Prawda

Sobota, 19 lipca 2025 - 19:20

« Poprzedni Następny »

WHY I VOTED AGAIN FOR TRUMP

WHY I VOTED AGAIN FOR TRUMP


Barbara Nykiel-Herbert 2020-11-13


From the editor of „Listy z naszego sadu"


We found the text below on the Facebook page of our friend, and we realized that most probably it couldn't appear in the mainstream media like Gazeta Wyborcza or Polityka or Rzeczpospolita. Among our American acquaintances, about half voted for Biden and half for Trump. Among those voting for Trump there were many Muslims and ex-Muslims who all are left-leaning – they are defending women's rights, a secular state, they are confronting religious fanaticism and they demand that the state fight Islamist ideology. Also the Jewish diaspora in the US is oddly divided and there are amazing disputes going on among them. Many Black academics are looking with horror at the renewed building of racial walls. Here we have a voice of a Polish linguist who was teaching at an American university. This voice of a Polish university teacher from the United States is worth hearing, so we asked the author for permission to re-publish it.  


***

 

A few months ago, I received a letter from Ola, a Polish friend for over forty years, in which she told me that she was officially breaking off her friendship with me forever, because I support Trump. "I don't understand how you can!" she wrote. If she had written, "I don't understand why," then perhaps there would still be a door to dialogue and understanding. But "how can you" disqualified my morality and thus the right to defend my political position. It made no sense to answer, so I removed Ole from my friends list as she wished - forever.


Ola was not the only one among my friends who removed me from good company. After all, openly declaring myself on the side of Trump exposed my racism, xenophobia, transphobia, white supremacy, colonialism, partiality, naivety, a lack of understanding of my own interests, even extreme stupidity. Perhaps my religious fundamentalism, intolerance, and excessive attachment to firearms, as well as a hostile attitude towards political correctness, globalism, science, and alternative energy sources. I think that if I knew myself as well as my friends know me, I would also break my social relations with myself.


Luckily, I know myself a little differently. I also know Trump and his supporters in a different way from sites that media such as CNN and Gazeta Wyborcza prefer not to disclose.


My demographic profile, career, and charity work indicate that I should be on the side of the Democratic Party. I am a woman, I have higher education, a house in a suburbia, a good brand new car, and income which puts me in the "upper middle class." Plus, I'm an immigrant and have a refugee husband who is POC, "Person of Color." I am a retired university professor and I volunteer in organizations that help foster children, refugees, and immigrants, both legal and not so much, who need free English lessons. I support financially environmental organizations such as the Nature Conservancy and the International Crane Foundation. The only magazine regularly subscribed in my home is Science News.


So, it would be much easier for me to fit ideologically into the group to which I demographically belong. It wouldn't cost me anything. A tax hike on the rich who are said to be paying too little at the moment wouldn't apply to me, because I don't belong to that class. Support for the Democrats would not bring disgrace to my social and friendly status. On the contrary: I would avoid being insulted and I could treat those ideologically handicapped with self-righteousness and indulgence.


In a word, I could be a member of the American Cultural Elite. Ola would still be my friend, and I wouldn't get nasty comments and epithets sent at my address from my friends' friends via a private Messenger.


So how and why did I find myself on this inferior list? Perhaps because I do not want to be on the side of hatred that would make me break my friendship with a friend on the other side of the ocean for voting for a candidate who has nothing to do with my life. Or on the side of that red-hot hatred that tells you to put on black masks, grab your bat and beat up a journalist, an Asian gay, for being on the other side politically. Or that bigoted hatred that makes you boycott and exclude people for a different point of view or for having different values. Or that dangerous hatred that I associate with genocide, the Holocaust and Rwanda. The hatred openly professed by those who pride themselves being tolerant and inclusive and believe that love will win. A hatred that I experienced myself, and I do not want to participate.


Both me and my husband, David, were once Democrats. We both voted for Obama. The Obama presidency has brought us eight years of deep disappointment in all fields of governmental activity. Race and class divisions have deepened, confidence in the government has decreased, corruption has increased, and the hope has shrunk, a huge wave of which a few years earlier had raised Obama to the top of political popularity. 


In 2016, I knew I would not vote for Hillary Clinton, but I never thought I would vote for Trump. I did it without enthusiasm but had no other choice. Four years later, last week, I voted for Trump with full conviction, and if it turns out that Trump wants to run again in 2024, I suppose I will vote for him again.


Despite the continuous harassment, mockery, lame attacks of conspiring (proven) to deprive him of the presidency, which began even before he took the office in January 2017, and above all, the contempt with which Trump was and is treated by the left-wing cultural elite. Support of the common people for Trump has not only persisted but has increased. Contempt is the key here factor.


Hillary Clinton's undiplomatic claim that Trump's supporters are “deplorable” may have cost her a lot of votes, and perhaps the presidency. Publicly ridiculing Trump when he said he loved less educated people put Democrats in stern opposition to these hard-working Americans who chose to side with whoever sided with them. Unfortunately, these lessons did not serve Biden, who referred to Trump's followers as "chumps," fools, and "ugly folks," the nasty types. Biden won the election - possibly legally, or maybe through massive fraud - and maybe we'll never know the truth. But the "blue wave" predicted by the polls did not materialize.


Poor and lower-income, less educated, working Americans are proud and do not let themselves be offended. Pride is one of the few values they can afford, especially in hard times. They recognize Trump as "theirs" who fights for their welfare. Trump is not a politician - he is a street fighter who will definitely not turn the other cheek but will give up twice. He has a foul mouth, he is crude, he has a tendency to be astronomically exaggerate, to overlook certain facts, and to ignore details. Like many other Trump supporters, I am irritated by his outbursts, his indiscriminate comments, his lack of diplomacy - so I don't read his tweets; on the other hand, I appreciate the fact that he tells the truth in your face without backdoors and speaks directly to people, and not to cameras, media, politicians. He has unprecedented energy and power to break through like a Soviet tank.


At his famous rallies, Trump invariably uses the pronoun "we" - in contrast to Obama, whose favorite word in his speeches was "I". Trump fights back, calling local politicians and activists to the podium and publicly expressing appreciation for them, as well as average people who have made a difference in some way.


Trump's opponent is "The Swamp", Swamp: corrupt government agencies (including the FBI and CIA), the media, the Internet "Big Tech" (Google, Yahoo, Facebook), the entertainment industry, and colleges. The leading ideas of the latter have become Marxism, the theory of gender identity, and the critical theory of race, according to which each member of society is assigned to one of two groups: the victims or their persecutors. Trump has promised to drain the Swamp and restore dignity to average, hardworking, elite Americans.


Trump is the first president in the history of our collective memory to live up to, at least in large part, all the promises he made to his supporters. "Promises Made, Promises Kept": Reduced corporate tax rates allowed bringing industrial plants from abroad, primarily from China, back to the States. New international trade agreements have also contributed to the driving force of the economy. All these measures improved the labor market and caused the unemployment rate to drop to a historically low level of 3.7% in 2019 (i.e. just before the pandemic). Black and Latin unemployment has fallen to its lowest rates in the country's history. Work in mines in Pennsylvania and West Virginia returned, fracking production of oil and gas started; closed oil pipelines opened up, and suddenly we became energy independent from the Middle East, for the first time since 1957. In the Middle East, Trump dealt quickly and effectively with the Islamic Caliphate, moved the US Embassy from Tel-Aviv to Jerusalem, and has already mediated three peace agreements between Israel and Islamic countries. Trump, who is pragmatic and does not support making people happy against their will, but paid by our money, he is withdrawing American troops from Afghanistan. Because it's not our war.


Our war is the one on our southern border through which thousands of illegal immigrants have crossed with impunity, not only from Latin America, but from all over the world, sometimes over a hundred thousand people in a month. Not only job seekers, but also gang members, smugglers of fentanyl and young girls for prostitution, individuals with criminal background. The wall, or rather the border fence, the agreement with Mexico, and changes to the procedures for granting political asylum have reduced the possibility of criminals crossing our border with impunity. (Regarding children separated from their parents: the photos of children in cages circulating on the Internet date back to Obama's time, when the children were sent alone, on trains, under the supervision of paid "coyotes", and let loose at our border crossings. During the Trump presidency, these children are still in the care of the American authorities because their biological parents refused to take them back, hoping to reunite with them in the United States on their next attempt to cross the border).


It is impossible to list all of Trump's achievements here, because the list is long. The gains for the country and his supporters are not advertised in the media because they contradict the narrative of the left-wing elite who does not care about achieving Trump's promised American Dream, because they have already achieved it.


Recently, I was called by a Polish friend who, together with her husband, fled to US from socialist Polish poverty, from a rented room with mold on the walls, with no chance for a better future. They have worked physically for many years, cleaning dirty motels and carrying bricks to construction sites, and at night learning English and by achieving new qualifications at various courses.


Krystian, their grown-up son, whose studies cost $ 30,000 a year by his parents’ hard-earned “capitalist” savings and loans. He returned from college to live for a while at home, stated that he would vote for Biden, because only socialism would guarantee all Americans true equality. “You “ Baby Boomers ” have no understanding what is it about” he summed-up reactions of the shocked parents who have spent half their lives under socialism.


As I write these words, I look out of the window from time to time, where Alejandro, Krystian's peer and son of immigrants, is laying the boards of our new terrace. It snowed during the night and it is very cold, but the construction work does not stop because of the weather, if there are customers. Alejandro, wrapped in a quilted jacket and a cap pulled over his ears, is constantly breathing on his cold hands, but he continues his work. Alejandro did not go to college because he has to earn a living and help his family. He did not vote in 2016, but last week, joining the growing number of Hispanic Trump enthusiasts, he voted for him. Alejandro believes Trump's policies will help him achieve the American Dream. Krystian, on the other hand, does not have to achieve anything anymore, because he is used to living in abundance, and therefore he can allow himself to reflect on socialism. I nodded in agreement with my friend, because my children, when they found out that I voted for Trump, also barked at me first, and then they stopped talking to me.


"If Trump loses, we're totally screwed," says James, co-owner of the small company that builds our terrace and that Alejandro works for. If James' company goes down, Alejandro will lose his job. "All the little entrepreneurs and their employees in Reno are for Trump," says James. Robert, our electrician, independently confirms James' words. "We've never had as good as under Trump," he adds. "We are afraid that if the Democrats win, our streak will end."


The Democratic Party chose the so-called "Identity politics", that divides people into groups according to demographic indicators, primarily racial. Trump's policy began to unite people of average economic status - those whose income is not guaranteed, whose material comfort is not stable and depend on fluctuations of the economy. The rich can afford to support the Democrats because they don't have to fear a malaise of the economy; the rich can also afford the luxury of complete isolation from the pandemic because they have the choice to work from home. All they need is delivered to their door by human robots such as Alejandro. Those living on unemployment also have nothing to fear, especially if Democrats come to power.


Two weeks before the election, my husband David and I offered to become volunteers, going door-to-door reminding residents to vote. The application on the phone showed us the party affiliation of the inhabitants of houses in different districts: Republican houses were marked in red, and Democratic houses - in blue. The richer the districts, the bluer the maps looked. “Gated communities” turned out to be almost without exception blue; as Republican volunteers, we were not even admitted behind the gate. The generational division is also clear: in many conservative homes we visited, parents complained that their children changed their political affiliation during the university studies or right after they graduated. "Universities have completely wiped out their brains. Now we regret paying the tuition fees," several times I heard the same sentiment expressed by Krystian's mother.


Our walking around the estates did not give us an insight into the differences in views of representatives of different races, because the suburban areas are inhabited mainly by white people, among which there are only a few Asians. But nationally, support for Trump among racial minorities and other groups, traditionally supporting Democrats, has increased significantly: 26% of minorities voted last week for Trump. Among the Blacks, Trump received votes of 18% of males (only 5% voted for the Republican candidate in 2008) and 8% of females (from 4% in 2016). Among Latinos like Alejandro, 35% voted for Trump. Trump was even more successful among Native Americans: 59 percent of Hawaiians and 52 percent of continental American Indians voted for him. They probably did not receive the news that Trump is racist. Among non-racial minority groups, Trump found the support of 28% of the LGBT community. (The above data are calculations based on the so-called "exit polls", i.e. post-election polls). Blacks and Latinos vote for the Trump camp because they want to be treated like Americans, not as oppressed minorities or victims of racism. They are teased every four years by the Democratic Party as a reliable electoral source. "What do you have to lose?" Trump called to them during the 2016 election campaign. "People of Color" (People of Color, the most politically correct term at the moment) began to look around and see that it really was nothing.


Neither the dilemmas of the People of Color who feel politically exploited by the Democrats nor James' interests or the risk of Alejandro losing his job, would have to motivate me to vote for Trump. I could as well be on the same side as Krystian, who has a double degree in managerial studies and political science, and counts on a good job in some corporation, where, working in an office with full air conditioning, he will earn several times more than the chilled Alejandro. After all, I deserve membership in a liberal elite where no one will despise me.


My children, a bit older than Krystian, also chose the political and social comfort of the elite. If I had opted for Biden, the children would probably let me have contact with my grandchildren, because I would not be an ideological threat to them.


It's tough.


It is my concern for the children which is my greatest motivator for Trump support. Not for my own children, but for other people's. Not for those from elite families, like my grandchildren, who attend private schools or those exclusive public schools in guarded communities, but those children from families fighting for survival, studying in schools that are intellectual deserts. Since I have always worked with poor children, such schools are well known to me.


One of the points on Trump's agenda is "school choice," which is the right to choose a school. Few people from outside the United States know that in our country a child is tied to a district school like a feudal peasant to the land. Schools in wealthy neighborhoods inhabited by the elite are much better equipped and have excellent teachers, and their students achieve much higher results than schools in ethnic ghettos, where often not a single student reaches even the lowest math test threshold required by the school program (this is the case, for example, in the Baltimore School District).


For this reason, homes in areas with good schools are very expensive and the rent is high. Families from poor neighborhoods cannot afford to move and have no right to send their children to these better schools. Children are therefore not only doomed to academic death but are also often exposed to drugs and crime.


The Trump administration has long fought for the right of students to choose a school: to ensure that the state's educational money follows the child. All highly developed countries with children and young people who achieve high results, allow the choice of schools; in some countries, school election is constitutionally guaranteed. Only full access to the same educational opportunities for all children and young people can guarantee social equality and create the opportunity to compensate for glaring economic imbalances in the next generation.


The Democratic Party and its supporting teachers' unions are fiercely opposing all political and administrative efforts to guarantee school choice. The multi-million dollar financial contributions from the teachers’ unions to the Political Action Committees on the side of the Democrats are to ensure that the proposal to choose a school will never be approved by Congress.


One has to wonder why the American liberal elite associated with the Democratic Party does not want poor children to have access to good schools. Why are they so afraid that their own children might end up in the classroom with the inferior ones from slums? Two responses are on my mind: control and contempt.


Because the Swamp pulls you in.


Which is why I voted for Trump.
* Translation from Polish original Teresa Pollin. 

 

 


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj












Hili: Całe osiedle tu wyrosło.
Ja: Tak, kochana Hili, mieszkamy tu już bardzo długo. 

Wersja angielska:

Hili: A whole settlement has grown up here.

Me: Yes, dear Hili, we've been living here for so long.

Więcej

PROCES
Adaptacja Kafki
Paul Finlayson


Adaptacja Kafki, mająca na celu ujawnienie zła biurokracji akademickiej w Kanadzie. Poznajcie parę demonów – wujka Malfaksa i jego ukochanego demonicznego siostrzeńca oraz nowego ucznia Smolderguta.

Więcej

Haniebna obrona
terroryzmu przez BBC
Redakcja World Israeli News


Dyrektor generalna BBC News właśnie stanęła w obronie Hamasu. To nie pomyłka.

Deborah Turness, najwyższa rangą osoba odpowiedzialna za wiadomości w BBC, stwierdziła w tym tygodniu, że Hamas ma „uzasadnioną rolę polityczną” — jakby była to jakaś niezrozumiana struktura rządowa, a nie ludobójcza organizacja terrorystyczna odpowiedzialna za masakrę z 7 października.

Jej komentarze pojawiły się po tym, jak BBC została zmuszona do wycofania dokumentu, którego narratorem był syn wysokiego rangą urzędnika rządu Hamasu.
Turness próbowała usprawiedliwić rolę ojca, twierdząc, że był on jedynie częścią „rządu kierowanego przez Hamas”, a nie jego skrzydła wojskowego. Jakby to coś zmieniało.

Nie ma znaczenia, że Wielka Brytania oficjalnie uznaje cały Hamas — zarówno polityczne, jak i militarne jego ramię — za organizację terrorystyczną.

Więcej
Blue line

Pewna religia
nienawidzi psów
Robert Spencer


Elity rządzące Islamską Republiką Iranu nie są znane na świecie z przyjaznego, pogodnego usposobienia; w rzeczywistości mają one długą i stale rosnącą listę znienawidzonych rzeczy – w tym Amerykę, Izrael, kobiety (przynajmniej te z odkrytą głową przebywające w miejscach publicznych) oraz najlepszego przyjaciela człowieka – psa. Rządzący irańscy ajatollahowie właśnie rozszerzyli na cały kraj zakaz, który obowiązywał już w ponad dwudziestu miastach Iranu: wyprowadzanie psa na spacer jest od teraz nielegalne. Oznacza to, że choć prywatne posiadanie psa jako zwierzęcia domowego jest teoretycznie dozwolone, to w praktyce zostało zakazane. Wamiz, francuskojęzyczny portal poświęcony wiadomościom o naszych czworonożnych przyjaciołach, poinformował we wtorek, że każdy, kto wyprowadza psa „na ulicach Iranu, ryzykuje czymś więcej niż tylko mandatem – a wszystko to z powodów głęboko religijnych.”

Więcej

Szekspir napisał
podręcznik antysemityzmu
Ruth Vanita

Źródło zdjęcia: Wikipedia

Szekspir najprawdopodobniej nigdy nie widział Żyda, ponieważ król Edward I wypędził Żydów z Anglii w 1290 roku.


Jednak, jak zauważył krytyk literacki Harold Bloom, Szekspir wie o nas wszystko.

Więcej
Blue line

Zaczarowany świat
PRL
Andrzej Koraszewski

Romantyczne bocianie gniazdo, stojące w pobliżu wymagającego drobnych remontów budynku gospodarczego.

Przed chwilą odebrałem z paczkomatu długo oczekiwany album Marka Zürna. Łączy nas bardzo wiele – musieliśmy widywać się wielokrotnie w młodości, bo Marek studiował w tym samym czasie na tym samym wydziale filozofii i socjologii UW. Mieliśmy wspólnych znajomych, ale nie znaliśmy się. Obaj jesteśmy dziś szwedzkimi obywatelami. Nie wiem, czy Marek odzyskał polskie obywatelstwo (ja tak, bo inaczej miałbym kłopoty z kupnem domu w Polsce). Nie wiem, kiedy Marek zwrócił uwagę na moje istnienie, ale od lat jest wiernym czytelnikiem prowadzonych przeze mnie i moją żonę Małgorzatę „Listów z naszego sadu”.

Nerwowo rozrywałem strasznie starannie opakowaną przesyłkę. Rzuciłem na ziemię folię i karton, żeby wreszcie mieć ten album w ręku. Rzuciłem okiem na zdjęcia z archiwum Marka, zupełnie inaczej prezentujące się na stronach o wymiarze 23,5 × 23,5 cm, na doskonałym papierze – dopieszczone technicznie arcydzieło. I co? I natychmiast przypomniał mi się czarny książę Górnej Volty.

Więcej

O podstawowej różnicy
między fajką a papierosem
Sublokator


Wydaje mi się, że nikt o tym nie pisał. To prawdopodobnie wynika z faktu, że jestem mało oczytany i durny; zarozumiały grafoman myśli, że jest taki oryginalny. Prawdopodobnie z powodu ignorancji piszę to, co ktoś inny napisał dużo lepiej. Z literatury pamiętam wiele scen z fajką, ale nie uświadamiam sobie analizy – fajka vs. papieros.

Zacznijmy najkrócej: papieros jest jak obiad w McDonaldzie albo szybki posiłek z budki z ciepłymi potrawami. Fajka to obiad w restauracji w pięciogwiazdkowym hotelu albo w knajpie pod strzechą.

Więcej

Rozmowa z arystokratą
i schodki
Andrzej Koraszewski


Jest sobota, 12 lipca 2025, niebawem minie miesiąc, odkąd fotel Małgorzaty albo jest pusty, albo leży na nim nasza kotka Hili, którą czternaście lat temu przyniosły nam Paulina i jej starsza siostra Anetka. Dawniej byłem znacznie bardziej przywiązany do Anetki, teraz Paulina jest moim „słoneczkiem”. Moja siostra Barbara kochała książkę dla dziewczynek Słoneczko, a ja wiem o jej zawartości prawdopodobnie z drugiej ręki. Wczoraj Paulina przekazała mi informację o błędach w rozdziale trzecim: otóż ona nie ma dwudziestu pięciu lat, a dwadzieścia osiem, a mieszkają z nami nie trzy czy cztery lata, a pięć. Odpowiadam od rzeczy, że te błędy są bez znaczenia, że my z Małgorzatą spędziliśmy ze sobą grubo ponad pół wieku, nie patrząc z niecierpliwością, ile to już lat mordujemy się ze sobą. O pięćdziesiątej rocznicy ślubu musiał nas poinformować pan prezydent Duda. Nie będę nic zmieniał, czytelnik zauważy późniejszą erratę.

Więcej

Interesująca groźba ataku
nuklearnego na Izrael
World Israel News


Wysoki doradca przewodniczącego parlamentu Iranu publikuje wygenerowany komputerowo obraz Izraela uderzanego przez głowice jądrowe

 miniony weekend czołowy doradca jednego z najważniejszych irańskich parlamentarzystów opublikował zawoalowaną groźbę nuklearnej wojny z Izraelem.

W sobotę Mehdi Mohammadi, doradca ds. strategicznych przewodniczącego irańskiego parlamentu, Mohammada Baghera Ghalibafa, zamieścił wygenerowany komputerowo obraz przedstawiający widok z lotu ptaka na Izrael, w momencie gdy kraj ten zostaje uderzony przez – jak się wydaje – dwie eksplozje jądrowe w postaci charakterystycznych grzybów atomowych.


Większa z dwóch eksplozji skoncentrowana jest mniej więcej w okolicach Jerozolimy – stolicy Izraela.


Pierwotny wpis został później usunięty – jak poinformowano na koncie Mohammadiego – jednak kilka godzin później opublikowano kolejny post zawierający ten sam obraz.


Mohammadi obwinił o publikację administratora strony i zdystansował się od przesłania, jakie mogło z niego wynikać, wyrażając sprzeciw wobec irańskiego programu broni jądrowej.


„Witajcie, przyjaciele – ten post został zamieszczony przez administratora mojej strony, ale po kilku minutach został usunięty,” napisał Mohammadi.


„Nie wierzę, że budowa broni jądrowej może poprawić zdolność Iranu do odstraszania. Przynajmniej w obecnej chwili sprawa ta jest bardzo złożona.”

Więcej

Ogólnoświatowy konkurs
na zakup fajki
KONKURS 

Model preferowany.

Ogłaszam dwudniowy konkurs na zakup elektronicznej fajki dla starego durnia, czyli mnie. Papierosy stały się teraz jedną z trzech zmiennych zagrażających mojemu dalszemu trwaniu. Dziś spędzam dzień w klinice okulistycznej, gdzie rozstrzygnie się sprawa mojego jedynego oka. Z chwila kiedy stracę możliwość pisania wybieram spokojne odejście zgodnie z szekspirowska frazą „umrzeć, zasnąć”. Nie będę ukrywał, że nic mnie tu nie trzyma oprócz szaleństwa.

Więcej

Cudowna podróż
autora i administratora WEIT
Jerry Coyne


Autor zamieścił na swojej stronie krótką informację dla swoich czytelników: Po pierwsze, jeśli próbujesz wysłać do mnie maila, wstrzymaj się przez około pięć dni – do czasu, aż dotrzemy na Islandię – ponieważ na statku nie mam dostępu do poczty elektronicznej. Dziś płyniemy z Svalbardu na wyspę Jan Mayen. 

Więcej
Blue line

Jak zostałem chłopskim
dziennikarzem
Andrzej Koraszewski


Mieszkamy w Dobrzyniu nad Wisłą (tym, do którego Konrad Mazowiecki sprowadził Krzyżaków). Miasteczko nie jest piękne, jest tylko kochane. Mam tu pół setki przyjaciół bliższych i dalszych, znajomych bez liku. Wybór tego miejsca był przypadkowy, okazał się wspaniały. Pierwszy raz byłem w Dobrzyniu latem 1961 roku albo o rok później. Tak czy inaczej – jeszcze z Krystyną. Zalewu Włocławskiego oczywiście nie było, pośrodku były dwie wyspy. Rozbiliśmy namiot na jednej z nich. Mieliśmy motorówkę z radzieckim silnikiem Moskwa (dość udana kopia szwedzkiego silnika; umiałem go rozbierać jak żołnierz kałacha).

Więcej

Kanadyjskie wybory
i handel strachem
Paul Finlayson


Mark Carney nie wszedł do kanadyjskiej polityki jak rutynowy konik stajenny — wpadł z impetem, jak rasowy koń wyścigowy wyrywający się w stronę bram na torze Belmont, niepotrzebnie rozdygotany, górując nad stawką, w której był już koń faworyzowany w 90 procentach.

Kiedy Carney dołączył do wyścigu, Pierre Poilievre był murowanym kandydatem — sondaże pokazywały, że niemal 90 procent społeczeństwa uważa go za pewnego zwycięzcę następnych wyborów.

Więcej
Blue line

Odpowiedź do Petera Oborne’a
i Irfana Chowdhury’ego
David Collier

David Collier

Mój list do Davida (Autora poniższego tekstu), który wyślę dopiero po publikacji:

Drogi Davidzie,

Zapewne kojarzysz nazwisko Malgorzata Koraszewska, prosiła cię o pozwolenie na tłumaczenie twoich tekstów na język polski i publikację na naszym blogu. Prawdopodobnie, (podobnie jak to stało się z kilkoma innymi zaprzyjaźnionymi autorami), wysyłała już tylko linki do polskiej wersji, informując, że tekst został opublikowany. Małgorzata zmarła 17 czerwca, a ja udaję, że to nie jest prawdą i ciągnę ten wózek dalej. Można powiedzieć, że to zabawne, albo makabryczne. Pracuję na dwóch komputerach, bo wszystkie nasze źródła przychodzą na jej komputer, więc rano siadam w fotelu, na którym umarła, przeglądam jej pocztę i wysyłam do siebie to, nad czym będę pracował. Nadal codziennie dostaję od Malgorzaty kilka, czasem kilkanaście listów. Dziś przysłała ten tekst i natychmiast go opublikowałem. Jeśli ci się to nie podoba możesz mnie pozwać. (Świetny tekst, idealnie pasuje do mojego agresywnego nastroju. )

Pieprzyć tych sukinsynów

Andrzej  

Więcej

Dramat uchodźców
wczoraj i dziś
Z archiwum "Listów"

Zaporoże (Źródło zdjęcia https://war.ukraine.ua/)

Wspomnienia Richarda Kernera o Ludwiku Lewinie skłoniły profesor Romanę Kolarzową do bardzo osobistego komentarza. W prywatnej korespondencji pojawiło się nazwisko Chaima Potoka, znakomitego amerykańskiego pisarza, który podczas wojny koreańskiej był wojskowym kapelanem (rabinem). Wymieniając to nazwisko, poruszyłem jedną strunę, odpowiedziała druga. Romana odpisała: „O, Chaim Potok, którego w Polsce nikt wydać nie był łaskaw, choć tłumaczony na tyle języków, z czeskim i włoskim włącznie. Mało czytałam, ale My Name Is Asher Lev zrobiła wrażenie. No i ciepła, a przy tym diabelnie zabawna My First 79 Years, napisana w osobliwej spółce z Izaakiem Sternem. To wtedy 'namierzyłam' Potoka – wszystko przez to, że bez opamiętania wielbiłam (do dziś wielbię) ten klezmerski Schnitt, którego Stern nie wahał się używać w najszacowniejszej klasyce. Koncert A-dur Mozarta ma z tym 'podcięciem' zupełnie niesamowity, bynajmniej nie 'turecki' charakter. Spróbuję poszukać francuskiego wydania Harfy Dawida, bo jednak powieści, zwłaszcza takie wielowarstwowe, lepiej mi się w tym języku czyta.” A duchy mnie od wczoraj srodze obsiadły, tylko w jednym Broscianum. Tyle Romana Kolarzowa, której w odpowiedzi posłałem nasz tekst z 2022 roku. „Nasz”, bo tłumaczenie książki Potoka było wspólne. Zachwyciliśmy się nią oboje. Małgorzata jęczała, że nie uniesie trudu tłumaczenia poetyckiej prozy. 

Więcej

Chochlik buszujący
w starym łbie
Andrzej Koraszewski


Czytaliście może Marchołta grubego a sprośnego? Mnie go podsunęła moja nauczycielka języka polskiego, Maria Baranowska, była studentka Tadeusza Kotarbińskiego, która po wojnie mieszkała z córką Basią w Poznaniu i uczyła polskiego w technikum księgarskim. O swoim mężu nie wspominała nigdy, co — w przeciwieństwie do dzisiejszych czasów — oznaczało raczej śmierć niż rozwód. O naszej klasie mówiła, że jest „słoneczna”. Pani Maria twierdziła, że szkolne roczniki są jak wina: słoneczne i kwaśne. Kółko polonistyczne sejmikowało w jej maleńkim mieszkaniu, bez wiedzy i zgody władz szkolnych. Po każdym spotkaniu wychodziliśmy z książkami z jej biblioteki, które dobierała starannie, podług naszych duchowych potrzeb. Wspominałem już wcześniej, jak zareagowała na moją sprośną recenzję lirycznego wiersza. Zataiłem przeto późniejszą rozmowę w cztery oczy. 

Więcej

Taliban ma wiele twarzy
na Zachodzie
Phyllis Chesler


Co zrobi z tym ONZ?
Siódmego lipca, niemal cztery lata po tym, jak Ameryka opuściła Afganistan, a władzę przejął Taliban, Organizacja Narodów Zjednoczonych „wezwała” Talibów do „zaprzestania represyjnych działań” wobec kobiet i do „zapewnienia inkluzywnego systemu rządów”.

Więcej

Świat wciąż próbuje
odbudować Gazę
Oren Kessler

Dym unosi się po ataku w Gazie. (Zdjęcie: Mohammed Ibrahim / Unsplash)

Kilka miesięcy temu opinią publiczną wstrząsnęła wiadomość, że prezydent USA Donald Trump ogłosił plan wyludnienia, zrównania z ziemią i odbudowy zniszczonej wojną Strefy Gazy.

Wkrótce potem zaprezentował wygenerowane przez AI wideo, na którym popija drinka i zajada się przysmakami morza przy plaży z Elonem Muskiem i półnagim Benjaminem Netanjahu, podczas gdy dolary spadają na dzieci z Gazy. (Izraelscy twórcy klipu później wyjaśnili, że miała to być „satyra” i nie wiedzą, jak materiał trafił do Białego Domu).

Więcej

A P i propozycja
utworzenia Emiratu Hebronu
Itamar Macus

Ten palestyński szejk ma plan na pokój z Izraelem. Źródło: Times of Israel. 

PMW poinformowała o planie szejka Wadee'ego al-Jaabari'ego, który zakłada likwidację Autonomii Palestyńskiej (AP) i utworzenie rządzonych przez klany rodzinne emiratów, uznających państwo Izrael. Choć kilka dni temu AP nie wydała w tej sprawie oficjalnego oświadczenia – i nadal tego nie zrobiła – już rozpoczęła kontrkampanię: przedstawia tę koncepcję nie jako inicjatywę wpływowej rodziny Jaabari z Hebronu, lecz jako izraelski projekt.

Więcej

Mały problem 
z kontynuacją „Listów”
Andrzej Koraszewski

To zdjęcie zrobił kilkanaście lat temu Jerry Coyne. Byliśmy w dobrzyńskim porcie, Jerry coś oglądał czy robił jakieś zdjęcia, a my poszliśmy do przodu gadając o swoich sprawach. Jerry zrobił nam zdjęcie, obiecał, że nikomu nie pokaże, a ja je zamieściłem w informacji o autorach założonych w tym okresie \

Muszę się z Wami naradzić, Drodzy Czytelnicy. Tak, wiem, ta formuła „drodzy czytelnicy” jest okropnie staroświecka, ale ja mam 85 lat i jestem staroświecki. Jest gorzej — mam teraz obsesję nagości, potrzebuję bliskości. Ludziom, których lubię, zakazuję mówić do mnie „pan” (potrzebuję również dystansu od tych, którzy mnie drażnią). Moja obsesja nagości psychicznej przechodzi chwilami w potrzebę fizyczną — dotyku nagiej skóry, przenikania ludzkiego ciepła, nagości psychicznej i fizycznej, totalnej bliskości. Jestem ekshibicjonistą — opowiadam o sprawach najbardziej intymnych, bez cienia wstydu. Wczoraj niespodziewanie opowiedziałem młodej kobiecie o mojej inicjacji seksualnej. Opowieść była barwna, słuchaczka słuchała z zainteresowaniem historii o mnie, siedemnastoletnim.

Więcej

Poranny przegląd
doniesień z mediów
Uwagi Redaktora


Times of Israel informuje, że Trump pozwala decydować Netanjahu w sprawie Hamasu, ale naciska na porozumienie dotyczące zakończenia wojny.

Nie otwieram, nie mam czasu. Sprawa jest właściwie jasna. Trump i Netanjahu rozmawiali i coś powiedzieli dziennikarzom na odczepnego. (Oficjalnej konferencji prasowej po tym spotkaniu nie było, a jakby była, to informuję, że wiele razy wyjaśniałem uczniom, iż język częściej służy do ukrywania myśli niż do ich przekazywania).

Izrael kreśli nowe linie, do których IDF wycofa się w Gazie, po tym jak Hamas odmówił zaakceptowania przedstawionych wcześniej map. (Gry planszowe.)

Iran nie będzie wolny, dopóki wszystkie kobiety nie będą wolne”; ucisk kobiet w centrum irańskiego systemu. Wywiad z brytyjsko-irańskim dziennikarzem.

Notuję: do przeczytania koniecznie, natychmiast po wstępnym przeglądzie.

Więcej
Blue line

O życiu i twórczości
Ludwika Lewina
Richard (Ryszard) Kerner


Mój nieodżałowany, najbliższy przyjaciel Ludwik zmarł w klinice paryskiej ponad rok temu, 8 maja 2022 roku, po długiej i wyczerpującej chorobie. Ostatnie miesiące, spędzone na przemian w domu lub w szpitalu, były szczególnie ciężkie. Mimo to, w coraz krótszych okresach trochę lepszego samopoczucia, Ludwik nadal pisał teksty do „Słowa Żydowskiego”, z którym współpracował od wielu lat. Pisanie było dlań tak samo naturalne i konieczne jak oddychanie – od kiedy go pamiętam, a poznaliśmy się w Paryżu ponad 50 lat temu – teksty rodziły się podczas rozmów, opowiadania nabierały kształtu sprawozdań, reportaży lub esejów.

Więcej

Ostatni bastion
starożytnego chrześcijaństwa
Alberto M. Fernandez


Górska przystań


Azja jest najludniejszym kontynentem, ale jednocześnie tym, na którym chrześcijanie stanowią najmniejszy odsetek ludności. Oczywiście, żyje tu ponad dwieście milionów chrześcijan, rozciągających się od Bliskiego Wschodu po Daleki Wschód. Dwa azjatyckie państwa mają większość chrześcijańską – Timor Wschodni i Filipiny. Wyspa Flores w Indonezji jest w większości katolicka, a trzy z 28 stanów Indii – Nagaland, Mizoram i Meghalaya – mają większość chrześcijańską. Wszystkie te wspólnoty są efektem działalności misjonarskiej krajów zachodnich – od XVI do XX wieku – zarówno katolickiej Portugalii i Hiszpanii, jak i anglo-amerykańskich protestantów.

Więcej

Historyczne ostrzeżenie
od Franklina
Bob Goldberg

<strong data-start=\

Benjamin Franklin, pisząc w 1788 roku w obronie Konstytucji Stanów Zjednoczonych, posłużył się mocną analogią zaczerpniętą z Tory i Talmudu. Ostrzegał, że cnota publiczna może zostać przejęta przez ludzi udających obrońców wolności, którzy w rzeczywistości dążą do władzy. Jako przykład przywołał bunt Koracha przeciwko Mojżeszowi:


„U Józefa Flawiusza i w Talmudzie znajdujemy szczegóły, których nie przedstawiono w pełni w Piśmie Świętym… Korach oskarżył Mojżesza o to, że rozmaitymi podstępami i oszustwami zdobył władzę i odebrał ludowi wolność.”
„Uchodził za gorliwego orędownika wolności i równych praw, wzywał do ustanowienia wolnej konstytucji… Ludzie byli skłonni go słuchać; niektórzy proponowali nawet, by został królem.”
„Skutki były straszliwe… a 250 ich przywódców… pochłonął ogień wychodzący z sanktuarium.”
„Czytając ten opis, można odnieść wrażenie, że to współczesny świat. Sceny są takie same, a natura ludzka najwyraźniej niewiele się zmieniła.”
„Konstytucja zatem nie będzie ani bezpieczna, ani trwała, jeśli ludzie nie będą dostatecznie oświeceni i cnotliwi, by odróżniać fałszywych przyjaciół wolności od prawdziwych.”


Słowa Franklina powinny być ostrzeżeniem również dla naszych czasów. Nie każdy krzyk „wyzwolenia” jest sprawiedliwy. Nie każdy ruch odwołujący się do praw człowieka jest moralny. I nie każda instytucja, która głosi inkluzywność, ma na myśli Żydów.

Więcej

Nieświęty sojusz marksizmu
i radykalnego islamizmu
Paul Finlayson 


Osobliwe zjawisko „nigdy bym ich razem nie połączył” — jak Liberace i Torquemada, albo Freud i burka — mamy teraz do czynienia z groteską tak ostrą, że Orwell wyplułby whisky do najbliższej popielniczki i przeładowałby pióro: mowa o nienaturalnym, bluźnierczym sojuszu marksizmu i radykalnego islamizmu.
To nie jest koalicja — to czołowe zderzenie dwóch ideologicznych pijaków, pędzących w przeciwnych kierunkach tą samą jednokierunkową ulicą, dzieląc się piersiówką z napisem „Śmierć Zachodowi”. Wyobraźcie sobie, jeśli zdołacie to znieść, ślub z przymusu między Che Guevarą a ajatollahem, udzielany przez zapłakanego biurokratę z ONZ, mruczącego uznania dla rdzennych ludów w dwunastu językach.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Niezwykła propozycja
Palestyńczyków
Andrzej Koraszewski 

Chiny zbroją Huti, a Huti
zawierają pakt z Al-Szabab
Christine Douglass-Williams

Gwałt, wcale tak bardzo
nie posunęliśmy się do przodu!
Phyllis Chesler

Jak zła terapia przejęła
kontrolę nad szkołami
Coleman Hughes

Sprawozdanie
"Pana Nie wiem”
Andrzej Koraszewski

To jest
antyfaszysta
Brendan O'Neill

Bitwa
o "Palestynę"
Ivan Bassov

Media odmawiają publikacji
fikcyjnego „rysunku Mahometa”
Elder of Ziyon

Pamiętnik znaleziony
w starym łbie II
Andrzej Koraszewski

Jak zmieniono Izrael
w krynicę zła
Daniel Ben-Ami

Empatia to piękna rzecz
– póki nie zbrzydnie
Lucy Tabrizi

Irlandia wprowadza ustawę
'nie kupuj u Żyda'
Hank Berrien

Antysemityzm
i syjonofobia
Ivan Bassov

Wyciek informacji z CNN
to negacjonizm
Bob Goldberg

Prawdziwa
historia syjonizmu
Cheryl E. 

Blue line
Polecane
artykuły

Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk