Historia medialnej intifady przeciwko Izraelowi

Nowa praca Richarda Landesa Can the Whole World Be Wrong?: Lethal Journalism, Antisemitism and Global Jihad [Czy cały świat może się mylić? Śmiercionośne dziennikarstwo i globalny dżihad] dokładnie i znakomicie dokumentuje tę historię.

Landes jest historykiem i znawcą ruchów apokaliptycznych. Jest autorem ośmiu książek i niezliczonych artykułów. Prowadzi znakomitą stronę internetową The Augean Stables. Śledzi kradzież i zmiany znaczenia słów. Sam ukuł nazwę „Pallywood” (palestyński Hollywood), aby opisać taktykę Palestyńczyków polegającą na filmowaniu w strefach wojennych teatralnych scen udających rzeczywiste wydarzenia w ramach masowej produkcji antyizraelskiej propagandy.

W swojej książce Landes omawia oszczerstwo za oszczerstwem, zaczynając od kultowej śmierci Mohammeda al-Dury, dziecka z Gazy, rzekomo zamordowanego z premedytacją przez okrutnych izraelskich żołnierzy. Kiedy jego śmierć została zarejestrowana na wideo i natychmiast obwiniono Izrael, mimo że wideo niczego takiego nie udowodniło, al-Dura stał się chłopcem, którego wizerunek zdobił tysiące kubków i t-shirtów, rozpalił cały świat i doprowadził do niezliczonych muzułmańskich okrucieństw, w tym samobójczych zamachów bombowych, strzelanin, ataków nożowniczych i taranowania samochodami izraelskich cywilów.

Jak zauważa Landes, początkowe doniesienie o incydencie było złośliwe i podżegające: „(Zmanipulowany) materiał filmowy i towarzysząca mu narracja natychmiast rozeszły się jak ogień po prerii, a potem spawa przybrała wymiary mityczne. Nagranie było spektakularne, równie silne emocjonalnie, jak psy atakujące czarnych demonstrantów w Birmingham (1963) czy przerażona oblana napalmem, wietnamska dziewczynka biegnąca nago drogą (1972). … Film o śmierci chłopca al-Dury od początku budził znaki zapytania… dziennikarze rzucili się jednak na tę historię. … Stał się ikoną nienawiści XXI wieku. Nie można przecenić jego wpływu”.

„Rola sprawy al-Dura jako materiału podżegającego do nienawiści jest oczywista. Jeśli szkody były mniejsze niż podczas dawniejszych europejskich pogromów, to tylko dlatego, że Izraelczycy mogli się bronić, czego nie mogli robić Żydzi w Kiszyniowie”.

Landes przypomina również, że Osama bin Laden wykorzystał al-Durę w filmie rekrutacyjnym do globalnego dżihadu i że pierwsi palestyńscy zamachowcy-samobójcy w pozostawionych przez siebie filmach eksponowali zdjęcia al-Dury.

Mieli entuzjastycznych kolaborantów w mediach. Landes pisze, że prezenterka wiadomości Catherine Nay (Europe News, Decryptage, 2003) skomentowała: „Dzięki symbolicznej sile tego zdjęcia śmierć Mohammeda unieważnia, wymazuje śmierć chłopca, który z rękami do góry stoi przed żołnierzem SS w Warszawskim Getcie”. Emmanuel Brenner (Naibed, 2007) przedstawił to rozumowanie tak: „Naprawdę ‘ci ludzie’ [Żydzi] zachowują się tak samo źle jak my. Hańba Holokaustu już nie istnieje! Śmierć Mohammeda zmiotła chłopca z getta”.

Palestyński poeta Mahmoud Darwish posunął się nawet do napisania ody o „strzelcu z zimną krwią”, opisał sceny „przed kamerą”, które nie istniały i powołał się na „dzieciątko Jezus”.

Zdaniem Landesa sposób, w jaki zachodni dziennikarze zajmowali się tą historią, „stanowi jedną z najbardziej monumentalnych porażek profesjonalnego dziennikarstwa w długiej i burzliwej historii dziennikarstwa wojennego”. Rzeczywiście, późniejsza analiza balistyczna wykazała, że kule, które zabiły al-Durę, nie mogły zostać wystrzelone przez żołnierzy IDF. Nic dziwnego, że media odmówiły informowania o tym.

Landes wyjaśnia, że miało to implikacje wykraczające daleko poza konflikt izraelsko-palestyński. Twierdzi, że język został wykoślawiony i „uzbrojony”, aby „wywołać oburzenie i panikę moralną”. Słusznie zauważa, że „Izrael był pierwszą globalną ofiarą tej histerii moralnej wywołanej kłamliwą narracją. Była to pierwsza masowa moralna dezorientacja w tym stuleciu. Od tego czasu brak kontaktu z rzeczywistością, na której ta narracja jest zbudowana, tylko poszerzył jej zasięg. … Obecnie próbujemy myśleć za pomocą głęboko zniszczonego słownictwa, używając terminów, które zostały pozbawione treści, niosąc głównie emocjonalne ładunki”.

Masowy wzrost ataków na Żydów nie spowodował większego zainteresowania badaniami Richarda Landesa. Ale doprowadził do codziennych doniesień o zbrodniach przeciwko Żydom – oraz do różnych przesłuchań i rezolucji. Dowiadujemy się o komisjach, konferencjach i organach międzynarodowych, które poświęcają antysemityzmowi całe sesje. Te same organizacje żydowskie, które kiedyś minimalizowały to zjawisko, teraz apelują o fundusze na jego zwalczanie. Próbują utrzymać się na rynku, obiecując, że zajmą się antysemityzmem, którym nie zajmowały się wcześniej.

Na początku XXI wieku różne oddziały United Jewish Appeal skupiały się na restrukturyzacji swojej misji. Dla kontrastu, obecna kampania zbierania funduszy nowojorskiego UJA skupia się głównie na antysemityzmie, podobnie jak apele o fundusze takich organizacji jak Conference of Presidents i ADL.

Ale czy amerykańskie organizacje żydowskie naprawdę mają plan stworzenia Żelaznej Kopuły przeciwko oszczerstwom?

Czy Richard Landes ma jakieś propozycje? Landes uważa, że musimy ponownie przestudiować medialną intifadę, która rozpoczęła się wraz z al-Durą, aby zrozumieć, w jaki sposób fakty i rzeczywistość zostały przekręcone, odwrócone i zamienione w kłamstwa przez „przebudzoną” lewicę i media, i że doprowadziło to do dominującej narracji o Izraelu jako o  sile, która jest z natury zła, i prezentującej Palestyńczyków jako wieczne ofiary.

„Ponowne odczytanie wydarzeń z wczesnych lat 2000 roku może zatem rozpocząć proces reorientacji moralnej i poznawczej, dostosowania się do progresywnego credo, które jest bardziej oparte na rzeczywistości, a zatem na dłuższą metę bardziej skuteczne” – twierdzi Landes.

Autor proponuje również „odwagę”, gotowość do stawienia czoła publicznemu „wstydowi”, a nawet fizycznej krzywdzie w imię prawdy, jako jedyny sposób przeciwstawienia się antyzachodniemu barbarzyństwu.

„Toczymy walkę naszego życia — pisze — walkę o cywilizację, dzięki której wizja Blake'a o świecie mentalnych zmagań, a nie tylko cielesnej rzezi, stała się możliwa. Nasza walka toczy się z tymi, którzy myślą, że prawda i honor to pojęcia związane z górami trupów i władzy”.

Landes chce, byśmy wybrali życie zamiast śmierci: „Wybór życia to również zaakceptowanie narażenia się na atak, ale także oczekiwanie wzajemności. … Otwarte i samobójcze sprzymierzanie się z tymi, którzy gardzą takimi zasadami i chcą tylko dominacji, zwracanie się przeciwko tym, którzy przez prawie cztery tysiąclecia byli oddani tym zasadom, definiuje szaleństwo i uosabia zdumiewającą głupotę. W objęciu życia nagrody odpowiadają wymaganiom. Wybierz życie, jakkolwiek trudne.”

Ta książka jest ważną lekcją historii, szczególnie dla tych, którzy jeszcze nie urodzili się, kiedy zaczęły się oszczerstwa, ale którzy teraz spotykają się z rozprzestrzeniającą się nienawiścią do Żydów na kampusie, na ulicach i w mediach.

The history of the media intifada against Israel

JNS Org., 12 grudnia 2022

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

*Phyllis Chesler – emerytowana profesor psychologii City University of New York, współzałożycielka Association for Women in Psychology oraz National Women’s Health Network.