Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 18:34

« Poprzedni Następny »


Fałszywe oskarżenia i ideologiczne uprzedzenia


Gerald Steinberg 2022-08-17


Raport Amnesty International, w którym zarzuca się łamanie przez Ukrainę prawa międzynarodowego, uwypukla szersze kwestie wiarygodności i stronniczości kampanii prowadzonych przez potężne organizacje pozarządowe, które rzekomo promują programy obrony praw człowieka. Oświadczenia dwóch potężnych instytucji – Amnesty i Human Rights Watch – są rutynowo powielane i eksponowane w nagłówkach mediów, a następnie bezkrytycznie cytowane również w publikacjach rzekomo naukowych. Programy tych dwóch organizacji mają kluczowe znaczenie dla określenia priorytetów instytucji międzynarodowych, takich jak Rada Praw Człowieka ONZ i Międzynarodowy Trybunał Karny, a urzędnicy często przeskakują ze stołków w organizacjach pozarządowych na stołki w organach międzynarodowych i z powrotem.

Jednak, jak pokazuje zarówno raport dotyczący Ukrainy, jak i wiele innych przykładów, obwieszczenia tych organizacji pozarządowych są często budowane na słabych podstawach. Aczkolwiek urzędnicy Amnesty często powtarzają mantrę, że są politycznie neutralni i po prostu informują o tym, co obserwują, ich działania są z natury polityczne. Mając do dyspozycji ogromną machinę public relations (całkowity roczny budżet Amnesty International przekracza 350 milionów euro), publikacje i towarzyszące temu medialne nagłośnienie oskarżeń o zbrodnie wojenne i oskarżenia, że państwa „narażają ludność cywilną na niebezpieczeństwo”, mają natychmiastowy wpływ na opinię publiczną i politykę rządów. W tym przypadku Rosja – i zachodni przeciwnicy pomocy dla Ukrainy – wykorzystali raport Amnesty, aby wzmocnić swoje pozycje. Z tego względu badanie wiarygodności raportów organizacji pozarządowych ma duże znaczenie.


Amnesty International została założona w 1961 roku przez Petera Benensona w celu prowadzenia kampanii na rzecz więźniów sumienia na całym świecie. W swojej pierwotnej wersji organizacja zachęcała wolontariuszy do bombardowania niedemokratycznych rządów pocztówkami i do organizowania protestów. Benenson i jego grupa odnieśli duże sukcesy, przynajmniej w zbieraniu funduszy i budowaniu organizacji, ale kiedy skończyła się zimna wojna, potrzebna była nowa misja, aby utrzymać znaczenie i utrzymać zainteresowanie darczyńców. W tym momencie Amnesty i jej bliźniaczka z siedzibą w USA, Human Rights Watch, przekształciły się w „ekspertów” w zakresie konfliktów zbrojnych (LOAC) i międzynarodowego prawa humanitarnego (MPH).


Jako członkowie międzynarodowej społeczności działaczy na rzecz praw człowieka nowi liderzy tych organizacji pozarządowych przyjęli postkolonialną ideologię polityczną, która była antyzachodnia i pośrednio antydemokratyczna. Chociaż utrzymywali, że są apolityczni, najwyżsi urzędnicy Amnesty, Human Rights Watch i podobnych grup byli w rzeczywistości głęboko zaangażowani w ruchy polityczne i wykorzystywali tendencyjne interpretacje prawa międzynarodowego i praw człowieka do promowania swoich programów. Działania były zarządzane przez złożone i zamknięte struktury decyzyjne – organizacje pozarządowe, które wzywają innych do praktykowania przejrzystości, ale same jej nie praktykują. Proces, dzięki któremu Amnesty zdecydowała się wydać raport zarzucający łamanie praw człowieka na Ukrainie, skład i redagowanie tego dokumentu oraz cele, które miała nadzieję osiągnąć,
pozostają niejasne.


Kampania Amnesty na Ukrainie


4 sierpnia Amnesty International opublikowała dokument zatytułowany „Ukraińskie taktyki walki zagrażają ludności cywilnej”, w którym organizacja oskarżyła Kijów o narażanie ludności cywilnej „na niebezpieczeństwo poprzez zakładanie baz i umieszczanie systemów broni w zaludnionych obszarach mieszkalnych, w tym w szkołach i szpitalach…”. Na podstawie tych oskarżeń autorzy konkludują: „Takie taktyki naruszają międzynarodowe prawo humanitarne i zagrażają cywilom, ponieważ zamieniają obiekty cywilne w cele wojskowe. Kolejne rosyjskie uderzenia na zaludnionych obszarach zabiły cywilów i zniszczyły cywilną infrastrukturę”. Innymi słowy, według Amnesty, Ukraina jest przynajmniej częściowo odpowiedzialna za śmierć Ukraińców zaatakowanych przez rosyjskie wojsko.



Raport Amnesty został natychmiast poparty i wypromowany przez Rosję i jej zwolenników, zapewniając im duży sukces w wojnie propagandowej. Tego samego dnia, w którym opublikowano raport, ambasada Rosji w Wielkiej Brytanii napisała na Twitterze :

„@Amnesty potwierdza, że taktyka #Ukraina narusza międzynarodowe prawo humanitarne i zagraża cywilom. Siły [ukraińskie] zakładają bazy na obszarach mieszkalnych, w tym szkołach i szpitalach, by przeprowadzać ataki z zaludnionych obszarów cywilnych – dokładnie to, co przez cały czas mówiła #Rosja. #Zatrzymaj nazistowską Ukrainę”. 

Post na Telegramie ambasady Rosji w Waszyngtonie głosił, że dzięki Amnesty „Coraz trudniej jest ukrywać prawdę. Zbrodniczy reżim kijowski nie ma współczucia dla własnej ludności”. Rosja1News triumfalnie poinformowała swoich słuchaczy:

„Nawet międzynarodowi oszuści i łajdacy z tak zwanej organizacji praw człowieka Amnesty International oskarżyli Ukrainę o łamanie praw wojennych poprzez umieszczanie sprzętu wojskowego w placówkach edukacyjnych i medycznych, zagrażając tym samym cywilom. Jeśli nawet oni mówią, że naruszono zasady prowadzenia wojny, to Ukraińcy powinni się nad tym zastanowić”. [podkreślenie dodane]

W odpowiedzi prezydent Ukrainy Zełenski potępił „bardzo wymowne milczenie” Amnesty w sprawie rosyjskich ataków na reaktor jądrowy w Zaporożu, dodając, że atak na Ukrainę „po raz kolejny wskazuje na manipulacje i wybiórczość tej organizacji”. W „Spectatorze ukraińska dziennikarka Svitłana Morenets napisała:

„Oświadczenie Amnesty było prezentem dla Kremla. Komentarze [na temat tego raportu] stały się jedną z najczęściej czytanych wiadomości w rosyjskich mediach. Oczywiście dotyczyły one tylko części raportu, w której oskarżano Ukrainę o łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego. Całkowicie zignorowano uwagi, że to nie usprawiedliwia ostrzału ludności cywilnej przez Rosję”. 

Twitter i Facebook były pełne podobnych potępień.


Początkowo sekretarz generalny Amnesty Agnès Callamard z pogardą odrzuciła krytykę jako działania „rosyjskich i ukraińskich trolli w mediach społecznościowych: obecnie atakują oni śledztwa @amnesty”. Ale to nie powstrzymało krytyk. Szefowa oddziału Amnesty na Ukrainie, Oksana Pokalczuk zrezygnowała ze stanowiska, które zajmowała przez siedem lat. Pokalczuk zauważyła, że przed publikacją naciskała na centralę Amnesty, aby uzyskać komentarz ukraińskiego Ministerstwa Obrony, ale kierownictwo Amnesty zwlekało i jak napisała, „dało bardzo mało czasu na odpowiedź. W rezultacie,  organizacja stworzyła materiał, który brzmiał jak wsparcie dla rosyjskich narracji. Dążąc do ochrony ludności cywilnej, badanie to stało się narzędziem rosyjskiej propagandy”. (Amnesty i HRW rutynowo zwracają się w ostatniej chwili do organów państwowych, które zajmują się obroną swoich obywateli, co pozwala organizacjom sygnalizować dobrą wiarę).



Wreszcie 7 sierpnia Amnesty wydała oficjalne oświadczenie prasowe, oświadczając, że „głęboko żałuje za spowodowanie tym raportem rozpaczy i gniewu”. Dodając jednak: „Chociaż w pełni podtrzymujemy nasze ustalenia, jest nam przykro, że raport spowodował ból i chcemy wyjaśnić kilka kluczowych punktów”. Nie uwzględniono żadnych konkretów — była to tylko próba ograniczenia szkód i zamknięcia sprawy. „Wyjaśnienia” polegały na powtórzeniu twierdzeń raportu, jakoby były oparte na obiektywnej dokumentacji, i analizie zgodnej z „zasadami międzynarodowego prawa humanitarnego (MPH)”. Próbując odeprzeć zarzuty o wspieranie rosyjskiej kampanii propagandowej w oświadczeniu stwierdzono: „Nic, co udokumentowaliśmy, na temat działań sił ukraińskich nie usprawiedliwia rosyjskich naruszeń”. Krytycy natychmiast zwrócili uwagę, że oświadczenie Amnesty całkowicie pomijało szczegółową, merytoryczną krytykę i w efekcie było ignorowane (lub wyśmiewane). 10 sierpnia współzałożyciel szwedzkiego oddziału Per Wästberg, ogłosił: „Jestem członkiem AI od ponad 60 lat. Z ciężkim sercem, w związku z oświadczeniami Amnesty w sprawie wojny na Ukrainie, kończę długi i owocny związek”. Inni prawdopodobnie pójdą w jego ślady.


Odkładając na bok kwestie uprzedzeń AI i leżącej u ich podstaw ideologii politycznej, główne wady raportu Amnesty na temat Ukrainy można omówić w dwóch punktach:


1. Niesprawdzalne lub fałszywe twierdzenia o faktach


Podstawą raportu Amnesty jest twierdzenie, że przedstawiają „dowody na to, że siły ukraińskie przeprowadzają uderzenia z zaludnionych obszarów, a także operowali z budynków cywilnych w 19 miastach i wsiach”. Dowody, jak nam powiedziano, zostały zebrane w śledztwach prowadzonych między kwietniem a lipcem 2022 r. Badający „sprawdzili miejsca działań; przesłuchano świadków i krewnych ofiar ataków; oraz przeprowadzali analizę obrazów satelitarnych i analizę broni.” Według świadków „W pobliżu ich domów działało wojsko ukraińskie w czasie uderzeń, narażając te tereny na odwetowy ostrzał wojsk rosyjskich. Badacze Amnesty International zarejestrowali takie postępowanie w wielu miejscach”. Dodatkowo AI zleciła, „Laboratorium Badania Kryzysów analizę obrazów satelitarnych, aby potwierdzić niektóre z tych incydentów”.   


Jednak, jak to często ma miejsce w takich raportach organizacji pozarządowych, żadne z twierdzeń faktycznych nie może być niezależnie potwierdzone ani zweryfikowane; wszystkie źródła są anonimowe, zarówno członków zespołu badawczego Amnesty, jak i różnych świadków („ocalonych, świadków i krewnych ofiar”). Ten podstawowy brak jest powszechny w raportach zawierających daleko idące wnioski, tak jak w licznych publikacjach tych organizacji na temat konfrontacji militarnych z udziałem Izraela w Gazie lub wojny z Hezbollahem w Libanie w 2006 roku. Po niedawnym raporcie na temat Izraela były szef izraelskiego oddziału Amnesty napisał, że organizacji „brakuje personelu i zasobów finansowych” niezbędnych do prowadzenia poważnych śledztw. Szczegółowa analiza tego raportu pokazuje, że wiele z 1600 przypisów odnosi się do własnych publikacji Amnesty, a także do powiązanych organizacji pozarządowych i organów ONZ, które z kolei opierają się na wcześniejszych raportach Amnesty. Innymi słowy, wątpliwa wiarygodność raportu o Ukrainie nie jest wyjątkiem – jest normą. A praktyki Amnesty naruszają wiele międzynarodowych wytycznych dotyczących podejmowania wiarygodnych dochodzeń w sprawie naruszeń MPH (znanych jako ramy Londyn-Lund ).


Nie ma możliwości ustalenia, czy anonimowi świadkowie, na których zeznaniach opiera się raport o Ukrainie, są wiarygodni, w jaki sposób zostali wybrani, czy ich wersje wydarzeń są z pierwszej ręki, czy przekazane przez innych oraz czy informacje są kompletne czy przefiltrowane (zob. szczegółowe problemy poniżej). Jeżeli identyfikacja świadków może zagrozić ich bezpieczeństwu, należy podać informacje o okolicznościach, w jakich przeprowadzono przesłuchania, takich jak obecność innych osób, w tym tłumaczy, oraz starania o weryfikację szczegółów, w tym odniesienia do innych źródeł.


W rzeczywistości, wiele twierdzeń Amnesty przypisywanych tym świadkom jest sprzecznych z innymi źródłami. Na przykład, według dziennikarza Toma Mutcha, który był w wielu miejscach opisywanych w raporcie AI:

W odniesieniu do ewakuacji cywilów Amnesty International stwierdziła, że „nie widziała, by ukraińskie wojsko, które zajęło struktury cywilne na obszarach mieszkalnych, prosiło lub pomagało cywilom w ewakuacji pobliskich budynków”. W rzeczywistości władze ukraińskie i wojsko często nalegały, aby cywile opuszczali strefy aktywnych walk i oferowano pomoc w ewakuacji tym, którzy tego chcieli. Byłem w jednym z miejsc wymienionych w raporcie AI, w bloku szkolnym w objętym ostrzałem mieście Łysyczańsku, gdzie żołnierze ukraińscy oferowali transport ewakuacyjny wszystkim mieszkańcom, którzy chcieli wyjechać. Kilku zdecydowało się, a my podróżowaliśmy z nimi, jadąc do bezpieczniejszych miejsc. Zgłaszałem to wszystko w tamtym czasie.

Po publikacji raportu pojawiły się informacje wskazujące, że kierowała tym projektem Donatella Rovera,  badaczka z wydziału Amnesty Crisis. (Donatella Rovera potem to potwierdziła.) Rovera pracowała dla Amnesty na różnych stanowiskach i w różnych regionach od ponad trzydziestu lat, ale nie ma doświadczenia wojskowego. (W 2009 roku debatowałem z Roverą w Al Dżazira po opublikowaniu raportu oskarżającego Izrael o pozbawienie Palestyńczyków wody. Wskazałem na podstawowe błędy i sprzeczności w raporcie i prezentacji Rovery, które obnażyły jej brak wiedzy i wiarygodności.)


Rovera udzieliła również wywiadu będącego częścią filmu dokumentalnego CBS, w którym rzuciła twierdzenie, że „tylko 30 procent dostarczonej broni z Zachodu [na Ukrainę] dotarło na front”. Zasugerowała też, że broń wysyłana przez NATO do sił ukraińskich sprzedawana jest na czarnym rynku. Ale jak napisał Jarosław Trofimow (główny korespondent „Wall Street Journal” do spraw międzynarodowych): „Dlaczego przedstawiciel Amnesty miałby lub powinien wiedzieć cokolwiek o tym, jak i gdzie Ukraina rozmieszcza broń, którą otrzymuje od USA? To jedne z najpilniej strzeżonych tajemnic w każdej wojnie”. A dziennikarz „Timesa”, Maxim Tucker, który wcześniej był menedżerem Amnesty na Ukrainę, napisał na Twitterze: „Amnesty jest teraz kontrowersyjna, sugerując, że broń NATO dla Ukrainy trafia na czarny rynek: 'Nie mamy pojęcia, dokąd trafia'. … Dlaczego armia miałaby dostarczać te poufne informacje do organizacji zajmującej się prawami człowieka?” CBS następnie usunęło to wideo ze swojej strony internetowej.


Kwestie selektywności, kontekstu, ram i pominięcia istotnych faktów stanowią dodatkowe problemy w raportach organizacji pozarządowych, które twierdzą, że dokumentują naruszenia MPH i praw człowieka. Cytaty mediów i anonimowych członków personelu ukraińskiego oddziału Amnesty wskazują na rozległe filtrowanie zebranych informacji: „Argumenty naszego zespołu dotyczące niedopuszczalności i niekompletności takich materiałów nie zostały wzięte pod uwagę”. Ilia Lozowsky we wpisie na Twitterze pisał: „Przygotowując ten raport Amnesty nie skorzystała z okazji, by przytoczyć swoje doniesienia na temat Rosji, żeby pokazać rzekome ukraińskie naruszenia we właściwym kontekście." Inny analityk napisał, że raport „nie odnosi się do stosowanej przez Rosję strategii atakowania obiektów cywilnych bez wartości militarnej. Co więcej, ignoruje dowody na to, że Ukraina podjęła skoordynowany wysiłek w celu ewakuacji ludności cywilnej z obszarów intensywnych walk”.


Podsumowując te kwestie, Tucker przypomniał : „Kiedy pracowałem w Amnesty, poświęciliśmy czas na prezentację wydarzeń opisywanych w szczegółowych raportach w ich kontekście. Opublikowany raport AI o Ukrainie nie robi tego. W efekcie mamy sugestię, że to Ukraina ponosi większą odpowiedzialność za cywilów zabitych przez rosyjskie uderzenia niż sama Rosja. Jest to zarówno dziwaczne, jak i mylące”.


2. Zniekształcenie i wykorzystanie niejednoznaczności prawa międzynarodowego


Poza pozorem wiarygodnej i neutralnej dokumentacji, „bardzo szanowane organizacje eksperckie”, takie jak Amnesty i Human Rights Watch, rutynowo wykorzystują swoją własną reputację, żeby występować w charakterze arbitrów prawa międzynarodowego do manipulowania ocenami wydarzeń i politykami. Wszechobecna wieloznaczność – wynikająca z braku należycie ukonstytuowanych sądów, procedur i precedensów – stwarza warunki, w których twierdzenia tych organizacji o ich ekspertyzie są chętnie akceptowane przez dziennikarzy, dyplomatów i przywódców politycznych. W ten sposób wątpliwe, wymyślone, amatorskie interpretacje wyrażane przez organizacje pozarządowe przybierają pozory autorytatywnych orzeczeń prawnych. Zostało to pokazane w szczegółowej krytyce wysiłków Amnesty i HRW, używających fałszywych definicji pojęcia apartheid w ich ostatnich kampaniach na rzecz delegitymizacji Izraela.


We wstępie do raportu o Ukrainie z 4 sierpnia Callamard sformułowała twierdzenie, które uosabia to mylące domniemanie wiedzy:

„Udokumentowaliśmy wzór [działania] sił ukraińskich narażających ludność cywilną na niebezpieczeństwo i łamiących prawa wojny. … Bycie w pozycji obronnej nie zwalnia ukraińskiego wojska z przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego”. 

Pod pretekstem ekspertyzy na przecięciu MPH i strategii militarnej raport stwierdza: „Dostępne były realne alternatywy, które nie zagrażałyby ludności cywilnej – takie jak bazy wojskowe lub gęsto zalesione obszary w pobliżu” i oskarża siły ukraińskie o „niepodjęcie wszystkich możliwych środków ostrożności w celu ochrony ludności cywilnej”. Podobnie, w odpowiedzi z 7 sierpnia wobec swoich krytyków, Amnesty stwierdza: „Dokonaliśmy tej oceny w oparciu o zasady międzynarodowego prawa humanitarnego (MPH).


Jednak w prawdziwym świecie decyzje podejmowane przez dowódców wojskowych pośrodku chaotycznego konfliktu są niezwykle złożone i trudne. Terminy takie jak „realne alternatywy”, „wykonalne środki ostrożności”, „uzasadnione cele wojskowe” i „konieczność wojskowa” (związane z proporcjonalnym użyciem siły) są z natury niejednoznaczne i subiektywne. W tym raporcie Amnesty, podobnie jak w innych dotyczących sytuacji bojowych, urzędnicy organizacji pozarządowych zapewniają, bez cienia dowodów, że posiadają wymagane kwalifikacje i doświadczenie do wydawania takich osądów.


W przeciwieństwie do tego autentyczni eksperci (na przykład Jack Watling z Royal United Services Institute w Wielkiej Brytanii) doszli do wniosku, że 

„Raport @amnesty wykazuje słabe zrozumienie praw konfliktów zbrojnych, brak zrozumienia operacji wojskowych i szafuje insynuacjami bez dostarczania dowodów potwierdzających.” 

Watling dodaje: „Nie jest pogwałceniem MPH, kiedy ukraiński personel wojskowy umiejscawia swoje pozycje na terenie, którego mają bronić, a nie na jakimś przypadkowym kawałku sąsiedniego lasu, który można ominąć”. Podobnie, w przeciwieństwie do zarzutów Amnesty, sugestie raportu, że siły ukraińskie powinny przenieść się na pobliskie pola lub lasy „dowodzą braku zrozumienia operacji wojskowych i podważają wiarygodność badań”. Te zalecenia, podsumował, „są bezsensowne, niepoważne i trywialne”.


Specyfika sytuacji militarnej na Ukrainie po rosyjskiej inwazji dodatkowo podkreśla absurdalność oskarżeń Amnesty. Pomimo roszczeń do ekspertyzy, MPH i LOAC nie mają sensu w próżni, niezależnie od sytuacji w terenie. W celu reagowania na zaciekłe rosyjskie ataki na tereny miejskie i ludność cywilną obecność sił ukraińskich właśnie w tych miejscach była wyraźnie konieczna.


Ponadto symetria jest fundamentalną przesłanką międzynarodowego porządku opartego na zasadach, w którym MPH i LOAC odgrywają potencjalnie konstruktywną rolę. Kiedy jedna ze stron konfliktu rażąco łamie te kodeksy postępowania (tak jak robi to Rosja), oczekiwanie ścisłego przestrzegania tych kodeksów przez zaatakowany kraj jest równoznaczne z wezwaniem do samozniszczenia. W obliczu zmasowanych rosyjskich ataków wojskowych na infrastrukturę cywilną, w tym masowego ostrzału obszarów cywilnych i niszczenia wyraźnie oznaczonych obiektów, takich jak magazyn Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i Teatr w Mariupolu, siły ukraińskie muszą podjąć działania zgodnie z wymogami strategii wojskowej, w przeciwieństwie do abstrakcyjnych i ignoranckich opinii działaczy organizacji pozarządowych.


Wniosek


W swojej krytyce raportu Amnesty Tom Mutch opisuje spotkanie z Roverą podczas jej „śledztw”:

W maju tego roku siedziałem przy stole z Donatellą Roverą, badaczką kryzysów z Amnesty International, przewidując, że ich przygotowywany raport będzie jak naprowadzająca rakieta. Siedzieliśmy w kuchni naszego hotelu w Kramatorsku, administracyjnej stolicy kontrolowanego przez Ukraińców regionu Doniecka i co chwile słychać było huk artylerii za naszymi oknami.

Personel Amnesty International nie był w szoku z powodu nieustannego rosyjskiego bombardowania, wydawał się znacznie bardziej zaniepokojony faktem, że jednostka armii ukraińskiej schroniła się w piwnicy budynku uczelni.

Wszyscy byliśmy w budynku opuszczonej szkoły językowej w Bachmut, który został zamieniony na tymczasowe koszary dla ukraińskiego oddziału. To nie jest zbrodnia wojenna. Wojsko ma pełne prawo do zajęcia ewakuowanej placówki edukacyjnej, chociaż oczywiście ten budynek nie może już dłużej liczyć na ochronę cywilną, a obok znajdował się częściowo tylko opuszczony blok mieszkalny, który nie został w pełni ewakuowany.

Ale Rovera upierała się, że ta obecność wojskowa na zaludnionym obszarze jest „pogwałceniem międzynarodowego prawa humanitarnego”. Kiedy pytałem, jak armia ukraińska ma bronić zaludnionego obszaru, powiedziała, że to nieistotne.

Pod wieloma względami ta wymiana podsumowuje brak wiarygodności – zarówno faktycznej, jak i prawnej – w próbach organizacji pozarządowych do badania i oceniania konfliktów oraz orzekania o winie. Te same fundamentalne błędy w raporcie Amnesty na temat Ukrainy oraz zarzuty „narażania ludności cywilnej na niebezpieczeństwo” zostały udokumentowane w wielu innych raportach, szczególnie w próbach delegitymizacji izraelskich reakcji na wojnę i masowy terror. Badacze Amnesty, podobnie jak pracownicy HRW czy Rady Praw Człowieka ONZ, nie są ekspertami i nawet nie próbują dostarczać wiarygodnych i weryfikowalnych źródeł na poparcie tego, co często jest ich wcześniej ustalonymi wnioskami. Ich sądy dotyczące międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa o konfliktach zbrojnych są niczym więcej jak opiniami, wykorzystującymi dwuznaczność i głównie teoretyczny charakter tego dyskursu.


Im szybciej dziennikarze, naukowcy, dyplomaci, urzędnicy ONZ i inni uznają tę rzeczywistość i pustkę kampanii organizacji pozarządowych opartych na ich złudzeniach, tym lepiej. „Raporty” oparte na fałszywych oskarżeniach i ideologicznych uprzedzeniach spowodowały już wystarczająco dużo szkód, w większości nieodwracalnych.

 

False Accusations and Ideological Bias
Quillette, 11 sierpnia 2022r.
Tłumaczenie: Andrzej Koraszewski



Gerald Steinberg 

Urodzony w Wielkiej Brytanii, studiował fizykę i równolegle  historię Bliskiego Wschodu, ma doktoraty z fizyki i z teorii zarządzania, jest profesorem nauk politycznych na Bar Ilan University. Założyciel NGO Monitor, instytutu śledzącego działalność międzynarodowych NGO na Bliskim Wschodzie.  

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Notatki

Znalezionych 2574 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Żydzi z Hollywood są jak indyki na Boże Narodzenie   Julius   2024-03-24
Strategia okrucieństwa w wojnie w Strefie GazyPrawdopodobnie Hamas jest pierwszym reżimem w historii, który prowadzi wojnę mającą na celu maksymalizację ofiar wśród własnej ludności.   i Leonard Hochberg   2024-03-22
Lewica, prawica i kanarek w kopalni   Koraszewski   2024-03-22
Dlaczego liberałowie ponieśli porażkę w walce z antysemityzmem   Tobin   2024-03-21
Odwaga białej flagi i mój Poznań   Koraszewski   2024-03-17
Izraelska pisarka wycofuje się z zaplanowanego wystąpienia, zanim zostanie anulowana z powodu „złych poglądów”   Coyne   2024-03-16
Demokracja protestów i piwny parlamentaryzm   Kruk   2024-03-16
Dlaczego nowo niepodległe kraje muszą odrzucić radykalną dekolonizacjęKontrastujące historie Singapuru, Tanzanii i Sri Lanki ukazują niebezpieczeństwa związane z próbą całkowitego wymazania kolonialnej przeszłości.   Sophalkalyan   2024-03-15
Dlaczego lewica musi kłamać o Hamasie i gwałtach   Tobin   2024-03-13
Departament Edukacji USA ukrywa zagraniczne darowizny na rzecz uniwersytetów   Bard   2024-03-13
Od miesięcy oficjalna polityka Autonomii Palestyńskiej zakłada zadawanie cierpień Gazańczykom     2024-03-11
Wybory wartości w globalnej wiosce   Koraszewski   2024-03-11
Czy Gaza naprawdę jest przypadkiem największych cierpień Arabów?   Abdul-Hussain   2024-03-09
Przestępstwa seksualne Hamasu-UNRWA i Międzynarodowy Dzień Kobiet   Blum   2024-03-08
Homeopatyczny środek na wydłużanie rzęs   Koraszewski   2024-03-08
Czy odbędzie się strategiczny dialog USA-Katar?   Carmon   2024-03-07
Kiedy polityka wobec zagranicznych wojen staje się krajową polityką wyborczą   Fernandez   2024-03-05
Palestyński handlarz kłamstw   Bawer   2024-03-05
Wszyscy jesteśmy imigrantami   Koraszewski   2024-03-02
Współudział UE w finansowaniu irańskiego terrroru   Rafizadeh   2024-03-01
Dzień po i jego konteksty   Koraszewski   2024-02-26
Sabotowanie romansu USA-Izrael   Altabef   2024-02-24
Eurowizja i bębny wojny   Collins   2024-02-23
Milczenie feministycznych owiec: ani słowa o horrorach HamasuZwolennicy #MeToo milczeli.   Chesler   2024-02-22
A zwycięzcą jest – Hamas!   Dershowitz   2024-02-21
"Palestyńczycy są tacy sami jak my", zapewnia mędrzec Blinken   Pandavar   2024-02-20
Żyjemy w momencie kulturowego chaosu   Meotti   2024-02-20
Chleba naszego powszedniego daj nam Google   Koraszewski   2024-02-19
Jak propalestyńscy są zachodni demonstranci?     2024-02-16
@Guardian kłamie, żeby przedstawić żołnierzy IDF jako potwory – ale pokazuje, że @IDF pozostaje najbardziej moralną armią na świecie     2024-02-15
Blinken powinien wiedzieć, że Autonomia Palestyńska jest równie zła jak rządy Hamasu w Gazie   Marcus   2024-02-14
Czy może istnieć uczciwa propalestyńska lewica?   Levick   2024-02-14
Hipokryzja zdefiniowana: grupy praw człowieka martwią się wszelkimi ograniczeniami w przepływie uchodźców, ale milczą w sprawie Egiptu, który zakazuje wjazdu jakimkolwiek uchodźcom z Gazy     2024-02-13
Czy uchodźcy żydowscy i arabscy są równi?Mimo prawie miliona żydowskich uchodźców z krajów arabskich, Organizacja Narodów Zjednoczonych nadal ma obsesję wyłącznie na punkcie potomków uchodźców arabskich.   Julius   2024-02-11
Kilka uwag wokół niepewności   Koraszewski   2024-02-09
Moi drodzy Palestyńczycy: Czas pozbyć się naszych przywódców i przyjąć izraelskie oferty pokojowe   Eid   2024-02-07
Jak zdemontować UNRWA: instrukcja krok po kroku     2024-02-07
Wojna Izraela z Hamasem jest najmniej śmiercionośną wojną w regionieDlaczego więc media opisują go jako „jedną z najbardziej śmiercionośnych… w historii”?   Greenfield   2024-02-06
Zdradziecka awangarda intelektualna   Koraszewski   2024-02-04
Departament Stanu a rzeczywistość   Bard   2024-02-03
Szef ONZ twierdzi, że Palestyńczycy mają „prawo do państwowości”. Dlaczego?   Fitzgerald   2024-02-03
UNRWA istnieje, aby pomóc w prowadzeniu wojny, której celem jest likwidacja Izraela   Tobin   2024-02-02
Islamscy terroryści tworzą klęski głodowe, żeby czerpać korzyści z pomocy zagranicznejWalka z terrorystami nie powoduje klęsk głodowych; pomoc humanitarna dla terrorystów powoduje klęski głodowe.   Greenfield   2024-02-01
Kto pierwszy mrugnie w wojnie w Gazie?   Fernandez   2024-02-01
Dokumentowanie działań umożliwiających zbrodnie wojenne Hamasu: agencje ONZ, programy pomocy rządowej i organizacje pozarządowe   Steinberg   2024-01-31
Prawdziwe ludobójstwa, które świat ignorujeZamiast przeciwstawić się prawdziwym zbrodniom przeciw ludzkości, społeczność międzynarodowa obrzuca Izrael krwawymi oszczerstwami.   Bryen   2024-01-29
Wysoki Przedstawiciel UE, Josep Borrell, przyznaje, że chce „dwóch państw”, a nie „pokoju”     2024-01-26
Błędna odpowiedź Bidena w sprawie TajwanuGłównym zagrożeniem dla pokoju w Azji nie jest niepodległość Tajwanu, ale chińska wojowniczość.   Jacoby   2024-01-26
Jak zakończyć cierpienia Palestyńczyków   Tawil   2024-01-24
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-23
Złóżmy pozew przeciwko UNRWA w Hadze   Bedein   2024-01-23
Jak Princeton wybiela haniebną historię Kena Rotha   Steinberg   2024-01-22
Jedna wojna i dwie wizje   Taheri   2024-01-21
Pytasz, czy jesteś antysemitą?   Koraszewski   2024-01-21
“Koszmar zatajonych pieniędzy”: jak Katar kupił Ligę Bluszczową   Williams   2024-01-20
“Krwawe Boże Narodzenie”: chrześcijanie masakrowani w nigeryjskim ludobójstwie   Ibrahim   2024-01-17
Pracownicy pomocy humanitarnej wspierają Hamas   Bard   2024-01-13
Samobójcza głupota „rozwiązania w postaci dwóch państw”   Anderson   2024-01-12
Starzy orędownicy procesu pokojowego i wojna w Gazie   Flatow   2024-01-11
Dlaczego chrześcijańscy przywódcy ignorują ataki na swoją społeczność   Tawil   2024-01-10
Masha Gessen, lub, ври, да знай же меру   Fitzgerald   2024-01-09
Dla mediów terroryści Hamasu to duchy   Bard   2024-01-06
Izrael ma nie tylko armię najbardziej moralną, ale także najbardziej przejrzystą     2024-01-06
Krytycy Izraela po prostu nie chcą, aby Izrael zwyciężył   Tobin   2024-01-05
Kto popiera Hamas?   Dershowitz   2024-01-04
Nie ma „upokorzonej izraelskiej męskości”   Chesler   2024-01-02
Nie ma porównania pomiędzy przemocą palestyńską i żydowską na Zachodnim Brzegu     2024-01-02
Odzyskanie romantyzmu naszej sprawy   Greenfield   2023-12-28
Przyszła strategia ekonomiczna dla pokoju   Mahjar-Barducci   2023-12-25
“Przebudzenie” zagraża amerykańskim Żydom   Tobin   2023-12-23
Dziesięć podstawowych faktów na temat wojny z Hamasem, o których media nie mówią     2023-12-23
Zakazanie przez Bidena prawa wjazdu do USA dla „stosujących przemoc osadników” izraelskich zablokowałby tych, którzy po prostu nie zgadzają się z jego polityką   Kontorovich   2023-12-21
Wojna w Ukrainie i na Bliskim Wschodzie   Koraszewski   2023-12-20
Czy dysonans poznawczy Bidena może pozwolić Izraelowi wygrać wojnę?   Tobin   2023-12-19
Dlaczego islamiści roszczą sobie prawa do ziemi niemuzułmańskiej?   Bulut   2023-12-18
Polityka tożsamości i zaburzenia kognitywne   Koraszewski   2023-12-18
Symfoniczna wersja terroru   Taheri   2023-12-15
Wsparcie dla terroru: jak terroryści wykorzystują organizacje humanitarne   i Nathaniel Rabkin   2023-12-14
Zdumiewająca naiwność Izraelofobów. Zachodnie oburzenie wywołane wyłapywaniem przez IDF podejrzanych członków Hamasu jest absurdalnym kwiecistym moralizowaniem.   O'Neill   2023-12-13
Redaktor kuwejckiej gazety: Hamas powinien być ścigany sądownie za śmierć i zniszczenie, jakie ściągnął na Gazańczyków atakiem z 7 października     2023-12-11
Tak daleko, tak blisko   Koraszewski   2023-12-10
Za kulisami Human Rights Watch: nienawiść i korupcjaPamięci Roberta Bernsteina, założyciela Human Rights Watch   Steinberg   2023-12-09
Najnowszy hit Pallywoodu. Jak usłużne relacje mediów o „zbombardowaniu” szpitala Al-Ahli promowały propagandę Hamasu   Landes   2023-12-07
Nagroda Nobla za terror i inne absurdy   Fernandez   2023-12-06
Gaza – kto z kim walczy i w imię czego?   Koraszewski   2023-12-05
Unia Europejska jest wspólnikiem Iranu   Rafizadeh   2023-12-05
W  Betlejem Boże Narodzenie zostało odwołane , a winni są Żydzi.     2023-12-04
Porażka zachodniego feminizmu, kiedy jest najbardziej potrzebny   Chesler   2023-12-04
Huti: kim są i dlaczego atakują Izrael?   Flatow   2023-12-03
Krótka historia długiej odpowiedzialności zbiorowej   Koraszewski   2023-12-02
Dlaczego Arabowie “zdradzili” Palestyńczyków   Toameh   2023-12-01
Coleman Hughes atakuje porównania między Palestyńczykami a walką Czarnych o wolność w Afryce Południowej i w Ameryce   Coyne   2023-12-01
Prawdziwi eksperci prawa międzynarodowego są zgodni: Hamas jest winny zbrodni wojennych i niemal na pewno ludobójstwa. Ale media ignorują ten przekaz     2023-11-30
Czerwony Krzyż po raz kolejny zawodzi Żydów   Bard   2023-11-28
“Rozwiązanie w postaci dwóch państw” oznacza terroryzm   Greenfield   2023-11-27
Niebezpieczne fantazje Bidena o państwie palestyńskim   Tobin   2023-11-26
Nie, Joe. Powierzenie ONZ odpowiedzialności za Gazę byłoby kiepskim dowcipem   Kontorovich   2023-11-24
Nagroda administracji Bidena dla Iranu w wysokości 10 miliardów dolarów: tylko małe podziękowanie za zorganizowanie wojny, zranienie 56 żołnierzy amerykańskich i próbę wypędzenia USA z Bliskiego Wschodu.   Rafizadeh   2023-11-23
Gaza moja miłość   Koraszewski   2023-11-22
Oszczerstwa o popełnianiu „ludobójstwa przez Izrael mają na celu usprawiedliwienie ewentualnego prawdziwego ludobójstwa na Żydach     2023-11-21

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk