Prawda

Środa, 17 wrzesnia 2025 - 07:20

« Poprzedni Następny »

Genocide and millions of its defenders

Genocide and millions of its defenders


Andrzej Koraszewski 2023-11-29

Palestinian members of the Al-Aqsa Brigades during a military parade in the Balata \
Palestinian members of the Al-Aqsa Brigades during a military parade in the Balata "refugee camp" in the West Bank on September 21, 2022. Photo source Magazine +972. (Nasser Ishtayeh/Flash90)

Facebook offers a hodge-podge, my eyes land on a picture of a giant dam with dry land behind it, the caption in Ukrainian states that Ukraine is protecting Europe from the Russian flood. I have already finished my morning review of information from around the world, which for many weeks I have invariably started with Israeli sources. Russia's war with Ukraine has turned into a war of attrition. We stopped being excited about it, while still sympathizing with Ukrainians and still condemning Putin's Russia. The symbolic picture doesn't lie, but Russia is not our only threat. Israel's defensive war evokes different emotions. There is growing eagerness to accuse the attacked nation, to talk about alleged genocide, though the accusations are often accompanied by decorative arabesques about the brutal attack that preceded the war with Hamas.

On October 29 the new Deputy Speaker of the Polish Senate, Magdalena Biejat, wrote on her Facebook page: 

“Three weeks have passed since Hamas carried out terrorist attacks, killing over 1,400 Israeli citizens, including children and the elderly. In an act of retaliation, Israel is taking revenge on the defenseless Palestinian civilian population living in the Gaza Strip. The escalation of violence brings more civilian casualties every day.” 

The post had hundreds of likes and dozens of shares, comments were closed, and for me the most important thing is the middle sentence: "Israel, in an act of retaliation, is taking revenge on the defenseless Palestinian civilian population living in the Gaza Strip."


Ms. Biejat is a translator of Spanish literature, but she studied sociology, and is also the co-chair of the New Left Party. I first noticed her when in July 2022 she went with a Polish parliamentary group for a pilgrimage to the grave of Yasser Arafat.

 

That pilgrimage seems to perfectly explain this sentence. I wonder if this well-educated 40-year-old woman ever asked herself whether the social activities of her idol caused more deaths of Muslims or Jews?


Truth be told, no one knows. Arafat started two civil wars, destroyed Lebanon, is responsible for the deaths of thousands of Palestinians and not only Palestinians, but his absolute priority was always the murder of Jews. Ms. Biejat could have heard about the massacre of Israeli athletes in Munich he organized, about terrorist attacks first from Jordan and then from Lebanon, about plane hijackings, about the first and second intifadas, about thousands of attacks organized until the last days of his life. Does our parliamentarian associate him more with the Soviet Union or with Nazism?

 

Idealizing his mentor, Amin al-Husseini, from an early age, he never said a bad word about either Hitler or Nazism, but since he mainly benefited from the support of the USSR, many preferred to perceive him as a man of the left rather than as one who was continuing Nazism. (Few people realized that there was no contradiction here, that the two could be perfectly combined.) Arafat once renounced terror, but only in English, and immediately explained to his people in Arabic that he had acted like Muhammad to deceive the enemy.     

 

Magdalena Biejat calls the Israeli war against Hamas "revenge against the defenseless population." She does not suggest that Hamas immediately release the kidnapped Jewish children, elderly, and women, she does not propose that it stop shelling Israeli towns and villages, it does not occur to her that Hamas might surrender or at least recognize the Jews' right to life. She knows nothing about the IDF’s efforts to spare the Palestinian civilian population (often risking the lives of its own soldiers). The new vice-leader of our Senate chooses to falsely accuse the victims of a genocidal attack of revenge against a civilian population.

 

In this short entry, not only does the immeasurable brutality of this particular attack on October 7 disappear, not only does the enemy, armed to the teeth, who organized this attack, who has declared from the moment of its inception his intention to finally solve the Jewish question, disappear, but also the fact disappears that this enemy has chosen to murder Jews at the expense of its own society and that it raises Palestinian children to be sadistic murderers.


This post can only be interpreted in one way: the intention to destroy Hamas should be immediately abandoned, the terrorist organization's authority over the Palestinians in Gaza should be restored, and the crimes of Israel should be recognized, all of whose victims in Gaza are defenseless civilians.              


In Poland, in the last elections we managed to defeat the United Right; how many Hamas and Fatah sympathizers (Fatah supported the brutalities of Hamas) did we introduce to the upper and lower Legislative Chamber, how many such sympathizers will join the government?


Many people claim that Israel today is the main front in the fight for Enlightenment values, for democracy, for individual freedom, freedom of religion, women's rights and children's rights. There are Arabs (and not only Arabs) who claim that Israel also fights for the rights of Palestinians. These people note that Western feminists do not condemn the mass rape, torture, and killing of Israeli women and girls. For them, they were only Jewish women. These people note that children's rights organizations do not condemn the sadistic murder of infants. To them, they were just Jewish babies. These organizations also do not condemn raising Palestinian children to be sadistic murderers because they believe that they will only murder Jews. These people note that organizations such as Doctors Without Borders had information about the use of hospitals by genocidal terrorists but chose to remain silent. Politicians who more or less openly support Hamas do not demand international pressure for the immediate release of all kidnapped Jewish children, women, and elderly people, or an end to the shelling of Israeli towns and villages; they immediately supplement their perfunctory condemnations of the brutal attack on October 7 with thunderous accusations of attacking defenseless civilians and even of the genocide of the Palestinians.

 

An interesting example on the Polish scene is the well-known columnist Konstanty Gebert, who writes about his disappointment because Ghazi Hamad previously seemed to him to be a moderate representative of the Palestinians. The columnist does not explain to readers why he changed his mind. Perhaps he assumes that readers know that this criminal was one of the main organizers of the genocidal attack on October 7. He probably thinks that everyone knows his statement on October 24, when he assured television viewers that Hamas would continue to carry out such massacres of Jews and that no one must condemn Hamas for what it did on October 7. Gebert only writes that Hamad seemed so nice to him before. He does not explain why he was so willing to be deceived, or whether he knew the politician's previous statements made in Arabic.

 

The Polish political scene and Polish media are secondary in all this (but important for us and our humanity). The world's reactions are important. These don't look promising. Recent surveys have shown that 70 percent of young Americans (18-30 years old) support Hamas. We don't have such studies showing what it looks like in Western European countries, but nothing indicates that it is much better. Politicians, even from centrist political parties, are aware of this support and either sincerely or for tactical reasons adapt their statements to voters' expectations. They do not criticize colleagues such as Magdalena Biejat. Hundreds of thousands of demonstrators demanding the murder of Jews cannot be ignored. 

 

What role do the media, the academic world, and human rights organizations play here?

 

The mainstream media systematically distorts the image of this conflict. They systematically try to blur the hostility of the Muslim world towards the Jewish state and present it as a conflict between powerful Israel and the poor and oppressed Palestinians. The sources of finance for Palestinian terrorism, the supply of weapons, and, above all, the entire Islamic ideology are disappearing.


Western journalists never question the information of the Palestinian Authority and Hamas authorities (often presenting it as facts, even without citing the source), and treat the testimony of "eyewitnesses" seriously. Information from the Israeli authorities is invariably accompanied by the ritual phrase: "we could not verify it."



Will the world media's reactions to Hamas' claim that Israel destroyed Al Ahli hospital and killed 500 people go down in the history of journalism and be shown to students as an example of both the worst forms of violation of journalistic ethics and the willing cooperation of journalists with terrorists? Virtually all mainstream media picked up this "news" so hastily and so greedily that they did not even have time to even briefly check the condition of this "bombed" hospital. Also the next day, when Hamas organized a press conference with the participation of doctors and decoratively laid out corpses, information from Israel - that it had nothing to do with it, that a faulty Palestinian rocket fell in the parking lot of this hospital, killing several to several dozen people - was still treated with skepticism.

 

This was neither the first nor the last example of close cooperation between the Western media and a genocidal organization. When it could no longer be denied that the media had misled the public, they withdrew quietly, mumblingly, and without any sense of shame. Have we heard the voice of condemnation from journalist associations, ethicists, and other defenders of morality? Nothing like that happened; it was simply considered a minor mistake not worth mentioning, and journalists practicing genocidal journalism did not face even the slightest condemnation from their superiors or from their peers.    


Misled politicians were as hasty as these journalists in condemning Israel, only to then decide that there was no reason to apologize to Israel, much less condemn the journalists for misleading everyone. 


The perversity of accusing Israel of vindictiveness and retaliatory genocide in the mainstream media receives virtually no criticism.    

 

The fact that some Israelis are among those accusing Israel of genocide should not be surprising. For two thousand years, Christian anti-Judaism has been happy to use Jewish helpers, Muslim anti-Judaism did so later, and Soviet antisemitism and its crowd of Judeo-Marxists perfected this practice.       


Among the most recent examples, we see two Israeli historians working in the US. These gentlemen are Raz Segal and Omer Bartov. 

 

A week after October 7, Raz Segal published an article in the American magazine Jewish Currents (originally affiliated with the American Communist Party and still rabidly Israel-hating), which immediately made him famous in antisemitic circles throughout the West. Segal calls Israel's war in Gaza a "textbook case of genocide." He claims that Israelis are waging a campaign to expel Palestinians from Gaza and to Egypt.

 

As two other American historians, Norman Goda and Jeffrey Herf, write, these allegations are absurd. While Hamas openly proclaims its intention to exterminate the Jewish population, Israel makes every effort to minimize civilian casualties. Not only does it warn the civilian population of which objects will be military targets, it drops leaflets, warns by phone, and calls on the civilian population to leave combat areas, but it also has the lowest number of civilian casualties in relation to terrorists killed during urban fighting of any army in the world. Moreover, not only has Israel not proposed any expulsion of Palestinians from Gaza to Egypt, but Egypt has firmly announced that it will not accept any refugees from the war zone (which is a serious violation of international law). The facts do nothing to prevent the sudden avalanche of media interest in this particular historian.

 

Omer Bartov published his revelations on November 10 in the The New York Times, claiming that Israeli operations have created a humanitarian crisis in Gaza, which could constitute a war crime, and then suggesting that it could be a harbinger of ethnic cleansing or even genocide. Bartov deduces this genocide from Israeli public statements, suggesting that words may turn into deeds in the coming weeks or months.           

These words, which are supposedly foreshadowing actions, include calling Hamas terrorists human beasts (as if murders, torture, rape, burning people alive, killing infants, and kidnappings did not justify such a term at all). The scholar fears this may dehumanize Hamas members. Bartov, like Segal, distracts public opinion from both the brutal actions of Hamas on October 7 and the genocidal Charter of Hamas written in 1988 in accordance with the Nazi rhetoric of the Muslim Brotherhood, as well as its version amended in 2017 and adapted to the rhetoric of the woke left (without changing in any way the solution of the Jewish question in Palestine and the rest of the world enshrined in this Charter). Bartov is eager to blame the Israeli government for the crimes of Hamas, not noticing that these crimes were a reinforced version of previous actions, and the brutal attack on October 7 itself was prepared for at least two years, i.e. before the appearance of the current government in Israel.    

 

The Israeli campaign, Norman Goda and Jeffrey Herf remind us, is aimed at destroying the military infrastructure, weapons and ammunition resources, and the possibility of continuing the war against the Jews of this territory. Yes, this is a humanitarian catastrophe both for that part of Gazans who support Hamas' goals (until recently it was the majority, and we don't know how it has changed now) and for those who would prefer to live under a different government.


The arguments of such scholars as Segal and Bartov are warming the cockles of the hearts of overly woken atheists, as well as the heart of the Holy Father, who on November 22 deigned to announce that:

“The violence unleashed by the State of Israel and Hamas militants has exceeded the boundaries of war and has become terrorism.”

This Holy Father, like his predecessors, likes to change the order of things. Israel has not started a single war in its entire history, but the Vatican tradition requires it to be presented to the faithful differently. The wars started by Hamas were terrorism that Israel must put an end to by liberating Palestine from Hamas.


The humanitarian catastrophe in Gaza was created primarily by Iran, which armed terrorists and incited them to murder Jews, using the civilian population as a human shield and hoping for numerous civilian victims as an asset in international propaganda.



The Iranian leader announced in 2014 that he would arm the West Bank just as he armed Gaza. He kept his word, stepped up the rearmament of Gaza, and armed the West Bank. Not for the sake of the well-being of the Palestinians, but in the hope of murdering Jews, which has led to brutality and, yes, a humanitarian catastrophe.     


The Pope has never protested against these genocidal practices, he is protesting today the fact that Jews are defending their lives. Nothing new.  

 

Pope Francis is contributing to both a humanitarian catastrophe and to strengthening Palestinian plans for genocide. Slightly more decent people choose only silence, probably not realizing that silence not only can be, but is a form of support.


Hamas is only the vanguard of jihad against all the values of the civilized world. Tiny Israel is today a dam holding back the flood. On our side, many are making efforts to weaken this dam.    


Written during the hours of waiting for the return to Israel of the first group of those kidnapped by the beasts.

Translation: Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj










Zrozumienie

Hili: Mam wrażenie, że rozumiem coraz mniej.

Ja: Nie jesteś w tym sama.

Wersja angielska:

Hili: I feel like I'm understanding less and less.
Me: You're not alone in that.

Więcej

Gaza: zaopatrzenie w żywność
i matematyka 
Henryk Rubinstein

Palestyńscy (wewnętrzni) uchodźcy odbierają ponoc w miejscowości Deir el Balah w Gazie. (Źródło: Al Dżazira)

Mój przyjaciel chciał znać fakty. Jednoznaczne fakty. Bez nich nie był w stanie ocenić, co się dzieje.

Pomyślałem wtedy o filmie izraelskiego reżysera, który dotyczył jednej z wojen w Libanie. Być może nie pamiętam dokładnie danej sceny, nie oddam wszystkich jej szczegółów, więc ten opis zapewne nie będzie doskonały – ale to nie jest recenzja filmu. To scena z filmu.
Izraelski czołg stoi naprzeciwko zbombardowanego domu bez ścian. Zostały tylko kondygnacje. Na jednej z nich stoi kobieta, obok niej dwoje małych dzieci. Za nimi mężczyzna z wyrzutnią przeciwpancerną. Dowódca czołgu ma zaledwie kilka sekund na decyzję. Albo oni, albo on i jego załoga. Strzela.

Więcej


Francja:
Godzina populistów
Amir Taheri

Zrzut z ekranu wqideo.)

Jedno pozostaje pewne: problemów Francji nie rozwiążą zamieszki, strajki ani to, co Francuzi nazywają jacquerie (chłopską rebelią).

Po zaledwie dziewięciu miesiącach urzędowania, premier François Bayrou ustąpił ze stanowiska, gdy Zgromadzenie Narodowe przegłosowało wotum nieufności ogromną większością głosów. Tym samym prezydent Emmanuel Macron dostał „gorący kartofel” – konieczność powołania kolejnego premiera. Został nim Sébastien Lecornu, ustępujący minister sił zbrojnych – piąty szef rządu w ciągu zaledwie dwóch lat – bez żadnej pewności, że okaże się tym szczęśliwym, który zostanie na dłużej.

Więcej
Blue line

Rola Kataru
jako „superpośrednika”
Hussein Aboubakr Mansour

Moment po uderzeniu w budynek, w którym mieli być przywodcy Hamasu. (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo.)

Pisałem wcześniej, że porządek zbudowany wokół konfliktu izraelsko-palestyńskiego, działał w oparciu o jeden nadrzędny imperatyw: zapewnienie ciągłości gry w zarządzanie. Logika tego systemu nie polegała na rozwiązywaniu konfliktów, lecz na utrzymywaniu zrównoważonej równowagi. Przez dekady system ten kwitł dzięki kalibrowanej i kontrolowanej przemocy. Wybuchy przemocy w Gazie czy potyczki na granicy z Libanem nie były porażkami, lecz mechanizmami samoregulacji, które umożliwiały powrót do choreografii zarządzania kryzysowego.

Więcej

Wszystkie oczy
na Gazę
Andrzej Koraszewski

<em data-start=\

Trwają przygotowania do rozstrzygającej bitwy o miasto Gaza. Podobnie jak przed zajęciem Rafah, władze izraelskie wzywają ludność cywilną do opuszczenia miasta. Według informacji IDF, 280 000 mieszkańców tego miasta już opuściło swoje domy.

Jak donosi prasa izraelska, dziesiątki tysięcy Palestyńczyków ewakuowało się z miasta Gaza w ciągu ostatniej doby. Oczywiście, źródła Hamasu podają znacznie niższe liczby. (O drobne 200 tysięcy).

Więcej
Blue line

Od Monachium
po Teheran i Dohę
Stephen M. Flatow

Członek grupy Arab Commando, która zajęła kwatery izraelskiej drużyny olimpijskiej w wiosce olimpijskiej w Monachium, Niemcy, z kapturem na głowie stoi na balkonie budynku, w którym komandosi przetrzymywali zakładników, 5 września 1972 roku. Źródło: AP Photo/Russell McPhedran via Wikimedia Commons.

We wrześniu 1972 roku świat z przerażeniem obserwował, jak palestyńscy terroryści wtargnęli do wioski olimpijskiej w Monachium, biorąc izraelskich sportowców jako zakładników. Gdy dramat dobiegł końca, 11 izraelskich olimpijczyków nie żyło. Reakcja świata była przewidywalna: oburzenie, przemówienia i rozdzieranie szat — ale żadnych działań. Międzynarodowy Komitet Olimpijski pośpiesznie wznowił zawody. Niemieccy urzędnicy spartaczyli próbę odbicia zakładników, a następnie po cichu wypuścili trzech schwytanych terrorystów.

Więcej

Nowy porządek świata
w fazie narodzin?
Majid Rafizadeh

XI-Jinping, w towarzystwie Władimira Putina i Kim Jong-una wita się z weteranami. (Zdjęcie: CCTV)

To nie była zwykła parada rocznicowa; był to manifest intencji – deklaracja złożona przez koalicję państw, które odrzucają porządek kierowany przez Zachód i dążą do zastąpienia go autorytarną alternatywą.


Wspólne pojawienie się tych państw stanowiło jak dotąd najbliższe realnemu uformowaniu się nowego bloku – takiego, który może mieć ambicję zbudowania całkowicie nowego ładu światowego, opartego nie na demokracji, lecz na przymusie, cenzurze i sile.

Więcej

Opinia większości
nie oznacza prawdy
Lucy Tabrizi


Widziałam tę grafikę (mem) krążącą w sieci od co najmniej roku i za każdym razem mnie irytuje. Jej chwyt jest prosty: zalać ekran nazwami organizacji, tak by sama powtarzalność sprawiała wrażenie dowodu, którego nie da się podważyć w komentarzu. Zróbmy więc to porządnie.


Twierdzenie jest proste: jeśli większość NGO, instytucji, ruchów i państw jest przeciwko Izraelowi, to muszą mieć rację.

Historia pełna jest przykładów, kiedy większość dramatycznie się myliła: niewolnictwo, eugenika, segregacja rasowa, a nawet przekonanie, że słońce krąży wokół Ziemi. Tłum nie jest miarą prawdy.
Spójrzmy teraz na liczby. Żydzi stanowią zaledwie 0,2% światowej populacji, podczas gdy muzułmanie – około jednej czwartej ludzkości. Przez ponad sto lat znaczna część świata arabskiego pompowała antysyjonistyczną i antysemicką propagandę, kształtując opinię publiczną – nawet wśród tych, którzy nie podzielali tych poglądów.
Państwa takie jak Katar dysponują majątkiem sięgającym 1 biliona dolarów¹ za pośrednictwem swojego państwowego funduszu inwestycyjnego (Qatar Investment Authority), który inwestuje znaczne środki w instytucje zachodnie forsujące propagandę Bractwa Muzułmańskiego.

Więcej

Sondaże nie są
dowodami ludobójstwa
Andrzej Koraszewski 


Jak informuje nas kierownik działu zagranicznego dziennika Rzeczpospolita  Jerzy Haszczyński:
„70 proc. Polaków uważa, że Izrael dopuszcza się w Strefie Gazy ludobójstwa. Jakie znaczenie dla izraelskiego rządu mają takie sondaże? Używa ich jak papieru toaletowego do podcierania tyłków.” To zaledwie początek artykułu pod tytułem „Izraelski dziennikarz: Robimy w Gazie straszne, straszne, straszne rzeczy”. Tym dziennikarzem izraelskim jest oczywiście dziennikarz gazety Haaretz, wściekle lewicowy Josi Melman, który zaczyna swoją opowieść tak: „Rząd Izraela się nie przejmuje, co myślą Polacy, Francuzi, Hiszpanie, reszta świata. Podobnie ze zdaniem połowy Izraelczyków, którzy uważają, że to, co się dzieje w Gazie, jest okropne.”

Więcej

Nieustanne karmienie
aligatora
Paul Finlayson


Ktoś zamordował Charliego Kirka na uniwersytecie.


To nie wydarzyło się w próżni. Kilka miesięcy temu niemal doszło do zamachu na Donalda Trumpa. Radykalna osoba transpłciowa w Minneapolis wtargnęła do katolickiej szkoły i zamordowała dwoje dzieci. Młode żydowskie małżeństwo w Waszyngtonie zostało zmasakrowane przez fanatyków. A teraz Charlie Kirk – mąż, ojciec, dumny zwolennik Izraela – został zamordowany podczas wydarzenia na kampusie uniwersyteckim. 

Więcej

Powolna śmierć kłamstwa
o ludobójstwie
Brendan O'Neill

Antyizraelski protest w Londynie.

Izraelofobiczne twierdzenia o „ludobójstwie” w Gazie w końcu rozbijają się o brzeg prawdy.

Już wiemy: Wojna z Hamasem w Gazie musi być ludobójstwem, bo tak twierdzi Adolf Hitler. A ten człowiek zna się przecież na ludobójstwie. Jego nazwisko pojawiło się wśród „ekspertów” Międzynarodowego Stowarzyszenia Badaczy Ludobójstwa (IAGS), które w zeszłym tygodniu orzekło, że Izrael popełnia ludobójstwo na Palestyńczykach. Wygląda na to, że się przeprowadził – teraz figuruje jako „Adolf Hitler z Gazy”, a nie z Berlina. A jednak – oto jest, obok Imperatora Palpatine’a i Ciasteczkowego Potwora, dumnie identyfikując się z organizacją, która w swojej najnowszej „rezolucji” stwierdza, że Izrael dopuścił się „systematycznych i szeroko zakrojonych zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych oraz ludobójstwa”.

Więcej
Blue line

Źródła głębokiej
wiary
Andrzej Koraszewski

Poseł Maciej Konieczny z partii „Razem” peroruje w polskim Sejmie o żydowskim ludobójstwie.

Niedawny sondaż wykazał, że ponad sześćdziesiąt procent młodych Amerykanów popiera Hamas, tymczasem w Wielkiej Brytanii inny sondaż pokazuje, że prawie połowa Brytyjczyków uważa, iż Izrael traktuje Palestyńczyków tak, jak naziści traktowali Żydów. Badanie wykazało również, że co piąty Brytyjczyk przejawia obecnie poglądy antysemickie – niemal dwukrotnie więcej niż w 2021 roku. O ile się orientuję, nie mamy takich badań na temat postaw i poglądów Polaków, ale popularność partii „Razem”, Konfederacji i Konfederacji Korony Polskiej wśród młodego pokolenia Polaków może wskazywać na to, że nie tylko Zandberg i Braun zgadzają się w (tej) jednej sprawie.

Więcej

Zbyt wielu wciąż nie
rozumie palestyńskiej kultury
Joshua Hoffman

Zdjęcie: Ahmed Abu Hameeda/Unsplash

Dopóki społeczność międzynarodowa nie skonfrontuje się z kulturą celebrowania przemocy i śmierci, nigdy nie zrozumie konfliktu izraelsko-palestyńskiego.

Sześciu Izraelczyków zostało zamordowanych w poniedziałek, a kolejnych 12 odniosło rany — sześciu z nich ciężkie — kiedy para palestyńskich terrorystów otworzyła ogień do pojazdów i pieszych w Jerozolimie.


Dwaj napastnicy, mieszkańcy Zachodniego Brzegu, przybyli na skrzyżowanie krótko po godzinie 10:00 i otworzyli ogień do ludzi czekających na przystanku autobusowym, a także do autobusu, który właśnie się tam zatrzymał.

Oczywiście Hamas pochwalił ten śmiertelny atak, nazywając go „bohaterską operacją”.

Więcej
Blue line

A P szerzy nienawiść
wobec chrześcijan i Żydów
Hugh Fitzgerald


Autonomia Palestyńska lubi przedstawiać się jako umiarkowana i akceptowalna twarz palestyńskiego „ruchu oporu”. W końcu Mahmoud Abbas nosi garnitur i krawat, a nie kefiję czy mundur wojskowy. Liczy, że nie zauważymy, iż nadal jest głęboko przywiązany do programu „Pay-for-Slay” („Nagrody za zabijanie”), który zapewnia hojne miesięczne subwencje dla uwięzionych terrorystów oraz dla rodzin tych, którzy zginęli, dokonując zamachów.

Więcej

Hipokryzja limuzynowej
lewicy Izraela
Ruthie Blum

Nadbrzeżna restauracja w Tel-Awiwie, maj 2022. Photo Ruthie Blum.

Kiedy uprzywilejowane klasy zabierają się za polityczne popisy cnoty, subtelność zwykle nie jest ich mocną stroną. Dobrym przykładem jest tu Comme Il Faut — samozwańczy feministyczny dom mody, izraelska firma o pretensjonalnej francuskiej nazwie — której dżinsy kosztują więcej niż przeciętny obywatel wydaje na jedzenie przez cały miesiąc.

Więcej

Muzułmanin krzyczy
„Allahu Akbar”
Daniel Greenfield 


„Wypowiedziano słowa po arabsku.”


Motywy działań osób niebędących muzułmanami, które stawiają opór lub krytykują islam, są zawsze oczywiste. I zawsze są przerażające – to bigoci.


Ale motywy muzułmanów dźgających ludzi nożem? To zawsze tajemnica. Nikt tak naprawdę nie może być pewien, co nimi kierowało. Jak to trafnie ujął niegdyś Obama: „nie wyciągajmy pochopnych wniosków” – z domyślnym dopiskiem: „chyba że chodzi o policjanta, który zastrzelił dilera narkotyków w dzielnicy kontrolowanej przez Demokratów”.


Jaki był więc motyw najnowszego napastnika krzyczącego „Allahu Akbar”, o imieniu Abdelkader? To tajemnica, proszę państwa. Zapewne nigdy jej nie rozwiążemy.

 

Więcej

Gaza i Zachodni Brzeg
– jeden naród? Naprawdę?
Sheri Oz


„Palestyńczycy” w retoryce dyplomacji, w relacjach medialnych i w międzynarodowych rezolucjach  są często przedstawiani jako jednolita wspólnota narodowa: jeden naród z jedną sprawą. Ale rzeczywistość codziennego życia opowiada znacznie bardziej podzieloną historię. Podział między Gazą a Zachodnim Brzegiem nie jest jedynie polityczny. Ma on charakter geograficzny, historyczny, demograficzny, kulturowy i ideologiczny. W 1948 roku Gaza znalazła się pod egipską kontrolą wojskową, a Zachodni Brzeg został anektowany przez Jordanię. Pierwszy stał się enklawą uchodźców, drugi pozostał zakorzeniony w starożytnych miastach. Gaza to głównie społeczność beduińska i islamistyczna, Zachodni Brzeg – lewantyńska i biurokratyczna.

Więcej

Wiek doskonalonej
ignorancji
Paul Finlayson


Głupota często mylona jest z ignorancją, jakby lekarstwem była po prostu karta biblioteczna albo cierpliwy nauczyciel.

Ale prawdziwa głupota to nie brak wiedzy — to jej odrzucenie. To nie pustka, lecz barykada: świadoma decyzja, by kurczowo trzymać się kojących złudzeń, podczas gdy rzeczywistość puka, wali, a w końcu rzuca cegłą w okno.

Więcej

Oświadczenia i deklaracje
dotyczące Bliskiego Wschodu
Liat Collins

Brytyjski Minister Spraw Zagranicznych David Lamy (w środku) i Minister Obrony John Healey  podczas spotkania z Ministrem Spraw Zagranicznych Kataru, szejkiem Mohammedem bin Abdulrahmanem bin Jassim Al Thani w Doha, 31 lipca 2024. (Wikipedia).


Dlaczego tylko w przypadku Izraela zagraniczni politycy i instytucje rutynowo decydują, co i gdzie można budować?

Parafrazując słynną kwestię z filmu Dobry, zły i brzydki – „Kiedy musisz mówić, mów; nie strzelaj językiem na oślep”. Taka myśl przyszła mi do głowy po ostatnim oświadczeniu brytyjskiego ministra spraw zagranicznych Davida Lammy’ego.

Lammy zamieścił w zeszłym miesiącu krótkie, ale paskudne oświadczenie w serwisie X/Twitter, w którym potępił izraelskie plany dalszej rozbudowy na obszarze między Jerozolimą a pobliskim miastem Ma’ale Adumim, znanym jako E1.

Więcej

Trump i Rubio i narracja
o palestyńskim cierpieniu
Jonathan S. Tobin

Amerykański Sekretarz Stanu Marco Rubio podczas konferencji prasowej w Jerozolimie 16 lutego 2025. Photo by Alex Kolomoisky/POOL via Flash90.

Zapomnijmy o farsie w sprawie państwowości na forum ONZ. Palestyńska administracja, która dotuje terroryzm, oraz społeczeństwo indoktrynowane islamistyczną nienawiścią nie powinny być wpuszczane do Stanów Zjednoczonych.
Sekretarz stanu USA Marco Rubio wywołał na całym świecie oburzenie, ogłaszając w zeszłym tygodniu, że Stany Zjednoczone zakazują urzędnikom Palestyńskiej Autonomii wjazdu na terytorium kraju w celu uczestnictwa w tegorocznym wrześniowym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w Nowym Jorku. Decyzja ta wywołała przewidywalną falę krytyki wobec prezydenta Donalda Trumpa. 

Więcej

Dopóki trwa wroga
propaganda
Phyllis Chesler

Phyllis Chesler

Tak, podobnie jak wy, jestem wyczerpana relacjonowaniem, dokumentowaniem i wołaniem przeciwko wojnie poznawczej prowadzonej przeciwko Izraelowi, Żydom, Zachodowi i Prawdzie.


Tak, podobnie jak wy, mam wiele innych zainteresowań (filmy, powieści, opera), a także najbardziej intrygujące książki do zrecenzowania – zaczynając od absolutnie ujmujących Confessions of a Young Philosopher autorstwa Abigail L. Rosenthal.

Ale dopóki trwa wroga propaganda – będę trwać i ja.

Więcej
Blue line

Arabowie nie są zaintersowani
rozbrojeniem Hamasu
Khaled Abu Toameh

Posiedzenie Ligi Arabskiej w Kairze.

Liga Arabska, reprezentująca 22 państwa arabskie, 30 lipca wezwała wspieraną przez Iran palestyńską organizację Hamas do złożenia broni i rezygnacji z kontroli nad Strefą Gazy. Hamas odrzucił to wezwanie. Jak zareagowały kraje arabskie na odmowę Hamasu? Zamiast potępić Hamas za śmierć i zniszczenie w Strefie Gazy, potępiły Izrael.

Na początku tego roku wysoki rangą przedstawiciel Ligi Arabskiej, Hossam Zaki powiedział, że oddanie przez Hamas władzy nad Strefą Gazy byłoby w interesie narodu palestyńskiego. Jak zwykle, Hamas odrzucił to wezwanie. Od tego czasu – jak i wcześniej – Liga Arabska wielokrotnie potępiała Izrael za walkę z organizacją terrorystyczną odpowiedzialną za inwazję na Izrael z 7 października 2023 roku, która była najgorszą zbrodnią przeciwko Żydom od lat 40. XX wieku.

Więcej

Globalny marsz
islamu politycznego
Burak Can Çelik

Przedstawiciele Talibanu na pokojowych negocjacjach w Doha. 

Na przestrzeni Azji, Europy i Afryki ruchy dążące do zespolenia polityki z rygorystyczną interpretacją prawa islamskiego przekształcają społeczeństwa. W Afganistanie talibowie narzucili drakoński reżim. Kobiety i dziewczęta zostały niemal całkowicie wymazane z życia publicznego: to „jedyny kraj, w którym zakazano dziewczętom i kobietom edukacji w szkołach średnich i na uniwersytetach”. W państwie rządzonym przez talibów nawet samotny spacer czy podjęcie pracy stanowi ciężkie przestępstwo. Nowe prawo o „cnocie i występku” zmusza kobiety do zakrywania twarzy oraz zabrania im „śpiewania publicznie czy podnoszenia głosu”. Amnesty International informuje, że afgańskie kobiety stają się ofiarami tego, co określa jako „zbrodnię przeciwko ludzkości w postaci prześladowania ze względu na płeć” – pozbawione swobody poruszania się, edukacji powyżej szóstej klasy.

Więcej

Pokolenie 
Homo sovieticus
Andrzej Koraszewski

Przywódca Organizacji Wyzwolenia Palestyny (OWP), Jasir Arafat, przybył 13 listopada 1974 roku do siedziby ONZ. Był pierwszym mówcą podczas debaty Zgromadzenia Ogólnego na temat kwestii palestyńskiej. Zgromadzenie przegłosowało 14 października 1974 zaproszenie OWP do udziału w swoich obradach dotyczących tej sprawy.Na zdjęciu Jasir Arafat w rozmowie z Sekretarzem Generalnym ONZ Kurtem Waldheimem tuż przed rozpoczęciem debaty w Zgromadzeniu Ogólnym. (Źródło: https://media.un.org/photo/en/asset/oun7/oun7593916)

Jan Hartman pisze na swoim blogu w „Polityce” o Flotylli Wolności. Zastanawia się, jak ci działacze, dziennikarze i politycy myślą, dlaczego sądzą, że pomagają Palestyńczykom, czemu zwracają się przeciwko Izraelowi, wspomagając Hamas? Gdzie powinniśmy szukać odpowiedzi na takie pytania?


Najnowszy sondaż przeprowadzony przez Uniwersytet Harvarda i Harris Research Foundation ujawnił wyraźny podział pokoleniowy w podejściu do Izraela i Hamasu, podkreślając, jak głęboko debata na temat konfliktu na Bliskim Wschodzie przekształca amerykańską kulturę polityczną. Badanie przeprowadzono online w dniach 20–21 sierpnia 2025 roku na próbie ponad dwóch tysięcy zarejestrowanych wyborców. Wyniki pokazały, że 60 procent przedstawicieli Pokolenia Z (w wieku od 18 do 24 lat) zadeklarowało poparcie dla Hamasu w konflikcie z Izraelem. Była to jedyna grupa wiekowa, która opowiedziała się w ten sposób, co pozostaje w ostrym kontraście do starszych Amerykanów, którzy nadal w przeważającej większości wspierają Izrael.

Więcej

Bractwo Muzułmańskie:
zagrożenie dla świata
Uzay Bulut

Prezydent Turcji Erdogan wykonuje charakterystyczny gest poparcia dla Bractwa Muzułmańskiego (Wikipedia) 

Szesnastego lipca senator USA Ted Cruz, przewodniczący senackiej podkomisji ds. Afryki i globalnej polityki zdrowotnej, przedstawił projekt ustawy o uznaniu Bractwa Muzułmańskiego za organizację terrorystyczną (Muslim Brotherhood Terrorist Designation Act of 2025). Ustawa ta zakłada nową, zmodernizowaną strategię formalnego uznania Bractwa Muzułmańskiego (MB) za organizację terrorystyczną.

Cruz oświadczył:

„Bractwo Muzułmańskie to organizacja terrorystyczna, która wspiera inne swoje odłamy będące organizacjami terrorystycznymi. Jednym z takich odłamów jest Hamas, który 7 października dokonał najkrwawszej masakry Żydów od czasów Holokaustu — mordując i porywając co najmniej 53 obywateli USA. Bractwo dąży do obalenia i zniszczenia Stanów Zjednoczonych oraz innych rządów nieislamistycznych na całym świecie, stanowiąc bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego USA. 

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Żałosna banda
wrogów Izraela
Brendan O'Neill

Świat akademicki
stał się tubą islamistów
Jay Engelmayer

Dlaczego irańska ideologia
zagraża Zachodowi?
Majid Rafizadeh

Wojna z izraelskimi politykami
przekroczyła granice absurdu
Joshua Hoffman

Homo sapiens
idzie na wojnę
Andrzej Koraszewski

Terroryści Huti
najechali siedzibę ONZ
Jerusalem Post

Orgiastyczny taniec
pluszowych misiów
Andrzej Koraszewski

Ciche ludobójstwa
muzułmanów
Paul Finlayson

Pan Romek
ma pytanie
Andrzej Koraszewski

Śmierć lepsza
niż matura
Nan Jacques Zilberdik

Wiek Bezużytecznego
Aktywizmu
Lucy Tabrizi

Krucjata dziennikarzy
przeciwko Żydom
Bob Goldberg

Homo sapiens
i myślenie stadne
Andrzej Koraszewski 

Człowiek, który przeprasza
swojego kata
Paul Finlayson

Czy Radosław Sikorski
jest bolszewikiem?
Andrzej Koraszewski

Blue line
Polecane
artykuły

Homo sapiens idzie na wojnę


Wojna z izraelskimi politykami


Tajemnica popularności


Hamasowscy mordercy


Stawianie czoła


 Dyplomaci, pokerzyści i matematycy


Dlaczego BIden


Nie do naprawy


Brednie


Rafizadeh


Demokracje powinny opuścić


Zarażenie i uzależnienie


Nic złego się nie dzieje


Chłopiec w kefiji


Czerwone skarby


Gdy­by nie Ży­dzi


Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem

Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk