Dziś w wielu krajach brakuje wody zdatnej do picia lub wystarczająco czystej do użytku rolniczego. Wieloletnie susze, wywołane globalnym ociepleniem, spowodowały kolosalne straty dla rolników. Wzrost liczby ludności doprowadził również do wielkiego obciążenia dostępnych zasobów wód gruntowych. Warstwy wodonośne, które powstawały przez tysiące lat, wyczerpały się w ciągu kilku dziesięcioleci. Być może najgorszym przykładem złego zarządzania wodą jest Arabia Saudyjska. Począwszy od lat 70. XX wieku Królestwo zezwoliło właścicielom ziemskim na wykopanie dowolnej liczby studni, aby przekształcić pustynię w bujne pola uprawne. Nastąpił boom rolniczy i Arabia Saudyjska stała się szóstym co do wielkości eksporterem pszenicy na świecie.
W latach 90. saudyjscy rolnicy pompowali średnio 5 bilionów galonów wody rocznie. Problem polegał na tym, że Arabia Saudyjska dalece nie ma wystarczającej ilości rocznych opadów, aby zastąpić to zużycie. Jej warstwy wodonośne tworzyły się przez dziesiątki tysięcy lat i teraz były nadmiernie eksploatowane. Do 2000 roku warstwy wodonośne zostały niemal wyczerpane. Studnie wyschły. Oazy, które przetrwały od czasów biblijnych, teraz zniknęły. Kraj musiał zbudować kosztowne zakłady odsalania wody pitnej. Co najważniejsze, produkcja rolna Arabii Saudyjskiej gwałtownie spadła, a powierzchnia gruntów rolnych jest obecnie o połowę mniejsza niż w latach 90. Próbując oszczędzać pozostałą wodę, kraj w 2016 roku całkowicie zakończył produkcję pszenicy, (cała jej pszenica jest teraz importowana z Ukrainy i Rosji i wszyscy wiemy, co się stało z tymi źródłami). Arabia Saudyjska to skrajny przypadek, ale istnieje wiele innych krajów, zwłaszcza w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej (MENA), gdzie wody deszczowe są niewystarczające, a warstwy wodonośne szybko się wyczerpują.
I jest Izrael. Ten mały, pomysłowy kraj jest światowym liderem we wszystkich aspektach maksymalnego wykorzystania istniejących zasobów wodnych i tworzenia nowych: gospodarki ściekowej, recyklingu wody, odsalania wody morskiej, nawadniania kropelkowego, a nawet produkcji wody z powietrza, używając nowych maszyn Watergen, które niedawno wynaleźli izraelscy naukowcy. Izrael nie ma innego wyboru, jak wykazać się pomysłowością w zakresie gospodarki wodnej. Kraj jest w 70 procentach pustynny, a pierwsi rolnicy syjonistyczni spotkali się z bezmiarem spustoszenia i marnotrawstwa. Żydzi izraelscy użyli swojego największego zasobu – swoich mózgów – aby „sprawić, by pustynia zakwitła”, jak twierdzili nie sami syjoniści, ale m.in. słynny amerykański agronom, Walter Clay Lowdermilk, mieszkaniec Północnej Karoliny, który odwiedził Mandatową Palestynę w 1930 i 1940 roku, a w 1944 roku napisał książkę Palestine Land of Promise.
Więcej informacji na temat gospodarki Izraela, recyklingu i produkcji wody można znaleźć tutaj:
Kraj, który jest w 70 procentach pustynny, stoi przed wyjątkowym wyzwaniem w znalezieniu zrównoważonych źródeł wody, ale również oczyszczając i ponownie wykorzystując około 90 procent swoich ścieków, Izrael właśnie to zrobił.
Jak pisze dr Jack Gilron, szef wydziału odsalania i uzdatniania wody w Zuckerberg Institute for Water Research: „ten mały kraj ponownie wykorzystuje 90% swoich ścieków i wyprzedza resztę świata o lata świetlne – następnym najbliższym konkurentem jest Hiszpania, która ponownie wykorzystuje około 30 procent ścieków.” Jednak sukces Izraela w oczyszczaniu ścieków i ponownym wykorzystaniu prawdopodobnie nie przełoży się skutecznie na inne kraje….
A to prowadzi nas do filmu „Who Are The Marcuses” o parze małżeńskiej ocalonych z Holokaustu, która inwestowała wspólnie z Warrenem Buffettem, stali się bogaci i przekazali pół miliarda dolarów na Uniwersytet Ben Guriona na badania gospodarki wodnej. Więcej na temat ich darowizny i wielopłaszczyznowego sukcesu Izraela w gospodarowaniu zasobami wodnymi można znaleźć tutaj: „Israel, Water and the Next 100 Years”, David Suissa, JNS.org 28 maja 2023:
…Film opowiada długą historię Izraela jako lidera w łagodzeniu niedoboru wody, od wczesnych pism Theodore'a Herzla o „wodzie dla ludzi”, przez ogromne inwestycje Davida Ben-Guriona w transport wodny, po badania i innowacje w zakresie odsalania, wytwarzania i oczyszczania wody które zmieniły kraj.
Nie sposób przecenić głębi relacji między Izraelem a wodą. Pierwsi pionierzy, którzy zetknęli się z pustynnym krajobrazem, rozumieli, że woda będzie decydującym czynnikiem sukcesu projektu syjonistycznego. Posiadanie silnej armii do obrony państwa było niezbędne, ale bez obfitości wody nie byłoby państwa do obrony.
Woda weszła więc do krwioobiegu syjonizmu. Pochłaniała wszystkich, od rolników, przez polityków, naukowców, po filozofów. Kiedy filozof Micah Goodman mówi w filmie o „dwóch syjonizmach”, odnosi się zarówno do „bezpiecznej przystani dla Żydów”, jak i „możliwości wniesienia wkładu w świat”.
Teraz Izrael jest gotowy, tak jak to czynił przez dziesięciolecia, do dzielenia się swoją wiedzą na temat każdego aspektu oczyszczania wody, produkcji wody, korzystania z wody z resztą świata i rzeczywiście dzieli się już swoją wiedzą z krajami subsaharyjskimi Afryki, a teraz zaczął również dzielić się ze swoimi arabskimi partnerami — Marokiem, ZEA, Bahrajnem — w Porozumieniach Abrahamowych. W dobrze znanym filmie Benjamin Netanjahu zaoferował w czerwcu 2018 r. pomoc Iranowi w rozwiązaniu problemów z wodą. Więcej o jego ofercie można znaleźć tutaj.
Premier Benjamin Netanjahu opublikował wideo, w którym zaoferował izraelską ekspertyzę wodną Iranowi, który, jak powiedział, stoi w obliczu katastrofy ekologicznej z powodu uporczywej suszy.
„Dzisiaj zamierzam złożyć Iranowi bezprecedensową ofertę” – powiedział Netanjahu w anglojęzycznym filmie, który zawierał linki do izraelskiej strony internetowej w języku perskim z informacjami o niedoborach wody oraz do perskojęzycznego konta Telegram.
„Chodzi o wodę” — mówi Netanjahu w filmie, po nalaniu sobie szklanki wody i wypiciu jej. „Naród irański jest ofiarą okrutnego i tyrańskiego reżimu, który odmawia ludziom wody niezbędnej do życia. Izrael stoi po stronie ludu Iranu”.
Netanjahu podkreślił zaangażowanie w pomoc Irańczykom. „I dlatego chcę pomóc ocalić życie niezliczonych Irańczyków” – powiedział w klipie wideo. „Oto jak: irańska organizacja meteorologiczna twierdzi, że prawie 96% Iranu cierpi z powodu suszy.
Issa Kalantari, były irański minister rolnictwa, powiedział, że 50 milionów Irańczyków może zostać zmuszonych do opuszczenia swoich domów z powodu szkód środowiskowych. 50 milionów!
Miliony irańskich dzieci cierpią z powodu złego zarządzania, niekompetencji i kradzieży niezbędnych zasobów przez irański reżim” – powiedział.
Netanjahu powiedział Irańczykom, że Izrael miał podobne problemy z wodą i znalazł sposoby radzenia sobie z nimi.
„Izrael również ma wyzwania związane z wodą. Aby im sprostać, opracowaliśmy najnowocześniejsze technologie” — wyjaśnił w filmie. „Izrael poddaje recyklingowi prawie 90% swoich ścieków. To znacznie więcej niż w jakimkolwiek innym kraju na ziemi. Wynaleźliśmy nawadnianie kropelkowe. Nasza technologia dostarcza poszczególnym roślinom dokładnie te składniki odżywcze, których roślina potrzebuje”…
Hiszpania zajmuje bardzo odległe drugie miejsce jako podmiot zajmujący się recyklingiem ścieków; około 30% zużytej wody jest poddawane recyklingowi, w porównaniu z 90% w Izraelu.
To będzie stulecie wody. Będą wojny o wodę – jedna właśnie się toczy między Etiopią a Egiptem nad wodami Nilu. Wkrótce może dojść do kolejnej wojny między Iranem a Afganistanem o prawa do wody w rzece Helmand. Nawet w obrębie poszczególnych krajów toczą się zaciekłe spory, jak w Stanach Zjednoczonych, między pięcioma stanami nadbrzeżnymi, które dzielą wody rzeki Kolorado.
Iran nie odpowiedział na ofertę Netanjahu z 2018 r. dotyczącą podzielenia się z Izraelem wiedzą specjalistyczną w zakresie gospodarki ściekami. Ale Zjednoczone Emiraty Arabskie i Maroko cieszą się, że Izraelczycy pomagają im w rozwiązywaniu problemów z wodą, w tym w nawadnianiu kropelkowym upraw i recyklingu ścieków do użytku rolniczego.
Saudyjczycy pobrali już ponad cztery piąte wody z arabskich warstw wodonośnych; rozpaczliwie potrzebują pomocy w zagospodarowaniu zasobów wodnych i produkcji wody pitnej z powietrza za pomocą nowatorskiej izraelskiej technologii Watergen lub z morza za pomocą odsalania, w czym Izrael przoduje na świecie. Następca tronu (MBS) wie, że olbrzymie miasta, które zostaną zbudowane w ramach jego planu Wizja 2030, będą wymagały miliardów metrów sześciennych wody. Już sam Rijad zużywa ponad miliard metrów sześciennych wody rocznie. Do kogo MBS może się zwrócić o pomoc w nawadnianiu kropelkowym, w odsalaniu, w wodzie odzyskiwanej z otaczającego powietrza, w recyklingu ścieków, jeśli nie do swojego północnego sąsiada, państwa żydowskiego, które ma nadzieję na przystąpienie Saudyjczyków do Porozumień Abrahamowych i unormowanie z nim stosunków tak, by cały wachlarz izraelskich ekspertyz wodnych mógł zostać wykorzystany, aby pomóc ubogim w wodę Saudyjczykom wyjść z sytuacji, którą stworzyli przez uprawę pszenicy? Niektórzy eksperci od wody przewidują, że do 2030 r. w saudyjskich warstwach wodonośnych nie będzie już wody; inni mówią, że stanie się to dopiero w 2040 roku. Co wtedy zrobią Saudyjczycy? Nie mają innego wyboru, jak tylko skorzystać z najnowocześniejszej wiedzy Izraela, nie za dziesięć czy pięć lat, ale właśnie teraz.
Link do oryginału: https://www.jihadwatch.org/2023/05/in-everything-to-do-with-water-israel-is-a-world-leader
Jihad Watch, 31 maja 2023
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska
*Hugh Fitzgerald jest publicystą Jihad Watch.
Od redakcji „Listów z naszego sadu”
Autor artykułu nie wspomina o tym, że Izrael jest również w czołówce krajów rozwijających i stosujących w rolnictwie biotechnologię. To oznacza kolosalne oszczędności w zużyciu wody dla rolnictwa, (przez radykalną redukcję oprysków i tworzenie roślin odpornych na suszę). Tymczasem w Polsce na czele partii reprezentującej mieszkańców wsi stoi Łysenko polskiego rolnictwa, doktor Kosiniak-Kamysz, zaciekły wróg nowoczesności w rolnictwie.
