Prawda

Sobota, 9 grudnia 2023 - 16:07

« Poprzedni Następny »

„Everybody knows”

„Everybody knows”


Anna Karolina Klys 2018-03-10


It’s difficult to find words. The first words that come to mind are too angry, too radical. But perhaps it’s time to use different words, perhaps just now you have to hit hard with words, not hide behind soft phrases like “it’s unbelievable”, “it’s terrible”, “how is it possible”? 

If so many people dared to say and write cruel, untrue sentences about people who were humiliated, maltreated, and murdered, about millions of mothers, sons, grandmothers, and fathers whose bones were burned and what was left was ground into dust in order to erase any trace of their lives--perhaps it is time now, after all, to speak not with a quiet, cool voice but to shout: SHUT UP!

Every word is like a bullet, like a blade which cuts deeper and deeper into an aching body.

 

That you don’t know about something, that propaganda and a quiet, soothing murmur of cognitive dissonance allow you to forget about all inconvenient information coming from the past is no justification for lies. No justification for insulting people who were once killed physically and are now to be killed for good and all – to be erased from history.

 

Many people have worked hard to wipe memory clean--to make the conscience white and fragrant so it will not reek of envy, betrayal, cruelty, and greed.

“Everybody knows” that before the war Jews in Poland were stealing from farmers, students, workers; that they made matzos out of Christian children’s blood; that they studied law and medicine; that they were Communists; that they owned factories in which they exploited Christian workers; that they welcomed the Red Army in 1920, collaborated with Germans, deserted from the army, were Zionists, wanted to assimilate and blend into the society of True Poles, that they ate white challah and rolls while Polish peasants ate swedes with water; they had simply all the retail trade in their hands, they bought Poles out of their ancestral Polish soil, they didn’t want to work hard, they were living in their exclusive groups, they wormed their way into the education and culture in order to defile and distort the Polish language, they didn’t learn the Polish language, there were plenty of them, actually they didn’t exist. 

 

“Everybody knows” that during the war (and the occupation) Jews were in the Warsaw Ghetto, where thousands of Righteous Poles, risking their own lives and the lives of their families, delivered weapons and food in one direction and in the other led out hundreds, thousands, maybe millions of children and adults who were subsequently hidden. They were also hiding little bags with secret contents which Jews entrusted to them, and after the war somebody came for these bags and this somebody never shared the contents of the bag, indeed, often didn’t even say “thank you”! Some people know that there was also a ghetto in Łódź. But there it was a different story: there Jews had their own state, they worked for the Germans. You could say that they served the Germans. 

 

“Everybody knows” that Jews are cowards. They let themselves be killed. They meekly went to be massacred. They themselves put themselves into the trains, they themselves betrayed themselves, they themselves murdered and burned themselves in the ovens. They had their own special police force that beat them and drove them to Umschlagplatz, the departure point for the cattle cars to take them to the death camps.

“Everybody knows” that thanks to True Poles (across the board from the right to the left) an uprising could break out in the Warsaw Ghetto, but it didn’t succeed, so it’s not worth mentioning. But without the True Poles it would never have happened at all. But whether it is good or bad they don’t know so they don’t talk about it, just in case.  

Everything that was left after the Jews were gone was taken by Germans. Fur coats, diamonds, gold teeth. Factories. Carpets. Sewing machines.

“Everybody knows” also that from the pre-war underworld of thieves and pimps a few less honourable people indulged in blackmail and extortion in Warsaw. Not so in the provinces, because in the provinces – and this really everybody knows – “my grandmother helped the Jews”. Every grandmother, uncle, or grandfather’s cousin “delivered food”, “felt so sorry”, “kept her in the cellar, gave her a loaf of bread, and she gave him a wedding ring as a souvenir”.

And “everybody knows” that Jews were ungrateful; that they were Communist partisans; that they killed Polish National partisans. Though this last bit of knowledge may (as yet) not be known to everybody.  

Recently everybody could learn that in Jewish ghettos life was merry, there were coffee houses and affluence, while on the Aryan (Polish) side there was poverty, the underground army, and fear. 

Moreover, “everybody knows” that there was a camp. Auschwitz. A concentration camp. Some people know that there was also a death camp. Probably Auschwitz as well. And Irena Sendler. I almost forgot.

And now the period after the war – here not only “everybody knows” but they are direct witnesses of the fact that in the Communist Security Services there were only Jews, in the Communist Party there were only Jews, Stalinists were only Jews, prosecutors and torturing investigators were only Jews, Jews drove each other out in 1968 and thanks to that, the more cunning among them left for abroad and the poor Polish Christians  had to stay here and continue to suffer, not in Sweden, not in the U.S., but here in Poland. In Kielce Russians disguised as Jews incited Christians, but actually it is not known who killed a certain number of Jews. And all this was after the war – secret services and Russians. And then to Sweden.

 

And everybody knows that. This is what they hear, this is what they talk about. In this version there are no missing pieces, everything tallies and gives a feeling of national pride, of historic justice. It doesn’t offend, it doesn’t demand thought, it feeds cognitive dissonance with tasty morsels.    

 

There is, however, some information that is not known to everybody. Somebody knows, though. And so: “it is known” that before the war there were Ghetto_benches. It’s not known exactly what it was, it wasn’t especially onerous, you had to sit separately? This is known, more or less. There is also known here and there (recently a bit more), that even if somebody was an anti-Semite before the war (not without reason! and such attitudes were present in the whole Europe, generally Jews were not liked, for sure!) later he or she had a change of heart and became Righteous, saving Jews.

 

Here and there it is known that there was a tragedy in Jedwabne. That Germans forced Polish Christians to participate passively in a horrible murder. Who knows, maybe these Christians suffered even more because first they were persecuted by Judeo-Communists, then by Germans and then by Judeo-Communists again, who organized trials, ruined people’s lives, and created bad blood among the townspeople. How to live in such a town when everybody repeats these lies?

And, finally, there is memory. There are people, newspapers, photos, documents, memoirs, reminiscences. In them, there is a different story. There is a story nobody wants to know. 

People who left Poland legally before 1939 remembered poverty. Beatings. Humiliation. They remembered bombs in shops and in synagogues. They remembered stones hurled through the air, broken glass on the sidewalks of Mińsk, Częstochowa, Bielsko, Przytyk. They remembered caricatures and poems; they remembered “scientific reports” in which there were  descriptions of Jews as lice and vermin (and who were also dirty and spread lice and vermin); they remembered remarks about huge noses, and they remembered talk that they should just go away, disappear. They remembered that they were afraid when they were walking on the streets, that beatings happened  not only at the universities but also in high schools and in elementary schools. That every day there was an article in the newspapers about another “incident”. That there were funerals of children, women, and  men who died “because they were Jews”. So what should they tell their children? That all this didn’t happen? That everything was wonderful? So they were either silent or they talked about fear and about hatred. And they were telling the truth.  

 

This other side, this forgotten part, encompassed everyday life—work, holidays, births, weddings—but also hunger, broken arms and noses, and smashed skulls. 

A Poland that was not built by people of different nationalities is a Poland that does not exist. You cannot rip out from the encyclopaedia of Polish literature pages about poets and writers who had a Jewish mother or grandmother – because only a thin brochure would be left. You cannot cross out “Jewish” scientists because we would be left with kerosene lamps only (oh no, sorry, wait, this can be done after all– because Jewish scientists don’t count when we list Polish Nobel Prize laureates). You cannot go through Polish cities and towns and not to see who built the houses, office buildings, universities, and libraries.

It’s difficult to acknowledge that the Jews live in enclaves because for hundreds of years they were not allowed to live where they wanted, they were forbidden to live and work in the centers of cities and such places. When it comes to the birth rate, it’s not true that “Jews swamped Poland”, because according to official statistics for the third quarter of 1936 the birth rate according to religion was: Roman Catholics 12 per 1000; Greek-Catholics 11.5 per 1000; Orthodox 10.8 per 1000; Jews 9.9 per 1000. The claim that Jews monopolized Polish trade and craft is, according to statistics, not true, however it is true that people of Jewish nationality couldn’t work in any governmental office, couldn’t be chimney sweeps, streetcar drivers, or even janitors in any office. According to statistics for the year 1938 Jews in Poland were owners of 20,000 farms. Some 100,000 Jews worked in agriculture; 8,500 of their farms were smaller than 5 acres;, 6,500 were  from 5 to 12 acres; 800 were up to 124 acres; and 700 were above 124 acres.

In 1937 during the debate over the budget of the Ministry of Industry and Commerce Professor Schorr, a senator, said: “Jews are not a foreign population in Poland. We – Jews – have been bound with this country for a thousand years”.


He reminded his audience that countless Jewish small shops and market stalls, tailor’s shops, cobbler’s and locksmith’s shops were not the result of Jewish preference, inclination, or ability but of the historic contingency, rules, and restrictions which before the Partition of Poland and during it determined which particular occupations Jews were allowed to work in. He talked about the problems of the economic crisis in the nineteenth century and the lack of understanding by the Polish nobility of the need for economic development. Jews were called every name under the sun when they tried to convince townsmen and the nobility of the need to create commerce, industry, a bank system, and railways: 

 

“Jews do not want to work hard on the land, they prefer light work”; “Jews, by enticing our noble families into trade, industry, etc. are contributing to the disintegration of the most beautiful traditions of nobility”; “Not profits, percentages, dividends, bills of exchange, or shares are the ideals of a nobleman” – he quoted opinions from the 1850s and 1860s. And he quoted from the work of the economist Surowiecki O upadku miast w Polsce [“On the decline of towns in Poland”]:

 

“After the country was destroyed by various sad events, after the collapse of towns and the dispersal of their inhabitants, after the disappearance of capital and ready money, there was no way for crafts and trade to remain in Poland. With the exception of a few towns, Poland owes the rescue of trade and crafts to Jews. (...) Whoever looks at Jews without prejudice has to admit that their abilities and entrepreneurship have been until now the extraordinary source which enriched Poland, but if the Jewish nation is useful to our country through its craftmanship, incomparably more useful is it by its trade”.


Senator Schorr listed the names of those Jews who were building Poland’s economy. First Leopold Kronenberg, the creator of agricultural credit, of the Trade Bank, of the Credit Society in Warsaw, the  Industrialists’ Bank, of the Warsaw Insurance Society, of the Mutual Credit Society, of the Warsaw Society of Sugar Factories, of the Society of Coal Mines. He was the builder of the Wilno and Wisła railways, the reformer of the Warsaw Stock Exchange, and the founder of the first College of Commerce in Warsaw.


Further: Poznański, Silberstein, Rozenblatt, Osser, Jarosiński, Barciński, Kon, Ettingon – Senator Schorr recalled the contribution of these Jewish citizens to the development of Łódź. Finally, he quoted another Polish economist, Stanisław Szczepanowski: 

 

"Living in a world of constant delusions and fears because of the lack of adequate economic education, we made these Jews in front of us into scapegoats for all our failures and our own deep incompetence, and we barely sense the existence of the reasons for our decline, which are deep and more difficult to remove.”


And you can’t burn all the testimonies of people who were locked into ghettos from the autumn of 1939 (and there were 1100 ghettos in Eastern Europe, most of them on Polish soil), dying of hunger, barefoot, rounded up for heavy work like slaves.  With their bare hands they built roads, cleared ruins, and paved streets and squares with the tombstones of their loved ones. And you can’t shout down the fact that it was Polish Christians who could catch the slight accent, somehow changed word order, or a grammatical error. It wasn’t a German Wehrmacht soldier from Leipzig or Munich. And it was neighbours who knew who lived where. It was they who pointed out and torched hiding places. It was they: firemen, navy-blue uniformed collaborationist policemen, and good-natured neighbours. For many, many thousands of these good-natured Christians, Jews became a source of income. He who had “his own Jew” could, for a time at least, count on money, jewellery, tools, and clothing. Later, when there were no more goods, both sides went their own ways. And the ones who escaped with their lives were incredibly lucky. Most often, though, they were not lucky.    


If they were not killed by their host, they died from hunger, cold, or an accidental meeting with an “un-righteous”. What else do people not know? That the stupid Germans didn’t like to share goods with anybody so they established a death penalty for trade with Jews? For giving them food and shelter? Or that Germans sentenced a mother and her son to death for hiding Jews; they were True Poles who had killed the whole Jewish family they were hiding (including a child), when the Jewish money ran out? What more don’t you know?  

 

That The Painted Bird is not a fantasy? That a woman who survived execution and crawled out from under a pile of bodies— the body of her little daughter among them – escaped naked to the forest, and Polish farmers gave her a gynaecological search because they hoped she had hidden money and a wedding ring?

 

What more don’t you know?


That those who survived in the USSR (in tragic conditions), upon returning to Poland AFTER THE WAR, were taken to formerly German Lower Silesia, as they couldn’t return home to Polish villages because they might be killed there?


What more don’t you know? That AFTER THE WAR people were building – just as in the times of German occupation – courtyards, walls, and troughs for animals out of Jewish tombstones?


You don’t know what happened to mass graves, to places where tens and hundreds of people were buried when they “liquidated” ghettos? You don’t know that on the site of a death camp in Chełmno on the Ner, where no fewer than 160,000 people were gassed to death in trucks, 5,000 children from the Łódź ghetto among them, AFTER THE WAR there was a market for farmers? In a place where thousands upon thousands of people suffered unimaginable torment there were piles of – so necessary to farmers – fertilizer and coal.


You may not know that the “Jewish goods” – the plates, shoes, chairs, and typewriters— didn’t burn the hands of True Poles, that they didn’t go AFTER THE WAR to any Jewish organization and did not return this “inheritance”, mumbling something about how sorry they were?!


It’s not possible to hide behind those who were human beings to the very end—behind those who were more righteous than greedy. Behind this tiny handful of Righteous Among Nations. There were TOO FEW of them then to help the greater number of their brothers and sisters and too few now to hide the stupid and evil un-righteous.


It’s perhaps too extreme to suggest reading a list of the “senior cadre of security apparatus 1945-1953”?  Who is named there, and where, and for how long? And why is it so incredibly important to know whether they were Jewish or not??


Go and clean your conscience, but use very strong bleach. Maybe it will burn a hole through which you will see faces of True Poles, twisted in a stupid, cruel smile, faces of nice women who said: “Go away, I can’t help”? And be careful in front of mirrors. Because there you will see your own faces.

 

And what will everybody know then?

 

Translated by Małgorzata Koraszewska and Sarah Lawson 



Anna Karolina Kłys – Polish journalist and author.

 


Skomentuj Wyślij artykuł do znajomego: Wydrukuj











Podróże
Hili: Podróże kształcą. 
Ja: Gdzie się wybierasz?
Hili: Do kuchni.

Więcej

Za kulisami HRW
jest nienawiść i korupcja
Gerald M. Steinberg

<span>Dwie niedawne ważne rewelacje ściągnęły zasłonę z moralnej fasady Human Rights Watch i ujawniły całkowicie skorumpowaną organizację. W 2009 r. ówczesny dyrektor wykonawczy Ken Roth i HRW zaczęli ukrywać pełną listę darczyńców, co stanowiło sygnał ostrzegawczy dla organizacji pozarządowej twierdzącej, że działa na podstawie moralnej. Na zdjęciu: Ken Roth na konferencji w Monachium w 2018 roku (Źródło zdjęcia: Wikipedia)</span>

Po 7 paźdzernika Human Rights Watch (HRW), rzekomo jedna z „najbardziej szanowanych” organizacji broniących praw człowieka na świecie, czekała ponad dwa dni z wydaniem oświadczenia. Kiedy to wreszcie zrobili, tekst nie zawierał jasnego i bezpośredniego potępienia tej potwornej zbrodni wojennej. 

Więcej

Nie w moim
imienu
Hussain Abdul-Hussain

Rada miasta Oakland debatowała nad rezolucją wzywającą do zawieszenia broni w Gazie, nie potępiając Hamasu. (Zrzut z ekranu)

Często ignoruję teorie spiskowe i ich dealerów, kierując się radą George'a Bernarda Shawa: „Nigdy nie mocuj się ze świnią. Oboje się ubrudzicie, ale świnia to lubi”.


Dlatego też, gdy oglądałem krótki klip przedstawiający Radę Miasta Oakland debatującą nad uchwałą wzywającą do zawieszenia broni w Gazie, bez potępienia Hamasu, nie przejmowałem się żadnym z ich całkowicie fałszywych stwierdzeń. 


Niektórzy zaprzeczali, jakoby Hamas, którego terroryści sami nagrywali swoje okrucieństwa na wideo i rozpowszechniali je, faktycznie popełnił te zbrodnie.
Inny mówca powiedział nawet, że to izraelska armia zabiła swoich własnych obywateli.

Więcej
Blue line

Uniwersytety są zblazowane
w kwestii ludobójstwa
Brendan O’Neill

Stojąca na czele Harvard University Claudine Gay.

Od pogromu dokonanego przez Hamas 7 października widzieliśmy na Zachodzie wiele ohydnych rzeczy. Wąsy Hitlera domalowane na plakacie w Londynie przedstawiającym dwójkę żydowskich dzieci porwanych przez Hamas. Brytyjską klasę średnią maszerującą z maniakami z Hamasu w zielonych bandanach, którzy głośno domagali się dżihadu przeciwko państwu żydowskiemu. Żydowskich studentów w USA, którzy musieli chronić się w bibliotekach i świetlicach przed tłumem krzyczącym: "Nie chcemy żydowskliego państwa!".

 

Widzieliśmy synagogi obrzucane bombami zapalającymi, palone izraelskie flagi, feministki, które przez lata nazywały wszystko pod słońcem „seksizmem”, nie mówiące nic, ani słowa, nada, o brutalizacji izraelskich kobiet przez Hamas.

Teraz do tej listy wstydu, tej wyliczanki moralnej zgnilizny, możemy dodać kolejny odrażający incydent: odmowę uniwersytetów Ligi Bluszczowej w USA pełnego potępienia tych, którzy marzą o popełnieniu ludobójstwa na Żydach.

Więcej

Dwaj marokańscy intelektualiści
potępiają Hamas
Elder od Ziyon

Tahar Ben Jelloun – marokański pisarz, piszący w języku francuskim, uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli literatury Magrebu. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Trudno mi znaleźć Arabów w krajach arabskich, którzy potępiali pogrom z 7 października w języku arabskim. Jednak francuski magazyn "Le Point" w kilka dni po atakach opublikował poniższe jednoznaczne potępienie ataków marokańskiego muzułmańskiego intelektualisty Tahara Ben Jellouna:

Więcej
Blue line

Najnowszy hit Pallywoodu.
Media i propaganda Hamasu
Richard Landes 

Parking szpitala arabskiego Al-Ahli po trafieniu w niego palestyńską rakietą, która nigdy nie dotarła do celu w Izraelu, 18 października 2023 r. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Po zobaczeniu, jak pierwsze postmodernistyczne oszczerstwo o rytuale krwi szerzy się jak zaraza, ukułem w 2003 roku termin Pallywood, aby opisać powszechne wykorzystywanie inscenizowanych scen, które przedstawiały cierpienia Palestyńczyków rzekomo spowodowane przemocą Izraela. Chodzi o udające dokument filmy sfabrykowane na potrzeby globalnej konsumpcji. Określenie to potępiono jako „teorię spiskową” i wbrew wszelkim dowodom Izrael został oskarżony o zamordowanie 12-letniego Muhammada al-Durah. Dwadzieścia lat później wracamy do punktu wyjścia.

Więcej

Hamas morduje
także muzułmanów
Khaled Aby Toameh

<span>Terroryści Hamasu, którzy zaatakowali Izrael 7 października, nie dokonali rzezi wyłącznie Żydów. Terroryści zamordowali także i porwali dziesiątki muzułmańskich obywateli Izraela. W szale morderstw terrorystów nie było żadnej różnicy między młodymi i starymi, muzułmanami i Żydami. Na zdjęciu: Awad Darawsze, zamordowany przez hamasowskich terrorystów izraelski Arab, ratownik medyczny, który nie chciał porzucić rannych. (Zrzut z ekranu)  </span>

Terroryści Hamasu, którzy zaatakowali Izrael 7 października, nie dokonali rzezi wyłącznie Żydów. Terroryści zamordowali także i porwali dziesiątki muzułmańskich obywateli Izraela, w tym członków społeczności Beduinów. W szale morderstw terrorystów nie było żadnej różnicy między młodymi i starymi, muzułmanami i Żydami.

W masakrze dziesiątki arabskich Izraelczyków zostało zamordowanych, rannych lub wzięto ich jako zakładników.

Więcej

Rosną dowody przestępstw
seksualnych Hamasu
Elder of Ziyon

Dr. Cochav Elkayam-Levy

„Haaretz” donosi:

"[Dr. Cochav] Elkayam-Levy z wydziału stosunków międzynarodowych Uniwersytetu Hebrajskiego naprawdę chce zmniejszyć zainteresowanie nią osobiście, ale prawda jest taka, że w ciągu ostatnich tygodni odegrała kluczową rolę w zwróceniu uwagi na jeden ze szczególnie koszmarnych rozdziałów dramatu z 7 października. Komisja Obywatelska 7 października ds. Zbrodni Hamasu przeciwko Kobietom i Dzieciom, którą założyła, rzuca światło na akty gwałtów i inne przestępstwa na tle seksualnym popełniane przez terrorystów [podczas ataku] pod „egidą” Hamasu na południe kraju.
W ciągu ostatnich tygodni kobiety z komisji pozarządowej ciężko pracowały, gromadząc zeznania i dokumentację związaną z dniem masakry, by stworzyć bazę danych dotyczącą przestępstw wobec kobiet i dzieci."

Więcej

Nagroda Nobla za
terror i inne absurdy
Alberto M. Fernandez


Nie można zgadnąć dokładnie, jak i kiedy zakończy się wojna Hamasu z Izraelem w Gazie. Na Izrael wywierana jest wielka presja zewnętrzna, by zaprzestał reakcji na inwazję Hamasu z 7 października. Istnieje również wielka wewnętrzna presja wywierana przez naród izraelski na rząd izraelski, by kontynuował walkę. Zwycięzcy i przegrani to kategorie subiektywne, zwłaszcza w dynamicznych, pełnych konfliktów sytuacjach, ale pomijając dwie bezpośrednie strony wojujące, z pewnością możemy ocenić, kto lub co – w tym konkretnym momencie – „zyskał” jak dotąd na konflikcie. Spodziewam się, że pod koniec wojny i po niej niektórzy z tych, którzy wydawali się zyskać najwięcej, w końcu okażą się przegranymi, ale jest to wątek historyczny, który jeszcze się nie rozegrał.

Więcej

Gaza – kto z kim walczy
i w imię czego?
Andrzej Koraszewski

Bardzo młode kadry Hamasu (Źródło zdjęcia: https://cufi.org/issue/hamas-continues-recruiting-child-soldiers-where-is-the-condemnation/

Hamas  nie reprezentuje Palestyńczyków – powiedział prezydent Biden. Podobno to samo powiedział prezydent Mahmoud Abbas, tu jednak nie wszystko jest jasne, ponieważ pojawiły się głosy, że zamieszczono to w sieci w jego imieniu, oświadczenie szybko zniknęło, a w jego miejsce pojawiło się stwierdzenie, że „Palestyńczycy mają prawo do oporu”. Stwierdzenie prezydenta Bidena zostało przyjęte z kpiną przez arabskich publicystów, ponieważ od lat wszystkie badania pokazują, że zdecydowana większość Palestyńczyków popiera terror, a wśród popierających terror większość popiera jego odmianę oferowaną przez Hamas.

Więcej

Unia Europejska
jest wspólnikiem Iranu
Majid Rafizadeh

<span>Europejczycy powtarzają ten sam błąd, jaki popełnili z nazistowskimi Niemcami: karmią machinę wojenną, która prędzej czy później zwróci się przeciwko nim. Na zdjęciu irański minister Hossein Amir-Abdollahian ściska dłoń komisarzowi d/s polityki zagranicznej UE Josepowi Borrellowi podczas spotkania w Tehranie, 25 czerwca 2022r.  [Photo/Xinhua]</span>

Pomimo rosnącego zaangażowania Iranu w wojnę z Ukrainą oraz z Izraelem i Żydami, Unia Europejska, a także Stany Zjednoczone wydają się jeszcze bardziej zaangażowane w dalsze ugłaskiwanie rządzących Iranem mułłów. Czy to nie czyni ich wspólnikami?


Iran i Rosja szybko czynią postępy w budowie fabryki w Rosji, która będzie produkować masowo irańskie drony kamikadze, prawdopodobnie po to, aby pomóc Moskwie w atakach na ukraińskie miasta. Jednak ani Stany Zjednoczone, ani Unia Europejska nie nałożyły żadnych nowych sankcji na Iran.

Więcej
Blue line

W  Betlejem Boże Narodzenie
zostało odwołane
Elder of Ziyon

Choinka w Betlejem przed Bazyliką Narodzenia Pańskiego. (2019r.)  

Oto wiadomość Ishaana Tharooraz „Washington Post”: 

"W Betlejem odwołano Boże Narodzenie. Palestyńscy przywódcy chrześcijańscy różnych wyznań w mieście na Zachodnim Brzegu [tj., Judei i Samarii] zdecydowali w zeszłym tygodniu, że zrezygnują w tym roku ze wszystkich uroczystości na znak solidarności ze swoimi braćmi w Gazie. Nie będzie żadnych publicznych uroczystości, migoczących lampek bożonarodzeniowych ani udekorowanej choinki na placu Żłóbka nie będzie jak długo w ogarniętej walkami Strefie Gazy panuje stan wojenny, a większość jej mieszkańców zmaga się z izraelskimi bombardowaniami."

Więcej

Porażka zachodniego
feminizmu
Phyllis Chesler


Organizacja Narodów Zjednoczonych zainicjowała 25 listopada  coroczne Szesnaście Dni Globalnego Aktywizmu Przeciwko Przemocy ze względu na płeć wobec kobiet i dziewcząt. Potrwa to do 10 grudnia, czyli Dnia Praw Człowieka.


Feministki w ONZ to teoretycznie moi ludzie. Feministki kierują także organizacjami pozarządowymi, zajmują stanowiska w fundacjach, organizacjach praw człowieka, krajowych organizacjach kobiecych i wydziałach Badań Kobiet/Gender Studies, a także są znanymi komentatorkami w mediach. Przez całe osiem tygodni milczały na temat ludobójczych gwałtów na izraelskich kobietach, które miały miejsce 7 października.

Więcej
Blue line

Niewiarygodna idea
bogów/Boga (II)
Lucjan Ferus


Przypomnę na wstępie, iż w niniejszym tekście będę starał się odpowiedzieć na postawione wcześniej pytanie: Dlaczego ów biblijny mit o stworzeniu pierwszych ludzi przez Boga, na Jego podobieństwo i obraz, został „dopełniony” drugim (nb. starszym) mitem o stworzeniu (a właściwie „zrobieniu”) pierwszej pary ludzi, tak bardzo różniącym się od tego pierwszego? Uwzględniając fakt, iż ta odpowiedź będzie udzielana z pozycji religioznawczej, nie można się wykręcić infantylnym tłumaczeniem, iż Bóg miał akurat taką koncepcję stworzenia ludzi. A jeśli tak się sprawy mają, to należy się czytelnikom pewne wytłumaczenie, bez którego mogliby odnosić uzasadnione wrażenie, iż nie zostali wcześniej poinformowani o ważnym aspekcie historii religijnych wierzeń.

Więcej

Huti: kim są i dlaczego
atakują Izrael?
Stephen M. Flatow

Niszczyciel „USS Carney” likwiduje rakiety Huti i ich drony lecące nad Morzem Czerwonym, 19 października 2023 r. Źródło: Zdjęcie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych wykonane przez specjalistę Aarona Lau.

Otworzyłem film na X, znanym wcześniej jako Twitter, i widzę faceta w mundurze w czerwonym berecie i mundurze kamuflażowym wrzeszczącego do mikrofonu. Ponieważ zupełnie nie znam arabskiego, ucieszyłem się z możliwości mechanicznego tłumaczenia. Krzykacza zidentyfikowano jako niejakiego gen. Jahję Saree, rzecznika jemeńskich rebeliantów Huti, który ogłaszał atak na Izrael „salwą rakiet balistycznych na różne wrażliwe cele izraelskiego tworu". Jednym z tych celów jest Ejlat. Rakieta została zniszczona w powietrzu.

Hiperbola na Bliskim Wschodzie nie jest niczym nowym. Przypomnijcie sobie Komicznego Ali („Bagdad Bob”), „rzecznika” Saddama Husajna, znanego z takich wypowiedzi, jak „W Bagdadzie nie ma amerykańskich niewiernych. Nigdy!" Pojedynczy pocisk to jeszcze nie  salwa, podobnie jak zajęcie statku pływającego pod banderą Bahamów, zarejestrowanego w brytyjskiej firmie, który w momencie zajęcia jest częściowo własnością Izraelczyka i jest wydzierżawiony japońskiej firmie, nie jest porwaniem izraelskiego statku. Jednak Saree nie mógł się powstrzymać od ogłoszenia, że Huti „przeprowadzili operację wojskową na Morzu Czerwonym, której rezultatem było zajęcie izraelskiego statku i zabranie go na wybrzeże Jemenu”.

Więcej

Krótka historia długiej
odpowiedzialności zbiorowej
Andrzej Koraszewski 


Siedmiodniowa przerwa w walkach armii izraelskiej z Hamasem w Gazie zakończyła się w piątek (pierwszego grudnia) o świcie, kiedy z Gazy wystrzelono salwę rakiet na Izrael. Poprzedniego dnia amerykański Sekretarz Stanu poinformował władze w Jerozolimie, że muszą rozprawić się z tym Hamasem szybko, ponieważ przedłużająca się wojna Izraela z tą ludobójczą organizacją szkodzi kampanii prezydenckiej w Ameryce. (Nie całkiem tak to sformułował, ale wymowa była jednoznaczna.) Antony Blinken, uzupełnił swoje żądnie dodatkowymi warunkami. Szybka rozprawa z Hamasem nie może pociągać za sobą zwiększonej ilości ofiar cywilnych, nie może ograniczać pomocy humanitarnej dla Gazy, ani prowadzić do „wysiedleń”, ponadto Izrael musi już teraz powiedzieć, co planuje po zakończeniu wojny.

Więcej

Nie akceptuj terroryzmu
jako nowej normalności
Daniel Greenfield


Islamski terroryzm nie jest niezniszczalnym potworem. Istnieje tylko z jednego powodu. A powodem jest to, że to tolerujemy. Mając do wyboru dwie możliwości: zrobienie wszystkiego, co konieczne, aby położyć kres zagrożeniu terrorystycznemu lub tolerowanie pewnego akceptowalnego poziomu terroryzmu, rządy zawsze wybierają tę drugą. A kiedy zaakceptujemy terroryzm jako nową normalność, dokonujemy wyboru za nich.


Każdy atak terrorystyczny tworzy nową, przerażającą normalność. Odrzuć to.

Szok. Przerażenie. A potem akceptacja.


„Dzisiaj miliony Amerykanów opłakiwały i modliły się, a jutro wracamy do pracy” – tak prezydent George W. Bush rozpoczął swoje przemówienie kilka dni po 11 września. „Jutro dobrzy ludzie Ameryki wracają do swoich sklepów, na swoje pola, do amerykańskich fabryk i wracają do pracy”.

Więcej

Palestyńczycy a walka
Czarnych o wolność
Jerry A. Coyne

Amerykański pisarz Coleman Cruz Hughes (urodzony 25 lutego 1996). Był pracownikiem Manhattan Institute for Policy Research oraz współredaktorem City Journal, jest także gospodarzem podcastu Conversations with Coleman. (Źródło zdjęcia: Wikipedia)

Coleman Hughes opublikował ten artykuł w dwóch miejscach: na własnej stronie Substack oraz w Free Press. Hughes, mający zaledwie 27 lat, stał się już intelektualistą, z którym należy się liczyć. (W świetle jego porównania z walkami czarnych, które jest tematem jego artykułu, czuję się zobowiązany dodać, że Coleman jest czarny.)
Hughes omawia sposoby, w jakie ludzie porównują konflikt między Izraelem a Palestyną z „walką o wolność Czarnych”.

Więcej

Dlaczego Arabowie
“zdradzili” Palestyńczyków
Khaled Abu Toameh

Teraz, Palestyńczycy ponownie zmuszeni do otwarcia oczu, powinni zdystansować się od Hamasu i innych grup terrorystycznych i połączyć siły z tymi Arabami i muzułmanami, którzy uważają, że dla stworzenia lepszej przyszłości dla swojego narodu, niezmiernie korzystne byłoby uznanie prawomocności istnienia Państwa Izrael. Na zdjęciu: terrorysta Hamasu trzyma dwoje z wielu izraelskich dzieci, które Hamas uprowadził i przywiózł jako zakładników do Strefy Gazy 7 października 2023 r. (Źródło zdjęcia: Hamas/X )

Wspierana przez Iran grupa terrorystyczna Hamas i jej zwolennicy są po raz kolejny rozczarowani, że kraje arabskie nie przybyły na ratunek Palestyńczykom w Strefie Gazy podczas obecnej wojny, która wybuchła po masakrze Izraelczyków 7 października dokonanej przez Hamas. W masakrze zamordowano co najmniej 1200 Izraelczyków, a ponad 4500 zostało rannych. Kolejnych 240 Izraelczyków, w tym małe dzieci, kobiety i osoby starsze, porwano do rządzonej przez Hamas Strefy Gazy.

Więcej

Od rzeki
do morza
Jeffrey Herf 
 


Kiedy Hamas zrewidował swoją kartę w 2017 r., sięgnął do narracji globalnej lewicy – z oszałamiającą skutecznością.
Masowe morderstwa dokonane przez Hamas 7 października były zgodne z jego podstawową ideologią, jasno wyrażoną w Karcie założycielskiej z 1988 r. Ta „ideologia masowego mordu"  ma swoje korzenie w fuzji nazizmu i islamizmu, która po raz pierwszy miała miejsce w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku, a następnie trwała w islamistycznej polityce Bractwa Muzułmańskiego w Egipcie, którego Hamas jest odgałęzieniem. Zdolność Hamasu do pozyskiwania zwolenników, najpierw na uniwersytetach, a teraz na ulicach, opiera się również na zmienionej karcie z 2017 r., która czerpie z antysyjonizmu świeckiej lewicy.

Więcej

Eksperci prawa
o zbrodniach Hamasu
Oświadczenie 

Izraelscy żołnierze zbierający ciała zabitych przez terrorystów Hamasu w kibucu Kraf Aza w dniu 10 października 2023r. (Źródło zdjęcia: Times of Israel, Chaim Goldberg/Flash90)

Piętnastego października ponad stu ekspertów prawa międzynarodowego wydało oświadczenie stwierdzające, że Hamas podczas ataku na ludność izraelską w dniu 7 października popełnił szereg zbrodni wojennych. Oświadczenie to do chwili obecnej podpisało ponad 300 specjalistów prawa z tego siedmiu z Polski (dr. Aleksandra Gliszczyńska-Grabias (PAN), prof. Tomasz Tadeusz Koncewicz (Uniwersytet Gdański), prof. Wojciech Sadurski, (UW), dr. Katarzyna Sekowska-Kozłowska, (PAN), dr. Stephen Terrett, (UW), prof. Mirosław Wyrzykowski (UW), dr. Michał Ziółkowski (Akademia Koźmińskiego). Jak się wydaje polskie media nie odnotowały jak dotąd oświadczenia, którego tekst publikujemy poniżej za publikacją na stronie Elder of Ziyon.

Więcej
Blue line

Jedyna droga
naprzód
Andrzej Koraszewski 

Uwolniona 27 listopada grupa porwanych 7 października żydowskich dzieci i kobiet. Hamas używa porwanych Izraelczyków jako walutę dla uzyskania rozejmu, odzyskania swoich terrorystów, którzy znajdują się w izraelskich więzieniach i setek ciężarówek z żywnością i paliwem, która trafi w pierwszej kolejności do terrorystów Hamasu.  (Źródło zdjęcia: Times of Israel.)

Tytuł artykułu redakcyjnego jednej z najważniejszych i najbardziej wpływowych, gazet świata „New York Times” z 25 listopada 2023r. wskazuje jedyną drogę. Artykuł opatrzony jest obrazkiem dwóch gołąbków podających sobie zieloną gałązkę i prezentuje nam wizję pokoju między Żydami i nazistami. Po prostu musimy zrozumieć, że Żydzi i naziści mogą żyć obok siebie w pokoju i przyjaźni, a to przecież nie powinno być trudne.

Więcej

Co uchodzi za
normalne?
Liat Collins

Naama, narzeczona kpt. Kfira Icchaka Franco, w otoczeniu rodziny i przyjaciół, na jego pogrzebie na cmentarzu wojskowym na Góra Herzla w Jerozolimie, 16 listopada (zdjęcie: Chaim Goldberg/Flash90)

„Wszystko, co czujesz, jest normalne” – uspokajam ostatnio ludzi. A może próbuję tylko uspokoić samą siebie. Co jednak można uznać za normalne? To nie jest normalny porządek rzeczy, w którym rodzice chowają do grobu swoje dzieci, jednak w zeszłym tygodniu, kiedy kapitan Kfir Icchak Franco, dowódca plutonu Korpusu Pancernego, zginął w Gazie, pobiegłam do jego domu. 
Następnego dnia byłam obecnana cmentarzu.  

Więcej

Palestyńczycy są współwinni
zbrodni Hamasu
Alan Dershowitz

Zrzut z ekranu wideo MEMRI

Po zakończeniu drugiej wojny światowej wielu Niemców, którzy wcześniej aktywnie wspierali Adolfa Hitlera i nazistów, zachowywało się tak, jakby w rzeczywistości nie mieli nic wspólnego z ludobójstwem dokonanym na Żydach.

Udawali, że Hitler i kilku nazistów przybyło nagle z Marsa i przejęło ciała i dusze zwykłych, niewinnych i przyzwoitych Niemców.

W swojej mistrzowskiej książce Hitler's Willing Executioners Daniel Goldhagen obalił ten mit i udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że Hitler i naziści cieszyli się szerokim poparciem zwykłych Niemców i że wielu, jeśli nie większość, z nich było w pełni świadomych tego, co oznaczało ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej.

Więcej

Czerwony Krzyż po raz kolejny
zawodzi Żydów
Mitchell Bard

<span>Marcel Junod, delegat i członek Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża, odwiedza jeńców wojennych w Niemczech podczas II wojny światowej. Źródło: Wikimedia Commons.</span>

Jego niezdolność do zapewnienia Żydom jakiejkolwiek pomocy lub pocieszenia przypomina jego porażkę podczas II wojny światowej.

Kiedy to piszę, toczą się dyskusje na temat porozumienia, które może obejmować zapewnienie Międzynarodowemu Komitetowi Czerwonego Krzyża (MKCK) dostępu do około 240 zakładników w Strefie Gazy. Chociaż mogą zobaczyć zakładników po zwolnieniu, wydaje się mało prawdopodobne, by Hamas umożliwił agencji dostęp do osób pozostałych w niewoli. Do tej pory MKCK nie mógł ich odwiedzać, by upewnić się, że żyją i są traktowani w sposób humanitarny.

Więcej
Dorastać we wszechświecie

Skrajne poparcie Palestyńczyków 
dla zagłady Izraela
Bassam Tawil

“Rozwiązanie w postaci dwóch
państw” oznacza terroryzm
Daniel Greenfield

Niewiarygodna idea
bogów/Boga
Lucjan Ferus

Niebezpieczne fantazje Bidena
o państwie palestyńskim
Jonathan S. Tobin

Ludobójstwo i miliony
jego obrońców
Andrzej Koraszewski

Al-Kaida na subkontynencie
indyjskim
Z materiałów MEMRI

Milczenie jest w rzeczywistości
współudziałem
Andrew Pessin

Powierzenie Gazy ONZ
byłoby kiepskim dowcipem
Eugene Kontorovich

Dlaczego świat nie może
uznać żydowskiego bólu
Hussain Abdul-Hussain

Nagroda administracji Bidena
dla Iranu
Majid Rafizadeh 

Blinken ma klapki
na oczach
Mitchell Bard

Gaza moja
miłość
Andrzej Koraszewski 

Oszczerstwa o popełnianiu
ludobójstwa przez Izrael
Elder of Ziyon

Pakistan deportuje 1,7 miliona
afgańskich uchodźców
Tufail Ahmad

Marsz dla Palestyny był
marszem skrajnie prawicowym
Brendan O’Neill

Blue line
Polecane
artykuły

Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa



 Palestyńskie weto



Wzmacnianie układu odpornościowego



Wykluczenie Tajwanu z WHO


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk