Prawda

Środa, 10 wrzesnia 2025 - 03:51

« Poprzedni Następny »

IN PRAISE OF CONSUMERISM

IN PRAISE OF CONSUMERISM


Andrzej Koraszewski 2014-02-28

Consumerism does not enjoy a favourable press, never mind a pulpit. Scholars, journalists, and priests are feverishly engrossed in their laptops looking for words of condemnation for people who instead of bowing humbly before “values” and giving sacrifices to gods are rushing to a “temple of Satan” and buying material things.

            Priests are thundering the loudest. But scholars do not let the grass grow under their feet either. “What contemporary thinkers describe as consumerism seems to be something more than merely a modern modification of hedonism and utilitarianism. The consumer model is based on an anthropocentric, secular vision of the human being, a conqueror and master of nature,” writes Antonina Sebasta, an associate professor at the Institute of Philosophy and Sociology of the Papal Academy in Krakow.

 

            The whole problem can be viewed from another standpoint: anybody can make a pot, but people want to have pots suitable to the dignity of their status. A shepherd should not eat grass like his sheep. One can wash a poor man's feet from time to time, under the condition that the poor man does not demand shoes; meanwhile capitalists are building parking spaces in front of supermarkets and, tempting them with luxuries, are robbing their souls.

 

Priests of faith or exalted intellect unite their attacks on consumerism with bold criticism of a too-speedy development of science and technology. Usually those scholarly opinions are uttered by very well-nourished people who have access to the best medical care and who do not show disdain towards any achievement of science and technology which can aid their comfort and, what is more important, for dissemination of their superstitions. (The internet is a threat to the layman, but nobody mentions the threat from religious pornography.)

 

From his private jet, loaded with latest electronics, a religious leader condemns the consumer society and calls for spiritual rebirth: “Man must not be sacrificed on the altar of a machine...”

 

Since the time when Cain killed Abel we have gone a long way from hunting and  gathering and living only on the bounty of nature; we have learned better and better how to produce things that make our lives easier. The process of accumulating knowledge and skills has been accompanied by another process - perfecting the art of seizing the work of others. It could be suspected that Abel was saintly, but not a saint, and his rams were fat, because all too often (and not without the owner’s knowledge) they were causing damage. His spiritual heirs are no longer playing at animal husbandry, they are ordering the delivery of sacrificial lambs and God forbid that their fleece should be only like the fleeces of other lambs destined for sale or for home consumption.

 

Recently I read that during the last ten centuries one statement has always been true: the church was corrupt and the middle classes were rising. Well, in some countries the middle class grew faster, in others slower, and here there is a correlation with both the degree of the church’s demoralization and the potency of incestuous relationships between the altar and the throne. The increase of the middle class has always stirred anxiety among the shepherds. 

 

A very old recipe for an Easter cake begins with these words: “set twelve wenches to beating the eggs”. I do not think that those egg-beating wenches had a sense of their “Human Destiny” or dignity. Today eggs are beaten by a kitchen mixer run on electricity. To be sure, the Christian doctrine says that suffering ennobles, but those who proclaim this theory in their hour of need invariably demand anaesthetic, and don’t even have a tooth pulled without it. Inventions have allowed us to change the quality of our lives. Not only have they allowed the production of a food surplus, the social division of labour, or saving the sick, but even the rise of culture and arts.

 

To the outrage of many religious and secular shepherds, machines have liberated (and not enslaved) huge masses and allowed them an existence a bit more comfortable and less full of suffering. Shepherds call it consumerism and condemn it from the summits of their spiritual development. An old Polish proverb, "Give a peasant manure, and not a watch", is  repeated with relish to this day by numerous representatives of Polish intelligentsia. Of course, they are extraordinarily democratic, they just do not like it that the janitor has the same, or a better, TV, computer, or car. In the old days you wouldn’t meet the hoi-polloi in the same shop as people from high society. This ideal world got coarsened no end.

 

A populace brought up on Jesuitical morality, does not believe that you can grow rich on honesty and sometimes holds the opinion that it is better to be without bread than day after day see how the baker becomes richer. Also the shepherd prefers to see hungry, ill and suffering people who come to his temple to beg God’s mercy, than well-nourished and serene people who -on top of everything - are instructed in  book-keeping.

 

Secular shepherds (usually with a sociologist’s diploma) look with loathing not only on consumerism, but also on mass culture. As co-creators of mass culture they do everything to ensure that this culture does not differ from their image of it, and at the same time that it should give the means both of the creation of elite culture and of such symbols of status that ensure that the shepherd can be distinguished from his sheep. Outstanding intellectuals, in their role as newspapers editors, mindful of their popularity, do not hesitate to replace scientific information with horoscopes, and an interview with a scientist with an interview with a crystal-gazer. Sage professors, without any pangs of conscience, work full-time in three places, drastically curtailing their efforts in places they think they are ennobling with their names alone.

 

To be sure, it is capitalists who supply goods bought by the much-loved poor, but we should not think that the left is blameless. One could imagine that communism delivered only noble poverty, but reading what others have to say I am coming to the conclusion that I’m wrong. In a homily delivered on 23 April 2005 Bishop Stanislaw Wielgus of Plock in Poland, said: “In the last century in Western societies Christianity and higher values were eliminated from public life methodically and according to plan. Egotistical hedonism was propagated. Secularization and a leftist worldview were encouraged. Universities, schools, mass media, social organizations of different kinds, etc. were taken over by freemasons, neomarxists and atheistic liberals.”

 

I suspect that the bishop is wrong. During the last century the West rather ignored religion, and it was persecuted in the East, but maybe I’m wrong and in reality it was the other way round. We can indeed observe the process of secularization in Western societies; however, it was not carried out by indoctrination based on the Jesuit model (which was done in the USSR and in the Soviet sphere of influence) but marginalizing religion was rather a consequence of the growth of general affluence and many different forms of the citizen’s participation in social life.

 

In a way, a dislike of consumerism is justified here because it really demoralizes the believers who - given a choice – often don’t choose what the shepherds are recommending. By the way, the most consumerist nation in the modern world is the United States of America. It was there (and not, as Bishop Wielgus supposes, in the circles of atheists and Marxists) that patterns of what the clergy and some sociologists call consumerism have grown. Who knows, maybe it is worthwhile to recall a tiny fragment from the history of consumerism.

 

We should start with St Thomas More and his Utopia. The English thinker and politician was honestly afraid that sheep were going to eat England. He was also afraid that the populace could slip out from the care of its shepherds. In his ideal state he imagined an order that would later be called a primitive communism. Sheep, however, did not eat England, and the populace did not manage to slip wholly from the care of their shepherds. But the middle class had grown, which meant the systematic growth of the number of consumers who bought goods they needed with money. Capitalism, even in its initial stages, differed from the feudal and Catholic economy, preferring a mass clientele over forced labour. Centuries later the Russian Communists would use the crystal clear advice of St Thomas more often than the not so clear instructions of Karl Marx.

 

St Thomas More was beheaded, maybe not so much for his opinions about free trade, as for his opinion about the King’s consecutive marriages. Nevertheless his publications, his political activity, and even his death became a part of the complicated debates about free trade. He might be recognized as a martyr in the fight against consumerism, which is so unhealthy for the soul.

 

Of course, neither St Thomas More nor any other fervent preachers concerned themselves with the consumerism of the leisure classes, and works devoted to the greedy (as Bishop Wielgus would put it) consumption by the aristocracy and the clergy (not to mention the Vatican) do not take up too much space in the libraries of theological seminaries. The consumerism of the leisured classes does not threaten moral values, but the consumerism of artisans decidedly does. Every man to his trade, and remember that it is excessive to buy colourful clothing for your children. To buy something that the bishop already has is a serious sin; to buy something that even a bishop doesn’t have yet is a deadly sin.

 

Let us return to the United States, where we can see such bizarre co-joining of religiosity and consumerism. I have just got a new selection of Alistair Cooke’s Letter from America and I’ve found a letter dated 25 July 1997 under the intriguing title “The End of Civilization”. On the previous Friday, Cooke wrote, the F. W. Woolworth’s chain of American shops, one of the cornerstones of American consumerism, closed down.

 

In this letter Alistair Cooke wonders about the singularity of the year 1879. It was a year when a Scottish immigrant, Robert Gair, who made paper bags, invented a machine to produce cheap cardboard cartons. It increased his productivity from 50 paper bags to 7,500 cartons per hour. A saloon keeper in Dayton, Ohio, invented a cash register, which not only added the sum of daily transactions, but also allowed a client to see what sum the clerk was putting into the machine. Telephones already existed, and in the whole of the United States there were about 50,000 of them. It was an extraordinary luxury and a symbol of status. An electrical engineer concocted a company switchboard that allowed the number of telephones to increase. Ten years later there were over a quarter of a million of telephones. In the same year, says Cooke, a dairy in New York started to deliver milk in bottles, so going to the shop with a jug ended (and in the 1950s in Poland I still used to go for milk with a jug). In December 1879 Thomas Edison announced that he had invented a light bulb and that electric light would become so cheap that only the rich would be able to afford candles.

 

In the same year, in a small town in the state of New York, a shop assistant, 27, tried to convince the shopkeeper to put the same price - five cents - on all the goods. The shopkeeper thought about this slightly crazy idea and told him to try it. Frank Woolworth borrowed $400 from a businessman and opened a shop. The business failed, but the businessman, who carefully observed the experiment, gave him another loan and the advice to price some goods at five cents and some at ten cents. This time it worked.

 

Young Mr. Woolworth, writes Cooke, had a strange ambition: to build a chain of self-service stores where poor people could have access to a whole range of goods for the lowest price possible. His charitable passion appeared to be extraordinarily profitable. He died in 1919 and left his heirs over a thousand big stores in the United States and hundreds more in other countries.

 

Those ideas from 1879 had one thing in common - to enable people to buy goods they previously could not afford. (Thus a concern exactly opposite to the one that gives sleepless nights to those opposed to consumerism.) Another common feature of these ideas was that their proponents had started their careers as poor people. Edison’s school education ended after three months. They knew perfectly well what it meant not to be able to afford necessities and, as Woolworth liked to repeat, they were seeking a way to “apply democracy to human needs and desires”.

 

Automobiles were for the rich but, writes Cooke, Henry Ford invented the assembly line and made the first car intended for everybody. The ambition of an American watchmaker was to make a good watch that would not cost more than a dollar. Europeans, or rather the European elite, looked at all this with astonishment and often with dislike. People like Woolworth were undermining the social order and were changing status symbols into things anybody could have. Today advertisements assail me with proposals to buy an imitation Rolex, as well as a cheap charter to Greece or Italy, a cheap car or computer. In the field of tools consumerism made a revolution too, bringing closer universal ownership of means of production that would astonish Karl Marx.

 

“Democracy in satisfying human needs is not a prospect which alarms me,” writes Alistair Cooke in his letter from America, "this American impulse lifted millions out of a threadbare living, and gave them a better material life than all the generations before them". And he concludes, winking at the youngest: “Never forget, children, that if it hadn’t been for Thomas Edison, you’d be watching television by candlelight.”

 

Alistair Cooke is one of my journalistic heroes, and while living in London my wife and I listened every Sunday morning to his letter from America, going to a car boot sale afterwards to browse among old books. We treated it as a religious ritual - so much more interesting than homilies with curses heaped on consumerism.

 

"...the time has come to gather the fruits of those actions, and they are,”  continued Bishop Wielgus in his homily, “the collapse of all authority, nihilism, the decline of  religious life, the disintegration of the family, the crisis of marriage, abortions on an astronomical scale, criminal tests on human embryos, corruption, the younger generation’s loss of a meaning of life, extreme egotistical individualism and greedy consumerism, and finally, the decline of civic activity and responsibility...”  In my small town more and more children have computers at home, nearly all have mobile phones and are able to let their parents know where they are, and their clothes and books are colourful. Forgotten are the days, when you had to go outside to relieve yourself. These children use much more soap and water, and they also have more to eat. I do understand that some opponents to consumerism might find it alarming.

Dobrzyn, September 2005


Tipsa en vn Wydrukuj




Prawda
Hili: Otworzyłam dziś rano oczy i zobaczyłam całą prawdę.

Szaron: I co?

Hili: Natychmiast je zamknęłam.

Wersja angielska:

Hili: I opened my eyes this morning and saw the whole truth.
Szaron: And?
Hili: I shut them immediately.

Więcej

Muzułmanin krzyczy
„Allahu Akbar”
Daniel Greenfield 


„Wypowiedziano słowa po arabsku.”


Motywy działań osób niebędących muzułmanami, które stawiają opór lub krytykują islam, są zawsze oczywiste. I zawsze są przerażające – to bigoci.


Ale motywy muzułmanów dźgających ludzi nożem? To zawsze tajemnica. Nikt tak naprawdę nie może być pewien, co nimi kierowało. Jak to trafnie ujął niegdyś Obama: „nie wyciągajmy pochopnych wniosków” – z domyślnym dopiskiem: „chyba że chodzi o policjanta, który zastrzelił dilera narkotyków w dzielnicy kontrolowanej przez Demokratów”.


Jaki był więc motyw najnowszego napastnika krzyczącego „Allahu Akbar”, o imieniu Abdelkader? To tajemnica, proszę państwa. Zapewne nigdy jej nie rozwiążemy.

 

Więcej

Gaza i Zachodni Brzeg
– jeden naród? Naprawdę?
Sheri Oz


„Palestyńczycy” w retoryce dyplomacji, w relacjach medialnych i w międzynarodowych rezolucjach  są często przedstawiani jako jednolita wspólnota narodowa: jeden naród z jedną sprawą. Ale rzeczywistość codziennego życia opowiada znacznie bardziej podzieloną historię. Podział między Gazą a Zachodnim Brzegiem nie jest jedynie polityczny. Ma on charakter geograficzny, historyczny, demograficzny, kulturowy i ideologiczny. W 1948 roku Gaza znalazła się pod egipską kontrolą wojskową, a Zachodni Brzeg został anektowany przez Jordanię. Pierwszy stał się enklawą uchodźców, drugi pozostał zakorzeniony w starożytnych miastach. Gaza to głównie społeczność beduińska i islamistyczna, Zachodni Brzeg – lewantyńska i biurokratyczna.

Więcej
Blue line

Wiek doskonalonej
ignorancji
Paul Finlayson


Głupota często mylona jest z ignorancją, jakby lekarstwem była po prostu karta biblioteczna albo cierpliwy nauczyciel.

Ale prawdziwa głupota to nie brak wiedzy — to jej odrzucenie. To nie pustka, lecz barykada: świadoma decyzja, by kurczowo trzymać się kojących złudzeń, podczas gdy rzeczywistość puka, wali, a w końcu rzuca cegłą w okno.

Więcej

Oświadczenia i deklaracje
dotyczące Bliskiego Wschodu
Liat Collins

Brytyjski Minister Spraw Zagranicznych David Lamy (w środku) i Minister Obrony John Healey  podczas spotkania z Ministrem Spraw Zagranicznych Kataru, szejkiem Mohammedem bin Abdulrahmanem bin Jassim Al Thani w Doha, 31 lipca 2024. (Wikipedia).


Dlaczego tylko w przypadku Izraela zagraniczni politycy i instytucje rutynowo decydują, co i gdzie można budować?

Parafrazując słynną kwestię z filmu Dobry, zły i brzydki – „Kiedy musisz mówić, mów; nie strzelaj językiem na oślep”. Taka myśl przyszła mi do głowy po ostatnim oświadczeniu brytyjskiego ministra spraw zagranicznych Davida Lammy’ego.

Lammy zamieścił w zeszłym miesiącu krótkie, ale paskudne oświadczenie w serwisie X/Twitter, w którym potępił izraelskie plany dalszej rozbudowy na obszarze między Jerozolimą a pobliskim miastem Ma’ale Adumim, znanym jako E1.

Więcej
Blue line

Trump i Rubio i narracja
o palestyńskim cierpieniu
Jonathan S. Tobin

Amerykański Sekretarz Stanu Marco Rubio podczas konferencji prasowej w Jerozolimie 16 lutego 2025. Photo by Alex Kolomoisky/POOL via Flash90.

Zapomnijmy o farsie w sprawie państwowości na forum ONZ. Palestyńska administracja, która dotuje terroryzm, oraz społeczeństwo indoktrynowane islamistyczną nienawiścią nie powinny być wpuszczane do Stanów Zjednoczonych.
Sekretarz stanu USA Marco Rubio wywołał na całym świecie oburzenie, ogłaszając w zeszłym tygodniu, że Stany Zjednoczone zakazują urzędnikom Palestyńskiej Autonomii wjazdu na terytorium kraju w celu uczestnictwa w tegorocznym wrześniowym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w Nowym Jorku. Decyzja ta wywołała przewidywalną falę krytyki wobec prezydenta Donalda Trumpa. 

Więcej

Dopóki trwa wroga
propaganda
Phyllis Chesler

Phyllis Chesler

Tak, podobnie jak wy, jestem wyczerpana relacjonowaniem, dokumentowaniem i wołaniem przeciwko wojnie poznawczej prowadzonej przeciwko Izraelowi, Żydom, Zachodowi i Prawdzie.


Tak, podobnie jak wy, mam wiele innych zainteresowań (filmy, powieści, opera), a także najbardziej intrygujące książki do zrecenzowania – zaczynając od absolutnie ujmujących Confessions of a Young Philosopher autorstwa Abigail L. Rosenthal.

Ale dopóki trwa wroga propaganda – będę trwać i ja.

Więcej

Arabowie nie są zaintersowani
rozbrojeniem Hamasu
Khaled Abu Toameh

Posiedzenie Ligi Arabskiej w Kairze.

Liga Arabska, reprezentująca 22 państwa arabskie, 30 lipca wezwała wspieraną przez Iran palestyńską organizację Hamas do złożenia broni i rezygnacji z kontroli nad Strefą Gazy. Hamas odrzucił to wezwanie. Jak zareagowały kraje arabskie na odmowę Hamasu? Zamiast potępić Hamas za śmierć i zniszczenie w Strefie Gazy, potępiły Izrael.

Na początku tego roku wysoki rangą przedstawiciel Ligi Arabskiej, Hossam Zaki powiedział, że oddanie przez Hamas władzy nad Strefą Gazy byłoby w interesie narodu palestyńskiego. Jak zwykle, Hamas odrzucił to wezwanie. Od tego czasu – jak i wcześniej – Liga Arabska wielokrotnie potępiała Izrael za walkę z organizacją terrorystyczną odpowiedzialną za inwazję na Izrael z 7 października 2023 roku, która była najgorszą zbrodnią przeciwko Żydom od lat 40. XX wieku.

Więcej

Globalny marsz
islamu politycznego
Burak Can Çelik

Przedstawiciele Talibanu na pokojowych negocjacjach w Doha. 

Na przestrzeni Azji, Europy i Afryki ruchy dążące do zespolenia polityki z rygorystyczną interpretacją prawa islamskiego przekształcają społeczeństwa. W Afganistanie talibowie narzucili drakoński reżim. Kobiety i dziewczęta zostały niemal całkowicie wymazane z życia publicznego: to „jedyny kraj, w którym zakazano dziewczętom i kobietom edukacji w szkołach średnich i na uniwersytetach”. W państwie rządzonym przez talibów nawet samotny spacer czy podjęcie pracy stanowi ciężkie przestępstwo. Nowe prawo o „cnocie i występku” zmusza kobiety do zakrywania twarzy oraz zabrania im „śpiewania publicznie czy podnoszenia głosu”. Amnesty International informuje, że afgańskie kobiety stają się ofiarami tego, co określa jako „zbrodnię przeciwko ludzkości w postaci prześladowania ze względu na płeć” – pozbawione swobody poruszania się, edukacji powyżej szóstej klasy.

Więcej

Pokolenie 
Homo sovieticus
Andrzej Koraszewski

Przywódca Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP), Jasir Arafat, przybył 13 listopada 1974 roku do siedziby ONZ. Był pierwszym mówcą podczas debaty Zgromadzenia Ogólnego na temat kwestii palestyńskiej. Zgromadzenie przegłosowało 14 października 1974 zaproszenie OWP do udziału w swoich obradach dotyczących tej sprawy.Na zdjęciu Jasir Arafat w rozmowie z Sekretarzem Generalnym ONZ Kurtem Waldheimem tuż przed rozpoczęciem debaty w Zgromadzeniu Ogólnym. (Źródło: https://media.un.org/photo/en/asset/oun7/oun7593916)

Jan Hartman pisze na swoim blogu w „Polityce” o Flotylli Wolności. Zastanawia się, jak ci działacze, dziennikarze i politycy myślą, dlaczego sądzą, że pomagają Palestyńczykom, czemu zwracają się przeciwko Izraelowi, wspomagając Hamas? Gdzie powinniśmy szukać odpowiedzi na takie pytania?


Najnowszy sondaż przeprowadzony przez Uniwersytet Harvarda i Harris Research Foundation ujawnił wyraźny podział pokoleniowy w podejściu do Izraela i Hamasu, podkreślając, jak głęboko debata na temat konfliktu na Bliskim Wschodzie przekształca amerykańską kulturę polityczną. Badanie przeprowadzono online w dniach 20–21 sierpnia 2025 roku na próbie ponad dwóch tysięcy zarejestrowanych wyborców. Wyniki pokazały, że 60 procent przedstawicieli Pokolenia Z (w wieku od 18 do 24 lat) zadeklarowało poparcie dla Hamasu w konflikcie z Izraelem. Była to jedyna grupa wiekowa, która opowiedziała się w ten sposób, co pozostaje w ostrym kontraście do starszych Amerykanów, którzy nadal w przeważającej większości wspierają Izrael.

Więcej

Bractwo Muzułmańskie:
zagrożenie dla świata
Uzay Bulut

Prezydent Turcji Erdogan wykonuje charakterystyczny gest poparcia dla Bractwa Muzułmańskiego (Wikipedia) 

Szesnastego lipca senator USA Ted Cruz, przewodniczący senackiej podkomisji ds. Afryki i globalnej polityki zdrowotnej, przedstawił projekt ustawy o uznaniu Bractwa Muzułmańskiego za organizację terrorystyczną (Muslim Brotherhood Terrorist Designation Act of 2025). Ustawa ta zakłada nową, zmodernizowaną strategię formalnego uznania Bractwa Muzułmańskiego (MB) za organizację terrorystyczną.

Cruz oświadczył:

„Bractwo Muzułmańskie to organizacja terrorystyczna, która wspiera inne swoje odłamy będące organizacjami terrorystycznymi. Jednym z takich odłamów jest Hamas, który 7 października dokonał najkrwawszej masakry Żydów od czasów Holokaustu — mordując i porywając co najmniej 53 obywateli USA. Bractwo dąży do obalenia i zniszczenia Stanów Zjednoczonych oraz innych rządów nieislamistycznych na całym świecie, stanowiąc bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego USA. 

Więcej
Blue line

Żałosna banda
wrogów Izraela
Brendan O'Neill

Huti rozpętali wojnę z Izraelem, a teraz wyją jak dzieci, bo Izrael oddał.

Gdybym przez ostatnie dwa lata wystrzeliwał rakiety w stronę Francji, to w którymś momencie spodziewałbym się mocnej w odpowiedzi. Nawet pogrążony w delirium francofobicznej nienawiści, wiedziałbym, że Francuzi prędzej czy później będą chcieli mnie zabić — i że będą mieli do tego pełne prawo. Dlaczego więc cały ten lament i teatralne mdlenie po tym, jak Izrael ściął głowę grupie terrorystycznej Huti? To przecież agresywna, antysemicka bojówka, która od dwóch lat terroryzuje państwo żydowskie bombami i dronami. Odpowiedź Izraela to nie „zbrodnia wojenna”, jak bredzi moralnie upośledzony tłum izraelofobów — to sprawiedliwość.

Więcej

Świat akademicki
stał się tubą islamistów
Jay Engelmayer


Akademicy po stronie terroru, a nie prawdy. Oto prawdziwe przestępstwo.

Dziś Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Ludobójstwa (International Association of Genocide Scholars – IAGS, @GenocideStudies) poważnie skompromitowało się. W akcie, który można określić jedynie mianem politycznego teatru, grupa tak zwanych „ekspertów ds. ludobójstwa” przegłosowała rezolucję uznającą wojnę Izraela z Hamasem w Strefie Gazy za ludobójstwo. Nie była to analiza. Nie był to osąd oparty na faktach. To była propagandowa deklaracja, przebrana za opinię akademicką.

Więcej
Blue line

Dlaczego irańska ideologia
zagraża Zachodowi?
Majid Rafizadeh

Ruhollah Musawi Chomeini założyciel i twórca ideologii Islamskiej Republiki Iranu. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Wysoki rangą irański urzędnik otwarcie zadeklarował, że Iran jest zdolny do uderzenia w każde miejsce w Europie, a nawet w miasta USA, twierdząc, że irańskie okręty mogą zostać rozmieszczone w odległości około 2000 kilometrów od wybrzeża Stanów Zjednoczonych – w zasięgu ataku na Waszyngton, Nowy Jork i inne amerykańskie miasta. Groźba Iranu nie jest hipotetyczna – to udokumentowana zdolność połączona z udokumentowaną gotowością do jej użycia. Podczas trwającej 12 dni wojny w czerwcu Iran wystrzelił setki pocisków balistycznych w kierunku Izraela – dziesiątki z nich przedarły się przez izraelskie systemy obronne, siejąc zniszczenie, uderzając zarówno w cele cywilne, jak i wojskowe.

Więcej

Wojna z izraelskimi politykami
przekroczyła granice absurdu
Joshua Hoffman


Nienawiść do izraelskiego premiera Benjamina Netanjahu i jego koalicji stała się globalnym sportem — i przestańmy udawać, że chodzi tu naprawdę o politykę. To kwestia najstarszej nienawiści.
Benjamin Netanjahu był już różnie nazywany: mistrzem taktyki, upartym ideologiem, a nawet — przez pewnego niezbyt mądrego karykaturzysty z „The Guardian” — odpowiednikiem Władimira Putina.
To ostatnie porównanie jest niemal komiczne. Jeden polityk zdobył władzę przez cenzurę, więzienia polityczne i przemoc; drugi był wielokrotnie wybierany w demokratycznych wyborach w jednym z najbardziej politycznie zaangażowanych społeczeństw na świecie. Porównywanie ich to jak zestawianie arcymistrza szachowego z ulicznym zabijaką — obaj rywalizują, ale tylko jeden gra zgodnie z uczciwymi zasadami.

Więcej

Homo sapiens
idzie na wojnę
Andrzej Koraszewski


Lato się kończy, ruszyła flotylla ze stu państw ratować Gazę. Co ratować? No właśnie — ciekawe, którzy z uczestników tej wyprawy dobrze wiedzą, co robią, a którzy są lunatykami zamroczonymi przez media małe i duże? Jeśli pytasz, dlaczego tak wielu dało się nakłonić do poparcia jawnego nazizmu, spójrz w inną stronę. Brytyjski autor Winston Marshall wybrał się tego lata do Libanu. Jak pisze na łamach The Free Press, Hezbollah, podobnie osłabiony jak Hamas, nadal dysponuje tysiącami fanatycznych bojowników. Co jest istotą tego fanatyzmu? Gotowość oddania życia za wiarę i podziw dla Adolfa Hitlera.

Więcej

Terroryści Huti
najechali siedzibę ONZ
Jerusalem Post


Terroryści Huti dokonali w niedzielę najazdu na biura Organizacji Narodów Zjednoczonych w Sanie i zatrzymali co najmniej 11 członków personelu.


Rzeczniczka Światowego Programu Żywnościowego (WFP), Abeer Etefa, powiedziała agencji Associated Press, że siły bezpieczeństwa wtargnęły w niedzielę rano do biura agencji w stolicy Jemenu kontrolowanej przez Huti, dodając, że co najmniej jeden pracownik został zatrzymany w Sanie, a inni – według doniesień – w innych częściach kraju.

Więcej

Orgiastyczny taniec
pluszowych misiów
Andrzej Koraszewski


Podczas gdy czołowi politycy zachodniego świata wybierają się do USA, by tam uroczyście uznać władców „Palestyny” za niezaprzeczalnych przedstawicieli tego narodu, administracja prezydenta Trampa zapowiedziała, że tych przedstawicieli do Nowego Jorku nie wpuści. Zapowiada się sensacja w teatrze absurdu. Czego chcą postępowi politycy z Australii, Francji, Kanady, Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii? Twierdzą, że chcą pokoju. Ciekawe, bo finansują kształcenie do nienawiści, ideologię faszyzmu i deklaracje ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.

Więcej

Ciche ludobójstwa
muzułmanów
Paul Finlayson

Kiedy muzułmanie zabijają muzułmanów, oburzenie jest opcjonalne; kiedy robią to inni — staje się operą.

Spójrzmy bez mrugnięcia okiem w dwie równoczesne otchłanie, które świat woli ignorować: Jemen i Sudan. To nie są drobne zapalne punkty w zapomnianych krainach, lecz rozległe rzeźnie, w których muzułmańskie frakcje mordują innych muzułmanów z zapałem, który zawstydziłby samego Czyngis-chana.

Teologia przywoływana jest na każdym punkcie kontrolnym, przy każdym nalocie, przy każdej masowej mogile; każda ze stron stylizuje się na prawowitego sługę Boga. 

Więcej

Pan Romek
ma pytanie
Andrzej Koraszewski

Jak donosi Al Dżazira, Katar negocjuje zawieszenie broni w Demokratycznej Republice Konga.

Pan Romek w prywatnych wiadomościach na Facebooku zadaje mi pytanie o to, co proponuję w kwestii palestyńskiej, skoro nie „rozwiązanie dwupaństwowe”? Profil pana Romka jest skromny — nie wiadomo, gdzie mieszka ani czym się zajmuje. Zastanawiam się, dlaczego zwraca się z tym dręczącym go pytaniem akurat do mnie, mieszkańca Dobrzynia nad Wisłą? Być może wyczytał gdzieś, że jestem emerytowanym dziennikarzem i nie domyślił się tego, że byłem dziennikarzem jeszcze wtedy, kiedy wierzono, że dziennikarze mają informować, a nie wymyślać rozwiązania konfliktów w odległych krajach.

Więcej

Śmierć lepsza
niż matura
Nan Jacques Zilberdik


Wysoka rangą przedstawicielka Autonomii Palestyńskiej, Laila Ghannam, wyraziła jedną z podstawowych wartości ideologii AP — że śmierć za Allaha, poprzez akty terroru wobec Izraelczyków, stanowi jedno z najwyższych osiągnięć w palestyńskim społeczeństwie — wyższe niż edukacja, wyższe niż samo życie.

Posługując się niepokojącą grą słów opartą na arabskim wyrazie shahada, który oznacza zarówno „świadectwo” (np. ukończenia szkoły), jak i „męczeństwo”, Ghannam — gubernatorka dystryktu Ramallah — pogratulowała rodzinom poległych „męczenników” tego, że ich dzieci osiągnęły „większą szahadę”, czyli śmierć za Allaha, zamiast świadectwa maturalnego:

Więcej
Blue line

Wiek Bezużytecznego
Aktywizmu
Lucy Tabrizi

Ilustracja wygenerowana przez AI.

Dziś wszyscy z czymś „solidaryzują się” – zwykle siedząc przy tym z telefonem w ręku. Jeszcze nigdy bycie „aktywistą” nie wymagało tak niewiele: wystarczy udostępnienie artykułu, flaga w zdjęciu profilowym, może kilka godzin spędzonych na marszu.

Protest kiedyś miał wagę, bo niósł ze sobą ryzyko. Sufrażystki przykuwały się do ogrodzeń, by wywalczyć prawo do głosu. Marsze na rzecz praw obywatelskich kończyły się pałkami, psami policyjnymi i armatkami wodnymi – wszystko po to, by położyć kres segregacji rasowej. To nie były moralne przedstawienia dla lajków. To były działania z jasno określonymi celami i planem. Dlatego odniosły sukces.

Więcej

Krucjata dziennikarzy
przeciwko Żydom
Bob Goldberg

Generowanie głodu przy pomocy AI.

Ogłoszenie przez ONZ klęski głodu w Gazie nie jest neutralną informacją, lecz najnowszą mutacją starego oszczerstwa — oskarżenia o mord rytualny — przebranej w szaty dziennikarstwa, uświęconej przez NGO i wykorzystanej jako broń w sądzie opinii publicznej.


Prawdopodobnie znasz już ten rytuał, odmawiany z liturgiczną precyzją. „Głód potwierdzony.” „Porażka ludzkości.” Ulubione przymiotniki ONZ pojawiają się jak w zegarku — jakby żałosna skarga była komunikatem prasowym. 

Więcej

Homo sapiens
i myślenie stadne
Andrzej Koraszewski 

Australijscy demonstranci podczas <em data-start=\

Racjonalizm naszego gatunku jest złudzeniem. W ubiegłym stuleciu dwukrotnie widzieliśmy obłęd polowań na czarownice na globalną skalę. Absurdalne obietnice wspaniałego jutra pociągnęły setki milionów do akceptacji gułagów i obozów zagłady. Chińska rewolucja kulturalna nie tylko zmieniała stada chińskich studentów w bestie, ale miała również wdzięcznych sympatyków na Zachodzie. Ludobójstwo w Sudanie i w Rwandzie miało niemal pełne poparcie społeczeństwa. Stulecia historii pokazują, że trzeci szympans nieustannie szuka okazji do wystąpienia w roli szlachetnego mordercy. W całej udokumentowanej historii widzieliśmy, jak grupowy konformizm nieodmiennie brał górę nad gotowością kwestionowania nawet najbardziej idiotycznych twierdzeń.

Więcej

Człowiek, który przeprasza
swojego kata
Paul Finlayson


Jak zachodnie uniwersytety, biurokraci i wielokulturowa lewica zamienili prawdę na uczucia, wolność na kruchość, a społeczeństwo obywatelskie na piaskownicę dla histerycznych dzieci. „Istotą tyranii nie jest żelazne prawo. Jest nią kapryśne prawo” – napisał Christopher Hitchens. I nigdzie ta ponura maksyma nie objawia się tak wyraźnie jak we współczesnej biurokratycznej farsie sprawiedliwości. 

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Czy Radosław Sikorski
jest bolszewikiem?
Andrzej Koraszewski

Dwa filmy
o wojnie w Gazie
Jerry A. Coyne

Harry Potter
i zegar na Placu Palestyny
Andrzej Koraszewski 

Tak, antysyjonizm
to antysemityzm
Brendan O'Neill

Twarz nowego
wspaniałego świata
Andrzej Koraszewski

Palestyńskie fantazje
Zachodu
Nils A. Haug

Pomylone troski
zagubionych elit
Andrzej Koraszewski 

Powód, dla którego
ludzie nienawidzą Żydów
Joshua Hoffman

Faryzejska kultura
rzekomo współczujących
Andrzej Koraszewski

Obsesja
na punkcie Gazy
Hugh Fitzgerald

Lewicy czerep
rubaszny
Andrzej Koraszewski

Nowi Purytanie:
czyli kult bez Boga
Paul Finlayson

Uwagi o strategiach
przetrwania 
Andrzej Koraszewski

Gdzie są prawdziwi
faszyści?
Redakcja "Listów"

Nagroda dojechała
do Dobrzynia
Andrzej Koraszewski

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk