogami przez jordańskie ministerstwo spraw zagranicznych. To jest cytat sprzed kilku tygodni:

Jordania wezwała do natychmiastowego zaprzestania izraelskich „prowokacji” w i na terenie wokół meczetu Al-Aksa we wschodniej Jerozolimie, ostrzegając o nowym cyklu przemocy w regionie Bliskiego Wschodu, donosi Anadolu. Setki osadników wymusiło wejście do tego punktu zapalnego w niedzielę, w rzadkiej wyprawie w końcowych dniach miesiąca postu, ramadanu, który kończy się w tym tygodniu. Ta wyprawa wywołała starcia między modlącymi się muzułmanami a izraelską policją, której pościg dotknął licznych modlących się podczas wynikłej przemocy. W oświadczeniu ministerstwo spraw zagranicznych Jordanii ostrzegło przed „niebezpiecznymi konsekwencjami, które wciągną region w nowy cykl przemocy, który może zagrozić bezpieczeństwu regionu jako całości”. [Ministerstwo] wezwało władze izraelskie do „natychmiastowego zaprzestania wszystkich tych prowokacji”, które opisało jako „absurdalne, nieodpowiedzialne, odrzucone i potępione”. ["Israeli ‘provocations’ will lead to violence: Jordan", Middle East Monitor, 2 czerwca 2019]

Dla każdego, kto wie cokolwiek o historii regionu i o dewastacji prowadzonej przez okupację jordańską przez blisko dwadzieścia lat, dziwnie brzmią te absurdalne przymiotniki. Jordania, kiedy miała możliwość podczas 19 lat swojej nielegalnej okupacji wojskowej Jerozolimy i Zachodniego Brzegu, prowadziła umyślne, olbrzymie i systematyczne niszczenie i bezczeszczenie żydowskich miejsc świętych w Jerozolimie i jej okolicy.

”Prowokacje” to widok uprzejmych, pełnych szacunku Izraelczyków i Żydów odwiedzających najświętsze, starożytne miejsce judaizmu. Dla pewnego rodzaju politologów, polityków i politycznie wypaczonych reporterów, ten widok jest po prostu nie do zniesienia.  

Proszę zauważyć, jaką rolę odgrywają pewne szczególnie dziwaczne elementy:


  • Żydowscy i izraelscy odwiedzający nigdy nie chodzą, spacerują lub po prostu odwiedzają. Zawsze  szturmują. To słowo jest obecnie obowiązkowe.(Szybkie przeszukanie Google daje ponad 600 tysięcy wyników.)
  • Arabskie źródła cytowane w brukowych doniesieniach dziennikarskich, takich jak to, zawsze wydają się wiedzieć, bez rozmawiania z nimi, że Żydzi są "osadnikami". Nawet jeśli są z Brooklynu.
  • Ci żydowscy i/lub izraelscy goście w rzeczywistości nie zbliżają się nawet do meczetu zbudowanego na ruinach Pierwszej Świątyni i Drugiej Świątyni. Ale dla mających ideologiczną obsesję arabskich mediów całe płaskowzgórze o wielkości stadionu futbolowego nazywa się od pewnego czasu „terenem Al-Aksa”, żeby nadać duchową aurę największej możliwie przestrzeni. I, tak, arabscy chłopcy istotnie grają tam w futbol.

Przesadne informacje są problemem. Inne problemy mają jednak większe znaczenie. Na przykład, te trzy, które dotyczą „integralności ojczyzny” i są pod tym względem niepokojąco do siebie podobne:  

 

  • W październiku ubiegłego roku Jordania postanowiła zakończyć dzierżawienie przez Izrael dwóch niewielkich obszarów na rzece Jordan, z grubsza obejmujących 250 hektarów ziemi uprawnej, które przez ostatnich 25 lat uprawiali Izraelczycy. Dzierżawa była częścią traktatu pokojowego z Jordanią z 1994 roku. Jak pisała Jerusalem Post: "30 rodzin, która [tam] mieszkają, żyje z tej ziemi i eksportuje plony o wartości milionów dolarów na świat, jak również dostarcza je na rynki izraelskie”. Król Jordanii oznajmił, że dąży do “pełnej suwerenności na naszej ziemi”. Z pewnością w tym niespodziewanym i niemile widzianym posunięciu kryje się przesłanie. Z naszych rozmów z poinformowanymi ludźmi wynika, że istnieją wątpliwości, czym właściwie jest to przesłanie.  
  • Inna ważna umowa między Jordanią a Izraelem, dużo większa i o większym znaczeniu strategicznym, podpisana w 2016 roku, wywołuje strach i wściekłość w wyniku dziwacznego przemówienia członka jordańskiego parlamentu parę tygodni temu. Umowa dotyczy sprzedaży gazu ziemnego, który ma być przesyłany rurociągiem z pola gazowego Izraela, Leviathan do firmy energetycznej Jordanii. Umowa warta 10 miliardów dolarów zapewnia Jordanii dostawy gazu na 15 lat. Pierwszy gaz ma zostać dostarczony w przyszłym roku. Niemniej, choć ma decydujące znaczenie dla potrzeb energetycznych Jordanii, sprzeciwia się jej (oczywiście) cały wachlarz jordańskich frakcji politycznych, włącznie z Bractwem Muzułmańskim, lokalnymi sojusznikami Hamasu, z wysuwaniem znanych argumentów, że skoro jest to normalizacja stosunków i kooperacja z Izraelem, to musi to być złe. Tarek Chouri, chrześcijanin i przeciwnik tej transakcji powiedział na zgromadzeniu Bractwa Muzułmańskiego 3 lipca 2019 roku, że dobrzy Jordańczycy powinni wysadzać w powietrze gazociąg.  "Każdy miłośnik wolności w Jordanii [powinien] oddać swoje życie i życie swoich dzieci w celu wysadzenia w powietrze każdego gazociągu [z Izraela], który przechodzi przez terytorium Jordanii. Wszyscy będziemy potencjalnymi męczennikami [i] nie dopuścimy, by gazociąg wszedł choćby na centymetr jordańskiej ziemi”.  
  • Dziesięć lat temu pojawiły się informacje o odkryciu starożytnej drogi w Jerozolimie o dużym znaczeniu historycznym. Haaretz napisał: "Badacze izraelskiego Urzędu starożytności odkopali część drogi w Jerozolimie, datującej się na okres Drugiej Świątyni, której, jak się sądzi, używali pielgrzymi  wspinając się do Świątyni. O istnieniu 40-metrowego odcinka drogi, restaurowanej przez ostatnich kilka miesięcy, by otworzyć ją dla zwiedzających, wiedziano od ponad stulecia. Wykopaliska mieszczą się w dzielnicy Silwan w pobliżu Sadzawki Siloe". Potem 30 czerwca 2019, ta izraelska wiadomość z ostatniej chwili: "Po sześciu latach wykopalisk prowadzonych przez Urząd Starożytności Izraela, odsłonięto 350-metrowy odcinek Drogi Pielgrzymów na uroczystej ceremonii w Mieście Dawida”. Powód do świętowania, prawda? Niekoniecznie, ponieważ chodzi o Jerozolimę. Tutaj więc jest pełen tekst oficjalnej reakcji Jordanii: ["Amman potępia izraelskie otwarcie ‘drogi pielgrzymów’", PETRA Jordan Gov't News Agency, 30 czerwca 2019]: 

"Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Ekspatriantów w niedzielę ostro potępiło Izrael za otwarcie tunelu pod miastem Silwad, który nazywa się ‘drogą pielgrzymów’ w kierunku meczetu Al-Aksa/Haram al-Szarif, wydając ostrzeżenie, że taka ‘nielegalna i nieodpowiedzialna działalność nasila napięcia. Oficjalny rzecznik ministerstwa, Sufian Kudah zaakcentował całkowite odrzucenie przez Jordanię izraelskich prób, które starają się zmienić tożsamość okupowanego miasta Jerozolimy, szczególnie meczetu Al-Aksa i jego otoczenia. Takie izraelskie działania są ‘potwornym łamaniem’ międzynarodowych i ludzkich praw, powiedział, wzywając społeczność międzynarodową, by przyjęła swoją moralną i polityczną odpowiedzialność i natychmiast zatrzymała te praktyki i podkreśliła znaczenie respektowania statusu Jerozolimy Wschodniej jako integralnej części palestyńskich terytoriów, które są pod okupacją od 1967 roku, zgodnie z prawem międzynarodowym i rezolucjami o międzynarodowej legitymacji”.



Kiedy chcą, oficjalni przedstawiciele Jordanii są całkiem wymowni. Szkoda, że na temat  ekstradycji Ahlam Tamimi, nie powiedzieli ani jednego oficjalnego słowa, pozostawiając to mediom i najwyższemu sądowi, by coś powiedzieli półgębkiem w obronie ich niedającej się obronić polityki.


Jeśli chodzi o ich oficjalną rzeczniczkę w Stanach Zjednoczonych, pani ambasador Dina Kawar z ambasady Jordanii w Waszyngtonie zablokowała nas na Twitterze.

To, oczywiście, niewiele zmienia. Wraz z masą innych dowodów, że Jordania jest dzisiaj bardzo daleko od swojego wizerunku umiarkowanego państwa, przyczynia się to jednak do poczucia, że w rzeczywistości nie posunęli się naprzód od dni, kiedy wysadzali w powietrze starożytne synagogi.  

 

Jordan, peace and how little has actually changed

This Ongoing War, 21 lipca 2019

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Frimet i Arnold Roth

Rodzice zamordowanej przez terrorystów z Hamsu 15-letniej Malki Roth. Ich córka została zamordowana 9 sierpnia 2001 roku podczas zamachu na restaurację  Sbarro.  W zamachu zamobójczym zginęło wówczas 15 cywilów, w tym 7 dzieci, 130 osób zostało rannych.

Frimet i Arnold Roth od wielu lat prowadzą stronę internetową This Ongoing War

Państwo Frimet i Arnold Roth założyli również fundację imienia swojej córki. Fundacja ta zajmuje się pomocą dla dzieci żydowskich, muzułmańskich i chrześcijańskich.

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Notatki

Znalezionych 2570 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Odwaga białej flagi i mój Poznań   Koraszewski   2024-03-17
Izraelska pisarka wycofuje się z zaplanowanego wystąpienia, zanim zostanie anulowana z powodu „złych poglądów”   Coyne   2024-03-16
Demokracja protestów i piwny parlamentaryzm   Kruk   2024-03-16
Dlaczego nowo niepodległe kraje muszą odrzucić radykalną dekolonizacjęKontrastujące historie Singapuru, Tanzanii i Sri Lanki ukazują niebezpieczeństwa związane z próbą całkowitego wymazania kolonialnej przeszłości.   Sophalkalyan   2024-03-15
Dlaczego lewica musi kłamać o Hamasie i gwałtach   Tobin   2024-03-13
Departament Edukacji USA ukrywa zagraniczne darowizny na rzecz uniwersytetów   Bard   2024-03-13
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
Wybory wartości w globalnej wiosce   Koraszewski   2024-03-11
Czy Gaza naprawdę jest przypadkiem największych cierpień Arabów?   Abdul-Hussain   2024-03-09
Przestępstwa seksualne Hamasu-UNRWA i Międzynarodowy Dzień Kobiet   Blum   2024-03-08
Homeopatyczny środek na wydłużanie rzęs   Koraszewski   2024-03-08
Czy odbędzie się strategiczny dialog USA-Katar?   Carmon   2024-03-07
Kiedy polityka wobec zagranicznych wojen staje się krajową polityką wyborczą   Fernandez   2024-03-05
Palestyński handlarz kłamstw   Bawer   2024-03-05
Wszyscy jesteśmy imigrantami   Koraszewski   2024-03-02
Współudział UE w finansowaniu irańskiego terrroru   Rafizadeh   2024-03-01
Dzień po i jego konteksty   Koraszewski   2024-02-26
Sabotowanie romansu USA-Izrael   Altabef   2024-02-24
Eurowizja i bębny wojny   Collins   2024-02-23
Milczenie feministycznych owiec: ani słowa o horrorach HamasuZwolennicy #MeToo milczeli.   Chesler   2024-02-22
A zwycięzcą jest – Hamas!   Dershowitz   2024-02-21
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
Żyjemy w momencie kulturowego chaosu   Meotti   2024-02-20
Chleba naszego powszedniego daj nam Google   Koraszewski   2024-02-19
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
@Guardian kłamie, żeby przedstawić żołnierzy IDF jako potwory – ale pokazuje, że @IDF pozostaje najbardziej moralną armią na świecie     2024-02-15
Blinken powinien wiedzieć, że Autonomia Palestyńska jest równie zła jak rządy Hamasu w Gazie   Marcus   2024-02-14
Czy może istnieć uczciwa propalestyńska lewica?   Levick   2024-02-14
Hipokryzja zdefiniowana: grupy praw człowieka martwią się wszelkimi ograniczeniami w przepływie uchodźców, ale milczą w sprawie Egiptu, który zakazuje wjazdu jakimkolwiek uchodźcom z Gazy     2024-02-13
Czy uchodźcy żydowscy i arabscy są równi?Mimo prawie miliona żydowskich uchodźców z krajów arabskich, Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal ma obsesję wyłącznie na punkcie potomków uchodźców arabskich.   Julius   2024-02-11
Kilka uwag wokół niepewności   Koraszewski   2024-02-09
Moi drodzy Palestyńczycy: Czas pozbyć się naszych przywódców i przyjąć izraelskie oferty pokojowe   Eid   2024-02-07
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Wojna Izraela z Hamasem jest najmniej śmiercionośną wojną w regionieDlaczego więc media opisują go jako „jedną z najbardziej śmiercionośnych… w historii”?   Greenfield   2024-02-06
Zdradziecka awangarda intelektualna   Koraszewski   2024-02-04
Departament Stanu a rzeczywistość   Bard   2024-02-03
Szef ONZ twierdzi, że Palestyńczycy mają „prawo do państwowości”. Dlaczego?   Fitzgerald   2024-02-03
UNRWA istnieje, aby pomóc w prowadzeniu wojny, której celem jest likwidacja Izraela   Tobin   2024-02-02
Islamscy terroryści tworzą klęski głodowe, żeby czerpać korzyści z pomocy zagranicznejWalka z terrorystami nie powoduje klęsk głodowych; pomoc humanitarna dla terrorystów powoduje klęski głodowe.   Greenfield   2024-02-01
Kto pierwszy mrugnie w wojnie w Gazie?   Fernandez   2024-02-01
Dokumentowanie działań umożliwiających zbrodnie wojenne Hamasu: agencje ONZ, programy pomocy rządowej i organizacje pozarządowe   Steinberg   2024-01-31
Prawdziwe ludobójstwa, które świat ignorujeZamiast przeciwstawić się prawdziwym zbrodniom przeciw ludzkości, społeczność międzynarodowa obrzuca Izrael krwawymi oszczerstwami.   Bryen   2024-01-29
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Błędna odpowiedź Bidena w sprawie TajwanuGłównym zagrożeniem dla pokoju w Azji nie jest niepodległość Tajwanu, ale chińska wojowniczość.   Jacoby   2024-01-26
Jak zakończyć cierpienia Palestyńczyków   Tawil   2024-01-24
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-23
Złóżmy pozew przeciwko UNRWA w Hadze   Bedein   2024-01-23
Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha   Steinberg   2024-01-22
Jedna wojna i dwie wizje   Taheri   2024-01-21
Pytasz, czy jesteś antysemitą?   Koraszewski   2024-01-21
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
Pracownicy pomocy humanitarnej wspierają Hamas   Bard   2024-01-13
Samobójcza głupota „rozwiązania w postaci dwóch państw”   Anderson   2024-01-12
Starzy orędownicy procesu pokojowego i wojna w Gazie   Flatow   2024-01-11
Dlaczego chrześcijańscy przywódcy ignorują ataki na swoją społeczność   Tawil   2024-01-10
Masha Gessen, lub, ври, да знай же меру   Fitzgerald   2024-01-09
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-06
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Krytycy Izraela po prostu nie chcą, aby Izrael zwyciężył   Tobin   2024-01-05
Kto popiera Hamas?   Dershowitz   2024-01-04
Nie ma „upokorzonej izraelskiej męskości”   Chesler   2024-01-02
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
Odzyskanie romantyzmu naszej sprawy   Greenfield   2023-12-28
Przyszła strategia ekonomiczna dla pokoju   Mahjar-Barducci   2023-12-25
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
Dziesięć podstawowych faktów na temat wojny z Hamasem, o których media nie mówią     2023-12-23
Zakazanie przez Bidena prawa wjazdu do USA dla „stosujących przemoc osadników” izraelskich zablokowałby tych, którzy po prostu nie zgadzają się z jego polityką   Kontorovich   2023-12-21
Wojna w Ukrainie i na Bliskim Wschodzie   Koraszewski   2023-12-20
Czy dysonans poznawczy Bidena może pozwolić Izraelowi wygrać wojnę?   Tobin   2023-12-19
Dlaczego islamiści roszczą sobie prawa do ziemi niemuzułmańskiej?   Bulut   2023-12-18
Polityka tożsamości i zaburzenia kognitywne   Koraszewski   2023-12-18
Symfoniczna wersja terroru   Taheri   2023-12-15
Wsparcie dla terroru: jak terroryści wykorzystują organizacje humanitarne   i Nathaniel Rabkin   2023-12-14
Zdumiewająca naiwność Izraelofobów. Zachodnie oburzenie wywołane wyłapywaniem przez IDF podejrzanych członków Hamasu jest absurdalnym kwiecistym moralizowaniem.   O'Neill   2023-12-13
Redaktor kuwejckiej gazety: Hamas powinien być ścigany sądownie za śmierć i zniszczenie, jakie ściągnął na Gazańczyków atakiem z 7 października     2023-12-11
Tak daleko, tak blisko   Koraszewski   2023-12-10
Za kulisami Human Rights Watch: nienawiść i korupcjaPamięci Roberta Bernsteina, założyciela Human Rights Watch   Steinberg   2023-12-09
Najnowszy hit Pallywoodu. Jak usłużne relacje mediów o „zbombardowaniu” szpitala Al-Ahli promowały propagandę Hamasu   Landes   2023-12-07
Nagroda Nobla za terror i inne absurdy   Fernandez   2023-12-06
Gaza – kto z kim walczy i w imię czego?   Koraszewski   2023-12-05
Unia Europejska jest wspólnikiem Iranu   Rafizadeh   2023-12-05
W  Betlejem Boże Narodzenie zostało odwołane , a winni są Żydzi.     2023-12-04
Porażka zachodniego feminizmu, kiedy jest najbardziej potrzebny   Chesler   2023-12-04
Huti: kim są i dlaczego atakują Izrael?   Flatow   2023-12-03
Krótka historia długiej odpowiedzialności zbiorowej   Koraszewski   2023-12-02
Dlaczego Arabowie “zdradzili” Palestyńczyków   Toameh   2023-12-01
Coleman Hughes atakuje porównania między Palestyńczykami a walką Czarnych o wolność w Afryce Południowej i w Ameryce   Coyne   2023-12-01
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Czerwony Krzyż po raz kolejny zawodzi Żydów   Bard   2023-11-28
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
Niebezpieczne fantazje Bidena o państwie palestyńskim   Tobin   2023-11-26
Nie, Joe. Powierzenie ONZ odpowiedzialności za Gazę byłoby kiepskim dowcipem   Kontorovich   2023-11-24
Nagroda administracji Bidena dla Iranu w wysokości 10 miliardów dolarów: tylko małe podziękowanie za zorganizowanie wojny, zranienie 56 żołnierzy amerykańskich i próbę wypędzenia USA z Bliskiego Wschodu.   Rafizadeh   2023-11-23
Gaza moja miłość   Koraszewski   2023-11-22
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21
Dlaczego Palestyńczycy nie chcą rządzić Gazą?   Abdul-Hussain   2023-11-18
Gaza, islam i Zachód   Smith   2023-11-17
Pora, żeby Biden publicznie przyznał, że jest to wojna irańskich mułłów przeciwko Izraelowi i Stanom Zjednoczonym   Rafizadeh   2023-11-15
Amerykański front   Rosenthal   2023-11-07

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk