Prawda

Środa, 3 wrzesnia 2025 - 23:29

« Poprzedni Następny »

How to break free from the clutches of an empathy so bizarrely understood?

How to break free from the clutches of an empathy so bizarrely understood?


Andrzej Koraszewski 2018-11-30

In mosques the promise that Muslim will kill all Jews is repeated almost daily. In the picture above an imam from Texas says these words.
In mosques the promise that Muslim will kill all Jews is repeated almost daily. In the picture above an imam from Texas says these words.

I’ve lost count how many times I’ve tried to answer the question of whether a critique of Israel is allowed and heard the demand to understand the Palestinians’ plight. I often suspect that behind such a question there is a provocation combined with the total lack of will to talk. But sometimes I get the impression that it’s worthwhile to present arguments and to try to guess who is the person who is asking the question and whether he/she really is seeking an answer.

This time the question appeared as a comment to an article about the devious arguments of a British journalist  converting Hamas’s propaganda into pseudo-information for Western readers. A reader signing himself ‘Henry J.’ wrote:

 

The article shows just one side of the coin. The fact that Palestinians use violence is indisputable. However, one has to understand the other side: deprived of any hope, the only way to better their situation is aggression against the occupation (or, whatever you call it). 
The problem will not be solved by aggression from the Palestinian side, nor by the sniper’s bullets (because rubber bullets didn’t go far enough – what kind of logic is that?)

Aggression breeds aggression, occupation breeds aggression, frustration, and the motivation to hate.

 

What hope is Henry writing about? Is it about the hope for a better life, for hot water in the tap? About electricity 24 hours a day? About a school system that allows students to join modernity, to learn a profession, to earn a living without waiting for handouts, to do something that other people need? How did Henry arrive at his ‘empathy’, which seems to totally ignore the Palestinians who hope for a normal life without war, for being in a place where the authorities think about meeting the needs of the population and not exclusively about exterminating the eternal enemy? Henry never reacted to my attempt to start a discussion. I will not learn how his empathy for Palestinians arose, but only those Palestinians who, as he writes, believe that the only way to improve their situation is ‘aggression against the occupation’. Probably Henry had never met other Palestinians, maybe he had never heard of their existence. But every day he hears and reads about the ’horrible plight’ of those who do not see any other way.

 

Who knows, maybe an attempt to reconstruct what Henry could see and hear before he arrived at his ’empathy’ is worth a try. He must have often seen the name of the organization ruling the Palestinian Authority – the Palestine Liberation Organization. Did he ever wonder what this organization wants to liberate? Did he ever stop to wonder where Palestine is? The Palestine Mandate included present-day Jordan, Israel, and the area which the Jordanians dubbed the West Bank, but which for thousands of years was called Judea and Samaria. Does Henry know that Jordan constitutes 78 per cent of Palestine? Does he know that when the League of Nation designated Palestine for a National Home for Jews with the stipulation to preserve the rights of Arab residents, the British sectioned off 78 per cent of the Mandate for a country of Palestinian Arabs, which is today called Jordan (and from which every last Jewish resident was immediately expelled)? Does the Palestine Liberation Organization want to liberate all of Palestine, i.e. Jordan, Israel, and the West Bank? The early work of Yassir Arafat’s organization was an attempt to start a civil war in Jordan, and as a result the PLO was expelled from Jordan. A substantial part of Jordan’s residents consists of descendants of Arab refugees from today’s Israel, and they call themselves Palestinians. They have restricted civil rights in Jordan; their plight there deserves sympathy.

 

Let’s leave this problem, though, and go on to the question of whether Henry recognizes Israel’s right to exist. This is an important question. Israel, like Poland and many other countries, came into existence as a result of decisions by international bodies after the end of World War I. Jews repeatedly tried to return to Palestine after their expulsion by the Romans. They returned, were massacred and expelled again, and returned time after time. Finally, after the defeat of Turkey and with some support of the victorious powers, these hopes had a greater chance  of becoming reality.

 

Henry uses the term ’occupation’ and adds hurriedly ’or whatever you call it’. Occupation means occupying somebody’s territory. For four hundred years it was a Turkish territory (it was a part of Damascus Province). Proponents of the term ’occupation’ answer that Arabs lived there, so even if it wasn’t a state of Palestine it was a country of Palestinians. And here is a problem, again. The population consisted of Muslim Arabs, who were the biggest group, then Christian Arabs, Turks, Armenians, Greeks, and Jews. Jews were the majority of the residents of Jerusalem. And on top of that, in the last decades of the nineteenth century the region was desolate and depopulated.

 

The weakening Ottoman Empire softened their restrictions and Jewish refugees started to flow into Palestine, first from Yemen where horrific persecution of Jews compelled them to flee anywhere they could, the next wave was Russian Jews escaping pogroms. (As usual, in the face of conflicts in and between countries, murderous antisemitism exploded, and so Jews trying to save their lives and not having a chance to escape to America automatically directed their thoughts towards Jerusalem.) It’s interesting that the influx of Jews caused an economic boom in Palestine, and in 1880-1948  Arab immigration from Egypt, Lebanon, Syria, and other Arab countries was greater than the total of Jewish immigration. Henry may not know about the British White Paper which restricted Jewish immigration to Palestine while Nazism was growing in Europe as well as during World War II; he may not know about the Nazi propaganda aimed at Arab countries; he may also not know about the co-operation between German Nazis and Arab nationalists in Palestine. He may not know about those Arabs who could see a chance of progress and development of the Middle East in co-operation with Jews, nor about the fact that they were attacked and often murdered by Arab nationalists.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Understanding the other side requires some effort, but it’s possible that Henry didn’t have a chance. The Palestine Liberation Organization was for a long time Moscow’s puppet. Arafat got his training in the DDR and in Romania, and Abbas wrote his doctoral thesis in Moscow and became an agent of Moscow. When Arafat was invited to peace negotiations he was an international gangster and airplane hijacker, a man who not only tried to trigger a civil war in Jordan, but later did the same in Lebanon and Tunisia. Henry may not know that when Arafat ostensibly renounced terrorism and said that he recognized Israel’s right to exist, he told his people in Arabic that it was just a tactical ruse. Not only did the Palestine Liberation Organization never change its name, but it didn’t change its Charter, where it declared that the goal was to liberate Palestine from Jews, which means the extermination of the Jewish inhabitants of Israel. 

 

And who is the greatest enemy of the Palestine Liberation Organization? Israel? Israel only makes it harder to commit  terrorist acts. The real enemy of the PLO is Hamas, whose Charter states more clearly than the PLO’s that they will fight Jews until the Day of Judgement, that they will never recognize Israel, and that those are Allah’s orders. The PLO side-steps negotiations, but Hamas openly states that any negotiations are a betrayal of the Palestinian and Muslim cause. And so the murder of hundreds of PLO members by Hamas in Gaza was just a demonstration that Hamas loves the Palestinian cause more, that thinking about meeting the needs of Gaza’s residents would be a betrayal, that the only goal of a Palestinian’s life is to murder Jews, i.e. to fight the ’occupation’, which does not have it’s military forces on Gaza’s territory, nor any power and reacts only to acts of terror. But what about the blockade? The blockade is meant to hinder deliveries of weapons to this terrorist base, and as there are many willing to deliver them, both Israel and Egypt think that removing the blockade would create a mortal danger to both those countries. Peace requires renouncing war.

 

Why does Henry seem never to have read about Palestinian dissidents who wish for peace with Israel? Why does Henry’s understanding of the Palestinian side seem to be limited to an acceptance of Hamas’s propaganda?  Henry probably watches television and reads newspaper headlines. He wrote his comment under the article documenting the fact that a respectable British newspaper copies the propaganda of a terrorist organization. Henry does not deny it. He would like us to understand the other side, by which he understands people conditioned for decades in the role of dogs of war.   

 

How is it that so many people in the West see only these Palestinians and do not see their leaders, their schools, imams, press and television that all teach hatred? Is it possible that they get their warped knowledge of Palestinians through the press, radio and television in their countries, that this empathy for Palestinians, whose attempts to kill Jews are hindered by Jews, is taught by people constantly shouting ’never again’, shedding tears over people murdered decades ago, and supporting with their whole hearts people who openly declare that they want to do the same today?

 

A few years ago an American newspaper, The Boston Globe, announced in huge letters in a front-page headline: ’Israelis arrest blind Palestinian’. The newspaper didn’t lie. An Israeli Arab was building a bomb which exploded in his flat, depriving him of sight. It’s true that he was arrested. When we get information fabricated in this manner we can with justification conclude that Israelis are cruel people and that they horrificly persecute poor Palestinians who dream only of a quiet, normal life. When a Palestinian terrorist is trying to kill a passer-by in Jerusalem and he himself is killed in the process, Western readers are told that Israelis killed a Palestinian. Somewhere, deep in the article, there is a note that it was a terrorist who was killed while he was attacking somebody. A comparison with news about police actions anywhere else in the world can cause astonishment. Where does such a different way of telling a story come from?

 

A fundamental question arises here: why is information about Israel and the Arab-Israeli conflict so often so grotesquely distorted in the media in democratic countries?  There is no easy or simple answer to this question. The first question we have to ask is: is it really so and how can we check it?   

 

Let’s start with the United Nations. News from 15 October 2018 (which was absent in both television and newspapers) that the special commission of the UN General Assembly in one session presented nine resolutions condemning Israel without paying any attention to hundreds of victims of violence in other countries. Israel was condemned, inter alia, for the bad treatment of Syrian citizens on the Golan Heights. These accusations are completely absurd, but they work perfectly well to divert attention from the fact that two days earlier the civilian population of Israel was for two days under rocket fire from Gaza (in total over 460 missiles were fired at Israel). You could say that it is useless to pay attention to the UN because their bias is documented - they’ve done it for years, almost every day. In 2006 the UN Human Rights Commission was dissolved because of its outrageous hostility to Israel. In its place a Human Rights Council was created where countries such as China, Russia, Venezuela, Cuba, and Saudi Arabia call the tune, so members of this UN Human Rights Council are mainly busy diverting attention from crimes committed in their own countries, and the best way to do it is to call attention to Israel, because everybody will accept this. Theoretically this institution is supposed to guard the morality of the world, and among the guards are such countries as the Democratic Republic of Congo, where there are over one hundred thousand child-soldiers, where there is ongoing civil war, and where all sides are accused of genocide, mass rapes, torture, and even cannibalism, where during the last four years over two million people were killed. The institution which is supposed to stand guard over the morality of the world is busy almost exclusively with Israel. Is this a reason to be astonished? Yes, it is, but nobody is shouting about it.     

 

Henry could say, however, that Israel is condemned by even respectable newspapers, famous organizations defending human rights, like Amnesty International or Human Rights Watch, religious institutions: Catholic, Protestant and Orthodox Churches and even the noble Quakers, as well as various Islamic denominations, both Sunni and Shia. Can they all be biased? And there is more. Among Israel’s critics who say that aggression breeds aggression, that if only Israel would make some concessions, Palestinians would undoubtedly reach out with a peaceful hand, there are many Jews from the Diaspora and even from Israel itself. In the face of all this, Henry could think that suspecting such select company of presenting the Israeli government’s actions in a biased and unfair way must be a kind of insanity. 

 

A call for checking every scrap of news is naive. Who has time for it? It requires skills to go to the relevant sources, methodology, and primarily just plenty of time. Maybe we should start with the question: Why would the world systematically lie about the conflict between Arabs and Israel?   

 

Israel is a state of Jewish refugees. Over half the population consists of refugees and descendants of refugees from Muslim countries (there were more Jewish refugees from Muslim countries than Arab refugees from Israel, and they left behind property and real estate significantly larger than the whole area of Israel), the rest are refugees from countries with a Christian tradition. Christianity and Islam in a similar way treated anti-Judaism as a unifying force, an idea that unified a community of believers with the Jew as a symbol of anti-neighbour, an outlaw. Lies about Jews are a firmly established tradition in both these religions and are an intrinsic part of the education of clerics. Christian hatred of Jews survived the Enlightment and was reborn in a more secular form of racism full of inhuman hatred, which found its zenith in German Nazism, but had earlier flourished in Tsarist Russia. It lasted through Communism and it put down deep roots in the leftist movements in democratic countries. Israel was created as a country of refugees, and we are the descentents of those they sought refuge from. Those Jews who didn’t leave often feel a duty to criticize Israel in order to gain the acceptance of those from whom Jews escaped. Antisemitism is a dehumanising idea. It’s convenient, because it allows us to shift our guilt onto a scapegoat; it’s awkward because we have to find somebody who is a victim of Jews in order to justify our baseness. Compassion for Palestinians (but only those Palestinians whom the despicable Israelis hinder from killing Jews) gives a feeling of righteousness and nobility.

 

Jews fought to create an independent country for Jewish refugees on the exceptionally inhospitable soil of their ancestors, on sandy deserts and malarial marshes that they transformed into blooming gardens. An old Egyptian professor in conversation with a Polish Muslim said that Arabs would forgive Jews all their victorious wars - they actually do not care for Palestinians - but they can’t forgive the Jews their success: the creation of a flourishing, modern state in a barren desert. Who knows, maybe this envy acts as well on the inhabitants of Europe and pushes them towards a bizzare empathy and support for Palestinians in their fight against the existence of Jews. Anybody can find documents confirming that this indeed is the goal of the Palestinian ’resistance’; it’s neither as difficult nor as time-consuming as checking every lie about Israel. It’s possible to break free from the clutches of bizzarely understood empathy. And it’s worth it. Not only because of Jews, but primarily because of oneself, of one’s own humanity.      

Translation from Polish original Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson.

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj









Susza

Hili: Czarne chmury na wschodzie.

Ja: Możliwe, że tam pada deszcz, a u nas będzie dalej sucho.

Wersja angielska:

Hili: Black clouds on the eastern horizon.
Me: It’s possible it’s raining there, and we’ll still stay dry.

Więcej

Dlaczego irańska ideologia
zagraża Zachodowi?
Majid Rafizadeh

Ruhollah Musawi Chomeini założyciel i twórca ideologii Islamskiej Republiki Iranu. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Wysoki rangą irański urzędnik otwarcie zadeklarował, że Iran jest zdolny do uderzenia w każde miejsce w Europie, a nawet w miasta USA, twierdząc, że irańskie okręty mogą zostać rozmieszczone w odległości około 2000 kilometrów od wybrzeża Stanów Zjednoczonych – w zasięgu ataku na Waszyngton, Nowy Jork i inne amerykańskie miasta. Groźba Iranu nie jest hipotetyczna – to udokumentowana zdolność połączona z udokumentowaną gotowością do jej użycia. Podczas trwającej 12 dni wojny w czerwcu Iran wystrzelił setki pocisków balistycznych w kierunku Izraela – dziesiątki z nich przedarły się przez izraelskie systemy obronne, siejąc zniszczenie, uderzając zarówno w cele cywilne, jak i wojskowe.

Więcej

Wojna z izraelskimi politykami
przekroczyła granice absurdu
Joshua Hoffman


Nienawiść do izraelskiego premiera Benjamina Netanjahu i jego koalicji stała się globalnym sportem — i przestańmy udawać, że chodzi tu naprawdę o politykę. To kwestia najstarszej nienawiści.
Benjamin Netanjahu był już różnie nazywany: mistrzem taktyki, upartym ideologiem, a nawet — przez pewnego niezbyt mądrego karykaturzysty z „The Guardian” — odpowiednikiem Władimira Putina.
To ostatnie porównanie jest niemal komiczne. Jeden polityk zdobył władzę przez cenzurę, więzienia polityczne i przemoc; drugi był wielokrotnie wybierany w demokratycznych wyborach w jednym z najbardziej politycznie zaangażowanych społeczeństw na świecie. Porównywanie ich to jak zestawianie arcymistrza szachowego z ulicznym zabijaką — obaj rywalizują, ale tylko jeden gra zgodnie z uczciwymi zasadami.

Więcej
Blue line

Homo sapiens
idzie na wojnę
Andrzej Koraszewski


Lato się kończy, ruszyła flotylla ze stu państw ratować Gazę. Co ratować? No właśnie — ciekawe, którzy z uczestników tej wyprawy dobrze wiedzą, co robią, a którzy są lunatykami zamroczonymi przez media małe i duże? Jeśli pytasz, dlaczego tak wielu dało się nakłonić do poparcia jawnego nazizmu, spójrz w inną stronę. Brytyjski autor Winston Marshall wybrał się tego lata do Libanu. Jak pisze na łamach The Free Press, Hezbollah, podobnie osłabiony jak Hamas, nadal dysponuje tysiącami fanatycznych bojowników. Co jest istotą tego fanatyzmu? Gotowość oddania życia za wiarę i podziw dla Adolfa Hitlera.

Więcej

Terroryści Huti
najechali siedzibę ONZ
Jerusalem Post


Terroryści Huti dokonali w niedzielę najazdu na biura Organizacji Narodów Zjednoczonych w Sanie i zatrzymali co najmniej 11 członków personelu.


Rzeczniczka Światowego Programu Żywnościowego (WFP), Abeer Etefa, powiedziała agencji Associated Press, że siły bezpieczeństwa wtargnęły w niedzielę rano do biura agencji w stolicy Jemenu kontrolowanej przez Huti, dodając, że co najmniej jeden pracownik został zatrzymany w Sanie, a inni – według doniesień – w innych częściach kraju.

Więcej
Blue line

Orgiastyczny taniec
pluszowych misiów
Andrzej Koraszewski


Podczas gdy czołowi politycy zachodniego świata wybierają się do USA, by tam uroczyście uznać władców „Palestyny” za niezaprzeczalnych przedstawicieli tego narodu, administracja prezydenta Trampa zapowiedziała, że tych przedstawicieli do Nowego Jorku nie wpuści. Zapowiada się sensacja w teatrze absurdu. Czego chcą postępowi politycy z Australii, Francji, Kanady, Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii? Twierdzą, że chcą pokoju. Ciekawe, bo finansują kształcenie do nienawiści, ideologię faszyzmu i deklaracje ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.

Więcej

Ciche ludobójstwa
muzułmanów
Paul Finlayson

Kiedy muzułmanie zabijają muzułmanów, oburzenie jest opcjonalne; kiedy robią to inni — staje się operą.

Spójrzmy bez mrugnięcia okiem w dwie równoczesne otchłanie, które świat woli ignorować: Jemen i Sudan. To nie są drobne zapalne punkty w zapomnianych krainach, lecz rozległe rzeźnie, w których muzułmańskie frakcje mordują innych muzułmanów z zapałem, który zawstydziłby samego Czyngis-chana.

Teologia przywoływana jest na każdym punkcie kontrolnym, przy każdym nalocie, przy każdej masowej mogile; każda ze stron stylizuje się na prawowitego sługę Boga. 

Więcej

Pan Romek
ma pytanie
Andrzej Koraszewski

Jak donosi Al Dżazira, Katar negocjuje zawieszenie broni w Demokratycznej Republice Konga.

Pan Romek w prywatnych wiadomościach na Facebooku zadaje mi pytanie o to, co proponuję w kwestii palestyńskiej, skoro nie „rozwiązanie dwupaństwowe”? Profil pana Romka jest skromny — nie wiadomo, gdzie mieszka ani czym się zajmuje. Zastanawiam się, dlaczego zwraca się z tym dręczącym go pytaniem akurat do mnie, mieszkańca Dobrzynia nad Wisłą? Być może wyczytał gdzieś, że jestem emerytowanym dziennikarzem i nie domyślił się tego, że byłem dziennikarzem jeszcze wtedy, kiedy wierzono, że dziennikarze mają informować, a nie wymyślać rozwiązania konfliktów w odległych krajach.

Więcej

Śmierć lepsza
niż matura
Nan Jacques Zilberdik


Wysoka rangą przedstawicielka Autonomii Palestyńskiej, Laila Ghannam, wyraziła jedną z podstawowych wartości ideologii AP — że śmierć za Allaha, poprzez akty terroru wobec Izraelczyków, stanowi jedno z najwyższych osiągnięć w palestyńskim społeczeństwie — wyższe niż edukacja, wyższe niż samo życie.

Posługując się niepokojącą grą słów opartą na arabskim wyrazie shahada, który oznacza zarówno „świadectwo” (np. ukończenia szkoły), jak i „męczeństwo”, Ghannam — gubernatorka dystryktu Ramallah — pogratulowała rodzinom poległych „męczenników” tego, że ich dzieci osiągnęły „większą szahadę”, czyli śmierć za Allaha, zamiast świadectwa maturalnego:

Więcej

Wiek Bezużytecznego
Aktywizmu
Lucy Tabrizi

Ilustracja wygenerowana przez AI.

Dziś wszyscy z czymś „solidaryzują się” – zwykle siedząc przy tym z telefonem w ręku. Jeszcze nigdy bycie „aktywistą” nie wymagało tak niewiele: wystarczy udostępnienie artykułu, flaga w zdjęciu profilowym, może kilka godzin spędzonych na marszu.

Protest kiedyś miał wagę, bo niósł ze sobą ryzyko. Sufrażystki przykuwały się do ogrodzeń, by wywalczyć prawo do głosu. Marsze na rzecz praw obywatelskich kończyły się pałkami, psami policyjnymi i armatkami wodnymi – wszystko po to, by położyć kres segregacji rasowej. To nie były moralne przedstawienia dla lajków. To były działania z jasno określonymi celami i planem. Dlatego odniosły sukces.

Więcej

Krucjata dziennikarzy
przeciwko Żydom
Bob Goldberg

Generowanie głodu przy pomocy AI.

Ogłoszenie przez ONZ klęski głodu w Gazie nie jest neutralną informacją, lecz najnowszą mutacją starego oszczerstwa — oskarżenia o mord rytualny — przebranej w szaty dziennikarstwa, uświęconej przez NGO i wykorzystanej jako broń w sądzie opinii publicznej.


Prawdopodobnie znasz już ten rytuał, odmawiany z liturgiczną precyzją. „Głód potwierdzony.” „Porażka ludzkości.” Ulubione przymiotniki ONZ pojawiają się jak w zegarku — jakby żałosna skarga była komunikatem prasowym. 

Więcej
Blue line

Homo sapiens
i myślenie stadne
Andrzej Koraszewski 

Australijscy demonstranci podczas <em data-start=\

Racjonalizm naszego gatunku jest złudzeniem. W ubiegłym stuleciu dwukrotnie widzieliśmy obłęd polowań na czarownice na globalną skalę. Absurdalne obietnice wspaniałego jutra pociągnęły setki milionów do akceptacji gułagów i obozów zagłady. Chińska rewolucja kulturalna nie tylko zmieniała stada chińskich studentów w bestie, ale miała również wdzięcznych sympatyków na Zachodzie. Ludobójstwo w Sudanie i w Rwandzie miało niemal pełne poparcie społeczeństwa. Stulecia historii pokazują, że trzeci szympans nieustannie szuka okazji do wystąpienia w roli szlachetnego mordercy. W całej udokumentowanej historii widzieliśmy, jak grupowy konformizm nieodmiennie brał górę nad gotowością kwestionowania nawet najbardziej idiotycznych twierdzeń.

Więcej

Człowiek, który przeprasza
swojego kata
Paul Finlayson


Jak zachodnie uniwersytety, biurokraci i wielokulturowa lewica zamienili prawdę na uczucia, wolność na kruchość, a społeczeństwo obywatelskie na piaskownicę dla histerycznych dzieci. „Istotą tyranii nie jest żelazne prawo. Jest nią kapryśne prawo” – napisał Christopher Hitchens. I nigdzie ta ponura maksyma nie objawia się tak wyraźnie jak we współczesnej biurokratycznej farsie sprawiedliwości. 

Więcej
Blue line

Czy Radosław Sikorski
jest bolszewikiem?
Andrzej Koraszewski


Minister Spraw Zagranicznych RP powiedział w moim imieniu w Hadze, że jego ministerstwo ogłasza sprzeciw wobec budowania mieszkań przez Żydów. Minister nie wyjaśnił, kto w tych mieszkaniach ma mieszkać, ani dlaczego budowanie mieszkań przez Żydów wywołuje jego gwałtowny sprzeciw. Portal „Do Rzeczy” cytuje słowa ministra przekazane na Twitterze/X:


"Izraelscy ministrowie deklarują, że chodzi o uniemożliwienie powstania państwa palestyńskiego. Skoro tak, to powstaje pytanie, co przewidują dla milionów Palestyńczyków, za których odpowiadają jako władza okupacyjna w Gazie i na Zachodnim Brzegu Jordanu."

Więcej

Dwa filmy
o wojnie w Gazie
Jerry A. Coyne


Kiedy kilka dni temu znalazłem o świcie w skrzynce mailowej wiadomość od starej i bliskiej przyjaciółki — która, przynajmniej jeśli o nią chodzi, prawdopodobnie nie uważa się już za moją przyjaciółkę. Do wiadomości załączyła fragment artykułu z brytyjskiego magazynu satyrycznego Private Eye, który czasem publikuje również materiały reporterskie, i uparcie twierdziła, że to pismo „ma wysoki poziom dziennikarstwa”. Cóż, jeśli kiedyś tak było, to już nie jest. Fragment, który mi przesłała, był nie tylko wyraźnie antyizraelski, ale też pełen kłamstw i niepopartych dowodami twierdzeń. Umieszczam go poniżej — z nadzieją, że da się przeczytać po kliknięciu na zdjęcie.
Powyższy artykuł całkowicie powiela propagandę Hamasu — począwszy od absurdalnego twierdzenia, że izraelska ofensywa spowodowała „ponad 60 tysięcy zgonów związanych z traumą” wśród palestyńskich cywilów, po „szacunkowe 70% ofiar to kobiety i dzieci, ofiary szeroko zakrojonych, nieukierunkowanych bombardowań”.

Więcej

Harry Potter
i zegar na Placu Palestyny
Andrzej Koraszewski 

Antysemiuckie ulotkiu naklejane przez aktywistów w domach towarowych Wielkiej Brytanii.

Było już „wszystkie oczy na Rafah”, by nie widzieć Sudanu, Nigerii, Iranu, Ukrainy. Są wszystkie oczy na Gazę, by nie widzieć Syrii, Jemenu, Bangladeszu, Afganistanu. Wszystkie oczy na Izrael, by nie mówić, z kim walczy. Papież Leon XIV modli się za Gazę, wzywa do zakończenia barbarzyńskiej wojny przeciw niewinnym. António Manuel de Oliveira Guterres żąda pokoju dziś, żeby nazizm nie został przypadkiem pokonany. W Teheranie, na Placu Palestyny, nadal wielki zegar odlicza dni istnienia Izraela. Nie udało się tego zegara zniszczyć, ale nawet gdyby to się udało, ideologia szyickiej Islamskiej Republiki Iranu i sunnickiego Bractwa Muzułmańskiego pozostałaby żywa.

Więcej

Tak, antysyjonizm
to antysemityzm
Brendan O'Neill

Zarah Sultana, była posłanka brytyjskiej Partii Pracy. (Zrzut z ekranu)

Czy krytykowanie Izraela jest antysemickie? Oczywiście, że nie. Żadne państwo na świecie nie powinno być chronione przed krytyką czy wręcz szyderstwami ze strony obywateli świata.

Ale czy jest antysemityzmem wściekać się na Izrael dzień w dzień? Myśleć wyłącznie o nim? Pozwolić, by to małe państwo zajmowało każdą twoją myśl? Nazywać je wyjątkowo barbarzyńskim, wręcz demonicznym, państwem pałającym krwiożerczą żądzą jak żadne inne? Marzyć o jego zniszczeniu? Tydzień w tydzień maszerować po ulicach, krzycząc o jego unicestwieniu? Nazywać jego obywateli ludobójczymi potworami i szaleńcami? Drwić z nich, odwołując się do eksterminacji ich przodków, nazywając ich „nazistami”? Tak skupić się na wymazaniu tego jednego państwa, że całe twoje polityczne „ja” zostaje zredukowane do tego chorego celu, i z dumą określasz siebie mianem „antysyjonisty”? 
Tak. Tak, to jest antysemityzm. Jeśli obsesyjnie skupiasz się na żydowskiej ojczyźnie, jeślinie nawidzisz żydowskiego patriotyzmu bardziej niż jakiegokolwiek innego, jeśli z radością skandujesz o śmierci żołnierzy żydowskiego państwa i fantazjujesz o jego brutalnym wymazaniu „od rzeki do morza” – to masz problem z Żydami. I musimy powiedzieć to głośno.

Więcej

Twarz nowego
wspaniałego świata
Andrzej Koraszewski


Podejrzewam, że spotkanie Donalda Trumpa z Putinem tak zmieniło świat, jak zjazd trzech cesarzy,  w Skierniewicach we wrześniu 1884 roku. Wtedy dziennikarze zastanawiali się jak na historii świata odciśnie się to spotkanie i jak dzieci całego świata będą sobie radziły z nazwą Skierniewice. Gdyby ktoś pytał o czym cesarze rozmawiali w Skierniewicach, to uprzejmie donoszę, że o pokoju. Ustalili, że będą się nadal konsultować w kwestiach pokoju na europejskim kontynencie. Jałowe spekulacje, kto wygrał, a kto przegrał podczas spotkania Trump – Putin mamy za sobą, teraz czekamy na spotkanie Trump-Zełenski. Zanim opublikuję ten tekst będzie wiadomo, że nadal nic nie wiadomo i że perspektywa zakończenia wojny w Ukrainie jest równie odległa jak tydzień temu.

Więcej

Palestyńskie fantazje
Zachodu
Nils A. Haug

Prezydent Emmanuel Macron i prezydent Donald Trump w Białym Domu pochylają się nad losami świata, 24 lutego 2025 (Wikipedia)

Większość przywódców Zachodu wyraźnie odmawia wykazania się uczciwością, jeśli chodzi o kwestię palestyńską. Tylko liderzy całkowicie podporządkowani ekstremistycznym ideologiom mogliby uparcie forsować propozycję tak oderwaną od rzeczywistości i tak szkodliwą dla wielu ludzi – poczynając od rządzonych przez zbrodniarzy Palestyńczyków – że trudno to wręcz pojąć. Być może najlepiej zjawisko to opisuje pojęcie „błędu poznawczego”, który „prowadzi do interpretowania wszelkich nowych informacji jako potwierdzenia z góry przyjętych założeń”.
Powiązane z naiwnymi ideałami utopizmu – zwłaszcza wobec niebezpiecznie rosnącej liczby radykalnych muzułmanów w ich własnych krajach – jest schlebianie przez tych przywódców potencjalnym wyborcom w celu zapewnienia sobie reelekcji. W ten sposób nie tylko szkodzą własnemu społeczeństwu, kulturze i wartościom, ale też pędzą ku gwałtownej zagładzie cywilizacji zachodniej, na rzecz islamskiego kalifatu pod rządami szariatu. W Wielkiej Brytanii, na przykład, jak zauważył Stephen Pollard, „otwarta nienawiść do Żydów stała się normą”. Jakże upadli „mężowie stanu”.

Więcej

Pomylone troski
zagubionych elit
Andrzej Koraszewski 

Codzienna porcja nienawiści z \

Kilka osób zwróciło się do mnie z prośbą o publikację tekstu krótkiego nagrania, które zamieściłem na mojej stronie na Facebooku. Moje spojrzenie na dzisiejsze elity polityczne i kulturalne nie jest związane wyłącznie z Polską. Przeciwnie, nasz kraj zaledwie naśladuje trendy powszechne zarówno w krajach rozwiniętych, jak i w większości krajów mniej rozwiniętych. Najlepszy opis tego zjawiska elit politycznych, gospodarczych i kulturalnych, żyjących we własnym kraju jak na emigracji, przedstawił Joseph Conrad w jego powieści Nostromo, opublikowanej po raz pierwszy w 1904 roku.

Więcej

Powód, dla którego
ludzie nienawidzą Żydów
Joshua Hoffman


Zapytaj Żyda, dlaczego – jego zdaniem – ludzie nas nienawidzą, a usłyszysz różne odpowiedzi, każda ukształtowana przez czas i politykę.


Na skrajnej prawicy mówi się nam, że chodzi o „teorię zastąpienia” – fantazję, według której Żydzi potajemnie sprowadzają imigrantów, by „zastąpili” białych chrześcijan.


W retoryce islamistycznej jesteśmy znienawidzeni, bo rzekomo jesteśmy „niewiernymi”.

Więcej
Blue line

Faryzejska kultura
rzekomo współczujących
Andrzej Koraszewski


Uczę się życia z nowym kalectwem. Pospiesznie przygotowuję się do samotnej kontynuacji tego, co robiliśmy we dwoje. Czy to może się udać? Nie wiem, nie do mnie będzie należała ocena. Chwilowo czyszczę stajnię Augiasza, tworzę nowy warsztat pracy, borykam się z emocjami, które popychają raz w jedną, raz w drugą stronę. „Listy z naszego sadu” wypełniały nasze życie niemal bez reszty, były i nadal są protestem przeciw zakłamanemu światu.

Więcej

Obsesja
na punkcie Gazy
Hugh Fitzgerald


Znaczna część świata wydaje się dziś przekonana, że jedyną sprawą wartą marszów, skandowania, bicia Żydów, a nawet zabijania, jest Gaza i jej rzekomo brutalny ciemiężca – osaczony Izrael. Wciąż słyszymy, że Izrael to diaboliczne państwo osadniczo-kolonialne, odpowiedzialne za czystki etniczne i ludobójstwo. Masowy głód w Sudanie, Demokratycznej Republice Konga, Haiti, Zimbabwe, Somalii i Afganistanie, masowe mordy dokonywane przez islamskich terrorystów w Nigerii, masowe niewolnictwo czarnoskórych Afrykanów przez Arabów w Mali, Mauretanii i Nigrze – wszystko to zaledwie wzmianki w światowych mediach. Gaza, Gaza, Gaza – dzień po dniu.

Brendan O’Neill przypomina nam, że ta obsesyjna koncentracja na Gazie i tych nadprzyrodzenie nikczemnych Izraelczykach pozwala przeoczyć wiele znacznie gorszych konfliktów.

Więcej

Lewicy czerep
rubaszny
Andrzej Koraszewski

Włodzimierz Czarzasty z ambasadorem państwa Palestyna. (Zdjęcie ze strony W. Czarzastego na Facebooku.)

Najnowszy sondaż popularności partii politycznych wskazuje, że gdyby wybory parlamentarne odbyły się dziś, to wygrałby PiS, nie zdobywając jednak większości parlamentarnej. Ciekawy jest fakt, że duże partie polityczne tracą kosztem Konfederacji Korony Polskiej Grzegorza Brauna i Nowej Lewicy, której współprzewodniczącym jest Włodzimierz Czarzasty. Nie są to jakieś wielkie przesunięcia, a jednak znamienne.

Grzegorz Braun przyciąga Polaków wyłącznie otwartym, tradycyjnym antysemityzmem. Czym czaruje bardziej nowoczesnych Polaków Włodzimierz Czarzasty? Wiele wskazuje na to, że dokładnie tym samym, tyle że w radzieckiej odmianie. Lewica ponownie krzyczy: Uwaga syjonizm.

Więcej

Nowi Purytanie:
czyli kult bez Boga
Paul Finlayson

Potrafią przetrwać sprzeciw. Potrafią przetrwać debatę. Ale nie przetrwają dźwięku śmiechu.

Kiedy Bóg umiera, ludzkość nie przestaje klękać — po prostu opuszcza wzrok. Ołtarz wciąż stoi, ale bożek robi się coraz bardziej tandetny i kruchy. Hymny zamieniają się w hasztagi, biblię zastępuje podręcznik różnorodności, a katedrę burzy się, by zrobić miejsce akademickiemu dziedzińcowi.

Tak oto przychodzi współczesna akademicka lewica — a raczej jej najgłośniejsza, najbardziej ponura frakcja — sekta, która skondensowała każdą histeryczną tendencję purytanizmu i połączyła ją z najgorszymi nawykami kultu. W efekcie otrzymujemy ortodoksję jednocześnie cenzorską i świętoszkowatą i nietolerancyjną. 

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Uwagi o strategiach
przetrwania 
Andrzej Koraszewski

Gdzie są prawdziwi
faszyści?
Redakcja "Listów"

Nagroda dojechała
do Dobrzynia
Andrzej Koraszewski

Tłum w ogrodzie
Pauliny
A.K.

Próby świadectwa
raz jeszcze
Andrzej Koraszewski

Stąd
do wieczności
A.K. 

Pośladkowy poród
IV Rzeczpospolitej
Andrzej Koraszewski

Wyznanie
nieświętego Andrzeja
Andrzej Koraszewski

Natura jest przeżarta
rują i korupcją
Andrzej Koraszewski 

Wyprawa
po złote runo
Redaktor

List otwarty
do Adama Michnika
Andrzej Koraszewski

Czy ludzie są
małpami człekokształtnymi?
Jerry A. Coyne

Co dziś wiem
o listach z sadu
Sławomir Holand

Tajemnica popularności
sprawy palestyńskiej
Andrzej Koraszewski

Arkady, dziewczyny
i para spiskowców
Andrzej Koraszewski 

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk