Prawda

Piątek, 8 grudnia 2023 - 06:28

« Poprzedni Następny »

A Sharp Bend in History

A Sharp Bend in History


Andrzej Koraszewski 2020-09-24


The word “breakthrough” may be irritating, who knows what will appear after this breakthrough? A bend is a better description, we can see that the direction changes but we have no idea what is hidden around the bend. A peace agreement signed between Israel and two Arab countries is already astonishing. An announcement of similar agreements with several other Arab countries is for now just an announcement. The Arab League ignoring the Palestinian Authority’s appeal was like the explosion of a huge bomb. Instead of a decisive NO to normalization, Arab states said NO to the axis (of Resistance). Representatives of the Palestine Liberation Organization, Hamas, and Palestinian Islamic Jihad hastily met in Beirut to talk about mutual friendship and cooperation and to bow to their last resort of hope, i.e. Iran.

After over a hundred years of Arab war with the very idea of a Jewish state, the rulers of several Arab states are entertaining a change of the paradigm. True, at the very beginning there was a similar moment when Emir Faisal, with the encouragement and mediation of Lawrence of Arabia, met with Weizman and not only agreed (in writing) to the creation of a Jewish state in Palestine, but expressed his hope that it would be beneficial for Arabs. For a short time Emir Faisal was the ruler of Syria and later of Iraq, but his influence on the course of history in Palestine turned out to be close to zero. Other forces decided on a categorical rejection of the idea of a Jewish state in the midst of Arab and Muslim elements. The idea of Jewish independence was just as offensive to the Muslim religion as it was to the Christian one. It would appear that today it’s even more offensive than it was a hundred years ago, because to the contempt and cruelties with which believers from both these religions treated Jews through history, the massacres and genocide of the 20th century were added. A resistance axis against the existence of a Jewish state united the Vatican with the Muslim world and the British with the Arab despots. Nothing unites better than animosity against victims who in spite of all your efforts are still alive.


Just a few months ago it would appear that nothing could change the determination of the Arab world to seek to annihilate the Jewish state. But behind-the-scenes actions revealed a hidden trend. Previously unknown forces are ready to acknowledge that peace is more beneficial than never-ending war. A ceremony of signing a peace agreement has hallmarks of a spectacle of which further acts are almost always more dramatic. It seems that a more interesting fact is that now in Arab societies positive reactions appears to prevail over the negative ones. You get a strange feeling that people were just waiting for a signal that they are allowed to change an obligatory declaration of hostility into a declaration of friendship (possibly tied to overblown hope). In Europe the agreements were met as in Ankara, Tehran and Ramallah, but in greater silence, without open expressions of anger. Certainly, the EU’s spokesman for external affairs, Peter Stano, declared firmly that opening embassies in Jerusalem may have serious consequences for countries which are seeking membership in the European Union. The point is that the Americans are poking their noses into somebody else’s business and have not only managed to arrange the rapprochement between Serbia and Kosovo, but even worse, have encouraged at the same time (Muslim) Kosovo to establish ties with Israel, and Serbia to strengthen these ties. So, while he couldn’t forbid Arab countries to do such things, he could at least threaten the European ones.    


What is this change of paradigm in relations between Arabs and Israel? The key here is this disgusting word “normalization”, or recognition that Jews have a right to live in the Middle East, that they are a part of it. It also means rejecting the famous “NO to normalization”, i.e. ending the treatment of Israelis as colonizers, ending the acceptance of murdering Jews while claiming that it is all part of the peace process. The new paradigm is a recognition of normalization in spite of protests on the part of terrorists. Strange approach but who knows, maybe there is a seed of reason somewhere there.           


Did the Western world have honest intentions when one hundred years ago it declared its readiness to support Jewish aspirations to build an independent state?  If so, this unexpected generosity didn’t last long. The mission to facilitate building a Jewish National Home was given to the British, but their enthusiasm for this mandate ended almost as soon as they had received it. It’s interesting today to read a letter by Arthur Koestler written in August 1947 (recalled in “New Statsman”, 2007) to a father of a British soldier deployed to Palestine. Koestler writes that he understands that for the parents of soldiers in Palestine every day is full of anxiety for the lives of their sons, that they could be killed by Jewish terrorists. The author understands their fears.

I am not speaking lightly of terror; during several years I have lived in the same anxiety, for persons near to me, which you feel for your son. The persons were my mother and her family; the danger which threatened them, as Jews in German-controlled territory, was death by poison gas or quicklime. My mother was the only one who escaped. Her sister, her sister’s daughter and two grandchildren were gassed. My mother’s brother managed to commit suicide. Every single Jewish terrorist in Palestine has a similar story. This is the first fact you have to let sink in; without this background you will understand nothing.

Today the situation is different. The majority of the Jewish population in Israel consists of refugees from Arab and Islamic countries and their descendants. There were more Jewish refugees than the Arab inhabitants of Palestine who escaped from the war theatre. But Koestler writes about Palestine in 1947 and earlier. He continues his letter to a father of a British soldier deployed in Palestine:

“But,” you will object, “after all we did let the Jews come to Palestine in spite of Arab opposition didn’t we? We could just as well have locked them out, and saved ourselves all this trouble…” You are again misinformed. Palestine never was a Colony or Protectorate of yours: your job and raison d’être in that country was to administer a Mandate on behalf of the League of Nations and that Mandate put you under the obligation “to facilitate Jewish immigration,” to help the “close settlement by Jews of the land” and finally the establishment of the “National Home.” The deal, concluded in 1917 and known as the Balfour Declaration, had been ratified by fifty-two nations and had become the legal basis, and the only basis, of your presence in Palestine.

The British are Europeans, and they have a very long and deep-rooted Christian contempt for Jews. The decision to accept the idea of a Jewish state in Palestine was taken during World War I, solely because of their search for additional support during hostilities in the Middle East. For many British politicians it was a wrong, even repugnant, decision from the point of view of their faith and deep-rooted racist prejudices. Koestler continues:

The third part of the story starts in 1939, with the White Paper which Mr. Morrison, in the name of the Labour Party, called “a cynical breach of faith, a breach of British honour,” and Mr. Churchill “a base betrayal, the filing of a petition in moral bankruptcy.” You have probably heard about this famous document which, leaving details aside, amounted to the barring of Palestine to the Jews (after a last batch of 75,000) for ever, and led to the prohibition of the buying and cultivating of land by Jews in 95 per cent of the country’s total area (Land Transfer Act of February 1940). Thus at the very moment when the extermination of the European Jews began, the doors of Palestine were slammed in their faces; while those already inside Palestine were condemned to live in one more cramped, Oriental ghetto. This policy was not only inhuman, it was apparently also illegal in the terms of International Law, and this point is essential for the understanding of all further developments in Palestine. For legally, as already mentioned, Britain’s presence in Palestine was based on the Mandate. The League’s Permanent Mandate Commission met on June 16th, 1939, and found unanimously that the new policy contradicted the terms of the British trusteeship. Now according to Article 27 of the Mandate “the consent for the Council of the League of Nations is required for any modification of the terms of this mandate.” The Council of the League was to meet in September, 1939, but meanwhile the war broke out and it never met.

Well, the infamous White Paper legalized a decades-long practice of restricting immigration of Jews and to turn a blind eye to the massive immigration of Arabs, as economic revival of Palestine, thanks to the Jews, became a magnet for thousands of Arabs from neighbouring countries. Now, however, to some extent in connection with the Nazi policy of exterminating Jews in Europe, the British decided to be more resolute. Koestler writes:

In March and April, 1939, three refugee ships – S.S. Assandu, Astir and Assimi, packed with Jews who had escaped, mainly from Germany, reached Palestine, and were refused permission to land. In the House of Commons Mr. Noel-Baker asked the then Colonial Secretary, Mr. Malcolm MacDonald, what would happen to these people. Mr. MacDonald said that they had been sent back from where they came. Mr. Noel-Baker: “Does that mean to concentration camps?” Mr. MacDonald: “The responsibility rests on those responsible for organising illegal immigration.” (Debate in the House of Commons, April 26th-27th, 1939.)

Do you recognise the tune? It is unchanged to this day. The responsibility rests with the “racketeers” who tried to save these condemned people, not with those who sent them back to their death. There was also much talk in 1937 about the insanitary conditions on these hell-ships. The gas chambers, the quicklime – and the dry rot of the D.P. camps to-day, were and are doubtless sanitary.;

But this was just a harbinger of British decisiveness:

More examples? On November 24th, 1940, the passengers of the steamer Patria, who had been refused admission to Palestine, blew their ship up in Haifa harbour. Over two hundred people were blown to bits or drowned a hundred yards from the promised shore. They were not even to have been deported back to Europe, which, owing to the war, was impossible; only to a tropical island in the Indian Ocean. But these people had become allergic to barbed wire. When a person reaches that state, like the survivors in the D.P. camps to-day, he is past listening to the reasonable voice which tells him that he should never have escaped, or saved his wife and children, without a permit in triplicate to do so.

One last example. The year is 1942; the crematoria in Europe had started to work, when another hell-ship, the 180-ton cattle-boat Struma, hailing from Constanza, floundered into the harbour of Istanbul. There were 769 escapees on board, several of whom had lost their reason. The Turks were prepared to let them land in transit, on condition that the British would permit their entry into Palestine. This the Palestine Government, after consultation with London, refused; so the Turks sent the boat back to Rumania. The rest of the story you can guess: the ship blew up within a few miles of the Turkish coast; one man survived; all other passengers, including 250 women and 70 children were drowned.

The Black Sea was the Jews’ main life-line of escape from the European crematorium. The Struma cut that life-line. Those who, against law and morality, refused to grant its passengers entry into Palestine, did not want them to be drowned. They were presumably even sorry and surprised. All they wanted was that they should be sent back to their “port of embarkation,” where they could wash their hands of them, and thus discourage others from trying to save their skins. In the parliamentary debate of April, 1939, from which I have quoted, the Colonial Secretary had said that the Government had the fullest sympathy with Jewish refugees, but if they allowed one shipload, more would follow. This has been the guiding principle of British policy in Palestine from 1939 to this day. It was a policy of deliberately obstructing by active and passive measures, by force and by diplomatic pressure, the escape of Jews from extermination by a mass exodus into Palestine

Some Brits called the White Paper of 1939 the Palestine Munich.Voices of condemnation came mainly from the Left, so after the Labour victory of 1945 there were expectations that the last relic of Chamberlain’s policy would be wiped out. No party was so deeply committed to supporting Jewish immigration into Palestine than the Labour Party, writes Koestler in August 1947. He quotes words by Nobel Prize Laureate, Philip Noel-Baker, who said that the adoption of the White Paper would mean telling  “those kindly British soldiers to shoot them [Jewish refugees] down.” Hopes connected with the victory of the Labour Party turned out to be in vain. According to Koestler, “It is the story of yet another broken pledge; of the triumph of a Foreign Office clique and Ernest Bevin’s pigheadedness over Labour’s honour.” In the last part of his letter that he writes to a father of a British soldier in Palestine:

…if public opinion still has a say in your country, now is the time to stop disaster. For the Jews of Palestine fight for one thing only, for the oldest slogan in their history: Let My People Go. There were six million of them in Europe; only one of ten is left. Your countrymen are very fond of the word decency; if you have any left, let them go.

[…]Palestine is a test for your integrity; and in more than one sense your fate is linked with hers.

The time of the British exit from Palestine was approaching. The British government hastily trained and armed the Arab Legion and left practically all the arms of its military in Palestine to them. What’s more, it provided the Arab Legion with the British officer corps. The goal of this Legion (as of other Arab armies) was to finish the handiwork of the Nazis in Europe. The British  knew this perfectly well. 


Less than a year after the publication of this letter, five Arab armies invaded the one-day-old Israel. The Arab Legion was a Jordanian army and was commanded by a British officer. Armies of Egypt and Syria got a vast number of the arms in Western arsenals after the war ended, and they were trained by SS officers who found in these countries a friendly haven. Hit squads of Palestinian Arabs were commanded by a former collaborator with Hitler, Muhammad Amin al-Huseini. This Muslim cleric, responsible for many war crimes, was in the hands of the French, who refused to extradite him to Great Britain and quietly facilitated his “escape” from prison to Egypt. The final annihilation of the Jewish nation seemed inevitable. In London it didn’t cause anybody’s surprise nor any special dread.


In spite of all expectations, the Arab armies lost the war to poorly armed and trained groups of survivors from the Nazi extermination of Jews. 700,000 Palestinian Arabs found themselves outside Israel’s borders.


Twice again, combined Arab armies tried to finish Hitler’s handiwork, and their failure led the Arab world to change strategy to a constant battle in which Palestinians played the key role. For those who conducted the holy war with Jews the word “normalization” was for decades anathema.


Europe and America were not only looking indulgently on the Arab holy war. They financed terror organizations and condemned Israel for the crime of defending the lives of her inhabitants. Europeans today are eager to call Israelis “new Nazis”. Curiously, as polls show, the greatest number of people prepared to call Israelis new Nazis are in German society, followed by Spaniards and Poles. Pope Francis calls Mahmoud Abbas “The Angel of Peace” and eagerly hugs those Muslims who are the greatest enemies of normalization. Decades of the “peace process” were supposed to induce Israel to give up the defense of her borders.  The changing of the paradigm means acknowledgement that Jews are not only an ancient and legitimate part of the Middle East but also are good neighbors, and friendship and cooperation with them can make a huge difference.                          


I don’t know who really came up with the name “Abraham Accords”. The Pope is as silent as the grave, but he is not alone in his silence, he is silent together with a huge choir of the deeply offended. I’m seeing the name “Abraham Accords” in the Arab press where the change of paradigm is welcomed with relief and the word “normalization” is no longer taboo. The Abraham Accords give rise to hope, and who knows what will come in its wake. Maybe it will be a real peace if only the silent choir of opponents is not successful in erecting a dam to it. It will be interesting to see what is lurking beyond this bend in history.    

15 September 2020

Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson

 


Skomentuj Wyślij artykuł do znajomego: Wydrukuj












Tautologia
Hili: Ten akapit trzeba przerobić.
Ja: Dlaczego?
Hili: Tautologia.

Więcej

Najnowszy hit Pallywoodu.
Media i propaganda Hamasu
Richard Landes 

Parking szpitala arabskiego Al-Ahli po trafieniu w niego palestyńską rakietą, która nigdy nie dotarła do celu w Izraelu, 18 października 2023 r. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Po zobaczeniu, jak pierwsze postmodernistyczne oszczerstwo o rytuale krwi szerzy się jak zaraza, ukułem w 2003 roku termin Pallywood, aby opisać powszechne wykorzystywanie inscenizowanych scen, które przedstawiały cierpienia Palestyńczyków rzekomo spowodowane przemocą Izraela. Chodzi o udające dokument filmy sfabrykowane na potrzeby globalnej konsumpcji. Określenie to potępiono jako „teorię spiskową” i wbrew wszelkim dowodom Izrael został oskarżony o zamordowanie 12-letniego Muhammada al-Durah. Dwadzieścia lat później wracamy do punktu wyjścia.

Więcej

Hamas morduje
także muzułmanów
Khaled Aby Toameh

<span>Terroryści Hamasu, którzy zaatakowali Izrael 7 października, nie dokonali rzezi wyłącznie Żydów. Terroryści zamordowali także i porwali dziesiątki muzułmańskich obywateli Izraela. W szale morderstw terrorystów nie było żadnej różnicy między młodymi i starymi, muzułmanami i Żydami. Na zdjęciu: Awad Darawsze, zamordowany przez hamasowskich terrorystów izraelski Arab, ratownik medyczny, który nie chciał porzucić rannych. (Zrzut z ekranu)  </span>

Terroryści Hamasu, którzy zaatakowali Izrael 7 października, nie dokonali rzezi wyłącznie Żydów. Terroryści zamordowali także i porwali dziesiątki muzułmańskich obywateli Izraela, w tym członków społeczności Beduinów. W szale morderstw terrorystów nie było żadnej różnicy między młodymi i starymi, muzułmanami i Żydami.

W masakrze dziesiątki arabskich Izraelczyków zostało zamordowanych, rannych lub wzięto ich jako zakładników.

Więcej
Blue line

Rosną dowody przestępstw
seksualnych Hamasu
Elder of Ziyon

Dr. Cochav Elkayam-Levy

„Haaretz” donosi:

"[Dr. Cochav] Elkayam-Levy z wydziału stosunków międzynarodowych Uniwersytetu Hebrajskiego naprawdę chce zmniejszyć zainteresowanie nią osobiście, ale prawda jest taka, że w ciągu ostatnich tygodni odegrała kluczową rolę w zwróceniu uwagi na jeden ze szczególnie koszmarnych rozdziałów dramatu z 7 października. Komisja Obywatelska 7 października ds. Zbrodni Hamasu przeciwko Kobietom i Dzieciom, którą założyła, rzuca światło na akty gwałtów i inne przestępstwa na tle seksualnym popełniane przez terrorystów [podczas ataku] pod „egidą” Hamasu na południe kraju.
W ciągu ostatnich tygodni kobiety z komisji pozarządowej ciężko pracowały, gromadząc zeznania i dokumentację związaną z dniem masakry, by stworzyć bazę danych dotyczącą przestępstw wobec kobiet i dzieci."

Więcej

Nagroda Nobla za
terror i inne absurdy
Alberto M. Fernandez


Nie można zgadnąć dokładnie, jak i kiedy zakończy się wojna Hamasu z Izraelem w Gazie. Na Izrael wywierana jest wielka presja zewnętrzna, by zaprzestał reakcji na inwazję Hamasu z 7 października. Istnieje również wielka wewnętrzna presja wywierana przez naród izraelski na rząd izraelski, by kontynuował walkę. Zwycięzcy i przegrani to kategorie subiektywne, zwłaszcza w dynamicznych, pełnych konfliktów sytuacjach, ale pomijając dwie bezpośrednie strony wojujące, z pewnością możemy ocenić, kto lub co – w tym konkretnym momencie – „zyskał” jak dotąd na konflikcie. Spodziewam się, że pod koniec wojny i po niej niektórzy z tych, którzy wydawali się zyskać najwięcej, w końcu okażą się przegranymi, ale jest to wątek historyczny, który jeszcze się nie rozegrał.

Więcej
Blue line

Gaza – kto z kim walczy
i w imię czego?
Andrzej Koraszewski

Bardzo młode kadry Hamasu (Źródło zdjęcia: https://cufi.org/issue/hamas-continues-recruiting-child-soldiers-where-is-the-condemnation/

Hamas  nie reprezentuje Palestyńczyków – powiedział prezydent Biden. Podobno to samo powiedział prezydent Mahmoud Abbas, tu jednak nie wszystko jest jasne, ponieważ pojawiły się głosy, że zamieszczono to w sieci w jego imieniu, oświadczenie szybko zniknęło, a w jego miejsce pojawiło się stwierdzenie, że „Palestyńczycy mają prawo do oporu”. Stwierdzenie prezydenta Bidena zostało przyjęte z kpiną przez arabskich publicystów, ponieważ od lat wszystkie badania pokazują, że zdecydowana większość Palestyńczyków popiera terror, a wśród popierających terror większość popiera jego odmianę oferowaną przez Hamas.

Więcej

Unia Europejska
jest wspólnikiem Iranu
Majid Rafizadeh

<span>Europejczycy powtarzają ten sam błąd, jaki popełnili z nazistowskimi Niemcami: karmią machinę wojenną, która prędzej czy później zwróci się przeciwko nim. Na zdjęciu irański minister Hossein Amir-Abdollahian ściska dłoń komisarzowi d/s polityki zagranicznej UE Josepowi Borrellowi podczas spotkania w Tehranie, 25 czerwca 2022r.  [Photo/Xinhua]</span>

Pomimo rosnącego zaangażowania Iranu w wojnę z Ukrainą oraz z Izraelem i Żydami, Unia Europejska, a także Stany Zjednoczone wydają się jeszcze bardziej zaangażowane w dalsze ugłaskiwanie rządzących Iranem mułłów. Czy to nie czyni ich wspólnikami?


Iran i Rosja szybko czynią postępy w budowie fabryki w Rosji, która będzie produkować masowo irańskie drony kamikadze, prawdopodobnie po to, aby pomóc Moskwie w atakach na ukraińskie miasta. Jednak ani Stany Zjednoczone, ani Unia Europejska nie nałożyły żadnych nowych sankcji na Iran.

Więcej

W  Betlejem Boże Narodzenie
zostało odwołane
Elder of Ziyon

Choinka w Betlejem przed Bazyliką Narodzenia Pańskiego. (2019r.)  

Oto wiadomość Ishaana Tharooraz „Washington Post”: 

"W Betlejem odwołano Boże Narodzenie. Palestyńscy przywódcy chrześcijańscy różnych wyznań w mieście na Zachodnim Brzegu [tj., Judei i Samarii] zdecydowali w zeszłym tygodniu, że zrezygnują w tym roku ze wszystkich uroczystości na znak solidarności ze swoimi braćmi w Gazie. Nie będzie żadnych publicznych uroczystości, migoczących lampek bożonarodzeniowych ani udekorowanej choinki na placu Żłóbka nie będzie jak długo w ogarniętej walkami Strefie Gazy panuje stan wojenny, a większość jej mieszkańców zmaga się z izraelskimi bombardowaniami."

Więcej

Porażka zachodniego
feminizmu
Phyllis Chesler


Organizacja Narodów Zjednoczonych zainicjowała 25 listopada  coroczne Szesnaście Dni Globalnego Aktywizmu Przeciwko Przemocy ze względu na płeć wobec kobiet i dziewcząt. Potrwa to do 10 grudnia, czyli Dnia Praw Człowieka.


Feministki w ONZ to teoretycznie moi ludzie. Feministki kierują także organizacjami pozarządowymi, zajmują stanowiska w fundacjach, organizacjach praw człowieka, krajowych organizacjach kobiecych i wydziałach Badań Kobiet/Gender Studies, a także są znanymi komentatorkami w mediach. Przez całe osiem tygodni milczały na temat ludobójczych gwałtów na izraelskich kobietach, które miały miejsce 7 października.

Więcej

Niewiarygodna idea
bogów/Boga (II)
Lucjan Ferus


Przypomnę na wstępie, iż w niniejszym tekście będę starał się odpowiedzieć na postawione wcześniej pytanie: Dlaczego ów biblijny mit o stworzeniu pierwszych ludzi przez Boga, na Jego podobieństwo i obraz, został „dopełniony” drugim (nb. starszym) mitem o stworzeniu (a właściwie „zrobieniu”) pierwszej pary ludzi, tak bardzo różniącym się od tego pierwszego? Uwzględniając fakt, iż ta odpowiedź będzie udzielana z pozycji religioznawczej, nie można się wykręcić infantylnym tłumaczeniem, iż Bóg miał akurat taką koncepcję stworzenia ludzi. A jeśli tak się sprawy mają, to należy się czytelnikom pewne wytłumaczenie, bez którego mogliby odnosić uzasadnione wrażenie, iż nie zostali wcześniej poinformowani o ważnym aspekcie historii religijnych wierzeń.

Więcej

Huti: kim są i dlaczego
atakują Izrael?
Stephen M. Flatow

Niszczyciel „USS Carney” likwiduje rakiety Huti i ich drony lecące nad Morzem Czerwonym, 19 października 2023 r. Źródło: Zdjęcie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych wykonane przez specjalistę Aarona Lau.

Otworzyłem film na X, znanym wcześniej jako Twitter, i widzę faceta w mundurze w czerwonym berecie i mundurze kamuflażowym wrzeszczącego do mikrofonu. Ponieważ zupełnie nie znam arabskiego, ucieszyłem się z możliwości mechanicznego tłumaczenia. Krzykacza zidentyfikowano jako niejakiego gen. Jahję Saree, rzecznika jemeńskich rebeliantów Huti, który ogłaszał atak na Izrael „salwą rakiet balistycznych na różne wrażliwe cele izraelskiego tworu". Jednym z tych celów jest Ejlat. Rakieta została zniszczona w powietrzu.

Hiperbola na Bliskim Wschodzie nie jest niczym nowym. Przypomnijcie sobie Komicznego Ali („Bagdad Bob”), „rzecznika” Saddama Husajna, znanego z takich wypowiedzi, jak „W Bagdadzie nie ma amerykańskich niewiernych. Nigdy!" Pojedynczy pocisk to jeszcze nie  salwa, podobnie jak zajęcie statku pływającego pod banderą Bahamów, zarejestrowanego w brytyjskiej firmie, który w momencie zajęcia jest częściowo własnością Izraelczyka i jest wydzierżawiony japońskiej firmie, nie jest porwaniem izraelskiego statku. Jednak Saree nie mógł się powstrzymać od ogłoszenia, że Huti „przeprowadzili operację wojskową na Morzu Czerwonym, której rezultatem było zajęcie izraelskiego statku i zabranie go na wybrzeże Jemenu”.

Więcej
Blue line

Krótka historia długiej
odpowiedzialności zbiorowej
Andrzej Koraszewski 


Siedmiodniowa przerwa w walkach armii izraelskiej z Hamasem w Gazie zakończyła się w piątek (pierwszego grudnia) o świcie, kiedy z Gazy wystrzelono salwę rakiet na Izrael. Poprzedniego dnia amerykański Sekretarz Stanu poinformował władze w Jerozolimie, że muszą rozprawić się z tym Hamasem szybko, ponieważ przedłużająca się wojna Izraela z tą ludobójczą organizacją szkodzi kampanii prezydenckiej w Ameryce. (Nie całkiem tak to sformułował, ale wymowa była jednoznaczna.) Antony Blinken, uzupełnił swoje żądnie dodatkowymi warunkami. Szybka rozprawa z Hamasem nie może pociągać za sobą zwiększonej ilości ofiar cywilnych, nie może ograniczać pomocy humanitarnej dla Gazy, ani prowadzić do „wysiedleń”, ponadto Izrael musi już teraz powiedzieć, co planuje po zakończeniu wojny.

Więcej

Nie akceptuj terroryzmu
jako nowej normalności
Daniel Greenfield


Islamski terroryzm nie jest niezniszczalnym potworem. Istnieje tylko z jednego powodu. A powodem jest to, że to tolerujemy. Mając do wyboru dwie możliwości: zrobienie wszystkiego, co konieczne, aby położyć kres zagrożeniu terrorystycznemu lub tolerowanie pewnego akceptowalnego poziomu terroryzmu, rządy zawsze wybierają tę drugą. A kiedy zaakceptujemy terroryzm jako nową normalność, dokonujemy wyboru za nich.


Każdy atak terrorystyczny tworzy nową, przerażającą normalność. Odrzuć to.

Szok. Przerażenie. A potem akceptacja.


„Dzisiaj miliony Amerykanów opłakiwały i modliły się, a jutro wracamy do pracy” – tak prezydent George W. Bush rozpoczął swoje przemówienie kilka dni po 11 września. „Jutro dobrzy ludzie Ameryki wracają do swoich sklepów, na swoje pola, do amerykańskich fabryk i wracają do pracy”.

Więcej
Blue line

Palestyńczycy a walka
Czarnych o wolność
Jerry A. Coyne

Amerykański pisarz Coleman Cruz Hughes (urodzony 25 lutego 1996). Był pracownikiem Manhattan Institute for Policy Research oraz współredaktorem City Journal, jest także gospodarzem podcastu Conversations with Coleman. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Coleman Hughes opublikował ten artykuł w dwóch miejscach: na własnej stronie Substack oraz w Free Press. Hughes, mający zaledwie 27 lat, stał się już intelektualistą, z którym należy się liczyć. (W świetle jego porównania z walkami czarnych, które jest tematem jego artykułu, czuję się zobowiązany dodać, że Coleman jest czarny.)
Hughes omawia sposoby, w jakie ludzie porównują konflikt między Izraelem a Palestyną z „walką o wolność Czarnych”.

Więcej

Dlaczego Arabowie
“zdradzili” Palestyńczyków
Khaled Abu Toameh

Teraz, Palestyńczycy ponownie zmuszeni do otwarcia oczu, powinni zdystansować się od Hamasu i innych grup terrorystycznych i połączyć siły z tymi Arabami i muzułmanami, którzy uważają, że dla stworzenia lepszej przyszłości dla swojego narodu, niezmiernie korzystne byłoby uznanie prawomocności istnienia Państwa Izrael. Na zdjęciu: terrorysta Hamasu trzyma dwoje z wielu izraelskich dzieci, które Hamas uprowadził i przywiózł jako zakładników do Strefy Gazy 7 października 2023 r. (Źródło zdjęcia: Hamas/X )

Wspierana przez Iran grupa terrorystyczna Hamas i jej zwolennicy są po raz kolejny rozczarowani, że kraje arabskie nie przybyły na ratunek Palestyńczykom w Strefie Gazy podczas obecnej wojny, która wybuchła po masakrze Izraelczyków 7 października dokonanej przez Hamas. W masakrze zamordowano co najmniej 1200 Izraelczyków, a ponad 4500 zostało rannych. Kolejnych 240 Izraelczyków, w tym małe dzieci, kobiety i osoby starsze, porwano do rządzonej przez Hamas Strefy Gazy.

Więcej

Od rzeki
do morza
Jeffrey Herf 
 


Kiedy Hamas zrewidował swoją kartę w 2017 r., sięgnął do narracji globalnej lewicy – z oszałamiającą skutecznością.
Masowe morderstwa dokonane przez Hamas 7 października były zgodne z jego podstawową ideologią, jasno wyrażoną w Karcie założycielskiej z 1988 r. Ta „ideologia masowego mordu"  ma swoje korzenie w fuzji nazizmu i islamizmu, która po raz pierwszy miała miejsce w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku, a następnie trwała w islamistycznej polityce Bractwa Muzułmańskiego w Egipcie, którego Hamas jest odgałęzieniem. Zdolność Hamasu do pozyskiwania zwolenników, najpierw na uniwersytetach, a teraz na ulicach, opiera się również na zmienionej karcie z 2017 r., która czerpie z antysyjonizmu świeckiej lewicy.

Więcej

Eksperci prawa
o zbrodniach Hamasu
Oświadczenie 

Izraelscy żołnierze zbierający ciała zabitych przez terrorystów Hamasu w kibucu Kraf Aza w dniu 10 października 2023r. (Źródło zdjęcia: Times of Israel, Chaim Goldberg/Flash90)

Piętnastego października ponad stu ekspertów prawa międzynarodowego wydało oświadczenie stwierdzające, że Hamas podczas ataku na ludność izraelską w dniu 7 października popełnił szereg zbrodni wojennych. Oświadczenie to do chwili obecnej podpisało ponad 300 specjalistów prawa z tego siedmiu z Polski (dr. Aleksandra Gliszczyńska-Grabias (PAN), prof. Tomasz Tadeusz Koncewicz (Uniwersytet Gdański), prof. Wojciech Sadurski, (UW), dr. Katarzyna Sekowska-Kozłowska, (PAN), dr. Stephen Terrett, (UW), prof. Mirosław Wyrzykowski (UW), dr. Michał Ziółkowski (Akademia Koźmińskiego). Jak się wydaje polskie media nie odnotowały jak dotąd oświadczenia, którego tekst publikujemy poniżej za publikacją na stronie Elder of Ziyon.

Więcej

Jedyna droga
naprzód
Andrzej Koraszewski 

Uwolniona 27 listopada grupa porwanych 7 października żydowskich dzieci i kobiet. Hamas używa porwanych Izraelczyków jako walutę dla uzyskania rozejmu, odzyskania swoich terrorystów, którzy znajdują się w izraelskich więzieniach i setek ciężarówek z żywnością i paliwem, która trafi w pierwszej kolejności do terrorystów Hamasu.  (Źródło zdjęcia: Times of Israel.)

Tytuł artykułu redakcyjnego jednej z najważniejszych i najbardziej wpływowych, gazet świata „New York Times” z 25 listopada 2023r. wskazuje jedyną drogę. Artykuł opatrzony jest obrazkiem dwóch gołąbków podających sobie zieloną gałązkę i prezentuje nam wizję pokoju między Żydami i nazistami. Po prostu musimy zrozumieć, że Żydzi i naziści mogą żyć obok siebie w pokoju i przyjaźni, a to przecież nie powinno być trudne.

Więcej

Co uchodzi za
normalne?
Liat Collins

Naama, narzeczona kpt. Kfira Icchaka Franco, w otoczeniu rodziny i przyjaciół, na jego pogrzebie na cmentarzu wojskowym na Góra Herzla w Jerozolimie, 16 listopada (zdjęcie: Chaim Goldberg/Flash90)

„Wszystko, co czujesz, jest normalne” – uspokajam ostatnio ludzi. A może próbuję tylko uspokoić samą siebie. Co jednak można uznać za normalne? To nie jest normalny porządek rzeczy, w którym rodzice chowają do grobu swoje dzieci, jednak w zeszłym tygodniu, kiedy kapitan Kfir Icchak Franco, dowódca plutonu Korpusu Pancernego, zginął w Gazie, pobiegłam do jego domu. 
Następnego dnia byłam obecnana cmentarzu.  

Więcej

Palestyńczycy są współwinni
zbrodni Hamasu
Alan Dershowitz

Zrzut z ekranu wideo MEMRI

Po zakończeniu drugiej wojny światowej wielu Niemców, którzy wcześniej aktywnie wspierali Adolfa Hitlera i nazistów, zachowywało się tak, jakby w rzeczywistości nie mieli nic wspólnego z ludobójstwem dokonanym na Żydach.

Udawali, że Hitler i kilku nazistów przybyło nagle z Marsa i przejęło ciała i dusze zwykłych, niewinnych i przyzwoitych Niemców.

W swojej mistrzowskiej książce Hitler's Willing Executioners Daniel Goldhagen obalił ten mit i udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że Hitler i naziści cieszyli się szerokim poparciem zwykłych Niemców i że wielu, jeśli nie większość, z nich było w pełni świadomych tego, co oznaczało ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej.

Więcej

Czerwony Krzyż po raz kolejny
zawodzi Żydów
Mitchell Bard

<span>Marcel Junod, delegat i członek Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, odwiedza jeńców wojennych w Niemczech podczas II wojny światowej. Źródło: Wikimedia Commons.</span>

Jego niezdolność do zapewnienia Żydom jakiejkolwiek pomocy lub pocieszenia przypomina jego porażkę podczas II wojny światowej.

Kiedy to piszę, toczą się dyskusje na temat porozumienia, które może obejmować zapewnienie Międzynarodowemu Komitetowi Czerwonego Krzyża (MKCK) dostępu do około 240 zakładników w Strefie Gazy. Chociaż mogą zobaczyć zakładników po zwolnieniu, wydaje się mało prawdopodobne, by Hamas umożliwił agencji dostęp do osób pozostałych w niewoli. Do tej pory MKCK nie mógł ich odwiedzać, by upewnić się, że żyją i są traktowani w sposób humanitarny.

Więcej
Blue line

Skrajne poparcie Palestyńczyków 
dla zagłady Izraela
Bassam Tawil

Sondaż opinii publicznej opublikowany 14 listopada wykazał, że 75% Palestyńczyków popiera bestialskie morderstwa Hamasu, w tym gwałty i ścinanie głów, równocześnie zaledwie 13%, się temu przeciwstawia. Na zdjęciu: Demostracja poparcia zawieszenia broni i ocalenia Hamasu w Ramallah. 22 listopada 2023r. Zrzut z ekranu wideo.) 

Jednym z powodów, dla których przywódcy palestyńscy odmawiają potępienia masakry Izraelczyków dokonanej 7 października przez Hamas, jest świadomość, że wielu Palestyńczyków popiera okrucieństwa popełnione przez wspieraną przez Iran palestyńską grupę terrorystyczną.

Więcej

“Rozwiązanie w postaci dwóch
państw” oznacza terroryzm
Daniel Greenfield


„Musimy nadal dążyć do pokoju. Musimy nadal podążać ścieżką, aby zarówno Izrael, jak i naród palestyński mogły żyć spokojnie, w bezpieczeństwie, godności i pokoju. Dla mnie oznacza to rozwiązanie w postaci dwóch państw” – prezydent Biden pouczał Izraelczyków podczas swojej wizyty. Biden, urzędnicy administracji, przywódcy UE i media nie przestają myśleć o rozwiązaniu w postaci dwóch państw, które oznacza państwo żydowskie i państwo muzułmańskich terrorystów.

Więcej

Niewiarygodna idea
bogów/Boga
Lucjan Ferus


Jest to kontynuacja cyklu pt. „Trudna sztuka zrozumienia istoty rzeczy”, który był polemiką z podręcznikiem do nauki religii dla klasy V i nosił tytuł: „WIERZĘ W BOGA”. Tytuł tego cyklu niejako nawiązuje do tytułu tamtego podręcznika, ale też uwzględnia perspektywę  religioznawczą (a nie tylko religijną), jaka będzie często używana w przedstawianej tu argumentacji. Co mnie skłoniło do napisania tego tekstu? Otóż w tamtym cyklu, polemizując z zamieszczonym w owym podręczniku infantylnym wizerunkiem Boga, często używałem perspektywy religijnej, aby w ten sposób pokazać wewnętrzne i bardzo liczne sprzeczności, jakie zawierają w sobie biblijne „prawdy” religijne. Co w konsekwencji prowadziło do ujawniania wielu absurdów, immanentnych tej (nie tylko) religijnej doktrynie.

Więcej

Niebezpieczne fantazje Bidena
o państwie palestyńskim
Jonathan S. Tobin

Prezydent USA Joe Biden w Tel Awiwie, 18 października 2023 r. Zdjęcie: Miriam Alster/Flash90.

Pod naciskiem lewego skrzydła swojej partii prezydent motywuje swoje poparcie dla wojny Izraela z Hamasem, wskrzeszając mit o rozwiązaniu w postaci dwóch państw. To recepta na kolejny 7 października.
Sześć tygodni po okrucieństwach Hamasu z 7 października administracja Bidena nadal trzyma się polityki wsparcia wojny Izraela mającej na celu wyeliminowanie zagrożenia terrorystycznego w Strefie Gazy. Wbrew oczekiwaniom wielu obserwatorów zarówno prezydent Joe Biden, jak i sekretarz stanu Antony Blinken nie wahali się poprzeć nie tylko  teoretyczne prawo Izraela do samoobrony, ale także kampanię przeciwko Hamasowi.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Ludobójstwo i miliony
jego obrońców
Andrzej Koraszewski

Al-Kaida na subkontynencie
indyjskim
Z materiałów MEMRI

Milczenie jest w rzeczywistości
współudziałem
Andrew Pessin

Powierzenie Gazy ONZ
byłoby kiepskim dowcipem
Eugene Kontorovich

Dlaczego świat nie może
uznać żydowskiego bólu
Hussain Abdul-Hussain

Nagroda administracji Bidena
dla Iranu
Majid Rafizadeh 

Blinken ma klapki
na oczach
Mitchell Bard

Gaza moja
miłość
Andrzej Koraszewski 

Oszczerstwa o popełnianiu
ludobójstwa przez Izrael
Elder of Ziyon

Pakistan deportuje 1,7 miliona
afgańskich uchodźców
Tufail Ahmad

Marsz dla Palestyny był
marszem skrajnie prawicowym
Brendan O’Neill

List otwarty Żyda
do świata zachodniego
Autor: Żyd

Kiedy ateizm
był zbrodnią
Lucjan Ferus

Zrozumieć koszmar
wojny w Gazie
Andrzej Koraszewski 

Dlaczego Palestyńczycy
nie chcą rządzić Gazą?
Hussain Abdul-Hussain

Blue line
Polecane
artykuły

Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa



 Palestyńskie weto



Wzmacnianie układu odpornościowego



Wykluczenie Tajwanu z WHO


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk