Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 14:54

« Poprzedni Następny »


Jordania, pokój i jak niewiele się naprawdę zmieniło


Frimet i Arnold Roth 2019-07-30

<span>Dowodzeni przez Brytyjczyków żołnierze Legionu Arabskiego, armii państwa Jordanii, przy słynnej synagodze - Tiferet Yisrael na Starym Mieście Jerozolimy tuż po zdobyciu i tuż przed całkowitym zniszczeniem synagogi. </span><br /><span>[</span>Wikipedia<span>]</span>
Dowodzeni przez Brytyjczyków żołnierze Legionu Arabskiego, armii państwa Jordanii, przy słynnej synagodze - Tiferet Yisrael na Starym Mieście Jerozolimy tuż po zdobyciu i tuż przed całkowitym zniszczeniem synagogi. 
[Wikipedia]


Dzisiaj jest siedemdziesiąta rocznica wydarzenia, które było kamieniem milowym na Bliskim Wschodzie:


[21 lipca 1949 r. pełniący obowiązki Mediatora poinformował, że zawieszenie broni obowiązuje na wszystkich frontach walk w Palestynie i że militarny etap konfliktu zakończył się. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa 62 została w pełni wdrożona w życie i rozejm narzucony przez Radę Bezpieczeństwa był nadzorowany przez dobrowolnie zawarte porozumienia o zawieszeniu broni.]
[21 lipca 1949 r. pełniący obowiązki Mediatora poinformował, że zawieszenie broni obowiązuje na wszystkich frontach walk w Palestynie i że militarny etap konfliktu zakończył się. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa 62 została w pełni wdrożona w życie i rozejm narzucony przez Radę Bezpieczeństwa był nadzorowany przez dobrowolnie zawarte porozumienia o zawieszeniu broni.]

Ten cytat pochodzi z uczonego tomu, zajmującego się pracą Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych. Okazuje się, że militarny etap, który wspomnieli, miał jeszcze kilka rund – z większą przemocą i krwawszych – jakie toczyły się przez kolejne dziesięciolecia. Tak wiele zmieniło się, szczególnie tutaj, w Jerozolimie, gdzie mieszkamy.


A jednak pod pewnymi względami, tak mało.

Zaczynając od 1948 roku, kiedy dowodzona przez Brytyjczyków armia królestwa Jordanii najechała wschodnią część Jerozolimy i zajęła Stare Miasto i jego unikatowe miejsca święte, niepohamowany, inspirowany przez państwo wandalizm stał się losem jednego z najbardziej na świecie czczonych miejsc.

Oto jak Jewish Telegraph Agency opisała to w 1967 roku w raporcie zestawionym wkrótce po tym, jak Izrael wreszcie przejął ten teren:

Szokującą historię zniszczenia i zbezczeszczenia żydowskich miejsc świętych w i wokół Starej Jerozolimy przez 19 lat jordańskich rządów udokumentowano obecnie w raporcie międzyministerialnej komisji, która została mianowana po wojnie sześciodniowej, żeby ustalić stan żydowskich miejsc świętych na okupowanym przez Jordanię terytorium. Odkrycia komisji podsumował Zerach Warhaftig, minister spraw religijnych, na konferencji prasowej. 


Jako przykłady niczym nieusprawiedliwionego braku poszanowania religijnych praw innych, pan Warhaftig podał zniszczenie wszystkich (poza dwoma) 58 synagog w Dzielnicy Żydowskiej Starego Miasta i niemal całkowite zniszczenie żydowskiego cmentarza na Górze Oliwnej,  który był nieprzerwanie używany przez 2000 lat.   


Cmentarz był jednym z żydowskich miejsc świętych, do których dostęp Jordańczycy obiecali w porozumieniu o zawieszeniu broni z 1948 roku, chociaż nigdy tego nie dotrzymali.  Zabrano nagrobki na różne cele, od wzmocnienia stanowisk moździerzy aż do budowy latryn. Raport, [na podstawie] dowodów dokumentalnych i zeznań naocznych świadków, „czyni jasnym poza wszelką wątpliwość, że zbezczeszczenie cmentarza prowadziły władze jordańskie dla oficjalnych celów”. 


Rząd jordański, według raportu, umieścił specjalną straż na cmentarzu, ale tylko po to, by nie dopuścić do kradzieży nagrobków przez prywatne osoby. Zezwalano na ich użycie do budowy obozów wojskowych, fortyfikacji, dróg i innych instalacji oraz ścian budynków dla siedzib dowódców wojskowych. Część drogi do Intercontinental Hotel została wybrukowana nagrobkami, stwierdza raport. Jordańczycy nigdy nie kłopotali się usuwaniem szczątków zmarłych. Na Starym Mieście Jerozolimy pozostały tylko synagogi Chabad Hassidim i jesziwy Torat Chajim.


Dr Warhaftig powiedział, że był tylko jeden znany wypadek, kiedy duchowny protestował przeciwko bezczeszczeniu i władze jordańskie powiedziały mu, by pilnował własnych spraw. Muzułmańscy dygnitarze, których dr Warhaftig wypytywał o ten skandal, twierdzili, że nic o tym nie wiedzą. ["Cabinet Report Says Jordan Destroyed 56 Old City Synagogues, Desecrated Cemetery", JTA, 2 listopada 1967]

Porozumienie o zawieszeniu broni, podpisane niemal dokładnie siedemdziesiąt lat temu (3 kwietnia 1949) w Grecji, ustanawiało stosunki między nowonarodzonym państwem Izraela a Jordańczykami. Ciężar dotrzymywania go nigdy nie kłopotał Arabów, którzy całkowicie je ignorowali. Wydaje się, że nie obchodziło to również nikogo innego:  

 

  • Jordania zobowiązała się udzielić swobodnego dostępu do miejsc świętych i instytucji kulturalnych oraz dla używania żydowskiego cmentarza na Górze Oliwnej [Rozdział III, Dokument 6, Artykuł VIII, i Rozdział V, podrozdział E, Dokumenty 15 i 16]. Złamała wszystkie te zobowiązania i kontynuowała łamanie ich przez lata, aż jej żołnierze zostali usunięci siłą przez IDF w 1967 roku. 
  • Żydzi nie mieli żadnego dostępu do Starego Miasta ani do Zachodniej Ściany i innych miejsc świętych o niezrównanym znaczeniu.  
  • Żydowska dzielnica na Starym Mieście została systematycznie zburzona. (Zabrało lata, poczynając od 1967 roku, by skrupulatnie zrekonstruować to, co zostało stracone. Te prace nadal trwają).  
  • Muzułmańscy mieszkańcy Izraela  nie mieli pozwolenia na odwiedzanie ich miejsc świętych we wschodniej Jerozolimie. 
  • Chrześcijanom nie było lepiej. W 1958 roku prawo jordańskie stawiało wymóg, by wszyscy członkowie Ortodoksyjnego Zakonu Obrońców Bożego Grobu przyjęli jordańskie obywatelstwo. W 1965 roku zakazano chrześcijańskim instytucjom kupowania ziemi w Jerozolimie i w jej okolicach. 
  • W 1966 roku chrześcijańskie szkoły zmuszono do zamykania w piątki zamiast w niedziele, zlikwidowano przywileje celne instytucji chrześcijańskich. 
  • W maju 1967 roku Wzgórze Świątynne zostało wojskową bazą jordańskiej Gwardii Narodowej.

24 kwietnia 1950 roku, rok po ogólnie ignorowanym zawieszeniu broni, wspólna sesja Izby Reprezentantów i Izby Notabli Jordanii przyjęła rezolucję [źródło] przejmując formalne panowanie nad całym Zachodnim Brzegiem i wschodnią (starszą) częścią Jerozolimy.  

Z dzisiejszej perspektywy otwierające słowa dokumentu o aneksji są zaskakujące:  

Jako wyraz wiary ludności w wysiłki Jego Królewskiej Mości Abdullaha [pradziadka obecnego króla Jordanii, który nosi to samo imię] ku osiągnięciu naturalnych aspiracji i w oparciu o prawo do samostanowienia i istniejącą de facto sytuację między Jordanią i Palestyną oraz ich narodową, naturalną i geograficzną jedność i ich wspólne interesy i przestrzeń życiową, Parlament, który reprezentuje obie strony Jordanu postanawia tego dnia i deklaruje:

Po pierwsze, popiera całkowitą jedność między dwiema stronami Jordanu i ich zjednoczenie w jedno Państwo, którym jest Haszymidzkie Królestwo Jordanii, na którego czele stoi Król Abdullah Ibn al Husain, na podstawie konstytucjonalnie przedstawicielskiego rządu i równości praw i obowiązków wszystkich obywateli...

Łatwo zapomnieć teraz, że kiedy haszymidzka armia miała wielką siłę, Jordańczycy i palestyńscy Arabowie nie mieli żadnych problemów w patrzeniu na siebie jako na jeden arabski organizmwspólnymi interesami, wspólną przestrzenią życiową, jednością narodową.  

Okupowane terytoria? Narodowe samostanowienie dla narodu palestyńskiego? Rozwiązanie w postaci dwóch państw?  Chyba śnisz.

Większość czytelników rozumie, że Jordania – Haszymidzkie królestwo, którego władcą absolutnym jest król Abdullah II – znajduje się w centrum naszej uwagi. Jest tak głównie dlatego, że  ukrywają morderczynię naszej córki i jak dotąd odmawiają przekazania jej na proces w Stanach Zjednoczonych, mimo traktatu, który tego od nich wymaga.


Jordania nigdy publicznie nie wypowiedziała się w tej sprawie, ale po prostu odmawia jej ekstradycji, mimo obowiązującego traktatu o ekstradycji, jaki podpisały te dwa kraje i zasadniczo dotrzymywały go od 1994 roku.   


W kręgach izraelskich, mimo wojen, w których Izrael musiał bronić się przed jordańską inwazją, od dawna panuje poczucie, że w niestabilnym i często pełnym przemocy i bigoterii świecie arabskim Jordania jest głosem (stosunkowego) umiarkowania i rozsądku.

To jest skomplikowana sytuacja, a to skomplikowanie rośnie w miarę jak narastają kłopoty Jordanii, szczególnie szeroko rozprzestrzenione i głębokie niezadowolenie z zarządzania jordańską gospodarką.  

Niezależnie jednak od stopnia złożoności sytuacji, kiedy Jordania ma możliwość dołączenia do umiarkowanych głosów arabskich, ale ostentacyjnie tego odmawia, Izraelczycy i ci, których obchodzi dobro Izraela, zauważają i wyciągają wnioski. Na przykład:

Minister spraw zagranicznych Omanu: Palestyńczycy muszą zapewnić Izrael, że nie jest w niebezpieczeństwie  | Associated Press Omar Akour | AP | 6 kwietnia 2019,  2:40 PM

DEAD SEA, Jordan — Minister spraw zagranicznych Omanu wezwał w sobotę Palestyńczyków, by upewnili Izrael, że nie ma przeciwko niemu groźby na Bliskim Wschodzie, co wywołało rzadką publiczną naganę od jego jordańskiego odpowiednika. Jusuf bin Alawi z Omanu i Ajman Safadi z Jordanii dzielili scenę na regionalnym zgromadzeniu Światowego Forum Ekonomicznego na jordańskim brzegu Morza Martwego. Bin Alawi mówił o ocieplających się stosunkach między Izraelem i kilkoma arabskimi państwami Zatoki jako część nieoficjalnego sojuszu przeciwko irańskim wpływom w regionie. Omański minister powiedział, że Palestyńczycy ”powinni pomoc Izraelowi w odejściu” od tego, co – jak powiedział – jest błędnym poczuciem zagrożenia.


Safadi zareagował ostro wywołując oklaski publiczności. “Pozwalam sobie mieć odrębne zdanie w szeregu kwestii” - powiedział Safadi. Zauważył, że w 2002 roku, jako część Arabskiej Inicjatywy Pokojowej, wiele krajów arabskich i muzułmańskich oferowało Izraelowi uznanie w zamian za wycofanie się z okupowanych terenów, na których chciano zbudować palestyńskie państwo. Safadi powiedział, że problem polega na tym czy „skończy się okupacja Izraela”.

Na scenie obecni byli także podczas tej wymiany zdań minister obrony Libanu i minister spraw zagranicznych Bahrajnu.
Niedawne zbliżenie między Izraelem a kilkoma państwami Zatoki podsycają pogłębiające się rywalizacje między regionalnymi obozami, którym przewodzą, odpowiednio, Arabia Saudyjska i Iran. Twarda, antyirańska linia administracji Trumpa przyczyniła się do narastających napięć regionalnych.

W październiku izraelski premier, Benjamin Netanjahu odbył niespodziewaną wizytę w Omanie i izraelscy przedstawiciele odwiedzili w ostatnich miesiącach Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Tymczasem Palestyńczycy czują się coraz bardziej zepchnięci na boczny tor  i obawiają się, że Izrael, państwa Zatoki i USA planują zawarcie umowy za ich plecami o przyszłości zdobytych w wojnie terenów, które chcą otrzymać na swoje przyszłe państwo.

Jordania, która ma traktat pokojowy z Izraelem, uważa się za silnego adwokata politycznych żądań Palestyńczyków. Większość obywateli królestwa jest palestyńskiego pochodzenia.

Publicznie rzucane przez Jordanię gromy na to, jak Izrael obchodzi się z muzułmańskimi prawami w Jerozolimie, są niestety bogatym źródłem nieopanowanego i, szczerze mówiąc, paskudnego tupania nogami przez jordańskie ministerstwo spraw zagranicznych. To jest cytat sprzed kilku tygodni:

Jordania wezwała do natychmiastowego zaprzestania izraelskich „prowokacji” w i na terenie wokół meczetu Al-Aksa we wschodniej Jerozolimie, ostrzegając o nowym cyklu przemocy w regionie Bliskiego Wschodu, donosi Anadolu. Setki osadników wymusiło wejście do tego punktu zapalnego w niedzielę, w rzadkiej wyprawie w końcowych dniach miesiąca postu, ramadanu, który kończy się w tym tygodniu. Ta wyprawa wywołała starcia między modlącymi się muzułmanami a izraelską policją, której pościg dotknął licznych modlących się podczas wynikłej przemocy. W oświadczeniu ministerstwo spraw zagranicznych Jordanii ostrzegło przed „niebezpiecznymi konsekwencjami, które wciągną region w nowy cykl przemocy, który może zagrozić bezpieczeństwu regionu jako całości”. [Ministerstwo] wezwało władze izraelskie do „natychmiastowego zaprzestania wszystkich tych prowokacji”, które opisało jako „absurdalne, nieodpowiedzialne, odrzucone i potępione”. ["Israeli ‘provocations’ will lead to violence: Jordan", Middle East Monitor, 2 czerwca 2019]

Dla każdego, kto wie cokolwiek o historii regionu i o dewastacji prowadzonej przez okupację jordańską przez blisko dwadzieścia lat, dziwnie brzmią te absurdalne przymiotniki. Jordania, kiedy miała możliwość podczas 19 lat swojej nielegalnej okupacji wojskowej Jerozolimy i Zachodniego Brzegu, prowadziła umyślne, olbrzymie i systematyczne niszczenie i bezczeszczenie żydowskich miejsc świętych w Jerozolimie i jej okolicy.

”Prowokacje” to widok uprzejmych, pełnych szacunku Izraelczyków i Żydów odwiedzających najświętsze, starożytne miejsce judaizmu. Dla pewnego rodzaju politologów, polityków i politycznie wypaczonych reporterów, ten widok jest po prostu nie do zniesienia.  

Proszę zauważyć, jaką rolę odgrywają pewne szczególnie dziwaczne elementy:


  • Żydowscy i izraelscy odwiedzający nigdy nie chodzą, spacerują lub po prostu odwiedzają. Zawsze  szturmują. To słowo jest obecnie obowiązkowe.(Szybkie przeszukanie Google daje ponad 600 tysięcy wyników.)
  • Arabskie źródła cytowane w brukowych doniesieniach dziennikarskich, takich jak to, zawsze wydają się wiedzieć, bez rozmawiania z nimi, że Żydzi są "osadnikami". Nawet jeśli są z Brooklynu.
  • Ci żydowscy i/lub izraelscy goście w rzeczywistości nie zbliżają się nawet do meczetu zbudowanego na ruinach Pierwszej Świątyni i Drugiej Świątyni. Ale dla mających ideologiczną obsesję arabskich mediów całe płaskowzgórze o wielkości stadionu futbolowego nazywa się od pewnego czasu „terenem Al-Aksa”, żeby nadać duchową aurę największej możliwie przestrzeni. I, tak, arabscy chłopcy istotnie grają tam w futbol.

Przesadne informacje są problemem. Inne problemy mają jednak większe znaczenie. Na przykład, te trzy, które dotyczą „integralności ojczyzny” i są pod tym względem niepokojąco do siebie podobne:  

 

  • W październiku ubiegłego roku Jordania postanowiła zakończyć dzierżawienie przez Izrael dwóch niewielkich obszarów na rzece Jordan, z grubsza obejmujących 250 hektarów ziemi uprawnej, które przez ostatnich 25 lat uprawiali Izraelczycy. Dzierżawa była częścią traktatu pokojowego z Jordanią z 1994 roku. Jak pisała Jerusalem Post: "30 rodzin, która [tam] mieszkają, żyje z tej ziemi i eksportuje plony o wartości milionów dolarów na świat, jak również dostarcza je na rynki izraelskie”. Król Jordanii oznajmił, że dąży do “pełnej suwerenności na naszej ziemi”. Z pewnością w tym niespodziewanym i niemile widzianym posunięciu kryje się przesłanie. Z naszych rozmów z poinformowanymi ludźmi wynika, że istnieją wątpliwości, czym właściwie jest to przesłanie.  
  • Inna ważna umowa między Jordanią a Izraelem, dużo większa i o większym znaczeniu strategicznym, podpisana w 2016 roku, wywołuje strach i wściekłość w wyniku dziwacznego przemówienia członka jordańskiego parlamentu parę tygodni temu. Umowa dotyczy sprzedaży gazu ziemnego, który ma być przesyłany rurociągiem z pola gazowego Izraela, Leviathan do firmy energetycznej Jordanii. Umowa warta 10 miliardów dolarów zapewnia Jordanii dostawy gazu na 15 lat. Pierwszy gaz ma zostać dostarczony w przyszłym roku. Niemniej, choć ma decydujące znaczenie dla potrzeb energetycznych Jordanii, sprzeciwia się jej (oczywiście) cały wachlarz jordańskich frakcji politycznych, włącznie z Bractwem Muzułmańskim, lokalnymi sojusznikami Hamasu, z wysuwaniem znanych argumentów, że skoro jest to normalizacja stosunków i kooperacja z Izraelem, to musi to być złe. Tarek Chouri, chrześcijanin i przeciwnik tej transakcji powiedział na zgromadzeniu Bractwa Muzułmańskiego 3 lipca 2019 roku, że dobrzy Jordańczycy powinni wysadzać w powietrze gazociąg.  "Każdy miłośnik wolności w Jordanii [powinien] oddać swoje życie i życie swoich dzieci w celu wysadzenia w powietrze każdego gazociągu [z Izraela], który przechodzi przez terytorium Jordanii. Wszyscy będziemy potencjalnymi męczennikami [i] nie dopuścimy, by gazociąg wszedł choćby na centymetr jordańskiej ziemi”.  
  • Dziesięć lat temu pojawiły się informacje o odkryciu starożytnej drogi w Jerozolimie o dużym znaczeniu historycznym. Haaretz napisał: "Badacze izraelskiego Urzędu starożytności odkopali część drogi w Jerozolimie, datującej się na okres Drugiej Świątyni, której, jak się sądzi, używali pielgrzymi  wspinając się do Świątyni. O istnieniu 40-metrowego odcinka drogi, restaurowanej przez ostatnich kilka miesięcy, by otworzyć ją dla zwiedzających, wiedziano od ponad stulecia. Wykopaliska mieszczą się w dzielnicy Silwan w pobliżu Sadzawki Siloe". Potem 30 czerwca 2019, ta izraelska wiadomość z ostatniej chwili: "Po sześciu latach wykopalisk prowadzonych przez Urząd Starożytności Izraela, odsłonięto 350-metrowy odcinek Drogi Pielgrzymów na uroczystej ceremonii w Mieście Dawida”. Powód do świętowania, prawda? Niekoniecznie, ponieważ chodzi o Jerozolimę. Tutaj więc jest pełen tekst oficjalnej reakcji Jordanii: ["Amman potępia izraelskie otwarcie ‘drogi pielgrzymów’", PETRA Jordan Gov't News Agency, 30 czerwca 2019]: 

"Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Ekspatriantów w niedzielę ostro potępiło Izrael za otwarcie tunelu pod miastem Silwad, który nazywa się ‘drogą pielgrzymów’ w kierunku meczetu Al-Aksa/Haram al-Szarif, wydając ostrzeżenie, że taka ‘nielegalna i nieodpowiedzialna działalność nasila napięcia. Oficjalny rzecznik ministerstwa, Sufian Kudah zaakcentował całkowite odrzucenie przez Jordanię izraelskich prób, które starają się zmienić tożsamość okupowanego miasta Jerozolimy, szczególnie meczetu Al-Aksa i jego otoczenia. Takie izraelskie działania są ‘potwornym łamaniem’ międzynarodowych i ludzkich praw, powiedział, wzywając społeczność międzynarodową, by przyjęła swoją moralną i polityczną odpowiedzialność i natychmiast zatrzymała te praktyki i podkreśliła znaczenie respektowania statusu Jerozolimy Wschodniej jako integralnej części palestyńskich terytoriów, które są pod okupacją od 1967 roku, zgodnie z prawem międzynarodowym i rezolucjami o międzynarodowej legitymacji”.



Kiedy chcą, oficjalni przedstawiciele Jordanii są całkiem wymowni. Szkoda, że na temat  ekstradycji Ahlam Tamimi, nie powiedzieli ani jednego oficjalnego słowa, pozostawiając to mediom i najwyższemu sądowi, by coś powiedzieli półgębkiem w obronie ich niedającej się obronić polityki.


Jeśli chodzi o ich oficjalną rzeczniczkę w Stanach Zjednoczonych, pani ambasador Dina Kawar z ambasady Jordanii w Waszyngtonie zablokowała nas na Twitterze.

To, oczywiście, niewiele zmienia. Wraz z masą innych dowodów, że Jordania jest dzisiaj bardzo daleko od swojego wizerunku umiarkowanego państwa, przyczynia się to jednak do poczucia, że w rzeczywistości nie posunęli się naprzód od dni, kiedy wysadzali w powietrze starożytne synagogi.  

 

Jordan, peace and how little has actually changed

This Ongoing War, 21 lipca 2019

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Frimet i Arnold Roth

Rodzice zamordowanej przez terrorystów z Hamsu 15-letniej Malki Roth. Ich córka została zamordowana 9 sierpnia 2001 roku podczas zamachu na restaurację  Sbarro.  W zamachu zamobójczym zginęło wówczas 15 cywilów, w tym 7 dzieci, 130 osób zostało rannych.

Frimet i Arnold Roth od wielu lat prowadzą stronę internetową This Ongoing War

Państwo Frimet i Arnold Roth założyli również fundację imienia swojej córki. Fundacja ta zajmuje się pomocą dla dzieci żydowskich, muzułmańskich i chrześcijańskich.

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Notatki

Znalezionych 2574 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

"Guardian" doszlusował do Iranu i Turcji w sprzeciwie wobec umowy pokojowej Izraela i ZEA   Levick   2020-08-19
"Guardian" Palsplains antysemityzm   Levick   2021-11-12
"Hamas nie boi się wyborów"   Toameh   2019-07-14
"Inni" Palestyńczycy   Toameh   2016-09-09
"Liberalna" Turcja twierdzi, że Europa jest rasistowska   Bekdil   2016-09-15
"Muzułmańska Jerozolima": Tureckie przesłanie “pokoju” dla Izraela   Bulut   2016-04-02
"Najpierw przyszli po Asię Bibi"   Murray   2016-11-07
"Ohydne przestępstwo" szkolnego programu   Tawil   2018-03-09
"Palestyna" urojona   Chesler   2018-12-01
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
"Pan Hitler mnie oszukał"   Koraszewski   2021-08-26
"Progresywni" idealizują rakiety terroru Hamasu na festiwalu filmowym     2017-01-20
"Sprawiedliwość" jest dla lewicy antyizraelskim wytrychem. Nie ma nic wspólnego z prawdziwą sprawiedliwością.     2019-08-12
"Usprawiedliwienia" dla terrorystów   Murray   2016-04-07
#MeToo w meczecie   Meotti   2018-03-06
„Arabska ulica” wybucha w Europie   Murray   2017-12-23
„Biedni” Palestyńczycy nie są tacy biedni   Fitzgerald   2023-04-07
„Choroba” przywrócona przez Putina   Taheri   2022-06-18
„Co izraelscy żołnierze robią palestyńskim dzieciom” -  recenzja   Kalwas   2020-11-12
„Global Getaway”: nadmiar pustych obietnic ze strony UE?   Bergman   2023-02-17
„Guardian” trzyma się narracji „biernej ofiary” w sprawie arabskiej przestępczości   Levick   2022-04-16
„Guardian” umniejsza terror LFWP, zbywa ich związki z NGO „praw człowieka”   Levick   2021-11-05
„Imam Pokoju” wzywa Arabów, muzułmanów do zaakceptowania Izraela     2023-02-07
„Nasz najmniej odrażający wybór”Od premiery filmu „Oppenheimer” odżyła debata na temat użycia bomby atomowej w Japonii   Jacoby   2023-08-04
„Niebezpieczna i głupia eskalacja”   Koraszewski   2020-01-04
„Przebudzona” feministka woli, by ludzie umierali, niż żeby biali mężczyźni z Oksfordu pierwsi stworzyli szczepionkę na koronawirusa   Coyne   2020-05-01
„To nie dowcip”: zaskakujące milczenie administracji Bidena, ONZ i UE w sprawie łamania praw człowieka w Iranie   Rafizadeh   2023-06-20
„Umowa stulecia”, czy „policzek stulecia”?   Koraszewski   2020-02-01
„Ustawa o zwalczaniu międzynarodowej islamofobii” może z łatwością być nadużyta do potępiania Izraela, kiedy broni się przed terrorem     2021-12-30
“Dla jednego terrorysta…” – fragment książki   Landes   2019-04-12
“Dobrzy terroryści” Europy. Bo mogą zniszczyć Izrael?   Toameh   2016-10-08
“GUARDIAN” znowu propaguje kłamstwo o “50 rasistowskich prawach”   Levick   2020-10-29
“Independent”, Ben White i oskarżenie Izraela o rasizm wobec….Babilończyków i starożytnych Rzymian?   Levick   2016-11-02
“Kiedy Biden zobaczy, że jego błędy szkodzą interesom Ameryki?”   Toameh   2022-04-13
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
“Między Kijowem a Gazą” – ukrainizacja palestyńskiej narracji     2022-03-09
“Nasz spór z Żydami jest religijny”     2017-10-23
“New York Times” i Izrael   Ini   2014-06-25
“New York Times” i jego współpracownicy   Fitzgerald   2022-12-02
“New York Times” kryje terrorystkę i na dodatek oczernia Goldę Meir   Flatow   2021-03-14
“New York Times” popiera terrorystów   Maroun   2017-04-19
“New York Times”, Izrael i “skradzione palestyńskie potrawy”   Fitzgerald   2021-11-09
“Obowiązek nienawidzenia Brytanii”   Murray   2018-04-14
“Palestyński rząd” umiera, oksymoron się rodzi   Flatow   2019-02-08
“Pomniejsze wtargnięcie” było wielkim błędem   Jacoby   2022-01-31
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
“Przebudzona” Ameryka — oglądana przez uciekinierkę z Korei Północnej   Bawer   2023-02-27
“Przebudzona” Ameryka jest rosyjską powieściąMetafizyczna przepaść między XIX-wieczną Rosją a XXI-wieczną Ameryką zmniejsza się   Savodnik   2020-07-24
“Przebudzony” świat idzie na wojnę przeciwko Wonder Woman   Tobin   2020-10-18
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
“Szlachetna dzikuska” przemówiła   Arbabzadah   2017-10-12
“Słodki handel” Monteskiusza i “dyplomacja Boga” Cobdena   Ridley   2017-10-20
“Tureckie przebudzenie” Europy   Bekdil   2017-03-16
“Uczyńmy antyamerykańskie dyktatury znowu wielkimi”   Rafizadeh   2022-03-25
“Unsilenced” - historia chińskich represji   Jacoby   2022-02-05
“Washington Post” broni Funduszu Męczenników AP   Pomerantz   2018-03-29
“Washington Post” wybiela wezwania do zabijania Żydów   Marquardt-Bigman   2017-08-02
“Wdowy ISIS” i mit o niewinnych kobietach dżihadystkach   Frantzman   2017-12-20
”Antyimperializm” i apologetyka morderstwa   Sixsmith   2018-10-03
”Antysyjonizm” traktuje o Żydach, głupcze!   Tsalic   2018-10-08
”Guardian” nie kwestionuje kłamstw Omara Shakira z HRW   Levick   2019-11-17
”Independent”: 3700 słów przyjaznej Hamasowi propagandy   Levick   2018-11-20
”Pinkwashing” i Izrael: jak działać przeciwko własnym, najlepszym interesom   MacEoin   2019-05-14
”Saudyjska afera” w Stambule ujawnia rywalizację sunnicko sunnicką   Bekdil   2018-10-27
”Zbrodnia” Arabów śpiewających dla Arabów w Izraelu   Toameh   2020-02-08
(Niezbyt) ukryte manipulacje mediów   Cohen   2019-06-10
10 lat klepto-dyktatury Mahmouda Abbasa   Boteach   2015-01-20
100 lat od Balfoura, 70 lat od podziału. Dlaczego nie ma państwa Palestyna?   Collier   2017-01-10
145 pisarzy podpisało list protestujący przeciwko nagrodzie PEN dla Charlie Hebdo   Coyne   2015-05-04
200 dziennikarzy popiera kłamstwa o Izraelu     2021-06-12
220 nalotów na Palestyńczyków; świat ziewa   Toameh   2018-05-14
40. rocznica Islamskiej Republiki Iranu   Rafizadeh   2019-02-21
80 lat temu: senatorzy USA popierają żydowską ojczyznę; brytyjscy i tureccy dyplomaci protestują mówiąc, że świat będzie miał się lepiej, jeśli Żydzi pozostaną pod nazistowskimi rządami     2021-05-04
 Elektroniczne papierosy i ograniczanie szkód   Ridley   2018-07-25
Dawa: sianie nasion nienawiści   Bergman   2017-11-14
Ziemia obiecana Baracka Obamy   Lipman   2020-12-01
Muzułmanie szkodzą sami sobie    Al-Dżibrin   2014-02-20
Czy Turcja powinna być w NATO?   Dershowitz   2014-10-18
Kocha, lubi, szanuje   Koraszewski   2019-07-22
Szokująca decyzja  autobojkotu związków uniwersyteckich   Davidson   2013-12-25
"Jeśli nie masz wolności słowa, nie jesteś wolny". Uchodźcy z krajów komunistycznych przerażeni Ameryką   Meotti   2021-07-26
"Wielka Czystka Turecka": skazani bez sądu   Bekdil   2016-09-27
„Mambo Spinoza”, marokański ateista i inni   Koraszewski   2017-03-25
 Różnorodność jako wartość i historyczna konieczność   Koraszewski   2017-04-25
 Internet i wojna z terrorem   Carmon   2017-05-04
 Niemcy: epidemia gwałtów dokonywanych przez imigrantów   Kern   2015-09-25
 Szpital za pokojową nagrodę Nobla   Frantzman   2018-12-26
 Woda, wojna, innowacje i pokój   Koraszewski   2016-08-22
Antysyjonizm na kampusie widziany oczyma syryjskiego uchodźcy    Dandachi   2019-12-06
Arabowie: "Palestyńczycy powtarzają te same błędy"    Toameh   2020-09-30
Arabskie powody do zawiści   Charbel   2017-07-30
Barack Obama i ludobójstwa    Isaac   2019-08-10
Barbarzyńcy bez granic   Koraszewski   2017-02-03
BBC idzie na wojnę z Żydami w Jerozolimie   Collier   2020-10-03
BBC potrafi znaleźć choinki tylko w Palestynie    Collier   2019-12-25
Bez świeckości nie może być demokracji   Tarabishi   2016-03-22
Big Pharma i inne teorie spiskowe   Koraszewski   2017-09-25
Bliski Wschód jest jak 1000 Hiroszim   Charbel   2016-06-18
Bojkot, osiedla i piękna niewinność   Tsalic   2016-03-12

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk